17 november 2016

161117 - Niklas - Tirade: Theorie en Praktijk in de Zorg

Twee actuele berichten vandaag brachten me even terug in mijn werkzame leven. Ik heb noodgedwongen de lange weg gevolgd, van LTS via schriftelijke cursussen en werkervaring tot hoofdontwerper elektronica.
Ik koos er voor om te solliciteren bij een bedrijf dat oproepsystemen maakte voor zorginstellingen. Vijftig jaar geleden, na mijn eerste baan die blijkbaar een goede opstap was, werd ik aangenomen.
Mijn motivatie voor die keus was, om iets terug te doen voor de zorgsector, die er voor gezorgd had dat ik genas van een moeilijk te vinden ziekte.

Eerst las ik, dat Samsung een slecht najaar heeft. Door de problemen met het brandgevaarlijke model Note 7 verkopen ook de andere modellen slecht.

Dan denk ik terug aan de fanatieke redevoeringen van (marketing-)managers, dat onze afdeling Ontwikkeling de "Time-to-market" véél korter moest maken. De tijd tussen een ontwerp-opdracht en het marktrijpe product dus. Vragen en opmerkingen van ontwerpers over de kwaliteit van het ontwerp, werden weggewimpeld: dat was hun zorg.

Inzicht in het ontwerpproces ontbrak. Standaard was een vergelijking met de nieuwbouw van onze fabriek: die was keurig volgens planning klaar. Dat dat met bekende technieken werd uitgevoerd, terwijl onze ontwerpers zich de snel veranderende technologie moesten zien eigen te maken, werd weggewuifd, dat hoorde bij het vak.
En dat na twee jaar op de bovenste verdieping van dat nieuwe gebouw, bij de eerste forse regenbui overal emmertjes stonden om de vloerbedekking te redden, telde niet.

"Hoe eerder je een nieuw product op de markt zet, hoe meer je voor de neus van de concurrentie wegsnoept", was het dogma.
Ik dacht daar het mijne van, en heb dat ook kenbaar gemaakt: als je één slecht product "op tijd" op de markt hebt, kan dat je héle omzet verpesten, omdat het vertrouwen in het bedrijf geschaad wordt, en dat kan veel breder en langduriger doorwerken.

Ik zie nu bij een internationale gigant een bevestiging dat ik toch niet zo'n domme opmerking maakte.

Later zag ik bij EenVandaag een reportage over "op de zwarte lijst geplaatste" verpleeghuizen, waar de zorg ondermaats zou zijn. "Het personeel" zou onvoldoende geschoold zijn, ook al werkte men er al zeer lang.
Mijn interpretatie was, dat er geweldig goed voor de bewoners gezorgd wordt door zeer toegewijd personeel, dat echter niet allemaal het "vereiste" hoge niveau van opleiding heeft.

Ik dacht even terug aan een "bezuinigingsronde" in ons bedrijf. Assistent-ontwerpers zouden allemaal ontslagen worden, omdat Ontwerpers en Hoofdontwerpers datzelfde werk best zouden kunnen doen.
Alle Ontwerpers en Hoofdontwerpers hebben toen aangeboden een deel van hun (betaalde) uren in te leveren om de Assistent-ontwerpers in dienst te kunnen houden.
Daarmee zouden de (Hoofd-)Ontwerpers zich kunnen concentreren op hun taak, en de Assistent-ontwerpers konden hun gewone taken (effectiever) kunnen blijven doen. Uiteindelijk heeft de rechter de Hoofd/Asistent/Ontwerpers in het gelijk gesteld, zelfs zonder inlevering van uren.

Een schrijnend voorbeeld is tegenwoordig het in hun urine en ontlasting laten liggen van zorgbehoevende ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen.
Is er hooggeschoold personeel voor nodig om dat op te lossen? Dat ook nog eens niet in voldoende mate beschikbaar is?

Een andere vergelijking dringt zich op. Jongens die net van een HBO of WO opleiding kwamen, maakten de "domste" praktische fouten in hun ontwerpen. Ze konden van alles uitrekenen met grote "formules met spekhaken", maar wisten bijvoorbeeld niet dat de supersnelle elektronica registreert dat de metalen delen "stuiteren" bij het indrukken van een schakelaar. De elektronica telt elke stuitering!
Ook zo'n verschil tussen theorie en praktijk!

Haal personeel in huis, niet op basis van diploma's, maar op vaardigheden.
Maar ik heb de indruk dat personeelsafdelingen worden bemand op basis van de kennis van welke diploma's er bestaan, en niet op de vaardigheid om de geschiktheid van een sollicitant voor een functie te beoordelen.

Net zoals de samenstellers van de "zwarte lijst" alleen maar oog lijken te hebben voor diploma's, en geen inzicht hebben hoe "de werkvloer" functioneert of dient te functioneren...
Wat ik na dit onderwerp van Staatssecretaris van Rijn denk? Tja... VVD-Theorie, PvdA-beginselen onwaardig! Niks Solidariteit!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten