De technicus, de manager, en hoe de wind waait

Het is een gouwe ouwe anekdote, ik vond 'm terug bij het uitzoeken van een stapel papieren.
Een collega-ontwerper kwam er mee op de proppen toen onze manager weer eens zijn stokpaardje had bereden: onze "time-to-market" moest veel korter, en daar diende de afdeling Ontwikkeling (wij dus) voor te zorgen!
Daarmee bedoelde hij, dat de tijd tussen het eerste idee voor een nieuw product en het moment van verkopen korter moest. Hij haalde daarbij het voorbeeld aan, dat ons nieuwe gebouw van opdracht tot oplevering exact volgens planning was gebouwd.
Daarbij vergat hij twee verschillen: 1) onze marketing-afdeling kwam, tijdens het ontwerpproces, steeds met nieuwe inzichten waar het product aan moest voldoen, en 2) het neerzetten van een min of meer standaardgebouw met behulp van bekende, beproefde technieken, is iets heel anders dan het ontwerpen van elektronische producten vol technische vernieuwingen.
Zijn redenering bleek ook anderszins zo lek als een mandje: vijf jaar na oplevering van dat imposante gebouw stonden, bij stevige regenbuien, op de bovenste verdieping nog steeds her en der emmers om het regenwater op te vangen...

---

Hoe herken je een manager?

Een man vloog met een heteluchtballon boven het land en besefte dat hij verdwaald was.
Hij zag beneden iemand lopen en liet de ballon dalen totdat hij binnen gehoorafstand was.

"Neem me niet kwalijk", riep hij, "kunt u mij misschien helpen? Ik heb mijn vriendin beloofd dat ik haar een half uur geleden zou ontmoeten, maar ik weet niet waar ik nu ben. Kunt u mij dat vertellen?"

De man beneden antwoordde: "U bent in een mand onder een heteluchtballon en u zweeft ongeveer 10 meter boven het aardoppervlak. U bevindt zich op 52,91 graden noorderbreedte en op 6,99 graden westerlengte".

"U bent zeker technicus", zei de man in de heteluchtballon.
"Inderdaad" zei de ander, "hoe komt u tot die conclusie?"
"Nou", zei de man in de heteluchtballon "alles wat u zegt zal technisch gesproken wel juist zijn, maar ik kan helemaal niets met die informatie. En al met al ben ik nog steeds verdwaald".

De man op de grond reageerde: "U bent zeker manager?"
"Dat klopt", zei de man in de ballon, "maar hoe weet u dat?"
"Eenvoudig. U kunt niets met het exacte antwoord op uw vraag. U laat u vervoeren door gebakken lucht. Uw koers is: hoe de wind waait. U heeft geen idee waar dat u gebracht heeft. U weet al helemaal niet waar u naar toe gaat. U hebt iets beloofd terwijl u geen idee hebt hoe u die belofte moet waarmaken, en nu verwacht u dat ik uw probleem oplos.
U verkeert nog steeds in dezelfde situatie als vóór onze ontmoeting, maar om de een of andere duistere reden is dat nu ineens mijn schuld..."