141122 - ZOZ - Van twangy gitaar naar vlammende kudde

Wie mee wil doen met (of luisteren naar) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Of: hoe je van een gitarist bij een song uitkomt met heel veel "covers" en een verhaal. Ik zocht naar een onderwerp voor een nieuwe ZOZ. Ik kwam uit bij Duane Eddy, met zijn "twangy" gitaarstijl. De noten los van elkaar gespeeld op de "lage" snaren, en met effecten als galm, vibrato en tremolo.
Ik vond van hem een uitvoering van Ghost Riders in the Sky, uiteraard instrumentaal:


Ghost Riders In The Sky (EN) is een Cowboy-legende, waarvan de titel ook wel wordt geschreven als Ghost Riders, Riders in the Sky, en A Cowboy Legend.
Het is geschreven door Stan Jones in 1948, en er zijn heel veel "covers" in allerlei stijlen, waarvan er vele "hits" werden, instrumentaal, maar het is oorspronkelijk vocaal.

Wikipedia: { Het lied gaat over een volkslegende waarin een cowboy een visioen heeft van een kudde runderen die met rode ogen door de lucht dendert, terwijl ze opgejaagd wordt door op paarden rijdende geesten van verdoemde cowboys. Een van hen waarschuwt hem dat als hij zijn ingeslagen weg niet wijzigt, hem hetzelfde noodlot wacht "om te proberen de duivelse kudde in de eindeloze ruimte te vangen." De legende, die Jones voor het eerst hoorde toen hij twaalf jaar oud was, kent overeenkomsten met de Noord-Europese mythes over de Wilde Jacht. }
Dus eigenlijk oude Noord-Europese mythologie, gebaseerd op natuurverschijnselen, die via een eenzame cowboy met een gitaar als een boemerang bij ons terugkomt, zou je kunnen zeggen:

Ghost Riders in the Sky - Stan Jones

An old cowboy went ridin' out one dark and windy day
Upon a ridge he rested as he went along his way
When all at once a mighty herd of red-eyed cows he saw
Plowin' through the ragged skies, and up a cloudy draw

Yippie-aye-aee, yippie-aye-oh! Ghost herd in the sky

Their brands were still on fire, and their hooves were made of steel
Their horns were black and shiny and their hot breath he could feel
A bolt of fear went through him as they thundered through the sky
For he saw the riders comin' hard, and he heard their mournful cry

Yippie-aye-aee, yippie-aye-oh! Ghost riders in the sky

Their faces gaunt, their eyes were blurred, their shirts all soaked with sweat
They're ridin' hard to catch that herd, but they ain't caught 'em yet
'Cause they've got to ride forever on that range up in the sky
On horses snorting fire, as they ride on, hear their cry...

Yippie-aye-oh, yippie-aye-oh! Ghost riders in the sky

As the riders loped on by him, he heard one call his name
"If you want to save your soul from hell a riding on our range
Then cowboy change your ways today, or with us you will ride
Tryin' to catch the devil's herd, across these endless skies"

Yippie-aye-aee, yippie-aye-oh! Ghost riders in the sky
Yippie-aye-aee, yippie-aye-oh!

Ik vond een clip met een mechanische gramophone, met de oorspronkelijke versie van Stan Jones zelf met zijn Death Valley Rangers:


Van de vele covers som ik er een paar op: The Highwaymen (Live) met Willie Nelson, Waylon Jennings, Johnny Cash and Kris Kristofferson; een zeldzame opname van Debbie Harry (Blondie), een Instrumentale Fingerstyle Gitaar versie, en de bekendste instrumentale versie uit mijn jonge jaren, The Shadows - Riders In The Sky.
De meest verkochte versie zou die van Vaughn Monroe zijn, die het in 1949 op single uitbracht, kort na Stan Jones zelf dus.

Er is een (vind ik) mooie melodiueze Heavy Metal versie van Ghost Riders In The Sky van de Finse band Children_of_Bodom. Die naam heeft niets te maken met Sodom, maar alles met het Finse Bodommeer. Op 4 juni 1960 werden bij het Bodommeer 4 kamperende tieners aangevallen, waarbij slechts één het overleefde. Daarna ontstonden allerlei verhalen over monsters en geesten bij het meer.

De Australische rockband Spiderbait nam Ghost Rider ook op en maakte er een suggestieve clip bij. Ik vind grappig en interessant om te zien hoe spookverhalen, die zelf al een produkt van fantasie zijn, nog meer fantasie kunnen oproepen. Zo is de afdeling Special Effects flink bezig geweest bij het uitbeelden van dit verhaal. Niet alleen vlammende spoken op paarden, maar ook op motoren zijn te vinden in deze clip, waarschijnlijk vormgegeven met de modernste (digitale video-) technieken:

Daar staat weer een versie tegenover van The Sons of the Pioneers, opgericht in 1933 door de (o.a. van plakplaatjes bij de kauwgom) bekende film-cowboy Roy Rogers.
Naast Roy Rogers (alleen de klank van die naam al...) verschenen talloze schoonheden op zulke plaatjes en in de films.
The Sons of the Pioneers bestaan, na doorlopende bezettingswisselingen, blijkbaar nog steeds:


Ook is er een groep, die zijn naam heeft ontleend aan deze song: Riders in the Sky. Die zoeken het in de combinatie van humor en muziek, en hebben ook Ghost Riders in the Sky op hun repertoire:


Hoewel er veel versies te vinden zijn met Johnny Cash (solo, en in diverse cominaties) sluit ik af met de versie van Ghostriders in the sky met Johnny Cash in The Muppets Show, om te voorkomen dat iedereen met enge beelden in zijn hoofd naar bed gaat en niet kan slapen.
Of zijn die Muppet-griezels juist slaaprovend? :