150422 - Van voorouders, dorpjes en kosmische ruis

Dit is het vervolg op mijn ZOZ 150418 - Van oceanen, fruit en burgerrechten.

Ik vertelde al dat ik stond te afwassen, en dat ik een poging tot zingen deed. Twee regels tekst, dit waren die twee regels, :

Listen to the ocean,
echoes of a million seashores...

Marijke herkende er iets in, maar vroeg welk lied en artiest dat waren. De titel, "Listen to the Ocean", en de uitvoerenden, Nina & Frederik, had ik zonder aarzelen paraat, en ze zocht het direct op op haar "striektillefoon" (nieuw-Drents voor smartphone - strijktelefoon).
Later, bij het opzoeken, bleek ik de tekst destijds toch niet helemaal correct in mijn geheugen te hebben gedownload...

Listen to the ocean
(Nina Möller / Frederik Von Pallandt, 1960)

There's a world of sun and sand
Full of sky and far from land
Where evening breezes caress the shore
Like a gentle comforting hand

Fragrant blossoms, honey bees
Careless laughter upon the breeze
And lovers fading to pools of deep
Purple shadows among the trees

Listen to the ocean, echoes of a million seashells
Forever it's in motion
Moving to a rhythmic and unwritten music
That's played eternally

The sound of a seagull's distant cry
His wings like parentheses drawn in the sky
And two white birds clinging like foam
To the crest of a wave rolling by

The silence of noon, the clamour of night
The heat of the day when the fish won't bite
These are the things that remind me of
The day you sailed out of sight

Listen to the ocean, echoes of a million seashells
Forever it's in motion
Moving to a rhythmic and unwritten music
That's played eternally

Luister naar Nina & Frederik - Listen to the ocean (France, 1961):


Het is een song die me terugbrengt naar de status van (bijna) volwassene, toen ik langzamerhand muziek op vinyl begon te kopen van het loon uit mijn eerste baan, ik kwam op mijn zeventiende "in de kost" bij mijn grootouders van vaders kant.

In die tijd hoorde ik mijn grootouders heel veel namen noemen, die voor mij niets betekenden. Nu ik zelf de leeftijd voorbij ben die zij toen hadden, is dat anders, en vooral de laatste tijd komt mijn afkomst op verschillende manieren weer onder mijn aandacht.

In februari deed ik verslag over de presentatie van een boek, 150228 - ZOZ - Van stambomen, bouwers en boeken, waarin van alles over mijn overgrootvader van moeders kant wordt beschreven. De stambomen van mijn vaders kant zijn het onderwerp geweest van een speciale vereniging, gebaseerd op de varianten van die familienaam. Ook een gelijkluidende familienaam kan een heel andere "clan" vertegenwoordigen.

Met de gegevens die ik heb, kan ik veel van mijn afkomst opzoeken tot vóór 1700. Ik heb nu zowel de mannelijke als de vrouwelijke "takken" daaruit teruggezocht tot al mijn acht overgrootouders.
Bijzonder is, dat de mannelijke lijnen zich concentreren op noord-oost Friesland, en de vrouwelijke lijnen meer Groningse trekken hebben.
Overigens schijnt de mannelijke lijn van moeders kant af te stammen van een hannekemaaier uit Duitsland, die in Friesland bleef.

Van het huis van mijn grootouders waar ik in de kost was, kan ik me nog veel herinneren van vóór die tijd. In elke schoolvakantie kwam ik daar. Als klein kind al, heb ik daar voor het eerst "de zee gehoord", ofschoon de zee helemaal niet dichtbij was. Dat geluid was de gefilterde ruis die ik hoorde, als ik de twee kaurischelpen tegen mijn oren hield, die daar op de schoorsteenmantel lagen. Die schelpen zijn mij ten deel gevallen uit hun erfenis.

Blijven we even bij het ruisen van de zee. Ik ontdekte dat er clips op YouTube staan met letterlijk urenlange "hemelse" witte ruis (o.a.: Celestial White Noise 10 Hours. Sleep Better, Reduce Stress, Calm Your Mind, Improve Focus), die wel een beetje aan de zee doen denken. Daar zou je heerlijk van in slaap kunnen vallen en je vervolgens beter concentreren op je werk, zegt men daar.

Ik denk dan aan het nummer "Atem" van de eerste LP van Tangerine Dream (nl), dat weliswaar niet volledig ruis is, maar dat ik zelf vaak gedraaid heb als ik gestresst thuiskwam uit mijn werk.

Als je echter van jezelf al oorsuizen (tinnitus) hebt, vraag ik me af of het helpt. Dat oorsuizen neemt echter bij bijna ieder slachtoffer een andere vorm aan, waarvan de NVVS een verzameling van vele geluiden op CD heeft gezet, waarvan er drie op de website te horen zijn.
Marijke heeft tinnitus, maar is wel graag bij de zee. Via een omweg kwamen we daar donderdag nog even terecht. Eerst de omweg.

Al jaren vieren wij onze verjaardagen door met ons tweeën een dagje uit te gaan. Alleen met getallen op 0 of 5 houden we visite. Deze keer koos ik als thema mijn overgrootouders, de plaatsen waar ze leefden.
Ik heb van alle vier grootouders en alle acht overgrootouders de plaatsen van geboorte en overlijden, maar dat was niet in één dag te doen.

We begonnen in Sumar (Suameer), waar mijn grootvader en ene overgrootvader van moeders kant geboren zijn. Overgrootvader en zijn vader waren daar timmerman-aannemer. Ja, we speurden rond op het kerkhof, heerlijk in de zon. Een oude kerk, Friese opschriften, en nog mooie nostalgische huizen: hoeveel daarvan zijn door mijn familie gebouwd?

Vervolgens reden we naar Dokkum, waar we al eens geweest waren op zoek naar sporen van mijn oudoom Bertus. Zijn graf hebben we toen gevonden. Nu genoten we er een lunch aan het water, in dat mooie oude stadje.

Vandaar reden we, via Westergeest, waar mijn ene overgrootvader van vaderskant geboren is, naar Burum, waar hij getrouwd is, gewoond heeft en overleden is.

Onderweg naar Burum, langs smalle landweggetjes in een weids, open landschap, hadden we mooi zicht op een belangrijk stuk techniek voor onze moderne samenleving: grondstation "It Grutte Ear (Het Grote Oor), voor satellietcommunicatie en een deel voor militaire doeleinden.
Als oud-elektronicus zie ik in die schotels grote schelpen, die uit de branding van een kosmische oceaan van informatie signalen van elders filteren, en die weer tot beeld en geluid transformeren, of, omgekeerd, onze signalen naar elders sturen.

Burum is zo'n dorp waar nog het verleden rondwaart naast nieuwbouw. Ook mijn recente verleden
In 2001 was mijn neef mij dingen komen brengen uit de nalatenschap van zijn vader, waaronder twee ansichtkaarten van Burum uit de jaren ca. 1930. Dat was ook op een donderdag. De zaterdag daarop mocht ik, met een gedicht, een tentoonstelling openen in Burum, met o.a. werk van onze vriendin Edith Stoel.

De galerie waarin die tentoonstelling plaatsvond, stond op een van de twee ansichtkaarten die ik van mijn neef had gekregen: die was verstuurd door ons beider vaders aan hun ouders, terwijl ze bij hun grootouders, mijn overgrootouders logeerden!
De foto die ik nu maakte is vanaf een iets ander standpunt - ik had het origineel niet bij de hand en de sloot (open riool?) is er niet meer.

Ook in Burum bezochten we het kerkhof rond de oude kerk, waar we wel wat min of meer bekende familienamen vonden, maar geen directe familieleden. Iemand van de historische club reageerde destijds op de onderstaande ansichtkaart, dat daar het koetsje van de dokter stond, en dat ze déze foto niet hadden - ik heb later een scan opgestuurd. Ongeveer op de plaats van het koetsje heeft nu onze auto gestaan, want ik kon de lokatie herleiden tot de parkeerstrook bij het kerkhof.

Daarna reden we langs de Friese kant van het Lauwersmeer naar Lauwersoog, waar we bij Schierzicht een vismenu aten op het terras, waar het achter het glas net te doen was, en een duif loerde op onze restjes.

Daarna genoten we aan het eind van de pier van het erg heldere zicht, waardoor Schiermonnikoog voor het grijpen leek. En van het ruisen van de Waddenzee. Tot het tijd was om naar huis te gaan...