De trein, software, en de kosmos

Ik lees: Treinstoring Amsterdam door softwarefout, en denk meteen terug aan de cursus Programmeren in FORTRAN, die ik ooit met goed gevolg deed.
Daarin werd plastisch uitgelegd welke gevolgen een heel klein foutje kan hebben: er schijnt ooit een ruimtesonde een onvoorspelbare route door de onmetelijke kosmos te hebben verkozen in plaats van de bedoelde baan om een planeet. Oorzaak: een programmeur had ergens een : getypt waar een ; had moeten staan (of omgekeerd).

Toen had ik al geleerd om te programmeren in PASCAL, een taal die veel strenger is, waardoor je veel minder fouten maakt, en sneller eventuele fouten terugvindt.
Daarna kwam de taal C en de afgeleide C++, die blijkbaar waren bedacht door mensen die zelfs moeite hadden om met één vinger te typen. Een taal die in mijn visie er om vraagt dat je fouten maakt, die moeilijk terug te vinden zijn.
En dan hebben we het nog niet gehad over het onderhouden van zo'n programma. Dat wordt meestal gedaan door iemand anders dan degene die het programma gemaakt heeft. Die moet dan uit zo'n krulsla-warboel proberen te herleiden wat de bedoeling van elke opdracht geweest is, en hoe de samenhang is: met een hekel aan typen, voeg je ook geen commentaar toe voor je collega's...

Al met al: we mogen met z'n allen blij zijn dat deze treinstoring tot gevolg had dat er geen treinen reden, in plaats dat er treinbotsingen zijn ontstaan door sein- en wisselfouten. Hoeveel treinreizigers zouden er dan wel "diep in de kosmos" terechtgekomen kunnen zijn...?

Zo kreeg ik toch een associatie met "Le dernier train de l'espace" (originele titel) van The Spotnicks.
Of beluister de Last Space Train-versie van de Hongaarse virtuoos Eugene Mago. Die heeft een indrukwekkend aantal gitaarmelodieën uit "de sixties" prachtig nagespeeld en op YouTube gezet.