Flashback

We reden een rondje om te controleren of door het vervangen van de homokineet in onze auto de vervelende geluiden nu verdwenen waren. We kwamen in de buurt van de Kibbelkoele, en besloten er even een wandeling te maken. Het water stond naar mijn idee lager dan gewoonlijk. Daardoor was het eilandje in het midden duidelijk zichtbaar.

Dat bracht mij de herinnering terug, dat we lang geleden, toen mijn kinderen net geen peuters meer waren, op een mooie zomerse dag naar de Kibbelkoele fietsten. Ongeveer 13 km vanaf een huis dat nu niet meer bestaat.
Het water tussen het strandje en het eilandje was ondiep. Ik zou met mijn dochter en mijn zoon naar het eilandje waden. Aan elke hand een kind liepen we, terwijl het water tot iets boven mijn knieën reikte. Het water kwam mijn dochter tot even boven haar middel, mijn zoon tot bijna halverwege zijn borst.
Er gebeurde iets waardoor we even stilstonden en ik hun handen eventjes losliet. Vrijwel meteen een gil vanaf het strand. Ik keek, zag dat mijn vrouw wild gebaarde en naar beneden wees. Ik keek om me heen en zag mijn zoon: koppie onder, vlak naast me.
Ik heb hem met mijn arm om zijn middel uit het water geschept, mijn dochter weer bij de hand genomen en we zijn teruggelopen.
Het water was gelukkig helder toen, net als nu. En ik ben heel dankbaar dat we hem zo snel weer opvisten...