31 december 2016

161231 - ZOZ - Van vuurwerk en stilte

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik had al een paar ideeën voor deze speciale ZOZ op Oudjaarsdag, o.a. "muzikaal vuurwerk" maar ik begin heel ergens anders.
Eergisteren begon de reguliere verkoop van oudjaarsvuurwerk, en dat is te merken. De tijd dat het mag worden afgestoken is beperkt, maar wie zal, en hoe kun je dat handhaven, als ieder die daar zin in heeft, alom verspreid over stad en land, het tóch doet?

Op een site van een vuurwerk-webwinkel ("We verzenden in neutrale verpakking via PostNL"... eh...: vuurwerk verzenden per post is toch verboden?!) lees ik in een zure tekst:
Vanaf hoe laat mag je vuurwerk afsteken?
Sinds 2014 zijn de afsteektijden waarin je vuurwerk mag afsteken veranderd. Voorheen mocht je altijd vanaf 10 uur ’s ochtends tot 2 uur ’s nachts ongehinderd stoken. De regering heeft dit echter gewijzigd vanwege de vele klachten van zeurende mensen die overal iets op aan te merken hebben. Vanaf vorig jaar mag je pas om zes uur ’s avonds je vuurwerk gaan afsteken.
De officiële tijden waarop je vuurwerk mag afsteken in Nederland in 2016 zijn dus van: Oudejaarsdag 18.00 uur tot Nieuwjaarsnacht 02.00 uur.

Tja, handel vóór alles, nietwaar? Mensen die zich dagenlang steeds de pleuris schrikken door bijna Aleppo-achtige knallen, dieren die onder de kalmeringsmiddelen zitten, allemaal gezeur, toch? En geen woord over het knallen alom vanaf het moment (29 december 's ochtends) dat het eerste bommetje over de toonbank is gegaan...

Even blozen. Tja, ik heb als puber zelf ook mijn aandeel geleverd... Wie boter op zijn hoofd heeft, krijgt vet haar. Als hij haar heeft...

Dus leek me het thema "Stilte" voor deze aflevering gepast. En door te zoeken op een bekend stuk dat ik associeerde met dat thema, leerde ik direct iets bij. Ik dacht namelijk aan John Cage (nl), en zijn bekendste compositie 4'33" (nl) uit 1952.


Ik werd meteen terechtgewezen: de inhoud van het stuk is niet: "4 minuten en 33 seconden stilte", zoals ik (en velen met mij) veronderstelden, doch de "spontane" omgevingsgeluiden, zonder het uitvoeren van vooropgezette klankpatronen.
Zijn filosofie was om geluiden "van buitenaf" niet slechts te tolereren, maar zelfs als wezenlijke muzikale elementen in zijn composities op te nemen.

Ik koos voor deze uitvoering:

Sinfónica Conservatorio Nacional Quito-Ecuador - 4' 33'' (John Cage):


John Cage kwam voort uit een streng christelijke familie. Hij hield zich eerst niet veel bezig met muziek en dacht schrijver te willen worden. In zijn bekroonde eindscriptie van de High School stelde hij het idee voor van een "dag van stilte". Hij raakte geboeid door Indiase filosofie. Na een zeer gevarieerde studietijd in Amerika (hij begon met theologie) en Europa was hij begonnen te componeren, en onder de indruk geraakt van gelijktijdige visuele en akoestieke belevenissen, waarin hij kansen voor theater zag.
Ik zou de hele Wikipedia-hoofdstukken over deze boeiende man kunnen overschrijven, maar wie geïnteresseerd is kan het daar zelf wel lezen.

Een mooie woordspeling vind ik wel, dat John Cage (cage = kooi) in feite een grote omwenteling heeft bewerkstelligd in het denken over (klassieke) muziek.

"Onze eigen", in de moderne klassieke muziek niet te missen Reinbert de Leeuw (en) kon het mooi uitleggen, dat 4'33" geen grap was, en hoe John Cage gefascineerd was door leegte, stilte, het minimale. Hoe hij zich in een geluiddichte kamer liet opsluiten, en in die "absolute stilte" luisterde naar zijn hartslag en bloedsomloop. Marijke vind via het literaire blog Hanta dit fragment uit DWDD met Reinbert de Leeuw, waar hij in het meest dynamische programma dit werk heeft uitgevoerd. Als ik het goed begrijp is dit aan de orde geweest in "zijn" aflevering van Zomergasten.

Tot mijn blijde verrassing vond ik een uitvoering van John Cage's compositie uit misschien wat onverwachte hoek. Een Oostenrijkse Metalband met de Mitglieder Matthias Bieregger - Gesang, Robin Grabenberger - Gitarre, Michael Renzl - Gitarre, Markus Itzenberger - Bass, und Christoph Brandstötter - Schlagzeug. Ze noemen zich: Dead Territory. Druk de stopwatch maar in als ze klaar zijn met hun korte intro.

Dead Territory - John Cage : 4' 33'' (Death Metal Cover):


Als je nou denkt: het was helemaal niet stil, ik kuchte, snoof, of mijn partner, of ik hoorde de ventilator van de computer, dat hoort ook, zoals John Cage het bedoeld heeft, bij de omgevingsgeluiden bij het beluisteren...

Prettige jaarwisseling en alle goeds gewenst voor 2017!

24 december 2016

161224 - ZOZ - Van Bach tot Rock

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik stond in de keuken te afwassen toen ik een klassiek stuk hoorde waarvan zelfs ik de (Engelse) titel wist. Marijke beluisterde het op Facebook bij haar vriendin Fenneke - haar koor gaat dit met Kerst zingen: Bach - BWV 147 - 4 - Wohl mir, daß ich Jesum habe, hier gedirigeerd door Nikolaus Harnoncourt. (Bach-Werke-Verzeichnis - of afgekort BWV - is het nummeringssysteem waarin de composities van Johann Sebastian Bach zijn geordend).

Mijn geheugen zei me, dat een aantal pop/rock-musici ook Bach-liefhebbers zijn. Dat was mijn trigger om eens te gaan zoeken welke informatie over en versies van deze muziek te vinden zijn, en ik begon met de titel Jesu, Joy of Man's Desiring, terwijl de originele titel wel Duits moest zijn.

Ronddolend in deze (voor mij niet alledaagse) klassieke wereld, ontdekte ik dat dit een onderdeel is van een groter geheel: Herz und Mund und Tat und Leben (de / nl).

Voortbordurend op de gevonden informatie vond ik op deze site, dat de oorspronkelijke melodie van dit onderdeel niet is gecomponeerd door Bach, maar door Johann Schop, op een tekst van Johann Rist, waarmee hij vaak samenwerkte. Aannemelijk is, dat Bach tenminste een versie van deze melodie kende.

Op zoek naar pop/rock-uitvoeringen, leverde de zoekopdracht: ["jesu joy of man's desiring" (metal OR rock OR pop)] wel wat keuze's op, maar niet degene aan wie ik het eerst dacht: Ritchie Blackmore uit de oorspronkelijke bezetting van Deep Purple (nl), die bekend staat als Bach-liefhebber. Wel een mooie, ingetogen en virtuoos gespeelde uitvoering van zijn opvolger in de huidige bezetting, Steve Morse (nl), ook al is hij een beetje slordig met de aankondiging.Hij heeft meer met de melodie dan met de tekst...

Steve morse - Jesu, Joy of Man's Desiring:


De Britse groep Apollo 100 scoorde een hit met de afgekorte titel Apollo 100 - Joy, maar dat was noot voor noot gekopieerd van de eerder uitgebrachte versie door Jig Saw : Jigsaw - Jesu Joy Of Man`s Desiring.

"Onze eigen" Ekseption (en), dat klassieke muziek ging herinterpreteren nadat Rick van der Linden toetrad, had internationaal succes, en speelde het ook, in eigen arrangement.

Ekseption - Jesu Joy:


Dat is eigenlijk in de omgekeerde richting van een onderdeel in mijn ZOZ 117, wat ik in mijn jongere jaren niet voor mogelijk had gehouden: Dennis Wubs - Rock and Roll op het kerkorgel bij het uitgaan van de dienst in de Gereformeerde kerk Vrijgemaakt te Schildwolde!

Nu maar weer ingetogen vocaal, door Celtic Woman (nl), met prachtige stemmen en een Keltische sfeer.

Celtic Woman - Jesu Joy of Man's Desiring (live):


Er zijn, denk ik, best veel versies door instrumentalisten die graag hun virtuositeit laten zien, vooral gitaristen.
Zoals Stuart Smith, met zijn Heaven and Earth Band, die lieflijk begint in een klassieke setting en gaat dan elektriek van aquit: Heaven and Earth Band - Jesu, Joy of Man's Desiring, of Mauro Stella, waarvan ik, met mijn gebrek aan Itakiaans, begreep dat hij muziekdocent is, en die alle instrumenten in deze clip speelt. Dat is achterelkaar te zien: - Mauro Stella - BWV 147 : Corale "Jesus bleibet meine Freude" (J. S. Bach).

Zelfs Brian Wilson, Brian Wilson (nl) van The Beach Boys (nl) ontkwam niet aan de bekoring van deze melodie: The Beach Boys - Lady Lynda - "Good Timin': Live At Knebworth".

Maar ik geef hier een ereplaats aan het speelplezier van Lim Jeong-hyun, ook bekend als Funtwo.
Niet zomaar een obscure Zuid-Koreaanse gitarist, maar iemand die een rock-interpretatie van het klassieke Pachelbel's Canon (nl) speelde met een van de grootste gitaristen van deze tijd (o.a. tijdelijk Deep Purple), Joe Satriani (nl); hun gezamelijke live-optreden met: Joe Satriani and Funtwo - Canon Rock.
Terug naar ons thema.

Funtwo - Jesu, Joy of Man's Desiring:


Ik eindig met orgelspel, met een textuele sfeer die niet meer tot mijn domein behoort, maar waarvan de muziek behoort tot mijn afkomst, en de locatie de geboorteplaats is van onze vriendin waarmee ik begon, die hier straks ergens in de regio dit lied gaat zingen. Daarbij herinnerend dat mijn moeder zolang ik weet in koren heeft gezongen.

Het Mense Ruiter orgel in de Regenboogkerk in Nijverdal, wordt bespeeld door Gert van Hoef.

Gert van Hoef, orgel - Jesu bleibet meine freude /Jesu Joy of Man's Desiring:



17 december 2016

161217 - ZOZ - Van gezelligheid en werkelijkheid

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Vorig jaar vond ik bij toeval vlak na Nieuwjaar iets dat aan deze periode is gekoppeld, en ik vindt het nu een gepast moment om het te gebruiken: "7 O'Clock News/Silent Night" door Simon & Garfunkel (nl).

Het is eigenlijk een eenvoudige geluidscollage: het duo zingt in duet "Silent Night" (nl) op een arpeggio gespeelde pianopartij. De stem van de nieuwslezer is van radio DJ Charlie O'Donnel, met een afspiegeling van actuele gebeurtenissen op 3 augustus 1966.
In het verloop van de opname wordt de song zachter en het nieuws luider. Het resultaat is een ironisch commentaar op schrijnende maatschappelijke problemen door het contrast met lieflijk gepresenteerde Kerst-sentimenten.
In volgorde worden deze gebeurtenissen gerapporteerd:
  • Een debat in de "Tweede Kamer" van de VS over de Burgerrechten-wet. President Johnson stelde oorspronkelijk een volledig verbod op woon-discriminatie voor, dat als "kansloos" werd afgewezen, waarna de Juridische commissie een moeizaam compromis vond.
  • De beroemde komiek Lenny Bruce stierf op 42-jarige leeftijd aan een overdosis drugs.
  • Ds. Martin Luther King bevestigt het plan voor een Burgerrechten-mars tegen woon-discriminatie naar Cicero, Illinois, een voorstad van Chicago. De verantwoordelijke sheriff drong aan op het verbieden van de mars en het oproepen van de Nationale Reserve.
  • De aanklacht tegen massamoordenaar en verkrachter van 9 verpleegsters in opleiding, Richard Speck.
  • Verstoring door demonstranten bij hoorzittingen van de commissie "On-Amerikaanse activiteiten" over protesten tegen de oorlog in Viëtnam.
  • Een toespraak waarin "voormalig Vice-President Richard Nixon" voor een organisatie van Veteranen die in het buitenland gevochten hebben, oproept tot verheviging van de oorlogsinspanningen in Viëtnam, en weerstand tegen die oorlog "het ergste wapen tegen de Verenigde Staten" noemt.
Wie de tekst wil meelezen, kan hier klikken. (...?)
Er zijn meerdere video's beschikbaar, waaruit ik deze koos.

Simon and Garfunkel - 7 O'Clock News/Silent Night:


Dit was in 1966, maar veel onderwerpen komen ons bekend voor, met andere namen.
Ook in Drenthe weten we best wat er in de wereld gaande is. Ik heb ook een opname onthouden uit 2004 van RTV Drenthe. Het programma heette "Hillege Daag", zeg maar "Heilige dag". Ik heb geen tijd om de tekst uit te schrijven en te vertalen, maar ik vind het nog steeds de moeite waard.
Lucinda Klasen zingt, begeleid door Jakob Tammenga op steel-gitaar en Christian en Koeno.

Jakob Tammenga en Lucinda Klasen - Hillege Daag 2004 (RTV Drenthe):


Een "iets oudere" opname van RTV Drenthe zag pas nog ik bij mijn veelzijdige Facebook-vriend Bertus ten Caat:
In 1994 schreef ik voor een kerstprogramma van Radio Drenthe een "kerstlied". Dat wil zeggen, de tekst schreef ik, de inspiratie en de muziek kwam van Ede Staal. We voerden het liedje live uit en dat werd gefilmd. En het is bijna weer kerst dus het kan weer. Rolf Schraa filmde het, de opnames blijken nog steeds te bestaan en de tekst blijft actueel...

Beddus (Bertus ten Caat) - Kerstgedachten, misschien wordt het weer licht!:


Tja, we lijken wel aardig wat raakpunten te hebben, Bertus en ik, met name in discussies over de actuele problematiek in het land, maar we hebben elkaar nooit in levende lijve ontmoet, zo'n 30 kilometer en 9 jaren afstand. Bertus was medeoprichter van de Drentse band No Name, die géén website of Wikipedia-pagina heeft, maar wel enthousiast 45 jaar muziek gemaakt heeft. Na bezettingswisselingen kwamen vier van de bandleden uit één gezin: Bertus, een zoon en twee dochters!

En was het toen afgelopen?
Nee, er kwam The Emanon Project. Lees Emanon even achterstevoren. Bertus' zoon Faeke ging door met muziekmaken.
De tijd van de Top 2000 nadert weer. In 2011 maakte Faeke met zijn band een soort compilatie van de topsongs uit die Top2000.
Hoe je met ingrediënten uit de toppers van de Top2000 een nieuw lied kan maken dat langer duurt dan 3 minuten maar korter dan de grootste hits aller tijden zoals Hotel Callifornia, Bohemian Rapsody, Stairway to heaven, Avond... Misschien denk je dat je iets herkent maar je kan ook vinden dat het nergens op lijkt!

Faeke & The Emanon Project - Eagles in the Air:


En zie ik Bertus daar nou toch weer op drums?!

Ach, al die ellende op de wereld is werkelijkheid. Maar de gezelligheid is ook werkelijkheid, en daar wil ik van genieten zonder de rampspoed van andere mensen te vergeten. Mag ik dankbaar zijn voor wat ik wel heb, zonder te zeuren over wat ik niet heb?

10 december 2016

161210 - ZOZ - Van Uitdaging tot Stoomfiets

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik deed weer mee met de uitdaging om een verhaal te schrijven in zes woorden met beeld, thema dit keer: koken. "Matroos Beek" deed ook mee op haar blog Grensgevallen, onder de titel: "Man kookt", met daarbij een afbeelding die diep in mijn geheugen van alles wakker maakte:

‘Mannenhuishouding’, ©Marius Van Dokkum

Het was een herontdekking van de zeer begaafde, humoristische schilderkunst van Marius van Dokkum, maar ondanks de glurende vrouwen achter het raam die ongetwijfeld hun roddelcontent stonden te sponzen, riep die brommer in de kamer een oud lied tevoorschijn.
Ik vond ergens op het web een tekst (ongecorrigeerd gekopiëerd) die min of meer lijkt op wat in mijn geheugen zit:

Gait Jan hef un stoomfiets met un knalpot d´rop
En dat ding geet zo vreesluk tekeer
En s´avons noa ut vretten dan sprunk he d´rop
En dan jag he ut durp op en neer
De koeien en kippen die sloat op de vlug
Geknal en genetter is niet van de lug
Gait Jan hef un stoomfiets met un kanlpot d´rop

Toevoeging aldaar: "Dit was eind jaren 50 begin jaren 60 een populair liedje en dat hoorde helemaal bij de Kreidlers, Puchs en Zündapps van die tijd." (brommers)

Een opname van dat lied heb ik helaas nergens kunnen vinden. Wel iets over de makers. In 1948 werd een gelegenheidsorkestje opgericht op initiatief van de KRO, de Bietenbouwers, o.l.v. Boer Biet, alias Ger de Roos. De muziek werd enorm populair; het is niet mijn genre, maar wel mijn nostalgie. Dit is een lied dat nog kakelvers uit mijn geheugen opspeelt. "Met zang van de Dorsvlegels", uit ca. 1953. Het herinnert me aan marcherende fanfares en harmonie-orkesten op koninginnedag, bevrijdingsfeesten en intochten van de Avondvierdaagse.

De Bietenbouwers o.l.v. Boer Biet - Hup Faldera:


Na onenigheid vertrok Ger de Roos in 1954. Het orkest ging door als de Boertjes van Buuten, o.l.v. Jo Budie. In beide versies van het orkest speelden gerenommeerde muzikanten. Uitgebreide informatie vind je bij blogger Kanaalridder: Bietenbouwers annex Boertjes van Buuten, of op de site Streektaalmuziek.

Razend populair was later "Bie mien op de boerderiëe" uit 1966, met zang van Lubbert van Gortel (Henk Jansen van Galen) en Bertus Bolknak (Henk van Wijk, imitator), met kunstig vervlochten "stemmen" van boerderijdieren.

De Boertjes van Buuten - Bie mien op de boerderiëe:


Zo hadden ze allemaal hun bijnamen. Zangeres Drika was Annie de Reuver, later Annie Palmen. Ab Hofstee verving als Boer Voorthuizen de overleden Lubbert van Gortel. En zo waren er nog een aantal.
Kees Schilperoort alias Gait-Jan Kruutmoes kletste met grappen en grollen alles aan elkaar; en bij hem zit ook een andere link: de Boertjes van Buuten waren het huisorkest van het KRO-radioprogramma Van Twaalf tot Twee en later van het TV-programma MIK.
In Van Twaalf tot Twee presenteerde Schilperoort het telefoonspelletje Raden maar, waarin de beller een geluid moest raden. Bij de naam Schilperoort denk ik onvermijdelijk aan de persiflage van Gerard Cox en Frans Halsema, waarvan ik alleen een geluidsopname kon vinden: Raden Maar - Cox (Gerard) en Halsema (Frans). Het begint met een beller met een zachte G die zegt uit Leewarden te komen, maar vooral deze is me bijgebleven, op ca. 2:50: "Meneer Schil..." "Ik heet Schilperoort, hoor!" "Kunt u nagaan hoe vlug we de radio afzetten als u voor de radio komt..."

Als ode aan dit roemruchte duo de eveneens hilarische persiflage op het spelletje "Geen Ja, geen Nee". Al is het dan geen muziek, we lagen in katzwijm als dit tijdens het werk op de radio kwam.
In 1984 overleed Frans Halsema op 44-jarige leeftijd aan keelkanker.

Frans Halsema en Gerard Cox - Geen ja, geen nee:


En, ik weet het, deze kwam al twee keer langs, maar om toch met "een stoomfiets met knalpot" in streektaal af te sluiten, het eerste rock'n roll nummer in het Nedersaksisch dat ik hoorde, tijdens een "vakantie op de boerderij" in Lemele, waar de plaatselijke jeugd er helemaal idolaat van was. Het was in 1977 en de Achterhoekse band Normaal kwam zelfs in het "Hilversumse" TopPop!

Normaal - Oerend Hard (TopPop):


En eerlijk, ik voelde me stiekem best een beetje vereerd toen iemand ooit zei dat 'ie me wel wat op Bennie Jolink ("Buizen Berend") vond lijken, ook al heb ik nooit een brommer of motor gehad... ;)

07 december 2016

161207 - 6 WmB - Koken

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Koken

Fastfood is: uitgekookte handel in gemakzucht.

06 december 2016

161206 - Zie de maan schijnt door de bomen

Terwijl gisteravond de maan door de bomen scheen, en in veel gezinnen pakjesavond werd gevierd, al of niet met Zwarte Piet, kwamen wij thuis van een crematie.


Weer iemand van de ons voorgaande generatie. De weduwe van de jongste broer van mijn vader. Na een traumatische jeugd in een "stiefgezin" (overleed haar moeder bij haar geboorte?), vond zij de gemiste liefde bij mijn oom.


Ze waren zeer ongewenst kinderloos. Als kind heb ik wel eens bij hen gelogeerd. Als lid van de Nationale Reserve, zo kort na WOII, had mijn oom een plunjezak en een Lee Enfield geweer in de kast staan, om direct te kunnen bijspringen in de landsverdediging.

De oudste twee van de vier broers (mijn vader was de oudste) waren gemobiliseerd geweest bij het uitbreken van de WO II. Deze oom was in 1940 pas 17. In de bewaard gebleven correspondentie van mijn vader (tijdens zijn diensttijd, ca. 1935-1937) wordt deze oom wel eens duidelijk afgeschilderd als "de jongste". In november 1936 heeft mijn oom blijkbaar gevraagd naar het eten. Mijn vader stuurde een menulijstje van een hele week.

Mijn oom overleed in maart 1993 als gevolg van botkanker. Mijn tante zou op zijn sterfbed aan hem hebben beloofd, dat ze goed voor zichzelf zou zorgen en opkomen. Ze heeft hem dus 23 1/2 jaar overleefd, en blijkbaar zelfs een koninklijke onderscheiding hebben verdiend.

Tante verbleef in een verzorgingshuis, bijna doof en blind. Haar overlijden kwam toch nog onverwacht. Haar afscheid was in intieme kring: de eerste rij stoelen was voldoende.
Haar enige overgebleven schoonzus, die vorige zondag nog met haar naar de kerkdienst was geweest in het verzorgingshuis. En alle nog levende, drie neven en drie nichten, kinderen van de broers van haar man, waarvan drie met partners. En de buren die het haar mogelijk hebben gemaakt zo lang mogelijk in haar eigen huis te blijven wonen: vrouw, man en dochter.
Het afscheid werd geleid door mijn nicht die op latere leeftijd dominee werd, aangevuld door haar broer, die tante's vertrouwenspersoon was.

Volgens sommige inzichten zullen ze nu weer samenkomen, haar liefste wens! Haar verstrooide as zal zich vermengen met dat van mijn oom, op hetzelfde veld, denk ik.
Uit de foto's die ik gisteravond na thuiskomst nam van de maan, koos ik deze. Ze waren allemaal mislukt, maar deze symboliseert voor mij hoe mijn oom mijn tante "thuis" verwelkomt...


03 december 2016

161203 - ZOZ - Van Melody tot Orgels

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Bij het binnenhalen van de statistiek van ZOZ 211, opende die bij de regel:
3675Wayne Lytle / AnimusicAnimusicMelody04521-09-13
In mijn ZOZ 211 had ik twee clips van Animusic.com! Nieuwsgierig geworden, zocht ik bij Marja naar de links van ZOZ 45. Vandaar was het één klik naar Melody's bijdrage, getiteld: Muziek met balletjes, en dat bleek hetzelfde te zijn als "Pipe Dream".

Zo kwam ik op het pad naar info over de oprichter van Animusic, Wayne Lytle.
Als je op de link klikt, vind je de hele lijst wat ze bij Animusic allemaal gemaakt hebben!

Voordat Animusic bestond, heeft Wayne Lytle al zijn eerste muziek-animatie gemaakt. Dat was 10 jaar vóór zijn beroemde Animusic-serie, en 5 jaar voor zijn in opdracht van een bedrijf in 3-D optiek gemaakte "Beyond the Walls".

Wayne Lytle (Before Animusic) - More Bells and Whistles:


In het tweede gedeelte hoorde ik klanken die associaties opriepen met muziek in mijn geheugen. Ten eerste een vonkje naar een muziek die tot mijn verbazing nog niet in de lijst staat: Tubular Bells van Mike Oldfield (ik heb een korte versie uitgezocht).

Mike Oldfield - Tubular Bells (Exorcist Theme):


Vervolgens heb ik me suf gezocht naar de naam die hoorde bij de klanken die me altijd blij maakten, en die leken te komen van een gitaren met effecten en synthesizers.
Het was Steve Hillage, waarvan ik de LP Motivation Radio heb. Ik had al eens Steve Hillage Band - Aftaglid Live in Amsterdam 2006 in een ZOZ geplaatst. In het volgende nummer duurt het even voordat de bedoelde klanken komen, maar ik vind het geen straf om te luisteren naar de opbouw!

Steve Hillage - Radio:


Bij het zoeken naar clips van Animusic op Youtube stuitte ik op een titel: Animusic Special, geplaatst door www.synthex.nl, met als info dat het bestaat uit Pipe Dream en Cathedral Pictures, met een In & Outro by Jeffrey Haster.
Pipe Dream hebben we uitgebreid gehad.
Van Cathedral Pictures heb ik ergens gelezen dat het geïnspireerd zou zijn op de muziek van Moessorgski's Pictures At An Exhibition, in de uitvoering van Emerson, Lake & Palmer.
Via Marja zag ik dat dat geplaatst was in ZOZ 131 door Nietzomaarzooo, zelfs het hele album: ELPalmer (Mussorgsky) - Pictures At An Exhibition. Daarom hier de indrukwekkende Animusic clip.

Animusic HD - Cathedral Pictures:


Een klein stukje hoe het in een klassieke setting klinkt en toont.

Gergiev, Berliner Philharmoniker / Mussorgsky - Pictures at an Exhibition:


Nu nog even terug naar www.synthex.nl en Jeffrey Haster. Dat is een jongeman waarover ik info vond dat hij in 2012 zijn debuutalbum uitbracht, getiteld Pythagoras. Hij zal toen 13 of 14 geweest zijn. Ik vond een Duitstalig verslag met foto's van een bijeenkomst in 2013 waar hij gespeeld had, en in een verslag van het FringeL festival in maart 2016 wordt zijn optreden kort vermeld. Dat festival wordt georganiseerd door de stichting Gleveris, die middels persoonlijke probeerprojecten mensen met autisme wil ondersteunen bij hun streven om een concreet doel te bereiken, om zo hun zelfstandigheid te bevorderen.

In 2012 zette Jeffrey, als synthex.nl, een mooi rustgevend stuk muziek van ruim 11 minuten op Youtube. Ik denk dat we nog wel meer van hem gaan horen.

Jeffrey Haster / www.synthex.nl - A Sequential Jam:


Bij de opsomming van de gebruikte instrumenten trof mij de zinsnede: "On the XP80 I play a Eminent-like string sound [...]"
In 1962 werkte ik bij het Natuurkundig Laboratorium van de Rijksuniversiteit Groningen als Leerling Bediende. Ik kijk daar op terug als een prachtige baan om te doen, die evenwel niet veel economische groeikansen bood. Daarom sloeg ik aan het solliciteren, onder andere bij ... orgelfabrikant Eminent. Onze hoogleraar-directeur, Prof. Brinkman, vernam dat en bood mij een baan met groeimogelijkheden, als Technisch Assistent. Ik ben hem nog steeds dankbaar, maar twijfel ook nog steeds wel een beetje...

26 november 2016

161126 - ZOZ - Van knikkers, metaal en harp

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Een Facebook-vriend had een video geliked van een "machine" die met behulp van knikkers een melodie voortbracht, maar dat kon ik niet terugvinden. Dus zocht ik op Google met "youtube music marbles". Ik vond Veel speelgoed, en soms muziek. Maar wat ik zocht dat vond ik ook: de Zweedse groep Wintergatan (Wikipedia/en) en hun "Marble Machine"..


Wintergatan - Marble Machine:


Met multiplex, plastic slangen, technisch Lego, en weet ik wat nog meer bouwden ze hun "Marble Machine", waarin 2000 stalen "knikkers" (kogels voor kogellagers?) gebruikt worden. Op hun website is de bouw van de Marble Machine stap voor stap te volgen.

Het herinnerde me aan oude blogs over buitennissige manieren om muziek te maken, zoals 140802 - ZOZ - Hangen en flessentinkelarij en, uit 2013, voordat ik het Zwijmelen op Zaterdag ontdekt had, Muziek uit het ongerijmde. In dat laatste staat een link waarin een bevriende blogger, J@n, een clip insluit, die misschien wel de inspiratie was voor de Marble Machine, want dit ging de wereld over! Deze tekst begeleide soms de clip:
Dit is zo goed dat het gedoneerd is aan het Amerikaanse Smithsonian Insituut. Dit is echt waanzinnig goed, iets wat je leuk zult vinden om te kijken.
Het is haast niet te geloven, kijk hoe alle ballen verdwijnen in de opvangkokers. Deze machine is gebouwd in samenwerking met het Robert M. Trammel Muziek Conservatorium en de Sharon Wick School (Techniek) aan de Universiteit van Iowa, Amerika.
Verbazingwekkend is dat 97% van de gebruikte onderdelen kwam van John Deere: een Industriele en Irrigatie fabriek in Bacroft Iowa. Jawel, landbouw werktuigen en onderdelen.
Het heeft het team tezamen 13.029 uur (6,26 jaar) gekost om het mechanisme in elkaar te zetten, uit te lijnen, te callibreren en te tunen voordat deze video werd gemaakt, maar hij is het dubbel en dwars waard.

Animusic - Pipe Dream:


Na een eerste bewonderende reactie volgde ik bij J@n met deze: Getriggerd door deze schitterende video, ben ik uren aan het rondsnuffelen geweest op JoetJoep en heb allerlei gekke en fantastische muzikale uitingen gevonden.
Wat ik ook gevonden heb: we zijn er weer eens ingetrapt: het is echt, maar dan een echte computeranimatie, met de perfectie die daarin tegenwoordig bereikt kan worden!
Gemaakt door een bedrijf dat zich gespecialiseerd heeft in muzikale computeranimaties: Animusic. Ze vertellen op hun site dat de tekst die rondgestuurd is bij de video een “hoax” (nep) is. Zie: www.animusic.com/news/hoax-email.php. Evengoed blijft het een schitterende video en een mooi stukje muziek!
Desondanks blijven de clips met die onjuiste tekst rondzwalken, zoals dat gaat met veel onzin op internet...
Des te meer bewondering voor de "hardware animatie" van Wintergatan!

Dat prachtige animaties mogelijk zijn, zie je ook in deze clip; ik vind de klank van de harp heel geloofwaardig.

Animusic - Aqua Harp:


Bij deze expeditie werd me aan de zijlijn van Youtube een andere onverwachte combinatie aangereikt: een Heavy Metal song, subtiel en vol overgave gespeeld op een harp!

Marion Le Solliec - Nothing Else Matters (Metallica):


Ook een nieuwere versie vind ik een mooie combinatie: Marion et Alexandre - Nothing else matters (Metallica) electroharp and electric guitar. Ik was al lang geleden geboeid door de muziek op het album Renaissance de la Harpe Celtique (en) van Alan Stivell (en / nl).
Marion Le Solliec (Youtube kanaal) speelt zowel Keltische als elektrische harp.

Veel mensen kennen de originele, vocale versie van deze ballad. In deze clip komt de tekst in beeld.
Metallica - Nothing Else Matters:


En omdat we na Zweedse knikkers en (Deens) Lego, via Amerikaanse animaties en Keltische harpen beland zijn bij verschillende muzikale interpretaties van hetzelfde stuk muziek, kom ik via suggesties in de zijlijn van Youtube terecht bij een bewijs dat klassiek en metal heel goed kunnen samengaan: Apocalyptica (nl).

Hun genre wordt genoemd Neoclassical metal (nl). Het is een subgenre van heavy metal dat sterk beïnvloed wordt door klassieke muziek. Het vereist hoogstaande speltechnische vaardigheden en bevat complexe muzikale structuren, zoals in de progressieve rock.
Grondlegger van het genre is Ritchie Blackmore (nl), die in de jaren zeventig de melodiën van Deep Purple (nl) en Rainbow (nl) doorspekte met klassiek geïnspireerde passages.

In mijn blog 141018 - ZOZ - Als door de bliksem getroffen, maar dan anders! had ik de Kroatische, klassiek geschoolde 2Cellos die Thunderstruck van AC/DC ten gehore brengen. In Apocalyptica spelen 3 cellisten en een drummer.

Apocalyptica - Nothing Else Matters:


En zo zijn we begonnen in Zweden met Wintergatan en langs internationale tussenstations in Finland terechtgekomen, de thuisbasis van Apocalyptica.

19 november 2016

161119 - ZOZ - Van overhemden tot poëzie

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.



Ik stond op zolder mijn overhemden te strijken met Radio Drenthe aan, en hoorde "Xanadu" van Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich. Een oude bekende uit 1968, en ik kan de naam van de groep nog zonder hapering uitspreken. Wie dat niet kon, probeerde het met Di Di Di Bi eM Ti. Omdat ik dacht aan "mijn volgende ZOZ", zocht ik op hoe het ook alweer zat met die groep.

Het waren vijf jeugdvrienden uit Wiltshire in zuid-west Engeland. Ze begonnen in 1961 als groep, eerst als Dave Dee and the Bostons. Weldra zeiden ze hun banen op (b.v. Dave Dee was politieman), om hun brood te verdienen met muziek.
De groep bestond uit: David Harman (Dave Dee), zang, * 17-12-1941, † 9-1-2009; Trevor Davies (Dozy), Basgitaar, * 27 november 1944, † 13-1-2015; John Dymond (Beaky), Gitaar, * 10-7-1944; Michael Wilson (Mick), Drums, * 4-3-1944; en Ian Amey (Tich), Gitaar, * 15-5-1944.
Dozy dankte zijn bijnaam aan een verstrooid moment: hij gooide zijn chocoladereep weg en probeerde de verpakking op te eten...

Ze kregen succes nadat ze waren ontdekt door het duo Ken Howard en Alan Blaikley.
Dat duo werd hun manager en schreef successongs voor hen en anderen. Toen veranderden ze ook hun naam in Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick and Tich (nl).
Een opnamesessie met producer Joe Meek (zie mijn ZOZ 151010 – ZOZ – Van sferen en satellieten) liep op niets uit: ze zagen zijn "ingewikkelde" opnametechnieken niet zitten.
Daarna kregen ze platencontract bij Fontana Records. Xanadu was hun grootste hit, en ik vind 'm nog altijd mooi.

Er bestaan meerdere, maar andere songs met dezelfde naam, zoals de titeltrack uit de Amerikaanse romantische musicalfilm Xanadu uit 1980: Olivia Newton-John & E.L.O. - Xanadu, en de Canadese rockband Rush heeft in 1977 een lang nummer (11:09) met die titel uitgebracht: Rush - Xanadu. Het begrip Xanadu werd ook bekend door de film "Citizen Kane" van Orson Welles.

Even zoeken waar het intrigerende begrip Xanadu ook alweer voor staat. Wikipedia-NL heeft een verwijspagina, op de Engelse versie is de lijst nog langer!

De oorsprong ligt in Mongolië/China. De Mongoolse militaire leider, en eerste keizer van de Yuan-dynastie in China, Koeblai Khan liet in 1256 een zomerresidentie bouwen. De stad heette oorspronkelijke Kaiping, maar werd in 1263 hernoemd tot Xanadu (Shangdu, Bovenste Hoofdstad).
Het zomerpaleis was befaamd om zijn luxe en grandeur, na het bezoek omstreeks 1266 van de Venetiaanse handelaar en ontdekkingsreiziger Marco Polo ook in Europa.
In 1368, aan het eind van de periode vanYuan-dynastie werd Xanadu door rebellen platgebrand. Rond 1430 werd de stad geheel verlaten.

Vaak refereert Xanadu aan een gedicht van Samuel Taylor Coleridge: Kubla Kahn, of voluit Kubla Khan, or a Vision in a Dream. A Fragment", dat verwijst naar die heerser. De eerste publicatie van het gedicht is gedateerd 1816. Een kanttekening op een manuscript vermeldt dat het werk werd geïnspireerd door "een soort van droom door 130 mg opium, ingenomen tegen dysenterie". Het beroemde eerste vers luidt:

In Xanadu did Kubla Khan
a stately pleasure-dome decree
where Alph the sacred river ran
through caverns measureless to man
down to a sunless sea

Ik heb geen tekstonderzoek gedaan, maar de versie van Rush schijnt het gedicht vergaand te volgen. De tekst van DDDBM&T's Xanadu lijkt losser te staan van het gedicht, de muziek klinkt wat Mexicaans. Daarmee had DDDBM&T een eigen geluid in de popwereld van 1968!

Dave Dee, Dozy, Beaky, Mick & Titch - The Legend Of Xanadu:


Ik zou graag veel meer van DDDBM&T laten horen, maar ik wil de volgende, uit 1967, persé behandelen. Ik had nog nooit de tekst gelezen, en dacht dat het gewoon een verzameling fantasiewoorden was. Tot ik nu de tekst van Zabadak op hun website las.

Zabadak

Zabadak, Zabadak
Karakakora Kakarakak
Zabadak
Shai Shai Skagalak
Zabadak,...

Look for meaning not in words
But in the way you're feeling
If it's love we'll understand
For love is all revealing

Like a rhythm like a spell
It sets your soul in motion
Love that's sure could rule the world
A tide to turn an ocean

Zabadak
Karakakora Kakarakak
Zabadak
Shai Shai Skagalak
Zabadak, . . .

Dave Dee Dozy Beaky Mick & Titch - Zabadak:


Die tekst riep een gedicht terug dat ik bedacht tijdens een boswandeling in januari 2004:

Woordenloos

knerpen wij door verse sneeuw
weerkaatst door oude naalden

tot schrik van vogels
bij het stillen van hun honger

ver van de bereden wereld
achtergrondgedruis

waar zijn de woorden die we zoeken
om te zeggen dat we denken
dat het zonder woorden kan

© Gauke Zijlstra, 2004

Dat leidde in een gezamenlijk project o.a. tot het tweeluik bovenaan dit blog, waarbij twee beeldend kunstenaars, Edith Stoel en Hetty Steijger, samen, om en om, het tweeluik schilderden tot beiden tevreden waren, onderwijl geïnspireerd door het samen oefenen in datzelfde atelier door musicus Jan de Wilde en ik met het voordragen van mijn tekst op Jan's muziek.

17 november 2016

161117 - Niklas - Tirade: Theorie en Praktijk in de Zorg

Twee actuele berichten vandaag brachten me even terug in mijn werkzame leven. Ik heb noodgedwongen de lange weg gevolgd, van LTS via schriftelijke cursussen en werkervaring tot hoofdontwerper elektronica.
Ik koos er voor om te solliciteren bij een bedrijf dat oproepsystemen maakte voor zorginstellingen. Vijftig jaar geleden, na mijn eerste baan die blijkbaar een goede opstap was, werd ik aangenomen.
Mijn motivatie voor die keus was, om iets terug te doen voor de zorgsector, die er voor gezorgd had dat ik genas van een moeilijk te vinden ziekte.

Eerst las ik, dat Samsung een slecht najaar heeft. Door de problemen met het brandgevaarlijke model Note 7 verkopen ook de andere modellen slecht.

Dan denk ik terug aan de fanatieke redevoeringen van (marketing-)managers, dat onze afdeling Ontwikkeling de "Time-to-market" véél korter moest maken. De tijd tussen een ontwerp-opdracht en het marktrijpe product dus. Vragen en opmerkingen van ontwerpers over de kwaliteit van het ontwerp, werden weggewimpeld: dat was hun zorg.

Inzicht in het ontwerpproces ontbrak. Standaard was een vergelijking met de nieuwbouw van onze fabriek: die was keurig volgens planning klaar. Dat dat met bekende technieken werd uitgevoerd, terwijl onze ontwerpers zich de snel veranderende technologie moesten zien eigen te maken, werd weggewuifd, dat hoorde bij het vak.
En dat na twee jaar op de bovenste verdieping van dat nieuwe gebouw, bij de eerste forse regenbui overal emmertjes stonden om de vloerbedekking te redden, telde niet.

"Hoe eerder je een nieuw product op de markt zet, hoe meer je voor de neus van de concurrentie wegsnoept", was het dogma.
Ik dacht daar het mijne van, en heb dat ook kenbaar gemaakt: als je één slecht product "op tijd" op de markt hebt, kan dat je héle omzet verpesten, omdat het vertrouwen in het bedrijf geschaad wordt, en dat kan veel breder en langduriger doorwerken.

Ik zie nu bij een internationale gigant een bevestiging dat ik toch niet zo'n domme opmerking maakte.

Later zag ik bij EenVandaag een reportage over "op de zwarte lijst geplaatste" verpleeghuizen, waar de zorg ondermaats zou zijn. "Het personeel" zou onvoldoende geschoold zijn, ook al werkte men er al zeer lang.
Mijn interpretatie was, dat er geweldig goed voor de bewoners gezorgd wordt door zeer toegewijd personeel, dat echter niet allemaal het "vereiste" hoge niveau van opleiding heeft.

Ik dacht even terug aan een "bezuinigingsronde" in ons bedrijf. Assistent-ontwerpers zouden allemaal ontslagen worden, omdat Ontwerpers en Hoofdontwerpers datzelfde werk best zouden kunnen doen.
Alle Ontwerpers en Hoofdontwerpers hebben toen aangeboden een deel van hun (betaalde) uren in te leveren om de Assistent-ontwerpers in dienst te kunnen houden.
Daarmee zouden de (Hoofd-)Ontwerpers zich kunnen concentreren op hun taak, en de Assistent-ontwerpers konden hun gewone taken (effectiever) kunnen blijven doen. Uiteindelijk heeft de rechter de Hoofd/Asistent/Ontwerpers in het gelijk gesteld, zelfs zonder inlevering van uren.

Een schrijnend voorbeeld is tegenwoordig het in hun urine en ontlasting laten liggen van zorgbehoevende ouderen in verpleeg- en verzorgingstehuizen.
Is er hooggeschoold personeel voor nodig om dat op te lossen? Dat ook nog eens niet in voldoende mate beschikbaar is?

Een andere vergelijking dringt zich op. Jongens die net van een HBO of WO opleiding kwamen, maakten de "domste" praktische fouten in hun ontwerpen. Ze konden van alles uitrekenen met grote "formules met spekhaken", maar wisten bijvoorbeeld niet dat de supersnelle elektronica registreert dat de metalen delen "stuiteren" bij het indrukken van een schakelaar. De elektronica telt elke stuitering!
Ook zo'n verschil tussen theorie en praktijk!

Haal personeel in huis, niet op basis van diploma's, maar op vaardigheden.
Maar ik heb de indruk dat personeelsafdelingen worden bemand op basis van de kennis van welke diploma's er bestaan, en niet op de vaardigheid om de geschiktheid van een sollicitant voor een functie te beoordelen.

Net zoals de samenstellers van de "zwarte lijst" alleen maar oog lijken te hebben voor diploma's, en geen inzicht hebben hoe "de werkvloer" functioneert of dient te functioneren...
Wat ik na dit onderwerp van Staatssecretaris van Rijn denk? Tja... VVD-Theorie, PvdA-beginselen onwaardig! Niks Solidariteit!

16 november 2016

161116 - 6 WmB - Kleding

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Kleding

Wegdromen naar andere tijden en sferen...

Foto gemaakt in het Rijksmuseum in Amsterdam, april 2016.

12 november 2016

161112 - ZOZ - Van politiek en muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ook nog verbluft door de verrassende uitslag van de Amerikaanse presidentsverkiezing, die heel anders uitpakte dan peilingen voorspelden? De Nederlandse hoogleraar economie Arie Kapteyn van de universiteit van Zuid-Californië zat er veel dichter bij. In zijn onderzoek werden mensen die aangaven een kleine kans te zien dat ze zouden gaan stemmen, wel meegerekend, ook al hadden ze de vorige keer niet gestemd, bij de andere polls niet, zegt hij.


In elk geval was er in de aanloop van de campagne van Donald Trump in 2015 al een muzikale rel: hij gebruikte de song Rockin' in the Free World (nl) van Neil Young (nl) voor zijn entree op het podium.
Daar was Neil Young niet blij mee. Die had al eens aangegeven dat hij niet zong voor reclame's of politici, in de song This Note's for You (nl)!

Neil Young - This Note's For You:


"Rockin' in the Free World" is geen nieuwe song; voor het eerst live gespeeld op 21 februari 1989.
Een biograaf schreef, dat de song geschreven zou zijn naar aanleiding van beelden van het overlijden van Ayatollah Khomeini, maar die overleed pas op 3 juni 1989.
Andere bronnen vermelden een aannemelijker aanleiding: de toestand in het land kort na de machtsoverdracht na 8 jaar van de Republikeinse president Ronald Reagan aan zijn eveneens Republikeinse opvolger, George Bush Sr. op 20 januari 1989, die bij zijn inauguratie iets geroepen had over "thousand points of light".
Over de songtekst: "De tekst geeft een somber beeld over de staat van het land, met criminaliteit, drugsverslaving, kinderen die niet naar school gaan en dakloosheid in de steden. Ook de ontbinding van de ozonlaag komt aan de orde."
Neil Young heeft de song zowel in acoustische als elektrische versies gespeeld. Eerst een acoustische versie uit 1990, live en solo tijdens Farm Aid.

Neil Young - Keep on Rockin' in the Free World (Live at Farm Aid 1990):


Neil Young - Rockin' In The Free World

There's colors on the street
Red, white and blue
People shufflin' their feet
People sleepin' in their shoes
But there's a warnin' sign on the road ahead
There's a lot of people sayin' we'd be better off dead
Don't feel like Satan, but I am to them
So I try to forget it, any way I can.

Keep on rockin' in the free world (4x)

I see a woman in the night
With a baby in her hand
Under an old street light
Near a garbage can
Now she puts the kid away, and she's gone to get a hit
She hates her life, and what she's done to it
There's one more kid that will never go to school
Never get to fall in love, never get to be cool.

Keep on rockin' in the free world (4x)

We got a thousand points of light
For the homeless man
We got a kinder, gentler,
Machine gun hand
We got department stores and toilet paper
Got Styrofoam boxes for the ozone layer
Got a man of the people, says keep hope alive
Got fuel to burn, got roads to drive.

Keep on rockin' in the free world (4x)

Ondanks de meningsverschillen bleef Trump de song gebruiken in zijn campagne: hij had immers een licentie betaald?
Neil Young legde zich daarbij neer: Trump can use "Rockin' in the Free World" says Neil Young, maar Rocker Neil Young talks U.S. presidential politics, en maakt onverholen duidelijk wie hij de beste kandidaat vindt: "Canadian rocker Neil Young says he had nothing against Donald Trump using 'Rockin' in the Free World' at his presidential campaign launch, even though Bernie Sanders is his pick for president. Rough Cut (no reporter narration)."

En dan vinden we een videoclip waarin dat niet mis te verstaan is. Gebruik je je recht om mijn song te gebruiken? Dan gebruik ik het recht om mijn kandidaat te promoten, met een videoclip waarin hij zegt waar hij voor staat, en waarin ik hem steun in optredens "all over the world"!

Neil Young & Bernie Sanders - Rockin In The Free World:


Overigens is Trump niet de eerste Republikeinse presidentskandidaat die een song niet goed begrijpt, omdat hij alleen het refrein beluistert, en niet de feitelijke boodschap.
In een oudere ZOZ, 151121 - ZOZ - Van binnen- en buitenlandse misverstanden, haalde ik al het bekende voorbeeld aan van misverstaan door niet volledig beluisteren: "Born in the USA" van Bruce Springsteen. Door het spetterende refrein zien veel mensen het als een ode aan de "American Dream". Zo refereerde Ronald Reagan ooit aan de song in zijn verkiezingscampagne, omdat het een patriottische feel-good song lijkt, maar wie de volledige tekst beluistert, ontdekt een heel andere betekenis.

Overigens: vanaf Eisenhower zijn er 7 Republikeinse presidenten geweest en 5 Democratische. Eén democratische president is doodgeschoten (Kennedy) en die moord is nooit echt helemaal opgehelderd, en één Republikeinse president is afgezet wegens volstrekt ongeoorloofde politieke obstructie (Nixon)...

05 november 2016

161105 - 6 WmB - Geluk

Kijk voor meer "6 woorden met beeld"-uitdagingen en uitwerkingen bij Marion!
Het thema is deze keer: Geluk

Geluk is: pootjebaden op het plein!


Deze foto is gemaakt op 10-7-2016, tijdens het jaarlijkse Full Colour Festival in Emmen, op het Raadhuisplein, het nieuwe centrumplein. Dat ligt tussen het oude centrum en winkelcentrum de Weiert aan de ene kant, en het nieuwe Atlas Theater en de nieuwe dierentuin, Wildlands Adventure Zoo, aan de andere kant.

161105 - ZOZ - Van Furey's en vaderlijke huizen

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst en de links bij Marja.

Ik kwam met een slaperig hoofd de trap af, en hoorde in de kamer muziek, die mij zowel qua sfeer bekend, als aangenaam in de oren klonk. Marijke was al de wijde wereld in via de digitale snelweg, en had ergens muziek getroffen die haar trof, omdat het aansloot bij onze familiedag die nog steeds door onze hoofden speelt.
Het onderwerp was "My Father's House", in mijn geval grootvaders huis. In mijn vorige verhaal schreef ik al een impressie en tijdsbeeld.

Dat het een Keltische sfeer was, was duidelijk. Het was een Ierse groep: The Fureys (nl). Enig speuren in mijn geheugen leverde op dat ik nog een LP moest hebben van Finbar & Eddie Furey, bij nader inzien zelfs een dubbel-LP uit 1973 met Duitse hoestekst. Deze twee broers speelden al samen voordat andere broers en Davey Arthur zich bij hen aansloten.


My fathers's house

The gable wall is all that's left now,
The old thatched cottage has fallen down,
I dry my eyes as I fondly remember,
Days of long ago when I was young.

In my father's house,
We were poor, but rich in love,
No TV, but music there was plenty of,
And my mamma hummed old melodies
And we all sang along
In my father's house
When I was young.

Come the time when I am older,
And my own children are reared and gone,
I wonder then will they fondly remember
Days of long ago when they were young.

In my father's house,
A smile would greet you at the door,
A friendly word,
Weary travellers there was welcome for,
And at night-time neighbours rambled in,
And might stay 'til 12 or 1,
In my father's house
When I was young.

Years have passed and times are changing,
The rambling house is almost gone,
But still I hear the laughter of children,
Just like long ago when I was young.

In my father's house,
We were poor, but rich in love,
No TV, but good times there were plenty of,
We made the best of what we had,
And we sang a happy song,
In my father's house
When I was young.

In my father's house
When I was young.

Deze uitvoering komt uit 2008, de tournee t.g.v. hun 30-jarig jubileum. De gesproken introductie duurt ongeveer 1½ minuut, de moeite waard als je het snel gesproken Ierse accent een beetje kunt volgen. In elk geval sluit de tekst van deze song goed aan bij het nostalgische deel van onze familiedag.

The Fureys & Davey Arthur - My Fathers House:


Ook heel mooi vond ik de uitvoering van P.J. Murrihy, die een boerderij runt waar hij Wagyu-runderen fokt, en daarnaast optreedt: P.J. Murrihy - My Father's House.

De sfeer uit de tijd van Finbar & Eddie Furey lijkt wat traditioneler dan My Father's House.

Finbar and Eddie Furey- Come By The Hills:


Voor wie er meer van wil horen, hier een link naar een LP: [The Original...] Finbar & Eddie Furey.



Voor veel (christelijke) mensen heeft het begrip "My Father's House" een religieuze connotatie. Ik ben ook christelijk opgevoed en op onze familiedag waren tenminste twee emeritus-dominees aanwezig.
Zo is er een song In My Father's House, geschreven door de blinde zangeres Aileen Hanks en in 1954 op de plaat gezet door The Blackwood Brothers Quartet, waarvan ik geen clip heb gevonden.
Die song is gebaseerd op de tekst Johannes 14:2 uit de Bijbel.
Elvis Presley heeft die song bewerkt en in 1961 opgenomen (hij heeft wel meer gospels opgenomen, niet alleen Rock 'n roll en zoetsappige filmmuziek. Ik had zo'n EP, die heb ik uitgeleend en...).

Elvis Presley - In my father's house (1961):


In hetzelfde idioom heb je "To My Father's House", van de Les Humphries Singers - To my father's house 1971, maar deze versie vind ik overtuigender, en onmiskenbaar aangekondigd door de stem van Johnny Cash:

The Edwin Hawkins Singers - To My Father's House:


Lang niet alle songs met de frase "My Father's House" hebben een christelijke, of warm-nostalgische context. Mijn moeder en de 4-jarige ik hebben het huis van mijn vader moeten verlaten, nadat mijn vader veel te vroeg overleden was. We woonden 10 jaar bij mijn grootouders, en daarna heb ik het huis van mijn stiefvader op 17-jarige leeftijd verlaten.
Een bijna overlappend beeld vind ik in een song van Bruce Springsteen, en ik lees tegelijk de tekst op zijn eigen site: My Father's House!
Bruce Springsteen - My Father's House (Live 2005-06-04):


Bij een actie van Artists for Peace and Justice werd een verkorte, maar o zo mooie versie gebracht door Ben Harper - My Father's House (benefiting Artists for Peace and Justice Haiti Relief), terwijl de "grote meester" waarderend zat toe te kijken!

Ik krijg spontaan een associatie met iets dat we onderweg naar de familiedag weer eens zagen, net ten zuiden van de IJsselbrug bij Zwolle. Daar staat sinds mensenheugenis een billboard in een weiland, met de tekst:: "Wie in de Zoon van God Gelooft / heeft eeuwig leven".


Marijke vroeg zich al af wat ze zich moest voorstellen bij "eeuwig leven", en vroeg het aan mijn domineef. Die zei dat hij niets heeft met zondebesef en angst voor God enzo. Hij had meer met liefde en acceptatie. Als ik lees over zijn activiteiten, dan klopt dat helemaal! Bewondering van een "heiden" voor een domineef!

En dan gaat mijn analytische geest aan de haal met die tekst op dat billboard: je hebt dus geen "eeuwig leven", wat ik me daarbij ook maar moet voorstellen, als ik in God geloof, maar alleen als ik in de Zoon van God geloof.
En ik ben de zoon van een timmerman, en mijn 33ste verjaardag viel op een Goede Vrijdag...

02 november 2016

161102 - Familiedag, blauw bloed en sanitaire voorzieningen

Op onze Familiedag, zaterdag j.l., waren van de vorige generatie beide nog levende tantes er, 93 en 98 jaar jong! De tien kinderen van opa en oma zijn allemaal overleden, en van de 40 geboren kleinkinderen leven er nog 31, waarvan 17 aanwezig, veel met partners.
Er werd veel bijgepraat, nieuwtjes gedeeld en herinneringen uitgewisseld, en enkele familieleden verzorgden een presentatie. Een neef had zijn best gedaan om met genealogisch onderzoek onze afkomst aan een adellijke tak te koppelen.

Wat nu terugkwam in mijn gedachten: een andere neef herinnerde zich de WC bij opa en oma als ouderwets.
Toen ik met mijn moeder in 1948 bij opa en oma kwam wonen, was er een keramische toiletpot, die werd doorgespoeld met een witte, geëmailleerde lampetkan. Eens in de zoveel tijd kwam er een tankauto voorrijden, slangen werden uitgelegd, de septictank werd opengemaakt en leeggezogen.

In de keuken was boven het aanrecht een roodkoperen pomp met geelkoperen delen, die regelmatig glimmend gepoetst werd. Het water kwam uit de regenput achter het huis, die je in een wat drogere periode zo mooi als echoput kon gebruiken.
Of er in 1948 al riolering en waterleiding in de straat was, weet ik niet; het was een straat met dominees, artsen, (oud-)leraren, een directeur van een machinefabriek en een wethouder. Niet de minsten op de maatschappelijke ladder, zeg maar.

Neef herinnerde zich ook, en ik meende er iets over zuinigheid in te proeven, dat opa, na lezing, de krant tot rechthoekige blaadjes scheurde, die dienden als toiletpapier.
Ik vond dat toiletpapier uit kranten niet vreemd: mijn herinnering zegt, dat ik destijds nog nooit toiletpapier, zoals we dat nu kennen, gezien had. Het duurde niet lang voordat er een houder aan de muur kwam met een rol toiletpapier.

Later was het huis wel op de sanitaire voorzieningen aangesloten, waardoor ook de fraaie koperen pomp spoorloos verdween, maar of dat al was voordat mijn moeder en ik verhuisden in 1957, herinner ik me niet. In 1960 of 1961, toen opa naar een bejaardenhuis ging, zijn mijn moeder en stiefvader in dat huis gaan wonen met hun gezin. Ik kwam alleen om het andere weekend thuis, en heb weinig herinneringen aan de toestand van het huis van toen.

Behalve dat er een douche in de bijkeuken werd gemetseld met afgebikte stenen van de sloop, zomaar op de mooie cementen vloer met gladde, rode deklaag. Er werd ook zo'n garage gemetseld, op de plaats waar eerder mijn tuintje was geweest, en de stenen bloembakken, waarin elk jaar de petunia's vrolijk bloeiden, ter weerszijden van het terras voor de openslaande deuren van het kamertje waar opa's harmonium had gestaan, werden weggebroken, om die garage te kunnen bereiken met een auto.

De keramische toiletpot met opklapbare bril en ingebouwde stankafsluiter ervoer ik als modern tot in de vijftiger jaren, want ik was nog gewend aan een houten bak met een rond gat in de bovenplank, waar je een deksel op kon leggen om de stank enigszins te beheersen. Want de ton die er onder stond had geen stankafsluiter, en bij het regelmatig leegbrengen werd er wel eens iets gemorst...
Bij zo'n poepdoos met een ton zet je ook geen lampetkan om te spoelen, want kijk eens hoe snel die ton dan vol is!
Het huis waaruit wij in 1948 vertrokken had zo'n poepdoos in een vrijstaand schuurtje achter het huis (k-k-k-koud 's winters!), en bij mijn andere grootouders werd de ton wekelijks leeggehaald door een man die de ton op zijn, met een leren lap bedekte, schouder tilde, aldus naar de straat liep en daar leegkieperde in de laadbak van een daarvoor geschikte vrachtwagen.

Toen wij verhuisden naar dat "nieuwe" gezin kwamen we weer te wonen in een huis met zo'n "klassieke" poepdoos en toiletpapier uit oude kranten. Er liep een open riool voor het huis langs, dat overigens enige tijd na onze komst werd vervangen door normale riolering. Ook daarna bracht stiefvader de ton op de kruiwagen naar de tuin achter het huis, waar die werd leeggegooid in een versgegraven vore, om als mest te dienen.

Een nicht zei naar aanleiding van de zoektocht naar adellijke voorouders, met opzet in een prachtig rond dialect: "Wij hebt ook blauw bloed: een kring om 't gat van 't potzitten!"


Trouwens, in het voorjaar van 2016 bloeide de door opa in de veertiger jaren geplantte Blauwe regen nog steeds uitbundig: hij is blijkbaar door de opeenvolgende reeks bewoners vrij gelaten om weelderig te groeien en bloeien!

30 oktober 2016

161029 - ZOZ - Van Tantes en Hoeden

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst bij Marja.

Ik ben al even bezig met de familiedag van deze zaterdag. Er is mij gevraagd om iets te vertellen over mensen uit vorige generaties, omdat ik in het centrum van de familie, bij opa en oma gewoond heb. Vooral over oma en haar familie. Met oma bedoel ik de moeder van mijn moeder, haar zus en hun ouders, voor mij dus overgrootouders.

Internet is tegenwoordig godsgruwelijk vervuild met allerlei complottheorieën en andere dwaasheden, soms ook geinige zaken. Over hoeden bijvoorbeeld: een "Tin Foil Hat" is een complottheorie gebaseerd op een SF-verhaal, waarin iemand ontdekt dat hij zich kan beschermen tegen telepathie door aluminiumfolie rond zijn schedel te wikkelen.
En ik denk dat inmiddels iedereen al wel een foto heeft gezien van iemand met een vergiet op zijn hoofd, een aanhanger van het Vliegend Spaghettimonster, ofwel het Pastafarianisme, een satirische reactie op het verplichten van onderwijs in Creationisme en Intelligent Design, naast de Evolutietheorie.


Internet is ook een bron van serieuze informatie. Zo zijn allerlei oude akten uit de Bevolkingsregisters online te raadplegen. En hoe primitief, in onze ogen, die oude documenten ook zijn, ze zijn naar eer en geweten ingevuld - en nu veelal gescand beschikbaar!
Zodoende werd ik gewaar dat die overgrootvader Rijkscommies was, een middelbare rang in de ambtenarij. Vooral in het begin van zijn loopbaan verhuisde hij nogal eens, met zijn gezin. Hij is geboren in Solwerd, nu deel van Appingedam. Uiteindelijk, in 1911, vond hij op 60-jarige leeftijd een vaste plaats, weer in Appingedam. Met zijn vrouw en zijn jongste dochter, die nog thuis woonde. Die dochter begon daar een modezaak in dameshoeden. Dezer dagen ontving ik van Oud Appingedam (FB) een foto van die winkel, met hoeden in de etalage.
Het zou best eens een goede boterham hebben kunnen opbrengen, want destijds gingen dames toch altijd ter kerke met een hoed op?


Op internet vond ik ook, dat mijn oudtante in 1937 dat winkelpand verkocht heeft. Ik weet zeker dat ik in Appingedam bij haar thuis geweest ben met mijn moeder, maar dat kan dus niet dáár geweest zijn: ik was "nog lang niet" geboren. Ik heb nog vage beelden bij me, en een belangrijk element daarin is water; dat moet zoiets geweest zijn als zo'n beroemde hangende keuken. Waarschijnlijk ben ik even geschrokken, omdat ik water zag waar ik het niet verwachtte.

Is er muziek over hoeden? Jazeker! De toonaangevende jazz-musicus Charles Mingus (nl) componeerde iets over een hoed, de Pork Pie Hat, die zo heet omdat de vorm lijkt op een traditionele Britse Pork pie, een taartje met koud vlees er in.

Charles Mingus - Goodbye Pork Pie Hat:


Een bekende song over een hoed is bekender, denk ik, in de uitvoering van Joe Cocker - You Can Leave Your Hat On dan van de auteur, maar die geef ik hier voorrang: Randy Newman (nl). Het wordt omschreven als: "een geestig, moedwillig beetje pervers stukje erotische absurditeit".

Randy Newman - You Can Leave Your Hat On:


Dan nog eentje uit de oude doos: deze hoorde ik in 1961 via Radio Luxemburg als ik 's avonds op mijn kamertje, na mijn werk bezig was met mijn schriftelijke cursus. Del Shannon (nl) was één van de sterren van die tijd.
Het is een teken van beleefdheid om, als heer, je hoed voor iemand af te nemen. Ik weet niet zo zeker of dat hier ook zo is... Dit is een zeldzame stereo-uitvoering.

Del Shannon - Hats Off To Larry:


Ach, mijn oudtante is nog een beetje aanwezig in mijn leven. Mijn moeder erfde een passpiegel met sierlijst van haar, en die spiegel hangt nu in de gang bij mijn dochter. Ik fantaseer hoeveel dames hun nieuwe hoed er mee gekeurd hebben. Ik heb 'm nu zelf even geselfieficeerd, ook al had ik mijn hoed niet bij me. Ik heb tante laten toekijken: volgens mij was ze wel geamuseerd.


22 oktober 2016

161022 - ZOZ - Van Generaties en Woodstock

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de lijst bij Marja.

Ik liep over het kerkhof om een foto te maken, van het graf van een in augustus 1945 overleden broer van mijn moeder, in verband met onze naderende familiedag.
Mijn moeder heeft zorgvuldig een brief van hem bewaard uit februari 1945, en die heb ik nu. Hij was ook aan mij gericht, ook al was ik nog geen twee jaar oud.
De brief was een late felicitatie voor mijn moeders verjaardag. Er staan aangrijpende passages in:

Ik zou je wel eerder geschreven hebben, doch de landwacht in Stadskanaal heeft mij te pakken gehad en geslagen en geschopt. Geen woord heb ik losgelaten. Filip hebben ze voor de 2de maal opgehaald. Hij is nu overgebracht naar Groningen.

Filip moet zijn zwager geweest zijn, dus ook een oom van me; "Overgebracht naar Groningen" betekent hier waarschijnlijk: naar het beruchte Scholtenshuis.

Donderdag 24 Jan. hebben ze mij te pakken gehad. 's Nachts ben ik vertrokken.
Zondagmiddag ben ik pas bij Vader en Moeder aangekomen. Ik heb de reis in 3x gedaan omdat ik het met die sneeuwstormen niet in één keer kon doen. Eerst naar Musselkanaal, vandaar naar Ter Apel en Zondagmiddag om 2 uur uit Ter Apel naar Emmen waar ik om 7.15 uur aangkomen ben. 'k Heb 4 uur geloopen door 30 cm. hooge sneeuw met de fiets aan de hand. Toen ik thuis kwam was ik dood op. Ik kon daar echter niet langer blijven als één nacht.


Denkend aan de machteloosheid tegenover die wreedheden, hoorde ik weer die song die Marijke net op Facebook had gedeeld, over een jonge vrouw die opgesloten zit in een toren. Ze mag de werkelijkheid alleen via een spiegel zien, maar sterft een vroege dood als ze de regel overtreedt. Het verhaal is gebaseerd op een gedicht, The Lady of Shalot van Alfred, Lord Tennyson.
Het wordt hier gezongen door de Canadese Loreena McKennitt (nl), die veel Keltische invloeden in haar muziek stopt.

Loreena McKennitt - The Lady of Shalot:


Uiteraard liep ik ook langs het graf van mijn moeder, en een andere muzikale associatie welde op, uit een heel ander genre: Sometimes I Feel Like a Motherless Child, een Negro Spiritual, die door velen op de plaat is gezet.
Die titel is voor mij in de eerste plaats verbonden met Richie Havens (nl) en zijn optreden op het Woodstock festival (nl) in 1969. Die had ik in 2014 al eens in ZOZ 81, maar ik plaats hem nog eens.

Richie Havens was de eerst-optredende artiest. Door de enorme drukte en het volledig vastlopen van het verkeer, konden de artiesten die na hem zouden optreden, de locatie niet op tijd bereiken. Daarom werd Richie Havens een aantal keren gevraagd om door te gaan met zijn optreden. Toen hij zijn hele repertoire ten gehore had gebracht, improviseerde hij op Sometimes I Feel Like a Motherless Child, en herhaalde steeds het woord "Freedom", en onder die titel is deze opname de wereld over gegaan. Uiteindelijk duurde zijn optreden drie uur!

Richie Havens - Freedom (Sometimes I Feel Like a Motherless Child):


Van de vorige generatie kunnen op de familiedag eventueel nog slechts twee hoogbejaarde tantes aanwezig zijn, weduwen van broers van mijn moeder. En onze generatie (zo'n 40 neven en nichten) begint ook al uit te dunnen. Daarom gaan we er maar een mooie dag van maken, met elkaar weerzien, bijpraten en herinneringen ophalen...

Niet moeilijk om een passende titel (nl) te vinden, en als je toch al op Woodstock bent, The Who (nl) was er ook...

The Who - My Generation (Live at Woodstock 1969):


Ook van die bezetting van The Who leeft nog maar de helft.

Voor geïnteresseerden: Link naar het project Ooggetuigen van het Scholtenshuis; interviews.