Het was nu al de zoveelste manager die
zijn groep toesprak, hoe belangrijk het was dat ze hun ontwerpen
sneller "de markt op" brachten. Anders zou de concurentie
een deel van hun winst afsnoepen.
"Time-to-market" was een
magische kreet bij de jongens van Marketing, maar hij had voor
zichzelf allang vastgesteld dat die iets belangrijks over het hoofd
zagen.
Als je "op tijd" met een
slecht nieuw product op de markt komt, lijdt de reputatie van het
hele bedrijf schade! Alle producten worden dan gewantrouwd en een
slechte naam verspreidt zich sneller en breder dan een goede naam. En
een slechte reputatie houdt het langer vol dan een goede, vooral als
er levens op het spel kunnen staan.
Alle managers die gedurende zijn
loopbaan de revue waren gepasseerd, namen telkens een nieuw
reorganisatieplan mee, dat ze hadden opgedaan bij de laatste
management-goeroe waarvan ze een seminar hadden bezocht, á raison
van ettelijke duizenden zilverlingen, plus business-class vervoer
naar een luxueus oord en vijfsterrenhotel.
Hij geloofde het allemaal wel en liet
niet na op te merken, dat ondanks al dat geleuter het essentiële
werk gewoon gedaan moest worden.
De vorige manager had geroepen dat de
ontwerpen van nieuwe elektronische producten gewoon volgens planning
op tijd klaar zouden moeten zijn: dat hele grote nieuwe gebouw van
het bedrijf was toch ook volgens planning opgeleverd?
Het verschil was alleen, dat voor het
gebouw bekende technieken werden toegepast, en in de nieuwe producten
werden de allernieuwste technieken verwerkt.
Hij zat nu 40 jaar in het vak, was
begonnen met "radiobuizen", nu ontwierp hij "chips"
en programmeerde microprocessors, maar beton was nog steeds beton.
En vijf jaren na het opleveren van het
uiterlijk schitterende gebouw, stonden bij forse regenbuien op de
bovenste verdieping op meerdere plaatsen nog steeds emmers om de
lekkerij op te vangen...
Klik op de link voor meer informatie
over de huidige WE-300 schrijfuitdaging van Plato op het thema
Jagen!
Het jagen zoals hier bedoeld, herken ik zeer. Ik zie ze nog komen, de legers interimmers die voor veel geld de boel eens kwamen opstoken, uiteenrukken en daarna weer verdwenen, stofwolken van ellende achterlatend. De zorg moest zonodig onder de marktwerking en de ziekenfondsen moesten pro-actief. De klant werd geacht bij zware ziekte nog eens een studie te gaan maken van de meest goedkope en doeltreffende ziekenhuisbehandeling kon leveren. Een foute keus? Jammer maar dan bijbetalen.
BeantwoordenVerwijderenGeen oog voor de werkelijkheid, geen oog voor detail, geen oog voor solidariteit in de zorg. Alleen targets.
Goed stuk, Dwarsbongel. Voor iemand met een echt vak en echte vakkennis moet het moeilijk zijn dit mee te maken.
De harde wereld goed weergegeven in deze WE ,als het maar bereikt word het doel kosten wat kost
BeantwoordenVerwijderenHet scheelt niet veel of ze moeten door al die vooruitgang bij het verlaten van de fabriek de achteruitgang nemen.
BeantwoordenVerwijderenDe emmer, wat een uitvinding. Dat kunnen ze beter mee voorzien in hun nieuwe ontwerpen.
BeantwoordenVerwijderenOh al dat snel, snel, snel en het grote geld. Brrrr, we zitten niet voor niets in een een crisis nu.
BeantwoordenVerwijderenZulke managers had ik ooit ook.... niet alle veranderingen zijn verbeteringen.
BeantwoordenVerwijderenMooie we!