Er stond pas weer zo'n ongenuanceerd ingezonden betoog in de Telegraaf over "wielrenners", die zich allemaal onbeschoft gedragen en maar helemaal een verbod moeten krijgen om zich op de openbare weg te begeven.
Om te beginnen vermoed ik dat dit weer iemand is die het verschil niet weet tussen een wielrenner, een toerfietser en een ATB-er. Of die misschien zelfs iemand in een voetbaltenue op een opoefiets bestempelt als wielrenner, omdat hij sportkleding aan heeft.
Toegegeven, ook journalisten zijn vaak niet op de hoogte van het verschil, of ze maken zich er gemakkelijk van af. Misschien hebben ze na hun driewielertje niet meer gefietst, omdat ze door hun ouders met de auto naar school werden gebracht?
Zodra al deze genoemde categorieën wielrijders op de openbare weg verschijnen (wedstrijden waarvoor de weg is afgesloten voor het overige verkeer buiten beschouwing gelaten), zijn zij voor de wet gewone fietsers.
Net als schoolgaande pubers, bejaarden op een elektrische fiets, en huisvrouwen met een vracht boodschappen aan het stuur en kinderen voor- en achterop.
Sportkleding, die in dit geval vooral dient om comfortabel te fietsen, maakt van een fietser nog geen wielrenner.
Is het de helm die zo'n indruk maakt? Dan zijn jonge kinderen, die je steeds vaker met een helm op ziet fietsen, zeker ook wielrenners?
Ook voor de sportieve fietsers gelden dezelfde verkeersregels als voor ieder ander. Zelfs bij georganiseerde toertochten en wedstrijdrijders die trainen.
Dat betekent niet alleen dat zij zich aan dezelfde regels moeten houden, maar ook dat ze evenveel recht hebben om op de openbare weg en fietspaden te rijden als elke andere fietser.
En inhalen is niet verboden (snelheidsverschillen zijn er altijd), mits dat veilig en correct gebeurt, en moet mogelijk worden gemaakt behoudens specifieke omstandigheden.
Ik zal de laatste zijn om te beweren dat elke sportieve fietser zich altijd keurig gedraagt, maar ook de laatste om te beweren dat andere weggebruikers dat doen.
Zo maakte ik vandaag een fietstocht van 70 km op mijn toerfiets, in sportkleding en met helm op.
Ik ben, op wegen zonder vrijliggend fietspad, 6 keer ingehaald door een auto op een moment dat het eigenlijk niet kon vanwege een tegenligger, en werd dus gesneden. Daarbij moest ik mezelf redden door hard te remmen.
Een deel van mijn route ging door Duitsland, dit keer alleen over vrijliggende fiets/voetpaden, maar uit ruime ervaring weet ik, dat als in de grensstreek "de vouwen uit je broek worden gereden" door passerende automobilisten, het in 90% een Nederlandse auto is. Duitse auto's geven je ruimte.
Twee keer reed ik op een redelijk breed fietspad een echtpaar met "gewone" fietsen achterop, dat met een gezapige snelheid de volle breedte van het fietspad nodig had. De eerste keer moest ik drie keer bellen (het lijkt wel een studentenhuis) voordat mevrouw haar man inlichtte dat er blijkbaar iemand wou inhalen.
De tweede keer heb ik eerst vijf keer gebeld, zonder dat ik ruimte kreeg (die ruimschoots voorhanden was). Daarna heb ik een paar honderd meter geduldig vlak achter dat stel gereden, met een snelheid van gemiddeld 7 km/uur (net genoeg om niet om te vallen...), en nog een aantal keren gebeld, zonder merkbaar resultaat. Pas bij een zijweg was er even voldoende ruimte om te passeren, en kreeg toen nog iets onvriendelijks achterna geroepen.
Nee, ik geef niet één zielig pingeltje, maar een fatsoenlijk belsignaal. Maar ik denk dat veel mannen een zekere mate van lawaaidoofheid hebben door hun werk: het valt mij telkens weer op dat vrouwen vaak eerder dan mannen horen dat er achter hen gebeld wordt. Moet er niet een algemene keuring komen om te bepalen of iemand voldoende hoort om deel te nemen aan welke vorm van verkeer dan ook op de openbare weg?
Daarentegen sprak ik op een rustpunt in natuurgebied Bargerveen even met een echtpaar, tachtigers, die daar zaten te genieten in het zonnetje van het prachtige natuurgebied. Ze waren op hun elektrische fietsen, want vanuit Schoonebeek waren ze anders niet zo ver gekomen.
Het is ze van harte gegund, prijzenswaardig dat ze die beweging nemen om gezond te blijven.
Maar ik hoop wel, voor hun eigen bestwil, dat ze hun snelheid aanpassen aan hun reactievermogen.
Bijna aan het eind van mijn tocht heb ik nog even heel hard "idioot!" geroepen. Tegen iemand, ik neem aan een gevorderde jongetjes-puber, op een scooter op het fietspad. Hij kwam me tegemoet, evenals een vrij grote groep fietsende scholieren. Die moest en zou hij inhalen, terwijl hij had moeten zien dat het niet kon toen hij er aan begon.
Zijn keuze was: de voorste scholieren van de weg rijden, frontaal met mij botsen, of het naastliggende trottoir op. Blijkbaar interesseerde hem dat niet, en verwachtte hij dat ik de weg voor hem vrij zou maken.
Ik heb hard geremd en heb, denk ik, zinloos vocaal geweld gebezigd - gezien zijn integraalhelm.
Zo kon die idioot er nog net tussendoor, en had weer een "wielrenner" de situatie gered...
Dit was ongeveer mijn fietsroute van vandaag. De afstand was 70,44 km; gemiddelde snelheid 16,9 km/uur - maar ik ben even bij mijn zoon geweest om bij te praten, en dan loopt de computer door.
En laat die mensen met een bureaubaan in het weekend nou eens lekker fietsen, zonder zeuren, hun gezondheid komt de economie alleen maar ten goede.
Leuk verhaal Gauke, heb er geen reactie op... was voornamelijk gewoon leuk om te lezen ;-)
BeantwoordenVerwijderenJij hebt dan nog een bel op je wielren-, pardon toerfiets, maar veel van die als een reclamezuil opgedirkte wielertoeristen hebben deze voorziening niet, waarschijnlijk omdat ze hierin een snelheidsbeperkende maatregel zien. Bovendien gaan ze vaak pelotonsgewijs op pad. Je schrikt je als gewone huis-, tuin-, en keukenfietser af en toe echt het leplazarus als er vlak achter je wordt gebruld, ten teken dat je maar opzij hebt te gaan. Nee, voor mij mag dit soort lui van de weg af blijven.
BeantwoordenVerwijderen@Groninganus: Harry, je vliegt er wel hard in, vind ik. Ik weet dat jij veel fietst, en ik gok: meestal alleen. Ik fiets ook bijna altijd alleen, maar ik heb ook in pelotons gefietst.
BeantwoordenVerwijderenEn ja, ik draag ook vaak een koerstrui met het logo van mijn vroegere werkgever die ik "eerlijk verdiend" heb met een tocht langs alle vestigingen in Nederland, of met het logo (en sponsorlogo) van de toerclub waar ik lang lid van ben geweest. Ben ik nou ook een "als reclamezuil opgedirkte wielertoerist"?
Of ben je pas een gewone fietser als je een striepkoordenboks draagt en een houthakkershemd?
Als je puur individualistisch bent ingesteld, word je uiteraard lid van geen enkele club, maar ik heb er veel plezier van gehad. En de regels van de club bepaalden ook, dat je je correct moest gedragen, anders werd je geschorst. Bij het inhalen of bij tegenliggers werd er inderdaad geroepen, om de rest van de groep op tijd te waarschuwen.
Maar zullen we, ter vermijding van ergernissen over andere weggebruikers, dan ook maar alle automobilisten van de openbare weg weren, omdat er daar zóveel hufters tussen zitten die zich niet weten te gedragen tegeover medeweggebruikers, en helemaal, je als fietser in levensgevaar brengen omdat ze denken dat auto's ten allen tijde voorrang hebben op fietsers?
En ook die "zondagsfietsers", die denken dat de volle breedte van het fietspad hen toekomt, omdat ze al slingerend nauwelijks een fiets overeind kunnen houden, en bovendien zodanig hardhorend zijn dat ze geen enkel signaal horen, zodat zelfs een "gewone" fietser tot wanhoop gedreven wordt?
Ben het maar voor een deel met je eens. Dat een wielrenner sneller gaat dan en gewone fiets is ok,dat hij je wil inhalen ook, maar waarom dan achter je brullen en schreeuwen. Waarom kan er geen klein belletje op het stuur? Dat irriteert toch wel.
BeantwoordenVerwijderenZomaar een gedachte die in me opkomt bij het lezen over het stukje van de bel... Een andere toonhoogte? Verschillende toonhoogtes? Ik heb weleens het idee dat bepaalde toonhoogtes slechter opgevangen worden. Bij mijn kinderen merk ik bijvoorbeeld dat ze me beter horen als ik met een lage stem roep, dan als ik met een hoge stem roep. Dat zou voor fietsbellen ook kunnen gelden. Enne... Nog iets anders: Japanse toeristen. Die kennen het verschijnsel fietsbel ook niet. Je verwacht een reactie als je belt, maar dat gebeurt niet. Ook heel gevaarlijk.
BeantwoordenVerwijderen@Tagrijn: Ik heb niet beweerd dat alle toerfietsers heiligen zijn, maar daarin verschillen ze als categorie in niets van alle andere categorieën weggebruikers: waarom dan een pleidooi om alleen die éne groep van de openbare weg te verbannen? Er zijn heel wat andere weggebruikers die niet slechts irritaties oproepen, maar zelfs levensgevaarlijk(er) bezig zijn: een (groep) fietser(s) denkt ook aan eigen welzijn in kwetsbaarheid.
BeantwoordenVerwijderen@Natasja: Je zou jouw opmerking kunnen uitleggen als een pleidooi voor de "brul" i.p.v. de bel, omdat die een lagere toonhoogte heeft...
Japanse toeristen heb ik in onze contreien nog niet op fietspaden waargenomen, maar ik ben nu gewaarschuwd!
Het is maar precies welke rol iemand op het moment van ervaren heeft. Ik heb vaak toerritten gereden waarbij ik me ergerde aan slakken die paarsgewijs het fietspad blokkeerden. Maar ik heb als gewone fietser ook vaak moeten meemaken dat met name wielrenners in grote groepen rijdend, menen dat zij zich, al schreeuwend, boven alles verheven zijn.
BeantwoordenVerwijderenMet individuele wielrenners heb ik nooit vervelende ervaringen gehad.
Dat was ik :-)
BeantwoordenVerwijderen