Aan het eind van het jaar maken de meesten van ons het gezellig, in welke vorm dan ook. De een gaat uit eten, naar concerten of kerkdiensten, de ander krijgt familie op bezoek of gaat zelf uit logeren. Er zijn ook mensen ziek, of eenzaam, of met verdrietige gedachten over hun familieleden of hun leven, en soms spelen dergelijke gedachten op de achtergrond door de gezelligheid heen.
Wij hadden de eerste Kerstdag voor ons tweeën, en trakteerden onszelf op een romantische, doch eenvoudige en voedzame kaasfondue.
Tweede Kerstdag hadden we het huis vol met de gezinnen van kinderen "van over ver", elk op zo'n 200 km hier vandaan, en onderling ook een flinke afstand, waardoor we elkaar niet zo vaak zien.
We genieten dan traditioneel een kerstmaaltijd, waaraan ieder het hare of zijne bijdraagt. Aangezien we lekkerbekken in de gelederen hebben die er genoegen in scheppen om iets te bereiden dat smakelijk en verrassend is, komen we op zo'n dag niets tekort.
Vaak benadert het resultaat een niveau dat gastronomie genoemd mag worden. Nou heb ik tot voor kort, als barbaar op dat gebied, lang gedacht dat het woord uit twee delen bestond, waarvan ik het tweede deel niet begreep: gas tronomie. Dit vanwege a) de brandstof voor het koken, en b) het resultaat als je teveel gegeten hebt… 😉
Als dan op de "derde kerstdag" de laatste logees vertrokken zijn en het laatste opruimen gedaan is, val je in een leegte, met een terugblik op een veel te kort, heel genoeglijk samenzijn.
De gedachten gaan verder, alle kanten op, je overdenkt je zonden en je zegeningen, en dan ineens denk je: verhip: morgen is het Zwijmeldag!
Melig als je bent, hoef je niet zo nodig een zware maaltijd en je denkt: geef mij maar een wortel, en je komt terecht bij Bugs Bunny (nl).
Deze zorgeloze ("Eh...What's up, doc?") alleskunner uit Looney Tunes (nl) blijkt zelfs klassieke muziek te kunnen spelen, en dat past natuurlijk helemaal bij deze dagen!
Dit is een ingekorte versie; Boomerang (nl) vond, denk ik, het eerste deel te heftig voor kleine kinderen: als hij wil gaan spelen, begint iemand in de zaal tot twee keer toe vreselijk te hoesten, en daar maakt Bugs rigoureus een eind aan...
Looney Tunes Classic - Rhapsody Rabbit:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
De dagen zijn weer aangebroken dat we massaal aan het zingen slaan over vrede op aarde, welbehagen, stille nachten en een kribbig kindeke dat in de kou ligt, wenende en krijtende van rouw. Dat doen we bij voorkeur genietend van een keur aan exquise etenswaren, bij een versierde boom, temidden van onze geliefden.
Begrijp mij goed, ik heb daar geen bezwaar tegen, en laat mijn aanbeveling om je tegoed te doen aan een welverzorgde maaltijd vergezeld gaan van een onlangs in de plaatselijke dierentuin opgenomen voorbeeld.
Smakelijk eten! En gezond!:
Uiteraard hoort er muziek bij, en aangezien muzieksmaken nogal kunnen verschillen, vermijd ik de klassieke componisten: dat krijgt elders aandacht genoeg. En zonder al te clichématige keuzes.
Ik begin met een ingetogen Bryan Adams (nl).
Bryan Adams - Christmas Time:
Ach, en deze, van Queen (nl), met de tekst in beeld, is nog niet helemaal grijsgedraaid toch?
Queen - Thank God It's Christmas (Official Lyric Video):
Dat "Stille Nacht" ook mooi, ingetogen gezongen kan worden door een Powermetal band wordt gedemonstreerd door Manowar (nl). Gewoonlijk zijn hun teksten gebaseerd op fantasy en op Noorse en Grieks-Romeinse mythologie.
MANOWAR - Silent Night:
Een andere Heavy Metal band staat er om bekend dat ze nogal wat slapstick humor in hun video's stopten. Misschien heeft hun naam er ook wel iets mee te maken dat ze als onderwerp vaak kind-ouder conflicten kozen en kritiek op het onderwijssysteem: ze noemden zich: Twisted Sister (nl).
Ze brengen hier hun versie van een populaire Kerstklassieker.
Twisted Sister - Oh Come All Ye Faithful:
Van heel andere orde is de volgende video. Twee musici van de Amerikaanse Marine (Senior Chief Petty Officer Keith Arneson, banjo, en Petty Officer 1st Class Joe Friedman, guitar), mixen de instrumentale klassieker Dueling Banjos met de kerstklassieker Jingle Bells (nl).
United States Navy Band - Dueling Jingle Bells:
Een bijzondere band is TSO, voluit Trans Siberian Orchestra (nl). Zonder ooit in een club te hebben gestaan of als voorprogramma gediend te hebben, speelden ze meteen in theaters en stadions. Ze werken met een complete strijkerssectie en een koor.
Ook zij spelen de klassieker O Come All Ye Faitful (oorsponkelijk Adeste Fidelis; ik heb het als kind geleerd als Komt Allen Tezamen), gemixt met O Holy Night. Dat is hier beter bekend als O Heil'ge Nacht, maar dat was oorpronkelijk
Minuit Chrétiens. Spectaculair optreden toch?
Trans-Siberian Orchestra- O Come All Ye Faithful/O Holy Night:
Daarom iets heel anders als afsluiter. Ik denk: een goede voorbereiding voor een reuze gezellig familiefeest, gepresenteerd door de Amerikaanse Celtic punk band Dropkick Murphys (nl)!
Dropkick Murphys - The Season's Upon Us:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Hoe je van nieuwe overburen, via buitenlandse geschiedenis bij actuele wereldpolitiek komt? Dat is een lang verhaal, waarbij we ook nog langs de plaatselijke geschiedenis van een jeugdsoos of koffiebar komen. Maar het begint met een bos bloemen.
Die nieuwe buren, die nog bezig zijn hun huis in te richten, zijn familie van andere buren, dat wisten we inmiddels. Ze waren niet thuis toen er bloemen voor hen bezorgd werden, en wij waren de eerste buren waar de bezorger gehoor vond. Een dag later stonden de bloemen nòg bij ons.
We brachten de bloemen toen maar bij de "familieburen", om zelf ook weg te kunnen.
Die buurvrouw draagt de naam die wereldwijd onlosmakelijk verbonden is met The Blue Diamonds (nl): Ramona.
Blue Diamonds - Ramona (1960, No.1 Hit Song):
Ik had nooit de tekst goed uitgeplozen, en er zat een zinnetje in dat ik niet kon rijmen met de overige context - verkeerd verstaan dus. Ik had de song altijd gekoppeld aan hun Indische afkomst. Klopt niet. We vroegen ons ineens af, of die song nou door onze Blue Diamonds zelf geschreven was of niet. Niet dus.
Dat doet niks af aan de kwaliteit van hun wereldwijd succesvolle versie, maar mijn nieuwsgierigheid dwong me om nu dan eens verder te zoeken.
The Blue Diamonds begonnen met zich te presenteren als de Nederlandse Everley Brothers. Hun versie van de Everley's songs lag in Nederland en Duitsland vaak eerder in de winkel dan de originele, wat tot protest van de platenmaatschappij van de Everley's leidde, die zich daardoor aanzienlijke inkomsten door de neus geboord zag. Daarom werd ander materiaal voor de Diamonds gezocht, en Ramona gevonden. Ze vonden het eerst maar niks, een slome wals, ze wilden rock 'n roll spelen, dus maakten ze er een pittiger versie van.
En daar zat dus een verhaal aan vast, dat ik nu ook pas heb ontdekt. En door een Volkskrant interview met Riem de Wolff uit 2013 ontdekte ik dat de Blue Diamonds dat verhaal zelf ook niet kenden.
Een van de schrijvers van de song behoorde tot een Amerikaanse verzameling muziekuitgeverijen, componisten en schrijvers, gezamenlijk bekend als Tin Pan Alley (nl).
Nou is er hier in Emmen lang een koffiebar geweest, die Tin Pan Alley (FB) heette, en dat was mijn eerste kennismaking met die naam. In de roerige jaren 60 kreeg de Emmer jeugd de beschikking over de oude eierhal, een groot houten gebouw. Het had dienst gedaan als veiling of markt voor eieren: na het instorten van de turfmarkt startte de overheid een programma om armoede in deze contreien te bestrijden middels kippenhouderij.
De koffiebar werd een roemrucht trefpunt voor jongeren, waar livemuziek gebracht werd naast allerlei andere activiteiten. Ooit werd het wereldrecord ononderbroken platendraaien er gevestigd: Roel Blaauw bracht het op 336 uur.
De song Ramona (nl) werd in 1928 geschreven door L. Wolfe Gilbert (nl) en Mabel Wayne; de laatste stond bekend als een van de eerste vrouwen die een hitsong componeerde.
Ze schreven de song voor de romantische avonturenfilm Ramona uit 1928. Vanaf 1910 waren er al versie van deze film gemaakt zonder geluid, dit was de eerste versie waarbij een geluidsband meeliep, het was dus nog geen echte geluidsfilm.
De titelsong werd gezongen door Dolores del Rio (nl), een Mexicaanse actrice die naar Hollywood gegaan was. Ze weigerde in geluidsfilms te spelen, omdat ze bang was dat haar accent teveel zou opvallen.
Dolores del Río - Ramona (1928):
Deze (reeks remakes van de) film Ramona was gebaseerd op de roman Ramona (nl) van Helen Hunt Jackson (nl). Het verscheen eerst als feuilleton in het magazine Christian Union, later herdoopt tot The Outlook.
Het verhaal speelt zich af in Zuid-Californië, kort na de Mexicaans-Amerikaanse oorlog (nl) van 1846-1848. (We lijken erg dicht te zitten bij een nieuw dergelijk conflict).
Ramona is een weesmeisje van gemengde, Schots-Indiaanse afkomst. Ze wordt opgevoed door de zus van haar overleden pleegmoeder, maar die houdt niet van haar vanwege haar Indiaanse afkomst. Dat ze haar toch opvoedt als lid van het gezin, is omdat ze dat beloofde aan haar zus op haar sterfbed.
Het werk op de ranch van de pleegmoeder wordt voornamelijk gedaan door Indiaanse arbeiders. Wie het langere verhaal wil lezen kan de links volgen, maar om kort te gaan: Ramona en de zoon van het Indiaanse opperhoofd worden verliefd, en gaan er samen vandoor omdat de pleegmoeder hun relatie niet wil omdat hij Indiaan is.
Overigens heb ik het over Indianen, omdat dat hier te lande nog gangbaar is. De benaming berust op een misverstand, omdat Columbus dacht "om de west" naar India gevaren te zijn. In de VS lijkt de term indigenous peoples of the Americas gangbaar geworden te zijn, voor de diverse volkeren die er vóór Columbus al woonden.
De schrijfster van Ramona, Helen Hunt Jackson, zal een heel erg dubbel gevoel gehad hebben over het commerciële succes van haar roman. Ze schreef Ramona drie jaar na A Century of Dishonor, haar onderzoek naar de slechte behandeling van indianen in de Verenigde Staten.
Door na dat onderzoek te komen met een roman, probeerde ze de ervaringen van de Indianen te schetsen "op een manier die de harten van mensen zou raken".
Ze wou de publieke opinie mobiliseren en aandacht trekken voor het verbeteren van hun situatie, zoals De negerhut van Oom Tom (nl) van Harriet Beecher Stowe (nl) had gedaan voor slaven.
Het liep anders: "Hollywood" ging er mee aan de haal, en de aanklacht tegen discriminatie van Indianen in de roman, werd hervormd tot een romantische avonturenfilm. Er zijn nog steeds toeristische trekpleiters gebaseerd op die film.
En discriminatie om etnische verschillen is er ook nu nog alom, in alle soorten en maten...
De benaming Indianen, of Native Americans, omvat een veelheid van volkeren, met verschillende culturele tradities en dus ook muziek. Ik heb even zitten lezen over Indigenous music of North America en Indiaanse muziek, maar het duizelt me. Tussen de Inuit (Eskimo's) tot de inheemse bevolking van Mexico zitten heel veel schakeringen. Er is natuurlijk vermenging met "westerse" muziekvormen, maar de traditionele Indiaanse muziek gebruikt vooral trommels, fluiten en vocalen. Onderwerpen staan dicht bij hun leefwijze en de natuur.
Ik besloot een video te kiezen met vogels waarvan de familie hier ook een bekende verschijning is. We horen de Black Lodge Singers, die voortkomen uit de Blackfeet Nation oftewel "Blackfeet Tribe of the Blackfeet Indian Reservation".
Ze hebben 20 albums uitgebracht, waaronder 2 albums met Pow wow songs (nl) voor kinderen.
De toelichting vermeldt: The Crow Hop is afkomstig van Westelijke Stammen. Het is ook een sociale dans bedoeld om de kraai na te bootsen terwijl hij over het veld stuitert. Een legende zegt dat de kraai vuur in ons land heeft gebracht om onze voorouders in leven te houden in de koude winter ... De zwarte kraai geldt ook als symbool van sluwheid, dood en oorlog, dus men gelooft dat als iemand een kraai ziet, dat dat een teken is dat er verandering komt. Deze verandering kan alles zijn: van een nieuw begin voor de persoon of een teken van een naderende dood voor iemand die de persoon kent. Wees voorzichtig.
Black Lodge Singers - Crow Hop:
Ach, en straks voor het slapen gaan is dit wiegeliedje wel fijn: My name is Tiana Anpo Win Spotted Thunder, I am a proud
Lakota (nl) woman who loves this song, hope you enjoy listening :).
Tiana Spotted Thunder - Lakota Lullaby:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Aangezien wij geen inwonende kinderen en kleinkinderen hebben, leek het Sinterklaasgebeuren vrij onopgemerkt aan ons voorbij te gaan, behoudens het luidrucht veroorzaken op de deur bij een gezin in de buurt, teneinde het binnenhalen van de surprises aldaar te initiëren.
Toch hadden wij die middag zelf een verrassingspakket ontvangen dat voor ontsteltenis zorgde: bij ons gaat het dak er af. En niet zoals ooit een vroegere buurman uit zijn dak ging, maar letterlijk.
Weliswaar krijgen we er een ander dak voor in de plaats, maar dat gaat gepaard met een verbouwing waar we nou niet direct op zaten te wachten - we vinden dat we ons huis prettig en praktisch hebben ingedeeld en ingericht, en dat lijkt flink overhoop te gaan.
We moeten maar zien hoe we onze zolder tijdelijk helemaal leeg krijgen, en na de ingreep en gewijzigde indeling, maar afwachten of alles nog past.
En waar we onze spullen zolang moeten bergen. Toen we in 2004 trouwden betekende dat, dat we twee huishoudens, met inbegrip van dierbare spullen, "in elkaar schuiven" moesten.
In ons geval was in eerste instantie de reactie op deze surprise: "Ze kunnen het dak op!", maar of het dak daar tegen bestand is…?
The Great Muppet Caper: Getting up the roof:
Nou zijn ze geloof ik niet van plan om bij de werkzaamheden te werk te gaan volgens zo'n script als voor de Muppets-bioscoopfilm The Great Muppet Caper (nl), maar het wordt, voor onze begrippen wel spektakel, ook al hoeven we blijkbaar niet tijdelijk verkassen.
Ik sluit niet uit dat we straks, net als de oervader van de Nederlandstalige rock'n roll Peter Koelewijn (nl) als we er even zat van zijn, de inmiddels klassieke kreet slaken, zoals op zijn debuut-single uit 1960: Kom Van Dat Dak Af!
Hier brengt hij het met Mooi Wark, en als de bouwvakkers er inderdaad plezier in hebben en goed werk afleveren, zal het uiteindelijk wel goed komen, hopen we.
Meer kunnen we voorlopig niet, en ons is beloofd dat onze energierekening dan lager zal worden door betere isolatie en zonnepanelen. Wel even afwachten wat er met de huur gebeurt...
Peter Koelewijn en Mooi Wark - Kom van dat dak af:
Wat we wél zeker weten is, dat het geen daktuin wordt, zoals waarover Al Jarreau (nl) zingt.
Jarreau is bekend door zijn Scat singing (nl), vocale improvisatie met woordeloze klanken, een jazz genre dat we ook kennen van Ella Fitzgerald en Louis Armstrong.
De video die ik gekozen heb, bevat natuurlijk goed en flexibel geboetseerde dansers en danseressen, maar een van de eerste beelden toont een Fender Rhodes piano (nl), waarover ik net in de Volkskrant een lyrisch verhaal van Mathijs de Groot gelezen had.
Het is een instrument dat bespeeld wordt als een piano, maar de toetsen bedienen hamertjes die in plaats van snaren, stemvorken aantikken. De trilling van die stemvorken wordt vervolgens elektrisch versterkt, en dat geeft het instrument zijn eigen geluid.
De Fender Rhodes piano is heel populair in diverse muziekgenres, en is gekoppeld aan veel beroemde namen.
Een bekende Nederlandse bespeler uit de jaren zeventig was Rob Franken,die onder andere, samen met Toots Thielemans (nl) de filmmuziek speelde van Turks fruit.
Al Jarreau - Roof Garden (Official Music Video):
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Ik krijg nog wel eens het compliment dat ik zo'n goed muziekgeheugen heb, en dan wordt gerefereerd aan dit blog. Ik wil dat relativeren, want mijn muzikale geheugen bestrijkt vooral een bepaalde periode.
Vraag me niet teveel over artiesten of hun muziek over de laatste, pakweg, 25 jaar, want als ik uit die periode iets plaats, ben ik daar toevallig tegenaan gelopen terwijl ik naar iets anders zocht. En informatie is momenteel volop te vinden online.
Dat laatste geldt ook voor veel oudere muziek. Internet is wat dat betreft een echte schatkamer, al moet je je wel blijven realiseren dat de info zo betrouwbaar is als degene die het geplaatst heeft.
Ik schreef in een vorig blog dat ik bezig was met het boek "De heimweefabriek" van Douwe Draaisma, de geheugenprofessor. Daarin wordt o.a. uitgelegd dat je op oudere leeftijd je het best van alles herinnert uit de leeftijd ruwweg van je 15de tot 25ste jaar, de reminicentiehobbel, zie de grafiek hieronder. Per persoon kan dat, door invloed van omstandigheden, wat verschoven zíjn.
Het gaat dan niet om de juistheid, maar om de hoeveelheid herinneringen uit een bepaalde periode in het leven.
Heel interessante materie, vind ik, en wie er meer over wil lezen kan online beginnen met bijvoorbeeld het reminiscentie-effect en het autobiografisch geheugen. Daar staan wel links in om verder te snuffelen, en je kunt op internet zoeken. Of boeken over het onderwerp opsnorren.
Links de reminiscentiehobbel, rechts toename door het recentheidseffect.
Ik herinner me waarschijnlijk ook het best de muziek die ik in die periode gehoord heb.
Informatie was destijds alleen beschikbaar in de muziekbladen, die meer toegespitst waren op verkoop aan tieners, met foto's van hun helden. Waar waren Elvis, Conny Froboess, Beatles en Stones geweest zonder foto's? Sommige muziekbladen gaven ook teksten, maar veel daarvan ging toch langs je heen, omdat je meer gegrepen werd door de muziek.
Nu kun je de meeste info online opzoeken. Ik vind het fantastisch, om alsnog van alles te weten te kunnen komen, ook vaak teksten en achtergrondinformatie.
De oude muziek die ik plaats, herinner ik me vaak door een associatie, denk ik - een klankpatroon, tekst, een woord.
Ik vermoed dat de "trigger" deze keer het woord "restless" was, want ik had een onrustige nacht die me nog een tijdje het bed uit dreef.
Toen kwamen er tekstflarden bovendrijven: the wayward wind / is a restless wind. Dan is het verder snel gevonden - als het ergens ter wereld online gezet is.
The Wayward Wind (nl) is oorspronkelijk een country song, geschreven door twee studenten. Het werd in 1956 door verschillende artiesten op de plaat gezet. Het meeste succes met dit nummer had de vrij onbekende zangeres Gogi Grant (nl). Er zijn later nog veel covers van opgenomen.
De versie die ik me herinner is die van de Engelse zanger Frank Ifield (nl) uit 1963, die ik ongetwijfeld gehoord heb via het Engelstalige avondprogramma van Radio Luxemburg, 's avonds op mijn huurkamertje.
Frank Ifield - The Wayward Wind:
De eerste succesversie, die van Gogi Grant, kende ik niet, dus toch maar even beluisteren.
Gogi Grant - The Wayward Wind (1956):
Als je met een song over de wind bezig bent, is er groot kans dat dat weer nieuwe associaties oproept. Er zijn ontiegelijk veel songs geschreven waarin de wind een rol speelt. Zo hoorde ik in gedachten weer een prachtige donkerbruine stem zingen, maar wie was dat ook alweer? Toen mijn geheugen de gitaar er bij teruggevonden had, wist ik het weer! Iemand waarbij een gitaarspelende vriend, die hem hoorde, uitriep: "Die vent moet wel zùlke lange vingers hebben!", en hield daarbij zijn handen wel een halve meter uit elkaar. Zijn "geheim" is, dat hij voor bepaalde nummers zijn gitaar anders stemt, en daar maakt hij in zijn live optredens dan een humoristische act van.
Ik hoorde hem zingen, maar hij is inde eerste plaats gitarist en speelt meestal alleen. Hij heet Leo Kottke en geldt als een fenomeen. Toch heeft hij, door zijn speciale speelstijl, begin jaren '80 problemen gekregen met zijn gewrichten. Hij heeft toen een heel nieuwe speelstijl moeten ontwikkelen.
Ik presenteerde hem al eens in mijn ZOZ 140927, dus hij mag wel weer even - één song had ik toen ook, met de tekst er bij: Louise.
Ik kies voor een video met meer nummers, omdat dit de enige is waarop het nummer dat ik "hoorde": Hear The Wind Howl, staat zoals ik het me herinner. Met inderdaad het stemmen vooraf, dan een opmerking en dan gaat het los. Het is het eerste nummer van de eerste plaatkant van de LP uit 1972 My Feet Are Smiling.
Het geeft ook een betere indruk van de breedte van zijn repertoire. N.B.: het moge duidelijk zijn dat de beelden er bij gezocht zijn.
We horen achtereenvolgens Hear the Wind Howl, op ca. 3:05 het snelle instrumentale Busted Bicycle, dan (ca. 5:40) het veel rustiger, instrumentale Easter, and tenslotte (ca. 9:00) Louise, een song die mij raakt door zijn stem en hoe hij daarmee zingt over een jonge vrouw die op een trieste manier aan haar eind komt. En dan sluit hij af met een passage over wind:
And the wind is blowin' cold tonight
So goodnight, Louise, goodnight.
Leo Kottke - Hear the Wind Howl; Busted Bicycle; Easter; Louise:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Terwijl ik net muziek voor vandaag had uitgezocht, kregen we een telefoontje dat onze vriend en generatiegenoot Aart is overleden. Met het weinige dat we weten, onder nogal trieste omstandigheden, hij woonde alleen. Aart hield van muziek en heeft lange tijd in een band gespeeld. We hadden niet zo veel contact, ook niet online, al weet ik dat hij wel eens op dit blog keek. Ik zag wel regelmatig zijn FB-profielfoto even voorbijkomen. Die zocht ik even op. Toen we we contact maakten op Facebook, na kennismaking in de echte wereld, schreef ik er onder: "Wat zal díe hard kunnen zingen...!", waarop onmiddellijk een duimpje volgde van Aart. Ik zag en hoorde zijn lach er bij, ondanks de afstand. Rust zacht, Aart...
Omdat ik het met Aart heb gehad over verschillende genres muziek, en hij niet eenkennig bleek te zijn, ga ik gewoon verder met wat ik al uitgezocht had.
Ik vond weer een mooi voorbeeld van "grensoverschrijdende" muziek: klassiek en rock verweven tot een nieuwe uitdrukkingsvorm. De beide musici van 2Cellos (nl) zijn klassiek geschoold, maar scheppen er blijkbaar plezier in om ook pittige rocknummers live te spelen voor publiek. Ik plaatste al eens een andere crossover van ze in mijn ZOZ 141018.
Nu spelen ze een samenvoeging van werk van Beethoven (nl) en Led Zeppelin (nl), en wel Symfonie nr. 5 van Beethoven (nl) en Whole Lotta Love (nl).
2Cellos - Whole Lotta Love vs. Beethoven 5th Symphony:
Wikipedia: Deze symfonie wordt weleens de "noodlotsymfonie" genoemd. De (overbekende) opening bestaat uit vier noten, waarover de legende zegt dat Beethoven hierover ooit zei: "Het noodlot klopt aan de deur". Zo bekeken sluit deze keuze dan wel aan bij overlijden van Aart...
Muziek dan die past bij dit seizoen, de herfst. Met klassiek repertoire kom je dan al gauw uit bij The Four Seasons (nl) van Antonio Vivaldi (nl).
Een orkest dat zich noemt: Sinfonity, dat klinkt klassiek, maar het instrumentarium is het niet: allemaal elektrische gitaren. Het repertoire is wèl klassiek. Ook van hen heb ik al eens iets geplaatst, en wel Vivaldi's Voorjaar, in mijn ZOZ 180526.
Sinfonity - Vivaldi`s Four Seasons: Autumn I (Allegro):
Ik vind die herfstkleuren prachtig, maar ze zijn er maar zo kort. Daar kun je zo weemoedig van worden. Ik maakte er 20 jaar geleden een gedichtje over, misschien ook al eerder geplaatst:
Vijftig Plus
Als sneeuw voor de zon
of bladeren
voor de herfstwind
o zaten die bladeren
vaster
en mochten die kleuren
voor eeuwig zijn.
En als we dan toch bij Vivaldi's jaargetijden zijn: toen we trouwden lieten we in het Gemeentehuis de Lente ten gehore brengen, gespeeld door Nigel Kennedy (nl). Nee, die doe ik niet, wel weer iemand waarvan ik eerder iets geplaatst heb in mijn ZOZ 161224, de Zuid-Koreaanse gitarist Lim Jeong-hyun, online bekend als Funtwo. Ook toen een klassiek stuk anders gespeeld. Ik vond en vind hem zoveel speelplezier uitstralen, dat ik vergeet om op zijn virtuositeit te letten.
Funtwo - The Four Seasons: Spring (Vivaldi):
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Als je even een dag hebt dat het misloopt, loopt vaak alles mis. Dat was bij mij nu niet zo, maar ik heb even een dip, en die volgt op een domper, die weer volgde op gewone en zelfs ook nog wel goede dingen.
De auto staat weer mooi op de winterbanden, en daarna zijn we een nieuwe smartphone gaan halen voor Marijke. Met het exemplaar dat ze had, liep ze tegen steeds meer beperkingen aan, terwijl je afhankelijkheid van zo'n ding steeds sterker aangemoedigd wordt: er zonder kun je geen bankzaken meer doen, geen belangrijke informatie raadplegen, overal moet je bevestigen met je smartphone, en veel contacten worden er gemakkelijker mee gemaakt.
Maar toen we thuiskwamen lag er op de deurmat een onverwachte rekening, voor een niet onaanzienlijk bedrag. Dat wordt dus even passen en meten de komende tijd.
Gelukkig is er dan nog muziek. Tot mijn verbazing werd mij zomaar een passend lied in de schoot geworpen, waarbij de uitvoering voldoende relativerend werkt om ook de vrolijke kanten van het leven te blijven zien.
André van Duin - Ik heb mijn dag niet vandaag:
Bij de kenners popt bij deze melodie natuurlijk direct heel iets anders uit hun herinnering, waarschijnlijk de meest bekende versie van dit lied, gezongen door Elvis Presley.
Elvis Presley - Are You Lonesome Tonight?:
Are You Lonesome Tonight (nl) is al geschreven in 1926 door Lou Handman en Roy Turk; voor de liefhebber staat hier veel interessante informatie over de achtergrond van deze song, waarbij gehint wordt in de richting van Shakespere en een Italiaanse opera!
De eerste zanger waarmee een opname gemaakt werd van deze song is echter Charles Hart, een vaudeville-artiest. Dat was in 1927.
Charles Hart - Are You Lonesome Tonight? (1st Recording, 1927):
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Deze keer duik ik in mijn herinnering terug naar mijn jonge jaren, door een trieste gebeurtenis. Onlangs kregen we het bericht dat zwager Douwe ernstig ziek was, ongeneeslijk. Slechte prognose, en hij besloot in overleg met zijn kinderen af te zien van verdere behandeling vanwege te verwachten bijwerkingen. Sneller dan verwacht is hij zondag overleden. Vrijdag was de begrafenis.
Het heeft daar niet mee te maken, maar ik ben, getipt door een psycholoog, het boek "De heimweefabriek" van Douwe Draaisma aan het lezen. Ondertitel: "Geheugen, tijd & ouderdom". De "geheugenprofessor" heeft dezelfde voornaam als mijn zwager, maar is waarschijnlijk wel bekender, omdat bijvoorbeeld in rechtszaken waar het geheugen een belangrijke rol speelt, hij nog wel eens getuige-deskundige is. Hij schrijft helder en boeiend, vind ik. Onder andere over hoe je je dingen in de loop van je leven herinnert.
Begin jaren 60 woonde en werkte ik in Groningen. Ik was rond de 20. Douwe was 3 jaar ouder en woonde bij zijn ouders in Leeuwarden. Douwe was als dienstplichtige bij de Marine geweest. Ik had beroeps willen worden, zodra ik van de LTS kwam. Zo hoopte ik zowel onderdak als een opleiding te krijgen, maar ik werd afgekeurd en vond gelukkig een ander baantje.
Douwe en ik hadden allebei LTS Elektro gedaan, Douwe werkte bij de telefoondienst van de PTT. Hij had verkering met de op een na oudste zus uit ons Drentse gezin; ze hadden elkaar leren kennen tijdens Lammie's opleiding tot gezinsverzorgster in Leeuwarden.
Dat was een gezin van 10 kinderen, waar ik "tussengeschoven" was als achtste in leeftijd, door het huwelijk van hun vader met mijn moeder.
De oudste twee waren al getrouwd, een paar hadden verkering, een enkeling werkte "over ver".
De regel was, dat we (eigen of partner) eens in de twee weken een weekend thuis mochten komen, om en om, "anders werd het te vol en te druk". Daardoor duurde het vaak een tijd voordat je iedereen weer eens gezien had.
's Zomers ging ik meestal op fiets. Vergeleken met nu koste de bus een schijntje, maar met mijn jeugdsalaris met aftrek van kostgeld was een gulden al een flink bedrag.
Ik denk dat ik uit de gein Douwe heb uitgedaagd om een keer een weekend op fiets van Leeuwarden naar Emmen te gaan. En dan kan hij mij hebben gepareerd met de uitdaging om hem dan te komen ophalen.
Het resultaat was in elk geval, dat we samen naar het ouderlijk huis gefietst zijn, in een weekend dat we niet aan de beurt waren. Het narrige gezicht van mijn stiefvader naar aanleiding daarvan zie ik niet voor me, omdat ik het niet vaak anders te zien kreeg.
Vrijdag reden we ongeveer dezelfde route in omgekeerde richting, nu over een autoweg die er toen nog niet was. Douwe's kinderen vertelden dat hij zich die tocht nog goed had herinnerd. Ze verbaasden zich er over, omdat hij nooit zo'n fietser was!
Dat ik fragmenten van dat weekend nog goed voor me zie is niet een herinnering via foto's, zoals dat beschreven wordt door Draaisma, want daar zijn geen foto's van. Maar al blijven het fragmenten, het is wel een dierbare herinnering aan onze jonge jaren.
Douwe is 6 dagen voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog geboren; zijn vader was gemobiliseerd en mocht één dag naar huis om zijn vrouw en pasgeboren zoon te zien. Mijn vader was toen gemobiliseerd als bemanning van een zoeklicht bij de verdediging van Vliegveld Bergen (NH), het eerste doel dat door de Duitse Luftwaffe werd aangevallen.
Uiteraard is niet alles stil blijven staan. We hebben allebei een gezin gesticht. We hebben elkaar niet heel vaak gezien. Ik heb veel familiedagen overgeslagen omdat ik die niet aankon. Er zijn goede en slechte tijden geweest. Ik ben in 1997 gescheiden, Douwe heeft in 1999 zijn vrouw Lammie naar haar laatste rustplaats moeten brengen. Met Lammie had ik ooit een gesprek over mijn positie in dat gezin, dat voor mij de kern raakte.
Als herinnering aan onze jeugdjaren koos ik een groep die, in eerste bezetting, ontstond omstreeks de tijd van onze fietstocht, The Animals (nl), met zanger Eric Burdon (nl) met zijn karakteristieke, krachtige stemgeluid en podiumpresentatie als blikvanger.
De song When I Was Young kan min of meer autobiografisch genoemd worden. Burdon's vader was soldaat in die moeilijke tijd. De jonge Eric groeide op in armoedige omstandigheden, zo in en vlak na de oorlog. Daar hebben wij ook nog wel iets van meegekregen. Ik vond een videoclip die een indruk geeft van de tijd en omgeving waarin Eric opgroeide - hij is geboren later dan Douwe en eerder dan ik.
The Animals - When I Was Young:
In Douwe's afscheidsdienst werd een lied gespeeld dat me aansprak, van een artiest waaraan ik gewoonlijk niet denk: Marco Borsato.
Marco Borsato - Breng Me Naar Het Water:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Ik heb al wel vaak foto's gezien van voor Helloween opgetutte personen, maar me verder nooit in het verschijnsel verdiept. Het schijnt dezer dagen te spelen, maar ik ben zelf nog geen enge figuren tegengekomen, behalve die het in gewone outfit ook al zijn.
Al veel langer dan mensenheugenis spelen enge figuren een rol in het menselijk bestaan en denken. Soms door optisch bedrog in een unheimische situatie, soms door deskundig vertelde spookverhalen. En soms blijven narigheden uit het verleden in je brein rondspoken; misschien ben je zelf voor iemand anders zo'n spook.
Ik las gisteren bij Omroep Zeeland: "De opkomst van de Halloweenfeesten zorgt voor onrust bij de Christengemeente in Zierikzee. De christenen zien de hand van de duivel in het feest dat in toenemende mate in Zeeland wordt gehouden."
Wel bijzonder, want ik had altijd begrepen dat Helloween een christelijke oorsprong had, en dat wordt bevestigd als ik het opzoek op Wikipedia. Het wordt vooral gevierd in Ierland, het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten en Canada.
De jaarlijkse Greenwich Village Halloween Parade in Manhattan
is 's werelds grootste Halloween-parade. (foto:Wikipedia)
Wikipedia: "De naam 'Halloween' is afgeleid van Hallow-e'en, oftewel All Hallows Eve (Allerheiligenavond), de avond vóór Allerheiligen, 1 november."
Voor de Kelten was het dan oudjaarsdag, oftewel Samhain, een moment waarop de doden van het afgelopen jaar gedacht werden terug te komen om zich te "reïncarneren" in een levend lichaam.
Je zou kunnen zeggen een "heidens" feest dat bij de kerstening vervangen werd door een christelijk feest, zoals vaker gebeurde. In dit geval door All Saints' Day ofwel Allerheiligen, dat wel in Rooms-Katholieke en Anglicaanse kringen wordt gevierd, niet in protestantse, voorzover ik weet.
Misschien dat daar ook de schoen wringt: de boze christenen blijken te behoren tot het genootschap de Christengemeente Zierikzee, die ons uitnodigt om ons aan te sluiten bij "de levende steen". En die gemeente is dan weer onderdeel van de Pinksterbeweging. Het begrip "levende steen" vond ik intrigerend, daar zijn zoekmachines voor.
Wikipedia: Levende steen(of palingbrood) (Einhornia crustulenta) is een mosdiertjessoort uit de familie van de Electridae. De wetenschappelijke naam van de soort is voor het eerst geldig gepubliceerd in 1766 door Pallas. Meer niet, maar het blijkt dus echt te bestaan.
Palingbrood - dat roept bij mij meteen een associatie op met Lou de Palingboer, die vanuit een streng gereformeerde achtergrond, via een baptistische evangelist en de lokale pinkstergemeente, uiteindelijk zijn eigen religieuze beweging oprichtte. Hij had zichzelf onsterfelijk verklaard - zijn toch al niet zo grote schare volgelingen lijkt na zijn dood in 1968 uiteindelijk verdwenen te zijn.
Allerheiligen schijnt te zijn bedacht om alle heiligen te eren, die geen eigen naamdag meer konden krijgen omdat er meer heiligen benoemd zijn dan een jaar dagen heeft. (Zoals me ooit verteld is dat er in Frankrijk meer kaassoorten, en in Nederland meer religieuze stromingen zijn dan dagen in het jaar.)
Zo is dus een heidens feest vervangen door verering van christelijke heiligen, en er zijn dan weer christelijke mensen hellig over de vorm die het vervolgens gekregen heeft. "Hellig" is een Nedersaksisch woord, dat zoveel betekent als "kwaad". Aan associaties geen gebrek!
Ik raak even verzeild bij Helligen Hendrik, gespeeld door de Twentse cabaretier Bert Eeftink (ik vind 'm hier nog erg rustig). Ter illustratie, het is geen muziek. Kan nu toch wel, Melody…?
Helligen Hendrik - rookverbod:
In de Engelstalige Wikipedia lees ik (veel uitgebreider) over Halloween, b.v. onder Christian influence een paar fragmenten, vertaald:
Over de gewoonte om kostuums te dragen, schreef christelijke predikant Prince Sorie Conteh: "Er werd traditioneel geloofd dat de zielen van de overledenen over de aarde dwaalden tot Allerheiligen, en Allerheiligenavond bood de doden een laatste kans om wraak te nemen op hun vijanden voordat ze naar de volgende wereld verhuisden. Om te voorkomen dat ze worden herkend door een ziel die mogelijk naar wraak zoekt, zouden mensen maskers of kostuums dragen om hun identiteit te verhullen ".
en:
Veel christenen op het vasteland van Europa, vooral in Frankrijk, geloofden "dat eenmaal per jaar, op Hallowe'en, de doden van de kerkhoven opstonden voor één wild, afschuwelijk carnaval" bekend als de dance macabre (dodendans), dat vaak is afgebeeld in kerkdecoraties. Christopher Allmand en Rosamond McKitterick schrijven in The New Cambridge Medieval History dat "christenen ontroerd waren door de aanblik van het kind Jezus dat op de knie van zijn moeder speelde; hun harten werden geraakt door de Pietà; en beschermheiligen stelden hen gerust door hun aanwezigheid. Maar de Danse Macabre spoorde hen intussen voortdurend aan, het einde van alle aardse dingen niet te vergeten." De Danse Macabre werd opgevoerd in dorpswedstrijden en in maskerades aan het hof, met mensen "verkleed als lijken uit verschillende lagen van de samenleving", en is misschien de oorsprong geweest van hedendaagse Halloween-verkleedpartijen.
Deze gebruiken werden aangevallen tijdens de Reformatie, omdat sommige protestanten het vagevuur verwierpen als een "pauselijke" doctrine die niet verenigbaar was met hun idee van predestinatie, de door God bepaalde voorbestemming van alles.
Nou ja, dit is eigenlijk een versimpelde samenvatting van veel theologisch geëvaluoer (eh… zelfgebakken woord).
Nou, van die Danse macabre is een symphonisch gedicht (klik de link voor NL tekst) gemaakt door Camille Saint-Saëns. Dat stuk ging in premiere in 1875 als orkestwerk.
Ik vond een videoclip (gemaakt door See me fly productions) met muziek uitgevoerd door het Orchestre de Paris o.l.v. Daniel Barenboim met violist Luben Yordanoff.
Luben Yordanoff, Orchestre de Paris, Daniel Barenboim - Danse Macabre 2010 ( Saint-Saëns ):
Van een andere orde zijn twee bands, die hun naam hebben afgeleid van dit gebeuren, de ene uit Duitsland, Helloween, de andere, met één letter verschil, uit Amerika, Halloween. Beide behoren tot de "Metal"-sferen. Van die met de "a" kon ik niet zo gauw een geschikte clip vinden.
Helloween - Future World:
Ik plaatste hierboven een foto van de Halloween Parade in Greenwich Village. Iemand die daar bekend was, zeker in zijn Velvet Underground
periode, is Lou Reed. Hij zingt ook over de Parade.
Lou Reed - Halloween Parade:
Allerheiligen, All Saints' Day… Ach, dan is dit misschien wel een mooie afsluiter, die kwam toevallig op mijn pad, en sommige mensen vinden dat "toeval niet bestaat". Welwaar, het is een woord! Ik had nog nooit van Billy Raffoul gehoord, nu wel. Met link naar de songtekst.
Billy Raffoul - I'm Not A Saint (Acoustic) Live:
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Vorige week vertelde ik, dat ik bezig was met onze stambomen, en had daar mijn muziekkeuze op aangepast. Menigeen die er ooit aan begonnen is, weet dat het uitzoeken van stambomen niet vanzelf gaat en behoorlijk tijdrovend kan zijn. En soms erg frustrerend.
Oude handschriften zijn niet in ASCII (nl) of UNICODE (nl) vastgelegd op digitale gegevensdragers, maar in kriebelschrift, hanepoten of supersierlijk krulschrift, op papier dat door de tand des tijds niet ongemoeid is gelaten.
Veel akten van de Burgerlijke Stand en dergelijke zijn tegenwoordig online te bekijken en te downloaden, maar de hierboven gesignaleerde euvelen worden soms nog versterkt door de slechte kwaliteit van de scans. Ik geef graag toe, dat er ook gemeenten zijn waar de scans prima uitgevoerd zijn.
Blijft het probleem van onjuist ingeschreven namen of data. Misschien verkeerd gelezen of mondeling overgenomen. Of gewoon wat slordiger geweest met het bijhouden van wijzigingen. Iemand waarvan ik niets anders kon vinden dan een huwelijksakte, bleek bij de geboorte met een andere familienaam te zijn ingeschreven. Daar kwam ik achter door via een ander familielid, dat ik per ongeluk ontdekte, de moeder van de persoon in kwestie te vinden. En zo stuitte ik op meer van dergelijke gevallen. Het blijft een spannende zoektocht.
Een andere stamboom, waar ik geen relatie mee heb behalve een Facebook-vriendschap en een ontmoeting in het echt, bepaalt vandaag mijn muziekkeuze, die ik best wel toepasselijk vind ook nog. We hebben er hier al eerder mee kennisgemaakt.
Het begon dat ik "kennismaakte" met Bertus ten Caat middels een discussie op Facebook. We bleken wel wat raakpunten te hebben, qua opvattingen, maar ook hebben we beide onze vader te jong moeten missen. En Bertus maakte muziek en ik hou van muziek.
Bertus was 50 jaar geleden mede-oprichter van de band No Name. In 2014
stopte No Name na 45 jaar met optredens op feesten en partijen. In al die jaren is de band blijven bestaan, met een aantal bezettingswisselingen. Bertus is nog altijd drummer, zoon Fake en dochters Esther en Tamara waren inmiddels ook lid van de band.
In verschillende bijdragen "traden ze op" bij mij: ZOZ 214 (17-12-'16), ZOZ 278 (10-3-'18) en, met o.a. een prachtige song van Fake over Bertus' jong overleden vader: ZOZ 307 (29-9-'18).
Op 5 oktober j.l. hield No Name een concert in De Tamboer in Hoogeveen om hun 50-jarig jubileum te vieren. Het nummer "Family Tree", dat helemaal past bij het terugzoeken van stambomen, maar ook bij het vieren van dat jubileum met een prominente rol voor de nieuwe generatie.
Ik vind het in deze uitvoering een aangrijpend mooi nummer!
No Name - Family Tree (Live, jubileumconcert 5-10-2019):
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Ik heb gisteren mijn ehpr-bike (exclusively human powered racing bike) weer eens even uit de schuur gehaald, want het was geen onaangenaam weer en het mocht wel weer eens even, luilak die ik ben. Even uitwaaien noemt men zo'n uitspatting soms. Was ook nodig.
Ik maak gebruik van twee manieren om mijn verrichtingen bij te houden.
Ten eerste mijn oude fietscomputertje, waarop ik tijdens het rijden gemakkelijk mijn snelheid en afgelegde afstand kan zien,
Ten tweede mijn smartphone, die als eerste functie heeft, dat ik naar huis kan bellen bij averij die ik niet zelf onderweg kan verhelpen, zodat Marijke mij kan ophalen met de auto. Die smartphone kan haar dan ook de weg wijzen, want ze kan mijn locatie volgen op haar eigen telefoon. Ook op die smartphone heb ik een "app" geïnstalleerd, Strava, die mijn route en prestaties noteert om achteraf te bekijken.
Door deze twee te vergelijken zie ik hoeveel tijd ik onderweg verlummeld heb, want de tijd op dat computertje loopt gewoon door als ik stilsta, terwijl Strava automatisch pauzeert. De meting van afgelegde kilometers komt goed overeen.
Gisteren legde ik 66 kilometer af in 4 uur, maar mijn "beweegtijd" was slechts 3 uur en 18 minuten.
Dat klopt wel, want om te eten stop ik, ik maak soms foto's, en gisteren nam ik ook de tijd om wat gedachten te noteren, ook op mijn telefoon dus. Wat is zo'n ding toch multifunctioneel!
Dijmwrang? Wijmdrang? Rijmdwang?
Ik doe een krachttoer op mijn fiets
om spoken te vervangen door wat niets
want ik verjoeg al menig hersenspinsel
met dit moderne oerbeginsel
Hoor ik nu een buizerdroep
temidden van mijn denkseltroep
Ik kijk omhoog, opzij
is hij daar nu zó dichtbij
of verwar ik door dat breingerommel
die vogel met een bij of hommel
De laatste tijd heb ik veel foto's gezien van luchten met van die schapenwolkjes gekleurd door de ondergaande zon. Ik zag ze nu terwijl de zon op het punt stond om er doorheeen te breken.
Onderweg kun je monumenten tegenkomen die herinneren aan slachtoffers van "de oorlog", waarvan we dezer dagen herdenken dat die 75 jaar geleden is beëindigd. Dit gebeurde op 3 april 1945: een man uit hetzelfde geboortejaar als mijn vader werd bij de Haandrik getroffen door een verdwaalde kogel. Een Engelse Spitfire vuurde één salvo af op een Duitse hospitaaltrein die stilstond op de brug over de Vecht.
Dat weggetje was ik één keer eerder ingeslagen, maar de route die ik nu koos bracht me op een andere manier naar hetzelfde punt waar ik Duitsland binnenreed. Dat zie je dan, behalve aan teksten, b.v. "REH", aan andere manieren om dingen te doen, terwijl er ook dingen hetzelfde zijn. Soms merk je niet eens in welk land je bent.
Grasmaaien, als veevoer, doen ze daar ook. Ik kan zo'n akker niet zien zonder te denken aan een regel uit een gedicht, dat ooit in onze toenmalige dichtersgroep werd besproken: "...en de geur van versgemaaid hooi…", waarop meteen commentaar kwam: "Als het versgemaaid is, is het geen hooi, en als het hooi is, is het niet versgemaaid..."
Voorzover ik er verstand van heb zal dit wel geen hooi worden, maar persvoer.
Verderop fietste ik een eind langs de Vechte, en trof daar de grootste paddestoelen aan die ik ooit gezien heb - ter vergelijking heb ik er een bidon naast gezet. Er schijnen momenteel her en der nog grotere te zijn! Dringen, behalve wolven, ook reuzenkabouters ons land binnen?
Emlichheim is voor mij een redelijk bekende plaats, het ligt vaak op mijn route als ik wat verder naar het zuiden ga. Nu kwam ik door een omleiding langs een andere straat dan anders. Het wegdek viel mij op: toch afgekeken van "onze" M.C. Escher?
Het laatste stuk, terug in Nederland, in Schoonebeek, was net zo iets als in Emlichheim: een omleiding. Maar in Duitsland staat ook de gewone bewegwijzering op gele borden, hier niet.
Ik ben deze week weer eens bezig met het grasduinen in onze stambomen, om te proberen daar iets van "op papier" te krijgen. Nu vooral Marijke's stamboom.
Deze week zijn ook mensen, namens de woningbouwcorporatie, bij ons op het dak geweest om het "natuurvrij te maken". Ik zat die term wel even te herkauwen toen deze activiteiten werden aangekondigd.
De bedoeling is, dat de daken ontoegankelijk worden gemaakt voor b.v. huismussen, vleermuizen en gierzwaluwen. De dieren worden dan bij toekomstige werkzaamheden niet verstoord.
Er kwamen een paar mensen met een hoogwerker een paar dagen op ons pleintje rondcrossen, waarmee ze zich naar hun hoge werkplekken tilden. Dat ging niet altijd goed.
Er staat een boom voor ons huis, een berk, die een lange geschiedenis heeft. Toen het nog een dunne boom was, heeft 'ie flink op z'n donder gehad: hij heeft met z'n top op straat gehangen door ijzel. Hoe erg dat was, toont een terugblik door RTV Drenthe tijdens een ijzelbuitje in januari 2016: Weet u het nog, de ijzelramp van 1987?. "Onze" boom zag er toen ongeveer zó uit:
Toen het grote opruimen begon, kwamen mannen met kettingzagen het pleintje op. Die wilden de berk rücksichtlos aan stukken zagen, maar Marijke heeft zich er voor gegooid en geëist dat de boom, die zich alweer aan het oprichten was, een kans zou krijgen. Vandaar dat 'ie er nog staat, tot groot genoegen van veel vogels. Dat geeft ons, behalve vogelpoep op de auto en bladvegen in de herfst, een verhoging van het woongenot.
De berk versperde niet de toegang tot ons dak, maar liep toch schade op bij de werkzaamheden. Of dat nou kwam door onachtzaamheid of door gebrek aan stuurmanservaring met de hoogwerker, een flinke tak werd gekraakt, zodat het op den duur gevaarlijk zou worden. Stel je voor: weer ijzel?
Het riskante deel van de tak is inmiddels verwijderd. Nu terug naar de stambomen.
Tegenwoordig kun je online, gewoon met je PC'tje thuis, heel veel vinden over je voorouders en verwanten behalve, ruwweg, gegevens van mogelijk nog levende personen. De eerste stap omhoog in je stamboom zul je dus zelf paraat moeten zien te krijgen.
Wat zul je aantreffen? Koningen of ridders? Beroemdheden? Of gewone arbeiders, armoedzaaiers en bandieten?
Of "onechte kinderen"? Merkwaardige uitdrukking, want als een van je voorouders een "onecht" kind zou zijn, hoe kun je dan ontstaan zijn? Je bestaat toch ècht!
"Onechte" kinderen zijn blijkbaar volgens onze "Joods-Christelijke traditie" op onbehoorlijke wijze ontstaan. Een andere uitdrukking is: buitenechtelijke kinderen. Hm, toch wel gek, het hele Christendom is toch gebaseerd op het leven van een buitenechtelijk (dus onecht) kind, want Maria was niet getrouwd, zo is mij in mijn christelijke opvoeding bijgebracht. Tja, een oude leermeester zei ooit, dat een dwaas meer kan vragen dan vele wijzen kunnen beantwoorden. Tegenwoordig lijkt het omgekeerd: wijzen stellen vragen, en dwazen plempen de "sociale" media vol antwoorden...
Bij zo'n stamboomonderzoek kom je wel verrassingen tegen. Personen die onvindbaar zijn, totdat je bijvoorbeeld door zoeken via hun partner ontdekt dat een naam anders is geschreven. Een C die een K geworden is, een Lammigje (typisch Drents?) vind je in Gelderland terug als Lammechien, maar ook nog eens als Lammichien. Ik vond zelfs een dame met drie voornamen, waarvan op meerdere plaatsen de laatste twee namen verschillen in andere aktes, maar toch dezelfde persoon is, wat bevestigd wordt in de gescande huwelijksakte van een dochter.
Het kan komen doordat het sierlijke handschrift, of de hanepoten, van de ene ambtenaar verkeerd gelezen worden door de andere. Of een halfdove klerk vervangt een niet goed verstane naam door een naam die hij kent en er wel wat op lijkt - zo lijkt dat vaker te gaan met mondelinge overdracht van informatie.
Waarom dit lange verhaal over bomen / stambomen hier? Omdat ik daar mee bezig was, en dacht: is er muziek over familie en voorouders?
Het eerste dat daarbij in me opkwam was een song die al eerder geplaatst is: Shame And Scandal In The Family (nl). Oorspronkelijk was het een song, geschreven in 1943 door calypso-zanger Sir Lancelot voor de film "I Walked With A Zombie". Van die versie, toen nog getiteld "Fort Holland Calypso Song", werden diverse covers opgenomen.
Later werd de tekst herschreven en de titel gewijzigd (terwijl de melodie en het refrein gelijk bleven) door … Lord Melody, en daarvan kennen we vele versies. Ik kies deze vandaag, van een groep met de toepasselijke naam Madness (nl), en waar je de tekst kunt meelezen om het scandaleuze familieverhaal te kunnen volgen.
Madness - Shame And Scandal:
Ach laten we nog eens aan de (stam)boom schudden - deze vond ik bij toeval, de titelsong van het verzamel album Shaking the Tree: Sixteen Golden Greats van Peter Gabriel (nl). Hij schreef en zingt het nummer samen met de Senegalese musicus en politicus Youssou N'Dour (nl).
Vrouwen zijn belangrijk in deze song, en in stambomen wordt de mannelijke lijn vaak gevolgd, dus deze is hier wel op z'n plaats. En ik vind 'm mooi!
Peter Gabriel & Youssou N'Dour - Shaking The Tree:
Hoe verwarrend het zoeken in oude akten en familierelaties kan zijn, wordt duidelijk gemaakt in mijn laatste keuze van deze keer. Ik heb deze song in een andere versie al eens geplaatst in een muziekblog over het grootvaderschap, maar nu ik aan het stamboom-puzzelen ben vind ik deze versie helemaal gepast.
Het is een anekdote die vaak, maar voor het eerst in 1822 is gepubliceerd. Het werd omschreven als een "opmerkelijke genealogische curiositeit", en daar kan ik wel mee instemmen. De titel van de song is: I Am My Own Grandpa.
Ik vond een website met de tekst van deze song, en een verhelderend schema er naast, de genealogie-site van Paul Stoneburner. Lees de tekst mee en ga met de muis op de links in de tekst staan (klikken hoeft niet), dan zie je in het schema rechts over welke verbinding(en) het gaat. Mooi gedaan!
Muppet Show, Gogolala Jubilee Jugband - I'm My Own Grandpa:
O ja, voor wie het begrip "stamboom" ruim neemt, ik vond ook nog een website met een soort Stamboom van de muziek. Komt misschien nog wel eens van pas.
Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
Deze week verspreide zich al snel, van de ene blogger en facebooker naar de andere, het bericht dat Melody, was getroffen door een hartinfarct. Als een donderslag bij heldere hemel.
Ze is onder meer de huidige "centrale post" van het zaterdagse zwijmelwezen (Zwijmelen op Zaterdag).
Inmiddels blijkt ze weer zo ver terug, dat ze zelf verslag heeft gedaan van de gebeurtenissen en haar huidige toestand. Op haar blog, gelardeerd met prachtige foto's van de wandeling waar het haar overkwam. Weliswaar met pauze's, maar toch een teken van leven, met als titel: Mwèèhèhè. Ongetwijfeld een compacte omschrijving van het samenraapsel van gevoelens over wat haar is overkomen.
Of ze alweer in staat is om als verzamelpunt van zwijmels te fungeren weet ik niet, maar ik maak gewoon ook nu een blogje in deze categorie.
Het rumoer in de wereld roept niet bepaald op tot vrolijkheid, anderzijds kan muziek afleiding en soms ontspanning brengen, ofschoon de keuze waar ik voor vandaag op stuitte tot dubbele gevoelens kan leiden.
Dat dubbele realiseerde ik me pas later, toen ik meer zag dan dat het een compositie betrof van de hardwerkende componist Wolfgang Amadeus Mozart (nl) en tot me doordrong dat er een verwijzing in de titel van dit stuk zit naar een huidige, oplaaiende brandhaard: Turkije.
Het ziet er in mijn ogen naar uit, dat de nietsontziende obsessie van Erdogan tegenover alles wat niet vóór hem is, zich verder uitbreidt over het Miden-Oosten, en dat we straks de Amerikaanse president Trump medeplichtig kunnen verklaren aan genocide op de Syrische (en andere) Koerden, en het veroorzaken van de zoveelste vluchtelingenstroom in die regio.
Over het leven van Mozart is een film gemaakt, Amadeus (nl), die min of meer gebaseerd is op Mozart's laatste jaren. Ik lees over Tom Hulce, de de rol van Mozart speelde: Om het gedrag van Mozart goed te kunnen uitbeelden in de film, liet Hulce zich inspireren door de Amerikaanse tennisspeler John McEnroe. McEnroe stond in de tenniswereld bekend om zijn grillige gedrag en stemmingswisselingen. Regelmatig barstte hij uit in woedeaanvallen, vooral bij beslissingen van de scheids- en lijnrechters..
Ik zie wel een overeenkomst met de spanning die de twee eerder genoemde leiders oproepen in de wereld.
Het onderwerp van mijn blog is het derde deel uit Mozart's Pianosonate no. 11 (nl), ook wel genoemd Rondo Alla Turca, oftewel Turkse Mars.
In dit stuk wordt het geluid nagebootst van een Ottomaanse militaire band (nl); Turkse marsmuziek dus eigenlijk. Vandaar dat dubbele gevoel, nu de Turkse troepen Syrisch Koerdistan binnendringen.
Arif Pasha - Mehterhane, Military Band, 1839 (Wikipedia)
Er zijn heel veel uitvoeringen van dit nummer te vinden, en ik weet al niet eens meer welke ik het eerst aantrof. Klassiek-liefhebbers zijn natuurlijk allemaal naar de film geweest, ik geef toch de link naar die versie: Amadeus (film) - Rondo Alla Turca.
Verder kies ik drie versies, die alledrie op hun eigen manier virtuoos gespeeld worden. Eerst zien en horen we op marimba de klassiek geschoolde straatmuzikant
Alex Jacobowitz.
Alex Jacobowitz - Rondo alla Turca:
Dan heel andere koek: een metal-gitarist die ik pas nog liet horen in mijn blog over El Condor Pasa, Charlie Parra del Riego. Hij heeft in de loop der jaren dit nummer vaker geplaatst, ik kies de versie van 2011.
Charlie Parra del Riego - Rondo Alla Turca (Wolfgang Amadeus Mozart):
Je zou de volgende uitvoering een diagonale tegenstelling kunnen noemen, al meen ik klankovereenkomsten te bespeuren tussen die gitaar en het volgende instrumentarium:
een Glass Harp (nl).
De bespeler hier, Robert Tiso schrijft op zijn website: The glass harp is a musical instrument invented in 1741 by an Irish musician named Richard Pockridge. It consists in a set of wine glases tuned by adding water and played by rubbing the fingertips around the rims.
Je kunt dus gevoeglijk stellen, dat dit "instrument" uit dezelfde tijd komt als de muziek van Mozart!
Robert Tiso - Rondo alla Turca (Turkish March):
Tja, waren alle machthebbers zich maar bewust hoe subtiel de wereld beheerd moet worden, en waren ze daarin maar net zo virtuoos als deze musici, hoe verschillend ook...
Ik vermoed dat Melody nog een poosje verstek moet laten gaan, maar ik plaats mijn gewone blok met links, zodat eerdere bijdragen vanuit hier kunnen worden gevonden. Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Melody.
Afleveringen t/m ZOZ347 vind je bij Trees, en de afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij de oorspronkelijke initiatiefneemster Marja.
