1600714 - WE300 - Ontgroenen

Geschreven voor de WE300-uitdaging van PlatoOnline voor Juni/Juli 2016.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord 'Ontgroenen' als onderwerp.
Het themawoord mag in het stuk niet genoemd worden.

---

Nee, ik heb het niet over ouderejaarsstudenten die nieuwelingen meer of minder sadistisch vernederen, en dat ludiek noemen. Zoals op de Grote Markt met een aardappelschilmesje onkruid tussen de kleine basaltkeitjes weg laten krabben, zonder kniebescherming. Dat noemden ze dan een ludieke opdracht.

Ik ga het hebben over Herbert, die door het nog groene graan waadde, langs een spoor waar hij met de trekker gereden had. Daar liep het gemakkelijker, het graan kwam tot aan zijn navel. Waar het nog rechtop stond althans, want er waren stukken platgeslagen, dat had hij uit de verte al gezien. Dat vond hij vreemd, want zó slecht was het weer nou ook weer niet geweest, het leek steeds goed te groeien.

Hij kwam bij een groter platgeslagen gedeelte. Het lag echt helemaal vlak tegen de grond. Als het door het weer kwam, was er altijd variatie: soms een stuk plat maar ook stukken die maar half neergeslagen waren, een warrig, golvend geheel.
Zo'n plek had altijd grillige countouren - nu was er een abrupte overgang van rechtop staand en vlakliggend graan, met regelmatige omtrekken.

Herbert stond te laag om het hele veld te overzien, maar in zijn herinnering verschenen foto's uit de media: graancirkels...! Hij had erover gelezen, gehoopt dat zo'n oogstvernieling hem bespaard zou blijven. Of de oorzaak nou het weer was, of bezoek van buitenaardse wezens met UFO's.

Hij liep hoofdschuddend terug naar de rand van de akker. Hè? Hoorde hij vlakbij iemand niezen? Bewoog daar iets?
Met een paar stappen was hij bij die plek en stond tegenover een knaap in legergroen tenue. Hij greep de knaap bij zijn jas, maar die rukte zich los en struikelde er vandoor, terwijl hij riep: "Niburu! Niburu!". Met de groene jas in zijn hand mompelde Herbert: "Ik haal Castor, dan zoeken we die vandaal!"