140927 - ZOZ - Gitaren en ganzenscheten op een bedompte dag

Wie mee wil doen met (of luisteren naar) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Onlangs plaatste een Facebook-vriend, bassist, een videoclip van een gitarist die ook ik al heel lang bewonder: Leo Kottke.
Ik had, lang geleden, muziek van hem op cassette meegenomen naar mijn werk. Een collega die zelf gitaar speelde in een band, hoorde het en vroeg: "Wie zijn dat?"
Hij geloofde niet dat dat één gitarist was die dat speelde, zonder enige vorm van begeleiding: "Dan moet die vent wel zùlke lange vingers hebben", en hij gaf ongeveer een halve meter aan.
Het geheim zit in de aangepaste stemming van de gitaar, die soms per nummer wijzigt.

Kottke heeft een eigen stijl ontwikkeld en speelt op 6- en 12-snarige gitaren. Hij heeft daarvoor in 2008 een eredoctoraat gekregen van de University of Wisconsin-Milwaukee Peck School of the Arts.
Hij richt zich vooral op het componeren en spelen, maar zingt soms ook. Hij heeft een onconventionele, expressieve bariton, zoals in een recensie werd omschreven, maar in een interview zei hij ooit, dat zijn stem klonk als "geese farts on a muggy day": ganzenscheten op een bedompte dag.
Oordeel zelf: Leo Kottke met Louise (geschreven door Paul Siebel)

Louise

They said that Louise was not half-bad
It was written on the walls and window shades
And though she'd act the little girl
A deceiver, don't believe her, that's her trade

Sometimes a bottle of perfume,
flowers and maybe some lace
Men brought Louise 10-cent trinkets
Their intentions were easily traced

And everybody knew at times she cried
Ah but women like Louise they get by

And everybody thought it kind of sad
When they found Louise in her room
They'd always put her down below their kind
Still some cried when she died this afternoon

Louise rode home on the mail train
Somewhere to the South I heard them say
Too bad it ended so ugly
Too bad she had to go this way

And the wind is blowin' cold tonight
So goodnight, Louise, goodnight.

Paul Siebel heeft Louise zelf ook opgenomen, het staat op zijn debuutalbum. Heel veel andere artiesten hebben het op hun repertoire. Hij is zelf bekender als schrijver dan als performer. Hij was jarenlang eventjes te horen in de tune van VARA's countryprogramma Nashville, It's a long way to Nashville, but I've seen that road before

Ik heb van Leo Kottke de LP: "My Feet Are Smiling", een titel die past bij zijn droogkomische teksten tussen de songs tijdens zijn concerten. Die overgangen gebruikt hij vaak om zijn gitaar te stemmen, maar het is ook een gimmick geworden.
Die LP is in 1972 live opgenomen in het Tyrone Guthrie Theater in Minneapolis, Minnesota. Dat werd opgericht om goede voorstellingen te kunnen brengen zonder de commerciële druk van Broadway. Het album is in 1994 opnieuw uitgebracht, toen als CD.

Leo Kottke lijkt nog steeds actief te zijn en heeft in 2012 in Carré, in Amsterdam gespeeld, en ook daarvan staan clips op Youtube.
Dat mag best een wonder heten: Leo heeft geleden aan gedeeltelijk gehoorverlies en een ernstige peesbeschadiging aan zijn rechterhand. Hij heeft zichzelf daarna een andere speelstijl aangemeten.

Leo Kottke was in de 70er jaren ook in Europa bekend, hier een klassiek staaltje van zijn gitaartechniek, uit een Duits TV-programma: Leo Kottke (Live) - Jesu, Joy Of Man's Desiring (1977), dat hij vaak speelde als deel van een medley:


Hier nog een stukje instrumentale gitaarmagie van Leo Kottke, een eigen compositie: Junebug/Part Two (live), waarbij hij halverwege de gitaar bijstemt. Blijkbaar een opname gemaakt tijdens een Europese tournee, begin jaren '80:


Leo Kottke werd ontdekt door John Fahey, die er zelf ook wel wat van kon: John Fahey - Hawaiian Two Step. Voor Fahey's platenlabel was Kottke een van de grootste successen.

Leo Kottke heeft niet altijd alleen gespeeld. Op Youtube zijn veel voorbeelden te vinden van samenspel met andere bekende musici.

Ik besluit met Leo's versie van een song van Tom T. Hall, die zelf ook Pamela Brown heeft opgenomen. Het is weer eens een andere kijk, en mijns inziens wel humoristisch, op een onbeantwoorde liefde.
Ik vond zelfs nog een vergelijking van beide uitvoeringen, waar aandacht wordt geschonken aan kleine verschillen in tekst. Luister naar een live-uitvoering van Pamela Brown door Leo Kottke:

Pamela Brown

I'm the guy who didn't marry pretty Pamela Brown
Educated, well-intentioned good girl in our town
I wonder where I'd be today if she had loved me too
Probably be driving kids to school

I guess I owe it all to Pamela Brown
All of my good times, all my roamin' around
One of these days I might be in your town
And I guess I owe it all to Pamela Brown

Seen the lights of cities and I've been inside their doors
Sailed to foreign countries and walked upon their shores
I guess the guy she married was the best part of my luck
She dug him cause he drove a pickup truck

I guess I owe it all to Pamela Brown
All of my good times, all my roamin' around
One of these days I might be in your town
And I guess I owe it all to Pamela Brown

I don't have to tell you just how beautiful she was
Everything it takes to get a guy like me in love
Lord, I hope she's happy 'cause she sure deserves to be
Especially for what she did for me.

I guess I owe it all to Pamela Brown
All of my good times, all my roamin' around
One of these days I might be in your town
And I guess I owe it all to Pamela Brown

Ik vond op Youtube de hele LP My Feet Are Smiling terug in 4 delen: deel 1, deel 2, deel 3 en deel 4, plus veel clips, en ook veel covers van gitaristen die hem proberen na te spelen. Daaruit blijkt zijn populariteit!