171028 - ZOZ - Van heuvels en dalen

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Antoine Dominique Domino Jr. (February 26, 1928 – October 24, 2017), known as Fats Domino (nl), was an American pianist and singer-songwriter of Louisiana Creole descent. He had 35 records in the U.S. Billboard Top 40, and five of his pre-1955 records sold more than a million copies, being certified gold. Between 1955 and 1960, he had eleven Top 10 hits, and his record sales were reportedly surpassed only by Elvis Presley. During his career, Domino sold over 65 million records. His musical style was based on traditional rhythm and blues, accompanied by saxophones, bass, piano, electric guitar, and drums.

Ik was verbaasd dat Fats Domino 4 keer geplaatst is in een ZOZ, maar naar mijn idee zijn grootste hit wereldwijd stond er nog niet in: Blueberry Hill. Deze song uit 1940 is veelvuldig gecovered door diverse artiesten; de muziek is van Vincent Rose, de tekst van Larry Stock en Al Lewis.
De song is oorspronkelijk geschreven voor de Westernfilm The Singing Hill en werd in de film, country-style, gezongen door Gene Autry (nl), ook bekend als "the Singing Cowboy". Dit zou de eerste ooit opgenomen versie zijn.

Gene Autry - Blueberry Hill (1941):


Alle covers ten spijt is de Rock'n Roll versie van Fats Domino de bekendste. Hij nam het de eerste keer op in 1950 en is het zijn hele carrière blijven spelen.
Ik weet nog dat ik een fortuin aan kwartjes in de jukebox heb gegooid van mijn favoriete "lunchroom". Voor een kwartje kon je 3 plaatjes laten draaien in de jukebox; bij mij was het vaak 3 keer Blueberry Hill. De troostende melancholie van de warme muzikale klanken, en de hoop het ideale vriendinnetje te lokken.

Ik kies een versie, chronologisch halverwege die tijd en nu, met de erkenning voor het raakvlak van Jazz, R&B, Blues en Rock'n Roll, met een optreden op North Sea Jazz.

Fats Domino - Blueberry Hill (North Sea Jazz-Holland, 1980):


Dat Blueberry Hill de wereld heeft veroverd, moge blijken uit de volgende video. Weliswaar komt de performance niet heel geroutineerd en gelikt over, besef echter dat het hier gaat om een (spontaan?) benefiet-optreden in St. Petersburg voor zieke kinderen. De artiest in kwestie kondigde zichzelf aan met: "I can neither sing nor play, but I very much like doing it."

Vladimir Putin - Blueberry Hill:


Fats Domino's eerste hit was The Fat Man, dat hij schreef samen met zijn muzikale maatje Dave Bartholomew. Deze song wordt soms genoemd als "de eerste Rock'n Roll opname", voordat de term was bedacht, en was de eerste Rock'n Roll plaat waarvan meer dan een miljoen exemplaren werden verkocht.

Fats Domino - The Fat Man (1949):


Fats Domino was een inspirator voor veel andere artiesten. Elsvis Presley bewonderde hem ook, en omgekeerd; dit is een dubbel-optreden: Elvis Presley / Fats Domino - Blueberry Hill / Love Me.
Paul McCartney was voor The Beatles bezig met de pianopartij voor een song, en greep terug op muziek van Fats Domino's Blue Monday; dat ging over de week van een hardwerkende man.

Fats Domino - Blue Monday (1957):


De Beatles-song werd Lady Madonna (nl) over de werkweek door de ogen van een vrouw. Fats was zo enthousiast, dat hij de song ook opnam.

Fats Domino – Lady Madonna (1968):


Op 23 January 1986 werd Fats Domino, als een van de eerste artiesten, opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame (nl).

Billy Joel Inducts Fats Domino into The Rock and Roll Hall of Fame:


Mooi hoe Fats Domino, die grote artiest, zijn collega's die daar al opgetreden hebben, lof toezwaait. Ontroerend hoe hij uitspreekt dat hij zou willen dat Elvis Presley (nl) en Buddy Holly (nl) die tegelijk postuum werden opgenomen in de Hall of Fame, er nog bij hadden kunnen zijn.

Buddy Holly was, samen met Richie Valens en The Big Bopper omgekomen bij een vliegtuigongeluk; daar wordt wel aan gerefereerd als: The Day the Music Died (nl). Ik plaatste al eens de video Buddy Holly - Valley of Tears (newscast intro) met een nieuwsbericht over dat ongeluk.
Als je zoekt op Valley of Tears vind je in de eerste plaats iets over een veldslag, van 6 tot 9 oktober 1973, uit de Yom Kippur oorlog (nl). Deze slag ging over de door Israël in 1967 bezette Golan-hoogte.

Dat had niets te maken met de song Valley of Tears van Buddy Holly's in 1958. Ik had er nooit aandacht aan geschonken, maar de song is geschreven door Fats Domino en Dave Bartholomew.

Fats Domino - Valley Of Tears:


De titel past wel bij de periode van ons leven. Kort na het overlijden van Marijke's zus, waarbij we intens betrokken waren, wordt mijn oudste stiefzus vandaag gecremeerd zonder dat we er bij kunnen zijn, omdat we allebei te ziek zijn en de afstand te groot is.

1671021 - ZOZ - Van toeters en bellen

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Omdat ik geen rekenwonder ben, wil ik niet de indruk wekken dat ik dat wèl ben. Huh…? Vroeger werd bij ons op het dorp wel eens gezegd: "Moet dat kind nog naar school? Die kan toch al een elf schrijven met zijn neus!"
Als ik niet oppas doe ik dat ook, en ik hoest voortdurend alsof er een T-Ford staat te toeteren! Om een indruk te geven: 1923 Model T Ford Aaoogha horn.

Een oud volksrecept dat mij ooit ter ore kwam, is het eten van zoute haring. Dat kwam mooi uit, Jacintha kwam langs op haar wekelijkse ronde met de viswagen. Als mijn grootvader en opvoeder zwaar verkouden of grieperig was, kreeg hij groentesoep. Alsof het gepland was, kreeg ik dat vandaag ook: heerlijk!

Er drong zich meteen een titel bij me op: Rockin' Pneumonia and the Boogie Woogie Flu. Weer een song die een hit geworden is door iemand anders (een blanke) dan de oorspronkelijke (zwarte) singer/songwriter, Huey "Piano" Smith.
Huey Smith werd bekend door zijn pianostijl, waarmee hij zuidelijke pianisten beïnvloedde. Zijn eerste song schreef hij op de piano toen hij 8 jaar was. Hij begon te werken op zijn vijftiende en was 18 toen hij z'n eerste platencontract kreeg.
Vanaf 1955 speelde Smith met bands en in veel studiosessies van grote artiesten, zoals Little Richard en Lloyd Price.
In 1957 bracht hij de titel uit waar ik meteen aan dacht met mijn snotneus.

Huey Piano Smith - Rockin' Pneumonia and the Boogie Woogie Flu:


Een andere titel van hem die me aanspreekt, is: Huey "Piano" Smith - High Blood Pressure, iets waarmee veel ouderen worden geconfronteerd.
En omdat 'ie leuk is, een link naar een duet met vader en dochter, met de radio aan in de auto: Huey 'piano' smith and the clowns - don't you just know it.

"Rockin' Pneumonia and the Boogie Woogie Flu" werd pas een internationale hit in 1972, in de versie van Johnny Rivers (nl); hier een versie met de tekst in beeld.

Johnny Rivers - Rockin' Pneumonia And The Boogie Woogie Flu:


Het werd de derde Gouden plaat voor Rivers. Mocht je deze versie beter vinden dan die van Huey Smith, dan zou dat kunnen komen door de betere opnametechniek en de fantastische studiomuzikanten, die de begeleiding doen. Het was een los-vaste groep rond L.A. (Los Angeles), die in verschillende samenstellingen speelde op tal van hits. De groep kwam bekend te staan als The Wrecking Crew. Er is zelfs een documentaire gemaakt over deze topmusici. Soms werden ze genoemd The First Call Gang, soms ook The Clique. (Grappig, dat laatste was ook de naam van een dichtersgroep waarvan ik 11 jaar lid ben geweest).

Omstreeks 1960 werden ze de "de facto house band" voor de roemruchte producer Phil Spector (nl), en werden dan soms genoemd: The Phil Spector Wall of Sound Orchestra.
The Wrecking Crew speelde vaak anoniem mee op de platen van bekende artiesten, zoals Jan & Dean, Sonny & Cher, Barry McGuire, The Mamas & the Papas, Frank Sinatra, en Nancy Sinatra. Soms werden ze gebruikt als "ghost players" (zoals boeken met een bekende naam op de kaft soms geschreven zijn door een "ghost writer"), zoals op Mr. Tambourine Man van The Byrds, Pet Sounds van The Beach Boys, en albums van The Monkees.
The Wrecking Crew wordt nu algemeen gezien als succesvolste groep studiomuzikanten in de geschiedenis van de populaire muziek.
Phil Spector was behalve een geniale producer, ook een exentriekeling, die uiteindelijk in de gevangenis belande wegens moord, soms uitgelegd als crime passionel.

Naast veel andere covers vond ik Jeannie C. Riley - Rockin' Pneumonia & The Boogie Woogie Flu. Ik kan me niet herinneren dat ik de naam Jeannie C. Riley eerder had gezien, maar ze staat zelfs in de Nederlandse Wikipedia. Misschien omdat ze zich thans gericht heeft op Gospel, nadat ze aan de drank geraakt was, gescheiden, afgekickt, hertrouwd met haar ex en zich nu "born again Christian" noemt.

Jeannie C. Riley heeft nooit het succes uit 1968 kunnen evenaren van de hit die ze had met Harper Valley P.T.A. (nl), een song van Tom T. Hall (nl).
Met deze song, die onmiddellijk een enorme hit werd, werd ze de eerste vrouw die met dezelfde song tegelijkertijd in de top van de Billboard Hot 100 en de U.S. Hot Country Singles charts stond. Het duurde tot 1981 voordat dat record werd geëvenaard door Dolly Parton.

In dat lied komt een dochter thuis met een briefje van school, dat de moeder, een weduwe, door haar onaangepaste gedrag een slecht voorbeeld is voor haar kind en anderen. Het briefje komt van de oudercommissie en het schoolbestuur (P.T.A.). De moeder gaat die middag meteen met opgestreken zeilen naar de volgende vergadering. Ze heeft een minirok aangetrokken en trekt flink van leer: "Het is hier klein Peyton Place, en jullie zijn allemaal hypocrieten!" In de toenmalige TV-soap Peyton Place was schijnbaar alles netjes geregeld, maar het krioelde van het gekonkel en de affaires.
Uit de opbouw van het lied blijkt, dat de dochter het verhaal vertelt. De song heeft geleid tot het maken van een film en een TV-serie.

Jeannie C. Riley - Harper Valley P.T.A.:


De schrijver, Tom T. Hall (1936), is niet zomaar iemand: countryzanger, songwriter en boekenschrijver. Hij heeft 11 nr.1 hits geschreven en nog 26 top 10 hits.
Hij had ook wel een mening over politiek. Nou is deze song uit 1972 en gingen de Amerikaanse presidentsverkiezingen tussen Richard Nixon en George McGovern, maar iemand heeft er actueel beeld bij gemaakt, en dat wil ik jullie niet onthouden.
De song bereikte nr. 11 in de C&W hitlijst in 1972. (Hier de tekst).

Tom T. Hall - The Monkey That Became President:


Zo eindigt dan een ontdekkingsreis, die begint met een stevige verhoudheid, langs een paar verrassende ontdekkingen: 1) zwarte Heuy verzint, blanke Johnny wint; 2) hypocrisie kan hits opleveren; en 3) muzikale politieke commentaren kunnen opnieuw actueel worden.

171017 - Niklas - Boze Witte Mensen

Boze Witte Mensen zijn niet altijd Boze Witte Mannen. Gisteren was ik onvermijdelijk getuige van een discussie met een Boze Witte Vrouw, die ergens aan de rand van onze kennissenkring dwarrelt.
Ze was in gesprek met een niet zo boze witte vrouw over Groot Onrecht dat haar was aangedaan. Zittend op haar rollator, zodat ze het lang kon volhouden, fulmineerde ze er flink op los.

Deze keer had de apotheek het gedaan. Ze had medicijnen gekregen op een herhalingsrecept van haar specialist. Maar ze zaten in een ander doosje, ze waren van een andere fabrikant. Dat pikte ze niet, ze wou de medicijnen die ze altijd had. De apothekersassistente had toen gezegd dat ze dan moest betalen.
De toon waarop de Boze Witte Vrouw dat vertelde, deed vermoeden dat ze nogal was afgeblaft. Maar dat was haar eigen gebruikelijke toon: recht zo die gaat en met luider stemme.
Ze ging nóóit weer naar díe apotheek, want die bedonderde haar: ze had toch nooit wat hoeven betalen voor die medicijnen? Dachten ze nou echt dat ze haar konden belazeren? En die zorgverzekeraars willen de mensen alleen maar dood hebben.

Als klap op de vuurpijl, die apothekersassistente had ook nog gevraagd of ze wel genoeg calcium gebruikte! Waar bemoeide dat mens zich mee, ze was toch geen dokter? En juist in dat nieuwe medicijn zat calcium, en daar kon ze niet tegen want dan kreeg ze allerlei kwaaltjes. En dat had ze de assistente op haar gebruikelijke manier verteld.

De niet zo boze witte vrouw probeerde haar uit te leggen, dat de keuze uit verschillende medicijnen met dezelfde werkzame stof niet door de apotheek wordt bedacht, maar uiteindelijk door de minister van Volksgezondheid wordt bepaald.
Dat apothekersassistentes er ook voor doorgeleerd hebben, dat ze dat werk niet zómaar mogen doen. En dat het juist getuigt van deskundigheid en zorgvuldigheid als ze zulke vragen stellen.
Ook, dat het verschil maakt hoe je mensen aanspreekt; dat als jij blaft, de neiging om vriendelijk te reageren afneemt.
Jaja, daar had de niet zo boze witte vrouw misschien wel gelijk in.

Via een nabijere kennis kreeg ik tot mijn verrassing nú al feedback. De Boze Witte Vrouw had spontaan verslag gedaan van het gesprek waarvan ik getuige was geweest, en toevallig hadden we vandaag contact.
De Boze Witte Vrouw was het lang niet eens met de niet zo boze witte vrouw, maar die had tenminste geluisterd en nu had ze eens lekker haar hart kunnen luchten!

Ach, die kennis had ook al vaak geprobeerd de Boze Witte Vrouw er van te overtuigen dat de muren waar ze tegenop liep, meestal door haar eigen gedrag waren ontstaan. Maar dat was zaaien op rotsige bodem, en niet alleen vogeltjes zingen zoals ze gebekt zijn...

Tja, het onrecht in deze wereld is groot, vooral als je er bij voorbaat van uit gaat dat iedereen je wil belazeren.
En als je niet goed op de hoogte bent hoe de dingen werken, doordat je je er niet in kunt of wilt verdiepen...

171014 - ZOZ - Van Coca en Pepsi

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Marja heeft een vooruitziende blik, daardoor is er vandaag weer een ZOZ.
Wie haar lotgevallen heeft gevolgd, weet dat een van de eerste dingen waar ze om vroeg toen ze weer een heel klein beetje mens werd na de operatie, cola was.

Het eerste waar ik aan dacht was, dat er héél veel artiesten zijn geweest die een commercial hebben opgenomen voor Coca Cola, maar de eerste naam die me te binnen schoot was deze:

Golden Earrings - Coca Cola commercial:


Later deden ze het nog eens dunnetjes over met:

Golden Earrings - Rum and Coca Cola:


De grootste concurrent kon natuurlijk niet achterblijven, en pakte het groots aan:

Pepsi Commercial - We Will Rock You (feat. Britney Spears, Beyonce, Pink & Enrique Iglesias):


Ach, er is nog zoveel meer te vinden over cola, zoals deze tekst op de site Children's Bible Songs; het lijkt me typisch Amerikaans:

Pepsi Cola Song

Pepsi cola went to town,
Coca cola shot him down.
Dr. Pepper fixed him up,
Now we all drink 7-up.

Chorus:
Knock, knock, rattle, rattle, honk, beep, beep.
Knock, knock, rattle, rattle, honk, beep, beep.
Knock, knock, rattle, rattle, honk, beep, beep.
Knock, knock, rattle, rattle, honk, beep, beep.

Way down south where bananas grow,
A mouse stepped on an elephant’s toe.
The elephant said with tears in his eyes,
“Go pick on someone your own size!”

Chorus

Jesus is a friend of mine,
I talk to Him all the time.
One day, He died on Calvary,
So we all could live eternally!

Chorus

Pepsi cola went to town,
Coca cola shot him down.
Dr. Pepper got shot too,
Now we all drink Mountain Dew!

Tja, of dit nou zo pedagogisch verantwoord is…?

171007 - ZOZ - Van Rodgers en Redding

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Nu Marja, alvorens zelf een zware ingreep te ondergaan, toch haar ZOZ had voorbereid, kan ik natuurlijk niet verstek laten gaan, nu ze mij benoemd heeft tot "opperzwijmelaar"... ;)

Het wordt wel een korte, want wij hebben te maken met een verjaardag van iemand die nooit zijn verjaardag viert, maar er niet onderuit komt nu hij 50 wordt en het dan maar meteen wat groter aanpakt. Zondagskind: op zondag geboren en op zondag 50 jaar! Daarvoor moest "nog even" iets worden voorbereid, vandaar mijn late inbreng.

Inspiratie hoefde ik niet te zoeken, want deze week bleef een song in mijn hoofd rondzingen. Zo'n song die je "hoort" zodra je de titel leest.
Mijn Facebook-vriend Bertus ten Caat had die song geplaatst: Paul Rodgers - I've Been Loving You Too Long.

De uitvoering die ik "hoorde" was echter het origineel, van Otis Redding.
De song I've been loving you too long is vaak gecovered. The Rolling Stones waren de eersten, kort nadat het origineel een hit was. Otis Redding beschouwde dat als een compliment en beantwoordde dat door "(I Can't Get No) Satisfaction" op te nemen. Ook o.a. Ike & Tina Turner namen de song op.
Hier de "Live performance from Monterey International Pop Festival 1967".

Otis Redding - I've Been Loving You Too Long:


Paul Rodgers leerden we kennen als singer/songwriter van Free, met hun grootste hit: Free - All Right Now. Rodgers blijkt nog steeds actief. In de volgende clip speelt hij samen met Simon Kirke, drummer van Free, als Bad Company, en verder Slash en Neal Schon.
Ze spelen "Wishing Well", een song van Free (niet te verwarren met dezelfde titel door Terence Trent D'Arby).
Die titel kan duiden op een "wensput", maar ik interpreteer het hier als beterschapswens voor Marja.

Paul Rodgers - Wishing Well:

171002 - WE300 - Gezondheid

Geschreven voor de WE300-uitdaging van PlatoOnline voor september 2017.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord 'Gezondheid' als onderwerp.
Het themawoord mag in het stuk niet genoemd worden.

---

Een goede geestelijke en lichamelijke gesteldheid is een eerste vereiste voor het optimaal functioneren van een mens. Beide factoren hebben invloed op elkaar.
Lichamelijk onwelzijn leidt tot verminderd geestelijk welbevinden, waarbij het effect niet altijd zuiver proportioneel is.
Zo kunnen lichamelijk ernstig zieke mensen een onverwoestbaar goed humeur hebben en hun treurende omgeving opbeuren.
Het tegengestelde komt ook voor, dat mensen met vaak voorkomende, kortdurende aandoeningen, het gevoel hebben dat ze op sterven liggen. Daar wordt dan de spot mee gedreven, terwijl de spotter zelf het eigen repertoire vergeten is.

Geestelijk malheur heeft niet noodzakelijkerwijs lichamelijke gevolgen, doch als er een causaal verband lijkt te bestaan, dan worden de lichamelijke klachten geduid als psychosomatisch; tegenwoordig ook psychofysiologische aandoeningen genoemd.
Bij beide hoofdsoorten aandoeningen, geestelijk en lichamelijk, zijn er vele behandelmethoden, die vooraf gegaan dienen te worden door een diagnose, en desgewenst een 'second opinion'.

In deze 'moderne tijd' worden er vele therapiën aangeboden op weg naar het herstel tot een gunstige staat van welzijn. Afhankelijk van de klachten zijn er, ruwweg, fysieke, farmaceutische, en psychische methoden beschikbaar, van archaïsche tot moderne.
Alle drie genoemde richtingen hebben meerdere sub-richtingen, waarbij het niet zelden voorkomt dat men elkaar verwijt het slechtste met de patiënt voor te hebben. En daar geloof ik niet in: ik geloof (in de meeste gevallen) in goede bedoelingen, maar niet altijd in werkelijke effectiviteit.

Het woord 'geloof' genoemd hebbend, zie ik een verschil tussen een archaïsche en de moderne aanpak van het genezingsproces. Of vooral in de nauwkeurigheid van de diagnose en de vaststelling van de werking van de therapie. Ik las, alweer een tijd geleden, een artikel over het zorgvuldig vaststellen van de juiste diagnose en de objectieve conclusies uit een onderzoek naar het effect van placebo's en medicijnen. Daar komt véél meer bij kijken dan geloof…