tag:blogger.com,1999:blog-44038911968910682992024-03-13T11:23:04.395+01:00DwarsbongelDwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.comBlogger784125tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-7752632391606509992024-02-24T22:15:00.001+01:002024-02-24T22:15:58.881+01:00240224 - ZOZ - Alice en het konijn<i>Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij <a target="_blank" href="http://tasja72.blogspot.com/"><b>Natasja</b></i></a>.<br>
<br>
Sinds mijn bijdrage over de Green Tambourine heb ik door een onduidelijke oorzaak steeds muziek in mijn hoofd van <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Jefferson_Airplane">Jefferson Airplane</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Jefferson_Airplane">(NL)</a>.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiljFRwNfXQ-BDfxvG_PbuBuLdLeLLy-EMzsTYAcEAV45Qal_oi8_zPHNHt134BxMHAmRL1__MytkR-NutD3RNhf_FUZ8ulOF0QLrSM_S9DWu5yC0ut-QgKXKzmaK9tOuv87P3xG8yuRUWxSFlVUouR9BA_Ip_DnpfEi5IU2uzPCb29T8KG0RVoRBhLGHb0/s1494/Hoes_30seconds.jpg" style="display: block; padding: 0.5em 0; text-align: center; clear: left; float: left;"><img alt="" border="0" width="200" data-original-height="1494" data-original-width="1494" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiljFRwNfXQ-BDfxvG_PbuBuLdLeLLy-EMzsTYAcEAV45Qal_oi8_zPHNHt134BxMHAmRL1__MytkR-NutD3RNhf_FUZ8ulOF0QLrSM_S9DWu5yC0ut-QgKXKzmaK9tOuv87P3xG8yuRUWxSFlVUouR9BA_Ip_DnpfEi5IU2uzPCb29T8KG0RVoRBhLGHb0/s200/Hoes_30seconds.jpg"/></a></div>
<br>
Ik kocht ooit de LP <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Thirty_Seconds_Over_Winterland">Thirty Seconds Over Winterland</a>. Toen mijn platenboer me de koptelefoon liet opzetten en deze LP startte met het nummer <a target="_blank" href="https://www.youtube.com/watch?v=jSJemA-eviU">Jefferson Airplane - Have You Seen The Saucers?</a>, en vanuit het publieksrumoer na wat getokkel op gitaren de viool van <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Papa_John_Creach">Papa John Creach</a> los ging, was ik verkocht. Nou ja, de LP dus. Soms liepen de melodielijnen van de viool en de gitaren zó vloeiend samen, dat het onderscheid moeilijk te vinden was. Een viool in de Psychadelische Rock, dat geloofde je toch niet? Maar John Henry Creach was van alle markten thuis: klassiek, jazz, blues; hij had gespeeld bij diverse grootheden. Hij was ruim 20 jaar ouder dan de andere bandleden.<br>
Het hele repertoire van die LP kwam weer rondzingen in mijn hoofd.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiSshr8vjhWaLDRBpqeLsB9ZqG8JCh5BRg34im24V57QGMRUvs8d1fBXRZFfj_YIBVrbN7WEaMTy5YTvxXeVYNxHe8gkCkdeYWK4OElonjDbfcRsg-8hlhcd_e9REMj0XKRowms4YFCOINOOIvYb3k3UvYsg3DJu4uptIjTM1S0g98T1y1M2kAtYDrJLH/s479/alice-in-wonderland062af28997c735b8a28c9aca67c5e85c.jpg" style="display: block; padding: 0.5em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="479" data-original-width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiSshr8vjhWaLDRBpqeLsB9ZqG8JCh5BRg34im24V57QGMRUvs8d1fBXRZFfj_YIBVrbN7WEaMTy5YTvxXeVYNxHe8gkCkdeYWK4OElonjDbfcRsg-8hlhcd_e9REMj0XKRowms4YFCOINOOIvYb3k3UvYsg3DJu4uptIjTM1S0g98T1y1M2kAtYDrJLH/s200/alice-in-wonderland062af28997c735b8a28c9aca67c5e85c.jpg"/></a></div><br>
Toch ga ik het hebben over een nummer dat daar niet op staat, maar waarschijnlijk het bekendste nummer is van Jefferson Airplane: <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/White_Rabbit_(song)">White Rabbit</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/White_Rabbit_(Jefferson_Airplane)">(NL)</a>.
Het is geschreven door zangeres <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Grace_Slick">Grace Slick</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Grace_Slick">(NL)</a> toen ze nog zong in <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Great_Society_(band)">The Great Society</a>, maar werd pas een iconisch succes met Jefferson Airplane, toen ze daar de vertrekkende zangeres opvolgde.<br>
De song is gebaseerd op de boeken van <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Lewis_Carroll">Lewis Caroll</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Lewis_Carroll">(NL)</a>: <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Alice%27s_Adventures_in_Wonderland">Alice's Adventures in Wonderland</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Alice%27s_Adventures_in_Wonderland">(Alice in Wonderland)</a> en het vervolg <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Through_the_Looking-Glass">Through the Looking-Glass</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Through_the_Looking-Glass">(Alice in Spiegelland)</a>.<br>
Ik kies voor een lopname uit een TV-show vanwege de bewegende beelden.<br>
<br>
<b>Jefferson Airplane -White Rabbit</b><br>
<br>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/WANNqr-vcx0?si=MeZNPrtqWRHS4GrA" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe><br>
<br>
Het grappige is, dat ik me nooit gerealiseerd had dat dit een song is die veel musici verleid heeft om zich er ook aan te wagen, maar dat ontdekte ik bij het zoeken naar een clip die ik zou kunnen plaatsen.<br>
<br>
Daarbij kwam ik veel versies tegen, en ik vond er een die er echt uit sprong: die van <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Elephant_Revival">Elephant Revival</a>, een folk music group in 2006 gevormd in <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Nederland,_Colorado">Nederland, Colorado</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Nederland_(Colorado)">(NL)</a>. Alle bandleden zijn multi-instrumentalist en dragen bij aan zang en songwriting.<br>
Deze video is live opgenomen in het <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Red_Rocks_Amphitheatre">Red Rocks Amphitheatre</a> <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Red_Rocks_Amphitheatre">(NL)</a>, een openlucht amfitheater in de buurt van Denver.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG365zWsG0CBh-8-K-Lw_peL0keM8UqNQE_CaosrZYNhBGb1OlFlbFvvQnIBN0hYqa9Z8PDFR9wmG9Iu7X58Af9Ags4Csd9vGJ2qRVuRBxNAYwF9bUVcRVa2Tqi-3ZO8q3qIKp4NeKHC2l6xFl5qPbzvQBJAqWoURyu9bPbbSX2uWVy27uEhtpMrJGra3K/s1024/Red_Rocks_Amphitheatre_from_top_of_amphitheatre.jpeg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="768" data-original-width="1024" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjG365zWsG0CBh-8-K-Lw_peL0keM8UqNQE_CaosrZYNhBGb1OlFlbFvvQnIBN0hYqa9Z8PDFR9wmG9Iu7X58Af9Ags4Csd9vGJ2qRVuRBxNAYwF9bUVcRVa2Tqi-3ZO8q3qIKp4NeKHC2l6xFl5qPbzvQBJAqWoURyu9bPbbSX2uWVy27uEhtpMrJGra3K/s400/Red_Rocks_Amphitheatre_from_top_of_amphitheatre.jpeg"/></a></div>
<b>Elepr>hant Revival - "White Rabbit" At Red Rocks Amphitheatre</b><br>
<br>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/MarQVlEAmBA?si=-kfciUxbhNNHbHBX" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe><br>
<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-10842711660315707252024-02-09T22:23:00.000+01:002024-02-09T22:23:39.530+01:00240210 – ZOZ – Jezus Redt<i>Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij <a target="_blank" href="http://tasja72.blogspot.com/"><b>Natasja</b></i></a>.<br>
<br>
Een dezer dagen waren Marijke en ik onderweg. Voor ons reed een auto met daarop een bord zoals op leswagens, maar deze tekst was apart genoeg om een foto van die auto te maken. Marijke reed, dus ik had de handen vrij. Na bewerking plaatste ik de foro op Facebook.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8hOgcdO62Yv1oemZ_Xq89zddEJeUpYSK3shACjEZKoYemKveKZuzKQxDQLzmmrOX102KXohlmJfJuOZoknlSKJE_PgZW5AmLq4OcMoWI9HBAZTWEudxwwExoKekCQrGT29FuT7nJJslslY3IxcXJdXp_7AQf5C0r9x086rCsfYlFCFl5WlyQPx8vqPcQ/s1200/20240204_JezusRedt.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1040" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf8hOgcdO62Yv1oemZ_Xq89zddEJeUpYSK3shACjEZKoYemKveKZuzKQxDQLzmmrOX102KXohlmJfJuOZoknlSKJE_PgZW5AmLq4OcMoWI9HBAZTWEudxwwExoKekCQrGT29FuT7nJJslslY3IxcXJdXp_7AQf5C0r9x086rCsfYlFCFl5WlyQPx8vqPcQ/s400/20240204_JezusRedt.png"/></a></div>
In de reacties plaatste ik de song die Marijke tijdens het maken van de foto spontaan zong, en dat was toch weer een trigger voor een ZOZ:<br>
<br>
<b>Robert Long - Jezus Redt</b><br>
<iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/qw4u1p41fIk?si=irlMoEBEnaDccQB1" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe><br>
<br>
Daar kwam nog een korte discussie uit voort met Harry, een FB-vriend:<br>
<b>Harry:</b> Grijs gedraaid. M'n vader vond het verschrikkelijk.<br>
<b>Ik:</b> Was die kerks?<br>
<b>Harry:</b> Ja. Ik heb het achter me gelaten, maar de opvoeding wel gehad.<br>
<b>Ik:</b> Ik ook. Heb jij dat ook, dat er nog steeds fragmenten van teksten en liederen uit je geheugen oppoppen? Sommige mensen zeggen dan: "Zie je wel dat je er nog steeds mee bezig bent?" Ze snappen de overeenkomst niet met de fysieke littekens die je als kind opgelopen hebt maar nog steeds zichtbaar zijn, maar waar je verder geen last meer van hebt, en je kunt er mooi sterke verhalen over vertellen.<br>
<b>Harry:</b> Ja soms wel, ik heb er geen fysieke littekens aan over gehouden maar wel enige waarden waar ik me best nog wel eens aan vasthoudt. Want er zitten ook wel goede dingen bij.<br>
<b>Ik:</b> Ja, maar er zit wel iets arrogants in, als ze denken dat universele waarden alleen maar met hun geloof samenhangen… 😊<br>
<b>Harry:</b> Dat klopt maar wie die denkbeelden heeft hou ik verre van mij!<br>
<b>Ik:</b> Ach, als je elkaar daarin respecteert kun je best met elkaar leven. Ik heb dominees in mijn familie en kennissenkring waarmee ik een goede verstandhouding heb.<br>
<br>
Lees de interessante info over <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Robert_Long"><b>Robert Long</b></a> op Wikipedia<br>
<br>
<div style="margin-left: 20px">
<b>Robert Long - Jezus Redt</b><br>
<br>
Toen 't christendom op aarde kwam<br>
En ieder mens het recht ontnam<br>
Om zo te leven als hij dacht dat goed was<br>
En heel de aardkorst dik bevlekt met bloed was<br>
Werd het meteen de hoogste tijd dat heidenen na zware strijd<br>
Door legers door de kerk geleid van hun cultuur werden bevrijd<br>
Dat hield men eeuwenlang in stand<br>
Vol liefde werd de rechterhand<br>
Van dieven slaven kinderen en vrouwen<br>
Als zij een misstap deden afgehouwen<br>
Men zorgde voor een schuldcomplex wanneer je rondliep in iets geks<br>
Of je te buiten ging aan sex je stond al snel bekend als heks
<br>
Refrein:
Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet<br>
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed<br>
<br>
Soms wordt een land vol hongersnood<br>
Bezocht door weer zo'n vrome kloot<br>
Die steeds dezelfde ouwe kool komt stoven<br>
En roept vanuit zijn draagstoel blijft geloven<br>
Die zegenend naar mensen zwaait voor ieder lijk z'n hoofd omdraait<br>
Elk argument van tafel maait en steeds opnieuw de mensen paait<br>
Al jaren gaan er stemmen op voor pil en voor geboortestop<br>
Maar Rome weigert steeds om te beperken<br>
Dat zou de zedeloosheid maar versterken<br>
Elk recht wordt U nog steeds betwist<br>
En sex blijft steeds de antichrist<br>
Hij die door zijn orgaan slechts pist<br>
Heeft steeds voor duizenden beslist
<br>
Refrein:
Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet<br>
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed<br>
<br>
Maar kijk men is veranderd want rooms-katholiek<br>
En protestant begonnen toch hun greep wat te verliezen<br>
Men moest dus wel een and're koers gaan kiezen<br>
Men was geweldig in zijn sas want wat ontdekte men alras<br>
Toen men nog eens de bijbel las dat jezus ook een hippie was<br>
De wereld kraakt aan alle kant<br>
En grote delen staan in brand<br>
Je zou dus zeggen helpt het onheil weren<br>
Gehuichel moeten wij de rug toekeren<br>
Maar niets daarvan vergeet het maar<br>
't is Boedha hier Jehova daar<br>
Men draaft getuigend door elkaar<br>
En heeft de oplossing al klaar<br>
<br>
Refrein:
Jezus redt Jezus redt alle mensen opgelet<br>
Jezus redt Jezus redt enkel door 't gebed<br>
<br>
Het is maar al te waar helaas<br>
De paus de kerstman sinterklaas<br>
Zij zijn al eeuwenlang de baas<br>
En eeuwenlang al even dwaas<br>
<br>
Jezus redt Jezus redt alle mensen uit de nood<br>
Jezus red Jezus red Jezus uit de goot<br>
</div>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-19544825216143288192024-02-03T16:01:00.001+01:002024-02-03T16:07:05.819+01:00240203 - ZOZ - Niet Clean maar Green en Superclean<i>Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij <a target="_blank" href="http://tasja72.blogspot.com/"><b>Natasja</b></i></a>.<br>
<br>
Vanmorgen bij het afwassen had mijn geheugen weer zo′n oprisping, een flard melodie en een paar woorden. Soms zijn dat stichtelijke liederen die we op de Lagere School verplicht instampten, maar dit had meer een hippie-achtig sfeertje.<br>
Het klonk als "clean machine", werd toen "clean tambourine", om dan "green tambourine" te worden. Maar wat was dat ook alweer? Jaren 70? 80?<br>
Marijke ging vast zoeken, en kwam uit bij The Lemon Pipers. Dit was hun enige echte hit, al hadden ze dit nummer alleen opgenomen om hun platenlabel een plezier te doen: ze wilden de psychedelische kant op. Het komt uit 1967, dus ze waren er vroeg bij.<br>
Aanleiding voor mij om weer eens te zwijmelen, en deze fraaie song aan de vergetelheid te ontrukken.<br>
<br>
<b>The Lemon Pipers - Green Tambourine (1967)</b><br>
<br>
<center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/NBFY1-eEhdU?si=s_4fRsDhKUrMeU17" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe></center>
<br>
Toen Marijke het afspeelde zei ik: "Ik hoor een sitar!" Ze zei: "Ik zie ze staan spelen, maar ik zie geen sitar". Ik dacht toch echt die karakteristieke klanken gehoord te hebben, dus opgezocht of het misschien in de studio wel met sitar was opgenomen en de video playback was.<br>
Maar <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Lemon_Pipers"> The Lemon Pipers</a> hebben de song <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Green_Tambourine">Green Tambourine</a> opgenomen met een <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Electric_sitar">Elektrische sitar</a>, die op het eerste gezicht veel op een gitaar lijkt. Een sitar is veel moeilijker om te leren spelen dan een gitaar, vandaar deze uitvinding. Toch is de klank anders, niet zo vol.<br>
<br>
De sitar werd in het westen populair doordat o.a. The Beatles in India oosterse wijsheid probeerden op te doen en zo in aanraking kwamen met <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Ravi_Shankar">Ravi Shankar</a> en die klanken meenamen naar het westen. Uit dat contact ontsproot het legendarische <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/The_Concert_for_Bangladesh">Concert for Bangladesh</a>, het grootste benefietevenement tot dan toe.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhskvC2Xq3hWvfb2O_8PzNkTObq6CJTYnppLfACm_kDr6K5hQh-XLDSLXHKbdLOuz8_O8f_2sJAA6TLSawJztO1F1f7FdXO15H_JShQqLv1xCeAyLnk_Hp4JRJWJ6Zhsj6HvhFsrxc02PIMUirAbwj6RHDlPq_yiksLBr7zRgV0IzBxdSg0tfgUQAeCNJdx/s1522/Sitar-E-Citer.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="884" data-original-width="1522" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhskvC2Xq3hWvfb2O_8PzNkTObq6CJTYnppLfACm_kDr6K5hQh-XLDSLXHKbdLOuz8_O8f_2sJAA6TLSawJztO1F1f7FdXO15H_JShQqLv1xCeAyLnk_Hp4JRJWJ6Zhsj6HvhFsrxc02PIMUirAbwj6RHDlPq_yiksLBr7zRgV0IzBxdSg0tfgUQAeCNJdx/s400/Sitar-E-Citer.jpg"/></a></div>
De oosterse <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Sitar">Sitar</a> wordt qua naam nog wel eens verward met een heel ander instrument, de Europese <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Citer">Citer of Zither</a>.<br>
Let bij de elektrische sitar op de korte, dunne snaren links naast de gewone gitaarsnaren.<br>
<br>
Achteraf bekeken waren misschien die woorden "Clean Machine" toch wel een associatie met een roemrijk programma op de late avond van 1968 tot 1980 op Hilversum 3: <a target="_blank" href="http://www.scdm.nl/">Superclean Dreammachine</a>. De klankovereenkomst met Green Tambourine is nogal sterk.<br>
<br>
Het werd geproduceerd en gepresenteerd door <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Ad_Visser_(presentator)">Ad Visser</a>, een multitalent. Menigeen kent hem beter van het hitprogramma Toppop, maar zijn hart lag meer bij de "underground"-muziek van Superclean Dreammachine. Nieuwsgierig geworden, heb ik toch de begintune weten te vinden! Ik heb ′m even aangekleed.<br>
<br>
<b>Begintune Superclean Dreammachine</b><br>
<br>
<center><iframe width="560" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/gVH6KpacfVY?si=CoqqDQSkatBSmVsz" title="YouTube video player" frameborder="0" allow="accelerometer; autoplay; clipboard-write; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen></iframe></center>
<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-8704206658002795522023-12-20T23:27:00.005+01:002023-12-20T23:27:56.158+01:00231220 - Sleutels
Nog bewaar ik sleutels van<br>
huizen waar ik niet meer welkom ben<br>
<br>
Waar nu andere mensen wonen<br>
en nieuwe sloten zijn geplaatst<br>
<br>
Van huizen die niet meer bestaan<br>
<br>
Ook de sleutel van een koffer <br>
die niet met mij is meegegaan<br>
<br>
Een schatkist die verdwenen is<br>
<br>
Omdat een sleutel meer is<br>
dan een stuk bewerkt metaal.<br>
<br>
<br>
<i>©Gauke Zijlstra 2023</i><br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtgy_gGrRT5ZYV3PFtV-GOS96tI-dRDixNURNCCSWaWB1gOoLudioiCeao85qqH3u31zS7fdhuIKJC35x9Amhah8rv06K7FeXrWQYCAvz6z02Kzoyu5vM_7xLiBx__vEli482VNWRX_yXphOqOxmk4R_Ol4DHlxbrGGaEr2kSr2hrUGFbj5R_1vrqZ7ACk/s4287/20231220_Sleutels.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="2974" data-original-width="4287" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtgy_gGrRT5ZYV3PFtV-GOS96tI-dRDixNURNCCSWaWB1gOoLudioiCeao85qqH3u31zS7fdhuIKJC35x9Amhah8rv06K7FeXrWQYCAvz6z02Kzoyu5vM_7xLiBx__vEli482VNWRX_yXphOqOxmk4R_Ol4DHlxbrGGaEr2kSr2hrUGFbj5R_1vrqZ7ACk/s320/20231220_Sleutels.jpg"/></a></div>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-39988273327129863872023-12-13T22:04:00.000+01:002023-12-13T22:04:04.400+01:00231213 – KalenderwisselWij wensen iedereen fijne feestdagen en een goed nieuw jaar.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrO6IHSHS-I8W5uDV8zyZ0UrGnNJ7IO5WlWaMaCTzCgl62_uGZAu0muNn1ERrSqF4Ib0CyvNwPJ8Ns0K5yhNUlRaP2tm-G21JEMe1w5PSterLjMSKBCCFZJKDHZrBU1l-4y5G8SzLHhPoI8rwX3drMKQ_E1HkKkaCINZLU0qBURG7YPhLXih3C57tc4FQl/s1316/MGKrt_2324.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="936" data-original-width="1316" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrO6IHSHS-I8W5uDV8zyZ0UrGnNJ7IO5WlWaMaCTzCgl62_uGZAu0muNn1ERrSqF4Ib0CyvNwPJ8Ns0K5yhNUlRaP2tm-G21JEMe1w5PSterLjMSKBCCFZJKDHZrBU1l-4y5G8SzLHhPoI8rwX3drMKQ_E1HkKkaCINZLU0qBURG7YPhLXih3C57tc4FQl/s400/MGKrt_2324.jpg"/></a></div>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-89358075935038478682023-12-05T21:39:00.003+01:002023-12-13T21:55:38.415+01:00231205 - Vallen - WE300We zagen vanuit de ontbijtzaal van het Slot hoe een meneer een jongetje hielp met zijn fiets, die blijkbaar in het ongerede was geraakt doordat hij was onderuit gegleden in de scherpe bocht aan de andere kant van de houten ophaalbrug.<br>
Dat bracht, in deze dagen van het jaar, de gedachten bij een oude man die vandaag zijn ronde moet doen. De vele kinderen die vol verwachting hun schoen bij de centrale verwarming zetten, met een wortel er in voor het paard dat de oude man met zijn lange baard, hoge muts en lang gewaad over de besneeuwde schuine daken moet vervoeren, zonder dat ze zich zorgen maken hoe die oude man dat, ondanks de hulp van zijn knechten, klaarspeelt zonder dakpannen te vernielen of naar beneden te laten glijden, of zelf van dat be-ijzelde dak te lazeren.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1qvRo3o9162-W5oiiBlciEMRTJs_sXovBOdN9HoFce8mukma9GNxh5qYKli5Bbf4eKnYvPZ7zqPYGiBaMo7aGfRe3WPlk7kahD7T4_fZt1okzaF_PecwLPSe7eAOWPEs-4TLiFP8XB3hn5IWjaui9WAeMKwOiUPNcqZ8-FFs-bOzQ8d6g1mK09jmL9p1F/s606/231205_Sigmund.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="230" data-original-width="606" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1qvRo3o9162-W5oiiBlciEMRTJs_sXovBOdN9HoFce8mukma9GNxh5qYKli5Bbf4eKnYvPZ7zqPYGiBaMo7aGfRe3WPlk7kahD7T4_fZt1okzaF_PecwLPSe7eAOWPEs-4TLiFP8XB3hn5IWjaui9WAeMKwOiUPNcqZ8-FFs-bOzQ8d6g1mK09jmL9p1F/s400/231205_Sigmund.png"/></a></div>
De capriolen die de knechten moeten uithalen om door zo′n rook- of ventilatiekanaal spullen voorzichtig naar beneden te brengen en zonder zelf een tuimeling te maken, spreken mogelijk pas tot de verbeelding van de kinderen als de ouders hen uitleggen hoe die groezelige vegen op de gezichten van die dappere, lenige knechten zijn gekomen.<br>
Of ze volgen misschien het Dieuwertje journaal, dat traditioneel in deze periode op de vaderlandse beeldbuizen gedropt wordt. Wat overigens tegenwoordig geen buizen meer zijn, maar een soort rechthoekige schotels, alsof het beeldbuizen zijn die bij een onbedoelde verticale verplaatsing door de zwaartekracht geplet zijn.<br>
Tja, als soepele jongetjes op fietsen al niet overeind blijven bij de eerste ijzel en sneeuw, dan benijd ik de taak van die oude man met zijn hoge tovenaarshoed en zijn knechten niet. De knechten vertonen vaak hoe lenig ze zijn, maar ook acrobaten blesseren zich. En de botten van zo′n oude man, gehinderd in zijn bewegingen door tabberd en staf, zijn breekbaar.<br>
<br>
<i>Kijk voor meer WE300 schrijfuitdagingen bij <a target="_blank" href="https://platoonline.wordpress.com/">PlatoOnline</a></i><br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-89881032598745290202023-10-06T23:01:00.004+02:002023-10-06T23:25:37.943+02:00231006 - De prinses die zichzelf tegenkwam maar het niet begreepEr was eens een prinses die eigenlijk geen prinses was. Ze vond dat ze wel een prinses moest zijn, want haar vader was een groot acteur geweest, die dramatische, koninklijke rollen had gespeeld, ook thuis.<br>
De prinses kon, toen ze klein was, heel mooi kleurplaten kleuren, en toen ze had leren lezen en schrijven, schreef ze soms leuke versjes. Toen ze groter was, kon ze nog beter tekenen en schrijven, en ging ze bij een bedrijf werken waar ze daarmee geld kon verdienen. <br>
Daar ontmoette ze een prins, die zelf niet dacht dat hij een prins was. Hij was gewoon ridderlijk van aard, en had vaardigheden die hem ook bij dat bedrijf hadden gebracht.<br>
Voor de prinses was dat mooi, want hij kon aanvullen wat zij niet kon, en hij vond de prinses wel leuk en lief. Hij was immers ook maar een gewone jongen. Dus gingen ze samen trouwen. Omdat de prinses nooit geleerd had om op eigen benen te staan en voor zichzelf en haar huishouden te zorgen, deed haar prins dat allemaal, zo goed en kwaad als hij kon.<br>
<br>
Ze gingen samen in een romantisch huisje wonen op het platteland. Al gauw hadden ze honden en katten, en omdat alleen de prins iets van schoonmaken deed, begon het er langzamerhand flink te stinken. Hoe erg het er ook stonk, ze roken het zelf niet, omdat ze niet anders gewend waren. Opruimen deden ze ook maar mondjesmaat.<br>
De prinses maakte nog steeds lieve tekeningetjes en romantische versjes, en de prins hielp haar om die op internet te publiceren en er ansichtkaarten van te drukken.<br>
<br>
Omdat de prinses nooit geleerd had om zelf haar zaken te regelen en haar leven op orde te houden, kwam ze al gauw tot de ontdekking dat haar prins ook zijn gewone menselijke beperkingen had. Hij was niet die prins op het witte paard waar je in sprookjes altijd over leest, maar dat was haar enige referentiekader.<br>
Ze begon in haar verhaaltjes nare dingen te schrijven, zoals: "Een man heeft nog nooit iets toegevoegd aan het leven van een vrouw", en als hij weer eens ergens in tekortgeschoten was in haar ogen, schreef ze openlijk haar verwijten op Facebook over "de man" dit en "de man" dat.<br>
Waarom de prins altijd bij haar gebleven is, kunnen we slechts gissen. Misschien wou hij haar niet aan haar lot overlaten, omdat ze zó wereldvreemd was, dat ze niets zelf kon regelen van alles wat in de grote boze wereld nu eenmaal geregeld moet worden.<br>
<br>
Totdat de prins ziek werd. Hij bleek een ongeneeslijke hersentumor te hebben.<br>
Als je een diagnose zou stellen in de denksfeer van de prinses , zou je er sterrenbeelden over gaan raadplegen, want als er over iemand gepraat werd die ze verder niet kende, vroeg ze naar de geboortedatum en lepelde ze zó op wat diens eigenschappen zouden zijn aan de hand de astrologische boekjes die ze had bestudeerd. Een wereldbeeld dat nog steeds uitgaat van het idee dat de aarde het middelpunt van het heelal is en dat over het ontstaan en bewegen van het heelal nog geen nieuwe inzichten zijn ontstaan sinds twee millennia voor Christus.<br>
En er is een boek, dat hersentumoren koppelt aan Maan, Mercurius en Pluto. Dat boek noemt als oorzaak, dat het eigen geestelijke ontwikkelingsproces van de patiënt zó lang is geblokkeerd door zijn omgeving, dat het zich op agressieve, meedogenloze wijze baanbreekt in de besturingscentrale van het lichaam. Het zou koren op de molen van de prinses zijn, die een afkeer heeft van de "gewone" medische wetenschap. Behalve als ze iets gebroken heeft ofzo. Overigens kreeg de schrijver van dat boek een soort kwakzalverijprijs, "Das Goldene Brett vorm Kopf."<br>
<br>
Het duurde niet lang tot de prins stierf en de prinses alleen achterbleef in dat romantische, inmiddels vervallen huisje.<br>
De prins had voor zijn dood instanties op de hoogte gebracht van het onvermogen van de prinses om zakelijke dingen te regelen; daarvoor kwam er hulp via de overheid.<br>
En er waren een paar mensen die zich uit vriendschappelijke overwegingen om haar bekommerden. De prinses vroeg echter nooit aan hen hoe het met hun ging, behalve misschien als introductie van een gesprek, om daarna meteen op haar eigen verhalen over te gaan. Of ze vroeg per telefoon aan een vriendin die verder weg woonde, of haar auto alweer klaar was, met een nauwelijks verborgen hint om haar weer eens mee uit te nemen. Ze kwam immers nergens meer sinds de prins haar niet meer kon brengen. Het Openbaar vervoer stopte niet vaak genoeg voor haar deur, en het WMO-vervoer liet haar altijd te lang wachten.<br>
<br>
Ze bleef zichzelf zien als een prinses die zich alleen geroepen voelde om "creatieve dingen" te doen. Het gewone leven, zoals de huishouding, moest maar vanzelf gaan of door anderen worden gedaan. Ze vond het heel vanzelfsprekend dat mensen die op bezoek kwamen, voor haar de afwas deden die er al een paar weken stond. Of dat ze mee uit werd genomen voor een wandeling of om in een dorp verderop een visje te eten.<br>
Of ze daar dankbaar voor was? Nou, op het moment zelf misschien wel, maar als het bezoek weer thuis was, kregen ze soms vervelende berichtjes en werden zelfs uitgemaakt voor alles wat lelijk was, als ze iets durfden te zeggen over de onterechte jammerklachten en verwijten van de prinses op Facebook. Want dat was het enige medium dat ze nog ter beschikking had sinds de prins dood was. Ze bleef over hem klagen dat hij wachtwoorden, sleutels en apparaten verstopt had, terwijl ze mensen die probeerden haar te helpen om het zelf te doen met grote, wazige ogen zat aan te kijken, alsof ze wou zeggen: dat hoef ik toch niet zelf te leren, dat hoor jij voor mij te dioen.<br>
Als er iets fout was gegaan, was het altijd de tekortkoming of schuld van anderen.<br>
<br>
Er werd hulp in de huishouding geregeld. Nu is huishoudelijke hulp er voor datgene wat je fysiek zelf niet (meer) kunt. Maar zij had zich daarvoor altijd laten bedienen door de prins, en misschien wist ze zodoende ook niet hoe bijvoorbeeld een wasmachine werkt. Als iemand haar vroeg of ze misschien niet wist hoe haar nieuwe wasmachine werkte, kwam er een bitse reactie: "Je wilt toch niet beweren dat ik stink, hè?" terwijl het vuile wasgoed opgestapeld lag. "De hulp doet de was af en toe." <br>
Sterker nog, ze verwachtte dat "de hulp" het hele huishouden voor haar deed. En dat ze nou dankbaar was voor wat "de hulp" deed, terwijl het een smeerboel was? Nou nee, ook die kreeg te horen wat er niet goed was, en bepaald niet subtiel.<br>
Totdat de hulp (de zoveelste) bij de organisatie melde hoe de prinses het verrekte om zelf iets te doen en daarbij nog meer dan onvriendelijk was ook.<br>
<br>
Vriendinnen haakten een voor een af. De prinses klaagde dat niemand haar begreep, maar niemand die haar probeerde te helpen bleek te kunnen doordringen tot haar prinsessewereld, ze begreep blijkbaar geen enkel praktisch advies en reageerde er bot op.<br>
<br>
Dus bleef ze klagen op Facebook dat ze door iedereen in de steek gelaten werd.<br>
Mensen die toevallig op haar pagina kwamen, reageerden vaak bezorgd en lief, en kregen dan afwerende reacties van de prinses. Ze begreep niet waarom de mensen haar niet begrepen en waarom ze haar in de steek lieten, en dat ze niet begreep waarom: zij deed alles immers zó ontzettend goed en ze was toch zó empatisch naar iedereen?<br>
Zo kwam de prinses steeds zichzelf tegen, maar begreep nooit welke rol zij speelde.<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-61247403536829502902023-10-02T16:54:00.007+02:002023-10-02T18:11:39.311+02:00231002 – Wopke vliegt uit, naar EuropaDan gaat vandaag Wopke Hoekstra, onze klimaatmaatregelensaboteur, zijn geloofsbrieven aanbieden aan het Europees Parlement. Ze zeggen dat hij een soort examen moet doen.<br>
Was hij niet consultant van beroep?<br>
Een consultant is iemand die wordt ingehuurd als men denkt zelf onvoldoende kennis van een onderwerp in huis te hebben. <br>
Als je die kennis zelf niet hebt, hoe kun je dan beoordelen of die consultant die kennis wel heeft?<br>
Op grond van de aanbevelingen die hij kan laten zien?<br>
Dan denk ik onwillekeurig aan die meneer uit Godlinze, die zo graag de aanbevelingen publiceert van zijn tevreden klanten die zijn wondermiddel, de "biostabil" hebben aangeschaft, waar volgens deskundige onderzoekers helemaal niet in zit wat de man beweert dat er in zit. En ook na diverse rechtszaken heeft hij geen gelijk gekregen. Godlinze - wat meldt de Bijbel ook alweer over een duister zaakje met linzen? Zie Genesis 25:34!<br>
En die aanbevelingen? Pronkstuk in zijn verzameling, is dat niet Tieieieneke? Zou hij haar ervoor betaald hebben toen ze krap bij kas zat? Nou ja, ze heeft wel vaker maffe "bewijzen" voor onzinnige beweringen de wereld in geslingerd. Bijvoorbeeld Iets met magnetisch geworden lichaamsdelen door vaccinatie ofzo.<br>
Of zou de aanbeveling van Mark Rutte, die net als Wopke geschiedenis gestudeerd heeft in Leiden, voldoende zijn voor het Europees Parlement?<br>
Mark, die nog altijd de indruk wekt van een studentikoze korpsbal maar geen lid schijnt te zijn geweest van een studentenvereniging, in tegenstelling tot de een beetje stiekem ogende Wopke, die misschien de uil van Minerva, symbool van zijn Leidse studentenvereniging, wel heeft zien vliegen.<br>
Ach, het CDA maakt in het EP nog steeds deel uit van de grootste fractie, dus Wopke zit wel goed. Nu het klimaat nog.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibPthmFKzEsB3Inv9E3m3x-WFkTrPu5M_ikPZuViOdCO0364FpUQtVi_kZjWF06nck5eB9WQZxNY_dX8L9tBKbdA0cKH4RCrTVFmhyphenhyphenLPdoKXuOtKN7zBvFbe7rWncGx21lsIJX9ETjTK0dRVm94-2iVRrqTYmbhyphenhyphens-a-lxZRzdjIKrt663TqMSSQAGhylg/s764/231002_Wopke-EP.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="764" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibPthmFKzEsB3Inv9E3m3x-WFkTrPu5M_ikPZuViOdCO0364FpUQtVi_kZjWF06nck5eB9WQZxNY_dX8L9tBKbdA0cKH4RCrTVFmhyphenhyphenLPdoKXuOtKN7zBvFbe7rWncGx21lsIJX9ETjTK0dRVm94-2iVRrqTYmbhyphenhyphens-a-lxZRzdjIKrt663TqMSSQAGhylg/s400/231002_Wopke-EP.png"/></a></div>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-57089410384093160672023-07-30T23:45:00.001+02:002023-08-01T15:22:28.921+02:00230730 – Hoe iets beklijftSoms is er weer zo'n verwonderingsmoment.<br><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-MBNku0gWW1Ut2Ju2qB2e0I95BNg4t3-LBRVpzu68rCY0OCkAS1AyEJ2LHxlZ8NQnyJtbMlOulOO2xMmPMyhTD_IH6F8TBbNw4C_3q6OjS0a_yr6As4w0ZfZ3iqLGPDCKe6fD1dpAg5hvo4xu_xYgZ87jsE66yFOsJcgZ5l-7Wz_yyiM48S5M8uqEaTbI/s1200/Hersenspoeling.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-MBNku0gWW1Ut2Ju2qB2e0I95BNg4t3-LBRVpzu68rCY0OCkAS1AyEJ2LHxlZ8NQnyJtbMlOulOO2xMmPMyhTD_IH6F8TBbNw4C_3q6OjS0a_yr6As4w0ZfZ3iqLGPDCKe6fD1dpAg5hvo4xu_xYgZ87jsE66yFOsJcgZ5l-7Wz_yyiM48S5M8uqEaTbI/s200/Hersenspoeling.jpg"/></a></div>
Je realiseert je ineens dat er weer zo'n stukje tekst, een fragment uit de Bijbel of een regel uit een psalm, opplopt uit het religieuze gedachtegoed waarmee je als kind bent opgevoed, maar waar je al lang afstand van hebt genomen omdat het niet meer past bij de verdere ontwikkeling van je denkwereld.<br>
<br>
Soms word je betrapt op het meedoen aan een discussie over religieuze onderwerpen.<br>
Groot kans dat een trouwe gelovige parmantig opmerkt dat het geloof je blijkbaar nog steeds bezig houdt, met een ondertoon dat je nog wel een keer op je heilloze schreden terugkomt.<br>
<br>
Die kans is echter vergelijkbaar met de kans dat iemand die ontdekt heeft hoe het werkelijk zat met Sinterklaas, weer gaat geloven dat een oude man met een lange baard, een hoge punthoed en een lange jurk met tabberd, in donkere nachten op een paard over besneeuwde, schuine daken rijdt om door de schoorsteen te kijken of jij stout bent geweest, en anders eventueel iets in je schoen te doen, in ruil voor de wortel voor het paard. Wat moet dat paard met al die duizenden wortels van al die brave kinderen?<br>
<br>
Dezelfde mensen kunnen heel resoluut oordelen over mensen die opgegroeid zijn onder bijvoorbeeld een marxistisch regime: die zijn goddeloos, en vooral: gehersenspoeld! Die moeten maar goed bijgeschoold worden hoe de wereld echt in elkaar steekt!<br>
Maar ook een hersenspoeling met een geloof was je niet zomaar weg, net zoals je je sommige cadeutjes die je "van Sinterklaas" kreeg bij vlagen herinnert...<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-24779334927633972252023-07-05T23:07:00.001+02:002023-07-05T23:12:28.408+02:00230705 – Er zijn van die dagen...… dat je van het ene in het andere valt. Zoals gisteren. Na Marijke's operatie, aansluitend aan de fysio, even er op uit.<br>
Het eerste idee, de Poffertjessalon in Zuidlaren, kon niet, maandag en dinsdag gesloten zoals veel horeca.<br>
We kwamen door Rolde, en hebben goede herinneringen aan <a target="_blank" href="http://horecahofsteenge.nl/">Grand Café Hofsteenge</a>. Dat werd het dus. Te dicht op etenstijd voor koffie met gebak, te vroeg voor diner. Dus allebei een Franziskaner Alcoholfrei en een flinke portie borrelhapjes.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguz91BknIzQE2flCkl6VjY3HDSxLZuoDH2cnIRPB9f7IetFi0nz4oREmVbT3WgAmwy3oI169JMRB6syk-Qyf5QpbwcpQaBphfSbe3TuNY8JOge_X9mjd4SVM6ZnP-Gqct11RF2SL8ae--X1IIK7OuNbRJON3VmEbgtkJZ342__vSEzmc50nQl1vYRyQdsa/s4608/20230704_162751.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="3456" data-original-width="4608" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguz91BknIzQE2flCkl6VjY3HDSxLZuoDH2cnIRPB9f7IetFi0nz4oREmVbT3WgAmwy3oI169JMRB6syk-Qyf5QpbwcpQaBphfSbe3TuNY8JOge_X9mjd4SVM6ZnP-Gqct11RF2SL8ae--X1IIK7OuNbRJON3VmEbgtkJZ342__vSEzmc50nQl1vYRyQdsa/s320/20230704_162751.jpg"/></a></div>
Zat genoeg voor onze eetlust. Marijke trakteerde. Daarna vol(ge)daan huiswaarts.<br>
Thuisgekomen jas uit, spullen opbergen, zoals gewoonlijk.<br>
Nou, niet dus, want ik miste mijn portefeuille, met paspoort en de hele santekraam aan pasjes. Ja, ik had mijn jasje, met in de binnenzak de portefeuille, uitgedaan tijdens een stop ergens in het buitengebied, want het was warm in de auto. Ik had de jas weer aan gedaan toen we in Rolde uitstapten, om mijn spullen bij de hand te hebben en toch de handen vrij. Binnen het jasje over de leuning van de stoel, en na afloop weer aan. In de auto weer uit en thuis buiten weer aan en binnen uit.<br>
Zou de portefeuille nog in de auto liggen? Want het jasje was ook op de vloer gegleden vanaf de achterbank. Nada! Niks!<br>
Hofsteenge gebeld, waar men direct ging zoeken: niet in de stoel, niet op de grond.<br>
Dan pasjes laten blokkeren en verdere strategie bedenken. <br>
Onze eerste stop was geweest in een rustig buitengebied. <br>
Rond waar we geparkeerd hadden in Rolde kwamen veel mensen langs en zou de portefeuille vast opgeraapt zijn. Afwachten of het een "eerlijke vinder" zou zijn.<br>
De eerste stop was geweest op zo'n 40km van huis. Toch de gok maar wagen. Mijn telefoon had ik gelukkig nog wel, en al lang zit daar mijn rijbewijs bij, voor als we een "date" hebben, ik op fiets, als ik dan met Marijke terug rijd in de auto.<br>
Nu rechtstreeks naar die stopplaats, niet langs plezierige sightseeing routes.<br>
Aangekomen zonder illusies, parkeerde ik in de berm. Met een mengsel van
cynisme en een sprankje hoop, zag ik vanuit de auto een donkerder plek, verderop in het gras. Een hoopje zand natuurlijk. Maar het bleek toch de portefeuille te zijn!<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoe_c0U9U5bORCQIM50BqLn1HrH3XidGQWI3WDUszDuT-2s3FRYaTLCSNEYMv4LVGnUY_1kHHNxbN-YBC1fU2fLuNV2WTPYROQAJgbC8UdOtSWNsW0Y-CW3q6E4IDpSjGIBW6x3v3GU8ApwYzFddsRkWygw3tPjhkRYh1Nt-JAoUta_MhbjUOxwq7s5ENh/s4608/20230704_185306.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="320" data-original-height="4608" data-original-width="3456" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjoe_c0U9U5bORCQIM50BqLn1HrH3XidGQWI3WDUszDuT-2s3FRYaTLCSNEYMv4LVGnUY_1kHHNxbN-YBC1fU2fLuNV2WTPYROQAJgbC8UdOtSWNsW0Y-CW3q6E4IDpSjGIBW6x3v3GU8ApwYzFddsRkWygw3tPjhkRYh1Nt-JAoUta_MhbjUOxwq7s5ENh/s320/20230704_185306.jpg"/></a></div>
Meteen Marijke verwittigd, en er kwam ook een gezamenlijke herinnering boven.<br>
Ooit waren we thuisgekomen en was Marijke haar smartphone kwijt, en die was ook niet achtergebleven in de auto. Met alle belangrijke adressen, berichten en apps...<br>
De enige stop, waar ze even uit de auto was geweest, om een potje heerlijke jam te kopen uit een kastje langs de weg, ook in zo'n heerlijk rustig buitengebied. Ook toen ben ik meteen weer in de auto gestapt.<br>
Dat het daar erg rustig was, kun je afleiden uit het feit dat die telefoon goed zichtbaar vlak langs de straat lag toen ik 'm daar vond!<br>
<br>
Ach, en we raakten wel vaker iets belangrijks kwijt. Kleinere dingen, kostbaar, zoals een <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2016/01/blij-weerzien-auf-wiederhoren.html">hoorapparaat…</a><br>
En dat twee keer. De tweede keer vermoedden we dat het in de hopen bladeren rondom ons huizenblok zou liggen, omdat Marijke aan het vegen was geweest. Na uren zoeken stonden we gelaten te pruilen. Dat was het dan.<br>
Weken of misschien wel maanden later vonden we het toch terug. In een nooit gebruikt doosje, waar ze het "voor de zekerheid" even in had gedaan, omdat het daarvoor bestemde doosje even niet voorhanden was...<br>
<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-78407523579127140932023-04-28T00:01:00.003+02:002023-04-28T00:04:18.734+02:00230428 – Vijfenvijftig jaar geleden<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwogQVS33E-jTUp5_gxfbFYMplwU8fkEgwZvhMhTnJJjCQrWJYru1iquTfE3bPwVk1kZ-_uaieAPMSBLJjiqAIVpRsxcu-hykH9pBBF5JfnJJLBuQPq7VgJM6norG7yYWWyHZkMA8gZ2-92Jk_SerXKT0DQpnVfD0j_xqf_5iybOZDLnMtdjQcH2Ft0w/s1721/230428_VijfEnVijftigJaar_Sc019_0017.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="320" data-original-height="1721" data-original-width="1109" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwogQVS33E-jTUp5_gxfbFYMplwU8fkEgwZvhMhTnJJjCQrWJYru1iquTfE3bPwVk1kZ-_uaieAPMSBLJjiqAIVpRsxcu-hykH9pBBF5JfnJJLBuQPq7VgJM6norG7yYWWyHZkMA8gZ2-92Jk_SerXKT0DQpnVfD0j_xqf_5iybOZDLnMtdjQcH2Ft0w/s320/230428_VijfEnVijftigJaar_Sc019_0017.png"/></a></div>Op deze datum, in een eerdere fase van mijn leven leven, werd ik voor het eerst vader.<br>
Omdat er niet tijdig een kraamverzorgster aanwezig kon zijn, rustte op mij de spannende, onwennige taak de vroedvrouw te helpen.<br>
Direct na de bevalling werden we per ambulance naar het ziekenhuis vervoerd. Eerst brachten de chauffeur en ik moeders op de brancard naar beneden. Daarna zette ik me naast de chauffeur met mijn dochter in mijn armen; verder was er geen begeleiding.<br>
In het ziekenhuis werd moeders direct naar de behandelkamer gereden. Mijn dochter werd door een verpleegster van me overgenomen. Ik kreeg haar nog even te zien achter glas - de verpleegster was een goede bekende van ons.<br>
Weer thuis hielp mijn moeder me de boel op te ruimen: zij had voor het eerst een bloedeigen kleindochter. Ze was al oma via mijn stiefbroers en stiefzussen.<br>
Deze foto van de trotse vader en zijn welgeschapen dochter is gemaakt op de dag dat moeder en dochter terug waren uit het ziekenhuis.<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-8779680279444718742023-04-07T00:06:00.009+02:002023-04-07T01:17:40.857+02:00230407 - Passie<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLZn25m0giUmvIdDlbs64mn6kNk1sUcylFom3kd1UMHufUAVvBUKKlPGdKT5iJznXbhkKdl-TXQc5In4i--vVmxsMDj3Vr6Zv7aBIk-HzVk-yY38GYMUinjOZEYKs7nndwzhaSh6ycWisrWfvjVgap3PX7pxBjtiU6EKBJvMr5KuXY5riJtEUtvpOefw/s718/Passiebloem.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" width="200" data-original-height="718" data-original-width="718" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiLZn25m0giUmvIdDlbs64mn6kNk1sUcylFom3kd1UMHufUAVvBUKKlPGdKT5iJznXbhkKdl-TXQc5In4i--vVmxsMDj3Vr6Zv7aBIk-HzVk-yY38GYMUinjOZEYKs7nndwzhaSh6ycWisrWfvjVgap3PX7pxBjtiU6EKBJvMr5KuXY5riJtEUtvpOefw/s200/Passiebloem.jpg"/></a></div>Ik was neergestreken in een café omdat ik op mijn lange wandeling toe was aan een kop warme chocolademelk met slagroom en een stuk appelgebak. Aan een tafeltje naast me zaten een man en een vrouw, uit het gesprek op te maken hun eerste date.<br>
<br>
Het gesprek ging over op de afgelopen TV-avond, het spektakel "The Passion".<br>
"Dat verhaal van de Kruisiging en Wederopstanding van Jezus wordt zó mooi inzichtelijk en invoelbaar gemaakt,"zei zij, "daar kunnen geen honderd preken tegenop! Het brengt me zoveel dichter bij het gevoel dat je vergeving voor je fouten kunt krijgen door je geloof!<br>
"Ach," zei hij, "Ik kan daar niet zoveel mee. Ik moet zelf in het reine komen met mijn eigen fouten. Er wordt ′gevierd′ dat iemand die uit de pas loopt bij zijn volk en inmiddels een groep volgelingen heeft, op barbaarse wijze wordt vermoord. Het volk is opgehitst door hun geestelijke leiders, die zich bedreigd voelen in hun status quo, en de man heeft zich in hun ogen misdragen door de handel van hun familie en vrienden op het Tempelplein te versjteren.<br>
Het land is bezet en de plaatselijke bevelhebber is bang dat de massahysterie zich tegen het regime zal keren, en beveelt een afschrikwekkende executie.<br>
De volgelingen beweren later dat de geëxecuteerde uit de dood is opgestaan en ′ten hemel gevaren′ is. Tja, dat kon in die tijd nog, zonder raketten en met beperkte kennis van de natuurwetten…"<br>
"Hè bah, waarom doe je toch zo verschrikkelijk rationeel? Geloof je dan helemaal niks?"<br>
"Als ik niet zo rationeel was, kon ik mijn werk niet doen. Maar daardoor realiseer ik me ook dat mensen nu vaak denken dat de mensen toen net zo dachten als we nu denken met de kennis en mogelijkheden van nu.<br>
Het leven van toen is lang niet zo omvattend en reproduceerbaar vastgelegd als we nu doen.<br>
Ze willen nu zelfs alle Nederlandse Tweets archiveren omdat ze bang zijn dat Elon Musk Twitter om zeep helpt! In Duitsland zijn ze er al mee bezig. Hadden Jezus en zijn discipelen destijds iets als sociale media gehad en waren de servers nadien niet gecrashed, dan had de wereld er heel anders uitgezien!"<br>
Ze stond op, pakte haar tasje en sloeg hem met de vlakke hand in zijn gezicht.<br>
"Jij hebt ook helemaal nergens respect voor!" zei ze terwijl ze naar de uitgang liep.<br>
<br>
"Ach", zei de man tegen mij, "die symboliek heb ik haar niet meer kunnen vertellen, maar dat zou toch verkeerd gevallen zijn: ik ben de zoon van een timmerman, het is Goede Vrijdag, en ik ben vandaag 33 geworden…"<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com11tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-56368399578025014052023-03-28T21:46:00.001+02:002023-03-28T21:46:14.504+02:00230325 – van Buis via Tor tot ChipDezer dagen een bericht dat mij een verrassend inzicht gaf: Gordon Moore is overleden op 94-jarige leeftijd. Weinig mensen kennen zijn naam, maar onbewust heeft vrijwel iedereen te maken met de resultaten van zijn werk. Hij had grote invloed op de ontwikkeling van de moderne elektronica, en grotendeels liep mijn loopbaan daaraan parallel.<br>
<br>
<span style="font-style:italic; color:navy;">De Amerikaan stond aan de wieg van de computerchip en de microprocessor en was daarmee een van de drijvende krachten achter de digitale revolutie in de tweede helft van de vorige eeuw.<br>
<b>"Ik ben begonnen toen we nog niet eens een enkele silicium transistor konden maken en was erbij toen we er 1,7 miljard op één chip kregen", vatte Moore zijn carrière eens samen. "Het was een fantastische reis."</b> </span> <br>
<br>
De transistor deed zijn intrede in de gewone wereld kort voordat ik in 1960 van de LTS kwam. Intussen was ik naast de LTS al begonnen aan een schriftelijke cursus Radiotechniek bij PBNA; dat leek me interessant want ik luisterde graag naar muziek. Ik had een oude radio gekregen van een oom. Dat was een toen gangbaar model met radiobuizen. Ook de cursus was nog geheel gebaseerd op radiobuizen.<br>
Voor elektronica was toen nog geen aparte cursus, en ook de computer van de RUG, mijn eerste werkgever, was nog opgebouwd met radiobuizen. Die was ter grootte van een huiskamer en had de functionaliteit van een telraam.<br>
<br>
Die eerste transistorradio′s waren veel kleiner dan die met buizen. Hoe meer transistoren er in zaten, hoe indrukwekkender. Er waren modellen ter grootte van een dik pocketboek met wel 10 transistoren.<br>
Mijn eerste transistorradio van het formaat zeepdoos met 6 transistoren, kreeg ik van de meneer van een radio-onderdelenzaak, als dank voor het helpen sjouwen met een zware filmprojector, o.a. naar de officiële ingebruikname van de laatste geautomatiseerde telefooncentrale in Nederland, in Warffum, om de film van Louis van Gasteren te vertonen.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAQ2Yl2BEs-D9RBr9QI2FZvgBXG0lkCO-fLKZAAdXvhKbWAI7FpJOu2WzIFffBkXt7txQBCiazxPtGMiVNASxZ4vhxlfO8R2NMqf6JfPwbPZF1fFqvLBnn_xqTBO_W1yJ3hmDPXCN-MFkjh7OX3v6jw1VP2zEiPcM5cXKaCWBfc6Tg1P38QPbKv7fRA/s4356/Transistor6-1.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="2959" data-original-width="4356" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOAQ2Yl2BEs-D9RBr9QI2FZvgBXG0lkCO-fLKZAAdXvhKbWAI7FpJOu2WzIFffBkXt7txQBCiazxPtGMiVNASxZ4vhxlfO8R2NMqf6JfPwbPZF1fFqvLBnn_xqTBO_W1yJ3hmDPXCN-MFkjh7OX3v6jw1VP2zEiPcM5cXKaCWBfc6Tg1P38QPbKv7fRA/s320/Transistor6-1.jpg"/></a></div>
Naast mijn werk als "leerling-bediende" werkte ik enkele uren per week in de elektronicawerkplaats van het NatLab. Later kwam ik bij een vaste werkgroep, waar ik de schema′s van mijn chefs omzette in apparatuur. In feite was elk apparaat uniek, zoals een magneetveldmeter voor ons cyclotron.<br>
In de radiootjes zaten germaniumtranistoren ("torren" zeiden we), maar wij werkten daar met de nieuwste halfgeleiders van dat moment: siliciumtransistoren en bijvoorbeeld ook tunneldiodes.<br>
<br>
Na 6 jaar vertrok ik naar een bedrijf dat oproepsystemen maakte voor zorginstellingen. Daar werd al wel gebruik gemaakt van transistoren. De "piepertjes" (pagers) waarmee het personeel naar patiënten werd gedirigeerd, waren natuurlijk opgebouwd met transistoren. Het systeem waarmee dat alles werd bestuurd bevatte nog steeds hoofdzakelijk germanium-"torren" waarmee relais aangestuurd werden, omdat er nog geen transistoren waren die de grote signaallampen konden aansturen.<br>
In de loop der jaren nam de vraag naar complexere systemen toe, en door de ontwikkelingen die door <a target="_blank" href="https://en.wikipedia.org/wiki/Gordon_Moore">Gordon Moore</a> en zijn conculega′s in gang waren gezet, werden ook de beschikbare componenten kleiner en krachtiger. Na de transistoren kwamen er Integrated Circuits (IC's), een samenvoeging van meerdere tarnsistoren op één basis, en volgens de "wet van Moore" nam de complexiteit van de bouwstenen steeds sneller toe.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr2c54L7lbhAB32jvYkcorXsXB4Au5M2yzH3FVwaGpiiXv2doYZxY3HMfUzrzwt_mFjNMs0bBTayvT5l6ADVOc4k4vmwm2mNuocf21Xw-EB29Mow6ngpfhOauZjfTj0pocStczzLp0zPNGiVN56tegsE-SYeJUY00b9wvnD64wauH72XhJyvER_byXRw/s800/Ontwikkeling-GZ.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="220" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr2c54L7lbhAB32jvYkcorXsXB4Au5M2yzH3FVwaGpiiXv2doYZxY3HMfUzrzwt_mFjNMs0bBTayvT5l6ADVOc4k4vmwm2mNuocf21Xw-EB29Mow6ngpfhOauZjfTj0pocStczzLp0zPNGiVN56tegsE-SYeJUY00b9wvnD64wauH72XhJyvER_byXRw/s400/Ontwikkeling-GZ.png"/></a></div>
<div style="text-align:center; font-style:italic; font-size:0.8em;">Van transistoren via "IC" tot "chip", de chip is 5x5mm, de afdruk is 80x70cm.</div><br>
Zo begon ik mijn loopbaan met losse transistoren met andere onderdelen op een printplaat te solderen, en vond je het al heel wat als er 12 transitoren op één unit van 12x18 cm zaten.<br>
Een van mijn laatste projecten was het ontwerpen van een schakeling met pakweg 70.000 transistoren die op een schijfje silicium van 5x5 mm "gebakken" werd bij Philips, dat later de halfgeleideractiviteiten afsplitste naar NXP en ASML. Die chip, een Application Specific Integrated Circuit (ASIC), kwam in een portable voor bewakers die er alarm mee konden slaan en waar op een centrale te zien was waar op het terrein het alarm gemaakt was.<br>
Dat is nog lang niet het aantal transistoren dat nu op bijvoorbeeld een processorchip zit.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzSn3V09F5p2X4iTO4bLJDHrgpJIQlCzJ9TgX5FxTH1zJxVTnTPfvGiK4LX74KQ8R8yxc5swGnd68OcNmRdDWSe6kXBNOCwlL7Kwbq6DAthFOczZEiYUY8pKHMjQ3bUICdC4gE8ruIABqhwLR_EiR-17DJCbPORf2OZaSZGV8yYWEQf5C2gH2MOwODhw/s760/Diricall.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="322" data-original-width="760" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzSn3V09F5p2X4iTO4bLJDHrgpJIQlCzJ9TgX5FxTH1zJxVTnTPfvGiK4LX74KQ8R8yxc5swGnd68OcNmRdDWSe6kXBNOCwlL7Kwbq6DAthFOczZEiYUY8pKHMjQ3bUICdC4gE8ruIABqhwLR_EiR-17DJCbPORf2OZaSZGV8yYWEQf5C2gH2MOwODhw/s320/Diricall.png"/></a></div>
<div style="text-align:center; font-style:italic; font-size:0.8em;">De portable met mijn chip en nog een andere.</div><br>
Na dat ontwerp heb ik nog een aantal apparaten gemaakt met microprocessoren, die ik ook programmeerde.<br>
Mooie route als je met een diploma LTS-Elektro van start gaat, eindigt als Hoofdontwerper, en al doende voor je baas ook nog een paar patenten in de wacht sleept, al zeg ik het zelf <span style='font-size:12px;'>😁</span><br>
<br>
Het bericht bij de NOS: <a target="_blank" href="https://nos.nl/artikel/2468784-inteloprichter-moore-overleden-visionair-en-aanjager-chip-revolutie">Gordon Moore overleden</a><br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-5936691250815571212023-03-20T22:40:00.001+01:002023-03-20T22:40:12.239+01:00230320 – Het behouderlijk huisNa mijn vader′s overlijden woonden mijn moeder en ik bij opa en oma, haar ouders. Opa was al gepensioneerd en ze woonden in de helft van een een mooie dubbele woning. Een rustige straat die je nou niet direct een volksbuurt zou noemen. Voor die tijd ook al tamelijk comfortabel.<br>
Als ik nu in het begin van de zomer langs dat huis rijd, bloeit de door opa geplante blauwe regen nog altijd rijkelijk aan de voorgevel.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJTY9ZMvmWCTpXCNAq2VUui8dDck8Nejn_WXbgzvqrcnf9yd8lf50m0oHm9GC7Ii3LUcQ_O1b0A1qElS-qD7g0AneFaEhtk5nWDtfSgp25Ap8o3bVik9pBZDus_Z15n7lxK3uIbsIbdX4wIL_kn20Smr7TrQhbtw_38nvD1_O-F-MbuPiejbsSjLV3nw/s1406/160520-1512_ZZ-BlauweRegen.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="1032" data-original-width="1406" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJTY9ZMvmWCTpXCNAq2VUui8dDck8Nejn_WXbgzvqrcnf9yd8lf50m0oHm9GC7Ii3LUcQ_O1b0A1qElS-qD7g0AneFaEhtk5nWDtfSgp25Ap8o3bVik9pBZDus_Z15n7lxK3uIbsIbdX4wIL_kn20Smr7TrQhbtw_38nvD1_O-F-MbuPiejbsSjLV3nw/s320/160520-1512_ZZ-BlauweRegen.jpg"/></a></div>
Toen ik met mijn moeder bij opa en oma kwam wonen, was het toilet geen tonnetje dat elke week geleegd moest worden, zoals in heel veel huizen toen nog, maar een geglazuurde keramische toiletpot, die werd doorgespoeld met een witte, geëmailleerde lampetkan. Eens in de zoveel tijd kwam er een tankauto voorrijden, slangen werden uitgelegd, de septictank werd opengemaakt en leeggezogen.<br>
<br>
Het huis was omgeven door bos en had een ruime tuin: vóór een siertuin en achter een flinke moestuin. Er waren perken met allerlei groenten en aardbeien. Rondom bessenstruiken: rode, witte, zwarte en kruisbessen. Het bos begon achter in de tuin op de heuvel die deels nog bij de tuin hoorde. Een zitje halverwege de heuvel, en een paadje naar het bos. In de tuin stond een dikke beuk die twee volwassen mannen net samen konden omspannen met hun armen.<br>
<br>
Het dagelijks ritme was strak. Tussen de middag hadden we warm eten, dat was gedurende opa′s loopbaan altijd zo geweest. Een concessie was dat we pas begonnen als mijn moeder thuis was uit de fabriek. Een confectiefabriek, waar ze bandleidster was.<br>
De keuken was niet groot. Rond de tafel, een uitschuifbare die mijn vader nog had gemaakt, konden we net allemaal een plaats vinden.<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisH-A_eEgG3FvgFK6bJ4AT32UczhD5b6W7NxgohLIWpsPQWUBXX_yZujAzNcqnToUkmdXLjRcXSEOC2NkuGFNf40LlqCOIhyKd6Ty_RZ2SCry6xlF5ZgcB2iWyM3mOafGgXiixaE0aBzud6Z6wSQrNsbcp5QXpqIA6qmzdxBeQorR5l5Wk8Y24bmFKbQ/s425/MienOmaOpaBabGauke.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="320" data-original-height="425" data-original-width="261" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisH-A_eEgG3FvgFK6bJ4AT32UczhD5b6W7NxgohLIWpsPQWUBXX_yZujAzNcqnToUkmdXLjRcXSEOC2NkuGFNf40LlqCOIhyKd6Ty_RZ2SCry6xlF5ZgcB2iWyM3mOafGgXiixaE0aBzud6Z6wSQrNsbcp5QXpqIA6qmzdxBeQorR5l5Wk8Y24bmFKbQ/s320/MienOmaOpaBabGauke.jpg"/></a></div>
Opa en oma zaten langs de muur, die in twee kleuren blauw geverfd was, met een donkerblauwe streep van een duim breed op heuphoogte. Dat blauw werd geacht vliegen af te schrikken. Oma zat achteraan bij de kookkachel. Zo′n kachel met ringen die je er uit kon tillen om de vlammen direct tegen de pan te laten komen of om er een ketel in te laten zakken. Er werd hout in gestookt, of eierkolen of briketten.<br>
De kachel stond in een schouw met een rookkanaal naar dezelfde schoorsteen op het dak waar het rookkanaal van de woonkamer uitkwam. De schoorsteen waarvan ik toen nog net wel of net niet meer geloofde dat Sinterklaas er cadeautjes doorheen afleverde.<br>
Tante Mien woonde ook nog thuis en deed een groot deel van het huishouden, samen met oma. Daarom zat zij aan de kopse kant van de tafel, bij de kachel. Ze moest wel een beetje oppassen als ze ging staan, anders stootte ze tegen de koffiemolen die aan de wand tussen de schouw en het ingebouwde servieskastje met glazen deurtjes was bevestigd. Zij zat het verst van de deur waar je de keuken binnenkwam. De deur kwam net niet tegen de tafel, dus aan die kopse kant kon niemand zitten.<br>
<br>
Mijn moeder zat het dichtst bij de deur omdat zij het eerst weer weg moest. Ze had maar een korte pauze en moest dan snel weer op de fiets naar de fabriek. Ik zat naast haar, wij zaten met de rug bijna tegen het aanrecht.<br>
Boven dat aanrecht zat de koperen pomp, rood en geel koper, die het water oppompte uit de regenput, die vlakbij was, buiten.<br>
Ook ′s avonds bij de broodmaaltijd zaten we in dezelfde opstelling aan tafel.<br>
<br>
Bij het brood eten was er één <i>vaste</i> soort beleg. Of eigenlijk twee: pas als ik twee ″boterhammen met tevredenheid″ had gegeten, mocht ik op de volgende beleg.<br>
Die andere soort was bruine basterdsuiker. Dat zat in een lage, glazen suikerpot op een zilveren schotel en met een zilveren deksel. Die suikerpot werd beheerd door opa.<br>
Daar zit een familieverhaal aan vast. Een jonger neefje was te logeren geweest en blijkbaar onder de indruk van opa′s suikerpot. Zijn moeder vroeg hem om een pak bruine suiker te gaan halen bij de kruidenier om de hoek. Hij kwam onverrichter zake terug, met de mededeling dat die domme kruidenier niet eens wist wat ″opasuiker″ was.<br>
<br>
Er was ook altijd wel een wisselend ander beleg om uit te kiezen: kaas, een plakje vlees, of jam. Het was feest als ik het laatste restje jam uit een ″lege″ pot mocht halen met een korstje brood aan een vork.<br>
<br>
Vast ritueel bij elke maaltijd was het bidden vooraf, en Bijbellezen en bidden er na. Opa had veel ervaring opgedaan met voorgaan in gebed, als hoofd van een School met den Bijbel, en was, daaruit voortvloeiend, ook een der notabelen van het dorp.<br>
<br>
Voor mij als jongetje waren die gebeden aan tafel om God te danken weliswaar gewoonte, maar nog weleens te hoog gegrepen en te langdradig om de spanningsboog van de eerbied vast te houden.<br>
Zo zat ik een keer door de kiertjes van mijn ogen om me heen te kijken of iedereen wel braaf met de ogen dicht aandachtig luisterde naar opa′s keurig articulerende stem, waarin ik toch inmiddels ook een aantal cliché′s begon te herkennen.<br>
<br>
Plotseling schrok iedereen zich wezenloos: een dreun op de tafel en rinkelend serviesgoed als bij een aardbeving! Opa keek met een streng, woedend gezicht naar mij, berispte mij en sprak met stemverheffing een ernstige waarschuwing uit over mijn open ogen, mijn ongehoorzaamheid en gebrek aan eerbied, en dat het slecht met me zou aflopen.<br>
Na wat opa net uit de Bijbel gelezen had, over een toornige God, en ′s morgens ook al over een ″naijverig God″, wist ik ineens zeker: God lijkt op opa als die boos is!<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-51133099579889669302023-02-11T23:44:00.006+01:002023-02-11T23:48:54.599+01:00230211 – Over opruiing met het woord pedofilie als triggerVandaag hebben 2000 schrijvers hun naam verbonden aan een paginagrote <a target="_blank" href="https://www.tzum.info/2023/02/nieuws-advertentie-met-2000-mensen-uit-het-boekenvak-ter-ondersteuning-van-pim-lammers/#"><b>advertentie</b></a> als protest tegen de domme hetze tegen schrijver Pim Lammers, waarbij doodsbedreigingen de norm lijken te zijn geworden voor alles wat iemand niet zint.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN2qDBAWO7-E19XjkIj0gjIXpaPCEWtlshKo5n6-0E7t_9xOn7399_bzUvlX0x5U7y_VwNpg55Ez34q4bTnOE_S_9PxlzssQX2fs_b1-33TXpDlMgdqporezeIVc8pNNZ5d2j_RtlRS9jfCgen2A2_3gokl6GYvetwgFH-CLs7vJ4Q_oO7Ikpim55W7Q/s970/Adv-crop.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="573" data-original-width="970" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhN2qDBAWO7-E19XjkIj0gjIXpaPCEWtlshKo5n6-0E7t_9xOn7399_bzUvlX0x5U7y_VwNpg55Ez34q4bTnOE_S_9PxlzssQX2fs_b1-33TXpDlMgdqporezeIVc8pNNZ5d2j_RtlRS9jfCgen2A2_3gokl6GYvetwgFH-CLs7vJ4Q_oO7Ikpim55W7Q/s320/Adv-crop.jpg"/></a></div>
De hetze is gestart op een obscure website, door een lafaard die zijn echte naam niet durft te noemen, en is overgenomen door een even obscure oerconservatieve katholieke groepering, en opruiers als FvD en van Haga.<br>
<br>
Omdat Lammers in een verhaal een situatie beschreef zoals dat in het echte leven zou kunnen gebeuren of in dit geval mogelijk gebeurd is. Veel reacties doen vermoeden dat men het verhaal niet eens gelezen heeft, maar reageert op wat tegenwoordig 'hondenfluitjes' wordt genoemd. Het woord pedofilie is een sterke trigger, waarbij de context achter een bloeddoorlopen waas verdwijnt.<br>
<br>
Laat me raden: alle namen in de advertentie worden toegevoegd aan de lijst met 'pedofilieactivisten' van de hetzevoerders; we weten inmiddels vrij goed in welke kringen die zich manifesteren. Die hetzevoerders staan wat mij betreft op hetzelfde mentale peil als volwassenen die misbruik maken van de naïviteit van kinderen.<br>
<br>
Mijn naam staat niet in de advertentie, maar ik vermoed dat ik tot pedofilieactivist bestempeld zal worden als ik beken dat ik op dit blog <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2018/01/180117-niklas-eendjes.html"><b><u>dit verhaal</u></b></a> geschreven heb.<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-7231617645444649232023-01-20T23:24:00.007+01:002023-01-20T23:46:44.937+01:00230120 – De universele uitleg die ons uit de droom helptIk kon niet slapen vannacht, ging naar beneden en nestelde me op de bank met een beker warme melk met honing, plaid over m'n benen.<br>
Een lichte windvlaag, en er begon iemand naast me zacht en melodieus te praten.<br>
"Schrik niet, ik ben de engel Joppie."<br>
Gek genoeg, ik was helemaal niet geschrokken: "Och, ik was denk ik te ver weg met mijn gedachten om te schrikken. Joppie, die naam heb ik nog nooit gehoord voor een engel!"<br>
"Dat klopt, ik ben geen gewone engel, maar een aardsengel. Met een D, want het is mijn roeping om me met aardse zaken, en dus vooral met mensen bezig te houden. Zoals nu met jou. Waar waren die verre gedachten van jou?"<br>
"Er is zó veel wat onrust veroorzaakt onder de mensen, omdat ze het niet begrijpen. Ik ook niet. Zoals: als alles begon met de oerknal, wat was er dan vóór de oerknal?<br>
En het leven op aarde, de evolutie, hoe is daaruit nou uitgerekend de mens voortgekomen, met al z'n kwetsbaarheid voor virussen? En waarom muteren virussen steeds tot nieuwe vormen?<br>
Zal de mensheid ooit contact krijgen met andere beschavingen in het heelal? En helpt dat bij de problemen waar we nu in verzeild zijn geraakt?"<br>
"O," zei Joppie, "dat is wel meteen een heel pakket vragen, maar de antwoorden sluiten wel op elkaar aan.<br>
Alle leven op deze aarde is ontstaan uit oercellen, en die zijn steeds op allerlei manieren en tot allerlei vormen gemuteerd. Zo zal er altijd competitie blijven tussen verschillende levensvormen, en zelfs binnen elke soort.<br>
Dat wordt ook wel genoemd: de Wet op Behoud van Ellende.<br>
Die oercellen zijn, samen met de eerste virussen, achtergebleven na een bezoek van een andere beschaving. Die andere beschaving was hun planeet net zo aan het verklooien als de mensheid nu met de aarde doet, alleen waren zij nog een paar stappen verder.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgVfXkmofpdfPsSlipssbEcF76yeS6VAfVt9AHokql6ULb-Df54npYTNStY6WbqlEmlqz27u197lt2sJsa5mnwkmEisep0NiNs3Qm5NMNMyXJTznPnAyXuJrYw3s-hMU5vrUcnhRJxSquFKFAHAlLqZIn6PWGR8OjpD3OmYxdH7F14X4ZDIVEZTRX3iA/s973/Wormhole.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="528" data-original-width="973" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgVfXkmofpdfPsSlipssbEcF76yeS6VAfVt9AHokql6ULb-Df54npYTNStY6WbqlEmlqz27u197lt2sJsa5mnwkmEisep0NiNs3Qm5NMNMyXJTznPnAyXuJrYw3s-hMU5vrUcnhRJxSquFKFAHAlLqZIn6PWGR8OjpD3OmYxdH7F14X4ZDIVEZTRX3iA/s400/Wormhole.jpg"/></a></div>
Dat bezoek van die andere beschaving vond plaats vóór de oerknal, en die beschaving bestaat niet meer. Want de oerknal was eigenlijk niets anders dan wat nu een wormgat genoemd wordt (of door politici een geitenpaadje) van de ene dimensie naar een andere via een zwart gat, waarin bijna alles vernietigd wordt."<br>
"Nou, dat klinkt allemaal wel logisch, al blijft het knap ingewikkeld. Maar ik blijf toch nieuwsgierig hoe jij aan je naam komt."<br>
"Tja, ik kreeg die naam omdat mijn moederengel uit Glanerbrug kwam. Wat dat met elkaar te maken heeft? Is dat niet een mooie opgave om je gedachten af te leiden van al die moeilijke vraagstukken?<br>
Nou, ik moet weer gaan, er zijn veel tobbers vannacht!"<br>
En weg was de engel Joppie...<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-19215844529845554632023-01-12T23:56:00.002+01:002023-01-13T13:57:49.729+01:00230112 Alles in de windOnze overbuurvrouw is overleden. Cathy werd 89 jaar en is maandag in kleine kring aan haar laatste reis begonnen.<br>
Ze overleefde haar man; toen ik hier kwam wonen heb ik hem nog wel gezien maar niet ontmoet.<br>
Ook hun beide zonen overleefde ze. Over hen, Erik en Willem, heb ik geschreven in mijn blogs over muziek; het vaakst over Willem, de jongste.<br>
Willem overleed in november 2017, bijna 58 jaar oud. Het beeld hoe Cathy met een paar schoenen van Willem in haar hand keek hoe hij de laatste keer vertrok per ambulance, zal voor altijd op mijn netvlies staan.<br>
Erik, 19 maanden ouder, overleed 9 dagen nadat zijn uitzichtloze diagnose was gesteld in augustus 2018, op de dag af 9 maanden na Willem.<br>
Cathy bleef achter als enige van haar gezin. Maar niet eenzaam en verloren: vrienden en vriendinnen van haar jongens bleven komen, zich om haar bekommeren en haar zaken behartigen. Twee in het bijzonder, tot en met de afhandeling na haar overlijden. Heel bijzonder om te zien hoe twee zulke tegengestelde persoonlijkheden zo liefdevol hebben samengewerkt. Ze konden weliswaar niet continu bij haar zijn, en de thuiszorg vulde de laatste tijd ook veel in.<br>
Ondanks haar verdriet bleef Cathy het leven laconiek benaderen. Ze maakte grappen en zong allerlei liedjes die ze zich herinnerde. Maar de laatste tijd zakte ze langzaam weg in de schemering van dementie en een versleten lichaam.<br>
Ze praatte graag over haar jeugd: ze was een schippersdochter. Toen ik hoorde dat ze was overleden, kwamen een paar regels uit een oud liedje tevoorschijn: <br>
″Alles in de wind, alles in de wind / daar woont een aardig schipperskind″.<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkPJgC6qDdzb7vKie3fIXqwVJc8ivGgwEzTb2QLW0DKjndzeRs8n9CT8gZa-kLWLEzx_iQ5QxpiI2XqB-Bx-OSRjK5JqMrqUyn52UIRfoPzr5w8gyXC3ukb1oWhDO64UB8_EAbb4mHoushjKkU-2ADu6XONGiCDFtYEq_PuqKNtwpNforNVtre4LvrRQ/s798/TjakSuikerfabriek.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="518" data-original-width="798" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkPJgC6qDdzb7vKie3fIXqwVJc8ivGgwEzTb2QLW0DKjndzeRs8n9CT8gZa-kLWLEzx_iQ5QxpiI2XqB-Bx-OSRjK5JqMrqUyn52UIRfoPzr5w8gyXC3ukb1oWhDO64UB8_EAbb4mHoushjKkU-2ADu6XONGiCDFtYEq_PuqKNtwpNforNVtre4LvrRQ/s400/TjakSuikerfabriek.jpg"/></a></div>
<br>
Alweer een hele tijd terug heb ik het daar met haar wel eens over gehad. Het schip van haar ouders was de ″Risico″. Als je er vanuit zou gaan dat ze tot pakweg haar twintigste aan boord gewoond heeft, dan is dat zo′n 70 jaar geleden, dus tot omstreeks 1950. Ik kreeg de indruk dat het geen erg groot schip was. Cathy vertelde dat ze van alles vervoerden wat er aan vracht aangeboden werd, zoals bouwmaterialen en landbouwproducten. <br>
Dat bracht mijn gedachten terug naar die tijd, naar Hoogkerk, waar ik toen vaak vakanties doorbracht bij mijn opa en oma. Er lagen daar bijna altijd schepen voor het huis in het Aduarderdiep. De aanvoer van suikerbieten tijdens de campagne naar de suikerfabriek vlakbij vond vrijwel geheel plaats per schip, en restproducten, pulp, afgevoerd per schip.<br>
Voor de N.V. Betonbouw, waar opa werkte, werd zand en grind per schip aangevoerd en de betonnen producten per schip naar hun bestemming gebracht.<br>
Het huis van opa en oma had een buitenkraan. Sommige schippers hadden toestemming om water te halen bij die kraan.<br>
Het leek Cathy heel goed mogelijk, dat ook zij wel in die buurt aangemeerd hadden gelegen om te wachten op het lossen of laden, en dat zij dan water hadden gehaald bij mijn opa en oma. En misschien hebben we elkaar toen al wel eens gezien. Misschien vond ze me toen wel een aardig klein jongetje, maar zekerheid krijgen we daarover niet. We konden het nu in elk geval wel goed vinden met elkaar.<br>
<br>
Dat bijzondere gezin is nu weer compleet in een hiernamaals, dat in elk geval gevormd wordt door onze gedachten en herinneringen. De fotocollage die ik maakte na het overlijden van Erik heb ik daarom aangevuld.<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl4WF-O5j7uVA3Bn-vOGZJeoYBKmvFof9DUyiChQ8Wt_k1stfUOAD5yoyT49jB8pX9ypkTyF1pMaLiE5uVnm5neM1BXTzl2eR51_62ShQfXMvOBBMlyBTlTWCRw-rmtFV8JHHvH3satDD4govfySenG4wky_1uqeoxuwXUOFM6RlkbvfEHcLAfwITotg/s1498/FamilieCompleet-1.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="1368" data-original-width="1498" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl4WF-O5j7uVA3Bn-vOGZJeoYBKmvFof9DUyiChQ8Wt_k1stfUOAD5yoyT49jB8pX9ypkTyF1pMaLiE5uVnm5neM1BXTzl2eR51_62ShQfXMvOBBMlyBTlTWCRw-rmtFV8JHHvH3satDD4govfySenG4wky_1uqeoxuwXUOFM6RlkbvfEHcLAfwITotg/s400/FamilieCompleet-1.jpg"/></a></div>
<br>
Mijn eerdere blogs over (de muziek van) de broers:
<a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2018/08/180811-zoz-van-twee-broers-en-muziek.html">180811</a>, <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2017/11/171111-zoz-van-een-tuin-en-een-merel.html">171111</a>, <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2015/03/150328-zoz-van-mr-jones-en-elias-niet.html">150328</a> en <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2014/06/140621-zoz-een-traditionele-vorm-van.html">140521</a>.<br>
N.B.: De links zijn gerepareerd...<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-38906011097270039972022-12-23T22:33:00.000+01:002022-12-23T22:33:39.196+01:00221223 Kalenderwissel
We wensen iedereen fijne feestdagen en een goed nieuw jaar!<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6XzDEwo26JZLkvDapAInywoY5EIluO_ie--Fq8rw-o7T1Op_ro_mExQjQTrWbANujq7rx527khNNHZWMzvT9T73B14WuhwWM4rbTAKhYxLLkvv3WAS2G2QbUeoq4X-jEC1f-ytYgaszKVreQVv_ZhB936veI6ATFXmvmFAqkqALdiUucXOq-Esd2Ijw/s1286/22-23-KaartMG.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="1286" data-original-width="910" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6XzDEwo26JZLkvDapAInywoY5EIluO_ie--Fq8rw-o7T1Op_ro_mExQjQTrWbANujq7rx527khNNHZWMzvT9T73B14WuhwWM4rbTAKhYxLLkvv3WAS2G2QbUeoq4X-jEC1f-ytYgaszKVreQVv_ZhB936veI6ATFXmvmFAqkqALdiUucXOq-Esd2Ijw/s400/22-23-KaartMG.jpg"/></a></div>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-29733436201587359702022-12-21T13:33:00.005+01:002022-12-21T13:33:39.988+01:00221221 - Bliksems<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7XjtI2u_7eoDTPHNzuTJqDTajrf8CElZBXjL_wLvs8RqYxbU85D76-meVagMhyPvNxMABK5lotnyl7Mzb4lCXFrWClyDmh3cHbMYjZg7wDLNFuDoCKPbnwyxU6Uv-UyeDO0Uxetf9tseDCGrf7rsHbuZHFvAR6Puli3QRyAItVzrRl0wr6z_4zpGrCw/s400/DonkerBosPad.jpg" style="display: block; padding: 10px; text-align: center; clear: left; float: left;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="400" data-original-width="255" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7XjtI2u_7eoDTPHNzuTJqDTajrf8CElZBXjL_wLvs8RqYxbU85D76-meVagMhyPvNxMABK5lotnyl7Mzb4lCXFrWClyDmh3cHbMYjZg7wDLNFuDoCKPbnwyxU6Uv-UyeDO0Uxetf9tseDCGrf7rsHbuZHFvAR6Puli3QRyAItVzrRl0wr6z_4zpGrCw/s200/DonkerBosPad.jpg"/></a></div>
Klaas was op weg naar een afspraak die hij niet mocht missen. Op fiets, en het was donker en hondeweer. Zijn route voerde hem over een smal, bochtig fietspad door het bos, dat hi goed kende, maar dat hielp in deze omstandigheden maar weinig.<br>
De regen kwam met bakken uit de hemel, het stormde en onweerde. <br>
Hij had haast,maar het was oppassen nu met de scherpe bochten, zo met de regen die in zijn gezicht plensde.<br>
Er was nog een telefoontje gekomen toen hij al met de deurkruk in de hand stond om te vertrekken. Hij had gedacht dat het misschien ging om het afzeggen van de afspraak, maar het was een ander, urgent onderwerp dat niet toeliet om af te raffelen.<br>
Zo snel als hij kon spoedde Klaas zich over het donkere fietspad. In een van de scherpe bochten voelde hij zijn achterwiel even wegglijden, eigenlijk niet zo gek bij deze hoeveelheid water op het gladde asfalt. Gelukkig was zijn verlichting perfect in orde.<br>
Soms gaf het weerlicht zelfs in het bos genoeg licht. Het onweer leek nu wel erg dichtbij te komen. De tijd tussen de flits en het gerommel werd steeds korter.<br>
Hij schrok: tegelijk met de volgende felle donderslag kwam - een tegenligger met grote snelheid de binnenbocht door, hij en de tegenligger maakten beide een noodstop. Ze stonden met de sturen tegen elkaar. Klaas slaakte een knetterende vloek. <br>
De tegenligger leek even naar adem te happen, dan: ″Dat vloeken, daar zal God je voor straffen! Zo′n schandelijke godslastering dient nergens toe!″<br>
Die stem, daaraan herkende hij Hendrik, onder collega′s apostel Hendrik genoemd. Klaas was nu helemaal woest. <br>
″Hendrik, jij bent degene die die vloek veroorzaakt door je roekeloze gedrag! Wat is erger, vloeken of een vloek uitlokken?″<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdEOUj2Cup74TxqI6p6E1OCd8nfOFt-5zixVepsEiAuGjaNJvZcKITvNpS0UkZnc2JWBZreJHcF-U88XjzkWqPmv6r7R8KVV5OmmUUB6eAIASEwaeu1b1NFxmhNlnzn1nJqd_RVZ5lkDunrwy3bEd1OLA6s581hSUACIwYbmTMRSAh9NDMJKv4xW2WTA/s400/Bliksem-Boom.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="400" data-original-width="317" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdEOUj2Cup74TxqI6p6E1OCd8nfOFt-5zixVepsEiAuGjaNJvZcKITvNpS0UkZnc2JWBZreJHcF-U88XjzkWqPmv6r7R8KVV5OmmUUB6eAIASEwaeu1b1NFxmhNlnzn1nJqd_RVZ5lkDunrwy3bEd1OLA6s581hSUACIwYbmTMRSAh9NDMJKv4xW2WTA/s200/Bliksem-Boom.jpg"/></a></div>
Klaas was nog niet uitgepraat of de bliksem spleet de boom waartegen Hendrik geleund stond, vrijwel tegelijk een knetterende donderslag. Hij voelde zelf een tinteling door zijn hele lijf gaan. <br>
Hendrik lag doodstil op de grond, half onder zijn fiets. Tja, dacht Klaas, altijd was Hendrik er als de kippen bij om mensen te corrigeren als iemand vloekte of ″het geloof″ ter sprake kwam, toch wist hij veel minder van de Bijbel en het christendom dan Klaas zelf, die er mee opgevoed, maar dat ontgroeid was.<br>
Hendrik was gelovig geworden omdat hij anders van zijn schoonmoeder geen verkering mocht hebben met zijn Gerda, die inmiddels haar heil elders had gezocht. Dat had Hendrik alleen maar dweperiger gemaakt leek het wel.<br>
Klaas pakte zijn telefoon, belde 112, en probeerde uit te leggen hoe de hulpdiensten hier ter plaatse moesten komen.<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-18364313811457008172022-11-26T23:23:00.004+01:002022-11-27T21:33:18.288+01:00221126 Edith en lichtjaren langs de MelkwegEr zijn mensen die op je pad komen doordat je bij dezelfde opleiding of werkgever terechtgekomen bent, en er zijn mensen waarmee je zelf een werkrelatie begint. In het eerste geval ben je tot elkaar veroordeeld, in het tweede geval is er een reden waarom je er aan begint.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4q4eVEp_vJCEein9YHk8ttA4aUWp7oM8hDvdhjU_dBMWtzg5O7INVsu4CCrHSoHeFg2RJfcFLQ1pjHDQPbL0-CqU6dXD9_YpT7h1wErC_RqlJG5w1frdTXJI68PLxUvu0U0yj6k6bHOY1HvCAGRosAt23MyIZhz8CsYcvmwxpSEa4FXcAFlh65B4hfA/s1600/Edith-3.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" data-original-height="221" data-original-width="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4q4eVEp_vJCEein9YHk8ttA4aUWp7oM8hDvdhjU_dBMWtzg5O7INVsu4CCrHSoHeFg2RJfcFLQ1pjHDQPbL0-CqU6dXD9_YpT7h1wErC_RqlJG5w1frdTXJI68PLxUvu0U0yj6k6bHOY1HvCAGRosAt23MyIZhz8CsYcvmwxpSEa4FXcAFlh65B4hfA/s1600/Edith-3.jpg"/></a></div>
Bij mij en <b>Edith Stoel</b> was het een ontmoeting bij een culturele manifestatie, en interesse voor elkaars werk. En, zoals dat heet, een klik.<br>
In september 2000 organiseerde de Bibliotheek, zoals elk jaar, een ″leer- en hobbymarkt″, waar organisaties en clubs uit dit circuit zich presenteren. Edith was er met haar ″Atelier voor Beeldende Kunst″ en liet werk zien van haar cursisten. Ik was er met een paar anderen van onze dichtersgroep, ″Schrijverskamer de Clique″.<br>
Ik liet Edith mijn bundel <a target="_blank" href="https://www.gopher.nl/shop/title.asp?id=10071">″Hoeveel vormen kent vuur″</a> zien, waarin enkele gedichten die waren geïnspireerd op schilderijen. Daaruit ontsproot spontaan het idee voor een project waarbij haar cursisten zouden werken op basis van gedichten uit onze dichtersgroep en omgekeerd.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgglUVckchPG-jkJxY7NYtB6GzWYgdxWDd3jsIiCf753-4LfX0ydGPeUMFD1a2bEBIxTNUhWN92yInGfz-lc9pMeQNUi6MnjXAv-A5QnLmhv1lrhdSDd83CmIHvkqMT8z6PTF3JizBcfi80o8fpttIRj8blkw7_RE8Wt1DSQaZb44cqNtCqAeUbd161Xg/s1600/SteenLetterBeeld-177.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" data-original-height="263" data-original-width="177" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgglUVckchPG-jkJxY7NYtB6GzWYgdxWDd3jsIiCf753-4LfX0ydGPeUMFD1a2bEBIxTNUhWN92yInGfz-lc9pMeQNUi6MnjXAv-A5QnLmhv1lrhdSDd83CmIHvkqMT8z6PTF3JizBcfi80o8fpttIRj8blkw7_RE8Wt1DSQaZb44cqNtCqAeUbd161Xg/s1600/SteenLetterBeeld-177.jpg"/></a></div>
Dat project kwam voortvarend van de grond, waarbij Edith en ik intensief contact onderhielden. Ze vond de witlofsalade zoals ik die klaarmaakte, verrukkelijk. Ik herontdekte bij haar, in haar bijzondere huis aan de Melkweg, het strooibusje met Zwitserse kaas.<br>
Dat project liep parallel met een ander, groter project: <a target="_blank" href="https://artinstone.nl/art/reis-van-de-steen/">"Art in Stone"</a> of "De reis van de steen″. De combinatie steen, gedichten en schilderijen, leidden tot de titel: <a target="_blank" href="https://www.gopher.nl/shop/title.asp?id=11293"><b>"SteenLetterBeeld"</b></a>, en leidde tot een expositie en een bundel/catalogus. De expo is te zien is geweest in Emmen, Coevorden, Hardenberg en Smilde.<br>
<br>
Edith vroeg me in 2001 om haar solotentoonstelling in het Bruggebouw in Emmen te openen met een gedicht. Datzelfde gedicht heb ik daarna voorgedragen bij de opening van een groepstentoonstelling in Burum. Daar ontdekte ik dat die galerie gevestigd was in een boerderij op de ansichtkaart die mijn vader naar zijn ouders had gestuurd toen hij als 14-jarige logeerde bij zijn grootouders in Burum.<br>
<br>
Na SteenLetterBeeld hadden we een plan voor een volgend project. Daarvoor namen we contact op met iemand die wel vaker iets regelde met subsidies. Het werd een heel ander idee, en we gingen uiteindelijk verder met vier deelnemers: Jan de Wilde en Hetty Steijger kwamen er bij. Het werd een inspirerende periode waarin veel geëxperimenteerd werd en mooie dingen gemaakt. Helaas hebben we de afrondende fase niet gehaald, want onze regelaar zag de zakelijke kant anders dan wij.<br>
De contacten bleven warm, maar werden zeldzamer.<br>
Inmiddels overleed <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2022/09/220902-jan-de-wilde-1948-2022.html"><b>Jan de Wilde</b></a> op 2 september, en op 19 oktober is ook <a target="_blank" href="https://mensenlinq.nl/overlijdensberichten/edith-stoel-9372891/"><b>Edith Stoel</b></a> overleden.<br>
Ik herdenk Edith graag met het gedicht dat ik destijds voor haar geschreven heb.<br>
<br>
<div style="margin-left: 70px;"> <b>Lichtjaren</b><br>
<br>
Een huis langs de Melkweg<br>
met honderd ramen die licht <br>
ontvangen en honderd ramen<br>
<br>
waarin een vrouw licht heeft<br>
gevangen dat gonst van verhalen <br>
over laaiend vuur in kille kastelen<br>
<br>
en een landschap vol dromen<br>
van dwalen tot over de horizon<br>
over groene flanken van heuvels<br>
<br>
langs een waterval tussen de rotsen<br>
met ritme van eeuwig geruis<br>
stenen die nat mooier van kleur zijn <br>
<br>
een cirkel van mistige schimmen<br>
versteend in een oeroude dans<br>
in de verte fladderen kraaien<br>
<br>
in verlaten kathedralen graast vee<br>
hun roep stijgt onbelemmerd ten hemel<br>
tussen resten van graven<br>
tussen zerken van geesten<br>
die weer heen zijn gegaan<br>
<br>
herinnering die beelden bewaart en<br>
teruggeeft in kleuren en zinnen<br>
getekend door een eigen dimensie<br>
<br>
zoals je niet luistert naar de muziek<br>
maar je gedachten laat zweven<br>
je ziel de buitenkant loslaat<br>
<br>
en je binnenkant nieuw voelt<br>
alsof je verliefd was op alle<br>
lagen van stilte in de vertelling<br>
verbonden met oertijd en toekomst<br>
<br></div>
© Gauke Zijlstra, 2001<br>
T.g.v. opening van de tentoonstelling van Edith Stoel in het Centrum Beeldende Kunst te Emmen 29 maart 2001, en in Galerie De Blauwe Roos te Burum op 22 november 2002<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-54938176549803859712022-09-07T00:44:00.002+02:002022-09-07T00:49:07.464+02:00220902 Jan de Wilde, 1948 - 2022Het kwam hard aan.<br>
Ik had ooit gezegd dat ik nog eens op fiets naar de Poffertjessalon in Zuidlaren zou gaan, waar we wel vaker komen.<br>
Dat deed ik vrijdag 2 september; Marijke ging met de auto, en ik zou eventueel mee terug kunnen rijden. Ik besloot terug ook te fietsen, maar dan zonder omwegen: ik zou voor het eerst sinds lange tijd op ca. 100km uitkomen.<br>
Die route voerde langs het huis van onze vrienden Jan en Hetty.<br>
Hoogstens tijd voor even een kort praatje als ze buiten waren, dacht ik. Hun oprit stond vol auto′s: een verjaardag? Of een voorstelling? Boven hun zij-ingang staat: ″Theater″, ik heb er wel eens opgetreden met Jan. Samenklank van de saxofoon of dwarsfluit van Jan met mijn gedichten.<br>
De volgende dag belde Hetty. Geen feestje ofzo, ′s morgens was Jan plotseling overleden, zijn hart. En of een tekst, die ik geschreven had voor een project van Jan, Hetty, Edith en mij, die op een schilderij gezet was, op de rouwkaart mocht…<br>
Even slikken is een fors understatement. We hebben mooie dingen gedaan samen.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFjRKNMwjupD4-m-mFUHO3GxIHmmHjeQ3d6FvfWxAmMx4-QD_VhnsTs9njIkCGJmBR0O_0N6id2uJyN7ol6GXiN-zjYXvHM-5SMUPp1Wmxx1oiYP0c8Zer2ZJ2YcM8_8gvx6CSyJh9PdojstW8gs_eQ6pyFGHMggCQ_y4DPWrGbpKWUWaxjqxhDg1pmA/s962/KaartJanCpl.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="962" data-original-width="945" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFjRKNMwjupD4-m-mFUHO3GxIHmmHjeQ3d6FvfWxAmMx4-QD_VhnsTs9njIkCGJmBR0O_0N6id2uJyN7ol6GXiN-zjYXvHM-5SMUPp1Wmxx1oiYP0c8Zer2ZJ2YcM8_8gvx6CSyJh9PdojstW8gs_eQ6pyFGHMggCQ_y4DPWrGbpKWUWaxjqxhDg1pmA/s400/KaartJanCpl.jpg"/></a></div>
Foto′s heb ik eigenlijk alleen van de opening van Kunstkwartier Waanderveld in 2009, waarvoor Marijke en ik beide voor elk van de deelnemende ateliers een gedicht maakten, en Jan met zijn trio de feestelijke stoet langs de ateliers voorging, en we ook iets samen deden met Jan.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEy2Xk7lp0gh7Igjgx8gLXl5ISpOXUAlFStwgXs2JnCCS78xHsE67rBESBxwK96NbOIKPAFCv97xS_rBJYevUdpfsFHmY-m7agwYW2KcxWkT89_9KlgfpLpEko-YlRyUJUdWhRdAo0zeiuNYOjYX-RuJyyqvLOAiYd81WRr8PJch8T0j7GVmQKTQqbuw/s1200/JanKunstkwartier.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="1200" data-original-width="1191" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEy2Xk7lp0gh7Igjgx8gLXl5ISpOXUAlFStwgXs2JnCCS78xHsE67rBESBxwK96NbOIKPAFCv97xS_rBJYevUdpfsFHmY-m7agwYW2KcxWkT89_9KlgfpLpEko-YlRyUJUdWhRdAo0zeiuNYOjYX-RuJyyqvLOAiYd81WRr8PJch8T0j7GVmQKTQqbuw/s400/JanKunstkwartier.jpg"/></a></div>
Nooit meer improvisaties op Autumn Leaves of andere mooie melodieën gemengd met mijn teksten. Nooit meer Jan′s persoonlijke visie en aanmoedigingen.<br>
Dank je Jan, dat je er was en voor wat je samen met me hebt willen doen.<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-62582953214892973592022-04-27T13:36:00.007+02:002022-04-27T13:40:26.148+02:00220427 - Een nieuw begin / Flashback<i>Er was een wedstrijd: het schrijven van een UKV, een UltraKortVerhaal. Thema: "Nieuw begin", exclusief de titel maximaal 99 woorden. Mijn inzending was 87 woorden, inclusief de titel. De uitslag is bekendgemaakt, ik viel niet in de prijzen, dus ik mag het nu zelf publiceren.</i><br>
<br>
<b>Flashback</b><br>
<br>
De ene man had de top bereikt door decennialange intriges.<br>
De andere door een ontevreden volk te bespelen, maar was tot zijn frustratie nu weggestemd. Voorlopig hield hij zijn positie, inclusief de "rode knop", waarmee hij de wereld kon verwoesten.<br>
Vanwege hun gedrag verdacht menigeen beide mannen van persoonlijkheidsstoornissen.<br>
De eerste man dreigde zijn tegenstanders te vernietigen na een mislukte gebiedsuitbreiding.<br>
Bij beide mannen groeide de woede om hun gezichtsverlies. Vrijwel gelijktijdig reikten ze naar hun eigen rode knop, en gromden: "Dan maar opnieuw een oerknal!"<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKknOHWgRQFY0dBOCO_XAyhxiGNx5y-Gcn-_iHHK1ybIYgM40P7izj0U4DtD9xXKNj4qArqBJb6RbpTJepV7rVuzmgqamjW-Z2hSGCIHlL8ourWQWsLfpxlDKfjGbZMs873E1Kw7pkNhlxdxPzakSQvmvhrC8K_RVU1f9HiLivspRJhiOQLZqMW5jNlw/s600/P+T2+Oer.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="217" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKknOHWgRQFY0dBOCO_XAyhxiGNx5y-Gcn-_iHHK1ybIYgM40P7izj0U4DtD9xXKNj4qArqBJb6RbpTJepV7rVuzmgqamjW-Z2hSGCIHlL8ourWQWsLfpxlDKfjGbZMs873E1Kw7pkNhlxdxPzakSQvmvhrC8K_RVU1f9HiLivspRJhiOQLZqMW5jNlw/s400/P+T2+Oer.jpg"/></a></div>
<i>©Gauke Zijlstra, april 2022</i><br>
<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-85838375412210506062022-04-04T21:59:00.000+02:002022-04-04T21:59:17.662+02:00220331 - Even naar TexelWe kregen aangeboden om twee nachten te verblijven in een hotel op Texel. Dinsdag heen, donderdag terug. Lekker even er uit.<br>
Met een mazzeltje kwamen we precies op tijd: dankzij het online gekochte ticket werd ons kenteken herkend en ging exact op de officiële vertrektijd de slagboom voor ons open en kwamen we als laatste aan boord.<br>
Even bijkomen van de reis en dan natuurlijk naar het strand. Dat was toch iets verder dan vooraf ingeschat.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0s7O24Yk08ul_U7oQWEj1qyf7jdVdeut2OUC9536yHOjVrTnNSYXbvMBJmwQn_fwmIYE9QVC1py7YgjyKTJ_0UR0-jlkliEEmUfo9he6oYm9L2eQ2I12SeZu3wv2r9bp2sjBikXGWLnWTg9Wzh5f7CgX1LJjhF__dQGEOiW8xq14zYGA6T7Kz2RVTew/s800/01_20220329_163742.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0s7O24Yk08ul_U7oQWEj1qyf7jdVdeut2OUC9536yHOjVrTnNSYXbvMBJmwQn_fwmIYE9QVC1py7YgjyKTJ_0UR0-jlkliEEmUfo9he6oYm9L2eQ2I12SeZu3wv2r9bp2sjBikXGWLnWTg9Wzh5f7CgX1LJjhF__dQGEOiW8xq14zYGA6T7Kz2RVTew/s400/01_20220329_163742.jpg"/></a></div>
Een eind langs de straat en door het bos met de eerste hellingen.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipPPpKtZdUciZNJhUluSFSq9xYeeECMrVtV_HeJQyzjIFls73S8pCYcqnrXXSRi5zHZMptdyBBnt9Fgsx1uXDuEW4MBCVjVZlSFlTBRzdC_3tO1vOKwn7kf9cjWxFCgfxpz1N8dZNfd_JTUwaao7vIdhVIqFZd0HSmlDJWNN_V1i30NAWWTyeBU4KEyw/s800/02_20220329_164216.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipPPpKtZdUciZNJhUluSFSq9xYeeECMrVtV_HeJQyzjIFls73S8pCYcqnrXXSRi5zHZMptdyBBnt9Fgsx1uXDuEW4MBCVjVZlSFlTBRzdC_3tO1vOKwn7kf9cjWxFCgfxpz1N8dZNfd_JTUwaao7vIdhVIqFZd0HSmlDJWNN_V1i30NAWWTyeBU4KEyw/s400/02_20220329_164216.jpg"/></a></div>
Dan een slingerend schelpenpad door het duinlandschap.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwawh3-_H47eidgJqYXn8h6umGTTD_qLEHVlymdkbcSLEHmCmuZAOJuOim6g6TzAI7FI_sAUcaCzNTxW35GsbTsukFOJalKuJctWLrV4PAfS2AwerupuqajGqTZoylzQTdQB9S7OG8GWPy23Aa0WPKoMFvh8wFMJ55p9pVUCcidNpmH9R6Qo9vAPnOQA/s800/03_20220329_165527.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwawh3-_H47eidgJqYXn8h6umGTTD_qLEHVlymdkbcSLEHmCmuZAOJuOim6g6TzAI7FI_sAUcaCzNTxW35GsbTsukFOJalKuJctWLrV4PAfS2AwerupuqajGqTZoylzQTdQB9S7OG8GWPy23Aa0WPKoMFvh8wFMJ55p9pVUCcidNpmH9R6Qo9vAPnOQA/s400/03_20220329_165527.jpg"/></a></div>
Een bankje waarvan de leuning gezaagd is uit een boom waar die zich vertakt.<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='322' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwvcmsEirG8U2yCK0oycW4PJRao7FSKvoGrxz6JNZFyFIUMptzfHv6c7hCwkolon23DDe58k-T7QioXokQE7A' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
En dan is daar de zee, met zijn eeuwig rollende golven.<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='322' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyHqXRsYk1-rYjshtiQkM2btXUA5EAZ5kGNvws_5nSIHdYuW2-NLhMcw1XWM6RqKK02dsbA4VDYe9fHKsxnWA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
Weer terug in het hotel is het etenstijd. In het restaurant worden we verwelkomd met een gezellig vuur. Hoewel? Je kunt rustig je handen in dit "vuur" steken: het is waterdamp dansend in een luchtstroom en in de juiste kleur belicht!<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvU9XnWg5kY3q7Kp94jlfopkej9PzXH9G78bQ3-Xf3gfr9QLEVSpccy_mcckW8qbxCmRqQlF1X4PQeNArqLszfVkWFIVCocXryiFUavExrt3TgUAg2X7MBeVDSVfgEYTIW4jPjdhk9oH5lfgEQdr8AvNyIvahuQDPE_ZStBLakaswRSB_iPfP6Ee8Ing/s800/06_220329_Diner.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="388" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvU9XnWg5kY3q7Kp94jlfopkej9PzXH9G78bQ3-Xf3gfr9QLEVSpccy_mcckW8qbxCmRqQlF1X4PQeNArqLszfVkWFIVCocXryiFUavExrt3TgUAg2X7MBeVDSVfgEYTIW4jPjdhk9oH5lfgEQdr8AvNyIvahuQDPE_ZStBLakaswRSB_iPfP6Ee8Ing/s400/06_220329_Diner.png"/></a></div>
We gingen er eens lekker voor zitten en genoten van een heerlijk diner. Het was niet de afsluiting van deze dag, want op onze kamer hebben we de oefeninterland Nederland-Duitsland gekeken.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCXmsZmV2xf4GEpCCD_-CIRrdUnKlviu9YK1AkXOPLEXzp21fP8TH7kmMGPpGyVnq3MkreY4ySOTpBd5U0flIS6wgapZUvJiGVQZIPi_7CTWkaRaCsCs4Me0MU2moTtxYRPFrUrtvXO4TG7bctXt0PbFVBnnNAud9B0Jaqx1JVeDrGW4KxW-C3S5yxvA/s823/07_220330_Schaapjes.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="823" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCXmsZmV2xf4GEpCCD_-CIRrdUnKlviu9YK1AkXOPLEXzp21fP8TH7kmMGPpGyVnq3MkreY4ySOTpBd5U0flIS6wgapZUvJiGVQZIPi_7CTWkaRaCsCs4Me0MU2moTtxYRPFrUrtvXO4TG7bctXt0PbFVBnnNAud9B0Jaqx1JVeDrGW4KxW-C3S5yxvA/s400/07_220330_Schaapjes.png"/></a></div>
De volgende dag was onze enige volle dag. We begonnen met een rondwandeling in De Koog. Marijke poseerde bij een souvenirwinkel met schaapjes, maar kon geen keuze maken.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2oWVjSc9EJfhuWX49nGzbnBWr1uSqYzdpr_ONSNMxQBlqwLAtMb-4p69ntFlPHesy482oBWfbY0r9zKBk-cJXxOwsLJNquJ6FBZTQRstT_etb5vl-YwKzyufeRChQeVEnyqdWMnHNvII8sibujIklYq4AXo7-uqIQ2kGXshvHKb2pal8dtcJebm_eIQ/s600/08_20220330_111948.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="400" data-original-height="600" data-original-width="547" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2oWVjSc9EJfhuWX49nGzbnBWr1uSqYzdpr_ONSNMxQBlqwLAtMb-4p69ntFlPHesy482oBWfbY0r9zKBk-cJXxOwsLJNquJ6FBZTQRstT_etb5vl-YwKzyufeRChQeVEnyqdWMnHNvII8sibujIklYq4AXo7-uqIQ2kGXshvHKb2pal8dtcJebm_eIQ/s400/08_20220330_111948.jpg"/></a></div>
Het plein met de boom en het kerkje vonden we wel fotogeniek.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWBKFjbseDxr-fbv-XIsYq-0-GBdhS2N_wU3MK5XhvGC-OH99FVhhJI5xtIiAZEXbVyQRotX7tCpRnFkxKSBwm1P9-PR82wu_cwTiLUjJA8hAemnicAri2d2pfmEGZc1w5L587xkRiM_m2HNBDpBUALEr_-6y4TgrPykBkM1XNHMHGPvmpx9NRLOXOw/s800/09_20220330_110800.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsWBKFjbseDxr-fbv-XIsYq-0-GBdhS2N_wU3MK5XhvGC-OH99FVhhJI5xtIiAZEXbVyQRotX7tCpRnFkxKSBwm1P9-PR82wu_cwTiLUjJA8hAemnicAri2d2pfmEGZc1w5L587xkRiM_m2HNBDpBUALEr_-6y4TgrPykBkM1XNHMHGPvmpx9NRLOXOw/s400/09_20220330_110800.jpg"/></a></div>
Vanaf het moment dat ik kon plaatjeskijken was ik gefascineerd door een boek over reddingsboten, dat bij opa en oma tevoorschijn kwam als ik daar logeerde.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREUrxjLVVjmVvOVxiNiEhFsLp-vmpkTHmNUq6M4Z3Fc4wI25rMIHP_aHCYKUdMvOk_TEh7Qz-f4aLmeo7l0RqVFZ2MVrspcEO7vMAIL4bGbHYLkyAor6iswJzxWRU3YQhc8LF1go5TRXuTtCroIb6ZV5pl2gOGo3E8xyQpX0sAazVopumJBk8JozBSg/s800/10_20220330_121146.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiREUrxjLVVjmVvOVxiNiEhFsLp-vmpkTHmNUq6M4Z3Fc4wI25rMIHP_aHCYKUdMvOk_TEh7Qz-f4aLmeo7l0RqVFZ2MVrspcEO7vMAIL4bGbHYLkyAor6iswJzxWRU3YQhc8LF1go5TRXuTtCroIb6ZV5pl2gOGo3E8xyQpX0sAazVopumJBk8JozBSg/s400/10_20220330_121146.jpg"/></a></div>
Het volgende doel was de vuurtoren, met het bijbehorende strand. Vanwege wegwerkzaamheden werden we omgeleid.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRoCezdM5YQp8BT2TQBGo-Sh7ak4vXu6g-q4EnDwx6zLsopj70R0uYnoX72q1p4DMP5NWZM9MvRdDUoxGxLwYkuU9JkIsyrcIF_pm1MCyAOE6nZVQW-5myoWNv-EUZJ_5cpqjyN3BiumVq2O7wuQSa9IILleN7lT0Ln9-3VLxZjzplVdYm52Y_0SS3RQ/s800/11_20220330_121225.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRoCezdM5YQp8BT2TQBGo-Sh7ak4vXu6g-q4EnDwx6zLsopj70R0uYnoX72q1p4DMP5NWZM9MvRdDUoxGxLwYkuU9JkIsyrcIF_pm1MCyAOE6nZVQW-5myoWNv-EUZJ_5cpqjyN3BiumVq2O7wuQSa9IILleN7lT0Ln9-3VLxZjzplVdYm52Y_0SS3RQ/s400/11_20220330_121225.jpg"/></a></div>
Geen mooi weer, het was ook niet warm, maar wel spannende luchten!<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='322' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwAWtYbS3Xdc35cFcRPtlAEMh9aLTmwp183A5HSQAOiEwpBR124zrxoVy6rCrbKACVdaqwGFdHOjjvVulqriw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
Rondkijken, Marijke deed het letterlijk. En ik zag een paar schepen aan de horizon.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilysBIPRKdu3hJx0RXUjPpXFCXAmELXq3HG-6ww1Oz16gHF10e6YiHIyiiUOqCB27aRCFxotURC1l-UAKjXMnAWrLW-rBWgIs1SLSJFA8x8L3paqkQRHpZ5KRTdfxJV1zz7LYYxuD2ChOkRPlI59eixfl_LPbLGNfJmgie0-Q1IPEF4_BAuXjZ--YGCw/s670/13_20220330_121241.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="416" data-original-width="670" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilysBIPRKdu3hJx0RXUjPpXFCXAmELXq3HG-6ww1Oz16gHF10e6YiHIyiiUOqCB27aRCFxotURC1l-UAKjXMnAWrLW-rBWgIs1SLSJFA8x8L3paqkQRHpZ5KRTdfxJV1zz7LYYxuD2ChOkRPlI59eixfl_LPbLGNfJmgie0-Q1IPEF4_BAuXjZ--YGCw/s400/13_20220330_121241.jpg"/></a></div>
Als je daar bent, lijkt Vlieland best wel dichtbij, dichterbij dan op de foto.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhrygcD1L733lo9mN0RagdZQMhfzJcUPAd7vY8yij7EwIW83Z2f6poiFlk5eJjVLs9CCykaOxhpslSgQb3_IWCqLzors0ZVsS9VMs2ZslaQWPmWhGAf_QMIuZ4wciOPRkeA9kZtBq5HGfK1QifLu2hhLImo6kd3rrJdQj0ZHXxrPiXe8cHYiSPDZBD_g/s800/14_20220330_134334.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhrygcD1L733lo9mN0RagdZQMhfzJcUPAd7vY8yij7EwIW83Z2f6poiFlk5eJjVLs9CCykaOxhpslSgQb3_IWCqLzors0ZVsS9VMs2ZslaQWPmWhGAf_QMIuZ4wciOPRkeA9kZtBq5HGfK1QifLu2hhLImo6kd3rrJdQj0ZHXxrPiXe8cHYiSPDZBD_g/s400/14_20220330_134334.jpg"/></a></div>
Vervolgens kwamen we langs de <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Kaap_Oosterend">IJzeren Kaap</a>, waar we uitstapten om die bezienswaardigheid van dichtbij te bekijken.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXvLZkcWbgjAhKeAfeAmhpajXq4GBwgruA6EtwMb2rHoRcQoNUh58_9J5f_FuRsMupE48vqL_QDNCxF6VWyad99xsAbV3Hk63DCvD5TzpG64eEPzaKPnBa14bxmTZLVIIR4GhlE9Jih475n9IZ7ANVIzn5L4jrJos75HvAvUdY_tFUMEGewq9N7KLCDg/s800/15_20220330_134610.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXvLZkcWbgjAhKeAfeAmhpajXq4GBwgruA6EtwMb2rHoRcQoNUh58_9J5f_FuRsMupE48vqL_QDNCxF6VWyad99xsAbV3Hk63DCvD5TzpG64eEPzaKPnBa14bxmTZLVIIR4GhlE9Jih475n9IZ7ANVIzn5L4jrJos75HvAvUdY_tFUMEGewq9N7KLCDg/s400/15_20220330_134610.jpg"/></a></div>
Als je geen smartphone bij je hebt, blijf je toch niet verstoken van duiding!<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5t_alkmnVdINERZM0bjqn1J_MrilNOD6Dwuc0d1fEMXZJVfnQ9XJiWHPz4BhAmb8zrUS_xvYCR7l4N1vsCMWSAXuqLiXYXVuDB5y56TuqUfU8ZZT01cFYtYvrfuFpFrcKgv6DmHV_rXAKOzAP9aVoldV8B1eHJjsqKkKqzgsLhp8vI-PkNpcf_4ZtHg/s800/16_20220330_134622.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5t_alkmnVdINERZM0bjqn1J_MrilNOD6Dwuc0d1fEMXZJVfnQ9XJiWHPz4BhAmb8zrUS_xvYCR7l4N1vsCMWSAXuqLiXYXVuDB5y56TuqUfU8ZZT01cFYtYvrfuFpFrcKgv6DmHV_rXAKOzAP9aVoldV8B1eHJjsqKkKqzgsLhp8vI-PkNpcf_4ZtHg/s400/16_20220330_134622.jpg"/></a></div>
Onder de Kaap door kon je de Afsluitdijk zien, met de verrekijker ook alle voer- en vaartuigen voor het werk aan de dijk, en de lange rij lichtmasten.<br><br>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='400' height='322' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzz-8z5vIEorGnlLPfDL1LcUR5Fx3CtJhhFO_8l_1VtsGhigm5AZb-HIIkViYKQSDB3a1ImE4_Lx19vkDb3qQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
Dat het, ondanks de plots ingevallen kou, voorjaar is, blijkt uit de vele lammeren. <br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiof52lxKLeRqHuQCO610YkvaO92OYhVMWuCbn6zGCjmhQDx3Hf4JRpUIz6rLfylOd-Nptu6zFV9KQ2fznJC1D2-BCJ0mehQRkmD0Yt5cKVlVjbFLbKc3BQb4N-9Shwa_g1vqM0PC36XBSfjOvW-kl1X8Rv8XzxwELvAQWvv9_raE6NsZZ8VWo2l07yQQ/s800/18_20220330_142814.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiof52lxKLeRqHuQCO610YkvaO92OYhVMWuCbn6zGCjmhQDx3Hf4JRpUIz6rLfylOd-Nptu6zFV9KQ2fznJC1D2-BCJ0mehQRkmD0Yt5cKVlVjbFLbKc3BQb4N-9Shwa_g1vqM0PC36XBSfjOvW-kl1X8Rv8XzxwELvAQWvv9_raE6NsZZ8VWo2l07yQQ/s400/18_20220330_142814.jpg"/></a></div>
In Den Burg ontdekte ik zelfs een <i>groen</i> schaap terwijl we even door dat dorp liepen!<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1_BNhS52Mu7ncgG61JzVLXz4waj0Tz0Pv7q87-ZFJ4P4wYEWaPEFt5FfCY7jOtuOAlbYIBgK4MlfELZ0m8r91pNBjxK_4u3suSsjD0jDBdeN6t17kk3TwD9cM7ANaoyNFg-zmTZlHwH4PY52MP-DyA0B2AdByhw74vUsNCD9X8EB5XKqC2hkCRMRQA/s996/19_2203330_Diner.png" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="897" data-original-width="996" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1_BNhS52Mu7ncgG61JzVLXz4waj0Tz0Pv7q87-ZFJ4P4wYEWaPEFt5FfCY7jOtuOAlbYIBgK4MlfELZ0m8r91pNBjxK_4u3suSsjD0jDBdeN6t17kk3TwD9cM7ANaoyNFg-zmTZlHwH4PY52MP-DyA0B2AdByhw74vUsNCD9X8EB5XKqC2hkCRMRQA/s400/19_2203330_Diner.png"/></a></div>
We besloten deze mooie, maar ook wel vermoeiende dag maar weer met een lekker diner.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEBg3kD06KKjKW0uhPx0mB2KCX3cYkAX_pidrAL3yldTD2Dsgxx5jOUnC203aMMxGAOZF8yXeQL60XOqA88BJZ6ONKh9nxusrSyH5LC5LAnSAGA8GB2tF5ZsQO0c7F6CAGddb0nzocBC3aAH_DBKXZHPcLCASsUMPN9WgSf2ILVJF2wT5tKwRvUviDqg/s4608/20_20220331_100620.jpg" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="3456" data-original-width="4608" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEBg3kD06KKjKW0uhPx0mB2KCX3cYkAX_pidrAL3yldTD2Dsgxx5jOUnC203aMMxGAOZF8yXeQL60XOqA88BJZ6ONKh9nxusrSyH5LC5LAnSAGA8GB2tF5ZsQO0c7F6CAGddb0nzocBC3aAH_DBKXZHPcLCASsUMPN9WgSf2ILVJF2wT5tKwRvUviDqg/s400/20_20220331_100620.jpg"/></a></div>
En dan komt de terugreis. Ik heb het nog even opgezocht: er kunnen <a target="_blank" href="https://www.teso.nl/over-teso/de-schepen-van-teso/texelstroom-2/">350 auto's per keer mee aan boord</a>. Het was nog spannend: er was sneeuw voorspeld - zouden we er nog wat van meekrijgen onderweg? Maar we hebben alleen wat regen gehad. De volgende morgen was het wel wit buiten.<br>
<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-67525536369324370952022-02-21T00:36:00.004+01:002022-02-21T15:31:48.145+01:00220222 - Johan, ★ 8 juni 1946 - † 4 februari 2022Als je bij Johan op bezoek was geweest, was zijn vaste afscheidsgroet: "Mooi da'j d'r waren!" <sup>1</sup><br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZsGIr4g8mu7W8qgWsR_qsNS9DIUDmXX2fsfUEdSOH2XEm8BWfhMJbtgh6qan_A5w71fv-0wGVdCCsYU-aDeINcDfM7McLrubTOtP2o9juGCZNE_C4YAhlaVBNcaghAHOj82kblC8aCtxG0kHI_UTU1175-BmJSNs4N4fJP29GI07ep5HorgwxJockRQ=s853" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="853" data-original-width="685" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhZsGIr4g8mu7W8qgWsR_qsNS9DIUDmXX2fsfUEdSOH2XEm8BWfhMJbtgh6qan_A5w71fv-0wGVdCCsYU-aDeINcDfM7McLrubTOtP2o9juGCZNE_C4YAhlaVBNcaghAHOj82kblC8aCtxG0kHI_UTU1175-BmJSNs4N4fJP29GI07ep5HorgwxJockRQ=s200"/></a></div>
Johan was 11, ik was 14 toen we elkaar leerden kennen. Toen waren we ook ineens broers, want in juni 1957 trouwde mijn moeder met zijn vader. Hij was een van de negen kinderen van die vader, de op een na jongste. Ik was enig kind van mijn moeder.<br>
Wij hadden tien jaar bij haar ouders gewoond, in het laatst alleen bij opa, een gepensioneerd hoofd ener School met den Bijbel.<br>
<br>
Het was de overgang van een eigen kamertje, naar een slaapkamer waar vier jongens sliepen, en waar in dat huis zes tieners en twens hun huiswerk moesten doen, en voorbereidingen voor catechisatie, verenigingsleven en een muziekkorps.<br>
Het was ook een cultuurschok: van een woning met een keurig onderhouden tuin, grenzend aan het bos, van een straat waar artsen, leraren, wethouders en een dominee woonden, naar het rommelige erf van een klompenmakerij in een agrarisch dorp.<br>
Over opa's huis schreef ik al eens een blog, met een foto erbij waarop te zien is hoe opa's blauwe regen aan de gevel er nog was: <a target="_blank" href="https://dwarsbongel.blogspot.com/2016/11/161102-familiedag-blauw-bloed-en.html">161102 - Familiedag, blauw bloed en sanitaire voorzieningen</a>.<br>
<br>
Het was geen grootse bruiloft. Als een oom, broer van mijn vader, geen kiekjes had gemaakt, waren er waarschijnlijk geen foto's geweest. Hij gaf mij later enkele negatieven.<br>
Het gezin in nieuwe samenstelling ging op de foto, inclusief de partners van de oudste broer en zus en een kleinkind. Het kleinkind is anderhalf jaar jonger dan de jongste zoon. Ik zit links vooraan, Johan zit achter mij met zijn jongste broer.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5so8aLY78twSDSq0DFVzN7sPy4bqopfCmKX06Kq89_NVDIgL9LwtwzHukr-mBXvDOtfvU_NjvbMEkfzkdja5BM0F6IoFyV8AgRaOJAbtHD8IR_jleCbdaGl9KmJU4iySSejEf3aKswKchpcUbh06nsyJkMHyLXaOlovKGtXsKln-1JjD7VTm9i1dOrg=s700" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="559" data-original-width="700" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi5so8aLY78twSDSq0DFVzN7sPy4bqopfCmKX06Kq89_NVDIgL9LwtwzHukr-mBXvDOtfvU_NjvbMEkfzkdja5BM0F6IoFyV8AgRaOJAbtHD8IR_jleCbdaGl9KmJU4iySSejEf3aKswKchpcUbh06nsyJkMHyLXaOlovKGtXsKln-1JjD7VTm9i1dOrg=s320"/></a></div>
We zijn nu 65 jaar verder. Op 4 februari is Johan overleden. Hij was van de broers en zussen degene waarmee ik het meeste heb opgetrokken en contact gehouden.<br>
Van die 10 broers en zussen (ik incluis) is de helft nog over. Er is een foto die ongeveer halverwege tussen toen en nu gemaakt is, op een familiedag waarschijnlijk.<br>
Het trof mij, toen ik de foto weer zag, dat de nog levenden er allemaal bij elkaar staan, de vier broers rechts en de achterste van de zussen.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwvDLwq5xcmBL96W8YKe8_7h7qwQcBUZzSGOR6AMWvX3w0vR9MvCCTb5qGvyBCbOfTWhRuUgPGQIDyGocLzoZjS1mt7UZdZTjckUWDdqI7aumVrUIW6CCGF7FM3Pocp4dLu-tnoQMH36uteJpy2EwhAD-N7EMzRDJxHXet3Eevi-czMyvOfbH6esiupg=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="636" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgwvDLwq5xcmBL96W8YKe8_7h7qwQcBUZzSGOR6AMWvX3w0vR9MvCCTb5qGvyBCbOfTWhRuUgPGQIDyGocLzoZjS1mt7UZdZTjckUWDdqI7aumVrUIW6CCGF7FM3Pocp4dLu-tnoQMH36uteJpy2EwhAD-N7EMzRDJxHXet3Eevi-czMyvOfbH6esiupg=s320"/></a></div>
Ik paste me aan, ik leerde Drents. Een van de eerste Drentse vertalingen die ik leerde, was, dat de Bijbelse jongelui Sadrach, Mesach en Abednego, in Aalden soms Zaodzak <sup>2</sup>, Meelzak en Albert Negenoog werden genoemd.<br>
Het meest trok ik op met Johan. De voorlaatste keer dat ik bij hem was, hadden we het nog weer eens over de Nebukadracekar. Dat was onze versie van een racefiets, waar we later nog een "zijspan" aan maakten. Die exotische naam was afgeleid van de Babylonische koning die Zaodzak, Meelzak en Albert Negenoog in het vuur liet gooien, omdat ze "niet umliek wollen". <sup>3</sup><br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3TMCQ6kan_fHijxuXmT6rPh_1I6y2Jji-nagdItov8kJh-4WNqMhKaPEsbpXpXFtndD8zVfRDOT6yYXRdK8szjGy5yzgBk4b_3WGPP7RlfU0nvSzSDaOBBWeGURY2q1H8TAQfkgZQ-LnwRcGwWaPJtwtL96aRsidDI0Y-hU-R6PXKWrwQrfcxDsYsSw=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="546" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3TMCQ6kan_fHijxuXmT6rPh_1I6y2Jji-nagdItov8kJh-4WNqMhKaPEsbpXpXFtndD8zVfRDOT6yYXRdK8szjGy5yzgBk4b_3WGPP7RlfU0nvSzSDaOBBWeGURY2q1H8TAQfkgZQ-LnwRcGwWaPJtwtL96aRsidDI0Y-hU-R6PXKWrwQrfcxDsYsSw=s320"/></a></div>
Dat oude fietsje was een doortrapper. We hadden een keer een springschans gemaakt door een steigerplank tegen een bult zand op te leggen, ongeveer op de plek net achter waar hij op deze foto poseert. Toen nog zonder zijspan. Johan reed met een flinke gang tegen die plank op, maar helaas, geen kettingkast: zijn nieuwe spijkerbroek kwam tussen de ketting, en scheurde open van onder tot aan het kruis. Mam zag het gebeuren vanuit de kamer, en schaterde het uit.<br>
Niet vanwege die broek herinnerde Johan zich, maar vanwege zijn beteuterde gezicht!<br>
<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhRKJ2nJ_5WbFUekJfS-2O6lhuRthdX77q4YN1E1A14ldwZV_kc6Ije9tfSK6DcXB1TIKHtNrC4IC0x2njKwEVDOAjyVvUmPYkhnZCzj9fhOIHqFQzxnnbUcV5x4QpmOqpu83MPz_73bexTLBP4-TynHbE5WnF71d1uq3e4Ncx4CK9Kqs7rd_qV1qiRQw=s700" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; clear: right; float: right;"><img alt="" border="0" height="200" data-original-height="700" data-original-width="524" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhRKJ2nJ_5WbFUekJfS-2O6lhuRthdX77q4YN1E1A14ldwZV_kc6Ije9tfSK6DcXB1TIKHtNrC4IC0x2njKwEVDOAjyVvUmPYkhnZCzj9fhOIHqFQzxnnbUcV5x4QpmOqpu83MPz_73bexTLBP4-TynHbE5WnF71d1uq3e4Ncx4CK9Kqs7rd_qV1qiRQw=s200"/></a></div>
We hadden ons "geheime" hok gemaakt in de hanebalken van de keet waarin de klompenmakerij zat. Soms lagen we er een poos te lezen in cowboy- of detective romannetjes, of een exemplaar uit de stapel van het jeugdblad "Arend" waarop ik geabonneerd was geweest.<br>
Daar hielden we ons schuil als Pap een persoonlijke onweersbui had. En daar was niet veel voor nodig.<br>
<br>
Tussen Pap en mij was het al vrij snel misgelopen, en naarmate Johan opgroeide durfde hij ook meer weerwoord te geven.<br>
Na het eten werd door Pap altijd een stuk uit de Bijbel gelezen. Dat ging hem niet altijd gemakkelijk af. Een keer bij een langdurige aarzeling van Pap, zei Johan: "Dik woord, sla maar over!"<br>
's Zondagsmiddags vroeg Pap na het eten altijd aan een van ons, over welke tekst de dominee gepreekt had, dan las hij die tekst voor. Het was ook om te controleren of je wel naar de kerk geweest was en of je opgelet had.<br>
Een keer toen Johan gespijbeld had, was zijn antwoord: "Dat ging over de zonde, hij was d'r vierkant tegen!"<br>
<br>
Niet dat we onafscheidelijk waren, we hadden allebei onze eigen vriendenkring.<br>
De andere broers en ik waren naar de LTS in Coevorden geweest. Dat was verder fietsen dan Emmen, maar die school stond beter aangeschreven. Johan ging naar de nieuwe, net geopende christelijke LTS in Emmen om het timmervak te leren.<br>
Ik werkte toen al in Groningen en mocht om het andere weekend thuiskomen.<br>
Johan ging bij de Marine, als beroeps. We schreven elkaar brieven in die tijd. We hadden allebei een rood tinneroy jack, Johan tekende zijn brieven met de afzender Roodjek. Maar de Marine beviel hem toch niet zo goed, en hij kreeg het voor elkaar om niet de volle tijd uit te hoeven dienen.<br>
<br>
We hebben het pas ook nog gehad over onze fietsvakantie in die tijd. Ons eerste doel was Amsterdam. We kwamen de eerste dag maar halverwege, doordat Johan 's morgens pas thuiskwam uit dienst. We hebben bij een boerderij gevraagd of we in de hooischuur mochten slapen. Dat mocht, als we lucifers en aanstekers in bewaring gaven.<br>
We zouden in Amsterdam naar een camping, maar de ouders van onze vriendin daar vonden het zo gezellig dat we de hele week gebleven zijn. De tent die ik voor die vakantie op de kop getikt had is ongebruikt gebleven. Die vriendin hadden we leren kennen doordat ze een keer in ons dorp logeerde, bij familie van haar Amsterdamse buren.<br>
<br>
Het volgende reisdoel was Delfgauw, waar oudste zus Hennie woonde met haar gezin. We hebben die week Delft bekeken, ook het vrouwelijk schoon. Zo liepen we er achter een paar jongedames. Wij praatten Drents met elkaar, en hoorden de meisjes zeggen: "Hoor je dat, het zijn Duitsers!" Dat vonden ze blijkbaar eng.<br>
<br>
Ook de terugweg naar Emmen haalden we niet in een keer. We hebben in een droge sloot geslapen, het was warm genoeg. En Johan sloeg nog een keer over de kop, hij slipte door een gleuf tussen de tegels van het slechte fietspad. Zijn fiets stond op de kop, op de plunjezak die overdwars op zijn bagagedrager zat, hij lag er naast. Zijn bezeerde knie heeft hij bezworen door hem in beweging te houden.<br>
<br>
Daarna hadden we allebei ons werk, stichtten allebei ons eigen gezin. We zagen elkaar bij verjaardagen en dergelijke bijeenkomsten.<br>
Pap had tegen het eind van zo'n avond de gewoonte om te gaan lopen scharrelen en aanstalten te maken om naar bed te gaan. Er waren een keer vroegere buren op bezoek, toen Pap ook met dat ritueel begon. Johan zei op een gegeven moment: "Kom vrouw, wij gaot hen bedde, de visite zal ook wel hen hoes willen!" <sup>4</sup> Die uitspraak is ook zo'n familieklassieker geworden.<br>
<br>
De gezondheid van Tineke speelde een belangrijke rol, maar ik herinner me Tineke als een lieve, goedlachse en dappere vrouw die Johan goed weerwoord geven kon, maar ook makkelijk omging met zijn grappen en grollen.<br>
Mijn huwelijk was minder bestendig, ik raakte met mezelf in de knoop en ben na 30 jaar gescheiden. Enkele jaren later vond ik Marijke.<br>
Tineke was de eerste van de familie die mij met Marijke zag en ons binnen nodigde, toen we langs hun huis liepen op de terugweg van het kerkhof, waar ik op de verjaardag van mijn moeder altijd even naartoe ga.<br>
<br>
Het verdriet van Johan, toen hij Tineke moest laten gaan, in november 2002.<br>
<br>
Dan dat onverwachte telefoontje van Johan, in april 2003. Wat ik er van vond als hij een vriendin meenam naar mijn verjaardag. Hij had gemerkt dat sommige familieleden vonden dat hij er wel wat snel mee was.<br>
Hij kende haar al langer en zij kende Tineke ook, vertelde hij. Aan zijn stem hoorde ik dat het goed was, en dat zei ik ook. Want als je iets goeds laat voorbijgaan op het moment dat het er is, ben je het misschien voorgoed kwijt.<br>
Dat de combinatie Rika en Johan goed was is voor iedereen duidelijk. Twee mensen met allebei groot verdriet in hun bagage, die er samen iets moois van hebben gemaakt.<br>
En dat eindigt nu op deze droevige manier, en Rika blijft weer alleen achter.<br>
<br>
De afscheidsdienst was in kerkgebouw Ichthus. In de tijd dat mijn moeder en ik bij opa en oma woonden, is dat gebouwd en kwam ik er elke zondag. Pas een paar jaar geleden ontdekte ik dat de architect een neef van mijn moeder was, die ook de kerk in Aalden ontworpen heeft, waar de huwelijksfoto va Pap en Mam gemaakt is. Johan was actief in het kerkelijke gebeuren. Hij zong in het koor, net als Mam vroeger. En in de dienst refereerde de dominee er aan, dat alles wat je daar zag dat van hout was, door Johan was gemaakt.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiexqxHp7m5ubXTDeyG2EfHlljbVBt3xe-UGuRJwisExYfkJVb8xqKYL_780IiBRzQI-FOBbdkeH952Zi4Rjbn5b64bP1XvNW9D-RCIfwumQgtGFkTXZMLcQI-TBMXyq9Jn9DnyTULDDLt9bosLFgxM-OMzqZW9k96rD_LEa2jUSVK8VfuGgh3GyuyXJQ=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="320" data-original-height="600" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiexqxHp7m5ubXTDeyG2EfHlljbVBt3xe-UGuRJwisExYfkJVb8xqKYL_780IiBRzQI-FOBbdkeH952Zi4Rjbn5b64bP1XvNW9D-RCIfwumQgtGFkTXZMLcQI-TBMXyq9Jn9DnyTULDDLt9bosLFgxM-OMzqZW9k96rD_LEa2jUSVK8VfuGgh3GyuyXJQ=s320"/></a></div>
De laatste keer heb ik een poos naast Johans bed gezeten. Hand in hand.<br>
Tot hij zijn hand terughaalde: hij had het zo warm.<br>
Terwijl ik daaraan terugdenk zie ik zijn gezicht voor me, met die schalkse blik van hem, en hoorde hem in gedachten zeggen: "'t Was ook allèn maar umda'j zukke lekker kôlle handen hadden!" <sup>5</sup><br>
<br>
Het blijkt de laatste keer te zijn geweest, en ook toen zei Johan: "Mooi da'j d'r waren!"<br>
Het was ons definitieve afscheid, en ik zeg: "Johan, mooi da'j d'r waren!"<br>
Zonder jou was voor mij het leven minder kleurrijk geweest. En je bent de enige geweest die er een keer tussen sprong toen Pap me onterecht beschuldigde. Je was voor mij het dichtste bij in dat nieuwe gezin en heel vaak een lichtpunt in die moeilijke periode.<br>
<br>
Maar je andere afscheidsgroet: "Maol naokommen" <sup>6</sup>, hoop ik nog een poosje uit te stellen.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEguGY2s0cUmlGBdRla6-jcNYQiriGN7-sv1qIyV3wjb-wtoVOdeeiT9AiVKlOIq70HjIjp1tfIZA_gF0xRk1HHR-zf9hdjVT75Xs7RR4uN_mImHYhWN3xcmAtpDK-jqxsdMeJ_5rGjZtXx2ZY84dd_Duw_Kc33weARBaw5Z9y3v-tTYoUmJ_ERnf_N8UQ=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" height="320" data-original-height="800" data-original-width="558" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEguGY2s0cUmlGBdRla6-jcNYQiriGN7-sv1qIyV3wjb-wtoVOdeeiT9AiVKlOIq70HjIjp1tfIZA_gF0xRk1HHR-zf9hdjVT75Xs7RR4uN_mImHYhWN3xcmAtpDK-jqxsdMeJ_5rGjZtXx2ZY84dd_Duw_Kc33weARBaw5Z9y3v-tTYoUmJ_ERnf_N8UQ=s320"/></a></div>
<sup>1</sup> Fijn dat je er was.<br>
<sup>2</sup> zak met gedorst graan.<br>
<sup>3</sup> omdat ze niet wilden gehoorzamen.<br>
<sup>4</sup> Kom vrouw, we gaan naar bed, het bezoek zal ook wel naar huis willen.<br>
<sup>5</sup> 't Was ook alleen omdat je zulke lekker koude handen had!<br>
<sup>6</sup> Kom nog een keer weer, of: kom ook eens bij ons.<br>Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4403891196891068299.post-70968578573967003432022-01-04T21:04:00.008+01:002022-01-04T21:12:07.648+01:00220104 - Schaatsende broers, en ijzig werk...Vandaag werd er aandacht besteed aan de Elfstedentocht van 1997, de laatste keer dat die gehouden werd. Ik dacht aan een fotootje van mijn vader met twee van zijn broers. Hij was de oudste van vier, de jongste was er niet bij. Zijn verhalen heeft hij me niet kunnen vertellen, ik moet het doen met foto's en nagelaten correspondentie.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBTEROe-bLFz5qiAXuXbjl2TCY3b5m_8gMF105aGPRUGXXYYKFs7KvuRrr0OBul9gw2L2HCa2evCR3xAuV4v7sMQ5stUbOp1gZkADOPdej2Qjhm2CpOsAw33-xCIRaTdYyRcKbxDG0g8Wv-2A1gttbiPJMQCysdxfOh7ajQRhEBzWa20W1G9TLLVjgAg=s1068" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="790" data-original-width="1068" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBTEROe-bLFz5qiAXuXbjl2TCY3b5m_8gMF105aGPRUGXXYYKFs7KvuRrr0OBul9gw2L2HCa2evCR3xAuV4v7sMQ5stUbOp1gZkADOPdej2Qjhm2CpOsAw33-xCIRaTdYyRcKbxDG0g8Wv-2A1gttbiPJMQCysdxfOh7ajQRhEBzWa20W1G9TLLVjgAg=s400"/></a></div>
Hun thuisbasis was Hoogkerk, preciezer gezegd Vierverlaten. Mijn vader zal, gezien zijn tenue, met verlof zijn geweest. Hij was in dienst in 1936 en 1937, en van augustus 1939 tot de capitulatie in 1940. Betere datering heb ik niet.<br>
Een foto waarop ze een stuk jonger zijn, laat ze in oplopende volgorde zien: Geert (1922), Aaldert Geert (1920), Johannes (1918), en Klaas (1916), mijn vader.<br>
Zij en hun echtgenoten zijn inmiddels allen overleden.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgr2KiMwISxIv6gyJ6Wq2kOmPL6z5Cs5O62tQXOIFcL9VYQeMPpanKLGBO6RMDzCWkK4i2UWU8BO4Us7DK6VJ_6mjUMhOwH-kV1l7QVTZkzwZQ8i7jP-0XPdxLpPN8jUmQJE-wLKx7JKJqMav7lpxUwMORilPqHYOxXxfI2KoyGlHH3lzENs6qPiz0A_g=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="621" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgr2KiMwISxIv6gyJ6Wq2kOmPL6z5Cs5O62tQXOIFcL9VYQeMPpanKLGBO6RMDzCWkK4i2UWU8BO4Us7DK6VJ_6mjUMhOwH-kV1l7QVTZkzwZQ8i7jP-0XPdxLpPN8jUmQJE-wLKx7JKJqMav7lpxUwMORilPqHYOxXxfI2KoyGlHH3lzENs6qPiz0A_g=s400"/></a></div>
Op 19 december 1939 stuurt mijn vader vanuit Egmond een ansichtkaart naar Johannes, die dan in Twist (post Oplo) verblijft, met op de achterkant o.a. de tekst: "<span style="font-style:italic; color:maroon;">Gaat het je nog naar de zin? Mij niet. Je zult wel meer kou lijden daar, dan ik hier. Ik wou dat ik m'n <b>schaatsen</b> hier had, vandaag vriest het niet meer.</span>"<br>
De plaats Twist vond ik nu niet, die is hernoemd tot <a target="_blank" href="https://www.gelderlander.nl/st-anthonis/westerbeek-wilde-geen-westerbeek-heten~af684f73/">Westerbeek</a>.<br>
<br>
In december 1941 werkt mijn vader in Hardegarijp, als opzichter bij de aanleg van drie bruggen. Het is dan blijkbaar flink aan het winteren. Hij schrijft aan Johannes, die dan in Veenendaal is: "<span style="font-style:italic; color:maroon;">'t Kan nu wel eens een lange winter worden. Kun jij nog een poosje doorwerken zo? Als je aan 't timmeren bent, kan het gauw. Het treft voor ons heel slecht. Alles was voorelkaar om morgen de brug hier in Hardegarijp te storten en nu gaat het natuurlijk niet door. De timmerlui zijn vanmorgen tijdelijk geschorst en de arbeiders vanavond. Ik ga hier met 1 timmerman nog wat afwerken, ik denk van een paar dagen, als 't weer het toelaat en dan zal 't ook wel gebeurd zijn. Alle hoop is nu op dooi weer. Als 't doorvriest zal ik m'n ontslag wel krijgen aangezien ik vrijgezel ben.</span>"<br>
<br>
Behalve de hierboven genoemde brug is er van een andere het beton al gestort en is de ploeg van zijn collega nu met de tweede bezig: "<span style="font-style:italic; color:maroon;">Met de middelste put lijkt het niet best. We hebben al 3 keer de put vol zand en water gehad en nu staat het water nog binnen even hoog als buiten. De Hogebrug is gestort en Libbe de Vries zit nu bij de middelste.</span>"<br>
<br>
Mijn vader denkt tussen het werk door wel aan schaatsen: "<span style="font-style:italic; color:maroon;">Als 't hier winter blijft valt hier wel te <b>schaatsen</b>. De halve wereld staat hier onder water, zo laag is 't hier. Met hoog water is alles blank. Vanmorgen zijn we druk aan 't ijsbreken geweest. Er was een praam met grind onderweg blijven liggen Zaterdag, en de cementpraam lag hier ook nog een end vandaan.</span>"<br>
In januari 1942 wordt inderdaad, ondanks de bezetting, de <a target="_blank" href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Achtste_Elfstedentocht">Achtste Elfstedentocht</a> gereden, maar veel deelnemers reden verkeerd vanwege de verduistering.<br>
<div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEif8y7-iCPdRY0uRYNaUc4K_FPXwvGl2eZTkcliA39HbNYG5rNWX6Lc7XraFJD0n0tM4_fkV0MpQ2yVcvqmhtICxVwwQmfenKy9FEuRvyzeU1-Ga18hHGi-raebDPw7Xqsu879i8HlAv-M-zszoZyYqSfIpLdxATme_Unw18Q89XxrLu4RGlvQBabEYUw=s800" style="display: block; padding: 1em 0; text-align: center; "><img alt="" border="0" width="400" data-original-height="293" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEif8y7-iCPdRY0uRYNaUc4K_FPXwvGl2eZTkcliA39HbNYG5rNWX6Lc7XraFJD0n0tM4_fkV0MpQ2yVcvqmhtICxVwwQmfenKy9FEuRvyzeU1-Ga18hHGi-raebDPw7Xqsu879i8HlAv-M-zszoZyYqSfIpLdxATme_Unw18Q89XxrLu4RGlvQBabEYUw=s400"/></a></div>
Er is me niet bekend of er ooit familieleden aan een Elfstedentocht hebben deelgenomen. De schaatsen die mijn vader onderheeft op die foto heb ik nog. Ze komen van een destijds bekende leverancier: J. Noorman uit Den Ham (bij Aduard). Mijn grootste schaatsprestatie op deze schaatsen was een tocht over het Oranjekanaal, van Westenesch naar Orvelte en terug.<br>
Dwarsbongelhttp://www.blogger.com/profile/11232236865420887470noreply@blogger.com0