150126 - WE300 - Waarnemen

Gisteren werd mijn manager gevraagd om op te treden als remplacant van de interim van de vervanger van een loco-burgemeester die met zwangerschapsverlof ging. Allemaal ziek geworden van stress! Als gewezen volksvertegenwoordiger greep hij zijn kans om nu eens directer aan touwtjes te trekken.

Intussen zat ik met een probleem, want ik zag de onderhandelaar van mijn contracten andere zaken behartigen, en niet de mijne. Het leek mij een uitgelezen moment om even een pauze te nemen van mijn gewone beslommeringen.
Dus toen ik gevraagd werd om een zieke matroos te vervangen, greep ik mijn kans. Ik had al lang niet meer gevaren, en alleen in mijn vrije tijd af en toe bij de sluis de tros vastgemaakt die me toegegooid werd. Als ik zag of hoorde dat er een schip aankwam, spoedde ik me naar de sluis om de gelegenheid om met schippers en matrozen te praten niet te missen.
Het horen van dat jargon liet me meegenieten van de wereld zoals ik die had beleefd in mijn jongere en wildere jaren, waarin de kansen om uit de band te springen echter werden beperkt tot de aanlegplaatsen waar we wat langer bleven liggen.
Ik zocht mijn weg nog en deze onbekende wereld verbreedde mijn gezichtsveld.

Afgekeurd voor de Koninklijke Marine, het enige militaire onderdeel waar ik had willen dienen, had ik in mijn jonge jaren, toen ik net mijn diploma had gehaald, mijn kans gegrepen toen een schipper vroeg of ik tijdelijk als matroos wilde meevaren op zijn binnenschip, omdat zijn vaste man ziek was.
Ik was bij opa en oma op vakantie, waar hij water halen mocht uit de buitenkraan als zijn vracht hem daar gebracht had. Het was een buitenkansje, omdat ik even niet meer wist hoe verder te gaan, na de afkeuring en diverse afgewezen sollicitaties.

Voor meer WE300: Plato On Line