ZOZ 17 mei 2014: Al 65+ en nog maar 10 jaar getrouwd

Wie mee wil doen met ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag kan terecht bij Marja.


Op 14 mei 2014 waren Marijke en ik 10 jaar getrouwd.
Geen groot feest, maar eerst naar het ziekenhuis voor een allergietest. We hebben er samen nog een leuke dag van gemaakt, en dachten uiteraard terug aan onze trouwdag.

Er waren toen veel meer mensen naar de Gemeentelijke trouwzaal gekomen dan verwacht: de zaal zat vol, ondanks het beperkte aantal genodigden voor het samenzijn daarna.
Een vriendin uit onze dichtersgroep had aangeboden onze ambtenaar van de Burgerlijke Stand te zijn. In haar toespraak had ze heel creatief delen van onze eigen teksten verwerkt.

Ze maakte ook gewag van de bijzondere datum: het was exact 60 jaar na de sterfdag van mijn vader: hij overleed op 14 mei 1944 in het Diaconessenhuis in Groningen aan darmkanker.
Een maand daarvoor had ik mijn eerste verjaardag gevierd. Zijn deelname daaraan was een ansichtkaart, die mijn moeder weer gefatsoeneerd heeft nadat mijn babyknuistjes hem verfrommeld hadden.
Er is ook maar één foto van mijn vader en mij samen.

Toen we een datum moesten kiezen, paste 14 mei in alle agenda's. We hebben besloten die datum, die een enorme impact heeft gehad voor mijn moeder en mij, nu te koppelen aan iets positiefs. Mijn moeder heeft het helaas niet kunnen meemaken.

Daarmee kom ik nu bij de muziek die we gekozen hebben voor onze trouwceremonie. Marijke is sterker klassiek gericht, ik ben meer van de stevige populaire genres. Beide kwalificaties zijn relatief, want de grenzen zijn niet scherp en er is veel overlapping in onze smaak.

Bij het betreden van de trouwzaal klonken de lenteklanken (mei, nietwaar?) van Vivaldi's meesterwerk, de vier seizoenen, vertolkt door de begenadigde violist Nigel Kennedy, met het English Chamber Orchestra. Hij is een opvallende verschijning, als solist in een punk-outfit bij klassieke orkesten. In de hier gelinkte video speelt hij tijdens de 2013 BBC Proms met de Palestine Strings en Members of the Orchestra of Life.

Vervolgens hoorden we als onderdeel van onze trouwceremonie "Like An Angel Passing Through My Room" van Anne Sofie von Otter, niet deze versie, zie verderop.
Oorspronkelijk is het van ABBA, maar wij hoorden het eerst van het duo Twinkle, Lammy van Urk, zang en Rob Brunekreeft, piano, in november 2001. Het was het eerste jaar dat Marijke en ik samen optrokken.
Dat was tijdens een boottocht georganiseerd door de Picardtclub in Coevorden, waarvoor we waren uitgenodigd omdat ik het gedicht voor de Picardtprent van 2000 had geschreven.
We vonden het zó'n mooi lied, dat we op zoek gingen, en vonden de CD "Von Otter meets Costello", For the Stars.
Ook weer een bijzondere combinatie: een operazangeres met Elvis Costello, die ik voor het eerst hoorde via Stiff Records dat van 1976 tot 1985 een aantal Punk en New Wave artiesten bekend maakte.

Later ontdekten we een CD van Twinkle / Lammy van Urk, waarop een prachtige vertolking in de streektaal van Urk: "Skiemer", hoewel ze zelf niet op Urk woont, maar in Drenthe.

Het slotakkoord van onze trouwplechtigheid was "Take me home" van het album "Have a little faith" van Joe Cocker.
Er zit een magistraal stuk samenzang in met Bekka Bramlett (dochter van Delaney and Bonny), waarbij me nog steeds weer de rillingen ober de rug lopen.
Klik op YouTube onder deze video even op "meer weergeven", als je de tekst wilt meelezen.



Op onze trouwdag maakten we een tocht naar Noord-Groningen, waarover ik misschien nog een afzonderlijk verslag maak met foto's. Hier in elk geval een voorproefje.