02 september 2017

170902 - ZOZ - Van handen en loslaten

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Het was voor ons een emotionele en drukke week. Zoals ik in mijn vorige ZOZ schreef,overleed vorige week vrijdag onze (schoon)zus Sylvia. Donderdag namen we in fysieke zin definitief afscheid van haar.
Vrijdag en zaterdag waren we bij de familie, om er bij te zijn en te doen wat we konden. We gingen terug naar huis, ook omdat Marijke haar bijdrage voor het afscheid wou voorbereiden.
Woensdagavond zijn we in kleine kring samen bij Sylvia geweest, waar ze lag opgebaard met een aantal van haar favoriete boeken en andere dingen rond de kist.
Donderdagmorgen was de afscheidsbijeenkomst. De zaal was behoorlijk vol, toen wij als familie binnenkwamen met Sylvia's kist, begeleid door muziek.
Na een inleidende tekst van de uitvaartbegeleidster staken de kleindochters en Nico kaarsen aan.
Tijdens muzikale intermezzo's werden foto's van Sylvia vertoond, de meeste gemaakt door Nico, tijdens uitstapjes, of thuis, of zomaar ergens in de stad. Sylvia was een dankbaar model.

Sylvia's foto op het gedachteniskaartje

De eerste persoonlijke woorden waren van de jongste kleindochter (11), die haar eigen tekst had geschreven, gevolgd door de oudste kleindochter (21).
Marijke vertelde haar herinneringen aan het leven van haar zus, en na een volgend muzikaal en beeldend gedeelte spraken Sylvia's zoon en dochter hun afscheidswoorden.
Nico's warme herinneringen en afscheidswoorden werden gelezen door de uitvaartleidster.

Eén van de muzikale bijdragen was een keuze van Sylvia zelf, vanwege de symboliek hoe zij en Nico elkaar hadden leren kennen in een moeilijke periode in hun levens, en in elkaar de liefdes van hun leven vonden: Prends cette main (Neem deze hand), gezongen door Jane Birkin (nl). Ik vond de tekst hier. Sylvia "had wel iets" met Frankrijk.

Jane Birkin - Prends Cette Main:


Marijke besloot haar tekst met een gedicht dat ze enkele maanden geleden had geschreven, maar, alsof het er nu voor geschreven was, helemaal paste bij dit afscheid. Het is ook gekozen voor het gedachteniskaartje.

In de ochtend zie ik
wat in de avond verviel

in nieuw licht

ik lijst het in, dit beeld
om het bij mij te houden

te kunnen blijven zien

maar het verandert
naarmate de dag vordert

het licht vervaagt

in de middag bevrijd ik het beeld
uit de krappe omheining

laat het gaan in oneindigheid

als de avond valt
wacht ik op een terugkeer

tot de ochtend het mij brengt

©Marijke van der Scheer


8 opmerkingen:

  1. Prachtig. Om stil van te worden. Sterkte beiden.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ontroerend Gauke!

    Ik wens jullie veel sterkte en kracht!!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. In de passie van het leven.
    Beide heel mooi.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Mooi en ontroerend. Ik wens jullie veel kracht

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een mooi lied. Het ontroert me. Julie heel veel kracht en sterkte gewenst bij het verwerken (en aanvaarden) van dit verlies.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat mooi en zo ontroerend dat je er stil van wordt.
    Gecondoleerd en veel sterkte!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Vind dit zo mooi, het lied, het gedicht en de omschrijving dat ik er geen goede woorden voor kan vinden, behalve dan dat jullie van haar houden.

    Wens jullie veel liefde en kracht de komende tijd.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Och Gauke, ik dacht dat ik vorige week alle zwijmels gezien en geluisterd had maar de jouwe toch niet. Gecondoleerd.
    Het gedicht van je vrouw is prachtig.
    Geen toeval dat ze dit onlangs schreef...

    BeantwoordenVerwijderen