Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Er wordt over de Ukelele (nl) nog wel eens lacherig gedaan. Dit 4-snarige instrument wordt nog wel eens beschouwd als een kindergitaartje. Onterecht: het is een volwaardig instrument met een eigen plaats in de muziek. Vaak denk je dan als eerste aan Hawaii.
Bij toeval zag ik een videoclip van een jongedame, Brittni Paiva, met muziek die ik nooit geassocieerd zou hebben met een ukelele. Als ik het goed begrijp, begon ze op 11-jarige leeftijd te spelen op een ukelele die ze van haar grootvader kreeg. Lees meer in dit interview uit 2010 (ze was toen 21): The Brittni Paiva Interview: "The only limit you have is the limit of your mind.".
Zeg nou zelf: zou je ooit gedacht hebben dit nummer te horen spelen op een ukelele?
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
We zijn weer eens beland in het land van Flipje en omgeving, waar de grote rivieren een vruchtbaar gebied omarmen.
Het fruit is weer rijp en onze hofleverancier van kersen had het behoorlijk druk.
Een mooie aanleiding om me vandaag in mijn muziekkeuze te laten leiden door de agrarische sector, afdeling groenten en fruit. Deze omgeving inspireerde me daarin al vaker.
Heb je vroeger ook geleerd dat je niet mag spelen met je eten? Op straffe van "met blote voeten naar bed"?
Nou, ik heb een paar stouterds gevonden! Hier is de uitleg:
The Vegetable Orchestra - Literally Plays with Their Food:
Nu het fruit. Een live optreden van Pink Floyd, toen nog met Syd Barrett (nl), een van de oprichters van de groep. Deze live opname is gemaakt in 1967 in Los Angeles voor het programma American Bandstand. Bij een optreden een dag later in een andere TV-show weigerde Syd Barrett de zang te playbacken, en als compromis deed Roger Waters dat.
Pink Floyd met Syd Barrett - Apples & Oranges:
Korte tijd later trok Syd Barrett zich terug uit de openbaarheid en wijde zich aan de beeldende kunst. Misschien zou je kunnen zeggen dat hij geflipt is op de muziekbusiness...
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Ik ben lui. Nou ja, ik zit te puzzelen op andere onderwerpen dan muziek: familieverhalen uit de Tweede Wereldoorlog, naar aanleiding van informatie die ik zo nu en dan krijg van familieleden. Proberen antwoorden te vinden op vragen, waar we de betrokkenen niets meer over kunnen vragen.
Oude brieven die bewaard gebleven zijn, een adres op oude documenten waarvan nu pas doordringt dat het anders is dan verwacht. Een verhaal dat nét even anders blijkt te zijn. En informatie die tegenwoordig openbaar is op internet.
Zo blijken mijn moeder en een van haar zussen volgens hun persoonsbewijs omstreeks 1940 aan de Zuidzijde van een kanaal ingeschreven te zijn, terwijl ze beslist aan de Noordzijde gewoond hebben: rara...
Van een oom, die kort na de oorlog is overleden, kreeg ik "nieuwe" brieven onder ogen, waaruit blijkt dat hij veel zwaarder was toegetakeld door de Landwacht dan we wisten. Hij schreef, kort voor de bevrijding, vanuit een zorginstelling naar bevrijd gebied, en dat is dus blijkbaar gelukt. Bijkomstig moment van verwondering: ik heb ooit hand en spandiensten verricht voor een boek over die instelling, geschreven door twee vriendinnen...
Ik had al een brief van hem uit begin februari 1945, waarin hij beschrijft hoe hij, na de mishandeling door de Landwacht, de 30 kilometer naar zijn ouders in drie etappes heeft afgelegd met de fiets aan de hand, 's nachts, en door sneeuwstormen. Hij kon daar niet langer dan één dag blijven, en is blijkbaar daarna in die instelling verpleegd, waarschijnlijk in het geheim. In augustus 1945 is hij overleden.
En misschien is het raadsel opgelost wat er van zijn toenmalige verloofde is geworden, door het combineren van wat we al wisten met wat nu op internet te vinden is...
Het is misschien een beetje een vreemde sprong, maar de muziek die dezer dagen in mijn hoofd rondzwalkt, heeft ook met lopen te maken. Wel zonder de bizarre aanleiding, geheel vrijwillig en in zomerse omstandigheden.
Op RTV Drenthe wordt een reeks zomerprogramma's herhaald uit 2003, De Trektocht. Een team medewerkers loopt van plaats tot plaats door Drenthe, waarbij soms zoveel mogelijk een rechte lijn over de kaart wordt gevolgd. Daarbij moeten obstakels overwonnen worden, zoals sloten en kanalen. Het was een heel populair programma, met een gezellige sfeer er omheen!
En ja, ik schreef er al eerder over, met deze zelfde muziek, maar het zij zo...
Daniël Lohues - Trektochtlied "Laot mij mar lopen":
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.
Ik zag op Facebook de aankondiging van een concert in de Melkweg van een artiest waarvan ik nog nooit gehoord had. Dat ik dat zag, kwam doordat een vriendin dat blijkbaar interessant vond, en er een duimpje bij gezet had.
Het concert is pas op 4 november, dus wie er naartoe wil, moet dat even in de agenda zetten en op tijd tickets bestellen.
Het gaat om de Israëlische bassist, zanger en componist Avishai Cohen. Hij speelde op jonge leeftijd piano, maar schakelde op zijn 14e over op basgitaar, geïnspireerd door jazz-bassist Jaco Pistorius, en later contrabas.
Hij verhuisde naar New York, speelde daar in kleine clubs en op straat. Later speelde hij met vele grootheden uit het genre, en begon vervolgens zijn eigen band en ging ook zingen.
Ik koos een titel van hem die me aanspreekt. Misschien wel omdat de FB-vriendin waardoor ik deze muziek vond moslima is, en hij in Israël geboren is.
