PlatoOnline's WE-300 schrijfuitdaging: schrijf een verhaal van exact 300 woorden, waarin het thema-woord niet voorkomt! Themawoord voor januari 2016 = Gezondheid
Gezien Plato's toelichting over zijn blogmatige afwezigheid, verbaast zijn themakeuze niemand. De omschrijving van de WHO:
Een toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk | welzijn, en niet slechts de afwezigheid van ziekte of andere lichamelijke gebreken.
Wie heeft nooit interrupties van zijn welzijn meegemaakt? Ik zou kunnen vertellen over mijn verwijderde tumor (1955), klaplong (1980), of zware longontsteking (2010), drie keer goed voor een ziekenhuisbed. Maar ik kan nog steeds een rondje toerfietsen.
Vandaag was Het Nieuws de sterfelijkheid van een popster. Met alle respect, maar dat scheen belangrijker nieuws dan het eerste hulpkonvooi in maanden voor een belegerde stad met zo'n 40.000 inwoners, waarvan er al velen de hongerdood gestorven zijn. Ze aten gras en katten...
Belegerd door de eigen regering, omdat er rebellen zitten. Die belegeren regeringsgezinde dorpen, netzo barbaars!
Ik lees:
Uithongering is een beproefde methode in de oorlog in Syrië. Strijders moeten kiezen tussen overgave of hun aanhangers laten sterven van de honger.
Volgens Artsen zonder Grenzen is het een openluchtgevangenis omringd door landmijnen. Wie probeert te ontsnappen, wordt doodgeschoten.
Volgens Artsen zonder Grenzen is het een openluchtgevangenis omringd door landmijnen. Wie probeert te ontsnappen, wordt doodgeschoten.
Meer Syrische plaatsen zijn geïsoleerd. Zo'n 400.000 mensen wonen achter de frontlinie, zonder toegang tot eten en verzorging.
Insiders: "Assad speelt de politieke en humanitaire VN-takken sluw tegenelkaar uit.
Belachelijk dat de VN dankbaar moet zijn voor toelaten van het hulpkonvooi, want hij zou de belegeringen moeten stoppen. Nu kunnen ze de mensen in Madaya helpen, anderzijds kan Assad daardoor nieuwe eisen stellen.
Maar de VN kampt met meer problemen in Syrië. Vatenbommen, nieuwe geruchten over zenuwgas, vele ontheemden."
Ofschoon ik twijfel aan het "geestelijk welzijn" van Assad en andere betrokkenen, zullen zij dat zelf waarschijnlijk niet doen...
N.B.: het Bowie-item duurde 6:22 minuten, Madaya 1:30...
En weer....heb je gelijk !
BeantwoordenVerwijderenEn voel ik nu wel schaamte dat ik wel DB benoemde vandaag maar niet het probleem van wereldorde dat jij aankaart...
Snoeihard en goudeerlijk. Het viel ons ook zo op in het journaal. Te triest voor woorden.
BeantwoordenVerwijderenIk moet eerlijk zeggen dat ik Bowie alleen van naam kende. Dus aan de berichtgeving heb ik zijdelings aandacht besteed.
BeantwoordenVerwijderenHeb ik meer tijd besteed aan die veel belangrijker dingen. Iets meer misschien, maar het machteloze gevoel dat me telkens bekruipt, maakt dat ik niet weg kijk maar toch ook niet tot in detail ga lezen. Het is een beetje het verhaal van dat ei. Je hoeft niet de hele partij te proeven om te weten dat ze allemaal rot zijn. En dat is de wereld... rot. En ze is zo ingericht dat je in feite niemand de schuld kan geven. We zijn met zijn allen verantwoordelijk maar hoevelen van ons voelen dat zo?
Enfin, je had helemaal gelijk met je stukje. Waardevol. Het kan niet vaak genoeg te zeggen.
We zitten allemaal in Plato's (de echte dus) grot en kijken gebiologeerd naar schaduwen op de wand.
Sorry voor de taalfouten (het kan niet vaak genoeg gezegd worden is het natuurlijk). Ik ben weer met mijn gedachten bij vier dingen tegelijk. Elke vrouw weet dat een man dat niet kan :-)
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat het makkelijker is te praten over een overleden beroemdheid dan over zware onderwerpen als dit. Een stukje wat we zover mogelijk van ons bed willen houden. Het is dan ook zo triest...
BeantwoordenVerwijderenLiefs,
Alie
Natuurlijk is de uithongering van duizenden mensen verschrikkelijk, maar de policy bij nieuwsmedia is dat het nieuwste nieuws voorop gaat. Van die toestanden in het middenoosten waren we al op de hoogte, Bowie was hot news.
BeantwoordenVerwijderenDe contrasten zijn inderdaad groot in de Nieuws wereld. Ik moet zeggen dat beide mij heeft geraakt. Bij David Bowie voelde het alsof een tijdperk voorbij was. Bij de beelden van Madaya voelde ik oneerlijkheid tegen de mensheid en hoe een "leider" zijn mensen zo laat lijden.
BeantwoordenVerwijderenIk zit mij hier ineens schuldig te voelen. Ik wist van de convooien maar stond er na het nieuws over Bowie niet meer bij stil.
BeantwoordenVerwijderenGruwelijk actuele WE.
Waar stuk. Heb het ook met verbazing ervaren.
BeantwoordenVerwijderenGeen Bowiefan, dus hij kwam mij al snel de neus uit. Ook hier gold, althans voor het museum in Groningen. De een zijn dood is de ander zijn brood.
Schrijnend het tijdsverschil!
BeantwoordenVerwijderenJammer genoeg blijft de oorlog in Syrië en Irak het nieuws nog steeds overheersen.
Vredelievende groet,