Apocriefe kerstgedachten

Deze eerste kerstdag zijn we met ons tweeën. Tegen het eind van de middag zijn we een rondje gaan rijden in onze mooie regio. Onderweg zie je van alles, tenminste als je ervoor open staat. De bomen zijn inmiddels kaal. De kruinen lijken op ragfijn knipselwerk. Deze keer tegen gevarieerde luchten. Er was smerig weer voorspeld, maar we zagen af en toe de zon!

Met alle aandacht die er is voor van alles wat met kerst in verband wordt gebracht, ontkom ik er zelf ook niet aan. Zo werd ik getroffen door een moment van helderheid, toen we langs schapen in een weiland reden. Mensen die niet van ketterse kerstverhalen houden, kunnen nu beter stoppen met hier te lezen.

Eerst hadden we al twee schapen eenzaam in een afgelegen weiland gezien, terwijl het naar ons idee kuddedieren zijn. Later, toen we langs een weiland met een kudde schapen reden, sloeg een oude liedtekst vonken in mijn gedachtengang: De herdertjes lagen bij nachte

Er klopt van alles niet met dit lied. Het begint al bij het eerste couplet. Ik zal de regels doornemen:

De herdertjes lagen bij nachte
Herdertjes? Kinderarbeid dus!
Zij lagen bij nacht in het veld
Kinderen horen 's nachts in bed, en niet in het veld!
Zij hielden vol trouwe de wachte
Zo'n naïef verantwoordelijkheidsgevoel!
Zij hadden hun schaapjes geteld
O, maar dan sliepen ze dus? In dat koude veld?
Daar hoorden zij 'd engelen zingen
Hun liederen vloeiend en klaar
Tja, als je daar in de kou in het veld ligt te slapen,
dan compenseer je dat met utopische dromen...
De herders naar Bethlehem gingen
't liep tegen het nieuwe jaar
Ja ja, net doen of deze kinderuitbuiting maar één jaar geduurd heeft...

Hier zal ik het maar bij laten. Zelf ben ik geen herdertje geweest, maar ik heb als 14-jarige wel het ongezadelde paard van oom Jan Hammink geheel alleen naar de wei ver buiten het dorp gebracht, na een dag rogge oogsten. Dat was toen nog maaien met één paard voor en twee man óp de maaimachine (de een mende het paard, de ander doseerde met een stok de garven), maar met de hand garven opbinden en in hokken zetten.
Ik geloof dat ik fysiek sterker geworden ben van deze kinderarbeid, maar het gebeurde dan ook in de zomer, en 's avonds na het eten ging ik naar het zwembad. Ik sliep niet in het veld, maar gewoon thuis. En aan het eind van de zomer haalde mijn stiefvader de beloning op bij zijn broer, en ik kreeg twee kwartjes om naar de kermis te gaan.

Kerst en Nieuwjaarswens

De beste wensen aan alle lezers van Gauke, Marijke, Dwarsbongel en Niklas:

Niklas – 121222 – De paus verwijt de keutel dat hij bruin ziet?

De paus murmureert weer eens over homo's, naar aanleiding van de nakende invoering van het homohuwelijk in sommige geestelijk verder ontwikkelde landen.
Bennie Ratzinger de 16e vindt dat "homoseksuelen de essentie van het menselijk wezen vernietigen", door geen man/vrouw/kinderen-huwelijk te vormen.

De paus hamerde in zijn verhaal op de traditionele gezinswaarden. Hij zei dat het gezin "tot in de kern wordt bedreigd" door de pogingen in verschillende landen om de "traditionele samenstelling van een familie" te veranderen.

Maar wat doet hij zelf dan? Is het celibaat niet een dogmatische afwijzing van die traditionele gezinssamenstelling, die duizenden rooms-katholieken wordt opgelegd? Met alle gevolgen van dien: de sexuele nood die daarmee opgeroepen wordt en waarvan het resultaat de laatste tijd in alle hevigheid aan het licht komt. Is dat goddelijker dan het homo-huwelijk?
"Hij die door zijn orgaan slechts pist / heeft steeds voor duizenden beslist", zong Robert Long al.
De essentie van het begrip "Liefde" (niet het woord) ontbreekt volledig in die vrome Teuteburgerlijke toespraken. Zijn eigen logica volgend, is het logisch dat de paus het begrip liefde niet kent, zo zonder traditioneel gezin om zich heen...
Ik vind dat hij zich intellectueel nogal te kakken zet.

Niklas – 121220 – En dan, na 20-12-12..?

Als nou morgen/vandaag de wereld niet vergaat, gaan we dan niet allemaal tegelijk naar de bliksem? Gaan we dan één voor één, zoals het altijd al ging, de ander(en) in rouw achterlatend?

Doemdenken als zelfvervullende voorspelling?

Ook ik was verbijsterd door die knaap die 'zomaar' een klas schoolkinderen van 6 en 7 jaar doodschoot, plus de volwassenen die probeerden dat te verhinderen. Hoe kun je dat in je kop krijgen, persoonlijkheidsstoornis of niet?

Ja, de discussie over de vrijheid om wapens te dragen laait weer op. De jonge man gebruikte de wapens van zijn moeder, en hij vermoorde eerst haar ermee. Maar wat bezielt een vrouw, die zoals ik las, alles heeft wat ze wensen kan, om zich zo met wapens te omringen? En niet zomaar een revolver of eenvoudig geweer 'om zich te kunnen verdedigen tegen onverlaten', maar onder andere een semiautomatisch wapen dat in 60 landen wordt gebruikt door legers als aanvalswapen.
Ze had plezier in schietoefeningen, las ik. En ze nam haar zoons soms mee, en ze liet ze ook schieten.
Ik werd getriggerd toen ik ergens hoorde dat de moeder van de schutter een 'prepper' zou zijn. Dat zou veel verklaren.

Wie op TV National Geographic heeft, kan regelmatig de 'Doomsday Preppers' zien: mensen die zich voorbereiden (prepareren) op 'de ultieme crisis'. Ook elders zag ik programma's over dergelijke mensen. Mensen die geloven in een alles verwoestende economische crisis, of het gewelddadig veroveren van de hele wereld door 'de chinezen', of de Maya-kalender. Of een finale atoomoorlog, die ze denken te kunnen overleven: scenario's vind je in SF-romans en zwartgallige strips. Wetteloosheid, wreedheid, wantrouwen en ongenuanceerdheid zijn de kernwaarden in die verhalen.

'Preppers' zijn er in gradaties: sommigen scheppen faciliteiten voor zelfvoorziening, inclusief eigen energieopwekking. Niks mis mee. Of ze doen aan 'survival', overleven in de natuur zonder moderne verworvenheden. Mij ook best.

Aan het andere uiterste vind je figuren die militaire trainingen doen, en, vooral in de USA, met een privé-wapenarsenaal in huis waarmee je een legercompagnie professioneel zou kunnen bewapenen. Burgerlijke ongehoorzaamheid is in die kringen gebruikelijk.
Ik las dat in de VS 300 miljoen vuurwapens in omloop zijn, méér dan één per levende inwoner. Waaronder ook (semi-) automatische wapens. En zijn dat alleen de geregistreerde?
Ruim toegang dus tot vuurwapens voor wanhopige of psychisch gestoorde mensen om een ramp van dergelijke impact aan te richten.

Ik las vorige maand dat er voor het eerst sinds mensenheugenis een dag zonder moord was geweest in New York. Dat was wereldnieuws...
De wapenlobby zal wel claimen dat dat komt doordat er zoveel wapens in omloop zijn, en dat het er dus nog meer moeten worden.
Jaja, het aantal verkeersslachtoffers dit jaar is zeker gedaald ten opzichte van vorig jaar, omdat er, sinds de introductie, nu veel meer auto's zijn?

Niklas – 121218 – Internettueel gehandicapt

Dwarsbongel, mijn gastheer, is momenteel internettueel gehandicapt. Zijn PC vertoont al enige tijd fysieke gebreken, en de laptop lijdt de laatste dagen aan ernstige psychische malheur.

Na een leven waarin hij zijn hardware en software in dienst heeft gesteld van de elektronische leefomgeving, heeft hij nu, gefrustreerd, uit donkere krochten een digitale mummie opgegraven en gerevitaliseerd, teneinde niet geheel van de wereld afgesloten te zijn.

Geduld was toch al zijn verworvenheid... @#%*&!!!<>?()-_+=\|

Niklas - 121211 - Blutte Rutte?

Rutte blijkt een goed redenaar in het Nederlands, maar 'vergist' zich nogal eens met getallen en feiten.
Zou dat misschien komen doordat hij 'achter de voordeur' Bargoens spreekt? Het zou mij niet verbazen, want in dat dialect staat RUT voor BLUT, PLATZAK - en dat is waarheen hij ons leidt...

Niklas - 121203 - (zwarte?) Pontifex

Paus Benedictus 16, geboren als Joseph Aloisius Ratzinger, gaat Twitteren via het account @Pontifex. Probeert hij daarmee in te haken op een actuele trend, en zijn dogma's in stand te houden met oneliners?
Mijn eerste associatie was een boek van Havank: De zwarte pontifex. Daarin blijkt de verdwijning van een aantal kinderen en maagden te wijten aan offerrituelen door een satanische sekte.
Kent hij dat boek, en heeft hij daarom zo vaak een witte jurk aan?

Selma, de zeemeeuw en bruut vandalisme (Update)

Hoe bitter kun je het maken? Een schoonzusje van me, Selma, is in 2009 veel te jong (55) gestorven aan een nare ziekte, waardoor ze veel geleden heeft.
Selma heeft een karakteristiek grafmonument gekregen. Ik had het nog niet gezien, we komen niet vaak in die omgeving. Maar ik denk dat ik blindelings de weg naar haar graf kan vinden, want ik herinner me haar begrafenis als de dag van gisteren: lopend vanaf het dorpshuis naar de begraafplaats, een mooie traditie die op sommige plaatsen nog in ere gehouden wordt.

Ook de laatste keer dat we Selma in levende lijve ontmoetten, omstreeks een jaar eerder, staat me nog helder voor de geest. We waren op de verjaardag van mijn eerste echtgenote, zus van Selma's man. In de loop der jaren had ik soms pittige discussies met haar, maar ik heb het gevoel dat dat ons dichter bij elkaar bracht.

Selma was een fervente fan van Neil Diamond, en ze heeft met haar afnemende krachten nog een concert bezocht in het buitenland.
Neil Diamond heeft in 1973 de soundtrack gemaakt voor de film "Jonathan Livingston Seagull". Dat is de verfilming van een poëtisch verhaal, geschreven door Richard Bach. Dat gaat over een jonge zeemeeuw die de dagelijkse sleur wilde ontstijgen en het vliegen tot een kunst verheffen, wat hem uiteindelijk lukte.
Ik kocht dat boek in oktober 1975 en het is waarschijnlijk het eerste Engelstalige boek dat ik in één ruk heb uitgelezen.

Selma was, net als ik, geraakt door dat verhaal. Voor haar kwam daarbij nog dat Neil Diamond de bijzonder sfeervolle muziek voor de verfilming had gemaakt.
Tot haar laatste wensen behoorde daarom, dat er een beeld van een meeuw op haar graf zou komen.

Actueel is, dat haar nagedachtenis is gevandaliseerd. De bronzen meeuw op haar grafmonument is met bruut geweld weggerukt: alleen de zwemvliezen staan er nog. Waarschijnlijk om de paar rotcenten die het materiaal zal opbrengen, nadat ze hem onherkenbaar hebben verzaagd of aan een malafide handelaar versjacherd.

Zulke daders hebben geen enkel besef van de impact van hun gedrag: de emotionele ramp overtreft nog verre de artistieke schade door het roven van zo'n ornament, waarbij vergeleken dan weer de materiaalwaarde niets voorstelt.

En dat op een rustige begraafplaats op het Groninger platteland. Als daders gok ik op figuren die systematisch alle plekken afstruinen waar ze verkoopbare metalen denken te kunnen stelen.

Als ik de loop der gebeurtenissen goed begrepen heb (en dat kan ik bijna niet geloven!), waag ik te betwijfelen of ze snel gepakt worden.
Na telefonische aangifte bij de politie volgde aangifte bij de wekelijkse (?!) zitting in het dorp. De agent wist niet meer te melden, dan dat er niets met de aangifte gedaan zal worden, omdat deze daders toch ongrijpbaar zijn! En het beeldmateriaal was ook niet nodig...
Na de vraag of het misschien een overwerkte diender kon zijn, bleek het om een stagiair buurtagent te gaan.

Ik ben niet zo voor het klagen en mopperen over "de politie", maar het eerste wat je in zo'n geval doet, lijkt me toch het waarschuwen van alle metaalhandelaren in de wijde omgeving? Het beeldmateriaal is dan toch belangrijk voor de herkenning? Vooral omdat er onlangs ook grafroof is gepleegd op andere begraafplaatsen in de regio!

De verdrietige echtgenoot heeft inmiddels een boze brief naar de politie gestuurd, en wacht nu op antwoord.

Update 2 december: Ik vond vanmiddag toevallig een online artikel in het Dagblad van het Noorden:
Koperdieven in Emmen opgepakt
DVHN | Gepubliceerd op 30 november 2012, 12:59
EMMEN - De politie heeft donderdagmiddag een 29-jarige man en een 24-jarige vrouw uit Bulgarije opgepakt. De twee boden bij metaalbedrijven in Emmen gestolen koper aan, vermoedelijk twee bronzen vazen, die afkomstig leken van graven. Het tweetal werd in de buurt van een metaalbedrijf aangetroffen. Hun auto is in beslag genomen.

Deze publicatie verscheen op dezelfde dag dat DvhN een artikeltje wijdde aan de hierboven beschreven grafroof, maar dat kan ik online niet bij hen terugvinden: andere editie + niet online?
Misschien zou de politie eens kunnen nagaan wat deze lui nog meer geroofd hebben: zou daar een meeuw bij kunnen zitten?

Niklas - 121128 - Lenin, de PVV en de context

In navolging van zijn Grote beRoerdganger gebruikt de Drentse PVV grote woorden om zijn mening te presenteren.
Naar mijn smaak zijn die woorden net zo hol als dat grote beeld, omdat de context waarin dat beeld daar komt te staan, een heel andere is dan de oorspronkelijke. Lees de info over de tentoonstelling maar.
Nee, het is niet alleen maar een marketing-stunt voor een "linkse hobby". Ja, "toevallig" was dat persoonsverheerlijkende beeld voorhanden: het is nota bene opgekocht door "het kapitaal". De symboolwaarde is in die context groter dan dat enorme beeld zelf.
Het Nederlandse volk en leger hoeven niet meer bang te zijn dat Lenin en consorten er aan komen, maar kunnen hem neerzetten waar ze willen!

Niklas - 121127 - Vaccinatieprogramma NS voor treinen op klompen?

Ik las bij de NOS dat de NS ook nieuwe treinen wil inspuiten met antivries. Een vaccinatieprogramma dus?
Sneeuw en ijs zouden zich dan minder goed hechten aan de onderkant van treinen, en daardoor ontstaat minder hinder in het winters treinverkeer.
Dit bericht deed me denken aan het in de sneeuw lopen op klompen: dat plakt en je stijgt binnen een paar stappen tot wankelbare hoogte...

Picardtprent

In het jaar 2000 werd ik uitgenodigd om het gedicht voor de traditionele rijmprent van de Coevorder Picardtclub te schrijven.
Dat gedicht, met de titel "Het onbeschermde beschermd", heb ik toegevoegd aan de Schrijfwerk-pagina's op onze website, met een (geactualiseerde) toelichting, ook voor mensen die de mooie oude stad Coevorden niet kennen.
Het gedicht is daar ook te vinden in de officiële opmaak met prent.

Niklas - 121122 - Kerststal Vaticaan: meer dan € 500.000

Bij RKK lees ik: Vaticaan laat zich de kerststal cadeau doen
(Het blijkt een vorm van commerciële sponsoring te worden)
Bij de NOS heet het: Vaticaan: geen geld voor kerststal.
Zou dat geld opgegaan zijn aan een ethische zwijnenstal?

Asielzoekers en onbeschoftheid

Om me te oefenen in het lezen van de Friese taal (ik ben de tweede generatie die buiten Friesland geboren is uit een lange Friese stamboom, dus misschien wel een allochtoon in Nederland), lees ik af en toe Teletekst bij Omrop Fryslân.
Daar vond ik vandaag dit bericht:

Bauke Vaatstra lestich fallen
21 novimber, 2012 - 15:58

Nettsjinsteande de oanhâlding fan in haadfertochte yn de saak Vaatstra is der noch altyd in groep minsken dy't tinkt dat in asylsiker ferantwurdlik is foar it misdriuw.
Op ynternet stjoere se as 'klokkenluiders' mails rûn mei dêryn befinings fan harren eigen ûndersyk en oare teoryen oer de moard.
Ek wurdt Bauke Vaatstra fia in website beskuldige mei te wurkjen oan in komplot fan justysje.
Peter R. de Vries, dy't moandei it nijs oer de oanhâlding wrâldkundich makke, feroardielt it gedrach fan de komplottinkers: "Deze lui verdienen ook TBS!"

Voor wie het echt niet kan volgen:

Bauke Vaatstra lastig gevallen
21 november, 2012 - 15:58

Niettegenstaande de aanhouding van een hoofdverdachte in de zaak Vaatstra is er nog altijd een groep mensen die denkt dat een asielzoeker verantwoordelijk is voor het misdrijf.
Op internet sturen ze als 'klokkenluiders' e-mails rond met daarin conclusies van hun eigen onderzoek en andere theorieën over de moord.
Ook wordt Bauke Vaatstra via een website beschuldigd mee te werken aan een complot van justitie.
Peter R. de Vries, die maandag het nieuws over de aanhouding wereldkundig maakte, veroordeelt het gedrag van de complotdenkers: "Deze lui verdienen ook TBS!"

Ik heb eens rondgesnuffeld naar dergelijke berichten op internet. Alweer een bewijs dat de evolutie van de menselijke geest nog lang niet voltooid is. Of her en der doorgeschoten naar geschifte mutaties? Ik geef hier maar geen links.
Typisch een voorbeeld van mensen die eenmaal iets in hun kop hebben verankerd, en daar niet op terug kunnen komen omdat ze dan hun ongelijk zouden moeten erkennen. En dat kan niet: goden en halfgoden vergissen zich nooit, dat weten ze zeker.
Het moet dus wel een asielzoeker geweest zijn. Net zoals in Nazi-tijd altijd de Joden altijd de zondebok waren.
Dezelfde figuren die dit blijven volhouden, schamen zich er vaak niet voor om welke politieke- of overheidsinstantie dan ook te betitelen als Nazi's...
Zijn het dezelfde freaks die ooit beweerden dat de vader zelf de dader moest zijn geweest?

Deze mensen kunnen toegevoegd worden aan de categorie UFO-gelovigen, Graancirkel-theoretici, godsdienstwaanzinnigen, JFK- en 9/11-"onderzoekers" en achtervolgingswaanzinnigen.
Nee, ze hoeven niet persé dom te zijn. Ze zijn in elk geval wel helemaal los van de werkelijkheid.
Hun "kennis" en "onderzoek" bestaat uit een hypothese, waaromheen een, soms gecompliceerde, theorie is geboetseerd uit bedenkelijke of (door gebrek aan specifieke kennis) verkeerd geïnterpreteerde informatie, die alleen bestaat uit elementen die de theorie zouden bewijzen.
Net als een orthodoxe pastoor of dominee die beweert dat wat in de Bijbel staat letterlijk waar is Tot In Eeuwigheid, Amen, omdat het in de Bijbel staat, die ook door mensenhand geschreven is.

Maar dat deze figuren het in hun donder halen om de nabestaanden lastig te vallen met hun ranzige activiteiten, laat zien dat ze alle fatsoensnormen overboord gekieperd hebben.
Of geestesziek zijn: en in dat geval is de suggestie van Peter R. om ze TBS te geven niet onlogisch.
Mogen ze nog blij zijn dat ze niet wonen in de landen van herkomst van de meeste asielzoekers...

Niklas - 121117 - Zwerkverkeer

Vandaag op een verjaardag kregen we het over knutselen met beeldmateriaal. Ik plaats wel eens zoiets op mijn blog, maar het item Zwerkverkeer kon Marijke niet vinden op haar smartphone. Vanavond ontdekte ik waarom: hij is oorspronkelijk geplaatst bij web-log en die heeft die afbeelding naar de eeuwige verdwijnvelden geholpen.
Hier is 'ie nog een keer uit mijn eigen backup:

Wat heeft mijn rechteroor met Bluetooth te maken?

Op deze foto zie je mijn oor naast een verzameling oren op de cover van een bedrijfs-magazine van Ericsson van november 2000. Je mag uitzoeken welk oor het mijne is, ik ben er zelf niet uitgekomen. Er is mij gezegd dat van alle oren de mijne het grootst waren, maar op die pagina zijn de oren vakjesvullend aangepast.

Een collega probeerde ooit mij te jennen door mijn oren te vergelijken met openslaande taxideuren, maar daartegen was ik al gewapend. Schoolgenoten hadden dat jaren eerder al geprobeerd, maar ik sloeg terug met een wetenschappelijk onderzoek, dat aantoonde dat grote oren gepaard gaan met hogere intelligentie. Overigens heb ik dat onderzoek niet kunnen terugvinden op internet, maar het is ook al lang geleden.

Die foto's zijn genomen tijdens de ontwikkeling van Bluetooth headsets. Van veel collega's is een foto en een gipsafgietsel gemaakt van een oor. Ik nam toen al bijna afscheid van het bedrijf. Ik begon er in 1966 als Project-technicus, toen het nog NIRA heette en een familiebedrijf was, dat vooral oproepsystemen voor ziekenhuizen maakte.
Later ben ik als Hoofdontwerper Digitale Techniek zelf op een aantal patenten genoemd als uitvinder en mijn laatste rol was het administratief afhandelen van patenten, onder andere over Bluetooth.

De patenten voor Bluetooth zijn niet aangevraagd om de techniek alleen voor Ericsson te reserveren, zoals b.v. Apple al jaren probeert andere fabrikanten om zeep te helpen.
Er is een soort club opgericht van fabrikanten die Bluetooth graag willen gebruiken, en die tegen een relatief geringe bijdrage dat recht krijgen. Door de patenten is de standaard beschermd en kunnen apparaten van allerlei fabrikanten "elkaar eenvoudig draadloos verstaan".
Jaap Haartsen, de uitvinder van Bluetooth, werkte bij ons, nadat hij in de VS voor Ericsson had gewerkt, in Zweden de basis heeft gelegd voor deze techniek en bij ons verder uitgewerkt.

Het was een roerige periode. Onze eigen productiefaciliteit was al gesloten en de reorganisaties golfden over de resterende Ontwikkelingsafdeling. De oproepsystemen, ooit basis van het bedrijf, waren al overgedaan aan v/h "aartsvijand" Ascom/Tateco.

Er is nog iets van de NIRA-historie zichtbaar, dankzij collega's die mij een verhuisdoos met historische spullen "in de maag splitsten", die op het punt stond in een vuilcontainer te verdwijnen. Toen die doos weg moest door ruimtegebrek, omdat ik ging samenwonen met Marijke, heb ik die gegeven aan de Jans Brands Collectie. Later hebben andere collega's die collectie aangevuld met meer geredde spullen.
Ik vond een radio-interview met een bekende collega over de tentoonstelling.

Ericsson is nu helemaal verdwenen uit Emmen, ook de opvolger, Sony-Ericsson. De laatste "bemanning" heeft de rest van het bedrijf overgenomen dat nu Tonalite heet. Jaap Haartsen is er nu CTO (Chief Technology Officer), zeg maar Technisch Directeur.

Hoe snel het allemaal is gegaan kun je zien aan de vergelijking tussen een Volkskrant-interview met Jaap Haartsen uit 2001 en uit 2012 (video): Polderpioniers: de man achter bluetooth. Dat vindt plaats in een voor mij zeer bekende omgeving...

Niklas - 121114 - Samenhang in het nieuws

Vandaag drie berichten die een merkwaardige samenhang lijken te hebben.
1) Het genoom (DNA) van varkens is volledig in kaart gebracht.
2) Er zou een voetbalsupporter mishandeld zijn omdat hij een broodje varkensvlees at, en
3) Wilders dient een motie van wantrouwen in tegen het nieuwe kabinet, waarvan hij zelf de oorzaak is door weg te lopen uit de onderhandelingen over het vorige kabinet, Rutte 1.

Uit 1) blijkt dat varkens genetisch sterke overeenkomsten met mensen. Daaruit volgt de vraag, of mensen nu afstammen van de apen of gezamenlijke voorouders hebben met de varkens.
2) De daders van die mishandeling zouden moslims zijn: voor hen is varkensvlees onrein. Dat varkensvlees onrein zou zijn valt onder de vrijheid van godsdienst, mishandelen niet.
3) Geert Wilders is obsessief gekant tegen moslims: is de oorzaak dat hij afstamt van de varkens? Vanavond meende ik ineens een opmerkelijke overeenkomst te zien. Stamt hij meer af van de varkens dan van de apen, met zijn claim op de Joods-Christelijke traditie? Ook bij de Joden was het varken toch onrein?

Vrouw uit Arizona overrijdt echtgenoot omdat hij niet ging stemmen

In Gilbert, Arizona, heeft zaterdagavond een zwangere vrouw, Holly Solomon (28), haar man, Daniel Solomon (36), overreden met hun SUV. Ze kregen ruzie, omdat zij vond dat de herverkiezing van Obama tot president, haar familie in de problemen brengt.
Toen hij vertelde dat hij niet gestemd had, brak de hel pas goed los: getuigen melden een heftige schreeuwpartij op de parkeerplaats en belden de politie.
Toen hij uit de auto stapte, joeg zij hem met de auto op. Hij probeerde zich in veiligheid te brengen achter een lichtmast, en tenslotte om de plaats des onheils te verlaten. Op dat moment schepte zijn vrouw hem en hij belandde klem tussen de auto en een trottoirband. Hij is naar het ziekenhuis afgevoerd met inwendige bloedingen en een gebroken bekken.
Ze zegt nu dat het een ongeluk was omdat ze per ongeluk op het gaspedaal trapte in plaats van de rem, maar er waren meerdere getuigen van de ruzie en de achtervolging.

Toen ik het portret van deze vrouw zag was ik natuurlijk al bevooroordeeld, maar de rillingen liepen me over de rug. De "logica" die ze hanteert slaat nergens op, want alle kiesmannen van Arizona waren al naar Romney / de republikeinen gegaan.
Ik vraag me af welk vergif er in de Tea zat die ze tijdens de Party gedronken heeft...

Niklas - 121112 - Geven en nemen?

Tussen het nieuws over het aangepaste regeerakkoord sneeuwt vandaag het Nibud-rapport onder: het misbaar over de eerste versie blijkt schromelijk overdreven.
Daarmee ook de ophitserij van De Telegraf ("Marx Rutte"), maar die lijkt vooral Hark Wiegel c.s. naar de mond gepraat te hebben. Die loopt blijkbaar nog steeds met een ernstig "Joop-trauma" rond: stel je voor, eerlijk delen...
Net als veel op TV geïnterviewde VVD-ers, die blijk geven niet gediend te zijn van tegenspraak, al of niet terecht. Alleen nemen en niet geven.

Niklas - 121111 - Sint Martinus-luchten

Dit jaar viel Sint Martinus of Sint Maarten op zondag, en dan zijn de winkels dicht. Daarom kwamen gisteren de kinderen al zingend langs de deuren met hun lampions.
Vanmiddag waren wij getuige van een schitterend grootschalig "lampionnenfeest": deze foto maakte ik om ongeveer kwart voor vier ergens bij Nieuw-Weerdinge.

Niklas - 121108 - Regeerakkoord

Het nieuwe regeerakkoord staat nu al op de tocht, al voordat de regeringsverklaring is afgelegd, vooral door gemekker in de VVD-achterban, die zijn bonussen ziet afgekalfd.
De categorie die het best kans ziet relatief minder belasting te betalen, vindt zich tekortgedaan.
Het is het soort mensen dat vindt dat iedereen gelijke kansen heeft. Dat is simplistisch gefilosofeerd juist, maar niet iedereen heeft dezelfde talenten. Slechts weinigen kunnen de prestaties van Sven Kramer evenaren, ofschoon vrijwel iedereen twee armen en twee benen heeft.
Veel mensen hebben andere capaciteiten, die minder gewaardeerd worden, maar over hun rug halen de grote graaiers hun bonussen binnen. Zelfs zonder dankjewel; alsof ze er recht op hebben door hun afwijkende visie op wat sociaal gedrag is...

Onvermoed talent

Marijke en ik zijn gevraagd om onze favoriete gedichten voor te lezen in het kader van Poëzie Dichterbij in Emmen op 18 november a.s.

Wij zijn aangekondigd als dichters, maar dat houdt niet in dat we persé alleen eigen werk doen. Het gaat om onze favoriete gedichten, maar dat zijn er best veel. Dat betekent dat we alvast zijn begonnen "materiaal" uit te zoeken. Het is verbazingwekkend hoeveel dichtbundels we in huis hebben. Ook waarvan we niet meer weten hoe we er aankomen. Of vergeten waren dat we het hebben: we gaan niet wekelijks de hele rij langs om af te stoffen.

Zo vond ik een bundel terug van iemand die regelmatig publiceerde in een blad waarin ik destijds ook wel eens iets kwijt kon: Bange Dagen, eind jaren '70. Dit "Sociaal Literair Maandblad" bestaat allang niet meer, en over uitgeverij Futile kon ik ook geen recente gegevens meer vinden.
Uit de naam kon ik niet opmaken of het een man of een vrouw was, maar ik vond het een goede auteur. De bundel is bijzonder: er staan drie teksten naast elkaar. De eerste in een schrift dat ik plaatste in Zuidoost Azië. De tweede in een lettertype zoals wij gebruiken, en de derde is Nederlands. Ik ben nog steeds onder de indruk van die gedichten. Nu weet ik, dankzij internet dat er toen nog niet was, dat Chitra Gajadin een vrouw is, geboren in Suriname.

Met mijn oudste broer heb ik nooit onder één dak gewoond. Hij was al de deur uit toen mijn moeder met zijn vader trouwde. Veel contact hadden we niet, maar wel goed. Ik kon zijn karakteristieke humor zeker waarderen. Waar verder alle kinderen naar de huishoudschool of de LTS gingen, ging hij via de ULO het leven in, omdat hij niet geschikt was voor stevig lichamelijk werk. Vanaf eenvoudig gemeenteambtenaar is hij uiteindelijk opgeklommen tot Gemeentesecretaris.

Ik heb nooit geweten dat hij wel eens gedichten schreef. Pas na zijn overlijden kregen wij, de broers en zussen, een zelfgemaakt bundeltje toegestuurd, waarvan ik dit gedicht met jullie wil delen, ook omdat het zo mooi aansluit op Marijke's Tabernakel-blog over Blauwe wolken.

Deze foto is gemaakt bij de boerderij van zijn dochter en haar man.

In rusteloze gang
En schijnbaar ordeloos
Tuimelen de wolken
Langs het firmament
Rollen over en door en voor
En achter elkaar
En steeds maar door
Er komt geen eind aan.

En ik lig op mijn rug
In de heide en rust

Het kind in mij zoekt
In de wolken herkenning
Maar 't lukt geheel niet meer
Het kind in mij is verdrongen
Door realisme en volwassenheid
Heimwee naar het kind-zijn
Vrij van volwassenheid
Bezorgt mij ergernis

Waar is die wolf gebleven
En dat paard en al die schapen
De man met de hoed
En het grote kasteel?
'k vind ze nooit
en nergens meer

Volwassen zijn is ook niet alles.

©Ab Lanting

De planeet der gemiddelden

Soms lees je een boek, dat maar niet uit je geheugen verdwijnt. Zo had ik ooit een boek gelezen, dat na een tijd steeds weer aan de deur van mijn geheugen klopte, maar ik wist geen titel of auteur meer. Ik heb me meermalen werkelijk suf gezocht. Het enige dat ik wist, is dat het in de SF&F-sfeer (Science Fiction & Fantasy) thuishoorde.
Ik heb in dat genre een bescheiden collectie pockets opgebouwd, nadat ik uitgekeken raakte op de detectiveromans (ik heb het hele Schaduw-oeuvre aan echte Havanks).

Het genre Science Fiction bevat voor mij twee subgenres: het eerste richt zich vooral op technisch/wetenschappelijke fantasieën, zoals verplaatsingen in ruimte en tijd; het tweede neemt dergelijke zaken te baat om bijzondere samenlevingen te schetsen en daarover te filosoferen. Dat tweede subgenre heeft mijn interesse.

Toen we in 2004 twee huishoudens "in elkaar schoven", kwam een deel van mijn spullen in dozen op zolder te staan. Nu willen we laminaat leggen op die zolder/logeerkamer, en ben ik mijn spullen aan het reorganiseren. Daarbij kwamen ook veel boeken door mijn handen.
Tijdens het sorteren dacht ik ineens: laat ik eens zoeken op "planeet der gemiddelden", want dat was een hoofdthema in het boek dat ik niet kon terugvinden. En ja hoor: "Uiterst, of de planeet der gemiddelden" kwam tevoorschijn, o.a. bij de Slegte online. Ik heb het direct besteld en de volgende dag had ik het. Het is de Nederlandse vertaling van "Furthest". Het origineel is uitgekomen in 1971, de vertaling in 1973.

De naam van de schrijfster, Suzette Haden Elgin, zei me helemaal niets. Toch heeft ze een reputatie op meerdere gebieden. Ze is begonnen met SF te schrijven om haar collegegeld te betalen, toen ze als moeder van een paar kinderen linguistiek studeerde. Ze promoveerde op Engels en Navajo, en werd professor op de San Diego State University.
Belangrijke thema's in haar werk zijn feminisme, linguistiek en de impact van taal, en vreedzame coëxistentie met de natuur.

Ze propageert feministische science fiction: "Vrouwen moeten beseffen dat SF het enige genre van literatuur is waarin het mogelijk is voor een schrijver om de vraag te onderzoeken hoe deze wereld zou zijn als je van [X] bevrijd zou kunnen worden, waar [X] de verzameling is van feiten in de echte wereld die vrouwen inperkt en onderdrukt."

Furthest/Uiterst blijkt het tweede deel van de Coyote Jones-serie. De mensheid is uitgezwermd over de ruimte, en er is een federatie ontstaan van drie melkwegstelsels.
Er is één bewoonde planeet, die zó onvoorstelbaar ver weg staat, dat die "Uiterst" wordt genoemd. De gegevens over de planeet en zijn bevolking, zijn zo absoluut gemiddeld tot het laatste cijfer achter de komma, dat daar iets vreemds aan de hand moet zijn. Agent Jones wordt daar naartoe gestuurd om uit te zoeken wat dat is.
Jones krijgt moeizaam toestemming om op de planeet te wonen, maar de bewoners zijn zo afstandelijk, dat hij niets kan ontrafelen. Totdat hij wordt geconfronteerd met een persoonlijke crisis van zijn jonge assistent op Uiterst. De zuster van de jongen is veroordeeld tot "uitvlakking", en hij vraagt Coyote Jones om de vluchtelinge in zijn huis te verbergen.
Tegen zijn principes stemt Jones ermee in, en wordt daardoor misdadiger op een wereld hij niet begrijpt. Maar opeens beginnen de antwoorden te komen, en deze planeet blijkt merkwaardiger dan hij ooit had kunnen dromen. Een denkwereld gebaseerd op religieuze vervolging, eeuwenlang in stand gehouden door nakomelingen van de oorspronkelijke vluchtelingen.

Ik heb het boek weer in één ruk uitgelezen. Omdat het best intrigerend was om te zien wat ik vergeten was en wat ik onthouden had. Van de details bleek ik het meeste vergeten te zijn. Het thema van die schijnwereld en de echte wereld die er achter zat, klopte nog helemaal.

Het origineel heb ik niet gelezen, maar ik vond de vertaling niet perfect. Over de vertaler ben ik niets te weten gekomen, en de uitgever lijkt ook niet meer te bestaan. De schrijfster, Suzette Haden Elgin, lijkt met pensioen te zijn gegaan en nog te leven in de omgeving waar ze is opgegroeid.

Een vreemde dag, gisteren

Vanmorgen liep de wekker weer eens af. Mijn eerste afspraak in het ziekenhuis voor lichttherapie. Nee, niet voor depressiviteit, al zou je het wel krijgen met die jeuk elke dag.
Mijn eczeem-aanval van deze zomer, vermoedelijk door overgevoeligheid voor bepaalde bloeddrukmedicijnen, leek voorbij, maar ik heb nog steeds jeukende plekken op mijn huid. De huisarts liet al een keer het woord psoriasis vallen, en dat je dat latent altijd al bij je kunt hebben. Dat kan uit een onverwachte hoek "geactiveerd" worden. In dit geval dan medicijnen.
We zouden wéér een ander pilletje proberen, maar op die bijsluiter stond, dat ik onmiddellijk zou moeten stoppen als mijn nek zou opzwellen, terwijl bij het vorige mijn enkels opzwollen... Dat vond ik zó eng, dat ik zelfs niet aan de probeerstrip ben begonnen, gezien mijn kampioenschap bijwerkingen met bloeddrukmedicijnen.
In overleg met de huisarts stopte ik en gaan we nu eerst proberen die jeuk weg te krijgen.
Ik gebruik nu al bijna twee maanden geen bloeddrukmedicijnen meer, maar dat heeft nog geen gunstig effect op mijn huid. Gisteren weer naar de dermatoloog dus, en vandaag al naar de lichtcabine.

Rustig op tijd opstaan, teletekst kijken ("even kijken of de wereld nog bestaat") met koffie en een boterham.
O SCHRIK: brand in het oudste gebouw van Dierenpark Emmen! Eén van de mooie oude gebouwen die er nog zijn in dat karakteristieke centrum van onze mooie woonplaats! "Helemaal uitgebrand", luidde het nieuws...

Ontdaan waren we. Marijke had het gebouw eerder deze week nog willen fotograferen voor haar blog De schoonheid van de stad Emmen, maar had teveel haast toen ze er langs kwam.
Maar eerst moest ik naar de jeukbestrijding... Ik kreeg daar een behandelschema mee tot half januari. Weg met Kerst etc. is dus praktisch onmogelijk.

Toen ik terugreed naar huis, stond Marijke net bij de bushalte om naar het centrum te gaan. We zijn samen gegaan, maar niet met de bus.
Als eerste gingen we uiteraard kijken bij het Dierenpark. Er stonden nog brandweerwagens, maar ook het nablussen leek voltooid. Er stond een auto van de Technische Recherche, er liepen mensen met diverse functies: brandweer, politie, dierenpark.

Toen we ter plaatse kwamen en zagen wat er gebeurd was, heb ik het even moeilijk gehad. Ik ken het aanzicht van het dierenpark vanaf dat ik een jaar of vier á vijf was en in de Hoofdstraat nog tramrails lagen. Nu is het een autovrije Stadsvloer.

De entree van het Noorder Dierenpark is nu vergaand gemoderniseerd tot de toegangspartij van Dierenpark Emmen, dat veel meer bezoekers ontvangt dan destijds. En het geldt nu als een voorbeeld hoe je dieren in een zo natuurlijk mogelijke omgeving laat zien, terwijl ik me nog herinner hoe, in de oude versie, hyena's ijsbeerden in betegelde verblijven achter dikke tralies en ijsberen rondscharrelden in een kunstmatige rotspartij, met een heel diepe gracht ervoor.

In de Hoofdstraat stond een auto van RTV-Drenthe met zendmast, en wij werden aangesproken door een journaliste van het "Neisblad", ofwel het Dagblad van het Noorden. Ze vond me een bekende naam hebben. We vonden een paar raakpunten. Maar het ging er vooral om wat we vonden van deze brand. Een broer van me kwam erbij staan en had blijkbaar ook last van natte ogen.

Intussen werden we koud en gingen we verder. Ik had nog een boodschap, maar we besloten eerst op te warmen met een kop koffie bij de HEMA. Maar ik rook ineens erwtensoep; dat kon ik niet weerstaan. Marijke nam cappuccino en een pistolet kaas.
Daarna gingen we op zoek naar een geschikte benodigdheid voor mijn UVB-therapie: bescherming voor mijn edele delen. Dat is noodzakelijk bij het opvoeren van de dosis en de duur van de belichting. De folder van het ziekenhuis adviseert een tangaslip.
Bij winkels waar ik gewoonlijk ondergoed koop, vonden we niets dat geschikt is. Teveel werden mijn onderrug en billen bedekt, terwijl daar een relevant deel van het probleem zit. Zo kwamen we voor het eerst van ons leven in een sexshop verzeild. De verkoopster begreep het probleem helemaal, en ik kwam in het bezit van twee strings voor de prijs van één. En ze passen ook nog!

N.B.: Vandaag werd bekendgemaakt dat de brand aangestoken is. Iemand die probeert te bevestigen dat Emmen de slechtste stad is om te wonen? Idioot!

Niklas - 121031 - Napoleon Bramaparte

Napoleon Bramaparte:
Als ik mij aan de regels houd die voor alle advocaten gelden,
verraad ik de schimmige geldbronnen van mijn cliënten!

ZONDER HAAT STRAAT

Dit "straatnaambord" trok onze aandacht bij Kunstenaarscentrum De Olifant in Nijmegen.
De kleine lettertjes leidden ons naar een Belgische website: www.zonderhaatstraat.be. Het blijkt een Antwerps initiatief te zijn tegen "racistisch en ander zogenaamd zinloos of willekeurig geweld", dat door heel veel organisaties wordt gesteund en is "uitgerold" over heel Vlaanderen.

De actie werd getriggerd door de brute aanval met een jachtgeweer op een Turkse vrouw die vredig zat te lezen op een bankje, en de koelbloedige moord op een zwangere Malinese au pair en het 2-jarige blanke meisje waar ze op paste.
De 18-jarige dader bleek extreem-rechtse sympathieën te koesteren.

In Antwerpen werden 100.000 van deze affiches voor de ramen gehangen, en een jaar later hingen ze er nog. Eventueel kun je het affiche downloaden en zelf uitgeprint voor je raam hangen, of als banner op je website of blog zetten.

Niklas - 121027 - NUHR? BOUHR!

NUHR? BOUHR! ofwel: Bij Ons Uit Het Raam, vanmorgen.

Niklas - 121026 - Frits' bron van "inside informatie"?

Ook zo nieuwsgierig hoe Frits Wester aan die inside informatie komt?
Dit was vannacht rond middernacht in een schemerige lokaliteit...

Niklas - 121024- Gods wil?

Dit lijkt mij opnieuw een bewijs dat de evolutie van het menselijk denken niet bij iedereen even snel gaat. De man, Richard Mourdock, schijnt een coryfee te zijn in de Tea Party (ben benieuwd wat die lui in hun thee doen...)
Kan die snuiter mij eens uitleggen waarom het wel "Gods wil" zou zijn dat een vrouw na een verkrachting zwanger wordt, en dat het niet "Gods wil" is als "het leven van de moeder in gevaar is"? Is dat het hoogtepunt van "onze Joods-Christelijke traditie" of gewoon Relianderthalisme?

Niklas - 121023 - Waar we heengaan, Jelle zal wel zien... *)

Artikeltje dat diverse media onlangs blijkbaar klakkeloos van elkaar overschreven:
Jelle Zijlstra is de enige minister-president uit de 20e eeuw zonder biografie, maar daar komt binnenkort verandering in. Het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen zoekt een promovendus die eind 1916 de biografie van Zijlstra af kan hebben.
Dat heeft de Groningse universiteit laten weten. Zijlstra was na zijn premierschap (1966-1967) president van De Nederlandsche Bank (1967-1982).

Toch wel een wetenschappelijk hoogstandje, om in 2012 te beginnen aan een biografie van iemand die van 1918 tot 2001 leefde, en dan twee jaar vóór zijn geboorte de biografie af te hebben!
Of hebben ze in het geheim al een tijdmachine operationeel...?

^*) Toelichting [pdf]: ‘Jelle zal wel zien’ - Het overgangskabinet-Zijlstra - Johan van Merrienboer

Waar is het knollenland gebleven?

Fietsend door het herfstlandschap herinner ik me vaak dat we in dit jaargetijde, naar of van school fietsend, ons wel eens vergrepen aan een lekkernij, die rechtstreeks van de akkers kwam die we passeerden: knollen.
Of soms kaapten we die in het voorbijgaan van een boerenkar, toen vaak nog met "één-PK-aandrijving".

Als je het niet te bont maakte, maakten de boeren er geen probleem van.
Destijds stond in het najaar akker aan akker vol met knollen, nu zie je ze nergens meer. Ik ben verscheidene keren afgestapt naast een akker die een vergelijkbaar loof droeg, maar nee...
Als ik de smaak nu moet omschrijven vanuit mijn herinnering, dan zeg ik: radijs, maar dan zachter, en heel sappig.

Dankzij het herfstlandschap en mijn herinneringen zitten er nu steeds twee kinderliedjes in mijn kop. De tekst van het eerste (althans wat ik me ervan herinner) is, steeds herhaald:

Do, re mi, fa, sol;
De boer, die stal een knol
Van een wagen, zonder vragen,
Do, re mi, fa, sol;
De boer, die stal een knol

Zou je er rekening mee moeten houden dat het woord "knol" ook "paard" kan betekenen?

Het tweede liedje is te vinden op JoetJoep: In een groen, groen knollenland.
Daarbij kan ik mijn geheugen niet geheel bevrijden van een scabreuze variant van dit lied, dat door dienstplichtige broers wel eens besmuikt werd "gezongen", maar blijkbaar te ranzig voor internet...

---

Knollen werden gebruikt als veevoer. Die functie zal wel overgenomen zijn door "brokjes".
Een zoektocht op internet bracht me niet verder; afbeeldingen waren onvindbaar. Totdat ik uiteindelijk een associatie vond met het begrip: Stoppelknollen.
Niet onlogisch, want knollen werden ingezaaid op dezelfde akker na de graanoogst. Bepaalde rassen, zonder knol, worden nu nog wel ondergeploegd als groenbemesting.

Stoppelknollen / Brassica rapa; Bron: Joordens zaden, Kessel

Zelf heb ik een enkele keer geholpen op de boerderij van een oom bij het "knollentrekken". Veel vaker heb ik hem met plezier geholpen bij het oogsten van rogge en haver, het hooien en het ploegen.
Die oom had een boerderij, "gemengd bedrijf", met een stuk of acht koeien die door hem en zijn vrouw met de hand gemolken werden.
Hij had iets van 12 bunder land, waarvan de verste delen meer dan 10 km van de boerderij lagen. En dat alles moest met paard en wagen beredderd worden.
Na een dag hard werken op zijn verste akkers, reden oom en tante dan op de brommer naar het weiland waar de koeien stonden, en ging ik als 15-jarige met twee hoog opgetaste wagens en een maaimachine daar nog weer achter, naar de boerderij.
Zwaar voor het paard? Eenmaal in de wei, werd er eerst eens even lekker rondgedraafd!

Nu zijn ze er niet of nauwelijks meer, zulke boeren. Hij is er niet rijk van geworden, hij heeft zijn zorgen gehad met zijn grote gezin, toen met nog jonge kinderen, maar hij straalde een relatief gelukkig leven uit.

---

Verder vond ik nog dat Stoppelknollen soms Pisknöllekes worden genoemd, en dat de uitdrukking: "iemand knollen voor citroenen verkopen" wordt geclaimd door een site over Soesterknollen, omdat die geel zijn.
In elk geval vond/vind ik (Stoppel-)Knollen véél smakelijker dan citroenen!

Labyrinth, Waalkade Nijmegen : kunst, populisme en slopersdrift...

Nijmegen heeft een bijzonder kunstwerk: het Labyrinth van Klaus van de Locht en Jaap van Hunen. Je vindt het op de Waalkade. De Gemeente Nijmegen adverteert ermee in het Engels, dus blijkbaar om de wereldbevolking ermee te bekoren. Vanaf de eerste blik ben ik elke keer geboeid als ik het Labyrinth kan bezoeken, en zelfs als ik er afbeeldingen van zie: zo mooi, zo ingenieus! Je beseft niet dat het waterkanaal van dit labyrinth 350 meter lang is. En dat dan samen met de sfeer van de Waal, die daar machtig in zijn bedding stroomt, langs die eeuwenoude stad.

Bron: Wikipedia

Mijn eerste herinnering aan Klaus van de Locht is, dat hij zich op een scootmobiel verplaatste: hij leed aan Multiple Sclerose. Zijn wereld was toen inmiddels beperkt tot zijn atelier, de toenmalige vestiging van het Centrum Beeldende Kunst Nijmegen aan de Oude Haven, en Kunstenaarscentrum De Olifant. In De Olifant zouden nu nog steeds sporen te zien zijn van de plaats waar Klaus altijd zat.
In die zelfde periode heb ik, in zijn atelier, kennisgemaakt met zijn veelzijdige werk en brede ontwikkeling als kunstenaar.

Klaus is op 7 maart 2003 overleden. De datum zal ik telkens moeten opzoeken, maar ik zal het gevoel toen het bericht van zijn overlijden kwam, nooit vergeten. Ik had werk ingezonden voor een literair evenement en we zouden dat bijwonen. Op weg naar de buitendeur ging de telefoon en kwam het tragische bericht.

Klaus van de Locht is de ontwerper van het Labyrinth en Jaap van Hunen richtte de direkte omgeving op de Waalkade in. De opdracht kwam van de Gemeente Nijmegen, en hield in dat er een link moest zijn met de Oude Waalhaven, die op die plaats gelegen had. Een historisch gegeven dus.

---

Er is een nieuw tragisch bericht.
De kademuur van de Waalkade is instabiel geworden, ter hoogte van het Labyrinth. Daar moet dus iets aan gedaan worden.
Helaas heeft het populisme blijkbaar verder om zich heen gegrepen dan direct zichtbaar.
Er is een plan gemaakt om de Waalkade dan maar meteen helemaal anders in te richten, "ter bevordering van het toerisme", en daarbij het Labyrinth te slopen.

Als doekje voor het bloeden is voorgesteld om het Labyrinth te verplaatsen.
Naar mijn idee is dat onzinnig: het kunstwerk is gemaakt voor die plaats, en gezien het toegepaste materiaal (ongetwijfeld in samenspraak met de opdrachtgever) bedoeld voor "de eeuwigheid".
De door sommigen gemaakte vergelijking met de verplaatsing van de Blokken van Peter Struycken slaat mijns inziens nergens op: dat is een op zichzelf staand kunstwerk, dat van de ene rotonde naar een andere rotonde is verplaatst.
Het Labyrinth is, ook niet zo gemakkelijk ongeschonden te verplaatsen als "de Blokken", zover mijn informatie over de constructie strekt.
Met het Labyrinth is bovendien de hele omgeving gemoeid.

De waterstand in de Waal speelt een rol bij het "functioneren" van dit kunstwerk: bij hoogwater loopt het vol, en hoe lang duurt het voordat dat water gezakt is, en welke processen spelen zich af in dat Labyrinth onder invloed van de seizoenen? Dat kun je alleen maar vaststellen door het te observeren: als je de moeite neemt is het verdomd interessant!

Opzienbarend is bij dit alles, dat de Gemeente Nijmegen nu claimt het toeristen naar de zin te willen maken met de sloop van het Labyrinth, terwijl op de website van de Gemeente staat aangegeven:
In 1982, nadat de nieuwe waterkeringmuur is gerealiseerd, wordt de Waalkade verfraaid met het Labyrinth. Het ligt op de plaats waar tot 1881 de oude Waalhaven heeft gelegen. Het ontwerp is in opdracht van de gemeente Nijmegen gemaakt door de kunstenaar Klaus van de Locht. De beeldhouwer Jaap van Hunen richtte de directe omgeving in.

Elders op de website blijkt de gemeente juist de gedachte te koesteren, dat met het Labyrinth internationale toeristen aangelokt worden, gezien de Engelse tekst. Onder de kop Nijmegen in the picture staat een foto van het Labyrinth met de poëtische invitatie:
At the Waalkade, one can admire the view on passing ships from a special place: the Labyrinth.

---

Een Labyrinth is niet zomaar een figuur met wat krabbels er in. Het geldt al eeuwen als een mythologisch symbool; de "onneembare" Bijbelse stad Jericho zou als labyrinth gebouwd zijn.
Steeds zijn ge ïntrigeerde kunstenaars bezig met variaties op het thema Labyrinth.

Dat er in Nijmegen soms beslissingen worden genomen die getuigen van afwezigheid van respect voor kunst, blijkt uit het kalken van parkeervakken op het Labyrinth. [Moet je b.v. eens gaan kliederen op Gezicht op het Valkhof te Nijmegen van Salomon van Ruysdael: je belandt acuut in de nor of in een psychiatrische instelling...] Kunstenaars uit Nijmegen en omgeving hebben deze miskleun in 2010 in gezamenlijke actie ongedaan gemaakt.

Het is zeker niet zo dat kleuters van vier jaar ook zomaar even een labyrinth kunnen tekenen, zoals ooit een collega van me beweerde over de Victory Boogie Woogie van Mondriaan, een zelfde opvatting die ik ook proef in een aantal reacties op het voornemen om het Labyrinth van Klaus van de Locht te slopen.
Tja, parkeervakken lijken voor hen misschien méér op het "eenvoudige" werk van Mondriaan dan van Klaus van de Locht...

Of is het weer zo'n prestigekwestie van lokale politici, die een "eeuwig stempel" van hun beleid willen nalaten?

Zie ook: Red het Labyrinth en NijmegenXL (vanaf 7 oktober 2012).

Niklas - 121015 - What goes up...

Felix Baumgartner heeft geschiedenis geschreven met zijn recordsprong, vanuit zijn capsule met ballon. Het lijkt ook wetenschappelijk een interessant experiment te zijn.
Maar wie krijgt nu straks die capsule op zijn kop of die ballon voor z'n voorruit?

Twan versus John en de bruine boter

Vooropgesteld: als het aan mij had gelegen had Holleeder nooit een podium op TV of op andere media gekregen.
De ruzie die nu blijkbaar gaande is tussen Twan Huys en John van den Heuvel vind ik wel een heel aparte ontwikkeling. John verwijt Twan dat die Holleeder een podium geeft, terwijl hij dat zelf eerder van plan geweest is. Smoes in de Telegraaf, dat Holleeder zelf vanuit het gevang contact gezocht heeft met John.
Maar, na eerste ontkenning dat de brief van hem is, blijkt dat John journalistiek absurde voorstellen heeft gedaan aan Holleeder, zoals het recht om correcties aan te brengen op het interview.
De "ethische" veroordeling van College Tour door John van den Heuvel komt dus van iemand met een zeer grote lading boter op het hoofd. Boter die hem nu blijkbaar behoorlijk bruin door de broek loopt...
En daarvoor wil hij liefst (vanuit zijn Telegraaf-wereldje) direct College Tour en de hele NTR opdoeken.

N.B.: Over de uitzending zelf kan ik niet oordelen - niet gezien.

Niklas - 121012 - Evert en ik

Oppassen bij kleinzoons. De oudste, 15, heeft de avondmaaltijd gefrituurd. De jongste, bijna 11, is een enthousiast voetballer. Niet alleen op het veld. Hij speelt het nu met een vriendje op Playstation: Duitsland tegen Spanje. Commentaar: Evert ten Napel.
Kleinzoon vertelt trots aan vriendje, en vraagt bevestiging: "Opa, Evert ten Napel heeft vroeger bij jou in de klas gezeten he?"
Jammer, ik heb de klassefoto uit 1956 of 1957 niet bij me. Evert zit op zijn hurken op de voorste rij, ik op de tweede, in de buurt van Evert.

Niklas - 121011 - Tja, meervoudige ontkenningen...

Meervoudige ontkenningen blijven ingewikkeld. In het Dagblad van het Noorden wordt vandaag gerept van "onomstotelijk bewijs" bij "snel opgeloste overvallen" door beelden van bewakingscamera's. Maar de kop boven dat artikel spreekt dat toch echt tegen: de gefilmde daders kunnen niet ontkennen dat zij dat niet zijn...

Niklas - 121010 - Pure pedofilie?

Vanavond in Nieuwsuur: in Amerika "trouwen" jonge meisjes met hun vaders, met de belofte om "puur" te blijven tot hun huwelijksnacht. Want "Satan" ligt overal op de loer!
Stinkt dat niet naar godsdienstwaanzin en het legaliseren van pedofilie, incest en polygamie...?

Niklas - 121009 - Philo[feno]mena

Philomena Bijlhout, kortstzittende staatssecretaris ooit (namens "Pim"), in een terugblik op het LPF-debacle in het Linkse Kerkblad VARA-gids: "Ik ben zelfstandig ondernemer [pdf]. Sinds ruim een jaar zit ik in de Klantenraad van Woonstad Rotterdam. Dat vind ik leuk. Vooral de doorstroming op de woningmarkt is een belangrijk thema. Op korte termijn worden twee voorstellen doorgevoerd."
Dat klinkt nogal cijferig!
Zou ze zich er wel bewust van zijn dat er mensen zijn die de neiging hebben om zich te hechten aan hun omgeving, vooral aan de mensen in de buurt waar ze wonen?

Mannenhuishouding

"Typisch een mannenhuishouding!", riep de bezoekster, nog maar net over de drempel van de woonkamer.
"Hoe bedoel je?", vroeg de bewoner, geprikkeld door het afkeurende toontje, "bedoel je dat je kunt zien dat ik naast een volledige baan en verenigingswerk ook nog zelf mijn huishouding doe?"
"Nee, er is heel duidelijk te zien dat dit huis een vrouwenhand ontbeert".
"Wat is daar mis mee dan? Er zijn zoveel alleenwonende vrouwen waar je kunt zien dat er geen man in huis is, toch hoor ik je daar nooit over."
"Nee, maar dat is anders!"
"Jij wilt toch zo graag voor geëmancipeerd doorgaan? Wat je nu allemaal zegt, vind ik een typisch voorbeeld van een sexistisch vooroordeel. Waarom kun je mannen niet in hun waarde laten?"
"Dat zie je verkeerd, dat is niet sexistisch bedoeld, het is gewoon een vaststelling dat er in een mannenhuishouding iets ontbreekt."
"En dát is nou precies een sexitische opmerking! Jij beweert altijd dat vrouwen onderdrukt worden, en niet op hun kwaliteiten beoordeeld, maar wat doe jij nu tegenover mannen? Mogen die geen andere belevingswereld en prioriteiten hebben?"

Deze aantekening maakte ik op eerste kerstdag 1998, ruim een jaar na mijn scheiding. De aanleiding was een concrete situatie, die mij inmiddels geheel ontschoten is. Mijn voormalige echtgenote gaf me destijds juist complimenten dat ik mijn huis goed op orde had...
Ik vond het handgeschreven origineel terug bij het uitdunnen van mijn archief. Ik heb het nooit verder uitgewerkt, maar het toverde nu wel een glimlach op mijn gezicht.

Niklas - 121007 - Eikel

Als ik me er niet zo nadrukkelijk bewust van was geweest dat ik in
Duitsland fietste, had ik gedacht dat het een doodgewone eikel was.
Maar deze heeft ook nog een gespleten persoonlijkheid...

Niklas - 121005 - Sap

Groenlinks zal nu wel helemaal droog komen te staan, zonder Sap.

Niklas - 121001 - ExPierement

De zwakke plek van een sterk slot

Mijn kleinzoon heeft een fiets, waarmee hij dagelijks naar het voortgezet onderwijs gaat. Zo'n fiets wordt niet in de watten gelegd. Als de eigenaar er al beschaafd mee omgaat, dan zijn de andere leerlingen er nog, en volle fietsenhokken en zware tassen.
Voor het begin van het nieuwe schooljaar heb ik zijn fiets helemaal opgeknapt. Er is onder andere een nieuw slot op gekomen van een gerenommeerd merk. Het slot is oerdegelijk.

Probleem is, dat binnen een maand twee keer een sleuteltje afbrak bij het op slot zetten. Dan staat de fiets nog niet op slot en de eigenaar staat met een afgebroken sleutel in de ene hand, en met de andere hand in het haar: wat nu?

De eerste keer was de eigenaar met een groep vrienden gearriveerd bij een festiviteit in het centrum van deze uitgestrekte woonplaats. "Ik zet mijn fiets achteraan, als jullie je fietsen op slot er voor zetten, gaat het vast wel goed." Niet dus, gestolen! Waarschijnlijk zat er een rotte appel in de groep "vrienden", die iemand anders heeft ingeseind.
Hoe ik daarbij kom? Om kort te gaan: na enig "roeren" in die nogal grote, wisselende groep, leek bekend te zijn wie de diefstal zou hebben gepleegd. Op een avond, na het invallen van de duisternis, stond plotseling de fiets weer bij het huis van de eigenaar. De dader werd de grond blijkbaar te heet onder de voeten, toen hij vernam dat zijn naam was genoemd bij de politie.

De eerste keer dat de sleutel afbrak werd nog gedacht aan een te ruwe behandeling door de jonge eigenaar. Zeker door de geraadpleegde fietsenmaker, die het slot had geleverd: "Die sleutels zijn heel sterk, die zijn sinds kort gemaakt van een nieuw materiaal dat oersterk is, maar die kwajongens krijgen alles kapot."
Hij gaf het uitgepulkte stuk sleutel tussen twee tangen aan mijn dochter. "Probeer maar, dat krijg jij niet doormidden!" Krak, zei het sleutelrestant, maar zijn vooroordeel wist van geen wijken. En: "Laat maar een nieuwe sleutel maken bij de plaatselijke sleutelslijper."

Toen de tweede keer de sleutel afbrak, wéér bij het op slot zetten, was de grootmoeder getuige dat de jongeman zeker geen ruw gedrag had vertoond. En deze oma is echt niet a-technisch.

De Nederlandse importeur van deze sloten meldde dat op sleuteltjes geen garantie wordt gegeven, omdat die "altijd kunnen afbreken". En dat het materiaal van de sleuteltjes al heel lang niet gewijzigd is. En sleutels mogen alleen worden bijgeleverd door de sleutelservice van de importeur! Fietsenmaker, word eens wakker! Wil je je klanten houden?
Omdat het wel erg vervelend was dat bij een nieuw slot in zo korte tijd twee keer een sleutel afbrak, krijgen we gratis een nieuwe toegestuurd door de importeur.

Op internet las ik, dat het afbreken van deze sleutels vaker voorkomt. Dat zette me aan het denken:

De sleutel (A) heeft een fors "handvat" waar een breed stuk metaal uit komt. Dat brede handvat werkt als een hefboom, waar je relatief veel kracht mee kunt zetten.
Leg het afgebroken stuk sleutel (B), dat uit het slot gepeuterd is, er naast, en zie: de sleutel is afgebroken precies waar het brede metaal overgaat in de "baard" van de sleutel.
Niet alleen wordt het materiaal daar ineens veel smaller, maar ook veel dunner door het uitgefraisde sleutelprofiel (C).
Heel logisch dus dat de sleutel dáár afbreekt - daar is helemaal niet zoveel kracht voor nodig. Dat heb ik ruim 50 jaar geleden al geleerd bij Materialenleer en Technische Beginselen op de LTS, en het lijkt me zo dat die natuurwetten nog niet geamendeerd zijn.

Toeval met stro? (Update)

Gisteren, langs een bekende route net over de grens in Duitsland, trok een enorme muur van grote stropakken mijn aandacht. Ik dacht meteen aan het strokasteel waar de Peer Group voorstellingen heeft gegeven, maar kon niet goed kijken zonder van de weg te geraken.
Vanmorgen meldde RTV-Drenthe, dat er een grote strobrand was geweest, net over de grens bij Schoonebeek, richting Emlichheim.

Zoeken vanmiddag bij Duitse bronnen leverde een verslag op met het vermoeden van brandstichting, het eerste waaraan ik ook dacht.
De gigantische hoeveelheid stro was bedoeld voor een "Strohkraftwerk", energieopwekking met biomassa. Had ik in deze vorm nog nooit van gehoord, maar lijkt me een goed idee.
Denemarken loopt voorop met alternatieve energie, en daar doen ze het o.a. ook met stro.
De Feuerwehr is de hele nacht bezig geweest. Toch wel gek. Hoeveel stro zou er gered zijn bij de brand?

Update 29-09-2012: Tegen de avond zijn we nog even naar de stro-opslag gereden en hebben foto's gemaakt. Helemaal rechts op de dubbelfoto staat nog één zo'n stromuur ongedeerd overeind. In het midden een klein restant van nog zo'n muur. In mijn korte blik opzij, donderdag vóór de brand, meen ik drie rijen gezien te hebben. Om je een indruk te geven: de rijen zouden 8 tot 10 meter hoog geweest zijn!
Geheel links ligt een grote hoop halfverbrand stro, en over de hele voorgrond liggen restanten tussen de sporen van het vele brandweermaterieel uit de wijde omgeving, ook uit Drenthe. Ondanks de absorberende grond liggen er nu nog plassen bluswater.
Voor de mensen in het huis dat links nog net deels zichtbaar is, zal het een beangstigend gebeuren zijn geweest...

Niklas - 120928 - Abri

Bushokjesjam? Bushokjesknuffeljam?

Niklas - 120925 - Niet mijn working class Hero

En zo iemand heeft een terugkeergarantie bij de politie?
Hij "schiet zichzelf in de voet"!

Flashback

We reden een rondje om te controleren of door het vervangen van de homokineet in onze auto de vervelende geluiden nu verdwenen waren. We kwamen in de buurt van de Kibbelkoele, en besloten er even een wandeling te maken. Het water stond naar mijn idee lager dan gewoonlijk. Daardoor was het eilandje in het midden duidelijk zichtbaar.

Dat bracht mij de herinnering terug, dat we lang geleden, toen mijn kinderen net geen peuters meer waren, op een mooie zomerse dag naar de Kibbelkoele fietsten. Ongeveer 13 km vanaf een huis dat nu niet meer bestaat.
Het water tussen het strandje en het eilandje was ondiep. Ik zou met mijn dochter en mijn zoon naar het eilandje waden. Aan elke hand een kind liepen we, terwijl het water tot iets boven mijn knieën reikte. Het water kwam mijn dochter tot even boven haar middel, mijn zoon tot bijna halverwege zijn borst.
Er gebeurde iets waardoor we even stilstonden en ik hun handen eventjes losliet. Vrijwel meteen een gil vanaf het strand. Ik keek, zag dat mijn vrouw wild gebaarde en naar beneden wees. Ik keek om me heen en zag mijn zoon: koppie onder, vlak naast me.
Ik heb hem met mijn arm om zijn middel uit het water geschept, mijn dochter weer bij de hand genomen en we zijn teruggelopen.
Het water was gelukkig helder toen, net als nu. En ik ben heel dankbaar dat we hem zo snel weer opvisten...

Niklas - 120921 - NOS vs RTL: Ig Nobelprijzen

[...klik...] Vanmorgen bij de NOS en RTL berichten over hetzelfde onderwerp: de Ig Nobelprijzen 2012.
Niet alleen verschilt de kwalificatie van de prijs, ook de nauwkeurigheid van de berichtgeving is onderscheidend.
Ronduit slordig vind ik het om te zeggen dat chimpansees "elkaar herkennen aan hun kont" terwijl het gaat om het elkaar herkennen aan foto's van het achterwerk: een wezenlijk verschil! [PDF]
Meest opvallend vond ik, dat het onderzoeksresultaat van het ene onderzoek bij beide precies tegengesteld is.
Misschien goed voor een onderzoek naar de oorzaken van deze verschillen en een Ig Nobelprijs voor volgend jaar?

Niklas - 120920 - Populair verhaal met curieuze moraal

Onderstaand verhaal zwerft al decennia rond. Al vóór het internet-tijdperk, waarin je het her en der kunt vinden, werd het via kopieermachines alom verspreid. Ik vond het terug in een map met spullen uit mijn laatste werkkring, in gecalligrafeerd (!) handschrift:

Als het tegenzit

Er was eens een eigenzinnige mus die besloot om de winter niet in het zuiden door te brengen.
Maar het werd al vlug zo koud dat hij besloot om toch maar naar het zuiden te vliegen.
Even later zaten zijn vleugels onder het ijs en viel hij bevroren op het erf van een boerderij.
Er kwam een koe langs die op het musje scheet.
Het beestje dacht dat hij er was geweest.
Maar de poep verwarmde hem en ontdooide zijn vleugels.
Warm en gelukkig en weer in staat om adem te halen, begon de mus te zingen.
Toevallig kwam er een grote kat langs die het tjilpen hoorde en op zoek ging naar het geluid.
De kat klauwde de poep opzij, vond het tjilpende vogeltje en vrat hem op.

De moraal van dit verhaal:
1. Als iemand op je schijt, hoeft het nog niet je vijand te zijn.
2. Als iemand je uit de stront helpt, hoeft het nog niet je vriend te zijn.
3. Als je warm en gelukkig bent in een hoop stront, kun je beter je bek houden.

---

Als je het voorgaande gelezen hebt, denk er dan eens over na of het snugger is om klakkeloos een verhaal over te schrijven of te kopieëren, want:
A. Een koeienvlaai is dikker dan een mus: hoe kan hij ademhalen en tsjilpen onder die laag?
B. De mus is een standvogel; een standvogel trekt 's winters niet naar het zuiden.

Niklas - 120914

Niklas - 120913 - VVD: niet doorschuiven maar afpakken!

...en onze achterstallige belastingverlaging over 40 gewerkte jaren,
wordt uitbetaald in de vorm van pensioenverlaging...

Afsluitdijk, en 20 jaar teruggefietst

Ik heb iets met de Afsluitdijk. Op de lagere school kon de meester boeiend vertellen over dit stuk vaderlandse trots. De foto's in het lesmateriaal spraken tot mijn verbeelding. De noeste arbeid die nodig was en de glorieuze sluiting van het laatste gat.

De eerste keer dat ik de dijk overstak moet geweest zijn toen ik -tig jaren geleden met de bus op bezoek ging ergens in Noord-Holland. Ik herinner mij daarvan slechts vaag dat het gebeurd moet zijn; alsof het het donker was, zoals in de openingsstrofe van het gedicht van M.Vasalis:

De bus rijdt als een kamer door de nacht
de weg is recht, de dijk is eindeloos,
links ligt de zee, getemd maar rusteloos,
wij kijken uit, een kleine maan schijnt zacht.

---

Nu ben ik de Afsluitdijk per fiets overgestoken. Telkens als we per auto over de Afsluitdijk reden zag ik fietsers, en dat intrigeerde me.
Daarom had ik me al een tijdje geleden ten doel gesteld om vóór mijn zeventigste verjaardag tenminste één keer de Afsluitdijk te fietsen.
We laten de zomer steeds verder achter ons en deze week waren de weersverwachtingen goed. Volgend jaar zou het vóór half april moeten gebeuren, en of ik dan al genoeg getraind ben?

Ik zag een paar opties: alleen naar de kop van de dijk rijden en dan heen en terug fietsen, of samen naar de kop van de dijk, ik de dijk doen en dan doorfietsen naar Schagen, waar Marijke bij haar dochter op mij zou wachten. Het werd de tweede optie, die ik sociaal veel leuker vond en die qua fysieke prestatie ongeveer gelijkwaardig zou zijn. Ik koos mijn route met behulp van de fietsknooppunten.

De datum waarop ik mijn voornemen uitgevoerd heb: donderdag 6 september 2012 - de donderdag paste het best in ieders organisatorische schema's.

---

Bijzonderheid is, dat ik exact 22 jaar geleden, ook op 6 september, begon aan een grote fietstoertocht langs de Nederlandse vestigingen van Ericsson. Dat was ter gelegenheid van de opening van de nieuwbouw van ons bedrijf. Op 8 september 1990 openden de Zweedse koning Carl Gustav en prins Claus dat gebouw, waarvan de naam Ericsson inmiddels alweer verdwenen is.

Die fietstoertocht werd georganiseerd door mijn collega Jan Wilting. We vormden samen een tweemans-afdeling. Hij vroeg mij als eerste of ik er iets in zag om mee te doen aan een toertocht langs alle vestigingen in ons land. Ik fietste altijd al veel (ik haalde mijn rijbewijs kort voor ik 60 werd), maar heb toen mijn eerste echte racefiets gekocht. Dezelfde waarmee ik nu de Afsluitdijk heb gefietst.
Ik ben toen "als een gek" gaan trainen. Tweemaal per week een flinke afstand fietsen en een keer hardlopen, of omgekeerd. En menig zondagmiddag even theedrinken bij mijn schoonmoeder in Groningen: zij bezoek en ik mijn kilometers.

We zijn op 6 september 1990 in Rijen met 44 mensen van start gegaan uit meerdere vestigingen van Ericsson, waaronder 5 uit Zweden. De route voerde langs Den Haag (waar een Zweedse manifestatie was), langs de vestigingen in Amsterdam en Utrecht naar overnachtingsplaats Amersfoort. De tweede dag dan langs de vestiging in Enschede naar de feestelijk te openen nieuwbouw in Emmen. Dat was 500 km in 2 dagen.

Jan toont ons tenue voor onderweg, de avond voor de start in Rijen.
Om 7:00 uur loste de burgemeester na enige haperingen het startschot.

Het pontje bij Puttershoek kon ons maar net in drie keer overzetten.
We fietsten voor de veiligheid in twee groepen.

De pont tussen Brummen en Bronkhorst nam ons allemaal tegelijk mee,
inclusief de volgwagen met bagage en reservemateriaal.
Zowel intern als extern kregen we publiciteit.
Rechtsboven mijn laatste koffie voor de start.

Ik heb nog even geprobeerd de route van die tocht te reconstrueren. Met Google Maps kom ik dan op 450 km., maar het was destijds echt ruim 500 km.

---

Voor de relatief korte tocht nu, was ik de hele week al ongedurig, werd onrustiger naarmate de dag naderde, want het is toch iets anders dan thuis op de fiets stappen, een rondje rijden en thuis weer afstappen. Ook heb ik niet al te veel kilometers in de benen.
Ik begon in Zurich, op de Carpoolplaats bij het wegrestaurant.

Fiets afladen, zakkenvullen en karren maar!

---

De FTC-Emmen (Fiets Toer Club) organiseert voor zijn leden elk jaar een "Rondje IJsselmeer", van ca.400 km op één dag. Uiteraard zit in die route ook de Afsluitdijk. Toen ik in 1999 mee wou doen, werd ik enige tijd daarvoor ziek, kon dus niet voldoende trainen en was ook niet op tijd genezen.
Aan die tocht zit voor mij evenwel toch een pittig verhaal vast.

Jan Wilting had ooit als afdelingschef mij binnengehaald toen ik problemen had met de chef van de afdeling waar ik toen werkte. Later werd Jan weggepromoveerd, en nog weer later werden wij een tweemansafdeling.

Jan had net als ik, in zijn jonge jaren dagelijks ca. 15 km (enkele reis) gefietst naar het voortgezet onderwijs.
Toen hij al voor zijn vijftigste hartproblemen kreeg, moest hij lichaamsbeweging doen. Hij koos fietsen. Werd lid van de FTC. Bijna vanzelf, gezien zijn persoonlijkheid, kreeg hij een actieve rol binnen de club. Zo zou hij in 1999 de "wegcaptain" zijn van het "Rondje IJsselmeer" van de FTC. Dat Rondje zou op een zaterdag in juni plaatsvinden.

Maandagavond trainde Jan nog even een flinke ronde. Dinsdagmorgen verscheen Jan niet op zijn werk. Het secretariaat constateerde dat er geen sprake was van geplande afwezigheid. De telefoon werd niet opgenomen en Jan's vrouw was op familiebezoek in het buitenland. Een zoon van Jan werkte ook bij ons. Hij ging kijken en vond zijn vader dood in bed.

We waren geen vrienden, we waren een goed team omdat we elkaar aanvulden met onze verschillen. Wel hadden we een goede verstandhouding, die zich tot buiten het bedrijf uitstrekte bij het fietsen. Die grote tweedaagse fietstocht is daarbij een hoogtepunt, waaraan ik met plezier en trots terugdenk. Dat was ook een nieuw beginpunt waarop nog veel mooie fietstochten volgden, solo en in club-verband.
De tocht over de Afsluitdijk, nu, was daarom ook een hommage aan mijn collega Jan.

Zelf heb ik ook een gedicht geschreven over de Afsluitdijk, geïnspireerd door een autorit over de dijk met mijn zoon, toen ik zelf nog geen rijbewijs had maar genoeg stof tot nadenken. Ik vind het hier ook wel passen:

Afsluitdijk

Links de dijk met de schapen
rechts oneindige verte van water en lucht
de kim vervaagt in pastelkleurige nevels

een schip vaart tussen verleden en toekomst
een bloedrode zweem hoog in de lucht
weerspiegelt dichtbij op het water

de sluizen zijn dicht.

©Gauke Zijlstra, 2002