En eens naar de politieke situatie kijken alsof de betrokkenen niet androïden zijn in maat- of confectiepakken (m/v), maar gewoon mensen, die elke dag moeten eten, slapen en naar de WC net als jij en ik. Met elk hun eigen kwaliteiten, ambities, karakter en gebreken, en de interacties die daaruit voortvloeien?
We zijn toe aan een nieuw kabinet, een nieuwe regering. We zitten in een volksgezondheidscrisis gepaard met een economische crisis. Er staan grote belangen op het spel voor ons land. Er rust een grote verantwoordelijkheid voor het formatieproces op de deelnemers.
Het begint met min of meer informele, vertrouwelijke gesprekken om er enig zicht op te krijgen hoe iedereen de situatie en de mogelijkheden ziet. Er wordt een aantal ambtenaren toegewezen aan de verkenners om ondersteuning te bieden bij dit proces. Dat zal vooral bestaan uit het notuleren van gesprekken en het zonodig opzoeken van informatie.
Er wordt gepraat, heel veel gepraat, over heel veel onderwerpen die direct of zijdelings met de formatie te maken hebben. Er is smalltalk, het zijn mensen nietwaar? In die periode wordt er ook met anderen gepraat, en veelpraters met veel contacten zullen wel eens moeite hebben met onthouden: wat en in welke hoedanigheid heb ik wanneer en met wie en waarover aan mijn mond laten ontsnappen?
Er wordt gebrainstormd kun je ook zeggen. De stormen in die breinen blazen wel eens iets uit de kruinen dat gewoon voorbij had moeten waaien, zoals oud blad, maar toch op de grond dwarrelt. Misschien een veertje, dat door een ander voor een ei wordt aangezien.
De verkenners moeten aanknopingspunten zoeken en knelpunten detecteren voor de volgende fase van de formatie, die een stuk formeler zal zijn. Dan pas beginnen de onderhandelingen.
Heb je wel eens geprobeerd om een brainstormsessie te notuleren, waarin de deelnemers van alles even aanstippen als mogelijke punten van aandacht? Wat voor een spreker een losse flodder is, kan door een notulist worden opgevat als belangwekkend, want alles notuleren zou alleen kunnen als je alles per persoon opneemt en een letter voor letter transcriptie maakt. Dan nog heb je niet de achterliggende analyse vastgelegd.
Dezer dagen hebben we "met z'n allen" naar de TV zitten kijken alsof het de politieke poppenkast was. Mark Rutte vervulde met verve de rol van de knullige Jan Klaasen.
Deze woorden zouden zonder coronabesmetting van een van de verkenners nooit onderwerp van openbaar gesprek zijn geworden, nu werd het een politieke napalmbom.
Het leidde ertoe dat Geert, zoals gebruikelijk, staccato grote woorden afvuurde, in overdrachtelijke zin staande op de schouders van Pieter alsof hijzelf de kindertoeslagenaffaire opgelost had, maar wat heeft hij zelf tot stand gebracht behalve haatzaaien?
En Thierry, de grootste intellectueel volgens hemzelf, die amper uit zijn woorden kwam (zat? of doorgesnoven?) liet het afvuren van wat het genadeschot had moeten zijn over aan wat altijd zijn meest verguisde opponent is, Jesse. Hij was blijkbaar niet in staat zijn betoog zelf af te ronden.
Wopke en Sigrid wensten niet de rol van Brutus te spelen maar lieten het bij de rol van Katrijn: wie weet wat de toekomst brengen moge...
Hoe zouden de ambtenaren, de ambtenaar die deze vier woorden aldus formuleerde, naar die hele poppenkast gekeken hebben? Zonder te kunnen ingrijpen, zonder te kunnen zeggen: sorry, ik was doodmoe van al dat gepalaver en dacht kort aan te stippen dat het even genoemd was en heb het zo belangrijker gemaakt dan het in dat gesprek voorbij kwam als losse opmerking in een grotere context…
Zou Pineut nog vaak denken aan zijn miskleun met de onechte MH17-getuige? Iedereen denkt wel eens een stier bij de horens te hebben terwijl het een kunstkoe is, nietwaar? Maar Pieter heeft tenminste een echte op hol geslagen koe bij de horens gevat, en vastgehouden totdat iedereen zag wat voor een beest het was! Daarom is het terecht dat dit akkefietje, hoe klungelig de oorzaak waarschijnlijk ook is, grondig wordt geanalyseerd.
Overigens: Wie zonder miskleun is werpen het eerste flesje Tippex…
3 opmerkingen:
Ik kon me wel vinden in je stukje. Tijdens het debat heb ik nagedacht over hoe mijn geheugen functioneert. Er zijn dingen die je je een leven lang herinnert en er zijn zaken die je een dag later alweer bent vergeten.
Op dit moment doe ik als vrijwilliger vrij veel notuleerwerk. Bij het teruglezen van aantekeningen lukt het niet altijd om te reproduceren wat er gezegd is en kan je dat pas bij een volgende vergadering samen reconstrueren. Tegenwoordig neem ik met instemming van de betrokkenen de vergadering vaak op. Dat is echt een uitkomst! Maar het maken van een verslag gaat er niet sneller door: een vergadering van twee uur kost al snel vijf uur aan uitwerking. Als in zo’n proces ergens halverwege wordt ingebroken is het ook niet gek dat je brokken maakt.
Dank voor je reactie, Gert. Ik schreef het ook vanuit een beetje eigen ervaring (weliswaar lang geleden). Ik heb me ooit laten vertellen dat het zelfs moeilijk is als je steno beheerst om compleet te zijn.
Vooral als mensen door elkaar heen beginnen te praten is het praktisch onmogelijk en zelfs een geluidsopname brengt dan geen uitkomst omdat het onverstaanbaar wordt, zelfs met stereo-opnamen.Mijn invalshoek was, om het theater enigszins terug te brengen naar de menselijke maat. Vroeger had je excellenties waarbij je audiëntie moest aanvragen, en die alleen loslieten wat hen goed uitkwam, ook naar de pers. Notities werden vervoerd in aktetassen, stel je voor zeg dat het gepeupel er iets van zou zien...
Dat er in die aktetas soms een broodtrommeltje zat was staatsgeheim! :))
Ja, er is veel te zeggen voor jouw mening. Ik heb de discussies op de TV gevolgd. Van Wilders en Baudet kun je verwachten dat ze schieten op alles wat lichtjes beweegt. Maar de andere partijen dan. Je kunt je toch niet aan de indruk onttrekken dat er allerlei rekeningen, vanuit het verre verleden mooi opgespaard, hier zijn vereffend in een motie van afkeuring. Nee, notulen zijn nooit volledig, zoals je terecht schrijft.
Maar op een of andere manier zijn er in de politiek ongeschreven wetten die opklinken als het iemands tijd is. Zoals ooit Balkenendes tijd er op zat. Kennelijk is de kamer Rutte zat. Of niet en dan krijgen we alsnog het oude kabinet terug. Links heeft zich al zo'n beetje veroordeeld tot de oppositie. En zo krijgen de mensen die zeiden: het gaat gewoon door, weer gewoon gelijk.
Ik ben blij dat ik niet in de politiek zit.
Een reactie posten