160102 - ZOZ - Van koorknaap tot Rock'n Roll icoon

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Op oudjaarsdag was ik wat administratie aan het opruimen, en kwam daarbij mijn "logboeken" uit de begin 60-er jaren weer tegen. Aan het eind van de eerste bladzij die ik opsloeg, zag ik:
Little Richard - I'll never let you go / Tijd voor Teenagers, 17-6-1961, 13:50
"Ah, Litlle Richard, mooi wat muzikaal vuurwerk om het nieuwe jaar mee in te luiden", dacht ik!

Waar blijft de tijd - Tijd voor Teenagers, uitgezonden door de VARA-radio van 1959 tot 1969, bedacht door Co de Kloet. Eerst korte tijd gepresenteerd door hoorspelacteur Dick van 't Sant alias Dick Duster, later door Herman Stok.

Het programma deed destijds best wel enig stof opwaaien, het eerste "tienerprogramma" met "tienermuziek"!
En artiesten als Little Richard (nl), dat was toch helemaal "ongepaste negermuziek" (of moet ik nu, naar aanleiding van de Oudejaarsconference van Herman Finkers, nu zeggen: Tukkermuziek? We hebben genoten!), zoals dat toen nog gewoon gezegd werd...

Het gros van de confessionele zedenmeesters zal geen enkel besef gehad hebben dat deze jongeman al op jonge leeftijd zanger was geworden in de kerk waar zijn ouders vooraanstaande functies hadden. Hij genoot van de charismatische erediensten en de "live"-muziek.

Later vertelde hij, dat in zijn omgeving tijdens de rassenscheiding veel gospels werden gezongen, om het leven in de ondraaglijke armoede iets draaglijker te maken. Tja, in mijn kinderjaren werd mij nog verteld dat "negers" zwart waren als straf, omdat ze de afstammelingen waren van Noach's zoon Cham, die zijn vader bespot had toen die dronken was... (Genesis 9:18-29)

Het in genade aannemen van deze artiest, in onze Calvinistische contreien, waar nog veelvuldig de psalmen werden gezongen zonder hele en halve noten, zal ook niet bevorderd zijn door zijn intense manier van zingen, die veeleer betiteld werd als "gekrijs", laat staan zijn turbulente podiumpresentatie, waarvan we de kwalificaties wel kunnen raden...

Richard Wayne Penniman, zoals hij bij zijn geboorte (5-12-1932) genoemd werd, was de derde van 12 kinderen. Hij was klein en tenger van postuur (zo kwam hij aan zijn bijnaam, die later zijn artiestennaam werd), en had een lichte handicap: zijn ene been was iets langer dan het andere. Bij latere beelden van optredens is me dat niet opgevallen.

Hij heeft vele onderscheidingen mogen ontvangen voor zijn werk, en wordt beschouwd als "de architect van Rock 'n Roll", en hij heeft een belangrijke rol gespeeld in het slechten van de barrière tussen de blanke en zwarte hitlijsten.
Wikipedia meldt: "Years active: 1947 - present", maar ik vraag me af of hij, 83 jaar jong, nog steeds geboekt kan worden voor optredens via zijn agency. In zijn latere jaren heeft hij ook te kampen gehad met gezondheidsproblemen.

Ik begin met een 78-toerenplaat van de song uit mijn "logboek":
Little Richard - I'll never let you go (Boo Hoo Hoo):


Dit is, denk ik, niet zijn bekendste en "ruigste" song, en Little Richard vind ik één keer eerder in de ZOZ-statistiek: met een stevige song: Long Tall Sally: Vlasje, ZOZ 28, 25-5-2013. Best weinig voor zo'n kanjer, want hij heeft een indrukwekkende discografie!

Een veel bekender nummer is Whole Lotta Shakin' Goin' On, dat overigens veel bekender is door Jerry Lee Lewis, maar ook graag gespeeld wordt door jongere generaties, zoals in 1989 de "Guitar Gods" Leslie West, Alvin Lee, Ted Turner, Randy California and Steve Hunter, en in 2005 Paul McCartney.

De song Tutti Frutti uit 1955 was Little Richards eerste belangrijke hit. Die wordt beschouwd als het begin van de Rock 'n Roll, en is als zodanig opgenomen in de National Recording Registry van de Library of Congress.

Little Richard - Tutti Frutti (1956):


Overigens heeft Jimi Hendrix ( nl) gespeeld in de touring band van Little Richard, zoals verteld door Jimi's broer, en is dat te horen op Little Richard - I Don't Know What You've Got, But It's Got Me.

Van een andere bekende song vond ik een geinige video, het lijkt wel Britse humor,
Little Richard - Good Golly Miss Molly:


Ook een klapper: Little Richard - Lucille (Live 1973):


Ik besluit met een clip, waarvan ik vermoed dat het een van Little Richard's laatste publieke optredens is geweest (Las Vegas 2013), omdat ik een clip heb gezien uit 2012 waarin hij in zijn (deze zelfde) stoel naar de piano werd gebracht, en hij, na een lange intro, een sprankelende versie van Blueberry Hill speelde.

Het is zijn eerste hit uit 1955, na 58 jaar nog steeds gespeeld!
Little Richard - Tutti Frutti (Last Perfomance!):