190907 - ZOZ - Van methoden en fluitjes

Ik ben, tussen alles door, al maanden bezig met het opschrijven van mijn herinneringen aan de 34 jaren bij mijn laatste werkgever. Dat wil zeggen, ik ben binnen dat bedrijf twee keer naar een andere afdeling verhuisd, en dus van functie veranderd. Het bedrijf was eerst een familiebedrijf in de groei, dat opgesplitst werd, en later werd het overgenomen door een Zweedse international.

In al die jaren is de techniek rigoreus veranderd, en ook de manier van werken. In mijn tijd als ontwerper werd steeds meer papier en potlood en soldeerbout vervangen door beeldschermen en toetsenborden, en deden microprocessors met bijbehorende programmering hun intrede.
Het programmeren begon voor onze generatie met het vastleggen van onze ideeën hoe een apparaat moest werken, in zogenoemde machinetaal. Later kwamen er "hogere programmeertalen" en bedachten slimme jongens allerlei methoden om betere programma's te maken - dat was ook wel nodig, omdat die programma's steeds complexer werden. Ook voor ons was daar geen ontkomen aan.

In 1990 stond in ons personeelsblad daar iets over in de rubriek met korte mededelingen en humoristische opmerkingen.

'Gestructureerd ontwerpen' is een populair onderwerp. Iemand met een universitaire achtergrond (die zou er dus verstand van moeten hebben) zei daar onlangs het volgende over:
'Er zijn drie redenen om gestructureerde ontwerpmethoden in huis te halen:
1 - Je kunt er complexere onderwerpen mee aan, als je je tenminste aan de bijbehorende voorwaarden houdt, zoals het tevoren vaststellen van je ontwerpspecificaties.
2 - Mensen met een minder grote begaafdheid kunnen toch gecompliceerde opdrachten tot een goed einde brengen.
3 - Managers krijgen het idee dat ze beter begrijpen wat de techneuten aan het doen zijn.
De eerste is de reden geweest om de gestructureerde methoden te ontwerpen, en aan de tweede dankt de term 'gestructureerd' z'n populariteit. Maar de derde is de feitelijke reden waarom gestructureerde methoden worden ingevoerd'.

Mijn tekening uit een presentatie over ontwerpmethoden (1995).

Deze week herinnerde ik me een voorval, waarbij de afdelingschef van de afdeling Mechanische Ontwikkeling, Gert, ook op de afdeling Elektronische Ontwikkeling rond ging, om te inventariseren welke methodes er zoal in gebruik waren bij het ontwerpen. Die methodes werden gesierd met afkortingen, die uiteraard een buitenstaander niets zeiden.
Toen hij bij mij kwam, was ik net met een triviaal klusje bezig. Welke methode ik gebruikte, vroeg Gert, waarop ik antwoordde: "De JBF-methode!" "Daar heb ik nog nooit van gehoord, waar staat dat voor?" Gert voelde zich voor de gek gehouden toen ik zei: "Jan Boeren Fluitjes", maar hij was ook wel in voor een geintje.
Vanuit de afdeling Marketing kwamen, naar de stand van de techniek toen, nog wel eens onrealistische productwensen. We maakten relatief eenvoudige "piepertjes", waarmee bijvoorbeeld een verpleegster naar een patiënt werd verwezen. Er waren toen net de eerste mobiele telefoons op de markt, die we nu "van het model koelkast" noemen. Samen verzonnen we onderstaande prent voor het personeelsblad, Gert tekende beter, dus dat deed hij.

Bij deze gedachten zocht ik naar een passend muziekje. Het zoekwoord "method" leverde niets bruikbaars op, dus probeerde ik "systematic", en dat had wel een bevredigend resultaat. De Canadese groep Arkells, waarvan ik het bestaan zelfs niet vermoedde! (tekst Systematic.)

ARKELLS - Systematic:


En als we het dan toch over "boerenfluitjes" hebben, ik vond een vrolijk muziekje dat daar goed bij past. Ik krijg altijd zo'n warm en tegelijk melancholiek gevoel bij Cajun muziek (nl), en de setting in deze video is zo heerlijk relaxt.
Lee Benoit bespeelt een instrument dat ik nog nooit beter bekeken had, de Cajun accordion, en zingt over Lacassine, Louisana.

Lee Benoit - Lacassine Special:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.