160924 - ZOZ - Van Félix en the blues

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Marijke reikte me een videoclip aan, die ze vond bij haar neef op Facebook. Die zingt zelf verdienstelijk bij de Schikband uit Nijmegen: eigen werk en nummers van The Rolling Stones. Al 55 jaar of daaromtrent.

Deze clip is blijkbaar "viraal gegaan", en daarvoor zie ik genoeg aanleiding. Een jongen van 10 jaar uit Quebec, speelt op een regenachtige avond voor zijn groepsmaatjes de blues op zijn gitaar. Die jongen, Franstalig dus, zingt de Engelse tekst erg goed!
Zijn gitaarbehandeling schijnt wat onorthodox te zijn (ik heb daar geen verstand van), maar het klinkt prima vind ik, en daar gaat het om.

De setting is een zomerkamp voor blinde kinderen in 2014. Félix is blind vanaf zijn 3 maanden te vroege geboorte. Nadat hij op zijn zesde een gitaar cadeau kreeg, heeft hij, op het gehoor, zichzelf gitaarspelen aangeleerd. Ook de Engelse teksten heeft hij zichzelf aangeleerd.
Ik las ergens dat zijn stiefvader hem in aanraking bracht met de blues, en dat hij nu een encyclopedisch geheugen heeft voor alle bekende bluesartiesten en -songs.

Hij speelt en zingt hier, in zijn voetbalpyama, een nummer van B.B. King. Iemand van de leiding van dat zomerkamp filmde dat, deelde het op internet, en het was binnen een paar dagen honderdduizenden keren bekeken.

Every Day I Have The Blues

Everyday, everyday I have the blues
Everyday, everyday I have the blues
When you see me worried baby
Because it's you I hate to lose

Oh nobody loves me, nobody seems to care
Yes nobody loves me, nobody seems to care
Speaking of bad luck and trouble
Well you know I had my share

I'm gonna pack my suitcase, move on down the line
Yes I'm gonna pack my suitcase, move on down the line
Where there ain't nobody worried
And there ain't nobody crying

Félix de St-Hilaire - Every Day I Have The Blues (B.B. King):


De reacties op Facebook, het artikel van dat blindeninstituut en in de media, zoals MacLeans, Huffington Post en Daily Mail zijn allemaal enthousiast, evenals het Nederlandse Opleidingscentrum voor blindengeleidehonden.

We zijn nu zo'n twee jaar verder, en Félix oefent voor een volgende stap: Felix et le Slide Guitar!

160922 - 6WmB - Hond

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Hond

Teckels zijn dassenjagers, ook taks genoemd

Het hondenras teckel wordt ook taks genoemd, of dashond, omdat het door de vorm geschikt is om op dassen te jagen in de gangen van hun dassenburcht. De benamingen schijnen afgeleid te zijn van het Duits. Het woord taks wordt ook gebruikt voor belastingen, of een begrenzing: "aan zijn taks zitten". Een das kan ook een kledingstuk zijn, dat een bepaalde status suggereert.

160917 - ZOZ - Van verjaardagen en muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Deze zaterdag vieren we Marijke's zeventigste verjaardag, die op vrijdag echt plaatsvond. Ik vroeg haar wat spontaan het eerste muziekstuk was dat ze mooi vindt. Ze heeft ook erg veel met populaire muziek, maar klassiek is net even belangrijker voor haar, dat wist ik.
Dat ze Brahms noemde, verraste me wel, want ik kan me niet herinneren dat ik haar die naam eerder heb horen noemen. Maar als verjaarscadeau is mijn ZOZ deze keer gewijd aan haar keuze.

Uit het oeuvre van Johannes Brahms noemde ze het Pianotrio in B-majeur, en leek als ik ben op het gebied van klassiek, zocht ik even en vond een deskundige, die er meer over vertelt. Op de site "Muzikalifeiten" schrijft Jan de Kruijff uitgebreid over de BRAHMS: PIANOTRIO’S NR. 1-3 (4), en begint met:

Nauwelijks iemand onder de grote componisten uit de Duitse romantiek heeft zoveel gepresteerd als Johannes Brahms. Met welke energie hij daarbij de uitdagingen trotseerde, toont meteen het eerste trio aan dat het ten slotte moest opnemen tegen Beethovens Aartshertogtrio.

Ik vond een mooie uitvoering door grote namen: Isaac Stern, viool, Pablo Casals, cello en Myra Hess, piano, opgenomen te Prades in 1952.
Het bestaat uit: 1. Allegro con brio 2.Scherzo.Allegro molto 3.Adagio 4.Allegro
Let wel: dit duurt 40 minuten, dus ga er even lekker voor zitten!

Stern, Casals, Hess - Brahms: Piano Trio in B Major Op 8:


Voor wie dit allemaal te lang duurt, vond ik een clip met live-beelden, opgenomen met jonge musici, op 10 oktober 2012 in de City Recital Hall Angel Place in Sydney.
Dit is alleen deel 4, het Allegro, gespeeld door Ji Won Kim, violin, Hoang Pham, piano, en Julian Smiles, cello ,

Kim, Pham, Smiles - Brahms: Piano Trio in B Major Op 8 (IV. Allegro):


En op Marijke's feestje gaat kleinzoon Mark zorgen voor de muziek, die hij samen met oma heeft uitgezocht.

160910 - ZOZ - Van Paralympische Muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Ik keek naar de openingsceremonie van de Paralympics (niet live, uitgesteld). Een geweldig spektakel, dat deed denken aan de verhalen over carnaval in Rio, met veel samba en bonte kleuren. En een rolstoelende stuntman!
Tot het moment dat de Braziliaanse vlag langs een erehaag werd binnengedragen, door Rosane Miccolis, alsof ze een kind in haar armen hield. Haar vader, Aldo, was een pionier van de Braziliaanse Paralympische sport.

Op een groot podium in dat enorme stadion werd plechtig die vlag gehesen, en zat één man aan de vleugel, die het Braziliaanse volkslied speelde. Het klonk prachtig, ingetogen en gevoelig!
Toen ik in close-up zijn handen over de toetsen zag gaan, geloofde ik mijn ogen niet. Liever gezegd: wat ik zag leek niet te rijmen met wat ik hoorde. Het ontroerde me hoe iemand met zulke handen zo mooi piano kan spelen.

Die pianist heet João Carlos Martins (25 juni 1940). Als 8-jarige begon hij piano te studeren en werd beschouwd als wonderkind. Een beroemde pianist en leraar zei weldra: "With this kind of tone, with the ability of his fingers, he could become very important for the history of piano playing." Vanaf zijn 20ste heeft hij gesoleerd bij veel grote internationale orkesten. Van 1979 tot 1998 wijdde hij zich geheel aan het opnemen van alle werken van Bach voor toetsinstrumenten.

Tijdens een bezoek aan Bulgarije werd hij aangevallen door misdadigers, waarbij hij verwondingen opliep aan zijn schedel en hersenen. Daardoor kon hij zijn rechterarm niet meer gebruiken. Na velerlei behandelingen speelde hij een glorieus comeback-concert in Carnegie Hall als solist met het American Symphony Orchestra.

Zijn loopbaan als pianist eindigde doordat hij problemen kreeg met zijn linkerhand. Vervolgens vond hij zichzelf opnieuw uit als dirigent, en heeft sindsdien wereldwijd honderden optredens gegeven met belangrijke orkesten.
Daarnaast zette hij sociale programma's op voor kansarme jongeren in Latijns-Amerika.

Er was wel een clip van het pianospel bij de opening, van veraf: Abertura Paralimpíadas Rio 2016 by Maestro João Carlos Martins, maar daar komt de muziek niet goed tot z'n recht, daarom een andere video van het Braziliaanse volkslied, met Padre Marcelo Rossi als gastheer.

João Carlos Martins - Hino Nacional Brasileiro:


Dat "Maestro João Carlos Martins" plezier heeft in muziekmaken en ook muzikale grenzen opzoekt, zien we in de aankondigingsvideo van een samenwerking met Jazz-pianist Dave Brubeck (nl) in New York: João Carlos Martins and Dave Brubeck - "The Meeting". We zien de oude meester nog even meevoetballen met een stel jonge jongens, en we zien een impressie van wat hij met een piano kon vóór zijn problemen. De voice-over zegt dat Dave Brubeck (6 december 1920) 88 was, "The Meeting" zal dus in 2009 plaatsgevonden hebben.
Wie geïnteresseerd is, er staan twee delen van deze ontmoeting op Youtube: João Carlos Martins em Nova York com Dave Brubeck - Parte 1 en João Carlos Martins em Nova York com Dave Brubeck - Parte 2.

De brede smaak van de maestro vinden we ook terug in een uitvoering van Yesterday van The Beatles gecombineerd met Love of My Life van Queen.

Maestro João Carlos Martins 2016 - Love of my life/Yesterday:


Maar Bach blijft toch zijn "core-business". De vertaling van de titel van dit stuk is mij aangereikt als Air on the G-String.

Maestro João Carlos Martins - Aria da 4ª Corda (Bach):


Daarnaast is Maestro João Carlos Martins een echte sportliefhebber. Wie kon beter deze Paralympics muzikaal openen dan hij, die zóveel overwonnen heeft om op dit niveau terug te komen, en ons daarvan met zoveel plezier laat meegenieten?

160907 - 6WmB - Bomen

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!

Het thema is deze keer: Bomen

Klimmen in het spiegelbeeld van bomen

160906 - Oorlogsjaren en het gewone leven

Eerst twee foto's uit het begin van de Tweede Wereldoorlog naast elkaar: is dit dezelfde man?

Ik diepte deze twee foto's op uit een map die gegevens over mijn familie herbergt. Of liever gezegd, delen van twee foto's. Van omstreeks 1941 / 1942. Verlovingsfoto's. Nee, het zijn twee broers, de oudste twee van vier broers. Mijn vader was de oudste.
Het zijn verlovingsfoto's of daaromtrent. De jongere broer lijkt het eerst verloofd te zijn, gezien de slecht leesbare data op de achterkant van de foto's.

Daarna verloofden de oudste broer en zijn partner zich, en trouwden: mijn vader en moeder.

De broers en hun partners leven alleen nog in de herinneringen van nabestaanden. Mijn grootvader, hun vader, kocht een dubbel graf toen mijn vader overleed. In dat dubbele graf, dat inmiddels mocht worden hergebruikt, rusten nu, met mijn volledige instemming, mijn oom en tante. Mijn moeder is later hertrouwd, en heeft een solo-graf in haar geboorteregio.

160903 - ZOZ - Van hemel en archief

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Deze ZOZ is eigenlijk een vervolg op mijn eerdere ZOZ, 141220 - ZOZ - Van kloppenden op de Hemelpoort en Kelten. Bij het maken daarvan heb ik aan mijn vader gedacht, maar niet genoemd. Ik heb toen wel een notitie gemaakt over een eventueel vervolg, dat komt straks aan de orde.

Dat komt, ik ben bezig het "archief" met de nagelaten correspondentie van mijn vader te ordenen, om eventueel over te dragen aan een openbaar archief, als document over een gewone jonge man uit de provincie Groningen, die vóór de Tweede Wereldoorlog zijn dienstplicht vervult, in 1939 gemobiliseerd wordt en na de Duitse inval in Nederland, probeert zijn leven weer op te pakken.
Zoals mijn trouwe lezers weten, is mijn vader in 1944 overleden - niet aan oorlogsgeweld, maar aan darmkanker. Een week voor zijn 28e verjaardag en een jaar na mijn geboorte.
Hij was als timmerman van de Ambachtsschool gekomen, toch was hij in 1943, via schriftelijke studie, al werkzaam als Bouwkundig Opzichter.

Door mijn opvoeding heb ik altijd een raar gevoel bij het geijkte gebed: "Onze Vader die in de Hemelen zijt", want gezien de verhalen over mijn vader, moet hij wel naar de hemel zijn gegaan.
En ja, ofschoon ik nu ruim 2,6 maal ouder ben dan de leeftijd die hij heeft mogen bereiken, soms zou ik willen kloppen op de deur van de Hemel, of ik even met mijn vader zou mogen praten.

Van Bob Dylan's "Knockin' On Heavens Door" vond ik een bijzondere versie van U2 (nl).
Tijdens een live-concert helpt Bono een fan het podium op. Hij krijgt een gitaar van The Edge en gaat meespelen. Bono kondigt hem aan met: "This is Jesus, I love your early work".

U2 "ft. Jesus" - Knocking On Heaven's Door:


De notitie die ik gemaakt had was een link naar een videoclip van een andere song.
De singer / songwriter / multi-instrumentalist daarin is niet voor iedereen een icoon, maar hij heeft wel zijn sporen verdiend: Dougie MacLean (niet te verwarren met Don McLean). Hij begon zijn loopbaan in 1976 bij de traditionele Schotse band The Tannahill Weavers (nl).
De link die ik noteerde was naar de song: "Talking with my father". Zo'n gesprek als dit zou ik ook graag gehad willen hebben...
Ik koos de video van een optreden tijdens het door Dougie MacLean opgezette Perthshire Amber Festival, dat vanaf een weekend in 2005 is uitgegroeid tot een 4-daags muziekfeest in de Schotse landstreek waar hij leeft.
De tekst van dit lied haalde ik van Dougie's website.

Even vooraf: een curlew is een wulp; luister hier naar het karakteristieke geluid (mp3).

Wulp (Numenius arquata), © Andreas Trepte via Wikimedia

Talking With My Father

Music and Lyrics by Dougie MacLean
Published by Limetree Arts and Music (MCPS and PRS UK)

I'm talking with my father, he's talking with his son
And I don't need to look any further for the one I have become
He says listen to that curlew that's a sound I love to hear
It's a strange reflection that we look through oh that finally finds us here

CHORUS:
In this place where life's heart thunders
In this place where time holds still
In this place of harmony and wonder
And values not of gold fulfill

I'm walking with my father across these gentle Perthshire hills
It's timeless mysteries that we gather that make the memories that we fill
He says don't fix what is not broken no need to find what's not been lost
It's a heavy gate we have to open an endless field we have to cross

CHORUS

There will always be the brave one there'll be the one who turns away
With all too many things left undone oh and so much left to say
I'm talking with my father, he's talking with his son
I don't need to look any further for the one I have become

CHORUS

Dougie MacLean - Talking With My Father:


Tja, maar misschien zou dat gesprek met mijn vader wel uitlopen op een confrontatie, omdat ik, juist door zijn veel te jonge, oneerlijke verdwijnen, met vragen heb geworsteld, die me andere antwoorden hebben laten ontdekken dan waarmee ik ben opgevoed.
Zou hij me, net als mijn stiefvader, ook een "dwarsbongel" hebben gevonden?
Misschien zou het wel een discussie geworden zijn over de voorbestemdheid van alles, zoals bijvoorbeeld beschreven in de roman Een vlucht regenwulpen van Maarten 't Hart...