Boven het spatteren van het douchewater uit, hoorde ik vanmorgen de vuilniswagen ronken en het daveren van de kliko's, vandaag de groene. En ik realiseerde me dat er inmiddels al een paar generaties zijn opgegroeid die geen beeld hebben bij het woord: schilleboer. Inderdaad, uit de tijd ver vóór die tussen-n.
De man die, met zijn bakfiets of paard en wagen, een paar keer per week langs de huizen kwam.
Mandjes, bakjes en teiltjes met schillen van aardappels en fruit, groenteafval, oud brood en dergelijke leegkieperde in zijn kar, om dat te gebruiken als veevoer of om er compost van te maken.
Dat zal nu wel niet meer mogen, vanwege veranderde voorschriften...
De varkens werden er vroeger vet van, maar dit soort recycling mag tegenwoordig inderdaad niet meer. Het schijnt dat niet alles wat mensen eten ook goed is voor varkens.(?)
BeantwoordenVerwijderenVooral het feit dat hij met paard en wagen kwam, was een attractie, het paardje was de 'schillenhit' , ok al zo'n verdwenen woord.
BeantwoordenVerwijderenhet sorteren van al die schillen was nog een heel karwei: http://www.flickr.com/photos/iisg/5316026758/
BeantwoordenVerwijderenEr is wel meer weg, Niklas. Ook de groenteboer met zijn kar, de scharensliep, de schoorsteenveger en de melkboer (Koeman, nou geen water meer door de melk mengen hoor, ja ik heb je wel door, zei opoe altijd) zijn weg. Deze week las ik een boekje over Amsterdamse straattypen zoals hadjememaar en Kokadorus etc. Allemaal weg. Zitten tegenwoordig achter hun computer en hebben minimaal een uitkering.
BeantwoordenVerwijderenEigenlijk jammer he?
@Plato: Ik heb zo het idee dat van al die "ambachten" de schilleboer de absolute onderkant van de samenleving was, maar wel gerespecteerd als nuttig maatschappelijk verschijnsel, en ik had zomaar de auditieve associatie met de groene kliko. Ik vond het geluid van de schilleboer vriendelijker, minder grofstoffelijk...
BeantwoordenVerwijderenAha op die manier. Die schillenboer deed in elk geval wat wij nu ook weer doen: zorgen voor splitsing van ons afval. En aangezien de groene kliko nog geen hersentjes heeft, geef ik de voorkeur aan die schillenboer. En aan dat aftandse paard met die oogkleppen en die onverstoorbare mentaliteit.
BeantwoordenVerwijderenIk houd van dit soort stukjes over vroeger.
Tja, dat herinner ik me nog wel. Was wel veel levendiger in de straat toen alles nog aan huis kwam. Groenteboer, scharensliep, viskar, slager, kruidenier (eerst het 'boekje' ophalen en een dag later bezorgen), bakker, melkboer, bloemenboer, petroleumboer. Alles heette boer. Zels nog een tijde de de sigarettenboer.
BeantwoordenVerwijderenIk herinner de -vermoedelijk- laatste schillenboer van het dorp. Hij was voor ons, kinderen, een lachertje, mede door zijn ouderwetse naam: Douwe. Een buurjongen presteerde het om hem heel lang aan de achterdeur te laten wachten en toen met één schil naar buiten te komen.
BeantwoordenVerwijderenDat was wel zielig voor Douwe.
@Bertie: Is die buurjongen dan later tenminste nog in een anti-pestprogramma terechtgekomen? Ba, wat een klier zeg...
BeantwoordenVerwijderenDe naam Douwe staat bij ons in de familie hoog aangeschreven - een uitermate sympathieke zwager heet zo.
Als ik mij niet vergis is die naam afkomstig uit Friesland. En die andere Bertie, jeugdvriendinnetje, had een heel leuke oom Douwe, die was nog politieagent ook.
De buurjongen werd volwassen en een verrassend aardige (Drentse)man.
BeantwoordenVerwijderenDouwe is een naam die in mijn jeugd uit de mode raakte en later weer herwaardeerd werd.
Natuurlijk had de uitlacherij niets met zijn naam te maken maar alles met zijn houding.
Het speelde zich af in een van de randdorpen van de Zaanstreek, waar wel meer oude namen voorkwamen. Zo had ik een tante Duifje. Wie bedacht zoiets...