De zwakke plek van een sterk slot

Mijn kleinzoon heeft een fiets, waarmee hij dagelijks naar het voortgezet onderwijs gaat. Zo'n fiets wordt niet in de watten gelegd. Als de eigenaar er al beschaafd mee omgaat, dan zijn de andere leerlingen er nog, en volle fietsenhokken en zware tassen.
Voor het begin van het nieuwe schooljaar heb ik zijn fiets helemaal opgeknapt. Er is onder andere een nieuw slot op gekomen van een gerenommeerd merk. Het slot is oerdegelijk.

Probleem is, dat binnen een maand twee keer een sleuteltje afbrak bij het op slot zetten. Dan staat de fiets nog niet op slot en de eigenaar staat met een afgebroken sleutel in de ene hand, en met de andere hand in het haar: wat nu?

De eerste keer was de eigenaar met een groep vrienden gearriveerd bij een festiviteit in het centrum van deze uitgestrekte woonplaats. "Ik zet mijn fiets achteraan, als jullie je fietsen op slot er voor zetten, gaat het vast wel goed." Niet dus, gestolen! Waarschijnlijk zat er een rotte appel in de groep "vrienden", die iemand anders heeft ingeseind.
Hoe ik daarbij kom? Om kort te gaan: na enig "roeren" in die nogal grote, wisselende groep, leek bekend te zijn wie de diefstal zou hebben gepleegd. Op een avond, na het invallen van de duisternis, stond plotseling de fiets weer bij het huis van de eigenaar. De dader werd de grond blijkbaar te heet onder de voeten, toen hij vernam dat zijn naam was genoemd bij de politie.

De eerste keer dat de sleutel afbrak werd nog gedacht aan een te ruwe behandeling door de jonge eigenaar. Zeker door de geraadpleegde fietsenmaker, die het slot had geleverd: "Die sleutels zijn heel sterk, die zijn sinds kort gemaakt van een nieuw materiaal dat oersterk is, maar die kwajongens krijgen alles kapot."
Hij gaf het uitgepulkte stuk sleutel tussen twee tangen aan mijn dochter. "Probeer maar, dat krijg jij niet doormidden!" Krak, zei het sleutelrestant, maar zijn vooroordeel wist van geen wijken. En: "Laat maar een nieuwe sleutel maken bij de plaatselijke sleutelslijper."

Toen de tweede keer de sleutel afbrak, wéér bij het op slot zetten, was de grootmoeder getuige dat de jongeman zeker geen ruw gedrag had vertoond. En deze oma is echt niet a-technisch.

De Nederlandse importeur van deze sloten meldde dat op sleuteltjes geen garantie wordt gegeven, omdat die "altijd kunnen afbreken". En dat het materiaal van de sleuteltjes al heel lang niet gewijzigd is. En sleutels mogen alleen worden bijgeleverd door de sleutelservice van de importeur! Fietsenmaker, word eens wakker! Wil je je klanten houden?
Omdat het wel erg vervelend was dat bij een nieuw slot in zo korte tijd twee keer een sleutel afbrak, krijgen we gratis een nieuwe toegestuurd door de importeur.

Op internet las ik, dat het afbreken van deze sleutels vaker voorkomt. Dat zette me aan het denken:

De sleutel (A) heeft een fors "handvat" waar een breed stuk metaal uit komt. Dat brede handvat werkt als een hefboom, waar je relatief veel kracht mee kunt zetten.
Leg het afgebroken stuk sleutel (B), dat uit het slot gepeuterd is, er naast, en zie: de sleutel is afgebroken precies waar het brede metaal overgaat in de "baard" van de sleutel.
Niet alleen wordt het materiaal daar ineens veel smaller, maar ook veel dunner door het uitgefraisde sleutelprofiel (C).
Heel logisch dus dat de sleutel dáár afbreekt - daar is helemaal niet zoveel kracht voor nodig. Dat heb ik ruim 50 jaar geleden al geleerd bij Materialenleer en Technische Beginselen op de LTS, en het lijkt me zo dat die natuurwetten nog niet geamendeerd zijn.