150919 – ZOZ – Van Burrito's en Grievous Angels

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

In de vorige ZOZ deelde Smijling met ons: "Together Again" door Vince Gill and Paul Franklin.
"Together Again" is een song uit 1964, geschreven en tot een succes geworden door Buck Owens (nl), mede door de steelguitar van Tom Brumley (nl): zijn spel in Together Again wordt beschouwd als een van de beste steelguitar-solo's uit de geschiedenis van de Country-muziek. Dit is die versie: Buck Owens - Together Again.
Geïnspireerd door deze solo, leerde Jerry Garcia (nl), bekend van The Grateful Dead (nl), maar met dit instrument vooral van de New Riders of the Purple Sage, de pedal steelguitar bespelen.

"Together Again" is ook een mooi bruggetje naar mijn ZOZ van deze keer. Er zijn heel veel covers van gemaakt, en in mijn hoofd hoorde ik er een die blijkbaar niet bestaat, in elk geval niet te vinden was op YouTube. Wat ik hoor is de mooiste samenzang ooit van een mannen- en een vrouwenstem die ik me kan herinneren: Gram Parsons (nl) en Emmylou Harris (nl).

Emmylou heeft veel duetten gezongen, met veel anderen, maar ik geloof dat dat allemaal is nadat Gram Parsons is overleden. Deze song deed ze solo: Emmylou Harris : Together Again (1977)
Gram Parsons overleed in september 1973, 2 maanden voordat hij 27 zou worden. Daarmee werd hij blijkbaar net niet opgenomen in de 27 Club: artiesten die op 27-jarige leeftijd overleden, zoals Jimi Hendrix (waarvoor deze week extra aandacht was), Jim Morrison, Janis Joplin, Brian Jones en Kurt Cobain.

Gram Parsons geldt als een belangrijke inspirator van de Country Rock, al vond hij zelf dat een te beperkte term voor zijn oeuvre, hij noemde het "Cosmic American Music", een mix van Country, Rhythm and blues, Soul, Folk, en Rock.
In zijn te korte leven speelde hij in allerlei bandjes, tot hij op Harvard University, waar hij korte tijd theologie studeerde, medeoprichter was van de International Submarine Band.
Later speelde hij in de ook hier hoog scorende groep The Byrds (nl). Ofschoon Gram Parsons gelijkwaardig bijdroeg aan de band, werd hij door de platenmaatschappij niet als volwaardig lid gezien, en betaald door de twee "echte" bandleden die het contract hadden getekend.

Vervolgens was hij mede-oprichter van The Flying Burrito Brothers (nl), die voor hun eerste album teruggrepen naar country-muziek met de Bakersfield sound, populair gemaakt door... Buck Owens! (En ja, ook The New Riders of the Purple Sage waren geïnspireerd door de Bakersfield sound).

Geschreven door Gram Parsons, The Flying Burrito Brothers – Dark End Of The Street (tekst):


Toen vond ik, van het posthume compilatie-album Sleepless Nights dit: Together Again - Gram Parsons & The Flying Burrito Brothers, met pedal steelguitarist "Sneaky" Pete Kleinow (nl), die bij heel veel artiesten heeft meegespeeld. Het lijkt me helaas ondoenlijk om van de opnamen van Emmylou en Gram alsnog een duet te maken...

De hartverscheurend mooie duetten van Gram Parsons en Emmylou Harris ken ik vooral van de (zomer 1973 opgenomen) grijsgedraaide "solo"-elpee Grievous Angel, die in 1974, na de dood van Gram Parsons verscheen. Op één (Brass Buttons) na alle songs zingen Gram en Emmylou samen op dit album.
Ze hebben van 1970 tot 1973 veel samen opgetrokken en getoerd, en bij dit album hield Emmylou al wat meer de boel overeind, maar Gram's weduwe (ofschoon er al voor het huwelijk van alles rammelde, en een scheiding op komst was) schijnt de naam en foto van Emmylou van de voorkant van het hoesontwerp te hebben laten verwijderen.

Op die LP staat een medley met een nummer van het roemruchte duo The Louvin Brothers (nl), Cash on the Barrelhead.
De andere song: Hickory Wind, is geschreven door Gram Parsons en Bob Buchanan, ooit samen in de International Submarine Band, maar het wordt inmiddels beschouwd als Gram Parsons' lijflied.

Parsons besloot om met The Byrds tijdens hun Grand Ole Opry (nl) optreden op 15 maart 1968 "Hickory Wind" te spelen, in plaats van het geplande "Life in Prison" van Merle Haggard. Daarmee joeg hij het Country-establishment zodanig in de gordijnen, dat de song nu wordt gezien als essentieel onderdeel van de legende van Gram Parsons.
(Hickory is een Amerikaanse walnootboom, die hout van hoge kwaliteit levert; mijn grootvader wou alleen hamerstelen van hickory).

Hickory Wind

In South Carolina there are many tall pines
I remember the oak tree that we used to climb
But now when I'm lonesome, I always pretend
That I'm getting the feel of hickory wind

I started out younger at most everything
All the riches and pleasures, what else could life bring?
But it makes me feel better each time it begins
Callin' me home, hickory wind

It's hard to find out that trouble is real
In a far away city, with a far away feel
But it makes me feel better each time it begins
Callin' me home, hickory wind

Keeps callin' me home, hickory wind

Twee heel verschillende songs in één medley, "Medley Live from Northern Quebec", met een nagemaakte live concert-achtergrond; Gram Parsons en Emmylou Harris - Cash on the Barrelhead / Hickory Wind:


De song was eerder opgenomen met The Byrds: Gram Parsons / The Byrds "Hickory Wind" en onder de verschenen covers is ook een versie: Keith Richards – Hickory Wind, jawel, van The Rolling Stones; Gram en Keith waren bevriend.

Op YouTube staan ook interviews met en over Gram Parsons:

• Keith Richards - Did Gram Parsons influence Rolling Stones
• Gram Parsons - How Did You Meet Emmylou Harris
• Emmylou Harris talks about Gram Parsons
• Emmylou Harris & Chris Hillman on Gram Parsons' drug problem
• Gram Parsons daughter Polly Parsons talks to Eric Blair 2004

Via de homepage over Gram Parsons vond ik, dat zijn dochter, Polly Parsons, Executive Director is van de Hickory Wind Ranch:

"Hickory Wind Ranch provides a safe and nurturing sober living environment for recovering addicts from all socioeconomic backgrounds, geographics, and backgrounds of abuse, including narcotics, alcohol, prescription drug abuse, suboxone, and more."

Eén song op Grievous Angel hebben Gram Parsons en Emmylou Harris samen geschreven: In My Hour of Darkness (tekst). Hier zingt ook Linda Ronstadt (nl) op mee.
Gram Parsons Emmylou Harris In My Hour of Darkness:


Ook in dit nummer spelen een paar grootheden een belangrijke rol: Glen D. Hardin: piano, Al Perkins: pedal steel, en twee van Gram's makkers uit de Flying Burrito's, Bernie Leadon: dobro, en Byron Berline: fiddle.
Deze song is mede geschreven als "tribute" voor collega en vriend Clarence White, die in juli 1973 op 29-jarige leeftijd werd doodgereden door een dronken automobilist, terwijl hij om 2:00 uur 's nachts met zijn broer spullen aan het inladen was na een optreden. Gram Parsons was daardoor erg ontdaan.

Tja, dit is weer zo'n ZOZ waar ik mezelf moet dwingen om te stoppen, omdat in deze context nog zó ontiegelijk veel interessante info en inspirerende muziek te vinden is...
Ik sluit af met de veelgecoverde song Love Hurts (nl), geschreven door Boudleaux Bryant, de helft van het fameuze songwriters-echtpaar.
Als eerste werd het uitgebracht door The Everley Brothers (1960), maar Roy Orbison was de eerste die er een hit mee had (1961). Het grootste commerciële succes was de opname van de hardrockgroep Nazareth (1976), ook geplaatst door Melody in ZOZ nr.29, 1-6-2013.

Emmylou Harris & Gram Parsons - Love Hurts:


Na het overlijden van Gram Parsons werd dit nummer een vaste waarde in het repertoire van Emmylou Harris, en volgens mijn gegevens speelt ze het vanaf de jaren '70 tot nu in al haar concerten.