160910 - ZOZ - Van Paralympische Muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Ik keek naar de openingsceremonie van de Paralympics (niet live, uitgesteld). Een geweldig spektakel, dat deed denken aan de verhalen over carnaval in Rio, met veel samba en bonte kleuren. En een rolstoelende stuntman!
Tot het moment dat de Braziliaanse vlag langs een erehaag werd binnengedragen, door Rosane Miccolis, alsof ze een kind in haar armen hield. Haar vader, Aldo, was een pionier van de Braziliaanse Paralympische sport.

Op een groot podium in dat enorme stadion werd plechtig die vlag gehesen, en zat één man aan de vleugel, die het Braziliaanse volkslied speelde. Het klonk prachtig, ingetogen en gevoelig!
Toen ik in close-up zijn handen over de toetsen zag gaan, geloofde ik mijn ogen niet. Liever gezegd: wat ik zag leek niet te rijmen met wat ik hoorde. Het ontroerde me hoe iemand met zulke handen zo mooi piano kan spelen.

Die pianist heet João Carlos Martins (25 juni 1940). Als 8-jarige begon hij piano te studeren en werd beschouwd als wonderkind. Een beroemde pianist en leraar zei weldra: "With this kind of tone, with the ability of his fingers, he could become very important for the history of piano playing." Vanaf zijn 20ste heeft hij gesoleerd bij veel grote internationale orkesten. Van 1979 tot 1998 wijdde hij zich geheel aan het opnemen van alle werken van Bach voor toetsinstrumenten.

Tijdens een bezoek aan Bulgarije werd hij aangevallen door misdadigers, waarbij hij verwondingen opliep aan zijn schedel en hersenen. Daardoor kon hij zijn rechterarm niet meer gebruiken. Na velerlei behandelingen speelde hij een glorieus comeback-concert in Carnegie Hall als solist met het American Symphony Orchestra.

Zijn loopbaan als pianist eindigde doordat hij problemen kreeg met zijn linkerhand. Vervolgens vond hij zichzelf opnieuw uit als dirigent, en heeft sindsdien wereldwijd honderden optredens gegeven met belangrijke orkesten.
Daarnaast zette hij sociale programma's op voor kansarme jongeren in Latijns-Amerika.

Er was wel een clip van het pianospel bij de opening, van veraf: Abertura Paralimpíadas Rio 2016 by Maestro João Carlos Martins, maar daar komt de muziek niet goed tot z'n recht, daarom een andere video van het Braziliaanse volkslied, met Padre Marcelo Rossi als gastheer.

João Carlos Martins - Hino Nacional Brasileiro:


Dat "Maestro João Carlos Martins" plezier heeft in muziekmaken en ook muzikale grenzen opzoekt, zien we in de aankondigingsvideo van een samenwerking met Jazz-pianist Dave Brubeck (nl) in New York: João Carlos Martins and Dave Brubeck - "The Meeting". We zien de oude meester nog even meevoetballen met een stel jonge jongens, en we zien een impressie van wat hij met een piano kon vóór zijn problemen. De voice-over zegt dat Dave Brubeck (6 december 1920) 88 was, "The Meeting" zal dus in 2009 plaatsgevonden hebben.
Wie geïnteresseerd is, er staan twee delen van deze ontmoeting op Youtube: João Carlos Martins em Nova York com Dave Brubeck - Parte 1 en João Carlos Martins em Nova York com Dave Brubeck - Parte 2.

De brede smaak van de maestro vinden we ook terug in een uitvoering van Yesterday van The Beatles gecombineerd met Love of My Life van Queen.

Maestro João Carlos Martins 2016 - Love of my life/Yesterday:


Maar Bach blijft toch zijn "core-business". De vertaling van de titel van dit stuk is mij aangereikt als Air on the G-String.

Maestro João Carlos Martins - Aria da 4ª Corda (Bach):


Daarnaast is Maestro João Carlos Martins een echte sportliefhebber. Wie kon beter deze Paralympics muzikaal openen dan hij, die zóveel overwonnen heeft om op dit niveau terug te komen, en ons daarvan met zoveel plezier laat meegenieten?