Ik vond in Dag en Dauw's Labyrinth de fraaie reeks aquarellen Indian Summer, II, III, IV, V, VI en VII.
In mijn archief zit ook iets met Indian Summer:
In mijn archief zit ook iets met Indian Summer:
September
Lage zon verdrijft de eerste kou
met zachte schreden nadert herfst
hard groen kiest warme kleuren
ik snoep kastanjes in het bos
rolschaats op gevallen eikels
Prinsjesdag, ik tel de zwammen
overvallen door een eerste hagelbui
mijn regenjas vergeten in de kast
forse stormen zijn voorspeld
maar nu nog Indian Summer
ik steek veren in mijn haar
doe toch nog een anti-regendans
©Gauke Zijlstra, september 2008
Eerder gepubliceerd in Drents Letterkundig Tiedschrift Roet, Winter 2008-2009;
naast Septembris van Marijke.
naast Septembris van Marijke.
Wat grappig, als ik deze pennenvrucht lees, lijkt het wel alsof ik het scenario van jouw gedicht volgde in mijn publicatie. Vòòr de "Indian Summer" aquarelletjes, plaatste ik ook een tekening waarin de storm op komst was... die uiteindelijk resulteerde in een hele week prachtig weer.
BeantwoordenVerwijderenEn ook leuk is het feit dat ik amper een dag of drie geleden al kennis nam van het lichtvoetige nostalgische "Septembris" van Marijke waarvan jij hier melding maakt *grinnikt*.
"Hard groen kiest warme kleuren", roept meteen herkenbare beelden bij me op, net als het speelse "rolschaatsen op gevallen eikels".
BeantwoordenVerwijderenEn is het je toen ook gelukt, om al dansend de regen te bezweren, vraag ik me hier nu stilletjes af..?
Leuk gedicht, al ben ik meer van metrum en rijm. Die regendans hoeft van mij nog even niet.
BeantwoordenVerwijderen@DagEnDauw: Dit gedicht en Septembris van Marijke zijn tegelijk geschreven als thema-opdracht. Ik heb je storm-tekening inderdaad gezien, en nog een aantal van je werken. Ik heb er bewondering voor!
BeantwoordenVerwijderen@Plato: Ik heb diep respect voor de metrum-en-rijm dichters, zolang elk spoor van rijmdwang ontbreekt. In mijn optiek is er een verschil in benadering: één stroming houdt zich vooral bezig met "spelen met de taal" en maakt de inhoud daaraan volstrekt ondergeschikt. Anderen proberen op een poëtische manier iets onder woorden te brengen; een gevoel, een gedachte, of zelfs een (politiek of levensbeschouwelijk) statement.
Te vaak voel ik me gedwongen om de inhoud aan te passen aan rijm en metrum, terwijl ik de inhoud, het over te dragen gevoel, belangrijker vind. Toch vind ik mijn woordenschat niet zo heel armoedig.
Tja, ik weet uit ervaring dat dit een discussie is die gevoerd wordt vanuit twee kampen die het niet gemakkelijk eens worden...