Pasen, eten en fietsen, turf en geur

Vandaag is de Amstel Gold Race voor profwielrenners. Gisteren mochten 15.000 liefhebbers de toerversie doen, deels op hetzelfde parcours.

Ik heb grote delen van dat parcours zelf ook gefietst. Niet in georganiseerd verband, maar alleen, als vakantiebesteding. Ons Zuid-Limburg is voor fietsliefhebbers een kostelijke uitdaging. Ik ontmoette op een van mijn tochten een Belg bovenaan de Eyserbosweg, en dacht: zij hebben toch de Ardennen? Maar, zo legde hij uit, de hellingen zijn daar wel hoger en langer, in Zuid-Limburg zijn ze steiler.
Ik ben nog steeds trots dat ik de Keutenberg (22%) een aantal keren bedwongen heb, in 1994 en 1995. In de toerversie van de Amstel Gold zit hij niet.

Naar Limburg gaan kan nu niet, maar het leek gisteren mooi fietsweer, voor mij althans. Ik hou wel van een stevige wind, dat is een surrogaat voor klimmen. Door allerlei oorzaken had ik te lang niet gefietst, dus dat werd tijd.
De wind was oost 3 à 4, dus de globale richting van vertrek was duidelijk, en met mijn manier van route bepalen (hé, laat ik hier eens afslaan. o, dan kan ik daar langs. nee, toch maar daarlangs...) ga ik dan wel eens kris-kras op een doel af dat ik van tevoren niet wist.

Deze keer kwam ik Zuidbarge helemaal door, dan langs Oranjedorp naar Klazienaveen. (Het lijkt wel "Op fietse" van Skik / Daniël Lohues!)
In Weiteveen was ik blijkbaar anders gereden dan anders en kwam op een onbekend punt uit. Doodlopende weg? Dat zullen we dan nog wel eens even zien! Het ergste wat me kan overkomen, is dat ik dezelfde weg terug moet. Maar nee, via een fietspaadje door een natuurgebied kwam ik op een plek die ik half en half al in gedachten had gehad.

Daar kon ik weer kiezen. Ik koos niet voor Twist, maar voor het fietspad door het natuurgebied Bargerveen. Bij de uitkijktoren ging ik naar de Schöningsdorferstrasze tussen Twist en Schöningsdorf. Een "twist" in mijn brein liet me een brug oversteken waardoor ik op de Griendtsveenweg kwam: een straatnaam die zowel in Nederland als Duitsland voorkomt. Dat lijkt gekoppeld aan een vroeger familiebedrijf, Griendtsveen, dat vooral de ontginning van veen tot taak had. Daarna ontstaat "dalgrond", waarop landbouw wordt bedreven.

Ik was daar nog nooit geweest. Het was een slechte weg. "In the middle of nowhere" stonden er een paar boerenbedrijven. Het bleek een ontiegelijk eind rechtdoor te gaan, tot voorbij de Duitse autosnelweg A31. Op dat viaduct ben ik gedraaid en heb een paralelle "landweg" genomen in noordelijke richting. Waar het volgende viaduct over de A31 was, ging ik in westelijke richting, dus huiswaarts, met de wind in de rug.
Het was een goed geplaveide weg met een prima fietspad ernaast. Toen ik Schöningsdorf bereikte, herinnerde ik me hoe diezelfde straat was geweest toen ik er de laatste keer langs kwam, vele jaren geleden: een smal landweggetjes om zeeziek op te worden, zo golfde het!

Via Zwartemeer, Klazienaveen, langs de Bladderswijk en het Oranjekanaal kwam ik weer thuis, waar Marijke een appeltaart stond te maken. Dat was een heel andere geur dan onderweg, waar grote tractoren allerlei werkzaamheden uitvoerden. Zo zag ik een trekker met een 5-scharige kantelploeg, en ik dacht aan de enkelscharige ploeg met paard, waarmee ik de akkers van mijn oom heb geploegd.
Ik herinnerde me het met mestvorken verspreiden van stapeltjes stalmest (met stro) op de boerderij van een vriend, toen ik grote mestinjectors zag rijden, en de gier rook.
Die geur herinnerde me aan een gedicht over een fietstocht omstreeks Pasen, dat ik heb geschreven. Het thema van onze toenmalige dichtersgroep was: Eten.

Kringloop

Pasen is
voor mij
vanaf vandaag
onlosmakelijk verbonden
met de geur van gier
op maagdelijke landerijen.

Voedsel komt
voedsel gaat
ik fiets er langs
en eet mijn brood.

©Gauke Zijlstra, 1999

Dit gedicht staat in mijn bundel "Hoeveel vormen kent vuur"

Weer thuis stond mijn teller op 60,57 kilometer. Maar omdat ik pas in Zuidbarge ontdekte dat ik mijn fietscomputer nog niet ingeschakeld had, had ik meer gereden; controle van de ODO-mode leerde me dat ik ruim 64 km had gefietst. Google Maps gaf weer een andere afstand voor mijn fietstocht, maar er zitten een paar afwijkingen in door wat Google (niet) weet van fietsroutes...