180915 - ZOZ - Van een Hole in One

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Nee, ik had geen successlag met golfen, ik speel geen golf. Trump wel, die was niet welkom bij de uitvaart van John McCain, en ging toen maar golfen op een van zijn ressorts. Doet hij blijkbaar vaker in plaats van belangrijke zaken.
Ik wil het hier hebben over meer alledaagse dingen van gewone mensen.

Over de gewoonste onderwerpen kun je een liedje maken, of een gedicht. En bij dat laatste denk ik meteen aan de poëtische spil van onze toenmalige dichtersgroep, die met een knipoog dit gedicht schreef:

ALLEDAAGS

Over alledaagse dingen
verzen maken
hoe je met je voet
op de vaatdoek
de keukenvloer dweilt

het is toch knap
als je dat kan.

©Joke Rhebergen (*1933 †2012)

Ik heb het vandaag over mijn instappers, een paar prettige, gemakkelijke schoenen, vooral voor 's zomers, die ik al zó lang heb, dat ik niet meer precies weet hoe ik er aan gekomen ben. Waar ik ze gekocht heb, of dat ik ze van iemand gekregen heb die er minder tevreden over was dan ik. In één ervan zit een gat. En daardoor zit er al de hele week een liedje in mijn hoofd.

Hole in my shoe

I looked to the sky
Where an elephant's eye
Was looking at me
From a bubblegum tree
And all that I knew was
The hole in my shoe
Was letting in water (letting in water)

I walked through a field
That just wasn't real
Where one-hundred tin soldiers
Would shoot at my shoulder
And all that I knew was
The hole in my shoe
Was letting in water (letting in water)

I climbed on the back of a giant albatross
Which flew through a crack in the cloud
To a place where happiness reigned all year round
Where music played ever so loudly

I started to fall
And suddenly woke
And the dew on the grass
It stuck to my coat
And all that I knew was
The hole in my shoe
Was letting in water (letting in water)

Traffic - Hole in my Shoe (1967):


De groep Traffic (nl) werd opgericht door vier rasmuzikanten, die al behoorlijk actief waren geweest in andere bands: Steve Winwood (nl), Jim Capaldi (nl), Chris Wood (nl) en Dave Mason (nl).

Het geluid van de Sitar (nl) van Dave Mason is prominent aanwezig. Dat was destijds een populair instrument, door de interesse voor Oosterse cultuur. The Beatles waren b.v. een tijdlang intensief bezig met de Transcendente Meditatie van Maharishi Mahesh Yogi (nl).

Deze song was niet, zoals ik dacht, geschreven en gezongen door Steve Winwood, maar door Dave Mason. Het zou eerst bedoeld zijn geweest als een "nursery rhyme", een kinderliedje of sprookje.
De tekst in het midden werd gesproken door de toen zesjarige Francine Heimann, stiefdochter van platenbaas Chris Blackwell, oprichter van Island Records (nl).
Dave Mason gaf er de voorkeur aan om in z'n eentje songs te schrijven, en de andere groepsleden te vertellen hoe hij het hebben wou, in tegenstelling tot de anderen die veel samen schreven. Dat leidde er toe dat Mason een paar keer uit de groep stapte, en vervangen werd door invallers. De overige drie waren de vaste kern van de groep.

Steve Winwood is degene die het stevigst in mijn geheugen verankerd is. Dat begon met mijn kennismaking met de Spencer Davis Group (nl), waar hij als 14 of 15-jarige begon op keyboards en zang. Daarvoor speelde hij al vanaf zijn achtste met zijn vader en zijn oudere broer in een band, waarbij de piano zó geplaatst werd, dat niet zou opvallen dat er een te jong knulletje zat te spelen.

Steve Winwood's manier van zingen is wel eens vergeleken met Ray Charles (nl), oordeel zelf bij deze video, waar Steve Winwood als 15-jarige de blues-standard Nobody knows you when you're down and out zingt. Het is geschreven in 1923 door Jimmy Cox en werd vooral bekend door Bessie Smith (nl).

Steve Winwood - Nobody knows you when you're down and out: