170114 - ZOZ - Van senioren en kinderliedjes

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Er spookte ineens een kinderliedje door mijn hoofd dat mijn moeder vroeger voor me zong. Ze kreeg dan een schalkse blik in haar ogen, want ze schijnt zich in haar jeugd niet onbetuigd te hebben gelaten bij de avonturen en het kattekwaad, dat zij met haar broers en zussen, vriendjes en vriendinnen uitspookte.
Zo heeft ze op haar vierde een arm gebroken, doordat ze van een hek viel waar ze opgeklommen was. Ze was de derde van het tiental dat mijn grootouders voortbrachten.

Eén van de spannende verhalen, gaat over een muziekuitvoering, op een muziekkoepel in het dorp, wat later op de avond.
Terwijl het publiek aandachtig toehoorde, hield de veldwachter een oogje in het zeil op de achterste rij. Ontspannen, met de handen op de rug. Mijn moeder vertelde, hoe de kwajongens een nog smeulende sigarettenpeuk opraapten. Die legden ze in de handen van de diender, die in een reflex zijn handen dichtkneep. In zijn schrikmoment zagen de daders kans om te ontsnappen zonder herkend te worden...!

Zelf was ik nogal braaf. Ik speelde wel met andere kinderen op straat of in het omringende bos. Tikkertje, cowboys en indianen, blikspuit. Maar hooguit een beetje zand aan de kleren. Verder veel met de mecanodoos.

Toen ik voor het eerst thuiskwam met een winkelhaak in mijn broek doordat ik me voorzichtig had gewaagd aan boompje klimmen, dacht ik dat ik op mijn kop zou krijgen. Of beter gezegd: met de mattenklopper op mijn billen. Maar toen ik met een bedrukt gezicht vertelde wat er aan de hand was, barstte mijn moeder uit in een schaterlach...!

Misschien dat het die herinnering is, waardoor ik die twee regels uit dat liedje maar niet kwijtraak! En zoals de reactie van mijn moeder het tegengestelde was van wat ik verwachtte, zit die tekst ook verkeerd-om in mijn hoofd. Maar mogelijk komt dat door klankgevoel (om het maar even een naam te geven):

Jij komt vanavond de deur niet meer uit,
Je hempie is gescheurd en je broekie steekt er uit!

Nou is het wèl zo, ik vond op Seniorplaza dat er nogal wat tekstvarianten van dat liedje zijn.
De officiële titel schijnt te zijn "Drommelse Jongen" (mooie archaïsche aanduiding!), maar "Jij komt vanavond de deur niet meer uit" is een effectieve zoekterm.
Ik heb niet eenduidig gevonden door wie dit liedje geschreven is, en wie het als eerste heeft uitgevoerd. Het was al bekend in mijn jongere jeugd, dus het moet meer dan 60 jaar oud zijn - ik vermoed nog ouder.
Ik vond er, tot mijn verbazing, op YouTube veel video's van in meerdere uitvoeringen, waarvan ik er twee heb gekozen. De eerste ligt muzikaal het dichtst bij de sfeer van mijn herinneringen. Over de band Mascot Rouge was dit nog de meest informatieve link. De plaat is blijkbaar opgenomen in 1977 in de Flowertree Studio (FB) in Nieuw Amsterdam... de geboorteplaats van mijn moeder!

Mascot Rouge - Drommelse Jongen (wat heb je gedaan):


De tweede is van een koor, dat zichzelf zó omschrijft: Anders dan normaal is een actief pretkoor uit Genemuiden met een indrukwekkend Nederlandstalig repertoire begeleid door veelzijdige muzikanten. Daarmee krijg je in iedere gelegenheid beweging maar dan wel Anders dan normaal!

Anders dan normaal - Drommelse Jongen:


Ik denk dat mijn moeder dit wel had kunnen waarderen: zo lang ik me herinner zong ze in een koor, tot een paar maanden voor haar overlijden. Hier een foto met het koor waarin ze destijds zong, dirigent S. Heinsma, en waarmee ze te horen geweest is via de NCRV-radio.

Naar aanleiding van deze ingang in de wereld van de muziek dacht ik aan de prent bovenaan dit blog. Die gaf me ook meteen de inspiratie voor een andere blog-activiteit: de uitdaging om in 6 woorden en 1 beeld een verhaal te vertellen.
Het thema was deze keer "ceremonie"; dit was mijn bijdrage.