Verweesd in de vuurdoorn...

In de vuurdoorn op ons terras maken merels elk voorjaar een nest. In het begin schuwen ze dan de momenten dat wij op het terras zijn. Als ze eenmaal aan ons gewend zijn, durven ze ook van en naar het nest te vliegen als we er zitten te lezen of liggen te luieren.


We hebben meermaals jongen in het nest gezien en gehoord, maar we hebben ze nog nooit zien uitvliegen. Misschien zoeken ze daarvoor altijd een moment uit van onze afwezigheid, omdat de ouders het anders te riskant vinden.
Ook dit jaar zit er een merelnest, en we hebben de ouders druk heen en weer zien vliegen. Tussen de sterke takken met scherpe doornen door kon je zien hoe er steeds een op het nest zat, doodstil, met een alert koppie.


Ineens was de levendigheid afgelopen. Vaag hadden we het idee dat we een ruzie hadden gehoord tussen onze merels en een van de volop aanwezige eksters of vlaamse gaaien. We hebben al dagenlang geen merel meer gezien in onze tuin.
Vandaag ben ik maar eens gaan kijken hoe het nest er van binnen bij lag. Trapje erbij, en ten koste van een geschramde hand, die nog uren schrijnde en jeukte, heb ik een foto gemaakt van de binnenkant van het nest. Er ligt één eitje, vergezeld van een paar dode bladeren...


Update 9-5-13: Ik vond nog een foto van de merel op het nest (middenste foto, gemaakt met zoomlens)...