30 november 2019

191130 - ZOZ - Van geheugen en rusteloze wind

Ik krijg nog wel eens het compliment dat ik zo'n goed muziekgeheugen heb, en dan wordt gerefereerd aan dit blog. Ik wil dat relativeren, want mijn muzikale geheugen bestrijkt vooral een bepaalde periode.
Vraag me niet teveel over artiesten of hun muziek over de laatste, pakweg, 25 jaar, want als ik uit die periode iets plaats, ben ik daar toevallig tegenaan gelopen terwijl ik naar iets anders zocht. En informatie is momenteel volop te vinden online.
Dat laatste geldt ook voor veel oudere muziek. Internet is wat dat betreft een echte schatkamer, al moet je je wel blijven realiseren dat de info zo betrouwbaar is als degene die het geplaatst heeft.

Ik schreef in een vorig blog dat ik bezig was met het boek "De heimweefabriek" van Douwe Draaisma, de geheugenprofessor. Daarin wordt o.a. uitgelegd dat je op oudere leeftijd je het best van alles herinnert uit de leeftijd ruwweg van je 15de tot 25ste jaar, de reminicentiehobbel, zie de grafiek hieronder. Per persoon kan dat, door invloed van omstandigheden, wat verschoven zíjn.
Het gaat dan niet om de juistheid, maar om de hoeveelheid herinneringen uit een bepaalde periode in het leven.
Heel interessante materie, vind ik, en wie er meer over wil lezen kan online beginnen met bijvoorbeeld het reminiscentie-effect en het autobiografisch geheugen. Daar staan wel links in om verder te snuffelen, en je kunt op internet zoeken. Of boeken over het onderwerp opsnorren.

Links de reminiscentiehobbel, rechts toename door het recentheidseffect.

Ik herinner me waarschijnlijk ook het best de muziek die ik in die periode gehoord heb.
Informatie was destijds alleen beschikbaar in de muziekbladen, die meer toegespitst waren op verkoop aan tieners, met foto's van hun helden. Waar waren Elvis, Conny Froboess, Beatles en Stones geweest zonder foto's? Sommige muziekbladen gaven ook teksten, maar veel daarvan ging toch langs je heen, omdat je meer gegrepen werd door de muziek.
Nu kun je de meeste info online opzoeken. Ik vind het fantastisch, om alsnog van alles te weten te kunnen komen, ook vaak teksten en achtergrondinformatie.

De oude muziek die ik plaats, herinner ik me vaak door een associatie, denk ik - een klankpatroon, tekst, een woord.
Ik vermoed dat de "trigger" deze keer het woord "restless" was, want ik had een onrustige nacht die me nog een tijdje het bed uit dreef.
Toen kwamen er tekstflarden bovendrijven: the wayward wind / is a restless wind. Dan is het verder snel gevonden - als het ergens ter wereld online gezet is.

The Wayward Wind (nl) is oorspronkelijk een country song, geschreven door twee studenten. Het werd in 1956 door verschillende artiesten op de plaat gezet. Het meeste succes met dit nummer had de vrij onbekende zangeres Gogi Grant (nl). Er zijn later nog veel covers van opgenomen.
De versie die ik me herinner is die van de Engelse zanger Frank Ifield (nl) uit 1963, die ik ongetwijfeld gehoord heb via het Engelstalige avondprogramma van Radio Luxemburg, 's avonds op mijn huurkamertje.

Frank Ifield - The Wayward Wind:


De eerste succesversie, die van Gogi Grant, kende ik niet, dus toch maar even beluisteren.

Gogi Grant - The Wayward Wind (1956):


Als je met een song over de wind bezig bent, is er groot kans dat dat weer nieuwe associaties oproept. Er zijn ontiegelijk veel songs geschreven waarin de wind een rol speelt. Zo hoorde ik in gedachten weer een prachtige donkerbruine stem zingen, maar wie was dat ook alweer? Toen mijn geheugen de gitaar er bij teruggevonden had, wist ik het weer! Iemand waarbij een gitaarspelende vriend, die hem hoorde, uitriep: "Die vent moet wel zùlke lange vingers hebben!", en hield daarbij zijn handen wel een halve meter uit elkaar. Zijn "geheim" is, dat hij voor bepaalde nummers zijn gitaar anders stemt, en daar maakt hij in zijn live optredens dan een humoristische act van.

Ik hoorde hem zingen, maar hij is inde eerste plaats gitarist en speelt meestal alleen. Hij heet Leo Kottke en geldt als een fenomeen. Toch heeft hij, door zijn speciale speelstijl, begin jaren '80 problemen gekregen met zijn gewrichten. Hij heeft toen een heel nieuwe speelstijl moeten ontwikkelen.
Ik presenteerde hem al eens in mijn ZOZ 140927, dus hij mag wel weer even - één song had ik toen ook, met de tekst er bij: Louise.

Ik kies voor een video met meer nummers, omdat dit de enige is waarop het nummer dat ik "hoorde": Hear The Wind Howl, staat zoals ik het me herinner. Met inderdaad het stemmen vooraf, dan een opmerking en dan gaat het los. Het is het eerste nummer van de eerste plaatkant van de LP uit 1972 My Feet Are Smiling.
Het geeft ook een betere indruk van de breedte van zijn repertoire. N.B.: het moge duidelijk zijn dat de beelden er bij gezocht zijn.

We horen achtereenvolgens Hear the Wind Howl, op ca. 3:05 het snelle instrumentale Busted Bicycle, dan (ca. 5:40) het veel rustiger, instrumentale Easter, and tenslotte (ca. 9:00) Louise, een song die mij raakt door zijn stem en hoe hij daarmee zingt over een jonge vrouw die op een trieste manier aan haar eind komt. En dan sluit hij af met een passage over wind:
And the wind is blowin' cold tonight
So goodnight, Louise, goodnight.

Leo Kottke - Hear the Wind Howl; Busted Bicycle; Easter; Louise:




Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.


23 november 2019

191123 - ZOZ - Van seizoenen en grensoverschrijdende muziek

Terwijl ik net muziek voor vandaag had uitgezocht, kregen we een telefoontje dat onze vriend en generatiegenoot Aart is overleden. Met het weinige dat we weten, onder nogal trieste omstandigheden, hij woonde alleen. Aart hield van muziek en heeft lange tijd in een band gespeeld. We hadden niet zo veel contact, ook niet online, al weet ik dat hij wel eens op dit blog keek. Ik zag wel regelmatig zijn FB-profielfoto even voorbijkomen. Die zocht ik even op. Toen we we contact maakten op Facebook, na kennismaking in de echte wereld, schreef ik er onder: "Wat zal díe hard kunnen zingen...!", waarop onmiddellijk een duimpje volgde van Aart. Ik zag en hoorde zijn lach er bij, ondanks de afstand. Rust zacht, Aart...


Omdat ik het met Aart heb gehad over verschillende genres muziek, en hij niet eenkennig bleek te zijn, ga ik gewoon verder met wat ik al uitgezocht had.

Ik vond weer een mooi voorbeeld van "grensoverschrijdende" muziek: klassiek en rock verweven tot een nieuwe uitdrukkingsvorm. De beide musici van 2Cellos (nl) zijn klassiek geschoold, maar scheppen er blijkbaar plezier in om ook pittige rocknummers live te spelen voor publiek. Ik plaatste al eens een andere crossover van ze in mijn ZOZ 141018.
Nu spelen ze een samenvoeging van werk van Beethoven (nl) en Led Zeppelin (nl), en wel Symfonie nr. 5 van Beethoven (nl) en Whole Lotta Love (nl).

2Cellos - Whole Lotta Love vs. Beethoven 5th Symphony:


Wikipedia: Deze symfonie wordt weleens de "noodlotsymfonie" genoemd. De (overbekende) opening bestaat uit vier noten, waarover de legende zegt dat Beethoven hierover ooit zei: "Het noodlot klopt aan de deur". Zo bekeken sluit deze keuze dan wel aan bij overlijden van Aart...

Muziek dan die past bij dit seizoen, de herfst. Met klassiek repertoire kom je dan al gauw uit bij The Four Seasons (nl) van Antonio Vivaldi (nl).
Een orkest dat zich noemt: Sinfonity, dat klinkt klassiek, maar het instrumentarium is het niet: allemaal elektrische gitaren. Het repertoire is wèl klassiek. Ook van hen heb ik al eens iets geplaatst, en wel Vivaldi's Voorjaar, in mijn ZOZ 180526.

Sinfonity - Vivaldi`s Four Seasons: Autumn I (Allegro):


Ik vind die herfstkleuren prachtig, maar ze zijn er maar zo kort. Daar kun je zo weemoedig van worden. Ik maakte er 20 jaar geleden een gedichtje over, misschien ook al eerder geplaatst:

Vijftig Plus

Als sneeuw voor de zon
of bladeren
voor de herfstwind

o zaten die bladeren vaster
en mochten die kleuren
voor eeuwig zijn.

En als we dan toch bij Vivaldi's jaargetijden zijn: toen we trouwden lieten we in het Gemeentehuis de Lente ten gehore brengen, gespeeld door Nigel Kennedy (nl). Nee, die doe ik niet, wel weer iemand waarvan ik eerder iets geplaatst heb in mijn ZOZ 161224, de Zuid-Koreaanse gitarist Lim Jeong-hyun, online bekend als Funtwo. Ook toen een klassiek stuk anders gespeeld. Ik vond en vind hem zoveel speelplezier uitstralen, dat ik vergeet om op zijn virtuositeit te letten.

Funtwo - The Four Seasons: Spring (Vivaldi):




Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.


16 november 2019

191116 - ZOZ - Van offday en eenzaamheid

Als je even een dag hebt dat het misloopt, loopt vaak alles mis. Dat was bij mij nu niet zo, maar ik heb even een dip, en die volgt op een domper, die weer volgde op gewone en zelfs ook nog wel goede dingen.
De auto staat weer mooi op de winterbanden, en daarna zijn we een nieuwe smartphone gaan halen voor Marijke. Met het exemplaar dat ze had, liep ze tegen steeds meer beperkingen aan, terwijl je afhankelijkheid van zo'n ding steeds sterker aangemoedigd wordt: er zonder kun je geen bankzaken meer doen, geen belangrijke informatie raadplegen, overal moet je bevestigen met je smartphone, en veel contacten worden er gemakkelijker mee gemaakt.
Maar toen we thuiskwamen lag er op de deurmat een onverwachte rekening, voor een niet onaanzienlijk bedrag. Dat wordt dus even passen en meten de komende tijd.


Gelukkig is er dan nog muziek. Tot mijn verbazing werd mij zomaar een passend lied in de schoot geworpen, waarbij de uitvoering voldoende relativerend werkt om ook de vrolijke kanten van het leven te blijven zien.

André van Duin - Ik heb mijn dag niet vandaag:


Bij de kenners popt bij deze melodie natuurlijk direct heel iets anders uit hun herinnering, waarschijnlijk de meest bekende versie van dit lied, gezongen door Elvis Presley.

Elvis Presley - Are You Lonesome Tonight?:


Are You Lonesome Tonight (nl) is al geschreven in 1926 door Lou Handman en Roy Turk; voor de liefhebber staat hier veel interessante informatie over de achtergrond van deze song, waarbij gehint wordt in de richting van Shakespere en een Italiaanse opera!

De eerste zanger waarmee een opname gemaakt werd van deze song is echter Charles Hart, een vaudeville-artiest. Dat was in 1927.

Charles Hart - Are You Lonesome Tonight? (1st Recording, 1927):




Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.


09 november 2019

191109 - ZOZ - Van heimwee en herinnering

Deze keer duik ik in mijn herinnering terug naar mijn jonge jaren, door een trieste gebeurtenis. Onlangs kregen we het bericht dat zwager Douwe ernstig ziek was, ongeneeslijk. Slechte prognose, en hij besloot in overleg met zijn kinderen af te zien van verdere behandeling vanwege te verwachten bijwerkingen. Sneller dan verwacht is hij zondag overleden. Vrijdag was de begrafenis.


Het heeft daar niet mee te maken, maar ik ben, getipt door een psycholoog, het boek "De heimweefabriek" van Douwe Draaisma aan het lezen. Ondertitel: "Geheugen, tijd & ouderdom". De "geheugenprofessor" heeft dezelfde voornaam als mijn zwager, maar is waarschijnlijk wel bekender, omdat bijvoorbeeld in rechtszaken waar het geheugen een belangrijke rol speelt, hij nog wel eens getuige-deskundige is. Hij schrijft helder en boeiend, vind ik. Onder andere over hoe je je dingen in de loop van je leven herinnert.

Begin jaren 60 woonde en werkte ik in Groningen. Ik was rond de 20. Douwe was 3 jaar ouder en woonde bij zijn ouders in Leeuwarden. Douwe was als dienstplichtige bij de Marine geweest. Ik had beroeps willen worden, zodra ik van de LTS kwam. Zo hoopte ik zowel onderdak als een opleiding te krijgen, maar ik werd afgekeurd en vond gelukkig een ander baantje.
Douwe en ik hadden allebei LTS Elektro gedaan, Douwe werkte bij de telefoondienst van de PTT. Hij had verkering met de op een na oudste zus uit ons Drentse gezin; ze hadden elkaar leren kennen tijdens Lammie's opleiding tot gezinsverzorgster in Leeuwarden.
Dat was een gezin van 10 kinderen, waar ik "tussengeschoven" was als achtste in leeftijd, door het huwelijk van hun vader met mijn moeder.
De oudste twee waren al getrouwd, een paar hadden verkering, een enkeling werkte "over ver".

De regel was, dat we (eigen of partner) eens in de twee weken een weekend thuis mochten komen, om en om, "anders werd het te vol en te druk". Daardoor duurde het vaak een tijd voordat je iedereen weer eens gezien had.
's Zomers ging ik meestal op fiets. Vergeleken met nu koste de bus een schijntje, maar met mijn jeugdsalaris met aftrek van kostgeld was een gulden al een flink bedrag.

Ik denk dat ik uit de gein Douwe heb uitgedaagd om een keer een weekend op fiets van Leeuwarden naar Emmen te gaan. En dan kan hij mij hebben gepareerd met de uitdaging om hem dan te komen ophalen.
Het resultaat was in elk geval, dat we samen naar het ouderlijk huis gefietst zijn, in een weekend dat we niet aan de beurt waren. Het narrige gezicht van mijn stiefvader naar aanleiding daarvan zie ik niet voor me, omdat ik het niet vaak anders te zien kreeg.

Vrijdag reden we ongeveer dezelfde route in omgekeerde richting, nu over een autoweg die er toen nog niet was. Douwe's kinderen vertelden dat hij zich die tocht nog goed had herinnerd. Ze verbaasden zich er over, omdat hij nooit zo'n fietser was!

Dat ik fragmenten van dat weekend nog goed voor me zie is niet een herinnering via foto's, zoals dat beschreven wordt door Draaisma, want daar zijn geen foto's van. Maar al blijven het fragmenten, het is wel een dierbare herinnering aan onze jonge jaren.
Douwe is 6 dagen voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog geboren; zijn vader was gemobiliseerd en mocht één dag naar huis om zijn vrouw en pasgeboren zoon te zien. Mijn vader was toen gemobiliseerd als bemanning van een zoeklicht bij de verdediging van Vliegveld Bergen (NH), het eerste doel dat door de Duitse Luftwaffe werd aangevallen.

Uiteraard is niet alles stil blijven staan. We hebben allebei een gezin gesticht. We hebben elkaar niet heel vaak gezien. Ik heb veel familiedagen overgeslagen omdat ik die niet aankon. Er zijn goede en slechte tijden geweest. Ik ben in 1997 gescheiden, Douwe heeft in 1999 zijn vrouw Lammie naar haar laatste rustplaats moeten brengen. Met Lammie had ik ooit een gesprek over mijn positie in dat gezin, dat voor mij de kern raakte.

Als herinnering aan onze jeugdjaren koos ik een groep die, in eerste bezetting, ontstond omstreeks de tijd van onze fietstocht, The Animals (nl), met zanger Eric Burdon (nl) met zijn karakteristieke, krachtige stemgeluid en podiumpresentatie als blikvanger.
De song When I Was Young kan min of meer autobiografisch genoemd worden. Burdon's vader was soldaat in die moeilijke tijd. De jonge Eric groeide op in armoedige omstandigheden, zo in en vlak na de oorlog. Daar hebben wij ook nog wel iets van meegekregen. Ik vond een videoclip die een indruk geeft van de tijd en omgeving waarin Eric opgroeide - hij is geboren later dan Douwe en eerder dan ik.

The Animals - When I Was Young:


In Douwe's afscheidsdienst werd een lied gespeeld dat me aansprak, van een artiest waaraan ik gewoonlijk niet denk: Marco Borsato.

Marco Borsato - Breng Me Naar Het Water:




Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.


02 november 2019

191102 - Van heiden via heilig tot hellig

Ik heb al wel vaak foto's gezien van voor Helloween opgetutte personen, maar me verder nooit in het verschijnsel verdiept. Het schijnt dezer dagen te spelen, maar ik ben zelf nog geen enge figuren tegengekomen, behalve die het in gewone outfit ook al zijn.
Al veel langer dan mensenheugenis spelen enge figuren een rol in het menselijk bestaan en denken. Soms door optisch bedrog in een unheimische situatie, soms door deskundig vertelde spookverhalen. En soms blijven narigheden uit het verleden in je brein rondspoken; misschien ben je zelf voor iemand anders zo'n spook.

Ik las gisteren bij Omroep Zeeland: "De opkomst van de Halloweenfeesten zorgt voor onrust bij de Christengemeente in Zierikzee. De christenen zien de hand van de duivel in het feest dat in toenemende mate in Zeeland wordt gehouden."
Wel bijzonder, want ik had altijd begrepen dat Helloween een christelijke oorsprong had, en dat wordt bevestigd als ik het opzoek op Wikipedia. Het wordt vooral gevierd in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada.

De jaarlijkse Greenwich Village Halloween Parade in Manhattan
is 's werelds grootste Halloween-parade. (foto:Wikipedia)

Wikipedia: "De naam 'Halloween' is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond vóór Allerheiligen, 1 november."
Voor de Kelten was het dan oudjaarsdag, oftewel Samhain, een moment waarop de doden van het afgelopen jaar gedacht werden terug te komen om zich te "reïncarneren" in een levend lichaam.
Je zou kunnen zeggen een "heidens" feest dat bij de kerstening vervangen werd door een christelijk feest, zoals vaker gebeurde. In dit geval door All Saints' Day ofwel Allerheiligen, dat wel in Rooms-Katholieke en Anglicaanse kringen wordt gevierd, niet in protestantse, voorzover ik weet.
Misschien dat daar ook de schoen wringt: de boze christenen blijken te behoren tot het genootschap de Christengemeente Zierikzee, die ons uitnodigt om ons aan te sluiten bij "de levende steen". En die gemeente is dan weer onderdeel van de Pinksterbeweging. Het begrip "levende steen" vond ik intrigerend, daar zijn zoekmachines voor.
Wikipedia: Levende steen (of palingbrood) (Einhornia crustulenta) is een mosdiertjessoort uit de familie van de Electridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1766 door Pallas. Meer niet, maar het blijkt dus echt te bestaan.
Palingbrood - dat roept bij mij meteen een associatie op met Lou de Palingboer, die vanuit een streng gereformeerde achtergrond, via een baptistische evangelist en de lokale pinkstergemeente, uiteindelijk zijn eigen religieuze beweging oprichtte. Hij had zichzelf onsterfelijk verklaard - zijn toch al niet zo grote schare volgelingen lijkt na zijn dood in 1968 uiteindelijk verdwenen te zijn.

Allerheiligen schijnt te zijn bedacht om alle heiligen te eren, die geen eigen naamdag meer konden krijgen omdat er meer heiligen benoemd zijn dan een jaar dagen heeft. (Zoals me ooit verteld is dat er in Frankrijk meer kaassoorten, en in Nederland meer religieuze stromingen zijn dan dagen in het jaar.)

Zo is dus een heidens feest vervangen door verering van christelijke heiligen, en er zijn dan weer christelijke mensen hellig over de vorm die het vervolgens gekregen heeft. "Hellig" is een Nedersaksisch woord, dat zoveel betekent als "kwaad". Aan associaties geen gebrek!

Ik raak even verzeild bij Helligen Hendrik, gespeeld door de Twentse cabaretier Bert Eeftink (ik vind 'm hier nog erg rustig). Ter illustratie, het is geen muziek. Kan nu toch wel, Melody…?

Helligen Hendrik - rookverbod:


In de Engelstalige Wikipedia lees ik (veel uitgebreider) over Halloween, b.v. onder Christian influence een paar fragmenten, vertaald:
Over de gewoonte om kostuums te dragen, schreef christelijke predikant Prince Sorie Conteh: "Er werd traditioneel geloofd dat de zielen van de overledenen over de aarde dwaalden tot Allerheiligen, en Allerheiligenavond bood de doden een laatste kans om wraak te nemen op hun vijanden voordat ze naar de volgende wereld verhuisden. Om te voorkomen dat ze worden herkend door een ziel die mogelijk naar wraak zoekt, zouden mensen maskers of kostuums dragen om hun identiteit te verhullen ".
en:
Veel christenen op het vasteland van Europa, vooral in Frankrijk, geloofden "dat eenmaal per jaar, op Hallowe'en, de doden van de kerkhoven opstonden voor één wild, afschuwelijk carnaval" bekend als de dance macabre (dodendans), dat vaak is afgebeeld in kerkdecoraties. Christopher Allmand en Rosamond McKitterick schrijven in The New Cambridge Medieval History dat "christenen ontroerd waren door de aanblik van het kind Jezus dat op de knie van zijn moeder speelde; hun harten werden geraakt door de Pietà; en beschermheiligen stelden hen gerust door hun aanwezigheid. Maar de Danse Macabre spoorde hen intussen voortdurend aan, het einde van alle aardse dingen niet te vergeten." De Danse Macabre werd opgevoerd in dorpswedstrijden en in maskerades aan het hof, met mensen "verkleed als lijken uit verschillende lagen van de samenleving", en is misschien de oorsprong geweest van hedendaagse Halloween-verkleedpartijen.

Deze gebruiken werden aangevallen tijdens de Reformatie, omdat sommige protestanten het vagevuur verwierpen als een "pauselijke" doctrine die niet verenigbaar was met hun idee van predestinatie, de door God bepaalde voorbestemming van alles.
Nou ja, dit is eigenlijk een versimpelde samenvatting van veel theologisch geëvaluoer (eh… zelfgebakken woord).

Nou, van die Danse macabre is een symphonisch gedicht (klik de link voor NL tekst) gemaakt door Camille Saint-Saëns. Dat stuk ging in premiere in 1875 als orkestwerk.
Ik vond een videoclip (gemaakt door See me fly productions) met muziek uitgevoerd door het Orchestre de Paris o.l.v. Daniel Barenboim met violist Luben Yordanoff.

Luben Yordanoff, Orchestre de Paris, Daniel Barenboim - Danse Macabre 2010 ( Saint-Saëns ):


Van een andere orde zijn twee bands, die hun naam hebben afgeleid van dit gebeuren, de ene uit Duitsland, Helloween, de andere, met één letter verschil, uit Amerika, Halloween. Beide behoren tot de "Metal"-sferen. Van die met de "a" kon ik niet zo gauw een geschikte clip vinden.

Helloween - Future World:


Ik plaatste hierboven een foto van de Halloween Parade in Greenwich Village. Iemand die daar bekend was, zeker in zijn Velvet Underground periode, is Lou Reed. Hij zingt ook over de Parade.

Lou Reed - Halloween Parade:


Allerheiligen, All Saints' Day… Ach, dan is dit misschien wel een mooie afsluiter, die kwam toevallig op mijn pad, en sommige mensen vinden dat "toeval niet bestaat". Welwaar, het is een woord! Ik had nog nooit van Billy Raffoul gehoord, nu wel. Met link naar de songtekst.

Billy Raffoul - I'm Not A Saint (Acoustic) Live:




Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.