Van heartige klassieker via Australische floeper naar Nederlol en terug

Via FB-vriend Tsead Bruinja, dichter, ontdekte ik een andere versie van een van mijn favoriete songs aller tijden. Nu uitgevoerd door een band die nooit echt binnen mijn gezichtsveld was gekomen, maar bij het nalezen van de beschikbare info toch geluidsfragmenten uit mijn geheugen naar boven bracht.

Het nummer staat op een LP (inderdaad, nog vinyl), die ik heel lang geleden ruilde met een collega voor Nursery Rhymes van Jaap Dekker. Kinderliedjes gespeeld door een Boogiewoogie-pianist. Leuke muziek, goed gespeeld, maar meer aangeschaft als curiositeit.

Collega was snel uitgekeken op zijn aankoop: Led Zeppelin IV met o.a. Stairway to Heaven en The Battle of Evermore, met zangeres Sandy Denny in duet met Robert Plant. Dit album heeft, na al die jaren, voor mij nog niets van zijn waarde verloren.

Led Zeppelin is gestopt, kort na het op 32-jarige leeftijd overlijden van drummer John Bonham.
Wel zijn er later enkele concerten geweest met op drums Jason Bonham, de zoon van John, die blijkbaar naadloos paste bij de overgebleven bandleden.

Jaarlijks worden in het Kennedy Centre mensen gëeerd voor de bijdrage met hun gehele oeuvre aan de Amerikaanse cultuur. In 2012 eerde president Obama onder anderen Led Zeppelin. De drie overgebleven leden van de band zaten in de zaal bij toespraken van Obama, en bij een sprankelende vertolking van Stairway to Heaven door Heart, de band rond de zussen Ann en Nancy Wilson.
Deze uitvoering van die klassieker vond ik een oprecht eerbetoon; de emoties van de drie ouwe rockers werden mooi in beeld gebracht. Ik was geraakt, zowel door die beelden als door die nog altijd geweldige muziek in deze uitvoering.

Later reageerde bij Tsead, met een knipoog neem ik aan, René Wubbolts met een versie van Rolf Harris. Ik zou daar verder geen aandacht aan besteed hebben, als dat geen klik gaf naar een bijna vergeten periode.

De naam Rolf Harris maakte contact met de periode dat ik in de kost was bij mijn grootouders, tijdens mijn eerste echte baan. Daarmee ontsnapte ik ook (na 3 jaar) de dagelijkse, heftige confrontaties met mijn stiefvader. 's Avonds zat ik op mijn kamer te studeren of te knutselen, en luisterde dan naar de Engelse uitzending van Radio Luxemburg. Ooit kwam daar ook de Australiër Rolf Harris voorbij.

Hij bracht toen Tie Me Kangaroo Down, Sport, waarvan deze versie op JoetJoep nog het 4e couplet bevat, dat beledigend is voor Aboriginals, ontdek ik nu.

Hij gebruikte toen ook al het "wobble board". Daarbij wordt de eigenschap van een dunne plaat gebruikt: plaatwerkers zeggen dan: "daar zit de floep in". Rolf gebruikt dat effect op een ritmische manier, maar door op een bepaalde onregelmatig te schudden met een dunne metalen plaat, werd voor hoorspelen e.d. op die manier het geluid van onweer gesimuleerd.

Toen ik Marijke dit verhaal vertelde, en probeerde een regel voor te zingen om haar herinnering te voeden, kwam zij met: Op een kangoeroe eiland, Cocktail Trio. Op deze versie wordt blijkbaar ook een wobble board gebruikt.

Nee, dan toch maar terug naar Led Zeppelin. De band die ontstond toen Jimmy Page als enige overbleef van de Yardbirds en er nog contracten moesten worden afgewerkt; de groep die drie fenomenale gitaristen voortbracht: Eric Clapton, Jeff Beck en Jimmy Page.
Van Stairway to Heaven zijn veel covers gemaakt, waarvan sommige betreurenswaardig. Uiteenlopende grote sterren zoals o.a. Slim Whitman, Frank Zappa en Dolly Parton hebben hun eigen interpretatie vervaardigd.

In een interview legt Robert Plant de betekenis van Stairway to Heaven uit.
Tijdens het eerbetoon hield president Obama een humoristische toespraak.

Hier vind je wetenswaardigheden over de song en hier de tekst met de muziek er bij: scroll naar onder en klik op "Meer weergeven". Tijdens het luisteren kun je dan meelezen.

Voor wie van drumsolo's houdt, is hier een link naar een versie van de legendarische solo Moby Dick van John Bonham, en hier, dank zij de techniek, naar een gezamenlijk optreden van zoon Jason en vader John Bonham.
Vader en zoon allebei drummer.

Mijn vader was van timmerman van de Ambachtsschool doorgegroeid naar bouwkundig opzichter via schriftelijke cursussen, en overleed nog jonger dan John Bonham. Ik ben van LTS Electro via schriftelijke cursussen doorgegroeid naar hoofdontwerper digitale elektronica en programmeur, maar dat bestond toen nog niet.
Nou ja, op stage heb ik ooit sleuven in muren gehakt voor elektrische leidingen. Met hamer en beitel. Ook ritmisch geklop...

Ik luister nog even naar de perfecte uitvoering van The Battle of Evermore met de ook al veel te jong overleden Sandy Denny.