Vandaag las ik dat Jimmy Savile is overleden op 84-jarige leeftijd. Zegt je niets?
Een coryfee uit mijn jeugd: DJ bij de engelstalige avonduitzendingen van Radio Luxemburg op de roemruchte 208 meter middengolf, eind 50-er begin 60-er jaren.
Muziek die ik eigenlijk niet mocht luisteren: rock'n roll, dat was veel te werelds!
Ik had een afgedankte radio van een oom gekregen, een model van vlak na de oorlog. Een met stof bekleed front met een afstemschaal en een paar grote ronde knoppen met daarachter, open en bloot, zo'n chassis met radiobuizen, transformatoren en andere onderdelen. Levensgevaarlijk om bepaalde punten aan te raken!
Dat front werd er al snel af gesloopt. Het radio-chassis kwam half onder het bed te staan, de luidspreker kreeg een snoertje dat lang genoeg was om hem onder het kussen te leggen. Dan hadden mijn stiefbroers er geen last van: we sliepen met 4 jongens in twee 2-persoonsbedden op één kamer.
Van heel dun koperdraad spande ik een antenne tussen de beide schoorstenen van het huis. Daartoe klom ik op een dag dat mijn stiefvader afwezig was, via het slaapkamerraam het dak op.
Al met al spannend genoeg dus: ontdekking kon totale vernieling van mijn radio door mijn stiefvader tot gevolg hebben. Nee, de broers zouden mij niet verraden.
Niet veel later had ik mijn eerste baan en woonde ik bij mijn grootouders. Tja, een nog oudere generatie. 's Avonds zat ik op mijn kamer te studeren (schriftelijke cursussen) met diezelfde oude radio aan, maar niet te hard. Studeren juichten ze van harte toe, maar begrepen absoluut niet hoe dat te verenigen was met muziek luisteren!
Naast mijn studie hield ik in schriftjes bij welke platen er gedraaid werden. Pas veel later realiseer je je dat het draaien van die platen het geld binnen bracht waardoor die zender kon bestaan.
Tussen de verscheidene Radio Luxemburg DJ's leek Jimmy Savile een "paradijsvogel". Niet alleen door zijn uiterlijk vertoon (soms een foto in een muziekblad), maar vooral door zijn stijl van presentatie ontsteeg hij de andere, ook zeer gewaardeerde collega-DJ's. Veel meer alsof hij voor mij persoonlijk plaatjes draaide.
Het maakte dat ik me aanmelde voor zijn TTDC: de Teen and Twenty Disc Club. Een polskettinkje met een muntje, een soort symbolische gramofoonplaat, met daarop de letters TTDC, werd mijn deel. Misschien heb ik het nog ergens - dierbare nostalgie om je een klein beetje voor te schamen? Mijn lidmaatschapsnummer ben ik in elk geval helemaal kwijt! Elvis schijnt nummer 11321 gehad te hebben.
Ik had Jimmy Savile helemaal uit het oog verloren sinds de 208-tijd. Daarna blijkt hij, tot mijn verbazing, een soort "doe-een-wens"-programma gehad te hebben bij de BBC, dat in Nederland is nagevolgd door Henny Huisman en Paul de Leeuw. Hij heeft voor de BBC het fameuze "Top of the Pops" gedaan. En heel veel meer, ik word al moe als ik probeer uit te zoeken wat allemaal.
Maar dat hij is geridderd, is vanwege zijn vrijwilligers- en liefdadigheidswerk. Dat kende ik helemaal niet van hem, en dat maakt dat ik zijn extravagantie des te meer bejubel.
Dank je Jimmy, voor de rol die je in mijn leven hebt gespeeld, ook nu, terwijl ik je nu pas "langs deze onsympathieke weg" terugvond...
Geweldig verhaal weer. Nu begrijp ik beter wat je bedoelde toen je zei dat hij een belangrijke rol in je leven had gespeeld.
BeantwoordenVerwijderenDat 'radiootje luisteren' ken ik ook wel uit mijn jeugd. Via een kleine transistor radio die ik onder mijn kussen legde zodat ik met de muziek van Radio Luxemburg http://www.offringa.nl/radioluxembourg.htm of Veronica http://nl.wikipedia.org/wiki/Radio_Veronica_(zeezender)kon inslapen zonder dat mijn ouders het konden horen..
Transistorradio's waren er in mijn beginperiode nog niet. Pas jaren later kreeg ik voor een prikkie een 6-transistor radio'tje ter grootte van een pakje sigaretten in handen. Ik hielp destijds meneer Branbergen van Okaphone (een radio-onderdelenwinkel in Groningen) wel eens met filmprojectoren sjouwen, en hij had deze radio teruggekregen van een klant die er toch iets anders van verwacht had. Ik vond het prachtig, maar mijn oude buizen-radio bleef thuis dienst doen!
BeantwoordenVerwijderenJa ja een mooie flashback. Ik kan me hem nog wel herinneren. Zondagavond luisterde ik van 23.00 tot 24.00 uur naar de Top Twenty, the best sellings records in Britain produced by The New Musical Express, met presentator Barry Aldis. Ik deed dat in bed met de transistorradio van mijn ouders, een Philips. Jammer dat ik je mailadres niet heb, want dan had ik je een plaatje gemaild welke.
BeantwoordenVerwijderenGroeten van babyboomer Albert
Vreemd; ik maakte ook altijd muziek bij het studeren maar nooit heb ik van Sir Jimmy gehoord. Maar wij luisterden me name naar Veronica en radio Caroline. Dus dat zal het geweest zijn.
BeantwoordenVerwijderenEen mooi verhaal dat ik dan wel niet feitelijk maar wel qua sfeer herken.
@Plato: Radio Luxemburg was er veel eerder dan Veronica en Caroline. Bovendien kon je, zeker in het begin, die zeezenders hier in het noordoosten bijna niet ontvangen...
BeantwoordenVerwijderenik had zo'n klein blauw radiootje, bijelkaar gespaard met persilemmertjes, verder hetzelfde verhaal, stiekum onder je kussen in het bed wat ik met een zus deelde, die helemaal niks van die afgrijselijke muziek moest hebben, willy
BeantwoordenVerwijderenTja, ik vind het vreselijk om achteraf te horen dat hij zich zo schandelijk gedragen heeft...
BeantwoordenVerwijderen