Mijn groot plezier: fietsen langs de rivier

Af en toe zijn we een aantal dagen in Tiel. Onlangs was het weer zover. Meer dan door Flipje, ben ik geboeid door de Waal. Als het maar enigszins kan, fiets ik een eind over de Waalbandijk, en hoe bekend die omgeving inmiddels ook voor me is, ik vind het steeds weer fantastisch. Niet alleen de rivier zelf, met dat vele, steeds doorgaande scheepvaartverkeer, maar ook het uitzicht over het landschap aan weerszijden.

Ook zijn er markante punten. Na het pontje bij Varik (bij de dikke toren boven op de dijk) kom je bij Heesselt langs een kunstwerk, De Koe, dat een interessante geschiedenis heeft.

Het weggetjes naar links gaat naar een oude steenfabriek; we hebben daar in 2014 een indrukwekkende viering meegemaakt t.g.v. 5 mei, Bevrijdingsdag, in de uiterwaarden.

Achter de Koe zie je masten van een hoogspanningsleiding, die gaat hier de rivier over. De mast precies achter de Koe en de mast links daarvan zijn extra hoog, dat is de overspanning over de rivier.
In 2007 vloog hier tijdens een nachtvluchtoefening een Apache helicopter tegen de hoogspanningsleiding, waardoor in een groot gebied dagenlang geen elektriciteit was.

Zuidelijk van de dijk zie ik de uiterwaarden en de rivier, ten noorden zie je een afwisselend landschap. Fruitteelt, veeteelt en landbouw, bosschages. De dijk kronkelt er langs.

In de uiterwaarden vind je ook "dode" rivierarmen vol weelderige waterplanten, onderaan het bloemrijke dijktalud.

Bij Opijnen is er een stuk dijk met weg vlak langs het water. Nu lag er bij een van de kribben een schip (het lijkt een soort varende directiekeet) met het opschrift, dat er wordt gewerkt aan het verlagen van de kribben en leggen van langsdammen langs de Waal, ten behoeve van een betere doorstroming.

Op de achtergrond is al de brug te zien bij Zaltbommel, waar ik de Waal wil oversteken vandaag.
Vanaf hier, Opijnen, krijg ik dan eerst nog Neerijnen, waar ik kan kiezen tussen een grindpad en omrijden. Het wordt dat eerste; ik weet dat het te doen is met mijn bandjes.

Ik neem een proviandpauze met uitzicht op Kasteel Waardenburg, halverwege het grindpad. Het is heerlijk zonnig weer en ik geniet van de omgeving.

Een paar kilometer verder ben ik op de oprit naar de Martinus Nijhoffbrug, vernoemd naar de dichter die een gedicht schreef over de vorige brug.

Direct aan de andere kant van de brug, nu oostwaarts, is het uitzicht over de Waal weer majestueus. Aan deze kant loopt vrijwel mijn hele route over een fietspad op de Waalbandijk.

Nog even een terugblik naar de brug, nu vanaf deze oever van de Waal en van dichterbij.

Bij Hurwenen vinden we de hoogspanningsleiding terug, die we op de andere oever bij Heeselt zagen, bij het beeld van de Koe. Hier hebben we te maken met andere dieren: ooievaars, die hier alle jaren in groten getale nestelen. De donkere plekken in die hoogspanningsmast zijn bewoonde ooievaarsnesten, die ook na zorgvuldig geplande onderhoudswerkzaamheden netjes teruggeplaatst worden.

En achter die hoge mast aan de overkant staat dus, achter de bebossing, die koe...

Na Hurwenen komt Rossum, waar we al een aantal keren met vrienden of familie iets genuttigd hebben.
Dan het Kanaal van Sint Andries, dat middels een sluis de Maas en de Waal verbindt, die hier het dichtst bij elkaar komen. In de loop van de geschiedenis is dat van strategisch belang geweest, vandaar dat hier vlakbij nog de ruïne van fort Sint Andries te vinden is, waar we onlangs ook met twee kleinkinderen zijn geweest.
Het kanaal komt op deze foto van links uit op de Waal.

Fietsend op de Waalbandijk had ik bij Heerewaarden uitzicht op het Bezoekerscentrum De Grote Rivieren, waar de laatste van de sloop geredde palingschokker de blikvanger is. We hebben er al een aantal interessante uren doorgebracht. De palingschokker is ook van binnen te bezichtigen: verbazingwekkend hoe een heel gezin lange tijd in zo'n krappe ruimte kon verblijven!

Het pontje dat me naar de "thuisoever" moest brengen lag klaar om te vertrekken. De bemanning gebaarde dat ik nog wel mee mocht, maar ik was van plan om nog een paar foto's te maken, dus wenkte ik dat ze konden gaan. Zo had ik mooi de tijd om de foto's te maken waaruit dit panorama op Tiel is gemaakt vanaf de oever bij Wamel.

Het pontje heet Hendrikus, maar de planning is, dat vanaf eind augustus hier een nieuwe pont gaat varen. Er is inmiddels een wedstrijd geweest voor een naam voor de nieuwe pont

Ik kon ook nog een foto maken van het werk aan de rivier, waarvan ik de "varende directiekeet" al signaleerde bij Opijnen.

En dan ga ik met de volgende overtocht met de pont mee. Als ik weer "thuis" ben, heb ik ongeveer 50 km gefietst.

Op de pont ging mijn telefoon. Marijke, dacht ik. Het bleek haar jongste zus te zijn, die momenteel in Druten woont, een eind verderop langs de oever die ik zojuist verlaten heb. Ze had gebeld met Marijke en wist zodoende dat ik op de zuidoever van de Waal was (tja, geweest...). Of ik niet nog even langskwam, het was "vlakbij"...

We hebben dan nog een "boodschap" in gedachten: een cadeau voor een bruiloft waarvoor we waren uitgenodigd.
Dat besloten we te halen in de winkel van Landgoed Heerlijkheid Mariënwaerdt, waar we al vaker zijn geweest en fijne, eerlijke producten hebben gekocht.

Er is daar ook een pannekoekenrestaurant, waar je kunt smullen van het lekkerste assortiment. Daarom hadden we de onze al op, voordat we er aan dachten om een foto te maken...!

De volgende dag was het alweer prachtig fietsweer. Het telefoontje van Marijke's zus gonsde nog na. Met haar partner kan ik het ook goed vinden, en volgens de routeplanners is de afstand heel goed te doen. Ik weet het exacte adres niet, maar ben één keer bij hen geweest. Op de bonnefooi (nou ja, bijna) stap ik op m'n fiets, neem de pont en fiets oostwaarts.
Op de pont heb ik een gesprek met een vader die met zijn puberzoon een kampeerfietstocht maakt door België en Nederland. Fietsgekken onder elkaar.

Ik vind het huis. Het eerste belsignaal levert geen reactie. Het tweede een verrassingsscenario! Ik krijg een lekkere lunch en er valt heel veel bij te praten, tot ik aan de terugweg begin.

Nu neem ik de Willem Alexanderbrug tussen Beneden Leeuwen en Echteld. Ook die heb ik vaker gehad. Ook een uitdaging om tegenop te fietsen, met als beloning het uitzicht als je boven bent.
De constructie lijkt eenvoudig, maar massief. Het blijkt een bijzondere betonconstructie te zijn. Dat interesseert me omdat mijn vader met beton werkte, maar me er niets over heeft kunnen uitleggen.

Vanaf hetzelfde punt maak ik een foto over de Waal. Op het "strand" liggen koeien, de afrastering loopt tot ver in het water. Deze kant op kijk je naar het westen, dus richting Tiel. Ik ga straks mijn weg zoeken door de uiterwaarden, waar o.a. een steenfabriek ligt. Daartoe moet ik met een trapje naar beneden, zoals ik eerder heb gedaan, ook in omgekeerde richting.

Tot slot een panoramafoto vanuit de uiterwaarden, een achteruitblik op die brug. Dat geeft een idee hoe lang zo'n brug is met de aan en afvoerwegen, die bij hoogwater zo lang mogelijk begaanbaar moeten blijven, terwijl de uiterwaarden dan ruimte moeten geven aan het water.

Deze keer besluit ik om om Tiel heen te rijden, dus als ik vanuit de uiterwaarden noordelijk van de A15 en de Betuwelijn uitkom, pas zuidelijk te gaan als ik de kern van Tiel voorbij ben.
Ik kom thuis, maar een fietsvreemde in Tiel als ik heeft wel heel veel richtinggevoel en improvisatievermogen nodig...!

Twee dagen achter elkaar gefietst, met elk 50 km, dat is me al lang niet overkomen, en ik ben er net zo trots op als de veel langere afstanden die ik eerder fietste...