161022 - ZOZ - Van Generaties en Woodstock

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst bij Marja.

Ik liep over het kerkhof om een foto te maken, van het graf van een in augustus 1945 overleden broer van mijn moeder, in verband met onze naderende familiedag.
Mijn moeder heeft zorgvuldig een brief van hem bewaard uit februari 1945, en die heb ik nu. Hij was ook aan mij gericht, ook al was ik nog geen twee jaar oud.
De brief was een late felicitatie voor mijn moeders verjaardag. Er staan aangrijpende passages in:

Ik zou je wel eerder geschreven hebben, doch de landwacht in Stadskanaal heeft mij te pakken gehad en geslagen en geschopt. Geen woord heb ik losgelaten. Filip hebben ze voor de 2de maal opgehaald. Hij is nu overgebracht naar Groningen.

Filip moet zijn zwager geweest zijn, dus ook een oom van me; "Overgebracht naar Groningen" betekent hier waarschijnlijk: naar het beruchte Scholtenshuis.

Donderdag 24 Jan. hebben ze mij te pakken gehad. 's Nachts ben ik vertrokken.
Zondagmiddag ben ik pas bij Vader en Moeder aangekomen. Ik heb de reis in 3x gedaan omdat ik het met die sneeuwstormen niet in één keer kon doen. Eerst naar Musselkanaal, vandaar naar Ter Apel en Zondagmiddag om 2 uur uit Ter Apel naar Emmen waar ik om 7.15 uur aangkomen ben. 'k Heb 4 uur geloopen door 30 cm. hooge sneeuw met de fiets aan de hand. Toen ik thuis kwam was ik dood op. Ik kon daar echter niet langer blijven als één nacht.

Denkend aan de machteloosheid tegenover die wreedheden, hoorde ik weer die song die Marijke net op Facebook had gedeeld, over een jonge vrouw die opgesloten zit in een toren. Ze mag de werkelijkheid alleen via een spiegel zien, maar sterft een vroege dood als ze de regel overtreedt. Het verhaal is gebaseerd op een gedicht, The Lady of Shalot van Alfred, Lord Tennyson.
Het wordt hier gezongen door de Canadese Loreena McKennitt (nl), die veel Keltische invloeden in haar muziek stopt.

Loreena McKennitt - The Lady of Shalot:


Uiteraard liep ik ook langs het graf van mijn moeder, en een andere muzikale associatie welde op, uit een heel ander genre: Sometimes I Feel Like a Motherless Child, een Negro Spiritual, die door velen op de plaat is gezet.
Die titel is voor mij in de eerste plaats verbonden met Richie Havens (nl) en zijn optreden op het Woodstock festival (nl) in 1969. Die had ik in 2014 al eens in ZOZ 81, maar ik plaats hem nog eens.

Richie Havens was de eerst-optredende artiest. Door de enorme drukte en het volledig vastlopen van het verkeer, konden de artiesten die na hem zouden optreden, de locatie niet op tijd bereiken. Daarom werd Richie Havens een aantal keren gevraagd om door te gaan met zijn optreden. Toen hij zijn hele repertoire ten gehore had gebracht, improviseerde hij op Sometimes I Feel Like a Motherless Child, en herhaalde steeds het woord "Freedom", en onder die titel is deze opname de wereld over gegaan. Uiteindelijk duurde zijn optreden drie uur!

Richie Havens - Freedom (Sometimes I Feel Like a Motherless Child):


Van de vorige generatie kunnen op de familiedag eventueel nog slechts twee hoogbejaarde tantes aanwezig zijn, weduwen van broers van mijn moeder. En onze generatie (zo'n 40 neven en nichten) begint ook al uit te dunnen. Daarom gaan we er maar een mooie dag van maken, met elkaar weerzien, bijpraten en herinneringen ophalen...

Niet moeilijk om een passende titel (nl) te vinden, en als je toch al op Woodstock bent, The Who (nl) was er ook...

The Who - My Generation (Live at Woodstock 1969):


Ook van die bezetting van The Who leeft nog maar de helft.

Voor geïnteresseerden: Link naar het project Ooggetuigen van het Scholtenshuis; interviews.