ZOZ: Zwijmelen Op Zaterdag - Joey's Song

Via PlatoOnline ontdekte ik deze rubriek van Marja, en vond het wel in mijn lijn liggen: laat ik eens meedoen.
Net als Plato ontdekte ik hoe moeilijk het is om een keus te maken uit de vele fantastische muziek die er is. Probleem is daarbij, dat ik een nogal brede smaak heb, van rock 'n roll tot klassiek, van bluegrass tot jazz en van Ede Staal tot Led Zeppelin, om maar een paar uithoeken te noemen. Ook ben ik altijd geïnteresseerd geweest in bijzondere muziekinstrumenten of bijzondere uitvoeringen; daar heb ik wel eens een blog aan gewijd.

Vandaar mijn eerste bijdrage, Joey's Song. Het is oorspronkelijk een instrumentaal nummer van Bill Haley & His Comets, later gecovered door The Spotnicks, alles in de tijd toen ik mezelf nog jong mocht noemen.

In mijn bijdrage wordt de Spotnicks-versie uitgevoerd door Jenő Magó, een soort collega van me; Eugene Mago noemt hij zich voor ons gemak. Niet in een volle zaal met de schitterende ruimtepakken van The Spotnicks dus, maar een gewone meneer in een privé studio'tje thuis. En erg dicht bij de oorspronkelijke "sound"!


Dit nummer is niet het eerste wat ik me herinner, maar mijn keuze is bepaald door een mengeling van nostalgie en genieten van de muziek, en het feit dat ik een kleinzoon heb met de naam Joey. Die is zelf intussen een verdienstelijk drummer.

Ik vond het alleen al een hele opgave om uit het omvangrijke repertoire van Eugene op YouTube te kiezen. Hij is een Hongaar, die in zijn jeugd al die zelfde gitaarbands heeft gehoord als ik, zoals The Shadows, The Spotnicks, The Ventures, The Tornados, en noem ze maar op. Hij heeft destijds in bandjes gespeeld, maar daarna in 40 jaar slechts zelden een gitaar aangeraakt.

Hij kan geen noot lezen, schrijft hij, dus bij hem gaat alles op het gehoor en geheugen.
Hij lijkt nu bezig te zijn om in te halen wat hij gemist heeft. Zijn kanaal op YouTube staat vol met allemaal nummers waarvan hij de sologitaar inspeelt bij voor hem gemaakte "backing tracks".

Hij is/was IT-specialist, vandaar dat ik hem beschouw als een soort collega - de wereld van elektronica, computers en programmeren. Maar zijn gitaarspel is 500% beter dan het mijne, en ik kan ook geen noten lezen, ondanks de vermaledijde verplichte blokfluitles op school vroeger. En mijn mondharmonica's heb ik al in geen tijden aangeraakt. Ik kan beter luisteren naar mensen die wèl goed kunnen spelen...

Wie mee wil doen met Zwijmelen op Zaterdag kan terecht bij Marja.