180331 - ZOZ - Van Apartheid en Smeltkroes

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Op mijn vorige ZOZ kwamen een paar reacties met als teneur: "ik bemoei me niet met politiek". Naar mijn idee bemoeit de politiek zich wèl met ons, en dan is het zaak zo goed mogelijk je grenzen aan te geven.

Een belangrijke rode draad in mijn verhaal was overigens: discriminatie. Een "partij" die als speerpunt discriminatie op godsdienst heeft, en impliciet ook op afkomst / kleur. En die door steeds zijn stokpaardjes luidruchtig de sporen te geven, aanleiding geeft tot het fysiek en/of verbaal molesteren van medemensen op straat, of stenen door de ruiten van woonhuizen te gooien.

In een paar reacties werd die rode draad wel gevonden. Ik maak me zorgen over recente, maatschappelijke ontwikkelingen, zoals iemand die zichzelf uitroept tot "belangrijkste intellectueel van Nederland" en probeert een schrikbeeld op te roepen met kreten als: "homeopatische verdunning van het blanke ras". Hij ziet er uit alsof hij regelmatig zonnige oorden (of een zonnebank) opzoekt om bij te kleuren… En dat andere kopstuk blondeert zich, om de etnische invloeden op zijn haarkleur te verbergen.

De claims omtrent de superioriteit van de blanke cultuur vind ik kortzichtig. Hoe een cultuur zich ontwikkelt is afhankelijk van zóveel variabelen, dat er moeilijk een eenduidige conclusie uit te trekken valt. En superioriteit, hoe meet je dat, welke maatstaven hanteer je?
Beschaving is toch vooral hoe mensen met elkaar omgaan? En "wij" hebben dan wel iets om over na te denken: het woord Apartheid (nl) is weliswaar een Afrikaander woord, maar het Zuid-Afrikaans is wel een erfenis uit de VOC-tijd (en).
Ik vond ook een waarschuwing om niet naar de andere kant door te slaan: Open brief aan Bij1 en Dipsaus...

Ach, alle religies en filosofiën streven in de kern toch naar een aangename samenleving voor iedereen? En in de biologie spreekt men tegenwoordig over het menselijk ras, en de indeling in verschillende mensenrassen wordt alleen nog gebruikt in de antropologie (en in de volksmond). Zie ook: Waarom de menseheid niet uit verschillende rassen bestaat.
Het woord "racisme" kan dus, denk ik, beter vervangen worden door "discriminatie".

Of je nu in een "scheppingsverhaal" gelooft of in evolutie, je komt er toch op uit, dat alle mensen nakomelingen zijn van gemeenschappelijke voorouders.
En zo kom ik uit bij mijn eerste keuze: de smeltkroes, oftewel: Melting Pot.

De Britse groep Blue Mink (nl) ontstond in 1969 met een aantal gerenommeerde studiomuzikanten, die we later ook her en der terug konden zien, onder andere, nu weer actueel, in de soundtrack van de film Jesus Christ Superstar (nl).

Blikvangers waren Madeline Bell (nl) en Roger Cook (nl).
Zuid-Afrika stond internationaal onder zware druk vanwege de Apartheidspolitiek, en hier hadden we te maken met "de roerige jaren '60".

Blue Mink - Melting Pot:


Zoekend naar "Melting Pot" vond ik ook deze video uit 1977 met toelichting: "Bij het actuele debat over immigratie en culturele assimilatie is deze video interessant. Ik zag deze cartoon als kind, en hoorde later op school dat Amerika geen "smeltkroes" was maar een "saladekom". Het debat gaat door. Het is nog steeds een geenkwaardig lied en een serieuze aanpak om kinderen te leren dat Amerika een natie van immigranten is".

Schoolhouse Rock - The Great American Melting Pot:


En toen kwam ik een grap tegen, die me deed denken aan een ander soort "smeltkroes":

Ik dacht aan Shawn Elliott, die het ooit tot hit maakte, maar die was al geplaatst door Robbert in ZOZ 246. Blijkbaar zijn veel artiesten gecharmeerd van deze song, want ik vond veel versies, zoals van Madness, en ook in het Frans door Dalida et Sacha Distel. Er zou zelfs een Nederlandstalige versie moeten zijn van De Maskers, maar ik vond er alleen het duo The Mounties mee.

Ik koos voor "de stem van de beweging voor de burgerrechten", Odetta (nl), ook bekend van There's a hole in the bucket samen met Harry Belafonte.
Ze had graag willen zingen bij de inauguratie van Barack Obama op 20 januari 2009, maar ze overleed op 2 december 2008 aan hartfalen.
Hier zingt ze live in een duet met Johnny Cash (nl).

Odetta & Johnny Cash - Shame And Scandal In The Family:


Voor de liefhebbers, hier meer wetenswaardigheden over de song Shame & Scandal (nl).

180324 - ZOZ - Van verkiezingen en "helden"

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Zo, de Gemeenteraadsverkiezingen zijn geweest, al zijn er her en der nog hertellingen aangevraagd. Bij het referendum over de Sleepwet-die-anders-heet heeft het "tegen"-kamp een heroverweging afgedwongen.
In Emmen trokken twee items de aandacht.
Ten eerste het meedoen van de PVV, als enige Drentse gemeente. Vooraf had dat al beroering teweeggebracht, omdat de foto van de beoogde lijsttrekker nogal deed denken aan ene Adolf H. Voor het enige lid van die "partij", Wilders, was het aanleiding om Emmen te bezoeken tijdens de Vrijdagmarkt. Paspoppen van winkeliers werden gecontroleerd, en bewoners konden hun afval niet kwijt, omdat de vuilniscontainers waren afgesloten. Een jongedame blijkt een ei richting het watersofperoxyde-kapsel gegooid te hebben, maar miste. Wilders' "eigen" (door u en mij betaalde) kleerkasten voerden hem onmiddellijk weg, en daar omheen vormde zich meteen een cordon van politiemensen. Zoveel, dat ik even dacht dat de hele Noordelijke politiemacht was opgetrommeld. Een beveiliger ontvouwde een kogelvrij scherm, om het witte kapsel te beschermen.

En wat heeft de PVV alhier toe te voegen? Het zwem-uurtje voor vrouwen moet worden afgeschaft, "want het is bedoeld voor Islamitische vrouwen" en "ze moeten zich maar aanpassen aan ons". Dat alle vrouwen (en kinderen) welkom zijn, en dat de meeste bezoeksters geen moslima zijn, is de lokale afdeling blijkbaar ontgaan. Tja...

Na de exit-polls riep de lijsttrekker dat de kiezer hen het vertrouwen had gegeven, want ze hadden 4 zetels. Het bleken er na de definitieve uitslag 3 te zijn.Maar misschien had hij toch wel een beetje gelijk.

De PvdA was aan het flyeren in de Noorderstraat, in de omgeving van het Brownies en Downies-restaurant, om aan te geven dat iedereen er volgens hen bijhoort.
Eén van de PvdA-kandidaten werd uitgescholden met vocabulair dat me niet vreemd voorkomt bij PVV-aanhang: "zwarte aap", "rot op naar Afrika", en "kopvoddenmongool". Dat laatste was misschien een "creatieve" combinatie van die plaats bij Brownies en Downies, en de hoofddoek van die kleurrijke dame. Dubbele hufterigheid. Het zal weinigen ontgaan zijn dat dit voorval zelfs de landelijke pers haalde.

Inmiddels weten we dat deze "helden" met hun achterlijke scheldpartijen een averechts effect hebben bereikt. De dame in kwestie is met voorkeurstemmen in de Gemeenteraad gekozen, terwijl ze op plaats 12 stond en er 7 plaatsen zijn voor de PvdA. De enige die, behalve PvdA wethouder / locoburgemeester Arends, meer dan 1000 voorkeurstemmen kreeg. De overigen met meer stemmen waren lijsttrekkers, die gewoonlijk de meeste stemmen krijgen.

Ik had in de media en op facebook het verhaal gevolgd, en las dat Ugbaad Kilincci in Somalië geboren is, en op 1-jarige leeftijd naar Nederland kwam. Ze spreekt waarschijnlijk beter Nederlands dan die scheldende, ogenschijnlijk mensachtige types en zet zich op meerdere manieren in voor de samenleving. Zo is ze voorzitter van de Stichting Maandeeq, die allerlei activiteiten organiseert om mensen met elkaar in contact te brengen en nieuwkomers te integreren. Maandeeq was in 2017 genomineerd als Consul van het Paleis van de verdraagzaamheid.
In een discussie bij een Facebook-vriend zag ik een reactie op de opmerking: "… ze is goed bezig in de samenleving. En wat hebben die klojo's bijgedragen…?"
Reactie: "Veelal niets, Ugbaad doet ontzettend veel positieve dingen in onze wijk. Ze is een wijs en sociaal mens, daar kunnen heel veel mensen wat van leren. Ik had weken geleden al bepaald dat mijn stem naar haar ging, Emmen heeft een mens als haar nodig in de Gemeenteraad." Iemand uit dezelfde wijk dus, en ik deel FB-vrienden met hem.
Hij blijkt muziek te maken onder de naam Troubadour Edgar Smit, en heeft een aantal mooie videoclips op zijn website staan. Ik kies een toepasselijke titel van hem, op YouTube: The Town I Loved So Well (tekst) van de Ierse zanger Phil Coulter (nl).

Troubadour Edgar Smit - The town i loved So well (Phil Coulter cover):


Op zoek naar Somalische muziek kwam ik er niet goed uit met authentiek werk, maar ik vond de Somalisch/Canadese zanger K'naan (nl), die van zijn nieuwe album Troubadour in de radiostudio een acoustische versie brengt van Wavin Flag (tekst).

K'naan - Wavin Flag:


En ik vond Maryam Mursal, een "rising star" in haar geboorteland Somalië, totdat ze door de burgeroorlog moest vluchten en in Denemarken terechtkwam. Nu woont ze in Engeland, maar ze beschrijft zichzelf als: "I'm black Danish", maar ze heeft ook Somalië niet vergeten.

Maryam Mursal - "Lei Lei [I Feel Alone]" :


Daarmee zijn we ook weer terug bij Ugbaad Kilincci, want die is hier betrokken bij de integratie van vluchtelingen. En, je kon er op wachten, er zijn natuurlijk wijsneuzen die in twijfel trekken of die scheldpartijen wel echt gebeurd zijn, want "er zijn geen getuigen". Tja, als de getuigen mededaders zijn, en als die "helden" nou eens gewoon bleven staan, of zichzelf melden, dan had het misschien zin om aangifte te doen...

180317 - ZOZ - Van 1984 en de sleepwet

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Woensdag mogen we de mensen kiezen die ons 4 jaar gaan vertegenwoordigen in de lokale Gemeenteraad. Tegelijk kunnen we stemmen in een raadgevend referendum over de Inlichtingenwet, ook wel sleepwet genoemd.

Ik vind dit soort referendum zoiets als een stuk gereedschap dat er op het eerste gezicht mooi uitziet, maar onbruikbaar is om nauwkeurig en effectief mee te werken, want er zit teveel speling in. Politieke vandalen slaan er echter graag woest mee om zich heen.
De onderwerpen zijn te complex om alle consequenties te overzien zonder je er uitgebreid in te verdiepen, en daarvoor heb ik niet de kennis, tijd en ambitie. Net als veel anderen.

Ik breng wel mijn stem uit, want als ik niet stem, bepalen anderen zonder mij wat de uitkomst wordt. Wat er ook mee gedaan zal worden, want het blijft een raadgevend referendum met een lage opkomstdrempel, zodat een minderheid van 30% van de kiesgerechtigden kan bepalen wat de meerderheid er van moet vinden.

Uit onderzoek blijkt: Groot deel inlichtingenwet onbekend bij kiezer, want: "Veertig procent van de Nederlanders weet niet dat de nieuwe Inlichtingenwet regelt dat inlichtingendiensten op grotere schaal, ongericht mogen aftappen."
Het artikel Dit zijn de voors en tegens van de Inlichtingenwet kan je op weg helpen, maar is voor veel mensen alweer te lang en ingewikkeld, vrees ik.
Ook blijkt uit onderzoek: Jongeren en ouderen verschillen flink van mening over nieuwe inlichtingenwet. Zou dat komen doordat jongeren meer te verbergen hebben of doordat jongeren beter beseffen hoe die digitale wereld werkt?

Ik ontdekte nu pas de "Sleepwet-kieswijzer van de onafhankelijke digitale burgerrechten-organisatie Bits Of Freedom, waarmee je in een paar stappen door het onderwerp wandelt.
De bediening was even wennen: je ziet telkens een balkje, waaronder je een geluidsfragment verwacht, maar als je op het driehoekige startsymbool klikt, ontvouwt zich een animatiefilmpje dat de gesproken tekst verduidelijkt.

Bij dit alles denkt menigeen aan het huiveringwekkende toekomstperspectief, dat George Orwell schetste in zijn boek uit 1948, Nineteen Eighty-Four, of (nl), 1984. Er zit 1984-1948=36 jaar tussen, maar hoe snel zijn de veranderingen gegaan?!
Orwell zag een toekomstbeeld, waarin het individu ten onder gaat in een kansloze strijd tegen een totalitair bewind. Het is een bittere satire op een politiek systeem dat de ziel van de mens en dus het hele mechanisme van liefde en haat beheerst, en zo de absolute controle heeft over het doen en laten van de onderdanen.

Dit soort dystopische (tegengestelde van utopische) schrikbeelden zijn vaker inspiratie voor schrijvers, zoals o.a. Brave New World (nl) (1932) van Aldous Huxley (nl), Fahrenheit 451 (nl) (1953) van Ray Bradbury (nl) en Blokken (1931) van "onze eigen" F. Bordewijk (en).

Ook in andere kunstvormen heeft "1984" zijn sporen nagelaten. Zo geeft de Wikipedia-pagina "Nineteen Eighty Four onder de subkop References in popular music veel verwijzingen.
Ik begin met toetsenist Rick Wakeman (nl), die we vooral kennen van de groep Yes (nl), maar ook veel solo-albums heeft gemaakt. Dit komt van zijn concept-album 1984 (nl).

Rick Wakeman - 1984:


Omdat de aankondiging 1½ minuut duurt,sluit ik deze clip niet in, maar voor de liefhebbers: DAVID BOWIE performing "1984" at the Dick Cavett Show, December 5th 1974.
Ook de Amerikaanse jazzmusicus en multi-instrumentalist Yusef Lateef (nl) bracht een album uit met de titel 1984. Van de titelsong vond ik geen geschikte video, maar voor wie het wil luisteren: Yusef Lateef - Soul Sister / 1984.

1984 (For the Love of Big Brother) is het soundtrack-album voor een film Nineteen Eighty-Four, gebaseerd op Orwell's boek, van Eurythmics (nl).
"De Partij" heeft in "1984" een eigen taal, "Newspeak", met o.a. de termen Goodsex en Sexcrime. Het eerste omvat wat de Partij moreel aanvaardbaar vindt: in feite alleen heterosexuele gemeenschap voor voortplanting, zonder sexueel of emotioneel plezier voor de vrouw. Al het andere is (de songtitel): Sexcrime (nl).

Eurythmics - Sexcrime (Nineteen Eighty Four):


De band van de van oorsprong Nederlandse broertjes Van Halen (nl) bedacht, dat je 1984 ook in Romeinse notatie kunt schrijven, en dus noemde ze hun in dat jaar verschenen album MCMLXXXIV. Het instrumentale titelnummer spelen ze voor een (weliswaar melodieuze) hardrock-band opmerkelijk subtiel!

Van Halen - 1984:


Meer in de stijl waarmee ze beroemd zijn geworden, een song van hetzelfde album.

Van Halen - Jump:


Iets van de persoonlijke filosofie van John Lennon en Yoko Ono zit in Lennon's song Only People. De zin: "We don't want no big brother scene!" komt een aantal keren terug, en kun je zien als een verwijzing naar de Big Brother uit 1984. De song komt van het album Mind Games. Er is een clip met tekst: John Lennon - Only People - Lyrics, maar ik koos voor bewegend beeld.

John Lennon - Only People:

180310 - ZOZ - Van Eurovisie en noodsignalen

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Er zijn mensen die op de vlucht slaan als er sport op de televisie is, anderen doen dat bij soaps, of bijvoorbeeld bij talentenjachten en songfestivals. In mei staat ons weer het Eurovisiesongfestival 2018 te wachten. De Nederlandse inzending werd op de vorige Zwijmeldag bekendgemaakt.

Mijn Facebook-vriend Bertus ten Caat, die decennialang muziek gemaakt heeft met zijn band No Name, reageerde daarop op zijn FB-pagina. Daarover straks meer. Ik ben namelijk even heerlijk in de historie van No Name aan het grasduinen geweest, o.a. via de FB-pagina No Name Historie.
Daar lees ik dat de band voor het eerst onder die naam optrad op 19 juli 1969, en op 12 maart 2014 las ik: Drentse band No Name stopt na 45 jaar.
Behalve op bruiloften en partijen heeft No Name opgetreden voor diverse Nederlandse omroepen, meegedaan aan een hoorspel, en op meerdere festivals gestaan. Ze traden b.v. op bij dezelfde gelegenheden als Nick en Simon, die ooit een gitaar kapot hadden - ze kregen er een te leen van No Name, en waren gered!

No Name, van oefenen in 1970 tot groots 35-jarig jubileumfeest in 2005

In die periode zijn er uiteraard bezettingswisselingen geweest, en in de laatste bezetting vonden we vier leden uit het gezin ten Caat: vader Bertus (mede-oprichter), zoon Faeke en dochters Esther en Tamara ten Caat. Ze stopten omdat ze zagen dat feestmuziek nogal veranderd was en jongeren niet meer aansprak.

OPMERKING: her en der verschijnt "www.noname.nl", maar dat adres is nu van een bedrijf dat niets met de band te maken heeft.

De eerste beelden werden in 1969 gefilmd door een opbouwwerker. In 2005 werd, bij het 35-jarig jubileum, met de originele bezetting, dezelfde song gebracht van The Rolling Stones - Long Long While. Beide clips werden samengevoegd tot een historisch en nostalgisch document: No Name 1969/2005 - Long Long While.
Overigens is No Name niet pardoes helemaal gestopt met muziek maken; ze doen nu alleen nog wat zelf graag willen doen. Ze doen dat onder de naam The Emanon Project - zet de beide namen maar naast elkaar, en je ziet…?
Onder die naam, Faeke & The Emanon Project, had ik ze in mijn Kerst-ZOZ van 2016.

Zoals beloofd, Bertus reageerde als volgt op Waylon's bekendmaking:

Waylon maakte vrijdagavond bekend met welk liedje hij mee gaat doen aan het EurovisieSongfestival. Zijn eigen keuze en niet door een of andere jury of zogenaamde deskundigen bepaald. Dat leidde jaar na jaar tot niks...
Ooit kon iedereen liedjes inzenden die vervolgens door een jury van deskundigen (...) werden beoordeeld en een aantal daarvan werden dan uitgevoerd en daaruit werd dan het liedje gekozen dat mee zou doen. Wij stuurden ook een liedje in. Was het 2003, 2004 ? Ergens daaromtrent.
Fake had het liedje in de basis gecomponeerd, met elkaar maakten we er een arrangement van en namen dat op. Eén van de voorwaarden was dat het precies 3 minuten mocht duren. Daar hielden wij ons perfect aan. We maakten er met veel plezier een leuke opname van, noemden het met een knipoog naar ABBA: S.O.S. en eindigden het met een knipoog naar de laatste Nederlandse winnaar Teach In .
En toen was daar de dag dat bekend zou worden welke liedjes zouden gaan meedoen in de Nederlandse finale. Wie er niet bij zat was al ingelicht werd in de loop van de dag bekend gemaakt.
Wij hadden niets gehoord of gezien. Geen bericht gehad! Het zou toch niet waar zijn ? Jeemig!! Zenuwen door 7 bandlidkelen in de loop van de dag want 's avonds zouden de winnende liedjes bekend worden gemaakt. En wij hadden niks gehoord, dus.... Er waren 6 of 7 liedjes uitgekozen die mee gingen doen in de Nederlandse finale zo zagen we die avond op tv. En daar waren we niet bij... Teleurstelling uiteraard, maar hoe kwam het dan dat wij helemaal niets hadden gehoord? Ik belde er achteraan de volgende dag en kreeg te horen dat ze ons niet konden bereiken...
Volslagen flauwekul natuurlijk want we waren vrijwel permanent bereikbaar.
Toen in die finale ook nog eens 2 zogenaamde zangeressen bleken te zitten die gruwelijk vals een verschrikkelijk lied kweelden maar "toevallig" wel de dochters van een bekende producer o.i.d. waren wisten wij genoeg.
Ons liedje werd geen hit ;) Maar het was wel een leuk fris liedje en daarom heb ik er nu maar eens een clipje van gemaakt en kan het alsnog een wereldhit worden. Dus delen delen delen delen delen als mallen dan kan dat 15 jaar later alsnog! :)

(Let ook even op de morse-seinen; voorbeeld: SOS Morse Code)

No Name - S. O. S.:


Het was niet de enige keer dat de band zich met een songfestivallied bemoeide. We herinneren ons nog uit 2010 de alom verguisde Nederlandse inzending: Ik ben verliefd (sha-la-lie), gezongen door Sieneke. Ze werd daarmee in de halve finale 14de van de 17 deelnemers, en ging derhalve niet naar de finale.
Het lied was geschreven door Pierre Kartner, alias vader Abraham, die zijn werkzame leven begon als chocoladegieter, banketbakker en frietkraamuitbater.
Pierre moest nog wel, wegens plagiaat, even een deal sluiten met Dick van Altena, omdat het teveel leek op het door Dick geschreven: Arne Jansen - Angelien

Ook de keuze tijdens de finale van het Nationale Songfestival was een genante vertoning. Toen de stemmen staakten tussen NSF 2010: Sieneke - Ik Ben Verliefd (Sha-la-lie) en NSF 2010: Loekz - Ik Ben Verliefd (Sha-la-lie), moest Pierre Kartner de keuze maken. Met zichtbare tegenzin koos hij voor Sieneke. Achteraf waren de geruchten en beschuldigingen over "doorgestoken kaart" niet van de lucht.

Bij RTV Drenthe leggen Faeke en Bertus uit, dat het liedje in zijn genre eigenlijk helemaal niet zo slecht was, en "hoe het allemaal gekomen is", dat Faeke hun Engelse versie maakte. En hoeveel reuring hun Engelse versie veroorzaakte; toen het eenmaal op internet stond, vond je het overal terug, zoals van 538 tot NOS.

Faeke & the Emanon Project- ShaLaLi, de Clip (Engelse versie):


In het programma "En dan nog even dit!" van RTV Oost werd er ook aandacht aan besteed; Marga Bult en Youp van 't Hek reageerden positief. Pierre Kartner gaf op afstand zijn mening: Pierre Kartner reageert op Faeke & the Emanon Project.

Dat No Name / Emanon Project ook mooie songs kan maken van literair erfgoed, is mooi om te zien / horen. Het volgende nummer is gebaseerd op een verhaal van Albert Steenbergen (1814-1900), dat rond 1886 als feuilleton in enkele kranten verscheen. Steenbergen zou het uit een onvoltooid dagboek hebben, maar dat wordt betwijfeld.
Het is een verhaal over een intense doch tragische liefdesgeschiedenis, waarin standsverschil de liefde in de weg staat. Het behoort tot de canon van de Drentse literatuur. Het zou zich afspelen rond 1700 in Hollandscheveld.
Lees hier het verhaal van Albert Steenbergen Cilie de Nevelhekse, bewerkt door historicus Albert Metselaar.
No Name / The Emanon Project horen we hier in het Drents, maar als je het verhaal gelezen hebt is de strekking duidelijk.

No Name (The Emanon Project) - Cilie de Nevelhekse:


In mijn ZOZ's van 180217 en 180224 besteedde ik aandacht aan het schaatsen, en met name plaatsgenoot Kjeld Nuis. Kjeld is inmiddels warm verwelkomd in zijn straat, die door de bewoners was versierd en voor de gelegenheid omgedoopt tot Kjeld Nuislaan. RTV Drenthe deed verslag: Kjeld Nuis is thuis: Ik ben een trotse Emmenaar.

Drenthe heeft meer schaatskampioenen voortgebracht. Op fietsafstand van de thuisbasis van No Name waren dat er twee: Jan Bols in Hoogeveen (gestopt in 1974), en Piet Kleine in Kerkenveld.
Toen Piet Kleine zijn indrukwekkende schaatscarrière afsloot, zong No Name een ode, die ze op 3 januari 2001 live hebben uitgevoerd in het programma "Sport na elven" van Mart Smeets.

NO NAME - Jij was de grootste (ode aan schaatser Piet Kleine):

180303 - ZOZ - Van Kampen, Kelten en oren

Wie mee wil doen met (of luisteren/kijken/lezen bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Trees.
Afleveringen t/m ZOZ260 vind je bij Marja.

Op de regionale zender RTV Drenthe vind je 's avonds tussen het nieuws en wetenswaardigheden de rubriek "Drente's Muziekmix". Daar vind je afwisselend muziek van regionale artiesten, soms in streektaal (niet persé Drents), soms Nederlands, soms "buitenlandstalig".
Onlangs zag en hoorde ik er een band waar ik een notitie over maakte, omdat de muziek me aansprak. Scrum? Nooit van gehoord, als band…
Het woord "scrum" kende ik wel als rugbyterm, en er is ook een softwareontwikkelmethode met die naam, maar er zit geen band met de naam Scrum in Wikipedia.
Ook niet in de Engelstalige versie, die wel verwijst naar een track op het album Diabolus in Musica van de Trash-Metal band Slayer; voor de liefhebbers: Slayer - Scrum.

Maar even verder zoeken dus, en zo kreeg ik het idee dat de band Scrum uit Nederland zou kunnen komen. De muziek die ik gehoord had stond op YouTube, en de video sprak me ook wel aan. Nee, niet direct oer-Nederlandse muziek, eerder Keltisch.

Scrum - Hold My Hand:


Toen vond ik hun eigen website, SCRUM, toch ook daar geen fysiek adres, wel e-mail adressen met .nl, maar tenslotte vond ik de oplossing in een wekelijks huis-aan-huis blad, De Swollenaer: de band komt uit Kampen en de later toegetreden zanger uit Zwolle.
Info op de eigen site leert me, dat de band bestaat sinds 2004, en dat met het aantreden van de nieuwe zanger in 2015 een nieuwe koers is ingeslagen.
Er staat meer werk van Scrum op YouTube, waarschijnlijk ook werk met de vorige zanger; dat lijkt me "ook niet verkeerd".

Deze week zag ik op dezelfde TV-zender mijn oor voorbijkomen in een nieuwsprogramma. Dat wil zeggen, een afgietsel van mijn oor, met een Bluetooth "oortje".
Er werd een tentoonstelling aangekondigd in museum Collectie Brands over het bedrijf waar ik 34 jaar heb gewerkt. Er zijn diverse producten te zien die in de periode van 1955 tot bijna nu gemaakt zijn. Industrieel erfgoed, kun je zeggen.

Het familiebedrijf is kort na WOII begonnen in de buurt van Rotterdam met het importeren van "radio artikelen", en is niet lang daarna overgegaan tot het zelf produceren daarvan. De naam veranderde mee van "Nederlandse Import van Radio Artikelen" tot "Nederlandse Industrie van Radio Apparaten". Omstreeks 1956 vond de verhuizing naar Emmen plaats, vanwege gunstiger uitbreidingsmogelijkheden en beschikbaarheid van productiepersoneel.

Een van de eerste producten was de "pieper", waarmee bijvoorbeeld in een ziekenhuis artsen en verpleegsters opgeroepen konden worden. Daar hoorde dan natuurlijk nog een installatie bij, om het oproepsignaal van het knopje bij het bed of de centrale, naar de "pieper" over te brengen. Dit is jarenlang een wereldwijd succes geweest, waaraan ik in verschillende technische functies heb mogen meedoen.
In de jaren '80 is het familiebedrijf ingelijfd in het Zweedse Ericsson (vooral bekend van de telefoon), de stand van de techniek veranderde en de (behoefte aan) producten veranderden.
Er kwamen nieuwe producten die het niet haalden. En toen kwam Bluetooth.

Bluetooth werd in 1994 in Zweden, in dienst van Ericsson, bedacht door de Nederlander Jaap Haartsen, die vanaf 1998 in Emmen verder werkte aan zijn uitvinding. Ik heb nog een paar van zijn patentaanvragen administratief verwerkt in mijn laatste functie.
De bedrijfsnaam veranderde nog een aantal malen. Ericsson sloot "Emmen" helemaal, de groep ging zelfstandig verder, werd overgenomen door een Amerikaans bedrijf, dat het op een onzalig moment ook weer botweg sloot, en de kern krabbelt nu weer op en begint opnieuw een zelfstandig bedrijf.

Die kennis heb ik verkregen bij de opening van de tentoonstelling: Expositie over in Emmen ontworpen piepers en bluetooth: 'Gelukkig is dit bewaard gebleven’ (Fragment uit de TV-uitzending).

Gesprekken met oud-collega's, alsof het niet bijna 20 jaar geleden is, maar gisteren, dat we elkaar de vorige keer spraken. Ook over mijn oor. Een van de laatste curieuze gebeurtenissen in mijn actieve loopbaan was, dat van een groot aantal collega's afgietsels gemaakt werden van hun rechteroor, ter bepaling van de juiste constructie voor veel verschillende oren van een Bluetooth oorsetje.
Na afloop van dat proces vertelde iemand mij, dat mijn oor het grootste was in de collectie. Ooit had een collega gezegd, dat mijn oren leken op openstaande taxideuren. Toen ik vertelde dat ik een onderzoeksresultaat had gelezen, waaruit bleek dat intelligente mensen grote oren hebben, had hij, bij wijze van uitzondering, geen weerwoord...