181229 - ZOZ - Van boertige fluiten en glazen

Is het wat om met een dansje de feestdagen en de jaarwisseling te markeren? Zelf ben ik geen danser, maar voor de liefhebbers stel ik een bourrée (nl) voor. Wikipedia: "Het woord bourree betekent vrij vertaald boertig. Vele bourrees hebben dan ook een nogal robuust en melodisch en ritmisch eenvoudig thema." Niet te zwaarwichtig dus.
Desalniettemin verwaardigde de grote Johann Sebastian Bach (nl) zich om een stuk als Bourrée in E minor te componeren.

Bourrée; afb. Wikipedia

Albert en Mara hadden in november 2014 al een versie door Jethro Tull (nl) geplaatst, maar die pagina bestaat niet meer, en Albert en Mara zie ik hier ook al een tijdje niet meer; op hun blog alleen nog treinen. Daarom komt 'ie hier nog een keer, gewoon omdat ik het een mooi nummer vind en een mooi voorbeeld dat pop en klassiek elkaar niet persé uitsluiten. Deze versie is echt uit de oude doos: 1969!

Jethro Tull - Bourée (French TV, 1969 'La Joconde'):


Jethro Tull was de naam van een 18e-eeuwse landbouwpionier die de zaaimachine uitgevonden heeft. De fluitist en zanger van de band Jethro Tull, Ian Anderson (nl) is de enige constante factor van de band vanaf het begin.
Hier nog een versie van de Bourrée met violiste Lucia Micarelli (nl) en het Weens Radio Symfonie Orkest, wat weer erg klassiek klinkt. Een live-concert in het Weense Mozartjaar 2006.

Ian Anderson, Lucia Micarelli & Vienna Radio Symphony Orchestra - Bourée:


Dat je dit stuk als solist op cello een magistrale uitvoering kunt geven, bewijst Yo-Yo Ma (nl) !

Yo-Yo Ma - Bach: Cello Suite No. 3 in C Major, Bourrée I and II:


Een Nederlandse bijdrage? Jawel, twee gitaarvirtuozen waarvan ik nog nooit gehoord had. Ze geven aan hun Caldersmith octave and bass guitars uit te proberen in Studio 'Z.o.o.', Almere, The Netherlands, May 24th 2010.
Dit is de info die ik vond over Z.o.o. guitar duo Virtuoso classical guitarists Peter Constant & Marion Schaap

Z.o.o. guitar duo Peter Constant & Marion Schaap - Bach Bourrée in e-minor:


En deze uitvoering heb ik tot het laatst bewaard. Robert Tiso is blijkbaar niet erg beroemd, want Wikipedia kent hem nog niet. Hij bespeelt de Glass Harp (nl), wat mij op zich al een hele kunst lijkt, a) om de glazen te stemmen, en b) om ze te bespelen!

Robert Tiso (glass harp) - Bourée (J.S.Bach) :


We wensen iedereen een prettige jaarwisseling, met of zonder dansje!

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181224 - Niklas - Noodgeval: D of T…?

In geval van noot is er sprake van ééntonige muziek.
In geval van nood klinkt een twéétonige hoorn.

181222 - ZOZ - Van liefde en beestjesfeest

De hele week al spookt een song rond in mijn hoofd, die al twee keer voorkomt in het Zwijmeloverzicht, bij Marja in ZOZ 011 in januari 2013 en bij Melody in ZOZ 229 in april 2017.
Ik heb het over Love Is All (nl), dat bekend werd als project van Roger Glover (nl) & Friends. Roger Glover was bekend als bassist van Deep Purple (nl).

De zang werd gedaan door Ronnie James Dio (nl), die echter vond dat hij te weinig credits kreeg voor die belangrijke rol.
Iedereen kent de prachtige animatiefilm bij de clip: Roger Glover & Guests - Love Is All (1974), dus de tekst is een beetje in het gedrang geraakt. Daarom plaats ik een video met de tekst in beeld.

Roger Glover & Friends - Love is all:


Om de zanger recht te doen kun je hem hier live dit nummer zien zingen: Ronnie James Dio & Deep Purple With The London Symphony Orchestra - Love Is All

Love Is All is onderdeel van het concept-album The Butterfly Ball and the Grasshopper's Feast, dat gebaseerd is op een gedicht met bijna dezelfde titel: The Butterfly's Ball, and the Grasshopper's Feast, in 1802 geschreven door William Roscoe. Het was een gedicht bedoeld voor kinderen, en beschrijft een feest voor insecten en andere kleine dieren. Roscoe was tevens een voorvechter van het afschaffen van de slavernij.
Met deze twee gegevens zou hij goed passen in de discussies van onze tijd: het slavernijverleden en het in rap tempo verdwijnen van veel insectensoorten...

Ik vond een link naar het hele concept-album: Roger Glover (Feat. Ronnie James Dio) - Love Is All (The Butterfly Ball) (1974)

Tenslotte een mooie versie van dit lied (vind ik), gezongen door kinderen van over de hele wereld. Het komt voort uit het project Playing For Change, dat is opgezet om door middel van muziek, die universele taal, mensen dichter bij elkaar te brengen. Mooie gedachte, zo rond Kerst, toch?

Playing For Change | Song Around The World - Love Is All:


Meer over deze versie en de opname-locaties op de eigen site van het project Playing For Change / Love Is All.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Van 2018 naar 2019

181215 - ZOZ - Van groene den en rood hout

We naderen de Kerstdagen, en menigeen heeft al een kerstboom in huis. En ik vond een kerstlied van de Redwood Club.
Maar wat is Redwood? Daar hebben we internet voor, zoekmachines, en dan kom je al gauw bij Wikipedia terecht.
De pagina over Redwood laat me kiezen, om te beginnen uit een aantal bomen, nauwkeuriger gezegd: de enorme sequoia's:

Verschillende coniferen uit de cipresfamilie:

• Sequoia sempervirens, kustmammoetboom of Coast Redwood
• Sequoiadendron giganteum, reuzensequoia, Giant Redwood of Sierra Redwood
• Metasequoia glyptostroboides, watercipres of Dawn Redwood

Het hout van de grove den wordt in Engelstalige landen soms ook (European) Redwood genoemd.

Foto's: Wikipedia via Redwood

Dat brengt me bij een citaat van de Amerikaanse politicus Adlai Stevenson II over die indrukwekkende bomen en Richard Nixon:

Nixon is the kind of politician who would cut down a redwood tree, then mount the stump for a speech on conservation.
(Hij is het soort politicus die een seqouia zou omhakken en dan op de stronk klimmen om een toespraak te houden over natuurbehoud.)

Nou zijn die bomen allemaal een beetje te groot voor de meeste huizen om als kerstboom te gebruiken: sommige zijn meer dan 80 meter hoog en hebben een omtrek van zo'n 30 meter. Ze zijn wel lang houdbaar, 2000 jaar behoort tot de mogelijkheden.
Wij houden het maar bij een kleinere boom, wel met twee pieken deze keer, waar ook het kribbige kindeke zijn jaarlijkse hangplek weer heeft gevonden.

Over dat Kerstlied nu. Deze tekst vond ik op Facebook bij Fake ten Caat:

Lieve mensen! Sinterklaas is nu afgelopen dus het is tijd dat jullie ons helpen om deze nieuwe kersthit te maken!
Waarom altijd 'alles' uit Amerika? Gewoon een leuke Nederlandse kerstsong met een knipoog moet toch ook gewoon eens kunnen! Ja toch!

Eerst de tekst; die is geschreven door Hilde Kerssies-Booij

I Ruined Christmas

(Refrein)
I guess I think I ruined Christmas
Single handedly… Christmas
Accidentally… Christmas
Didn’t mean to o no!

(1)
Forgot to turn off the oven
while my wife was walking the dog
Gone is the pie she’s loving
exept a breathtaking chocolate fog

(2)
Played with the dog real jolly
till he stormed into the tree
Got angry looks for such folly
Christmas angel between his teeth

(3)
Said the wrong thing about politics
got me in a fight with dad
Tried to clear the air with magic tricks
the rabbit did not make him glad

(4)
Guess I’m not cut out for Christmas
picture perfect’s not for me
It really makes me kind of nervous
feel like throwing out the Christmas tree!

Without a doubt I ruined Christmas…

Redwood Club - I Ruined Christmas:


Meer Redwood Club op hun eigen website of hun facebook site

Nou heb ik hier ook meteen weer een geval van appels die niet ver van de boom vallen, of in dit geval misschien kerstballen van de kerstboom?
Ik heb in mijn ZOZ van 17 december 2016 een video geplaatst van Fake's vader, Bertus ten Caat die een kerstlied zong op een bekende melodie van Ede Staal. Dat moet in 1994 opgenomen zijn, als ik nareken wat Bertus op Facebook schreef:

Het is 24 jaar geleden dat ik de tekst schreef van een "nieuw" kerstlied. In het Drents. En Radio Drenthe nam het op voor een radioprogramma. We speelden het live, René Bremer, Bert Snijder en ik. En er is beeld:

Ik plaats 'm gewoon nog een keer, omdat de tekst nog steeds actueel is.

Beddus (Bertus ten Caat) - Kerstgedachten, misschien wordt het weer licht!:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181208 - ZOZ - Van crazy en een speciale bestelling

Ik was in een la aan het rommelen op zoek naar iets heel anders, en herontdekte een CD die ooit speciaal voor mij besteld is. Dat die CD in een la lag, is het gevolg van de beperkte ruimte op de schappen met CD's in onze kast, want ook boeken en andere spullen moeten een plaats hebben.

Ik kan er geen aanleiding meer bij vinden in mijn geheugen, maar ongetwijfeld is deze zangeres toen op TV geweest. Het jaar van productie is aangegeven als 2008.
Het zal niet de tekst geweest zijn die me aansprak, want die is geheel in het Pools, en dat is een van de talen waarin ik heel weinig herkenningspunten vind.
Wel ben ik me er van bewust dat bij de bevrijding van Emmen de Polen een belangrijke rol hebben gespeeld.

Ik ontving onlangs een paar gedigitaliseerde brieven. Op 7 mei 1945 schreef mijn oom Bertus een brief aan zijn broer in het westen des lands. Vooraf: "Vader en Moeder", mijn grootouders, waren vanaf 1 november 1944 uit hun huis verdreven; dat was "gevorderd" door de Duitsers. Ze kregen 6 uur om te vertrekken en mochten bijna niets meenemen. In februari 1945 schreef Bertus al aan mijn moeder hoe hij mishandeld was door Landwachters in Stadskanaal en hoe hij door de sneeuw naar Emmen was geploeterd, wat hem voor die ca. 30km drie dagen kostte. Deze brief vertelt het vervolg. Oom Bertus overleed in augustus 1945.

Hier in het Noorden is alles heel best afgelopen. Geen honger en weinig dooden door de oorlogshandelingen. Ook de fam. in de drie Noordelijke prov. maken het goed, behalve de schrijver zelf. Vader en Moeder wonen weer op hun eigen plekje en hebben negen dagen een Pool in de kost gehad. Een beste man.
De landwacht heeft mij een poosje voor de bevrijding nog even te pakken gehad. Daarom lig ik nu in het zusterhuis in Amsterdamscheveld. 'k Vind het wel jammer dat ik nu werkeloos moet toezien dat de landverraders worden opgepakt. 'k Had zelf ook graag een paar op willen halen.

De zangeres heet Anna Maria Jopek (nl) en de CD is getiteld "ID". Die titel is heel mooi gecalligrafeerd, maar voor "visuele interpratie" vatbaar.
Ze vertegenwoordigde in 1997 Polen op het Eurovisie songfestival, komt uit een muzikale familie en heeft over de hele wereld opgetreden, onder andere met Sting (nl).

Bij het zoeken op Youtube naar een passende videoclip probeerde ik er zo eens een paar, en er was eentje waarbij ik dacht: hé, die melodie, waar ken ik die van?

Anna Maria Jopek - Przejrzyj:


Nou, iedereen die z'n country-klassieken kent vulde natuurlijk al de naam in: Patsy Cline (nl), met de song "Crazy"!
Overigens schijnt deze song van een reclame-CD te komen: "Coca-Cola: Lato Przyjaźń (1999)", waar ik verder niets over kon vinden. Hij komt niet voor in haar discografie.

Patsy Cline - Crazy (1961):


En de kenners weten uiteraard ook dat de song Crazy (nl) geschreven is door Willie Nelson (nl), die in de loop der jaren zijn uiterlijk heeft aangepast, zeg maar: van colbert tot bandana. Dit is zijn originele versie.

Willie Nelson - Crazy (1961):


Maar ik ben afgedwaald, we hadden het over de CD ID van Anna Maria Jopek. Ik vind haar op een prettige manier jazzy zingen, en ook gebruikt ze op de CD, naast gangbare, ook minder voor de hand liggende instrumenten, zoals de luitachtige Oud (nl) en de Kalimba of Mbira, in het Nederlands ook Duimpiano genoemd.
Alle teksten en muziek op de CD hebben zij en haar man Marcin Kydryński geschreven, samen of apart, behalve delen van een song met Douala-inbreng.

Op de CD staat een nummer (tekst en muziek van Marcin Kydryński) waarvan de Engelse vertaling me wel aanspreekt:

To, Co Nienazwane (What Is Not Named)
There were so many instances in my life when I was not able to find any adequate, precise words to capture such moments.
And whatever is not named properly, vanishes.
Whatever is not saved by the words of your language, eventually dissolves and loses its meaning. Becomes lost, irreplaceable, heads for oblivion.
So let my tongue obey me and caress you with words, create in you that way and save you.
What are the words to describe the heat of this look in your eyes?
How can I translate into words this singular shiver of your lip that comes just once and disappears?
How shall I write it all down, so your features remain alive and accurate and do not become just a memory in my diary and therefore – something entirely different?

Anna Maria Jopek - To co nienazwane (What is not named):


Voor de liefhebber, dit is haar eigen website: Anna Maria Jopek. En voor wie nu, nu Sinterklaas weer weg is, kerstmuziek zoekt, heeft Anna Maria ook wel een album in haar discografie: Dzisiaj Z Betleyem. Daarvan zijn ook liederen te vinden op YouTube: DZISIAJ Z BETLEYEM.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181201 - ZOZ - Van Aussies en ooievaars

Het zal in de (na)zomer van het jaar 2000 geweest zijn, dat in het centrum van Emmen muziek klonk die mij onherroepelijk naar zich toe lokte. Dat wil zeggen, er was geen spectaculaire, aardbevingen veroorzakende geluidsinstallatie, maar ik was dicht genoeg in de buurt om er iets bijzonders in te ontdekken.
Er stond een duidelijk niet nieuwe witachtige bestelbus en daarnaast een opstelling met verschillende instrumenten, die door twee personen bespeeld werden, een man en een vrouw. Een andere man was er CD's aan het verkopen. Het waren vrij jonge mensen. Ze bleken uit Australië te komen, en als ik het goed onthouden heb, had een van hen familie in Nederland.

Bij de man was het meest opvallend de grote Didgeridoo (nl), die hij tegelijk bespeelde met een hele batterij trommels om hem heen. Voor het bespelen van de didgeridoo, een instrument afkomstig van de Australische Aboriginals (nl), dat een bijzondere ademhalingstechniek vereist: de grote luchtkolom in het instrument moet tijdens het inademen op gang gehouden worden. Daarom moet de bespeler blijven "blazen" tijdens het inademen; dit noemt men circulaire ademhaling (nl). Sommige mensen gebruiken deze techniek ook op andere blaasinstrumenten, zoals mijn vriend Jan de Wilde op saxofoon.

De vrouw gebruikte haar stem als instrument en bespeelde een Hammered Dulcimer. Daarvan zijn veel varianten; dergelijke instrumenten worden bij zigeunerorkesten ook wel Cimbalom genoemd. Ik vind de klank ervan wondermooi! Afwisselend bespeelde ze ook diverse fluiten.

Ik heb uiteraard een CD gekocht, en die heb ik weer even opgezocht. Ik hoef 'm eigenlijk niet eens af te spelen om de muziek te horen, maar ik wil het jullie wel graag laten horen. Ik word er altijd relaxt en blij van. Op de CD speelt een tweede man mee.

De groep noemde zich Jabaru, en dat is ook de titel van de eerste song op de CD. Dit is de beschrijving:
JABARU: Jabiru a bird found in Australia / Asia Minor / North America, otherwise known as 'Black Neck Stork'. This song was inspired by the flight of the Jabiru.
Het begint met het stemmetje van het zoontje Zyan (ook de titel van de CD), dat ruim een jaar oud zal zijn geweest.

Jabaru - Jabaru:


Bij het volgende nummer is de Dulcimer prominenter aanwezig. Daarbij hoort deze beschrijving:
SATTVA: Sattva "Glue of the Universe" Indian Sanskrit (the ancient and sacred language of Hindus in India) - that which holds everything together.

Jabaru - Sattva:


Ik heb me suf gezocht naar informatie over de groep Jabaru, maar vond vrijwel geen spoor. Vreemd is dat niet na zo'n 18 jaar. Wij vieren vandaag de verjaardag van een kleinzoon die 17 is geworden.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181124 - ZOZ - Van merels en lijsters

Marijke trok een CD uit de kast, die we hadden laten draaien tijdens het arriveren van de gasten op onze huwelijksdag in 2004. Die is van een Ierse zangeres, Niamh Parsons (nl). Haar voornaam heeft een iets andere uitspraak dan zoals wij het lezen en op z'n Engels zouden uitspreken: How To Pronounce Niamh.
De titel van de CD is Blackbirds & Thrushes oftewel merels en lijsters. Er staan traditionele Ierse ballades op.

Ze staat al een keer in het Zwijmeloverzicht, ik plaatste in ZOZ 110, 20 december 2014 haar lied "Fear a Bhata". Ze zong het bij Han Reiziger, en ik kocht prompt de CD. Ik kies nu iets anders, want ze heeft genoeg moois gemaakt. Dit bivoorbeeld.

Niamh Parsons-The water is wide:


Op de website van Niamh Parsons & Graham Dunne kun je lezen hoe ze ooit de beslissing nam om "solo" verder te gaan, maar dan met begeleiding van haar vriend en gitarist Graham Dunne. Uit dat repertoire koos ik een lied dat je kunt beschouwen als een anti-oorlogsballade. Eerst de tekst, om eventueel mee te lezen.

The Men That God Made Mad
© Ron Kavanagh, Arr. N. Parsons and G. Dunne

Far far from Clifden's rocky shore
O'er the broad Atlantic sea
The Battalion of St. Patrick
Tired of harsh brutality
No more abuse or bigotry,
Their angry cry wholehearted
Near Matamoras lives were lost
That's when the fighting started

Chorus:
Who were those men, what was the crime
For which their lives were wasted
Did they rob or rape, or was their fate
As the poet once related
Were those great Gaels of Ireland
The men that God made mad
Their wars were never merry
And/But all their songs were sad

Land of the Free meant liberty
To the U.S. Army's Irish
Till James K. Polk he sent them south
To civilize the Spanish
In a war to extend slavery
And unjust exploittation
They'd not repeat what Cromwell did
To their poor Irish Nation

Chorus

At L'Angustura, Irish blood
Drenched the sun-baked clay
And Mexico still honours
Those brave men who died that day
But the worst was yet to come
In the hour that war was ended
When General Scott hung the Irishmen
To celebrate with vengeance

Chorus

Niamh Parsons & Graham Dunne - The Men that God made Mad:


Voor de gitaaracoorden, zie de site: Irish Folk Songs.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181117 - ZOZ - Van Cajunkruiden en zwijmelen

Ik had ineens een herinnering aan een LP, doordat onze Cajun-kruiden op waren. Maar hoe heette die artiest ook alweer? Uiteraard een naam met een Franse slag, want Cajun komt uit Louisiana, en daar is de taal van Franse afkomst.
Eh... Budlau Bryant? De flexibiliteit van zoekmachines is handig: ik vind Boudleaux and Felice Bryant. Een echtpaar songwriters dat apart en samen een onvoorstelbare reeks hits geschreven heeft, voor een onafzienbare rij artiesten. Bijna allemaal echte zwijmelnummers.

Maar als uitvoerend artiest zocht ik een andere naam uit Cajun country, en dat is Gib Guilbeau, die veel van zijn songs zelf schreef. Ik noemde hem al eens eerder in ZOZ 203, 161001. Helaas is zijn Wikipedia-pagina nogal beknopt. In een necrologie vond ik een beschrijving van zijn belang voor het ontstaan van Countryrock. Dat ik destijds die LP kocht was echter uitsluitend omdat ik het heerlijke muziek vond.
Er zijn songs van hem te vinden op Youtube, maar daar heeft de LP met dezelfde titel een andere hoes: Europese versus Amerikaanse uitgave?

Een insider zal andere namen op de hoes herkennen, zoals Clarence White en Gene Parsons (geen familie van Gram Parsons uit hetzelfde muzikale circuit), die we later terugzien in roemruchte groepen, als The Byrds en/of The Flying Burrito Brothers.
Een eerdere groep waarin Gib Guilbeau speelde was Nashville West, samen met Gene Parsons and Clarence White, die toen de B-Bender bedachten, waarmee je op een "gewone" gitaar een effect kon bereiken als een pedal steel gitaar.
Vervolgens speelde Gib Guilbeau in de band Swampwater, die begon als begeleiding voor Linda Ronstadt toen die begon aan haar solocarriére. Daar ontmoette hij John Beland, waarmee hij nog weer later bij The (Flying) Burrito Brothers belande en daar samen de drijvende krachten werden. John Beland is niet zo'n bekende naam hier, maar heeft zijn sporen nagelaten in de Amerikaanse muziekwereld door met heel veel artiesten te werken.

Ik begin met een regenachtige song van de solo-LP Cajun Country, waarin zowel Cajun-Frans als Engels gezongen wordt, zoals in meer van Gib's songs.

Gib Guilbeau - Louisiana Rain:


Dan een echte zwijmelaar, of misschien wel "tearjerker"; een tranentrekker - smartlap vind ik hier nogal banaal klinken...
De twee versies die ik vond hebben allebei hun charme. De eerste heeft een heel prominente pedal steel guitaar, op de tweede is die iets minder, maar daar doet de fiddle meer. Op de hoes van "mijn" LP wordt vermeld dat Carl Waldow de steel guitar bespeelt, maar over hem vond ik niets, tot ik op de site Steelguitarforum vond, dat zijn naam waarschijnlijk Carl Walden moet zijn. En met die naam bleek hij bekender te zijn.

Het zou mij niet verbazen als in deze versie: Gib Guilbeau - Sweet Rosie de pedal steel guitar bespeeld wordt door "Sneaky Pete" Kleinow, die ik vooral ken van The Flying Burrito Brothers, en dat Carl Waldow/Walden in de opname hieronder speelt.

Gib Guilbeau - Sweet Rosie:


Een passende afsluiter vind ik daarna de Happy Cajun Man!

Gib Guilbeau - Cest Le Viev (Happy Cajun Man):

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181110 - ZOZ - Van Stuyvesant tot Trump

Deze keer iemand die hier in Nederland vrij onbekend is, maar die ik al eens in het zonnetje zette in mijn bijdrage aan ZOZ 299.
Loudon Wainwright III (nl) is een rechtstreekse afstammeling van "onze eigen" Peter Stuyvesant (nl). Die volgde in 1645 Willem Kieft (nl) op, (niet te verwarren met de voetballer Wim Kieft!) als gouverneur van de kolonie Nieuw Nederland (nl), met als standplaats Nieuw Amsterdam (nl).
(Om verwarring te vermijden met het Nieuw Amsterdam waar mijn grootvader van 1907 tot 1940 Hoofd van de School met den Bijbel was, noemt men dat andere Nieuw Amsterdam nu New York.)
Peter Stuyvesant was meteen ook de laatste gouverneur van deze Nederlandse kolonie.

Ach, en van de laatste Nederlandse gouverneur naar de huidige president Donald Trump (nl) is het maar een klein bruggetje, want Stuyvesant was ook niet zo'n subtiel manneke.

Beide heren met hun wapenrusting

Dat ik vandaag Loudon Wainwright III plaats, heeft te maken met een song van hem die ik nu pas ontdekte, en die ik jullie niet wil onthouden. Hij schreef de song in maart 2016, had dus blijkbaar een helderziende blik: pas in juli 2016 werd Trump presidentskandidaat voor de Republikeinen! Ook een aantal namen die in dit lied voorkomen, kloppen...
Eerst de tekst:

I Had A Dream - Loudon Wainright III

I had a dream I don't know what it meant
But I dreamed Donald Trump was our president
And there on election night right by his side
His flunky Chris Christie along for the ride
But it gets worse just wait there's more
He made Jeff Sessions Secretary of War
And just like he promised he built him that wall
He blew up Cuba and he carpet bombed Montreal

I had a dream I woke up in a cold sweat
The Donald was elected in a huge upset
He made a bad deal with Putin a secret pact with Assad
Told the Pope where to go I swear to God
As for the Supreme Court he got to choose
He filled the vacancy up with Lyin' Ted Cruz
His face was bright orange and his hair was just weird
But we were made great again, embarrassed and feared

I had a dream here's how it went
I dreamed that the Trumpster was the president
His little finger on the button, he was doin' his thing
Our new national anthem was "my ding-a-ling"
We were bought and sold like in Monopoly
He had the most hotels in the land of the free
Locked up the opposition and the demonstrators too
That would be me and it might be you

I had a dream I'm not sure what it meant
When I dreamed Donald Trump was our president
And it wasn't even close he won it in a landslide
Our new hot First Lady she was beaming with pride
If you think that's cool don't fool yourself
He made Ben Carson Secretary of Health
And Sarah Palin Secretary of Stealth
If you think that's scary just you wait
He made Newt Gingrich the Secretary of State
And Rush Limbaugh the Secretary of Hate!!

Dreams come true and there's prophesy
And sometimes a nightmare is a reality

Dan nu de video, met Loudon's karakteristieke stemgeluid en humor: "Live at Fur Peace Ranch", opgericht door Jorma Kaukonen, gitarist van Jefferson Airplane.

Loudon Wainright III - I Had A Dream:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181103 - ZOZ - Van goeden en minder goeden huize

We zaten wat melancholiek te filosoferen over onze ouders en (over)grootouders. In mijn familie komen, aan beide kanten, beroepen in het bouwbedrijf veel voor. Ik blogde er al eens over.
Mijn vader was als timmerman van de Ambachtsschool gekomen, en toen hij overleed was hij, bijna 28, bouwkundig opzichter via schriftelijke studie. Zijn vader was uitvoerder van bouwprojecten, en ik denk dat mijn vader ook zo ver door had willen gaan.

Uit een schetsboek van mijn vader.

De grootvader van mijn moeder had een aannemersbedrijf en was architect. Hij heeft meerdere kerken ontworpen, huizen die Rijksmonument zijn geworden, en, als noorderling, enkele panden in Amsterdam die er nu nog staan.

Door mijn overgrootvader ontworpen. (Google Maps)

Daarom koos ik deze keer als thema: huizen.
Om te beginnen Our House (nl) van Madness (nl). Rianne plaatste die al eens in ZOZ070, 15-3-2014, maar dat blog is verwijderd. Nietzomaarzooo had deze versie in ZOZ183, 14-5-2016. Ik kies een versie waar we de tekst kunnen meelezen.

Madness - Our House:


Het geeft soms verwarring, als er verschillende songs zijn met dezelfde titel, maar als je begint te luisteren is dat vaak meteen voorbij, bijvoorbeeld met Our House (nl), bekend van Crosby, Stills & Nash (& Young ) (nl).
Die song is geschreven door Graham Nash (nl), en ik vond een interessante video waarin Graham Nash uitlegt hoe de song is ontstaan, toen hij een relatie had met Joni Mitchell (nl): Crosby, Stills, Nash & Young - Our House | The story behind the song.

Deze song was ook al eens geplaatst in ZOZ086, 5-7=2014 op het verwijderde blog van Rianne, en in ZOZ103, 1-11-2014 plaatste Corry deze versie.

In een vrij recente video (2014) bewijzen de jongens a) dat ze het nog steeds live kunnen, en b) dat ook zij ouder worden: het laatste deel neemt Graham Nash zijn kleindochter op schoot terwijl hij piano speelt.

Crosby, Stills & Nash - Our House / Live in Concert 2014:


Dan hebben we natuurlijk Martine Bijl, die in het bos een te koop staand sloophuisje ontdekt, maar dat uiteindelijk een heel ander lot beschoren blijkt. En deze was nog nooit geplaatst.

Martine Bijl - De makelaar van Schagen:


Een ander lied over een huis dat te koop staat is House For Sale van Margriet Eshuijs met de groep Lucifer.
Deze versie werd in ZOZ109 13-12-2014 geplaatst door Corry.
Ik kies deze keer voor een bewerking uit de serie Ali B Op Volle Toeren met rapper RB Djan (Arbi Hakopians), bekend geworden met de groep Tuindorp Hustler Click (nl.

RB Djan House For Sale FT Ali B:


En vanwege de indrukwekkende stem van Eric Burdon (nl), die er met The Animals (nl) een succes van maakte, eindig ik met een door velen uitgevoerde klassieker: The House Of The Rising Sun (nl)
Geesje had 'm geplaatst in ZOZ016, 2-3-2013, maar dat blog is verwijderd. In ZOZ030, 8-6-2013 had Trees op haar oude blog deze versie: Anna Christine - House Of the Rising Sun (America's Got Talent 8).

The Animals - The House of the Rising Sun:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181027 - ZOZ - Van IJsland en kattekwaad

Soms kom je geheel onverwacht iets tegen, waarvan je denkt: hé, wat is dat? Even besnuffelen!
Zoals nu. Moderne muziek uit IJsland…? Kan dat…? Jazeker, een aantal weken geleden was ik al een eind in die richting: 180901 - ZOZ - Van Faeröer en Eivør.

IJsland op de Carta Marina uit 1539 en 's winters vanuit de ruimte (NASA/Wikipedia)

De groep heet Sigur Rós (nl). Die naam is een woordspeling: in het IJslands betekenen de woorden Sigur en Rós, Overwinning en Roos, maar de naam is een verwijzing naar het zusje van zanger/gitarist Jónsi, Sigurrós Elín, dat geboren werd een paar dagen voordat de band werd opgericht. Dat was in 1994, dus ze spelen al een tijdje, zij het met bezettingswisselingen.
Bijzonderheden van de groep zijn o.a., dat ze in het IJslands zingen, een eigen "klanktaal" gebruiken, en dat Jónsi zijn gitaar bespeelt met een strijkstok.

De song verscheen in 2005 op hun vierde studioalbum Takk... (nl) ("Bedankt…") en heet Hoppípolla (nl), te vertalen als "springen in plassen".
Het verhaal: In de muziekvideo zien we een groep ouderen die kattekwaad uithalen. Je ziet steeds enkele ouderen in plassen springen, vandaar de titel. Het begint met vier ouderen die over een pad lopen en een rotje gooien naar een jongen die zijn fiets aan het repareren is. Met sjablonen wordt graffiti op een muur gespoten, en wordt er belletje getrokken. De ouderen stelen fruit en enkele voorwerpen bij een winkel. Dan bereidt de groep zich voor op een matpartij met een andere groep ouderen. Ze maken houten zwaarden en één man gebruikt een vergiet als helm. De twee groepen ontmoeten elkaar op een kerkhof, er wordt met waterballonnen gegooid, gevochten met de zwaarden en wat geduwd onderling. Tijdens een stoeipartij valt één van de ouderen en krijgt een bloedneus. Als de tegenpartij dat merkt, rent die van schrik weg, waarna de anderen de overwinning vieren.

In de video zijn alle vier de Sigur Rós-leden van toen te zien:

• De jongen die zijn fiets repareert: Orri Páll Dýrason - drums
• Er wordt belletje getrokken bij: Kjartan Sveinsson - keyboards;
• Kort te zien in een tuin: Georg Hólm - basgitaar;
• De winkelbediende: Jón Þór "Jónsi" Birgisson (nl) - zang, gitaar;

Sigur Rós - Hoppípolla:


Heerlijk idee, nu de herfst eindelijk echt lijkt te beginnen, raak ik weer helemaal in de stemming voor kattekwaad zoals hier vertoond. Pure nostalgie!
En eerlijk gezegd, ik vond het zó'n kostelijk filmpje, dat ik echt nog een paar keer opnieuw moest luisteren om de muziek goed te laten doordringen en op waarde te schatten...

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181020 - ZOZ - Van nieuwe media en oude muziek

We zijn intussen helemaal gewend dat we op onze computer, laptop of telefoon allerlei muziek naar keuze kunnen beluisteren, op elk moment dat we dat willen.
Trees stelde voor om deze keer voor onze zaterdagse "zwijmels" muziek uit de jaren '60 te kiezen. Ook daarvan is een ruime keuze aanwezig op internet.
In de jaren van verschijning van die muziek, was je aangewezen op de radio, of het kopen van "platen", meestal singles van zwart vinyl. De keus was veel minder ruim dan nu, en de momenten dat ik mijn favoriete muziek kon horen waren nogal beperkt.

Daar kwam bij dat wat toen fatsoenlijk werd geacht, nu wel heel erg benepen overkomt. De radio was alleen voor actualiteiten, het weer, en stichtelijke toespraken. Ik schreef er al eens over: 170819 - ZOZ - Van mijn eerste single en een voorspelling.
Op de vaderlandse radio was het eerste programma met popmuziek Tijd voor Teenagers, zo vertelt hier regisseur Co de Kloet. Het startte op 11 september 1959. Er mocht toen nog heel veel niet qua tekst en platenkeuze.

Ik luisterde in de zestiger jaren veel naar de Engelstalige uitzendigen van Radio Luxemburg (nl). Dan had ik de hele avond terwijl ik bezig was met mijn schriftelijke cursus. Ik hield toen een tijdlang vaak een soort logboek bij, welke muziek ik gehoord had. Een paar van die schriftjes heb ik nog, en daar zal ik nu een keus uit maken.
De invloed van Radio Luxemburg bleek bijvoorbeeld, toen het instrumentale nummer Nut Rocker van B Bumble and The Stingers de Britse Top Tien binnenkwam zonder dat het ook maar één keer gedraaid was door de BBC!

Een van de populairste DJ's was Sir Jimmy Saville (nl). De naam van zijn programma was de TTDC, de Teen and Twenty Disc Club, op waarvan ook Elvis Presley lid was, member number 11321".
Later ging Savile naar de BBC. Hij vond dat zijn programma geschikt was voor TV, maar de BBC vond die naam te lang en maakte er Top of the Pops (nl).
Savile was een invloedrijke, extravagante figuur in de Britse showbusiness, geridderd voor zijn werk.
Na zijn dood werd hij beschuldigd van jarenlang veelvuldig ernstig sexueel wangedrag, waar velen van wisten, maar door niemand aangepakt.

Ik pak mijn logboek, daar staat: 22:36 RL 17-1-'62. Die song kwam die maand nogal eens langs op Radio Luxemburg. Het paste denk ik wel bij mijn stemming toen: als 18-jarige een goed heenkomen gezocht uit de omgeving van mijn stiefvader, ingekwartierd bij grootouders waarmee een onoverbrugbare generatiekloof, en niet veel geluk in de liefde, tja… Gelukkig had ik plezier in mijn eerste baan.
Eén van de mooiste stemmen van die tijd, vind ik Wanda Jackson (nl). Ze kwam uit de Country-hoek, maar was ook één van de pittigste Rock 'n Roll zangeressen; Trees had "Let's Have a Party" van haar in ZOZ 242.

Wanda Jackson - In The Middle Of A Heartache:


Dan een notitie 1:38 RL 23-5-'63. Laat gemaakt dus. In mei 1963 zat ik niet meer bij mijn grootouders, maar op een kamer "in Stad", de generatiekloof was toch te diep en te breed. Als ik daar op zaterdagavond om middernacht de radio nog hoorbaar aan had, stond prompt oma onder aan de trap (zij sliepen beneden) te roepen: "Het is al Zondag!"...
Deze notitie vermeldt als artiest Eddie Cochran (nl), alweer een artiest die verongelukte toen hij nog maar 21 was, onderweg in een taxi na een optreden. Ook hij heeft pittiger songs dan dit. Veel van zijn songs zijn na zijn overlijden uitgebracht.

Eddie Cochran - Three Steps To Heaven:


Ach, er staan nog veel meer songs in mijn logboek die ik zou willen laten horen omdat ik ze nog steeds mooi vind...

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181013 - ZOZ - Van kadaverdiscipline en poëzie

We raken langzamerhand omringd door herfstkleuren, al lijkt het alsof de zomer nog graag een poosje zou willen blijven. Vanmorgen keken we uit het raam, de tuin in, en genoten.

Nou staat die prachtige song Autumn Leaves, in 1945 oorspronkelijk verschenen als Les Feuilles mortes (nl), al vijfmaal in het Zwijmeloverzicht (4x Engels, 1x Frans). Zelf heb ik, begeleid door mijn vriend Jan de Wilde op saxofoon met deze melodie, gedichten voorgedragen, maar daar zijn geen opnamen van.

Een goed alternatief vind ik "Summer's Almost Gone" van The Doors (nl). Ik ben hoe dan ook liefhebber van de muziek van The Doors en de stem en poëzie van Jim Morrison.

The Doors - Summer's Almost Gone:


Sommige mensen zien Jim Morrison (nl) slechts als een "losbandig type", dat uiteindelijk te gronde ging aan alcohol en drugs, en verachten hem daarom. Hij overleed in Parijs, op 27-jarige leeftijd, net als een aantal andere artiesten. Die zijn samengebracht op een lijst, die de 27-club (nl) wordt genoemd, met o.a. ook Brian Jones, Janis Joplin, Jimi Hendrix, Kurt Cobain en Amy Winehouse. Deze inmiddels lange lijst vermeldt doodsoorzaken variërend van verkeersongelukken, diabetes en hartfalen tot overdoses.

Jim Morrison's vader was "Rear Admiral" (vgl. Schout bij Nacht) bij de US Navy, en daardoor verhuisde het gezin vaak en wisselden de kinderen vaak van school. De ouders deden niet aan lijfstraffen, zoals slaan, maar brachten volgens militaire traditie hun kinderen discipline bij door tegen ze te schreeuwen en tieren tot ze huilden en hun tekortkomingen toegaven.
Toch interesseerde Jim Morrison zich al vroeg voor filosofie, literatuur en poëzie.
Toen hij zijn studie had afgerond, verbrak hij het contact met zijn familie, en vertelde dat hij enig kind was en dat zijn ouders waren overleden. Zijn vader beweerde na Jim's dood, dat Jim dat gedaan had om zijn familie te beschermen tegen indringende publiciteit.

Die publicitaire aandacht trok Jim Morrison inderdaad wel, door zijn turbulente leven, maar ik denk er het mijne van. Die "militairistische opvoedkunde" zal zijn sporen hebben nagelaten, en als ik dat lees, gaan mijn nekharen steil overeind staan!
Mensen die hem kenden zeiden, dat Jim twee kanten had: ontwikkeld, vriendelijk, meegaand, maar als hij ontremd raakte, leken alle verzamelde frustraties er uit te komen.
Overigens werd 39 jaar na Jim's dood een veroordeling wegens "indecent exposure" tijdens een optreden, herroepen...

Ook in zijn relaties schijnt Jim Morrison nogal een wildebras geweest te zijn. Er waren vluchtige maar ook langere relaties, ook tegelijkertijd.
Pamela Courson en Jim Morrison leerden elkaar op jongere leeftijd kennen. Zij is een steeds terugkerende factor in zijn leven geweest, ze stimuleerde hem om te schrijven, maar ook bij hen kon het tumultueus toegaan.
Na zijn "vlucht" naar Parijs woonde hij met haar in een appartement. Zij was het die hem vond, in een badkuip. Autopsie was niet verplicht, en als doodsoorzaak is hartfalen genoteerd.
In onderstaande video, met die subtiele, bij het najaar passende song, zien we foto's van Pamela en Jim. (De song is al een keer geplaatst, andere video.)

The Doors - Indian Summer:


Jim Morrison had in zijn testament Pamela Courson aangewezen als zijn enige erfgenaam. Het kostte een aantal jaren met rechtszaken voordat ze daarvan de vruchten kon plukken. Niet eens zo lang daarna overleed ze zelf aan een overdosis. Haar as werd bijgezet in een columbarium, en haar ouders lieten op de plaquette zetten: Pamela Susan Morrison. Hoewel ze nooit formeel getrouwd waren geweest, werd hun relatie bestempeld als Common-law marriage. Haar ouders waren daarmee haar erfgenamen, maar na een aantal juridische veldslagen deelden ze de erfenis met Jim Morrisons ouders.

Nadat Jim Morrison was overleden, probeerden toetsenist Ray Manzarek (nl), gitarist Robby Krieger (nl), en drummer John Densmore (nl) verder te gaan met The Doors, maar hoe goed ze ook waren, het succes was voorbij.

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

181006 - ZOZ - Van foto's, muziek en brandende bruggen

Deze week zag ik een fantastisch mooie foto op Facebook, die meteen muziek opdiepte uit mijn oeroude herinneringen. Het is een song uit de tijd dat ik mijn eerste baan had en ik denk dat mijn toenmalige vriendinnetje mij net in de steek gelaten had voor een stoerdere vent, omdat die in uniform liep terwijl ik afgekeurd was. Of zoiets.
Ik zat 's avonds meestal op mijn kamertje te studeren met Radio Luxemburg (nl) aan, de Engelstalige uitzendingen, want de enige Nederlandstalige muziek was toen, wat je nu levenslied of piratenmuziek noemt, en niet aan mij besteed.

De titel van de song wist ik meteen, want die paste naadloos bij de foto, en ook de titel, die de maker aan de foto had meegegeven, zal goed gepast hebben bij mijn stemming van toen.

Foto: ©Henk Kersten - "Welkom in het vagevuur...."

De foto staat op de Facebook-pagina Streetview024, waar stadsfotografen uit Nijmegen hun werk plaatsen. Klik hier voor de foto rechtstreeks en in volle glorie op Facebook.
Nijmegen is ook mijn stad geworden sinds ik met Marijke ben, die daar geboren is.

Maar wie was de zanger ook alweer, van "mijn" versie van die song Burning Bridges, want deze verwijspagina laat me kiezen uit 33 namen of items die met muziek te maken hebben, en nog 9 andere, zoals films, documentaires en boeken...
Ik vond hem op YouTube, het was een Canadees, geboren als Giovanni Domenico Scafone, Jr., beter bekend onder zijn artiestennaam Jack Scott (nl). Ik had al eerder iets van hem geplaatst in ZOZ 133, 150530 - ZOZ - Van stoffige straten, koel water en foto's.
De schrijver van deze versie van Burning Bridges heet Walter Scott, maar Wikipedia kent Walter W. Scott blijkbaar niet. Ik vond toch nog een klein beetje info over hem. Ik vond geen live-video, dus koos ik er een met de tekst in beeld.

Burning Bridges - Jack Scott:


Toen zocht ik naar een lied over de Waal, want op die prachtige foto zie je de iconische Waalbrug bij Nijmegen. Het land van Maas en Waal is al meermalen in een Zwijmel verschenen, dus dat wordt 'm niet, en specifiek over de Waal vond ik niets. Maar wel een mooi lied over de rivier, stroomopwaarts waar het nog de Rijn heet en de Waal nog niet afgesplitst is.

Ik heb ook al eerder iets van deze zanger geplaatst, Paul Mulder, in ZOZ 195, 160806 - ZOZ - Van fietsen en rivieren. Hij komt uit het plaatsje Tolkamer dat op 1 km. van Lobith ligt, in de Gelderse streek de Liemers. Hier zingt hij in de Liemerse streektaal, waarvan ik denk dat die niet al te moeilijk te verstaan is.

Van Tolkamer naar de Nijmeegse Waalbrug is ca. 20 km. (Google Maps)

Paul Mulder - Rivier:

---

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

180929 - ZOZ - Voor wie er niet meer zijn

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Ik denk dat iedereen wel iemand mist, die overleden is. Voor de een komt dat eerder in het leven dan voor een ander. Ik heb een Facebook-vriend, Bertus ten Caat (FB), waarmee ik (behalve vaak dezelfde opvattingen) deel, dat onze vaders in hetzelfde jaar, 1916, geboren zijn, en dat wij allebei jong waren toen ze overleden. Ze zouden allebei dit jaar 102 geworden zijn, maar mijn vader overleed in 1944, bijna 28 jaar, een maand na mijn eerste verjaardag. Bertus' vader overleed in 1956, bijna 40, Bertus was net 4 geworden.

Ik heb één foto waar ik met mijn vader op sta, Bertus kent ook maar één foto waar hij en zijn vader allebei op staan; het verschil is, dat Bertus' broertjes en zusjes er ook op staan, en ik had geen broertjes en zusjes (ik kreeg later in één keer 9, niet-biologische broers en zussen).

Er zijn ook ruimschoots verschillen tussen Bertus en mij. Hij heeft al heel lang een eigen bedrijf, en ik ben tot mijn pensionering altijd in loondienst geweest.
Verder luister ik muziek en schrijf er over, en Bertus maakt muziek. Soms krijg ik het idee dat hij met drumstel en microfoon geboren is, want onlangs bestond zijn band 45 jaar.
De bezetting is in de loop van al die jaren veranderd, ik besteedde in maart al een hele ZOZ aan de band No Name waarin naast Bertus nu zijn zoon Fake, en zijn dochters Esther en Tamara ten Caat meedoen.
Fake is een begenadigd musicus vind ik, na wat ik van hem gehoord heb. Vooral het lied hier onder vind ik aangrijpend, en dat komt weer door de overeenkomst tussen Bertus en mij, liever gezegd: het jong overlijden van onze vaders. Ik laat Bertus zelf vertellen waar het lied over gaat.

25 juni. Ik kan me niet herinneren dat ik de verjaardag van mijn vader heb gevierd. In 1955 werd hij 39 op die dag en was ik net 3. Van de maanden daarna heb ik wat vage herinneringen.
Mijn vader heette Fake ten Caat. Hij was de oudste zoon van Lambert ten Caat en Janna Kats, geboren in 1916, overleden in 1956.

Mijn zoon heet Fake ten Caat. Een heel bewuste keuze voor de naam Fake , bijna 34 jaar geleden. Een emotionele keuze ook.

En mijn zoon Fake maakte een prachtig lied voor of over mijn vader Fake. Elke keer als ik het beluister - meestal diep in de nacht als niemand me ziet… - ontroert het me.
En als ik dan zijn foto zie denk ik, wat zou ik toch graag eens met die "ouwe" Fake willen praten, willen lachen, willen bekvechten, zoals ik dat met de jonge doe.

Op 25 juni was het 102 jaar geleden dat mijn vader, Fake ten Caat, werd geboren.

Bertus stuurde me ook de tekst:

I wonder who you are
©Fake ten Caat

His heart goes out to you
But he's lost in your footsteps
He just can't find you
Anywhere, but inside

The sorrow that he's wearing
As a jacket all his life
You can't throw that away
Because colours don't fit the time

I'm looking at your pictures
I am staring at this young love
I am looking at your faces
Parents being young

And I wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

I'm looking at your pictures
I am staring at this young love
I am looking at your faces
Parents being young

And i wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

We carry you in our hearts and minds
Follow you in our dreams
We hold eachother tight
Yeah, we, carry you in our hearts and minds
Follow you in our dreams
We hold eachother tight

Cuz i wonder who you are
Who you would have been
If tears could build a stairway
Memories a lane
I'd walk right up to where you are
Bring you home again

Fake ten Caat - I wonder who you are


Bertus vertelde dat dit lied (nog) niet op YouTube staat, omdat deze versie eigenlijk nog een "demo" is, dus ik hoop dat ik het goed gekoppeld heb. Ik vind deze versie al ontroerend mooi weergeven hoe Fake ook mijn gevoel verklankt - "If tears could build a stairway"...

Bertus heeft nog beelden in zijn geheugen van zijn vader, ik was daar te jong voor. Wat ik weet van mijn vader heb ik uit de tweede hand, en uit zijn bewaard gebleven correspondentie. Op de leeftijd die we nu hebben, komt het gevoel dat we niet bewust afscheid hebben kunnen nemen, omdat we te jong waren, bovendrijven.
Het is iets dat terugkomt; in mijn ZOZ 199 van 3 september 2016 plaatste ik een song met de gedachte aan zo'n gesprek met mijn vader, dat ik heb moeten missen: Dougie MacLean - Talking With My Father...

---

Dat gevoel, geen afscheid te hebben kunnen nemen, wordt ook verwoord in een song van Anouk, waarmee Marijke deze week een paar keer emotioneel overvallen werd, tijdens het boodschappen doen in de supermarkt.

Anouk - One Word:


En intussen zijn we zelf de oudste generatie geworden. We kunnen niet meer tellen hoeveel uitvaarten Marijke en ik al hebben meegemaakt sinds we begin 2001 samen verder gingen. Op de eerste dag was de begrafenis van mijn oom, die bijgezet werd in het graf van mijn vader. Precies 60 jaar na mijn vader's overlijden zijn we getrouwd.

180924 - Niklas - Artefact?

Artefact: opzettelijk vervaardigd (gebruiks)voorwerp - Van Dale

Op 2 september bracht ons zondagse uitstapje ons naar het dit voorjaar afgebrande keuterijtje op het Dwingelderveld, de Benderse Berg, waaraan we zo onze herinneringen hebben.
Nu iets wat niet in het verslag van ons bezoek stond. Toen we terugliepen naar het bezoekerscentrum zag ik op de zandweg die langs de plaats des onheils loopt, iets dat ik op de eerste blik voor een verdwaalde pad hield, maar bij nader inzien was het een steen met een bijzondere groen/bruinachtige kleur, matglanzend in de zon.
We waren al enkele tientallen meters onderweg, toen ik besloot om toch terug te gaan, en de steen nader te bekijken. En ik nam hem mee. Gedurende onze wandeling van bijna 2 kilometer hield ik de steen steeds in mijn hand. Het was alsof de steen en mijn hand elkaar vonden in een bepaalde natuurlijke houding.
Nu is er momenteel weer veel aandacht voor wijlen de amateurarcheoloog Tjerk Vermaning, middels een tentoonstelling in het Drents Museum en een locatietheatervoorstelling van PeerGrouP.
Vermaning deed ook allerlei vondsten, waarvan later de echtheid in twijfel werd getrokken, maar de discussie is nog steeds niet geheel verstomd.
Maar zou mijn steen ook een vuistbijl kunnen zijn? Het paste zó natuurlijk, zij het dat de steen misschien bedoeld was voor iets kleinere handen dan de mijne...

180922 - ZOZ - Van september en eikels

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Het is september, de eikels vallen weer, en in 2008 schreef ik een gedicht over dit jaargetijde, met een knipoog naar Prinsjesdag. Deze week, dinsdag, was het weer zo ver.
Terwijl ik dit schrijf zijn de Algemene Beschouwingen naar aanleiding van de rijksbedroting in alle heftigheid bezig, en lopen de oppositiepartijen zich stuk op de metersdikke teflonlaag van Mark Rutte omtrent de alom verguisde afschaffing van de Dividendbelasting.

September

Lage zon verdrijft de eerste kou
met zachte schreden nadert herfst
hard groen kiest warme kleuren

ik snoep kastanjes in het bos
rolschaats op gevallen eikels
Prinsjesdag, ik tel de zwammen

overvallen door een eerste hagelbui
mijn regenjas vergeten in de kast
forse stormen zijn voorspeld

maar nu nog Indian Summer
ik steek veren in mijn haar
doe toch nog een anti-regendans

© Gauke Zijlstra, 2008
(Gepubliceerd in Drents Letterkundig Tiedschrift Roet, Winter 2008-2009,
en op onze website; zie ook Septembris van Marijke)

Toen ik op YouTube September intikte als zoekterm, kwam als eerste Earth, Wind & Fire - September tevoorschijn, maar daar had ik geen zin in.
Daarna zag ik tot mijn verrassing staan: Opening Ericsson Emmen - 8 september 1990! De nieuwbouw van het bedrijf waar ik vanaf 1966 in totaal 34 jaar gewerkt heb.
Ter gelegenheid van die opening had mijn naaste collega een fietstocht georganiseerd langs alle toenmalige Ericsson-vestigingen in Nederland. Met een groep van ruim 40 man reden we 500 km in twee dagen. Ik schreef er al eens over in mijn blog van september 2012.

Start fietstocht op 6-9-1990 om 06:00 uur; ik sta links voor, witte helm.

De volgende video die Youtube aanbood, was "September Rain", iets met Japanse "letters" er bij. Hé, best aangenaam om naar te luisteren, vond ik. Het komt van een solo-album van Makoto Matsushita, die meer bekend is van de Japanse band AB'S Dat album heet First Light, maar dat is een veelgebruikte titel voor van alles en nog wat.

Makoto Matsushita - September Rain:


Maar de titel waar ik het eerst aan dacht bij het woord "september" was uiteraard It Might as Well Rain Until September. Deze song is oorspronkelijk geschreven voor Bobby Vee (nl) door de succesvolste songschrijfster van de 20ste eeuw, Carole King (nl), samen met haar toenmalige echtgenoot Gerry Goffin (nl). De song is heel veel gecovered, maar ik koos deze versie, die in mijn jonge jaren soms mijn liefdesverdriet min of meer bevestigde en daarmee draaglijk maakte.
Daarbij speelde mee, dat ik de stem van Helen Shapiro (nl) graag hoorde.

Helen Shapiro - It might as well rain until september:


Maar Helen wist me ook wel weer op te vrolijken: Marja had deze song in 2013 al eens geplaatst, maar hier is 'ie nog een keer.

Helen Shapiro - Walking Back To Happiness:


En nu maar hopen dat de politici wat van al die mooie beloften waarmaken, en nu eindelijk ons een beetje pecuniaire happiness gunnen, in plaats van buitenlandse aandeelhouders...