...en Niklas "logeert" hier ook. (v/h dwarsbongel.web-log.nl en niklas.web-log.nl)

woensdag 3 juli 2013

WE300 - Geuren

Mijn ondeugende afspraakje bracht me in een museum, gewijd aan een vrijwel geheel door geïndustrialiseerde processen verdrongen ambacht.
Ik was weer vrijgezel, en was uitgenodigd door een vriendin uit ons literaire clubje, waarvan we beide al jaren lid waren. Zij was gehuwd, maar beschouwde het huwelijk als "een economische overeenkomst". Nawee van de vrije moraal van "de jaren '60"?
In haar auto reden we naar dat oude stadje met veel monumentale gebouwen.

Lopend naar dat museum, ontmoetten we een andere vriendin uit dat clubje. Zij verbleef tijdelijk in een zorginstelling daar ter plaatse, die nadrukkelijk een religieuze component in haar naamgeving had. Zij mocht even rondfietsen.
Gedrieën dronken we koffie in een café en praatten vooral over haar.

Daarna liepen we getweeën naar het Bakkerijmuseum. Alles was zeer informatief opgesteld, en we volgden het aandachtig, elk in ons eigen tempo. Zaal na zaal, uitgestalde attributen bekijken, toelichtende informatie lezen.

Totdat ik, bij het naderen van een volgende ruimte, plotseling bewegende beelden zag die, als waren ze zojuist gefilmd, alles naar de achtergrond verdrongen. Ik zag een overrompelend helder beeld: mensen die bij houten tafels deeg kneden en andere werkzaamheden verrichten.

Ik wist ook meteen waar dat beeld, heel diep in mijn geheugen verzonken, vandaan kwam: een bakkerij in de stad Groningen, kort na "de oorlog". Het kwam tevoorschijn door het specifieke aroma in die ruimte van dat museum.

Gekoppeld aan het beeld van die bakkerij is het beeld van een meisje van mijn leeftijd (ergens tussen 6 en 9 jaar), de dochter van de bakker.
Ze staat op een trap, iets hoger dan ik, betoverend strijklicht. Lang, gekruld donker haar, een lief gezicht.

Mijn "date" van toen leek in niets op dat meisje, dat ik nooit heb weergezien, maar nog een beeld in mijn geheugen is, gekoppeld aan die bakkerij...

Plato's WE-300 uitdaging voor juni/juli: themawoord = Geuren.

11 opmerkingen:

platoonline zei

Prachtige WE, Dwarsbongel, met name die herinnering aan dat meisje. Geuren kunnen veel doen, zelfs de herinnering aan geuren. Ze flitsen je zo vijftig jaar terug.


Marijke zei

De mooiste WE die ik ooit gelezen heb! Vooral door dat meisje wat je zo mooi liet 'zien'. Als een prachtig filmbeeld...

Anoniem zei

Mooie WE die maar weer eens aantoont hoe sterk geuren en herinneringen met elkaar verbonden zijn.

Laura zei

Heel beeldend geschreven en geuren brengen je ver terug , waar je zo niet meer zou komen, heel mooi !

Anna zei

Wat een beeldend mooie en geurige we-300. Top stukje

Mirjam Kakelbont zei

Ik denk in plaatjes en dat komt bij jouw verhaal uitstekend van pas. Het meisje in het mooie licht heb ik gezien alsof ze voor me stond. Knap geschreven WE!
groetjes Kakel

Anoniem zei

Wat ontzettend leuk zo'n stille jeugdliefde nu op gedigitaliseerd celluloid te ontmoeten.

Anoniem zei

Een mooi verhaal en inderdaad kunnen geuren soms opeens een beeld van vroeger oproepen. Ik heb dat ook heel vaak. Beeldend be/geschreven zo.

Ria zei

De geur van vers brood komt me tegemoet,thuisgebracht door de bakker zelf,die 's nachts het brood bakte en overdag rondbracht. Ze haden een zoon en een dochter.Door deze WE zie ik ze helemaal voor me. Dank je wel
groetjes, Ria

Unknown zei

Schitterende we...

en ja wat anderen ook al bevestigen, geuren kunnen veel uit het verleden oproepen dat je dacht vergeten te zijn.

Mrs. T. zei

Oh de geur van vers gebakken brood. Heerlijk!
Mooie WE, met plezier gelezen.