Stenen
Ik doe de ronde langs
de stenen die de namen dragen
van hen die mij zijn voorgegaan
en lees ze één voor één
Ik tel nog één voor één
de stenen die gezichten dragen
van hen die mij zijn voorgegaan
en tel er telkens meer.
©Gauke Zijlstra
28 augustus 2017
170828 - Gedicht
Stenen
Ik doe de ronde langs
de stenen die de namen dragen
van hen die mij zijn voorgegaan
en lees ze één voor één
Ik tel nog één voor één
de stenen die gezichten dragen
van hen die mij zijn voorgegaan
en tel er telkens meer.
©Gauke Zijlstra
26 augustus 2017
170826 - ZOZ - Van sterfelijkheid en herinneringen
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.
Gisteren overleed mijn schoonzusje Sylvia aan COPD. Haar gezondheid was de laatste tijd steeds slechter geworden, met sterke ups en downs. Donderdag kwam ze voor het eerst in drie maanden thuis, en daar is ze vrijdag kort na het middaguur rustig ingeslapen, kort voordat wij arriveerden. Gelukkig hadden we de laatste tijd dichterbij gebivakkeerd en haar een aantal keren bezocht.
Vanmorgen werd de uitvaart geregeld, en wat ik als heel bijzonder heb ervaren, vanmiddag werd, in aanwezigheid van de naaste familie, vooral door dochter en kleindochters, haar lichaam opgemaakt om deze mooie vrouw op een manier die bij haar paste, haar laatste reis te laten maken.
Iedereen heeft zijn herinneringen, ik, later in de familie opgenomen, heb vooral herinneringen aan de uitstapjes die we samen jaarlijks maakten. Vandaag kwam de rit langs Paessens en Moddergat ter sprake, maar daarvan kon ik de foto's nu niet terugvinden. Daarom koos ik een foto waar haar man Nico op een van onze trips haar genietend fotografeerde en ik hen beiden.
Een foto van Marijke en Sylvia, misschien van hetzelfde uitstapje:
We kwamen daarna altijd bij een horeca-gelegenheid terecht. Ik denk dat deze foto in Zaltbommel is gemaakt:
Marijke (ze is de oudste van de drie zussen), die Sylvia vanaf het begin heeft meegemaakt, vond deze muziek, waarvan ze dacht dat Sylvia daarvan genoot. Die is misschien aan de zware kant, zei ze, maar gaf ook wel iets weer van Sylvia's kwetsbaarheid en wat ze in haar veelbewogen leven heeft meegemaakt, waardoor ze zich later steeds meer terugtrok in haar veilige omgeving...
Fischer-Dieskau - Ich bin der Welt abhanden gekommen (Gustav Mahler):
Gisteren overleed mijn schoonzusje Sylvia aan COPD. Haar gezondheid was de laatste tijd steeds slechter geworden, met sterke ups en downs. Donderdag kwam ze voor het eerst in drie maanden thuis, en daar is ze vrijdag kort na het middaguur rustig ingeslapen, kort voordat wij arriveerden. Gelukkig hadden we de laatste tijd dichterbij gebivakkeerd en haar een aantal keren bezocht.
Vanmorgen werd de uitvaart geregeld, en wat ik als heel bijzonder heb ervaren, vanmiddag werd, in aanwezigheid van de naaste familie, vooral door dochter en kleindochters, haar lichaam opgemaakt om deze mooie vrouw op een manier die bij haar paste, haar laatste reis te laten maken.
Iedereen heeft zijn herinneringen, ik, later in de familie opgenomen, heb vooral herinneringen aan de uitstapjes die we samen jaarlijks maakten. Vandaag kwam de rit langs Paessens en Moddergat ter sprake, maar daarvan kon ik de foto's nu niet terugvinden. Daarom koos ik een foto waar haar man Nico op een van onze trips haar genietend fotografeerde en ik hen beiden.
Een foto van Marijke en Sylvia, misschien van hetzelfde uitstapje:
We kwamen daarna altijd bij een horeca-gelegenheid terecht. Ik denk dat deze foto in Zaltbommel is gemaakt:
Marijke (ze is de oudste van de drie zussen), die Sylvia vanaf het begin heeft meegemaakt, vond deze muziek, waarvan ze dacht dat Sylvia daarvan genoot. Die is misschien aan de zware kant, zei ze, maar gaf ook wel iets weer van Sylvia's kwetsbaarheid en wat ze in haar veelbewogen leven heeft meegemaakt, waardoor ze zich later steeds meer terugtrok in haar veilige omgeving...
Fischer-Dieskau - Ich bin der Welt abhanden gekommen (Gustav Mahler):
19 augustus 2017
170819 - ZOZ - Van mijn eerste single en een voorspelling
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.
Het VARA TV-Magazine had ooit de rubriek: "Mijn eerste single". Mijn inzending werd geplaatst; dit is een aangepaste versie, naar aanleiding van wat de TV deze woensdag bracht.
Wie, van de huidige generatie pubers, heeft nog wel eens een vinyl-single gezien? Dit gaat over de aankoop van mijn eerste single, toen ik een puber was.
Televisie was nog in de aanloopfase. Radio was er in twee soorten: Draadomroep, een simpel kastje met een luidspreker en een grote draaiknop met klikstanden aan de muur om het volume te regelen en te kiezen uit 4 zenders: Hilversum 1 en 2 en, bij ons, Radio Noord. De vierde ben ik vergeten. Zo'n radio had opa, waar mijn moeder en ik bij in gewoond hadden, tot ze op mijn 14e weer trouwde met een weduwnaar met 9 kinderen.
De andere soort radio was een kast met een aantal toetsen, draaiknoppen, een groen afstem-oog en een verlichte glazen plaat met bekende en geheimzinnige buitenlandse plaatsnamen. Zo'n radio had mijn stiefvader. Toen was zo'n toestel opgebouwd met radiobuizen, die erg warm werden. Van transistoren had bijna niemand nog gehoord, laat staan van "chips".
Die radio kwam alleen aan voor het Nieuws, kerkdiensten, en koorzang: mijn moeder’s grootste liefhebberij. En soms mr. G.B.J. Hilterman's praatje over "de toestand in de wereld", of dr. Fop I. Brouwer over "al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit ". En soms een regionale zender.
Als onze ouders van huis waren, luisterden we soms naar vreemd gepiep en onverstaanbare stemmen. Maar o wee, als "de ouwe heer" merkte dat we aan de radio hadden gezeten!
Die keer was ik overdag alleen in huis. Mijn moeder was weg, mijn stiefvader was in zijn werkplaats achter het huis. Ik zocht stiekem wat er op de radio te beleven was. Gespannen, want zodra ik de buitendeur hoorde, moest de radio terug op de oorspronkelijke zender, en dan uit. Hopen dat niet zou opvallen dat hij warm was.
Ik vond muziek die ik niet voor mogelijk had gehouden. Niks Eddy Christiani, Freddy Quin met zijn zeemansliedjes, en anderen die mijn herinnering zonder sporen hebben verlaten.
Dit was echt anders! Ruig, heftig, staccato, opzwepende gitaren, ferme drums en een strakke baslijn. En dan die stem: brutaal, ongepolijst. Geen poging om de stem zo gladjes mogelijk te gebruiken!
Ik kon me niet beheersen en draaide de radio iets harder.
Daardoor merkte ik niet dat mijn stiefvader binnen kwam stormen. Hij rende naar de radio en draaide die met een wrede klik helemaal uit. In de plotselinge stilte keek ik verbijsterd toe hoe hij vlakbij me stond met zijn vuist omhoog. Ik was net op tijd weer bij mijn positieven om de klap te ontwijken en naar de andere kant van de huiskamertafel te springen.
Hij ging heftig tekeer: "Dit is negermuziek! Oerwoudgeluiden die niet in een fatsoenlijke christelijke omgeving passen! Jij bent op weg naar de hel, en als dit nog een keer gebeurt smijt ik je de deur uit! DIT wil ik niet in mijn huis!"
Ik wist toen jammer genoeg nog niet dat dezelfde zanger ook zeer christelijke liedjes heeft opgenomen. Ik wist zelfs niet dat hij blank was en het dus geen "negermuziek" was!
Desondanks geloof ik niet dat dat mijn stiefvader overtuigd had. Die muziek kwam van te ver buiten zijn belevingswereld, en alles wat daarmee niet strookte was ontoelaatbaar.
Ik weet niet meer welke "argumenten" ik toen wel gebruikt heb. Wel ben ik verbaal net zo heftig tekeergegaan, maar als puber kun je zoiets niet winnen. Ik ben al snel mokkend het huis uit gevlucht en heb de hele verdere dag rondgefietst.
Toen ik weer thuis was, was mijn oudste stiefbroer er toevallig even. Het lukte hem om me enigszins tot bedaren te brengen. Hij sprak op een gegeven moment de onsterfelijke woorden: "Laat het er nou maar bij zitten, die muziek ben je volgende week toch weer vergeten."
Ik kwam via klasgenoten achter de gegevens van die wonderbaarlijke muziek. Van het geld dat ik meekreeg naar de LTS, om in voorkomende gevallen mijn fiets te laten repareren (we moesten elke dag 17 kilometer heen en 17 kilometer terug fietsen, en gewoon zakgeld kreeg ik niet), kocht ik die week mijn eerste single.
Ik vertelde de smoes dat ik onderweg een nieuwe binnenband had moeten laten opzetten, omdat de fietsenmaker vond dat er teveel lapjes op zaten.
Ik moest dat plaatje goed verstopt houden, wat niet gemakkelijk was met zo weinig privacy met zoveel mensen in z’n klein huis. Heel wat anders dan het eigen kamertje dat ik ruim een jaar eerder nog had.
En we hadden niet eens een grammofoon!
Korte tijd later kocht één van mijn stiefzussen van haar eerste zelfverdiende loon een pick-up. Een koffertje van geperst karton, beplakt met geel plastic en met een luidsprekertje in het deksel.
Ze had er zelf een paar plaatjes bij van de Zingende Zusjes en dergelijke; dat was voor onze ouders verteerbare muziek.
De Zingende Zusjes Verheij - Waarom zijn er zoveel vragen?:
Onze zussen zongen het zelf ook wel bij het afwassen, en dan klonk het lang niet zo bekakt. Maar mijn vragen werden er niet minder door...
Als ik alleen thuis was, draaide ik stiekem mijn plaatje van Elvis Presley (nl), Hound Dog.
Elvis Presley - Hound Dog:
Artiesten kwamen en gingen, Elvis verdween wat uit de actualiteit; hij trad een tijd niet meer op en overleed. Toch hoorde je zijn muziek nog steeds. Daardoor bleef de uitspraak van mijn broer nagonzen in mijn hoofd.
Ruim dertig jaren na dat akkefietje, toen mijn dochter de leeftijd had van ik destijds, kocht ze voor het eerst een LP. Daar had ze voor gespaard van haar zakgeld.
Ze kwam thuis met een dubbel-LP: "Elvis Presley, Greatest Hits".
Mijn broer herinnerde zich niets van het voorval, en is inmiddels ook overleden.
Is het gek dat ik aan hem dacht, toen deze week uitgebreid aandacht werd besteed aan de sterfdag van Elvis Presley op 16 augustus 1977, woensdag j.l. 40 jaar geleden? Zijn uitspraak deed hij ca. 60 jaar geleden, en dat mijn dochter "met Elvis thuiskwam" zal ca. 33 jaar geleden zijn.
Er was een serie reportages van over de hele wereld, onder de noemer: Elvis lives!, waarin merchandising en oprechte liefhebbers de revue passeren.
Toch is Hound Dog als eerste opgenomen door Big Mama Thornton, dus toch "negermuziek"?
Big Mama Thornton - Hound Dog:
Tja, het is van het succesvolle blanke duo tekstschrijver Jerry Leiber en componist Mike Stoller (nl), die meer "crossover" songs hebben gemaakt tussen verschillende "raciale" genres!
In de tussentijd is er al veel veranderd, en plaatste ik al eens in een ZOZ een organist die bij het uitgaan van de dienst Rock and Roll speelde in een Vrijgemaakt Gereformeerde kerk.
Nu kies ik voor een ander bekend Elvis-nummer, Jailhouse Rock (nl), ook van Leiber & Stoller, gespeeld door de Duitse organiste Maria Scharwieß (nl)
Maria Scharwieß - Jailhouse Rock (Organ improvisation):
Ach, geef me toch maar het origineel...
Elvis Presley - Jailhouse Rock:
Kortom, Elvis duikt steeds weer op in mijn leven. Je hebt je vergist, broer…!
Het VARA TV-Magazine had ooit de rubriek: "Mijn eerste single". Mijn inzending werd geplaatst; dit is een aangepaste versie, naar aanleiding van wat de TV deze woensdag bracht.
Wie, van de huidige generatie pubers, heeft nog wel eens een vinyl-single gezien? Dit gaat over de aankoop van mijn eerste single, toen ik een puber was.
Televisie was nog in de aanloopfase. Radio was er in twee soorten: Draadomroep, een simpel kastje met een luidspreker en een grote draaiknop met klikstanden aan de muur om het volume te regelen en te kiezen uit 4 zenders: Hilversum 1 en 2 en, bij ons, Radio Noord. De vierde ben ik vergeten. Zo'n radio had opa, waar mijn moeder en ik bij in gewoond hadden, tot ze op mijn 14e weer trouwde met een weduwnaar met 9 kinderen.
De andere soort radio was een kast met een aantal toetsen, draaiknoppen, een groen afstem-oog en een verlichte glazen plaat met bekende en geheimzinnige buitenlandse plaatsnamen. Zo'n radio had mijn stiefvader. Toen was zo'n toestel opgebouwd met radiobuizen, die erg warm werden. Van transistoren had bijna niemand nog gehoord, laat staan van "chips".
Die radio kwam alleen aan voor het Nieuws, kerkdiensten, en koorzang: mijn moeder’s grootste liefhebberij. En soms mr. G.B.J. Hilterman's praatje over "de toestand in de wereld", of dr. Fop I. Brouwer over "al wat leeft en groeit en ons altijd weer boeit ". En soms een regionale zender.
Als onze ouders van huis waren, luisterden we soms naar vreemd gepiep en onverstaanbare stemmen. Maar o wee, als "de ouwe heer" merkte dat we aan de radio hadden gezeten!
Die keer was ik overdag alleen in huis. Mijn moeder was weg, mijn stiefvader was in zijn werkplaats achter het huis. Ik zocht stiekem wat er op de radio te beleven was. Gespannen, want zodra ik de buitendeur hoorde, moest de radio terug op de oorspronkelijke zender, en dan uit. Hopen dat niet zou opvallen dat hij warm was.
Ik vond muziek die ik niet voor mogelijk had gehouden. Niks Eddy Christiani, Freddy Quin met zijn zeemansliedjes, en anderen die mijn herinnering zonder sporen hebben verlaten.
Dit was echt anders! Ruig, heftig, staccato, opzwepende gitaren, ferme drums en een strakke baslijn. En dan die stem: brutaal, ongepolijst. Geen poging om de stem zo gladjes mogelijk te gebruiken!
Ik kon me niet beheersen en draaide de radio iets harder.
Daardoor merkte ik niet dat mijn stiefvader binnen kwam stormen. Hij rende naar de radio en draaide die met een wrede klik helemaal uit. In de plotselinge stilte keek ik verbijsterd toe hoe hij vlakbij me stond met zijn vuist omhoog. Ik was net op tijd weer bij mijn positieven om de klap te ontwijken en naar de andere kant van de huiskamertafel te springen.
Hij ging heftig tekeer: "Dit is negermuziek! Oerwoudgeluiden die niet in een fatsoenlijke christelijke omgeving passen! Jij bent op weg naar de hel, en als dit nog een keer gebeurt smijt ik je de deur uit! DIT wil ik niet in mijn huis!"
Ik wist toen jammer genoeg nog niet dat dezelfde zanger ook zeer christelijke liedjes heeft opgenomen. Ik wist zelfs niet dat hij blank was en het dus geen "negermuziek" was!
Desondanks geloof ik niet dat dat mijn stiefvader overtuigd had. Die muziek kwam van te ver buiten zijn belevingswereld, en alles wat daarmee niet strookte was ontoelaatbaar.
Ik weet niet meer welke "argumenten" ik toen wel gebruikt heb. Wel ben ik verbaal net zo heftig tekeergegaan, maar als puber kun je zoiets niet winnen. Ik ben al snel mokkend het huis uit gevlucht en heb de hele verdere dag rondgefietst.
Toen ik weer thuis was, was mijn oudste stiefbroer er toevallig even. Het lukte hem om me enigszins tot bedaren te brengen. Hij sprak op een gegeven moment de onsterfelijke woorden: "Laat het er nou maar bij zitten, die muziek ben je volgende week toch weer vergeten."
Ik kwam via klasgenoten achter de gegevens van die wonderbaarlijke muziek. Van het geld dat ik meekreeg naar de LTS, om in voorkomende gevallen mijn fiets te laten repareren (we moesten elke dag 17 kilometer heen en 17 kilometer terug fietsen, en gewoon zakgeld kreeg ik niet), kocht ik die week mijn eerste single.
Ik vertelde de smoes dat ik onderweg een nieuwe binnenband had moeten laten opzetten, omdat de fietsenmaker vond dat er teveel lapjes op zaten.
Ik moest dat plaatje goed verstopt houden, wat niet gemakkelijk was met zo weinig privacy met zoveel mensen in z’n klein huis. Heel wat anders dan het eigen kamertje dat ik ruim een jaar eerder nog had.
En we hadden niet eens een grammofoon!
Korte tijd later kocht één van mijn stiefzussen van haar eerste zelfverdiende loon een pick-up. Een koffertje van geperst karton, beplakt met geel plastic en met een luidsprekertje in het deksel.
Ze had er zelf een paar plaatjes bij van de Zingende Zusjes en dergelijke; dat was voor onze ouders verteerbare muziek.
De Zingende Zusjes Verheij - Waarom zijn er zoveel vragen?:
Onze zussen zongen het zelf ook wel bij het afwassen, en dan klonk het lang niet zo bekakt. Maar mijn vragen werden er niet minder door...
Als ik alleen thuis was, draaide ik stiekem mijn plaatje van Elvis Presley (nl), Hound Dog.
Elvis Presley - Hound Dog:
Artiesten kwamen en gingen, Elvis verdween wat uit de actualiteit; hij trad een tijd niet meer op en overleed. Toch hoorde je zijn muziek nog steeds. Daardoor bleef de uitspraak van mijn broer nagonzen in mijn hoofd.
Ruim dertig jaren na dat akkefietje, toen mijn dochter de leeftijd had van ik destijds, kocht ze voor het eerst een LP. Daar had ze voor gespaard van haar zakgeld.
Ze kwam thuis met een dubbel-LP: "Elvis Presley, Greatest Hits".
Mijn broer herinnerde zich niets van het voorval, en is inmiddels ook overleden.
Is het gek dat ik aan hem dacht, toen deze week uitgebreid aandacht werd besteed aan de sterfdag van Elvis Presley op 16 augustus 1977, woensdag j.l. 40 jaar geleden? Zijn uitspraak deed hij ca. 60 jaar geleden, en dat mijn dochter "met Elvis thuiskwam" zal ca. 33 jaar geleden zijn.
Er was een serie reportages van over de hele wereld, onder de noemer: Elvis lives!, waarin merchandising en oprechte liefhebbers de revue passeren.
Toch is Hound Dog als eerste opgenomen door Big Mama Thornton, dus toch "negermuziek"?
Big Mama Thornton - Hound Dog:
Tja, het is van het succesvolle blanke duo tekstschrijver Jerry Leiber en componist Mike Stoller (nl), die meer "crossover" songs hebben gemaakt tussen verschillende "raciale" genres!
In de tussentijd is er al veel veranderd, en plaatste ik al eens in een ZOZ een organist die bij het uitgaan van de dienst Rock and Roll speelde in een Vrijgemaakt Gereformeerde kerk.
Nu kies ik voor een ander bekend Elvis-nummer, Jailhouse Rock (nl), ook van Leiber & Stoller, gespeeld door de Duitse organiste Maria Scharwieß (nl)
Maria Scharwieß - Jailhouse Rock (Organ improvisation):
Ach, geef me toch maar het origineel...
Elvis Presley - Jailhouse Rock:
Kortom, Elvis duikt steeds weer op in mijn leven. Je hebt je vergist, broer…!
18 augustus 2017
170818 - 6 WmB - Machine
Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Machine
Het thema is deze keer: Machine
Een machine die 298000 kraanvogels voortbracht...
Ik schreef eerder een blog (voor de zaterdagse muziekrubriek) over deze tentoonstelling: Room of hope
12 augustus 2017
170812 - ZOZ - Van maanlicht en vingervlugge vrouwen
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.
Donderdagavond kwamen we halverwege de avond thuis, terug van ons vakantieadres. Een eindweegs onderweg besloot ik, dat ik geen zin meer had aan de snelweg. Op een punt waar ik de A50 wel eens op de fiets gekruist had, sloeg ik af. Pas op de landelijke wegen vroeg ik me af hoe ik de IJssel moest oversteken met de auto: tussen Deventer en Zwolle is nergens een brug. Zowel bij Olst als Wijhe was ik wel eens met de pont overgestoken, met de fiets, maar met de auto? Ach, in het ergste geval komen we toch weer bij Zwolle uit bij de brug.
Gelukkig bleek de pont bij Wijhe geschikt voor auto's (en, later opgezocht, het veer bij Olst ook).
We parkeerden vóór de pont omdat we dachten er een kiosk te zien waar je iets te drinken zou kunnen kopen. Het bleek een blokhut te zijn met zelfbediening. We namen chocolademelk en een een paar foto's, alvorens we ons in de rij probeerden te voegen om in te schepen. Aangezien we "zij-instromers" waren, hadden de nieuwkomers formeel voorrang, maar iemand in een gele auto liet ons ertussen. Er zijn nog steeds relaxte, vriendelijke mensen! Dank je, als je dit leest!
Zo kwamen we in Wijhe en kozen de richting Raalte. Inmiddels was het wel etenstijd en bij de eerste gelegenheid zochten we een parkeerplaats waar niet meteen de fietsendrager met mijn racefiets ten prooi zou vallen aan woestelingen.
Een avond eerder hadden we met zwager Nico nog heerlijk gedineerd bij Spijshuis Uylenspieghel in Nijmegen, nu aten we bij Lemonade -Food & Drinks- Raalte. Marijke koos een vegetarische gevulde paprika, ik een boerenuitsmijter.
We waren halverwege de avond thuis, maar het wachten was eigenlijk op het bericht dat het uit Frankrijk terugkerende gezin weer thuis was. Dat was toch wel wat later op de avond. Ik heb niet meer buiten gekeken, maar er was dezer dagen een gedeeltelijke maansverduistering.
En zo kom ik bij de Moonlight Sonata (nl) van Beethoven, via een notitie van eventuele ZOZ-onderwerpen.
Op de artieste was ik al eens gestuit via Norwegian Wood by Tina S (14 years old girl). Inmiddels is deze jongedame iets ouder geworden (17 in de clip hieronder), en speelt ze niet alleen meer akoestisch, maar ook in het hard-rock idioom: en daarin zelfs klassieke stukken!
Tina S - Moonlight Sonata (3rd Movement, Ludwig van Beethoven):
De informatie op internet over Tina S is beperkt, maar het viel me op in deze clip dat ze alles uit het hoofd speelt!
Een andere uitvoering vond ik van Valentina Lisitsa (nl), in een meer klassieke setting, en ook uit het hoofd!
Valentina Lisitsa - Moonlight Sonata (3rd Movement, Ludwig van Beethoven):
Wat weer ontzettend vlugge vingers! Toen ik dit afspeelde, zei Marijke: "Hé, dat is de muziek die ze er onder hadden gezet toen ik in 2007 mijn gedicht over het Oranjekanaal mocht voordragen bij RTV Drenthe, in een item over weer bevaarbaar makenl!
Nou staat onder die clip, zoals geplaatst door RTV Drenthe: "Muziek 'If You Were A Sailboat' van Katie Melua, maar dat kan ik er niet in vinden...
Donderdagavond kwamen we halverwege de avond thuis, terug van ons vakantieadres. Een eindweegs onderweg besloot ik, dat ik geen zin meer had aan de snelweg. Op een punt waar ik de A50 wel eens op de fiets gekruist had, sloeg ik af. Pas op de landelijke wegen vroeg ik me af hoe ik de IJssel moest oversteken met de auto: tussen Deventer en Zwolle is nergens een brug. Zowel bij Olst als Wijhe was ik wel eens met de pont overgestoken, met de fiets, maar met de auto? Ach, in het ergste geval komen we toch weer bij Zwolle uit bij de brug.
Gelukkig bleek de pont bij Wijhe geschikt voor auto's (en, later opgezocht, het veer bij Olst ook).
We parkeerden vóór de pont omdat we dachten er een kiosk te zien waar je iets te drinken zou kunnen kopen. Het bleek een blokhut te zijn met zelfbediening. We namen chocolademelk en een een paar foto's, alvorens we ons in de rij probeerden te voegen om in te schepen. Aangezien we "zij-instromers" waren, hadden de nieuwkomers formeel voorrang, maar iemand in een gele auto liet ons ertussen. Er zijn nog steeds relaxte, vriendelijke mensen! Dank je, als je dit leest!
Zo kwamen we in Wijhe en kozen de richting Raalte. Inmiddels was het wel etenstijd en bij de eerste gelegenheid zochten we een parkeerplaats waar niet meteen de fietsendrager met mijn racefiets ten prooi zou vallen aan woestelingen.
Een avond eerder hadden we met zwager Nico nog heerlijk gedineerd bij Spijshuis Uylenspieghel in Nijmegen, nu aten we bij Lemonade -Food & Drinks- Raalte. Marijke koos een vegetarische gevulde paprika, ik een boerenuitsmijter.
We waren halverwege de avond thuis, maar het wachten was eigenlijk op het bericht dat het uit Frankrijk terugkerende gezin weer thuis was. Dat was toch wel wat later op de avond. Ik heb niet meer buiten gekeken, maar er was dezer dagen een gedeeltelijke maansverduistering.
En zo kom ik bij de Moonlight Sonata (nl) van Beethoven, via een notitie van eventuele ZOZ-onderwerpen.
Op de artieste was ik al eens gestuit via Norwegian Wood by Tina S (14 years old girl). Inmiddels is deze jongedame iets ouder geworden (17 in de clip hieronder), en speelt ze niet alleen meer akoestisch, maar ook in het hard-rock idioom: en daarin zelfs klassieke stukken!
Tina S - Moonlight Sonata (3rd Movement, Ludwig van Beethoven):
De informatie op internet over Tina S is beperkt, maar het viel me op in deze clip dat ze alles uit het hoofd speelt!
Een andere uitvoering vond ik van Valentina Lisitsa (nl), in een meer klassieke setting, en ook uit het hoofd!
Valentina Lisitsa - Moonlight Sonata (3rd Movement, Ludwig van Beethoven):
Wat weer ontzettend vlugge vingers! Toen ik dit afspeelde, zei Marijke: "Hé, dat is de muziek die ze er onder hadden gezet toen ik in 2007 mijn gedicht over het Oranjekanaal mocht voordragen bij RTV Drenthe, in een item over weer bevaarbaar makenl!
Nou staat onder die clip, zoals geplaatst door RTV Drenthe: "Muziek 'If You Were A Sailboat' van Katie Melua, maar dat kan ik er niet in vinden...
05 augustus 2017
170805 - ZOZ - Van foto's en een song
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.
Vandaag een paar foto's en één song, allemaal met een rivier als onderwerp. We gingen vandaag onverwacht op ziekenbezoek: de patiënt ging niet vanuit het zorghotel naar huis, zoals gepland, maar via een controle weer het ziekenhuis in...
De foto's zijn deze week gemaakt aan de oever van de Waal. Marijke is dicht bij de Waal geboren, en ik fiets ik graag een eind langs de rivier. Ik heb ook iets met vaarwater: de vakanties in mijn jeugd verbleef ik vaak bij mijn grootouders, die vlakbij een kruispunt woonden van drukke kanalen met veel laad- losplaatsen in de buurt.
Soms zitten we nu gewoon een poos ontspannen uit te kijken over het water, naar de schepen, de vogels en de wolken.
We zijn best een beetje melancholiek van de gedachte dat dit straks weer op forse afstand ligt. Bij die stemming past heel goed Yes, The River Knows van The Doors (nl), van het album Waiting for the Sun (nl).
Veel songs van The Doors werden geschreven door de legendarische en eigenlijk ook wel tragische frontman, de absurd jong (27) overleden Jim Morisson (nl). Andere songs werden geschreven door de hele groep, maar deze song is geschreven door gitarist en singer/songwriter Robby Krieger (nl).
Verschillende bronnen leveren ook verschillende tekstvarianten. Vooral in de zin I promised I would drown myself in mystic heated wine zag ik vaak (ook onder deze clip op Youtube) mysticated wine. Op de officiële Doors site vond ik tot mijn spijt geen teksten.
The Doors - Yes, The River Knows:
Vandaag een paar foto's en één song, allemaal met een rivier als onderwerp. We gingen vandaag onverwacht op ziekenbezoek: de patiënt ging niet vanuit het zorghotel naar huis, zoals gepland, maar via een controle weer het ziekenhuis in...
De foto's zijn deze week gemaakt aan de oever van de Waal. Marijke is dicht bij de Waal geboren, en ik fiets ik graag een eind langs de rivier. Ik heb ook iets met vaarwater: de vakanties in mijn jeugd verbleef ik vaak bij mijn grootouders, die vlakbij een kruispunt woonden van drukke kanalen met veel laad- losplaatsen in de buurt.
Soms zitten we nu gewoon een poos ontspannen uit te kijken over het water, naar de schepen, de vogels en de wolken.
We zijn best een beetje melancholiek van de gedachte dat dit straks weer op forse afstand ligt. Bij die stemming past heel goed Yes, The River Knows van The Doors (nl), van het album Waiting for the Sun (nl).
Veel songs van The Doors werden geschreven door de legendarische en eigenlijk ook wel tragische frontman, de absurd jong (27) overleden Jim Morisson (nl). Andere songs werden geschreven door de hele groep, maar deze song is geschreven door gitarist en singer/songwriter Robby Krieger (nl).
Verschillende bronnen leveren ook verschillende tekstvarianten. Vooral in de zin I promised I would drown myself in mystic heated wine zag ik vaak (ook onder deze clip op Youtube) mysticated wine. Op de officiële Doors site vond ik tot mijn spijt geen teksten.
The Doors - Yes, The River Knows
Please believe me
The river told me
Very softly
Want you to hold me, ooo
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Yes, the river knows
Please believe me
If you don't need me
I'm going, but I need a little time
I promised I would drown myself in mystic heated wine
Please believe me
The river told me
Very softly
Want you to hold me, ooo
I'm going, but I need a little time
I promised I would drown myself in mystic heated wine
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Please believe me
The river told me
Very softly
Want you to hold me, ooo
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Yes, the river knows
Please believe me
If you don't need me
I'm going, but I need a little time
I promised I would drown myself in mystic heated wine
Please believe me
The river told me
Very softly
Want you to hold me, ooo
I'm going, but I need a little time
I promised I would drown myself in mystic heated wine
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
Free fall flow, river flow
On and on it goes
Breath under water 'till the end
The Doors - Yes, The River Knows: