Als ik mij aan de regels houd die voor alle advocaten gelden,
verraad ik de schimmige geldbronnen van mijn cliënten!
31 oktober 2012
Niklas - 121031 - Napoleon Bramaparte
Als ik mij aan de regels houd die voor alle advocaten gelden,
verraad ik de schimmige geldbronnen van mijn cliënten!
29 oktober 2012
ZONDER HAAT STRAAT
De kleine lettertjes leidden ons naar een Belgische website: www.zonderhaatstraat.be. Het blijkt een Antwerps initiatief te zijn tegen "racistisch en ander zogenaamd zinloos of willekeurig geweld", dat door heel veel organisaties wordt gesteund en is "uitgerold" over heel Vlaanderen.
De actie werd getriggerd door de brute aanval met een jachtgeweer op een Turkse vrouw die vredig zat te lezen op een bankje, en de koelbloedige moord op een zwangere Malinese au pair en het 2-jarige blanke meisje waar ze op paste.
De 18-jarige dader bleek extreem-rechtse sympathieën te koesteren.
In Antwerpen werden 100.000 van deze affiches voor de ramen gehangen, en een jaar later hingen ze er nog. Eventueel kun je het affiche downloaden en zelf uitgeprint voor je raam hangen, of als banner op je website of blog zetten.
27 oktober 2012
26 oktober 2012
Niklas - 121026 - Frits' bron van "inside informatie"?
Dit was vannacht rond middernacht in een schemerige lokaliteit...
24 oktober 2012
Niklas - 121024- Gods wil?
Kan die snuiter mij eens uitleggen waarom het wel "Gods wil" zou zijn dat een vrouw na een verkrachting zwanger wordt, en dat het niet "Gods wil" is als "het leven van de moeder in gevaar is"? Is dat het hoogtepunt van "onze Joods-Christelijke traditie" of gewoon Relianderthalisme?
23 oktober 2012
Niklas - 121023 - Waar we heengaan, Jelle zal wel zien... *)
Artikeltje dat diverse media onlangs blijkbaar klakkeloos van elkaar overschreven:
Jelle Zijlstra is de enige minister-president uit de 20e eeuw zonder biografie, maar daar komt binnenkort verandering in. Het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen zoekt een promovendus die eind 1916 de biografie van Zijlstra af kan hebben.
Dat heeft de Groningse universiteit laten weten. Zijlstra was na zijn premierschap (1966-1967) president van De Nederlandsche Bank (1967-1982).
Toch wel een wetenschappelijk hoogstandje, om in 2012 te beginnen aan een biografie van iemand die van 1918 tot 2001 leefde, en dan twee jaar vóór zijn geboorte de biografie af te hebben!
Of hebben ze in het geheim al een tijdmachine operationeel...?
Jelle Zijlstra is de enige minister-president uit de 20e eeuw zonder biografie, maar daar komt binnenkort verandering in. Het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen zoekt een promovendus die eind 1916 de biografie van Zijlstra af kan hebben.
Dat heeft de Groningse universiteit laten weten. Zijlstra was na zijn premierschap (1966-1967) president van De Nederlandsche Bank (1967-1982).
Toch wel een wetenschappelijk hoogstandje, om in 2012 te beginnen aan een biografie van iemand die van 1918 tot 2001 leefde, en dan twee jaar vóór zijn geboorte de biografie af te hebben!
Of hebben ze in het geheim al een tijdmachine operationeel...?
*) Toelichting [pdf]: ‘Jelle zal wel zien’ - Het overgangskabinet-Zijlstra - Johan van Merrienboer
22 oktober 2012
Waar is het knollenland gebleven?
Fietsend door het herfstlandschap herinner ik me vaak dat we in dit jaargetijde, naar of van school fietsend, ons wel eens vergrepen aan een lekkernij, die rechtstreeks van de akkers kwam die we passeerden: knollen.
Of soms kaapten we die in het voorbijgaan van een boerenkar, toen vaak nog met "één-PK-aandrijving".
Als je het niet te bont maakte, maakten de boeren er geen probleem van.
Destijds stond in het najaar akker aan akker vol met knollen, nu zie je ze nergens meer. Ik ben verscheidene keren afgestapt naast een akker die een vergelijkbaar loof droeg, maar nee...
Als ik de smaak nu moet omschrijven vanuit mijn herinnering, dan zeg ik: radijs, maar dan zachter, en heel sappig.
Dankzij het herfstlandschap en mijn herinneringen zitten er nu steeds twee kinderliedjes in mijn kop. De tekst van het eerste (althans wat ik me ervan herinner) is, steeds herhaald:
Zou je er rekening mee moeten houden dat het woord "knol" ook "paard" kan betekenen?
Het tweede liedje is te vinden op JoetJoep: In een groen, groen knollenland.
Daarbij kan ik mijn geheugen niet geheel bevrijden van een scabreuze variant van dit lied, dat door dienstplichtige broers wel eens besmuikt werd "gezongen", maar blijkbaar te ranzig voor internet...
Knollen werden gebruikt als veevoer. Die functie zal wel overgenomen zijn door "brokjes".
Een zoektocht op internet bracht me niet verder; afbeeldingen waren onvindbaar. Totdat ik uiteindelijk een associatie vond met het begrip: Stoppelknollen.
Niet onlogisch, want knollen werden ingezaaid op dezelfde akker na de graanoogst. Bepaalde rassen, zonder knol, worden nu nog wel ondergeploegd als groenbemesting.
Zelf heb ik een enkele keer geholpen op de boerderij van een oom bij het "knollentrekken". Veel vaker heb ik hem met plezier geholpen bij het oogsten van rogge en haver, het hooien en het ploegen.
Die oom had een boerderij, "gemengd bedrijf", met een stuk of acht koeien die door hem en zijn vrouw met de hand gemolken werden.
Hij had iets van 12 bunder land, waarvan de verste delen meer dan 10 km van de boerderij lagen. En dat alles moest met paard en wagen beredderd worden.
Na een dag hard werken op zijn verste akkers, reden oom en tante dan op de brommer naar het weiland waar de koeien stonden, en ging ik als 15-jarige met twee hoog opgetaste wagens en een maaimachine daar nog weer achter, naar de boerderij.
Zwaar voor het paard? Eenmaal in de wei, werd er eerst eens even lekker rondgedraafd!
Nu zijn ze er niet of nauwelijks meer, zulke boeren. Hij is er niet rijk van geworden, hij heeft zijn zorgen gehad met zijn grote gezin, toen met nog jonge kinderen, maar hij straalde een relatief gelukkig leven uit.
Verder vond ik nog dat Stoppelknollen soms Pisknöllekes worden genoemd, en dat de uitdrukking: "iemand knollen voor citroenen verkopen" wordt geclaimd door een site over Soesterknollen, omdat die geel zijn.
In elk geval vond/vind ik (Stoppel-)Knollen véél smakelijker dan citroenen!
Of soms kaapten we die in het voorbijgaan van een boerenkar, toen vaak nog met "één-PK-aandrijving".
Destijds stond in het najaar akker aan akker vol met knollen, nu zie je ze nergens meer. Ik ben verscheidene keren afgestapt naast een akker die een vergelijkbaar loof droeg, maar nee...
Als ik de smaak nu moet omschrijven vanuit mijn herinnering, dan zeg ik: radijs, maar dan zachter, en heel sappig.
Dankzij het herfstlandschap en mijn herinneringen zitten er nu steeds twee kinderliedjes in mijn kop. De tekst van het eerste (althans wat ik me ervan herinner) is, steeds herhaald:
Do, re mi, fa, sol;
De boer, die stal een knol
Van een wagen, zonder vragen,
Do, re mi, fa, sol;
De boer, die stal een knol
De boer, die stal een knol
Van een wagen, zonder vragen,
Do, re mi, fa, sol;
De boer, die stal een knol
Zou je er rekening mee moeten houden dat het woord "knol" ook "paard" kan betekenen?
Het tweede liedje is te vinden op JoetJoep: In een groen, groen knollenland.
Daarbij kan ik mijn geheugen niet geheel bevrijden van een scabreuze variant van dit lied, dat door dienstplichtige broers wel eens besmuikt werd "gezongen", maar blijkbaar te ranzig voor internet...
Knollen werden gebruikt als veevoer. Die functie zal wel overgenomen zijn door "brokjes".
Een zoektocht op internet bracht me niet verder; afbeeldingen waren onvindbaar. Totdat ik uiteindelijk een associatie vond met het begrip: Stoppelknollen.
Niet onlogisch, want knollen werden ingezaaid op dezelfde akker na de graanoogst. Bepaalde rassen, zonder knol, worden nu nog wel ondergeploegd als groenbemesting.
Stoppelknollen / Brassica rapa; Bron: Joordens zaden, Kessel
Zelf heb ik een enkele keer geholpen op de boerderij van een oom bij het "knollentrekken". Veel vaker heb ik hem met plezier geholpen bij het oogsten van rogge en haver, het hooien en het ploegen.
Die oom had een boerderij, "gemengd bedrijf", met een stuk of acht koeien die door hem en zijn vrouw met de hand gemolken werden.
Hij had iets van 12 bunder land, waarvan de verste delen meer dan 10 km van de boerderij lagen. En dat alles moest met paard en wagen beredderd worden.
Na een dag hard werken op zijn verste akkers, reden oom en tante dan op de brommer naar het weiland waar de koeien stonden, en ging ik als 15-jarige met twee hoog opgetaste wagens en een maaimachine daar nog weer achter, naar de boerderij.
Zwaar voor het paard? Eenmaal in de wei, werd er eerst eens even lekker rondgedraafd!
Nu zijn ze er niet of nauwelijks meer, zulke boeren. Hij is er niet rijk van geworden, hij heeft zijn zorgen gehad met zijn grote gezin, toen met nog jonge kinderen, maar hij straalde een relatief gelukkig leven uit.
Verder vond ik nog dat Stoppelknollen soms Pisknöllekes worden genoemd, en dat de uitdrukking: "iemand knollen voor citroenen verkopen" wordt geclaimd door een site over Soesterknollen, omdat die geel zijn.
In elk geval vond/vind ik (Stoppel-)Knollen véél smakelijker dan citroenen!
18 oktober 2012
Labyrinth, Waalkade Nijmegen : kunst, populisme en slopersdrift...
Nijmegen heeft een bijzonder kunstwerk: het Labyrinth van Klaus van de Locht en Jaap van Hunen. Je vindt het op de Waalkade. De Gemeente Nijmegen adverteert ermee in het Engels, dus blijkbaar om de wereldbevolking ermee te bekoren. Vanaf de eerste blik ben ik elke keer geboeid als ik het Labyrinth kan bezoeken, en zelfs als ik er afbeeldingen van zie: zo mooi, zo ingenieus! Je beseft niet dat het waterkanaal van dit labyrinth 350 meter lang is. En dat dan samen met de sfeer van de Waal, die daar machtig in zijn bedding stroomt, langs die eeuwenoude stad.
Mijn eerste herinnering aan Klaus van de Locht is, dat hij zich op een scootmobiel verplaatste: hij leed aan Multiple Sclerose. Zijn wereld was toen inmiddels beperkt tot zijn atelier, de toenmalige vestiging van het Centrum Beeldende Kunst Nijmegen aan de Oude Haven, en Kunstenaarscentrum De Olifant. In De Olifant zouden nu nog steeds sporen te zien zijn van de plaats waar Klaus altijd zat.
In die zelfde periode heb ik, in zijn atelier, kennisgemaakt met zijn veelzijdige werk en brede ontwikkeling als kunstenaar.
Klaus is op 7 maart 2003 overleden. De datum zal ik telkens moeten opzoeken, maar ik zal het gevoel toen het bericht van zijn overlijden kwam, nooit vergeten. Ik had werk ingezonden voor een literair evenement en we zouden dat bijwonen. Op weg naar de buitendeur ging de telefoon en kwam het tragische bericht.
Klaus van de Locht is de ontwerper van het Labyrinth en Jaap van Hunen richtte de direkte omgeving op de Waalkade in. De opdracht kwam van de Gemeente Nijmegen, en hield in dat er een link moest zijn met de Oude Waalhaven, die op die plaats gelegen had. Een historisch gegeven dus.
Er is een nieuw tragisch bericht.
De kademuur van de Waalkade is instabiel geworden, ter hoogte van het Labyrinth. Daar moet dus iets aan gedaan worden.
Helaas heeft het populisme blijkbaar verder om zich heen gegrepen dan direct zichtbaar.
Er is een plan gemaakt om de Waalkade dan maar meteen helemaal anders in te richten, "ter bevordering van het toerisme", en daarbij het Labyrinth te slopen.
Als doekje voor het bloeden is voorgesteld om het Labyrinth te verplaatsen.
Naar mijn idee is dat onzinnig: het kunstwerk is gemaakt voor die plaats, en gezien het toegepaste materiaal (ongetwijfeld in samenspraak met de opdrachtgever) bedoeld voor "de eeuwigheid".
De door sommigen gemaakte vergelijking met de verplaatsing van de Blokken van Peter Struycken slaat mijns inziens nergens op: dat is een op zichzelf staand kunstwerk, dat van de ene rotonde naar een andere rotonde is verplaatst.
Het Labyrinth is, ook niet zo gemakkelijk ongeschonden te verplaatsen als "de Blokken", zover mijn informatie over de constructie strekt.
Met het Labyrinth is bovendien de hele omgeving gemoeid.
De waterstand in de Waal speelt een rol bij het "functioneren" van dit kunstwerk: bij hoogwater loopt het vol, en hoe lang duurt het voordat dat water gezakt is, en welke processen spelen zich af in dat Labyrinth onder invloed van de seizoenen? Dat kun je alleen maar vaststellen door het te observeren: als je de moeite neemt is het verdomd interessant!
Opzienbarend is bij dit alles, dat de Gemeente Nijmegen nu claimt het toeristen naar de zin te willen maken met de sloop van het Labyrinth, terwijl op de website van de Gemeente staat aangegeven:
In 1982, nadat de nieuwe waterkeringmuur is gerealiseerd, wordt de Waalkade verfraaid met het Labyrinth. Het ligt op de plaats waar tot 1881 de oude Waalhaven heeft gelegen. Het ontwerp is in opdracht van de gemeente Nijmegen gemaakt door de kunstenaar Klaus van de Locht. De beeldhouwer Jaap van Hunen richtte de directe omgeving in.
Elders op de website blijkt de gemeente juist de gedachte te koesteren, dat met het Labyrinth internationale toeristen aangelokt worden, gezien de Engelse tekst. Onder de kop Nijmegen in the picture staat een foto van het Labyrinth met de poëtische invitatie:
At the Waalkade, one can admire the view on passing ships from a special place: the Labyrinth.
Een Labyrinth is niet zomaar een figuur met wat krabbels er in. Het geldt al eeuwen als een mythologisch symbool; de "onneembare" Bijbelse stad Jericho zou als labyrinth gebouwd zijn.
Steeds zijn ge ïntrigeerde kunstenaars bezig met variaties op het thema Labyrinth.
Dat er in Nijmegen soms beslissingen worden genomen die getuigen van afwezigheid van respect voor kunst, blijkt uit het kalken van parkeervakken op het Labyrinth. [Moet je b.v. eens gaan kliederen op Gezicht op het Valkhof te Nijmegen van Salomon van Ruysdael: je belandt acuut in de nor of in een psychiatrische instelling...] Kunstenaars uit Nijmegen en omgeving hebben deze miskleun in 2010 in gezamenlijke actie ongedaan gemaakt.
Het is zeker niet zo dat kleuters van vier jaar ook zomaar even een labyrinth kunnen tekenen, zoals ooit een collega van me beweerde over de Victory Boogie Woogie van Mondriaan, een zelfde opvatting die ik ook proef in een aantal reacties op het voornemen om het Labyrinth van Klaus van de Locht te slopen.
Tja, parkeervakken lijken voor hen misschien méér op het "eenvoudige" werk van Mondriaan dan van Klaus van de Locht...
Of is het weer zo'n prestigekwestie van lokale politici, die een "eeuwig stempel" van hun beleid willen nalaten?
Zie ook: Red het Labyrinth en NijmegenXL (vanaf 7 oktober 2012).
Bron: Wikipedia
Mijn eerste herinnering aan Klaus van de Locht is, dat hij zich op een scootmobiel verplaatste: hij leed aan Multiple Sclerose. Zijn wereld was toen inmiddels beperkt tot zijn atelier, de toenmalige vestiging van het Centrum Beeldende Kunst Nijmegen aan de Oude Haven, en Kunstenaarscentrum De Olifant. In De Olifant zouden nu nog steeds sporen te zien zijn van de plaats waar Klaus altijd zat.
In die zelfde periode heb ik, in zijn atelier, kennisgemaakt met zijn veelzijdige werk en brede ontwikkeling als kunstenaar.
Klaus is op 7 maart 2003 overleden. De datum zal ik telkens moeten opzoeken, maar ik zal het gevoel toen het bericht van zijn overlijden kwam, nooit vergeten. Ik had werk ingezonden voor een literair evenement en we zouden dat bijwonen. Op weg naar de buitendeur ging de telefoon en kwam het tragische bericht.
Klaus van de Locht is de ontwerper van het Labyrinth en Jaap van Hunen richtte de direkte omgeving op de Waalkade in. De opdracht kwam van de Gemeente Nijmegen, en hield in dat er een link moest zijn met de Oude Waalhaven, die op die plaats gelegen had. Een historisch gegeven dus.
Er is een nieuw tragisch bericht.
De kademuur van de Waalkade is instabiel geworden, ter hoogte van het Labyrinth. Daar moet dus iets aan gedaan worden.
Helaas heeft het populisme blijkbaar verder om zich heen gegrepen dan direct zichtbaar.
Er is een plan gemaakt om de Waalkade dan maar meteen helemaal anders in te richten, "ter bevordering van het toerisme", en daarbij het Labyrinth te slopen.
Als doekje voor het bloeden is voorgesteld om het Labyrinth te verplaatsen.
Naar mijn idee is dat onzinnig: het kunstwerk is gemaakt voor die plaats, en gezien het toegepaste materiaal (ongetwijfeld in samenspraak met de opdrachtgever) bedoeld voor "de eeuwigheid".
De door sommigen gemaakte vergelijking met de verplaatsing van de Blokken van Peter Struycken slaat mijns inziens nergens op: dat is een op zichzelf staand kunstwerk, dat van de ene rotonde naar een andere rotonde is verplaatst.
Het Labyrinth is, ook niet zo gemakkelijk ongeschonden te verplaatsen als "de Blokken", zover mijn informatie over de constructie strekt.
Met het Labyrinth is bovendien de hele omgeving gemoeid.
De waterstand in de Waal speelt een rol bij het "functioneren" van dit kunstwerk: bij hoogwater loopt het vol, en hoe lang duurt het voordat dat water gezakt is, en welke processen spelen zich af in dat Labyrinth onder invloed van de seizoenen? Dat kun je alleen maar vaststellen door het te observeren: als je de moeite neemt is het verdomd interessant!
Opzienbarend is bij dit alles, dat de Gemeente Nijmegen nu claimt het toeristen naar de zin te willen maken met de sloop van het Labyrinth, terwijl op de website van de Gemeente staat aangegeven:
In 1982, nadat de nieuwe waterkeringmuur is gerealiseerd, wordt de Waalkade verfraaid met het Labyrinth. Het ligt op de plaats waar tot 1881 de oude Waalhaven heeft gelegen. Het ontwerp is in opdracht van de gemeente Nijmegen gemaakt door de kunstenaar Klaus van de Locht. De beeldhouwer Jaap van Hunen richtte de directe omgeving in.
Elders op de website blijkt de gemeente juist de gedachte te koesteren, dat met het Labyrinth internationale toeristen aangelokt worden, gezien de Engelse tekst. Onder de kop Nijmegen in the picture staat een foto van het Labyrinth met de poëtische invitatie:
At the Waalkade, one can admire the view on passing ships from a special place: the Labyrinth.
Een Labyrinth is niet zomaar een figuur met wat krabbels er in. Het geldt al eeuwen als een mythologisch symbool; de "onneembare" Bijbelse stad Jericho zou als labyrinth gebouwd zijn.
Steeds zijn ge ïntrigeerde kunstenaars bezig met variaties op het thema Labyrinth.
Dat er in Nijmegen soms beslissingen worden genomen die getuigen van afwezigheid van respect voor kunst, blijkt uit het kalken van parkeervakken op het Labyrinth. [Moet je b.v. eens gaan kliederen op Gezicht op het Valkhof te Nijmegen van Salomon van Ruysdael: je belandt acuut in de nor of in een psychiatrische instelling...] Kunstenaars uit Nijmegen en omgeving hebben deze miskleun in 2010 in gezamenlijke actie ongedaan gemaakt.
Het is zeker niet zo dat kleuters van vier jaar ook zomaar even een labyrinth kunnen tekenen, zoals ooit een collega van me beweerde over de Victory Boogie Woogie van Mondriaan, een zelfde opvatting die ik ook proef in een aantal reacties op het voornemen om het Labyrinth van Klaus van de Locht te slopen.
Tja, parkeervakken lijken voor hen misschien méér op het "eenvoudige" werk van Mondriaan dan van Klaus van de Locht...
Of is het weer zo'n prestigekwestie van lokale politici, die een "eeuwig stempel" van hun beleid willen nalaten?
Zie ook: Red het Labyrinth en NijmegenXL (vanaf 7 oktober 2012).
15 oktober 2012
Niklas - 121015 - What goes up...
Felix Baumgartner heeft geschiedenis geschreven met zijn recordsprong, vanuit zijn capsule met ballon. Het lijkt ook wetenschappelijk een interessant experiment te zijn.
Maar wie krijgt nu straks die capsule op zijn kop of die ballon voor z'n voorruit?
Maar wie krijgt nu straks die capsule op zijn kop of die ballon voor z'n voorruit?
13 oktober 2012
Twan versus John en de bruine boter
Vooropgesteld: als het aan mij had gelegen had Holleeder nooit een podium op TV of op andere media gekregen.
De ruzie die nu blijkbaar gaande is tussen Twan Huys en John van den Heuvel vind ik wel een heel aparte ontwikkeling. John verwijt Twan dat die Holleeder een podium geeft, terwijl hij dat zelf eerder van plan geweest is. Smoes in de Telegraaf, dat Holleeder zelf vanuit het gevang contact gezocht heeft met John.
Maar, na eerste ontkenning dat de brief van hem is, blijkt dat John journalistiek absurde voorstellen heeft gedaan aan Holleeder, zoals het recht om correcties aan te brengen op het interview.
De "ethische" veroordeling van College Tour door John van den Heuvel komt dus van iemand met een zeer grote lading boter op het hoofd. Boter die hem nu blijkbaar behoorlijk bruin door de broek loopt...
En daarvoor wil hij liefst (vanuit zijn Telegraaf-wereldje) direct College Tour en de hele NTR opdoeken.
N.B.: Over de uitzending zelf kan ik niet oordelen - niet gezien.
De ruzie die nu blijkbaar gaande is tussen Twan Huys en John van den Heuvel vind ik wel een heel aparte ontwikkeling. John verwijt Twan dat die Holleeder een podium geeft, terwijl hij dat zelf eerder van plan geweest is. Smoes in de Telegraaf, dat Holleeder zelf vanuit het gevang contact gezocht heeft met John.
Maar, na eerste ontkenning dat de brief van hem is, blijkt dat John journalistiek absurde voorstellen heeft gedaan aan Holleeder, zoals het recht om correcties aan te brengen op het interview.
De "ethische" veroordeling van College Tour door John van den Heuvel komt dus van iemand met een zeer grote lading boter op het hoofd. Boter die hem nu blijkbaar behoorlijk bruin door de broek loopt...
En daarvoor wil hij liefst (vanuit zijn Telegraaf-wereldje) direct College Tour en de hele NTR opdoeken.
N.B.: Over de uitzending zelf kan ik niet oordelen - niet gezien.
12 oktober 2012
Niklas - 121012 - Evert en ik
Oppassen bij kleinzoons. De oudste, 15, heeft de avondmaaltijd gefrituurd. De jongste, bijna 11, is een enthousiast voetballer. Niet alleen op het veld. Hij speelt het nu met een vriendje op Playstation: Duitsland tegen Spanje. Commentaar: Evert ten Napel.
Kleinzoon vertelt trots aan vriendje, en vraagt bevestiging: "Opa, Evert ten Napel heeft vroeger bij jou in de klas gezeten he?"
Jammer, ik heb de klassefoto uit 1956 of 1957 niet bij me. Evert zit op zijn hurken op de voorste rij, ik op de tweede, in de buurt van Evert.
Kleinzoon vertelt trots aan vriendje, en vraagt bevestiging: "Opa, Evert ten Napel heeft vroeger bij jou in de klas gezeten he?"
Jammer, ik heb de klassefoto uit 1956 of 1957 niet bij me. Evert zit op zijn hurken op de voorste rij, ik op de tweede, in de buurt van Evert.
11 oktober 2012
Niklas - 121011 - Tja, meervoudige ontkenningen...
Meervoudige ontkenningen blijven ingewikkeld. In het Dagblad van het Noorden wordt vandaag gerept van "onomstotelijk bewijs" bij "snel opgeloste overvallen" door beelden van bewakingscamera's. Maar de kop boven dat artikel spreekt dat toch echt tegen: de gefilmde daders kunnen niet ontkennen dat zij dat niet zijn...
10 oktober 2012
Niklas - 121010 - Pure pedofilie?
Vanavond in Nieuwsuur: in Amerika "trouwen" jonge meisjes met hun vaders, met de belofte om "puur" te blijven tot hun huwelijksnacht. Want "Satan" ligt overal op de loer!
Stinkt dat niet naar godsdienstwaanzin en het legaliseren van pedofilie, incest en polygamie...?
Stinkt dat niet naar godsdienstwaanzin en het legaliseren van pedofilie, incest en polygamie...?
09 oktober 2012
Niklas - 121009 - Philo[feno]mena
Philomena Bijlhout, kortstzittende staatssecretaris ooit (namens "Pim"), in een terugblik op het LPF-debacle in het Linkse Kerkblad VARA-gids: "Ik ben zelfstandig ondernemer [pdf]. Sinds ruim een jaar zit ik in de Klantenraad van Woonstad Rotterdam. Dat vind ik leuk. Vooral de doorstroming op de woningmarkt is een belangrijk thema. Op korte termijn worden twee voorstellen doorgevoerd."
Dat klinkt nogal cijferig!
Zou ze zich er wel bewust van zijn dat er mensen zijn die de neiging hebben om zich te hechten aan hun omgeving, vooral aan de mensen in de buurt waar ze wonen?
Dat klinkt nogal cijferig!
Zou ze zich er wel bewust van zijn dat er mensen zijn die de neiging hebben om zich te hechten aan hun omgeving, vooral aan de mensen in de buurt waar ze wonen?
Mannenhuishouding
"Typisch een mannenhuishouding!", riep de bezoekster, nog maar net over de drempel van de woonkamer.
"Hoe bedoel je?", vroeg de bewoner, geprikkeld door het afkeurende toontje, "bedoel je dat je kunt zien dat ik naast een volledige baan en verenigingswerk ook nog zelf mijn huishouding doe?"
"Nee, er is heel duidelijk te zien dat dit huis een vrouwenhand ontbeert".
"Wat is daar mis mee dan? Er zijn zoveel alleenwonende vrouwen waar je kunt zien dat er geen man in huis is, toch hoor ik je daar nooit over."
"Nee, maar dat is anders!"
"Jij wilt toch zo graag voor geëmancipeerd doorgaan? Wat je nu allemaal zegt, vind ik een typisch voorbeeld van een sexistisch vooroordeel. Waarom kun je mannen niet in hun waarde laten?"
"Dat zie je verkeerd, dat is niet sexistisch bedoeld, het is gewoon een vaststelling dat er in een mannenhuishouding iets ontbreekt."
"En dát is nou precies een sexitische opmerking! Jij beweert altijd dat vrouwen onderdrukt worden, en niet op hun kwaliteiten beoordeeld, maar wat doe jij nu tegenover mannen? Mogen die geen andere belevingswereld en prioriteiten hebben?"
Deze aantekening maakte ik op eerste kerstdag 1998, ruim een jaar na mijn scheiding. De aanleiding was een concrete situatie, die mij inmiddels geheel ontschoten is. Mijn voormalige echtgenote gaf me destijds juist complimenten dat ik mijn huis goed op orde had...
Ik vond het handgeschreven origineel terug bij het uitdunnen van mijn archief. Ik heb het nooit verder uitgewerkt, maar het toverde nu wel een glimlach op mijn gezicht.
"Hoe bedoel je?", vroeg de bewoner, geprikkeld door het afkeurende toontje, "bedoel je dat je kunt zien dat ik naast een volledige baan en verenigingswerk ook nog zelf mijn huishouding doe?"
"Nee, er is heel duidelijk te zien dat dit huis een vrouwenhand ontbeert".
"Wat is daar mis mee dan? Er zijn zoveel alleenwonende vrouwen waar je kunt zien dat er geen man in huis is, toch hoor ik je daar nooit over."
"Nee, maar dat is anders!"
"Jij wilt toch zo graag voor geëmancipeerd doorgaan? Wat je nu allemaal zegt, vind ik een typisch voorbeeld van een sexistisch vooroordeel. Waarom kun je mannen niet in hun waarde laten?"
"Dat zie je verkeerd, dat is niet sexistisch bedoeld, het is gewoon een vaststelling dat er in een mannenhuishouding iets ontbreekt."
"En dát is nou precies een sexitische opmerking! Jij beweert altijd dat vrouwen onderdrukt worden, en niet op hun kwaliteiten beoordeeld, maar wat doe jij nu tegenover mannen? Mogen die geen andere belevingswereld en prioriteiten hebben?"
Deze aantekening maakte ik op eerste kerstdag 1998, ruim een jaar na mijn scheiding. De aanleiding was een concrete situatie, die mij inmiddels geheel ontschoten is. Mijn voormalige echtgenote gaf me destijds juist complimenten dat ik mijn huis goed op orde had...
Ik vond het handgeschreven origineel terug bij het uitdunnen van mijn archief. Ik heb het nooit verder uitgewerkt, maar het toverde nu wel een glimlach op mijn gezicht.
07 oktober 2012
Niklas - 121007 - Eikel
Duitsland fietste, had ik gedacht dat het een doodgewone eikel was.
Maar deze heeft ook nog een gespleten persoonlijkheid...
