...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

maandag 22 juli 2013

Natuur, kunst en nostalgie, woensdag 17 juli 2013

Eindelijk kwam ik weer eens toe aan een fietstocht, bijna 60 kilometer:
(Sorry. deze fietsroute kan niet worden ingesloten, klik hier voor de interactieve kaart.)

Opmerkingen bij de 'bestemmingen' langs de route:

A en I = Mijn startpunt en mijn finish vallen samen. Ik vertrok langs het Oranjekanaal.
In het kader van het 150-jarig bestaan van dat kanaal, schreef Marijke er een gedicht over, dat ooit (in gekortwiekte vorm) op TV Drenthe vertoond werd. Binnen dat project ging mijn eigen gedicht over mijn moeder, die in het najaar bramen plukte langs de oevers, en daar heel veel heerlijke jam van maakte.

B = De brug bij Schoonoord over het Oranjekanaal,waar we vroeger soms liggend onderdoor gleden tijdens schaatstochten, maar vaker vonden we het ijs niet betrouwbaar genoeg. 'Klunen' dus. Nu is de brug iets hoger, maar ik schaats geen toertochten meer. Nooit véél gedaan trouwens, zwakke enkels...
C = Westdorp, waar ooit een van onze kinderen met schoolkamp was.

D = De ingang naar het fietspad door het bos wordt niet correct weergegeven door Google Maps: je kunt gewoon direct oversteken, maar dat weet Google niet, en laat je een eind tussen het autoverkeer fietsen.

E = Hier is een fiets-/voetbrug over het Oranjekanaal. Vroeger maakte ik er een sport van om de snelheidsremmende kronkels en de steile brug rijdend te bedwingen, nu glibber ik er lopend overheen op mijn wielerschoentjes, me steunend aan de leuning.

F = Bij Wezuperbrug, de brug over het Oranjekanaal. Hier staat, voor mij nu aan de overkant, het beeld Le Pont Perdu van Joost Barbiers:
We hebben hem er aan zien werken en toen met hem gesproken in Coevorden. Ik heb Joost er later op attent gemaakt, dat een overijverige ambtenaar rondom dat beeld een gewas had laten planten, dat het midden hield tussen boerenkool en brandnetels. De ambtenaar is tot de orde geroepen, het beeld kan nu weer gewoon benaderd worden.
Het maakt deel uit van het project Art-In-Stone, en Marijke en ik hebben beide een gedicht gekoppeld aan dit beeld, zie verderop.

G = Hier, net voorbij het roemruchte huiskamercafé Perkaan, waar ooit geruchtmakende foto's werden gemaakt voor een LP-hoes van Cuby and the Blizzards, die in eerste instantie met succes werden verboden door de burgemeester, zag ik een strook rogge langs de weg met veel korenbloemen, klaprozen en nog veel meer, waarvan ik de namen niet ken. Ik stopte om er een foto (lage resolutie) te maken met mijn bedaagde telefoon. Een echtpaar, dat ik zojuist had ingehaald, stopte ook voor foto's. Daar kwam een leuk gesprek van. Zowel hij als ik hadden nog bij de oogst met de hand rogge opgebonden, en hij had zelfs nog met zeis en sikkel gemaaid. Ik hoorde al gauw dat het Friezen waren, en dat schiep een band door mijn Friese voorouders. Zij vierden hun vakanties al 17 jaar in Drenthe. Ook zij hadden er al tientallen kilometers op zitten, maar tegenwoordig wel met elektromotorische ondersteuning.

H = Daarna ging ik via Benneveld 'het veld in' en achter het recreatieterrein Ermerzand langs, en langs de Ermerweg, naar I = mijn eindpunt, thuis.
Toen ik onder de douche stond, ging de telefoon. Marijke vertelde later, dat de organisator van de manifestatie Art-In-Stone gebeld had, met de vraag of we wilden meedoen met een nieuw evenement met onze gedichten die destijds gekoppeld waren aan dat project.

Onze gedichten bij het beeld Le Pont Perdu:

Pont Perdu


Verbinding zonder overkant
surplus van in vaart verloren visie

destijds navigeerden schepen
met turf voor koude kachels

nu ligt zij schijnbaar zinloos
het rusteloze ruisen voorbij

gebleven is de kalmte
de pracht van enkel zijn

de andere kant


© Marijke van der Scheer, 2006



De Ander


De overkant:
waar is de brug

bruggenbouw,
bruggenonderhoud

ik ken geen brug
met één oever.


©Gauke Zijlstra, 1997
Uit:
Hoeveel vormen kent vuur

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik vroeg me al af waarom het le pont perdu heette en gelukkig geef je zelf de verklaring dmv twee gedichten.

Annet zei

Heel mooi...

Plato zei

Mooie gedichten, allebei. De route ken ik niet. Maar ik kan me zo heel goed voorstellen hoe dat moet zijn... je verleden op die allang veranderde route weer terugdenken. Warm.

Anoniem zei

Hoi,
Bedankt voor je uitgebreide reactie op mijn stukje http://gelukspoppetje2.blogspot.com/2013/06/t-is-nait-aans.html

Er is niets voorgevallen tussen mijn schoonzoon en haar kleinzoon. Heel vreemd. Het is heel belangrijk dat je van jezelf houdt. En je moet als mens accepteren dat niet iedereen van jou kan houden. Het is de arrogantie dat mensen dit denken. Dat maakt het zo moeilijk en is pijnlijk als het niet zo is. Dit is het leven, leven in het nu. Genieten van dit moment. Als kleinkinderen of kinderen niet om hun (groot) ouders geven dan is het zo. Om niet als zuur mens te eindigen moeten we maar denken zoals mijn schoonmoeder doet, het is niet anders. Maar pijnlijk is het wel, het is nog pijnlijker als er niet over gesproken kan worden.
Daar moet je als mens dan mee leven. Het is zoals het is.
Groetjes Gelukspoppetje