190224 - Spazieren, Kaffee und Kuchen

Zondag waren we door onze vrienden Gerard en Fenneke uitgenodigd voor een wandeling, die zij al vaker hadden gemaakt in een mooie omgeving. In het buitenland nog wel, maar de grens met Duitsland is ten oosten en ten zuiden van Emmen dichtbij: de landkaart toont een Duitse inham in Nederland tussen pakweg Schoonebeek en Ootmarsum.
We reden die inham in, en van mijn fietstochten in iets jongere jaren herkende ik een kerkje. Daar was ik altijd langsgereden, maar nu parkeerden we er naast. De gevelsteen boven de entree heeft een Nederlandse tekst. Het schijnt dat er in de loop der eeuwen op meerdere manieren interactie is geweest over de grenzen heen.

We bekeken een watermolen die iets aandrijft in een mooi rustiek vakwerkgebouw. De antieke constructie van de schoepenraderen dwingt respect af!

Dan zien we een wit huis en de associatie met Het Witte Huis dringt zich op: we kiezen toch liever de sfeer hier. Het nummerbord van een auto relativeert de gedachte aan die merkwaardige president.

Dan betreden we een beschermd natuurgebied, naast een zonovergoten weiland aan de bosrand.

In het bos is een grote reigerkolonie gevestigd. Je ziet ze soms op de nesten, hoog in de bomen.

Verderop, aan de rand van het bos zijn ze aan het voetballen. Wat ze roepen is onverstaanbaar, maar ook weer de klankkleur van alle amateurvoetbalvelden.
Langs het veld ligt een stok met een grote ring. Als ik met de rug naar het hek om het voetbalveld ga staan, zie ik waarvoor het dient: voor hoog over het doel geschoten ballen.

De lente is alweer volop aan het uitbarsten, en dat in februari. En met de juiste lichtval maken mooie foto's zichzelf.

Dan lopen we over een bruggetje met aan het eind twee waarschuwingen, en betreden we blijkbaar een ander grondgebied. Achter een combinatie van ijzeren hek en beukenhaag zien we de ruïne van een burcht.

Pas als we terug zijn bij ons startpunt zie ik bij de kerk een bankje met een tekst, die laat zien dat je met Nedersaksich aan beide kanten van de grens goed uit de voeten kunt.
Overigens zag ik onderweg een bordje, dat we wandelden op Freiherrlicher Gutsverwaltung Lage, met een Nederlands internetadres: twickel.nl, en daar vond ik meer over Landgoed Lage.

Dan rijden we naar Uelsen voor een kop koffie. Eerst moeten we daar nog even de Bücherbaum zien. Na het openen zien we allemaal boeken, twee rijen dik, meerdere schappen hoog. Zelfs een enkel boek in het Nederlands en Engels. Je bent vrij om een boek mee te nemen, maar een ander boek, dat je uit hebt, er weer in zetten wordt op prijs gesteld.

Dan naar de Kaffee und Kuchen. Of gebak, ik kies wat anders dan de anderen, en chocolademelk. We zijn wel toe aan een versnapering.

Ik herinner me van de fietstochten van de toerclub, dat we ooit een stempelpost hadden in Uelsen, maar dat was niet op deze locatie. Wel een vergelijkbaar etablissement. We ontdekken aan de muur een "Urkunde" dat Meijer's Café stempelstation is geweest voor "Fietsen ohne Grenzen 2016". Het is langer geleden dat ik op fiets in Uelsen geweest ben.

We maken nog een paar foto's van de zandstenen kerk in het centrum, en rijden weg, richting huis. Net voorbij de kerk zie ik ineens een beeld staan, dat een paar bellen laat rinkelen in mijn geheugen. We stoppen en ik loop terug naar het beeld.
Inderdaad, het beeld stelt een Hannekemaaier voor. Veel van deze seizoenarbeiders, in het Duits "Hollandgänger" of "Pickmäijer" genoemd, trokken vanuit Duitsland naar Nederland via Uelsen en overnachten daar.

Uit het boek "De gebouwde erfenis", over mijn overgrootvader en een van zijn kleinzonen, beiden architect, leerde ik dat een van mijn voorvaderen zo'n Hannekemaaier was, die in Friesland is blijven hangen en daar een gezin heeft gesticht. Ik ben dus ook van allochtone afkomst!