WE 300 - Jagen

Het was nu al de zoveelste manager die zijn groep toesprak, hoe belangrijk het was dat ze hun ontwerpen sneller "de markt op" brachten. Anders zou de concurentie een deel van hun winst afsnoepen.

"Time-to-market" was een magische kreet bij de jongens van Marketing, maar hij had voor zichzelf allang vastgesteld dat die iets belangrijks over het hoofd zagen.

Als je "op tijd" met een slecht nieuw product op de markt komt, lijdt de reputatie van het hele bedrijf schade! Alle producten worden dan gewantrouwd en een slechte naam verspreidt zich sneller en breder dan een goede naam. En een slechte reputatie houdt het langer vol dan een goede, vooral als er levens op het spel kunnen staan.

Alle managers die gedurende zijn loopbaan de revue waren gepasseerd, namen telkens een nieuw reorganisatieplan mee, dat ze hadden opgedaan bij de laatste management-goeroe waarvan ze een seminar hadden bezocht, á raison van ettelijke duizenden zilverlingen, plus business-class vervoer naar een luxueus oord en vijfsterrenhotel.

Hij geloofde het allemaal wel en liet niet na op te merken, dat ondanks al dat geleuter het essentiële werk gewoon gedaan moest worden.

De vorige manager had geroepen dat de ontwerpen van nieuwe elektronische producten gewoon volgens planning op tijd klaar zouden moeten zijn: dat hele grote nieuwe gebouw van het bedrijf was toch ook volgens planning opgeleverd?

Het verschil was alleen, dat voor het gebouw bekende technieken werden toegepast, en in de nieuwe producten werden de allernieuwste technieken verwerkt.

Hij zat nu 40 jaar in het vak, was begonnen met "radiobuizen", nu ontwierp hij "chips" en programmeerde microprocessors, maar beton was nog steeds beton.

En vijf jaren na het opleveren van het uiterlijk schitterende gebouw, stonden bij forse regenbuien op de bovenste verdieping op meerdere plaatsen nog steeds emmers om de lekkerij op te vangen...

Klik op de link voor meer informatie over de huidige WE-300 schrijfuitdaging van Plato op het thema Jagen!

Tijd tekort met Blondie in de ladenkast?

Ik vraag me nogal eens af waar ik ineens mijn actuele gedachte vandaan haal.
Vanuit het niets, terwijl ik bijvoorbeeld bezig ben stamppot boerenkool te maken, zit er dan ineens zo'n apart woord als "Togliatti" in mijn hoofd. Ik weet dat ik zo'n woord ooit gehoord of gelezen heb, maar de context is zoek, en vooral: waar het op dát moment vandaan komt?
Ja, uit mijn geheugen, maar welke sleutel heeft het kastje opengemaakt waarin het opgeborgen zat, in een stoffig hoekje?

Dat beeld gebruik ik om me de werking van het geheugen voor te stellen. Als je een probleem moet oplossen zoek je in je geheugen naar eerdere oplossingen, of doordat iemand iets vertelt dat lijkt op iets dat ergens in je geheugen verstopt zit, gaat met een soort elektronische sleutel dát kastje open en komt de inhoud er uit rollen. Je kunt die sleutel ook "associatie" noemen.

Zo had ik tijdens het afwassen ineens een melodie in mijn hoofd met een tekstregel. De tekst was: "Time is tight but I'm moving on", en ik hoorde heel duidelijk de stem die het zong. Een vrouwenstem, maar wie?
Lange tijd heb ik van ontzettend veel songs die op de radio gedraaid werden, na de intro direct kunnen vertellen wat de titel en de uitvoerende was, plus een aantal wetenswaardigheden, maar daarin ben ik 30 jaar geleden al de boot gaan missen. Toen namen jongere collega's de regie over de afdelingsradio over en kozen muziek waar ik niets mee had. Of sterker.

Nu zocht ik me suf: ik wist dat ik de stem moest kennen, die was uit mijn tijd. Niet Suzie Quattro (veel te heftig), er passeerde nog een rijtje namen, en hoe heette die ene zangeres toch waar ik nu alleen vage klanken en beelden van kon vinden?
Na een tijdje schoot me een naam te binnen, Marijke ging het opzoeken op haar smartphone, en het klopte: het was een tijdlang een favoriet van mijn dochter geweest: Debbie Harry, de zangeres van Blondie! Meteen braakte mijn geheugen ook uit, dat de Blondie-gitarist en levenspartner van Debbie, Chris Stein, destijds moest stoppen vanwege een ernstige ziekte.

Ik had echter de tekst niet correct onthouden. Het was niet: "Time is tight but I'm moving on", maar "The tide is high but I'm holding on".
Vervolgens passeerden er vanuit het niets nog veel andere woorden en muziekflarden, maar toch blijft dat deuntje van Blondie dagen later nog steeds in mijn hoofd hangen.

Tja, die verkeerde tekst, hoe kom ik daarop? Hé, als je alleen de klinkers neemt, dan klopt het toch! Heb ik de tekst wel ooit goed in me opgenomen? Of heb ik er een draai aan gegeven die dichter bij mezelf staat?

Maar dat "Time is tight" komt me zo vaststaand voor, en meteen begin ik te twijfelen: is het wel correct Engels? Eens even zoeken op internet.
Ja! En juist als verstandsarbeider (elektronica-ontwerper) heb ik de commerciegestuurde tijdsdruk altijd als een kwaliteitsondermijnende en vertragende factor ervaren.

Het zoeken levert een andere oude bekende op. Ook een tophit uit vervlogen jaren, instrumentaal, die met glans heeft overleefd in mijn geheugen: Booker T. & the MG's -Time Is Tight, de oude hitversie. Maar ook een mooie, recentere versie, gespeeld op 18 oktober 2010 op het Jazz Festival Rochester NY. En veel interessante wetenswaardigheden over Booker T.!
En nu hoor ik steeds Blondie en Booker T., tegelijk, door elkaar heen.

Ik praatte nog even door met Marijke over die verwisselde tekst. Zij had dat ooit gehad met een song van Bonnie Tyler, vertelde ze, Total Eclipse of the Heart.
En daarmee noemde ze de naam van de zangeres die ik niet kon vinden tussen alle zangeressen in mijn geheugenarchief.

Niklas - 130223 - Helderziend?

Vanmorgen in de cabine voor UV-therapie, waarin ik nu ruim 8 minuten gebraden werd, ontdekte ik dat ik helderziend ben. Ik sta daar, tweemaal per week, doodstil in het midden van de cabine, terwijl ik rondom gebombardeerd word met een nauwkeurig bepaalde, per sessie opklimmende dosis UV-licht van een bepaalde golflengte. Er gaan dan allerlei stromen door mijn hersens, in afwachting van de piep die signaleert dat ik mezelf mag bevrijden door de deur achter me, waarin ook zo'n rij UV-buizen, open te duwen. Deze keer zag ik heel helder, dat veel helderzienden en andere paranormalen de boel in het ootje nemen. Sommigen daarvan nemen ook zichzelf in het ootje, en de overigen zijn klinkklare charlatans, al of niet met onzuivere bedoelingen.

Elektriciteit, urine en een waarschuwend archaïsch woord dat beklijft

Jan Wierenga begon zijn column in het Dagblad van het Noorden vandaag met elektriciteitswinning uit urine. Schijnt enigszins in de actualiteit te zijn; ik had het nog niet opgemerkt. Hij behandelde het op een heerlijk badinerende (is dat wel zo'n gelukkig woord in deze context?) toon.

Vervolgens verschoof Jan zijn focus naar een gerelateerd onderwerp, dat hij opende met een prachtig woord, in een aangrijpende zin: "Zelf breng ik de combinatie van stroom en plassen direct in verband met een oud, huiveringwekkend erfgerucht onder plattelandsjongens, [...]"
Het woord erfgerucht bleek in heel Googleanië onbekend, en toch is het markant en geeft precies aan wat bedoeld wordt! Chapeau Jan!

Dan geeft hij uitleg over dat "erfgerucht", dat hij "zo netjes mogelijk zal proberen weer te geven".
Hij is, net als ik, een geboren Groninger die Drent geworden is, en doet dat met woorden die geen streektaal zijn en geen Nederlands, maar een kostelijke persiflage met vernederlandste streektaalwoorden: "Als je aan staat te mijgen tegen schokdraad, dan wordt je hele kruil blauw, en dat doet zéér jonge!"
Vervolgens bekent Jan dat hij die stommiteit nooit begaan heeft, en vraagt zich af of er wel ervaringsdeskundigen zijn: hij heeft er nog nooit een gesproken!

Welnu, eind vijftiger - mijn jonge - jaren werkte ik vaak bij Oom (zo werd de broer van mijn stiefvader genoemd) op de boerderij.
Je zou het waarschijnlijk nu een keuterboerderij noemen. Het was een gemengd bedrijf, waarvan het kroost in aantal de veestapel overtrof.
Tijdens de roggeoogst, op een kleine akker op 15 km van zijn boerderij, vertelde Oom een keer over de introductie van het schrikdraad.
De eerste boer in de wijde omgeving die schrikdraad had laten aanleggen, had een koe te koop. Een veehandelaar kwam naar het weiland waar de koe liep, en uiteraard begonnen de onderhandelingen met gesprekken over koetjes en kalfjes.
Op zeker moment had de veehandelaar "hoogwater", en liep uit gewoonte naar de rand van het weiland, alwaar de nood gelenigd zou worden. Bij het schrikdraad, waarvan de werking nog niet algemeen bekend was.
Ik herinner me nog als de dag van gisteren hoe Oom, met een fraai archaïsch woord, formuleerde wat het gevolg was: "... en toen kreeg 'ie een watjekouw over dat ding...!"

Ondertiteling voor wie het Nedersaksisch niet machtig is:
mijgen is vernederlandst voor miegen = urineren
kruil is vernederlandst voor kruul = penis
Zie hiervoor het online Groninger zakwoordenboek en/of het Woordenboek van de Drentse dialecten

Kijk voor de betekenis van watjekouw op Encyclo of op Woordenboek der Nederlandse Taal (WNT) via de Geïntegreerde TaalBank (GTB). Daar dan aanvinken: citaten!

Wat een mutsen...

De opperpias van het grootste circus ter wereld treedt af.
Welke Hofnar van de Heer zal zijn mutsen overnemen?

Niklas - 130213 - Kabeltherapie?

Moest die kabel nou in therapie bij een kabelpsychiater of
was een kabelpsycholoog de aangewezen therapeuteraar?

Restauratie oude Dwarsbongel haalbaar?

Ik ben een nieuw blog begonnen in een poging om te redden wat er te redden valt van dwarsbongel.web-log.nl, na het fiasco van de migratie naar een ander software-platform.
Sanoma zei "Weblog.nl over te dragen aan Wordpress", maar dat houdt in dat elke blogger het zelf  moet doen, en zich moet zien te redden met de falende exportmiddelen. Veel afbeeldingen blijven hangen bij weblog.nl.
Tenzij je kans ziet die alsnog handmatig op te halen (kijk bij Uitwijkpost en Problogger) en weer in te voegen, zijn ze na 1 maart naar de eeuwige Sanoma-jachtvelden, en is voor ons beiden daarmee 6 1/2 jaar werk aan 4 blogs vernield.

En deze adverteerders-wervende tekst staat NU, 22 februari 2013, een week voordat weblog.nl "uit de lucht gaat", nog steeds te ronken op de website van Sanoma Digital, waarmee juist de economische waarde van "gratis bloggers" wordt "onthuld" (op betaalde blogs komt immers geen reclame!): 

Omschrijving
Deel je verhaal
Weblog.nl is Nederlands grootste en populairste weblog community met meer dan 200.000 actieve weblogs, en groeit nog steeds. Weblog.nl is een actieve community die groot is geworden dankzij de eenvoudige en toegankelijke formule die zowel beginnende als gevorderde internetters mogelijkheden biedt om zich op hun weblog te uiten en hier kennis, informatie en ervaringen te delen met de bezoekers van hun weblog. Hierbij maken zij dankbaar gebruik van de multimediale mogelijkheden die Weblog.nl hen biedt; hun blog posts bestaan uit tekst, beeld, audio en video. De webloggers bij Weblog.nl zijn fanatieke internetters en gepassioneerde bloggers die veel tijd besteden aan hun weblog.

De Weblog.nl bloggers creeren content met een hoge authenticiteit en attentiewaarde voor de bezoekers van hun weblog; veelal familie, vrienden, bekenden en geinteresseerden. Dit maakt Weblog.nl een effectief advertentiemedium.
De leeftijd van de bloggers met een weblog bij Weblog.nl varieert van basisschool leeftijd tot bejaard. De bezoekers van hun weblog bestaan voor 51% uit vrouwen. De leeftijdscategorie 20-49 jaar is met 67% het beste vertegenwoordigd. Van alle bezoekers van de weblogs bij Weblog.nl valt 43% in de sociale klasse AB1, is 41% hoger opgeleid en 45% middelbaar opgeleid
 

Adverteren op Weblog.nl kan op de home- en beheerpagina's en door middel van de goed gelezen nieuwsbrief. Hiermee is het mogelijk op een laagdrempelige manier een dialoog aan te gaan over een bepaalde boodschap om zo optimaal te profiteren van de social media mogelijkheden van Weblog.nl. Ook is het uiteraard mogelijk een thematische weblog te starten.

Verjaardagsbakkie

We zijn even wezen koffiedrinken bij mijn moeder. Ze zou vandaag 102 zijn geworden.
Op haar 71e verjaardag overleed ze, 's morgens heel vroeg.
Ze begroette ons met een heerlijk februari-zonnetje.

Kleinzoons, de kerk en de dood

Kleinzoon Joey (bijna 15) begint vandaag aan een stage voor z'n middelbare school. Niet gewoon bij een naburig bedrijf, nee, in Koeweit, waar zijn vader werkt. "Het begon als een grapje", vertelde hij ons gisteren nog. Als ik dit schrijf zit hij in het vliegtuig op een half uur van zijn bestemming. Alleen, met, voornamelijk als rustgevende factor voor ons, speciale aandacht van een stewardess.

Thimo (11) is vandaag "onder het mes". Deze dappere kleinzoon heeft een euvel aan zijn kaak, en geprobeerd wordt om dat nu met een "kleine" chirurgische ingreep te verhelpen. Als dat niet lukt, wacht hem later een zware kaakoperatie.

Beide vandaag dus volop in onze gedachten, en de herinneringen komen vanzelf aandrijven.

Deze, met Thimo in de hoofdrol, hadden we nog niet opgeschreven.

Bij Thimo thuis doen ze niet aan kerk en geloof. Bij zijn nichtje Lieke wel, en daar hoort ook de kinderdoop bij.

Voor mij was het één van de zeldzame keren dat ik nog in een kerk kom. Gek, de laatste decennia nog het vaakst in een Roomse kerk. Ik ben opgegroeid met een ander merk kerk, waar me van jongs af werd ingeprent hoe verderfelijk de "paapsche mis" is.

Thimo was voor het eerst in een kerk, en zou voor het eerst een doopceremonie meemaken.

We kwamen allemaal naar Tiel, waar de dopeling woont. Wij uit Emmen, en Thimo en familie uit Schagen.

Thimo, hij was toen 4, kwam in de kerk naast mij zitten en keek zijn ogen uit. Af en toe stelde hij vragen over wat hij allemaal zag, die ik zo goed mogelijk beantwoorde.

Opeens keek Thimo me aan en vroeg, met een ernst waaruit bleek dat hij al een tijdje gebroed had op die vraag: "Maar opa, het is toch zielig als ze Lieke nu gaan doden?"

Tja, het woord doden was hem bekend, vooral door het meekijken naar de "games" die zijn grote broer speelde.

Toen ik hem had uitgelegd dat één letter verschil in een woord, een wereld van verschil is in de betekenis, en wat het verschil in dit geval was, zag je hem oopgelucht ademhalen. Een brandende kwestie was eenvoudig opgelost.