03 oktober 2015

151003 – ZOZ – Van Honky Tonk en wilde paarden

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Ik ga verder met waar ik in mijn ZOZ van 19 september niet meer aan toe kwam: de wisselwerking tussen country-rock en de Engelse beatgolf, meer specifiek: de personen Gram Parsons en Keith Richards van The Rolling Stones (nl).
Wikipedia geeft bij Gram Parsons (nl) meer informatie over die connectie dan bij Keith Richards (nl).

In een interview (Keith Richards - Did Gram Parsons influence Rolling Stones) zegt Keith over Gram Parsons: "a natural soul brother".

Gram Parsons en Keith Richards zijn kamergenoten geweest in Nashville, toen The Rolling Stones daar hun album Sticky Fingers opnamen. Gram vroeg de Stones om het nummer Wild Horses te mogen opnemen met The Flying Burrito Brothers (nl), en als tegenprestatie zorgde hij er voor dat violist Byron Berline meespeelde op Country Honk, dat de originele (country)versie was van wat we nu beter kennen als Honky Tonk Women.
Keith Richards zegt in zijn autobiografie, dat hij samen met Gram Parsons had willen optreden, maar door het overlijden van Gram kon dat niet meer...

Hier The Rolling Stones - Country Honk; op YouTube staat de tekst onder "Meer weergeven". Deze tekst verschilt van de bekende versie.


Andere versies zijn:

Gram Parsons heeft ook een tijd in Zuid-Frankrijk doorgebracht in de door Keith Richards gehuurde kapitale Villa Nellcôte, aan de Côte d'Azur, waar het Rolling Stones album Exile On Main Street (grotendeels) is opgenomen.

Uit deze clip: Gram Parsons & Keith Richards - The Genesis Of The Wild Horses, zou zelfs moeten blijken dat de melodie van Wild Horses ontstaan is tijdens een samenzijn van beide heren.
In elk geval werd de Burrito's versie het eerst uitgebracht, en ik geloof dat daarbij ook nog iets meespeelde van het wisselen van platencontract van de Stones.
The Flying Burrito Brothers - Wild Horses:


Van de Stones zelf kies ik voor een live concert in de tournee ter gelegenheid van hun 50-jarig bestaan.
The Rolling Stones - Wild Horses - Live On Copacabana Beach:


Dat "Wild Horses" een ijzersterke song is, blijkt wel uit het onnoemelijk grote aantal covers, in de meest uiteenlopende stijlen.

Zo vond ik: De basis van de song ligt in Country-sferen, daarom verbaast het me niet dat er een Bluegrass versie is. De naam van de groep vind ik ook wel (ouderwets woord) maatschappijkritisch aandoen en soms voel ik het ook wel zo: Old & In The Way. Bij de namen van de groepsleden vallen me op: Jerry Garcia (nl), en violist Vassar Clements, die ik al eens noemde in een blog uit 2013: Orange Blossom Special - stomende muzikale sneltrein Bij een reünie-concert werd de overleden Jerry Garcia (banjo) vervangen door Herb Pedersen.
Wild Horses by Old & In The Way


Verrassend vond ik de versie van Susan Boyle (nl), in de zin van repertoirekeuze, maar dan toch ook weer passend. Vanaf ca. 2:55,
Susan Boyle sings Wild Horses on America's Got Talent 2009


Als je ziet hoeveel covers van deze song er gemaakt zijn in hoeveel genres, moet het wel een meesterwerk zijn!
Een bijzondere "live" versie is van Keith Richards and Friends, te vinden op het album "Return to Sin City: a Tribute to Gram Parsons". En dan associeer ik de term "Sin City" (stad van zonde) met Gram's afkomst, zijn alcoholistische ouders en zijn niet voltooide theologiestudie.


10 opmerkingen:

  1. Jij bent toch echt een opperhoofd in de muziek, Dwarsbongel. Ongelooflijk waar je al die weetjes vandaan haalt. Dankjewel.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. En ik heel de dag maar denken : "ut sel tog noi dat hoi niks ploatst?"
    Gelukkig niet dus.

    Ik sluit me bij Marja aan... en tja (gelukkig hoeft het niet) als ik zou moeten kiezen dan zou de keus erg moeilijk zijn.... ik denk dat ik dan voor de versie van Susan zou gaan...

    Hoe dan ook..... weer een prachtig staaltje muziekwerk!

    Fijn weekend.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Alle uitvoeringen van Wild Horses vind ik prachtig en uniek. Maar bij één kwamen de tranen spontaan. Met subtiele pianobegeleiding en met de fluwelen maar toch heldere stem: Solveig Slettahjell!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi logje weer. Petje af hoor!
    Ik vind de uitvoeringen allemaal erg mooi en verschillend. Maar de uitvoering van Solveig Slettahje bezorgde mij ook kippenvel!

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik had de naam verkeerd, geloof ik.
    Moet zijn: Solveig Slettahjell.

    Liefs Frederique

    BeantwoordenVerwijderen
  6. je had het maar druk met al die paarden deze week. kan niet vertellen ( en niet weten) welke ik de mooiste uitvoering vindt. Mogelijk buig ik me daar nog eens over.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik moet bekennen dat ik van alle namen alleen Willie Nelson en Susan Boyle ken... Misschien mios ik dan veel.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hier kan ik dan mooi de avond mee rondkomen ;-)
    Mijn favoriet is hier Susan Boile.

    Groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Het is pure vakkennis hier. Tegelijkertijd moet het me ook van het hart, dat de eenvoudige zwijmelrubriek van weleer (laat gewoon je favoriete nummer horen) is uitgegroeid tot een bijna encyclopedisch gebeuren. Mooi, maar wel eens wat veel.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een aparte uitvoering zeg, Country Honk! De andere die je noemt ken ik wel, maar deze niet.
    En die van Ricky Nelson is echt uniek!
    Wild Horses, tjonge wat een keuze heb je daarin zeg. Van de Flying Burrito Brothers vind ik prachtig.
    En Marijke heeft helemaal gelijk... Solveig Slettahjell doet mij ook iets én daarbij die piano hè. Raakt me.
    Ook de andere artiesten allemaal beluisterd, allemaal hun eigen stijl en dus uniek.
    Wat een prachtig logje, goed hè dat ik die even bewaard heb aan mijn balkje ;-).
    Echt de moeite waard, bedankt Gauke!




    BeantwoordenVerwijderen