160625 - ZOZ - Van ingang en uitgang

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Eerst wouden ze graag in de Europese gemeenschap, nu willen ze er weer uit, die Britten. Ik herinner me uit de 70er jaren de kop boven een artikel over de Britten, ik meen in de Panorama: "God's eigen gekken".

De Europese Economische Gemeenschap (EEG) werd opgericht met het Verdrag van Rome in 1957, zonder dat Engeland meedeed. Later, in 1963 en in 1967 opnieuw, probeerden ze er alsnog bij te komen, maar werden "ge-veto-d" door de Franse president De Gaulle, omdat "de Britse economie, arbeidsomstandigheden en landbouw, niet pasten bij Europa".

Uit 1962 komt de song Let Me In van The Sensations

The Sensations - Let Me In:


In 1973 trad de UK alsnog toe, maar al in 1975 dwong de oppositie een referendum af over gaan of blijven. Toen wou 67% blijven en 33% gaan.
Nu heet het de Europese Unie, en willen ze weg. Dat wil zeggen: een nipte meerderheid van de opgekomen kiezers.

Het begon natuurlijk met aankloppen of ze mochten meedoen: I'm Gonna Knock On Your Door (nl), hit geworden in 1961 door Eddie Hodges, destijds 14 jaar en al een ster.

Eddie Hodges - I'm Gonna Knock On Your Door (1961):


Ook op een leeftijd met grijs baardje zingt hij het nog steeds verdienstelijk: I'm gonna knock on your door - Eddie Hodges

Deze song was geschreven voor The Isley Brothers (nl), die ik voor het eerst hoorde in 1959 of begin 1960, toen we een muziekles hadden in het examenjaar op de LTS. Eén van de jongens had de single Shout meegenomen, in die tijd mocht dat een roodgloeiende sensatie genoemd worden!

The Isley Brothers - Shout:


Met dit nummer hadden ze wel succes, met "I'm Gonna Knock On Your Door", dat ze 2 jaar eerder dan Eddie Hodges hadden opgenomen, niet.

De Britten willen nu weer weg (ofschoon de Schotten een referendum overwegen om vanwege de Brexit uit het Verenigd Koninkrijk te stappen: ze zijn in meerderheid vóór de EU!).
Ook daar is muziek bij te vinden: We Gotta Get Out Of This Place (nl). Deze song is geschreven door het succesvolle songwriters-echtpaar Barry Mann and Cynthia Weil, en vooral bekend in de uitvoering van The Animals (nl).
De song was immens populair tijdens de Viëtnamoorlog (nl), onder de Amerikaanse soldaten die daar werden ingezet.
Tegelijk zag men in de tekst een verwijzing naar de afkomst van de leden van The Animals, uit de arbeidersklasse in Newcastle upon Tyne.

Animals - We Gotta Get Out Of This Place (1966):


Dit was overigens de eerste opname van The Animals na het vertrek uit de originele bezetting van medeoprichter en toetsenist Alan Price (nl), wiens orgelspel een cruciale rol speelde in hun grote hits, zoals The House Of The Rising Sun (nl).
De titel van de laatste single waarop Alan wèl meespeelde was ook wel toepasselijk; misschien wat het gevoel van de UIT-stemmers van nu eigenlijk het beste weergaf: Bring It On Home To Me.
Maar hebben we niet allemaal dat gevoel, dat we dingen die we die we niet begrijpen of niet kunnen overzien, teruggebracht zouden willen zien tot hapklare brokken?

The Animals - Bring It On Home To Me (1965):


Helaas en gelukkig is de huidige samenleving niet zo simpel. We willen goedkoop op vakantie naar Verweggistan zonder complicaties van veiligheid en geldwisselen, en we willen producten die gemaakt zijn in Derdewereldlanden omdat ze daar het goedkoopst gemaakt kunnen worden, "want wij hebben het financiëel zo moeilijk".
Bij dat laatste is het excuus dat we daarmee Ontwikkelingshulp bedrijven. Jaja, om er aan te verdienen. Tegelijk gaat daarmee, als we eerlijk handeldrijven, de levensstandaard in die contreien omhoog, en worden de producten duurder...

Een belangrijk punt bij de straatinterviews was de immigratie, die ze "door de strot gedrukt kregen door Brussel". Een belangrijk deel van de instroom in Great Britain is echter het gevolg van het koloniale verleden, dat mensen uit het voormalige "British Empire" aantrekt. Is dat een probleem dat door Europa veroorzaakt is?

De uitslag van het Brexit-referendum is ongelijk verdeeld: jongeren en hoger opgeleiden willen in meerderheid blijven. Een voorbeeld van: de beste demagoog wint...?

Ach, misschien komen ze terug naar Europa, al zal dat met het nodige wantrouwen gepaard gaan. Of misschien zingt een versterkt Europa ooit tegen de Britten: Bring it on home to me. Het is oorspronkelijk een song van Sam Cooke (nl), ook al een singer / songwriter die veel te jong in tragische omstandigheden aan zijn eind is gekomen.

Sam Cooke - Bring It On Home to Me (lyrics):

160621 - Niklas - Hangen

De klok verwijt de klepel dat 'ie hangt...

Foto "Dikke Peter" geleend bij Goedgelovig

160618 - ZOZ - Van kunst en actualiteit

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

We lezen het weer, en zijn er blij om: Emmen is de minst aantrekkelijke stad om te wonen. Blij mee? Ja, want dan blijven die arrogante klepzeikers tenminste waar ze thuishoren!

Ook al moet ik er als oude knar aan wennen, Emmen is zich mooi aan het vernieuwen. Onlangs opende koning Willem Alexander het volledig nieuwe dierenpark, Wildlands Adventure Zoo, een naam die ik zelf niet gekozen zou hebben. Uiteraard waren er klachten van randstedelijke bezoekers dat niet alle dieren op een presenteerblaadje aangeboden werden voor de foto's, maar het uitgangspunt dat de aanwezige dieren een zo natuurlijk mogelijke omgeving moeten hebben is hen blijkbaar geheel vreemd.

Het nieuwe Atlastheater vormt één geheel met de ingang van Wildlands, en is gelegen aan het geheel nieuwe Raadhuisplein, dat op de shortlist 2016 staat voor de Architectuurprijs Drenthe.

Ach, nostalgie van een oude knar die de tramrails in de Hoofdstraat van Emmen nog op zijn virtuele netvlies heeft staan, weegt dat op tegen de vervanging van de sfeer van kleinschaligheid door meedoen in "de vaart der volken" en de daarmee samenhangende mondiale crises? Ik geloof niet dat de winkelleegstand in Emmen zóveel groter is dan elders.

Geen Kunst en Cultuur in Emmen? Een nieuw Atlastheater in het groot, en misschien nog grootser, morgen de opening van de nieuwe vestiging van de "pop-up galerie" Bij Leth in gebouwen van het Oude Dierenpark.
Tot voor kort succesvol gevestigd in de door PKN afgestoten Zuiderkerk in Emmen, een bouwkundig monument.
Mijn 7 jaar oudere zwager Wim was er ooit organist. Toen we nader tot elkaar kwamen, hij als wiskundeleraar die mij hielp bij schriftelijke studie voor een wiskundediploma, ik hielp hem bij zijn verplichte bijscholing informatica, werd hij ziek en overleed als 47-jarige...

Ingo Leth heeft zich, als kunstenaar, ten doel gesteld om 1000 kraanvogels te schilderen. Dat volgt uit zijn fascinatie voor uiteenlopende culturen. In de Japanse cultuur is de kraanvogel een symbool voor geluk.

Toen ik ging zoeken op kraanvogels in de muziek, kwam ik terecht bij een ander onderwerp, dat zowel cultureel als politiek als actueel genoemd kan worden: de erkenning door het Duitse parlement van de Armeense genocide.
Het onderwerp ligt de Turkse regering blijkbaar zwaar op de maag. Maar ik las vandaag ook, dat de Gay Pride in Istanbul is "afgelast wegens veiligheidsproblemen". En dat vlak na de moordpartij in Orlando. Ik verbaas me geenszins...

‘Krunk’ is Armeens voor ‘kraanvogel’ en staat symbool voor verlangen en heimwee. Daarom wordt het beeld van de kraanvogel vaak gebruikt voor de balling (Armeens: pandukht), die ervan droomt terug te keren naar zijn vaderland en daar een nest te bouwen.
Komitas Vardapet (Kudina 1869 – Parijs 1935) was een Armeens priester, componist, koordirigent, zanger, muziekethnoloog, muziekpedagoog en musicoloog. In 1915 was hij getuige en slachtoffer van de Armeense genocide, als gevolg waarvan hij krankzinnig werd. Hij wordt daarom gezien als een martelaar van Armeense volkerenmoord.
Ruzanna Nahapetjan is een Armeense sopraan die woont en werkt in Nederland.

Ruzanna Nahapetjan - Hov arek - Komitas Vartapet - Buitenplaats Rustenhoven in Maartensdijk:


Ook een bijzondere uitvoering, Aidin Davoudi - "KRUNK" Komitas:


Toch vond ik de meest ontroerende versie deze, en die heb ik tot het laatst bewaard. En dat niet alleen door dat bijzondere instrument, de Kemancha. Ondanks de andere spelling, is dit hetzelfde lied, met David Ayriyan, Kemancha en Judith Lynn Stillman, Piano.

David Ayriyan & Judith Lynn Stillman - Kroong (Komitas)

160611 - ZOZ - Van tuingereedschap, kerst en voetbal

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, kan terecht bij Marja.

Marijke was in de tuin bezig, en vroeg me om even de hark te pakken. Ik vertelde haar dat ik bij een hark altijd aan kerst moet denken. Dat moest ik uitleggen, het is immers nu zomer? Het komt door dat Engelstalige kerstlied, waarin een zin voorkomt met het woord: "Hark". Toen ik die zin invoerde in een zoekmachine, kreeg ik eerst een zooi advertenties over het online kopen van een hark, en daarna nog een over damesmode.
Het refrein waar die associatie op is gebaseerd, luidt:

Hark, now hear the angels sing,
a king was born today,
And man will live for evermore,
because of Christmas Day.

Nou heb ik al eens iets gepubliceerd naar aanleiding van het zoeken naar "misunderstood lyrics", een ZOZ in 2015, Van binnen- en buitenlandse misverstanden. Dat ging over verkeerd verstane en verkeerd begrepen songteksten.
Deze tekst zou daar ook in kunnen passen, want wie zoekt nou op dat "hark" vertaald moet worden met "aandachtig luisteren"? Je geeft dat woord in die context toch gewoon een rituele betekenis?

De officiële titel van die song is: Mary's Boy Child (nl). Harry Belafonte (nl) was de eerste die de song uitbracht. Daarna zijn er veel covers gemaakt, waarvan de versie van Boney M. (nl) waarschijnlijk het bekendst is.
Maar voorlopig is het nog geen kerst. Wel begint dit weekend het Europees Kampioenschap voetbal.

Toen ik bezig was die songtitel te typen, zag ik halverwege een zoeksuggestie voorbijflitsen: "Hark now hear the city sing", en het eerste resultaat was de fansite van Manchester City (blauwe clubkleur), met clubliederen. Daarin komt ook de rivaliteit tot uiting met Manchester United (rode clubkleur, en tot voor kort o.l.v. Louis van Gaal), met een variant op dat "hark"-refrein - dat begint op 0:36 :

Hark now hear the City sing
United ran away
And we will fight for ever more
Because of Derby day

Manchester City fans - Manchester City Chants #3:


Tja, "wij", (Nederlands elftal) doen niet mee aan dit EK, dus deze NL-voetbalklassieker: Nederlands voetbal liedje - Hup Holland Hup zal ik maar niet plaatsen, en André Hazes - Wij houden van Oranje ook niet.

Zullen we dan maar een beetje voor "de buren" zijn? België doet wèl mee. Zo luisteren we ook nog eens naar een veelgeroemde Belgische musicus, met zijn kijk op voetbal!
Stromae - Ta Fête (Belgian Football Music Video):


Nou ja, "we" hebben wel een roemruchte voetbalgeschiedenis, en als je dan beelden van onze helden langs ziet komen bij zo'n goede zangeres...
Nelly Furtado - Forca (Euro 2004 Theme):


Een absolute voetbalsong is geworden: You'll Never Walk Alone (nl), oorspronkelijk uit de musical Carousel (nl), maar bij mij geïntroduceerd door Gerry and the Pacemakers (nl).
En dan kunnen Lee Towers, en André Rieu er hun interpretatie aan gegeven hebben, uit Nederland vind ik de beste versie die van André Hazes.
Ik blijf trouw aan Gerry & The Pacemakers - You'll Never Walk Alone:


Het is het clublied geworden van Liverpool FC, en het heeft een extra lading gekregen door het Heizeldrama (nl) in 1985, dat nog altijd in de herinnering voortleeft.

Ook een vaste waarde rond de voetbalvelden is Queen - We Are The Champions, maar die vind ik een beetje een cliché worden. De Muppets hadden 'm niet, maar ik vond wel een andere gekke versie.

Crazy Frog - We Are The Champions (Ding a Dang Dong):


Maar goed, misschien halen "we" toch nog de finale, met scheidsrechter Björn Kuipers...

160606 - WE300 - Musiceren

Geschreven voor de WE300-uitdaging van PlatoOnline voor Mei/Juni 2016.
De uitdaging: een verhaal van precies 300 woorden met het woord 'Musiceren' als onderwerp.
Het themawoord mag in het stuk niet genoemd worden.

---

Het onderwerp is: het maken van muziek. Of nauwkeuriger gezegd, het voortbrengen van klanken die een muzikaal geheel vormen.
Er is discussie mogelijk over wat wel of niet muzikaal genoemd mag of kan worden, maar daarbij stuit je onmiddellijk op het aloude gezegde: "over smaak valt niet te twisten".
Naar mijn mening valt over smaak juist heel veel te twisten, maar zonder dat tot egalisering van smaken leidt. Integendeel, verschil van smaak leidt vaak tot heftige confrontaties.
Zinloze confrontaties, omdat zowel de uitgangspunten als de interpretaties van de verschillende muziekvormen met elk hun eigen publieke discussie in volstrekt verschillende talen worden gedefinieerd.

Vergelijk bijvoorbeeld Europese klassieke muziekstukken met volksmuziek in al zijn vormen. Europese religieuze muziek met moderne jazz. Oosterse of Arabische muziek met Country. Of Rock 'n Roll met onze smartlappen.
Alles met volle overtuiging gespeeld en/of gezongen!
Maar wat voor de ene toehoorder de hemel is, is voor de ander de hel, om het maar in uitersten uit te drukken.

Neem eens de eerste vormen van elektronische muziek. Dat was vooral experimenteel, om te zien welke klanken op dat moment te genereren waren, en welke muzikale vormen daarmee te verwezenlijken waren.
Niet te vergelijken met wat de stand van de techniek op dat gebied momenteel mogelijk maakt. De klanken zijn, indien gewenst, niet of nauwelijks te onderscheiden van die van klassieke instrumenten. En daarnaast is er een ruim scala aan nieuwe klankmogelijkheden.

Andersom wordt in de moderne (klassieke) muziek geëxperimenteerd met afwijkende klanken, bijvoorbeeld door bestaande, klassieke muziekinstrumenten te manipuleren.
Zoals snaren te voorzien van dempende of vervormende attributen.
Of door niet als zodanig bedoelde voorwerpen te gebruiken als muziekinstrument.
Een interessant voorbeeld dat ik ooit zag en hoorde op internet, was een orkest dat uitsluitend instrumenten bespeelde die waren gemaakt van afval!

Allemaal vormen van enthousiast muziekmaken!

160604 - ZOZ - Van stress, ontspanning en muziek

Wie mee wil doen met (of luisteren bij andere deelnemers) ZOZ: Zwijmelen op Zaterdag, vindt de links bij Marja.

Na onze prachtige midweek met een triest einde, hebben we nu een week met medische stress gehad. Marijke heeft een merkwaardig probleem (gehad?) waaraan volop medische aandacht is besteed, maar zonder eenduidige diagnose: als ze gaat liggen krijgt ze al gauw pijn, waardoor ze niet kan slapen. Alleen halfzittend lukt slapen maar half.
Overdag, min of meer actief heeft ze het minste pijn.

Tussendoor gingen we naar het UMCG, "onderhoudsafspraak" bij een chronisch huidprobleem. Dat betekent een uur in de auto, een tijdje in de wachtkamer, een minuut of 15 bij de arts, een half uur ofzo bij de apotheek, en dan weer naar huis.
Geen klachten daarover, want er wordt zorgvuldig geluisterd en gewerkt op het hoogste niveau.

Op de terugweg doen we dan vaak aan "sight-seeing", soms naar het Wad, nu gewoon langs minder drukke routes naar huis. De oude busroute bijvoorbeeld, die ik vroeger vaak heb ondergaan, en later vaak gefietst.
In Midlaren zag ik een vanouds bekende naam van een paviljoen, De Bloemert aangekondigd, dat ik nog nooit had bezocht. Hup, richtingaanwijzer uit! We ontdekten een vakantie- en watersportlocatie aan het Zuidlaardermeer. We hebben een tijdje heerlijk ontspannen op een bankje over het meer zitten uitkijken, waar net twee mannen een catamaran prepareerden en uitvoeren. Het vaarklaar maken leek me meer tijd te kosten dan het bereiken van de overkant van het meer.


Daarna vervolgden we de tegenwoordige route, die anders is dan de busroute van vroeger, omdat Eext geen rechtstreekse verbinding meer heeft naar Gieten. We namen een route door het bos, waar we langs recreatieplas Het Nije Hemelriek zouden komen. We zouden daar op het terras bij het Restaurant wat kunnen eten.

Het was ook daar heerlijk rustig. We begonnen met cappuccino en bestelden wat te eten. Het werd toch wat fris, en we besloten binnen verder te eten, waarbij we op een prettige manier geholpen werden. Achter het raam konden we nog steeds de plas en het strand, en het bos er omheen mooi overzien.
We benoemden de muziek die we hoorden op de achtergrond, en we praatten over muziek in het algemeen. We hadden net Tina Turner genoemd, vanuit welke associatie weten we niet meer, toen hoorden we ineens "Proud Mary"!

Tina Turner - Proud Mary (live at Oprah Winfrey Show 2004):


Proud Mary (nl) is geschreven door John Fogerty (nl) van/voor Creedence Clearwater Revival (nl).

Hoe dan ook, bij Tina Turner kom ik toch terug op de song waarmee ik haar voor het eerst hoorde, waarschijnlijk via de Engelstalige uitzendingen van Radio Luxemburg.

Ike & Tina Turner - River Deep Mountain High (original 1966 promo):


Tina Turner (nl) is geboren als Anna Mae Bullock. Ze werd bekend door haar samenwerking en relatie met Ike Turner (nl), die toen al 5 huwelijken achter zich had, en ook deze tumultueuze relatie liep stuk.
Gisteren, in de wachtkamer van de huisarts, zag ik nog een poster met de tekst: "Huiselijk geweld stopt nooit vanzelf..."

De song River Deep Mountain High (nl) met Ike & Tina Turner wordt beschouwd als de belangrijkste productie van "superproducer" Phil Spector (nl).

Dat Phil Spector in het begin van zijn muzikale loopbaan een hit geschreven en gespeeld heeft, ontdek ik ook nu pas. Met The Teddy Bears maakte hij To Know Him Is To Love Him (nl), een song die geïnspireerd is op de grafsteen van Phil's vader, die zelfmoord had gepleegd vanwege een ondraaglijke schuldenlast. (Waarom klinkt dat zo actueel?)
De song is door meerdere artiesten gecovered.

The Teddy Bears - To Know Him Is To Love Him 1958:


Zowel Ike Turner als Phil Spector wachtte een roemloos einde. Ike schijnt gestorven te zijn aan een overdosis, en Phil verzandde in een bizar kluizenaarschap, waarin hij een minnares om het leven zou hebben gebracht. Hij schijnt nog te leven, maar kan door ziekte niet meer spreken.

Tina Turner heeft zichzelf over alle ellende heengezet, en bevestigt dat met een sublieme eigen uitvoering van die beroemde song:

Tina Turner - River Deep Mountain High (Live HD):


Gelukkig heeft Marijke afgelopen nacht voor het eerst weer een flink aantal uren, liggend(!), goed kunnen slapen, nadat ze gistermiddag andere pijnstillers had gekregen na wéér een bezoek aan de huisarts, nu om de uitslag van een echo te vernemen: niets kwalijks gevonden.

Van sleutel en Balg

We waren een midweek op Schier, uitgenodigd door een bevriend stel. Vooral voor mij een soort thuiskomst, want ik ben er in een vroeger leven heel vaak op vakantie geweest. Mijn eerste kennismaking met het eiland was als "bleekneusje" in vakantiekoloniehuis Elim. Ik vermoed dat ik toen een jaar of 10 geweest zal zijn.
Marijke was er ooit een dagje geweest met een aantal vriendinnen, en enkele jaren geleden een midweek met mij.
Een van de vriendinnen was er nog nooit geweest en meteen helemaal enthousiast, de andere was er meermalen een dag geweest met groepen vogelkijkers. Kortom, allemaal blije bezoekers, liefhebbers van de natuur en de specifieke sfeer van dit eiland!

We besloten dinsdag mee te gaan met de Eilander Balgexpress. Een soort bus achter een tractor, die je naar de uiterste oostpunt van het eiland brengt. Je bent daar een half uur, waarin je kunt rondwandelen, schelpen zoeken, foto's maken. De rit wordt alleen gemaakt bij afvallend tij.
Alleen het westelijk deel van het eiland is bewoond, het oostelijke deel is kwelder, een natuurreservaat, dat in het broedseizoen niet betreden mag worden, behalve langs het Noordzeestrand.

Tegen vertrektijd parkeerden we onze fietsen bij het Dorpshuis, dichtbij de Schiermonnikoger Vishandel. Ook met onze huurfietsen pasten we Algemeen Beschaafd Nederlandse gebod toe: "Vertrouw op God, maar zet wel zelf je fiets op slot".
Bij vertrek sloot de bestuurder de deur van de "bus" alvorens de forse trekker te bestijgen, en zag ik iets bekends in zijn gezicht.

Het waaide stevig, het strand lag vol schuim langs de waterlijn en de zee was vol reuring en witte koppen, wat een avontuurlijk gevoel gaf, en toch zit je lekker beschut in die wagen.

De rit gaat over het strand, zo dicht mogelijk langs de bij afgaand tij droogvallende waterlijn. Er zijn kleine "rivieren" vanuit de hoger gelegen, leeglopende geulen, met scherpe randen, uitgesleten door het water. Dan moeten we afremmen om niet idioot hard te stuiteren. En dicht langs de waterlijn zijn de randen het laagst, daarom rijden we soms zelfs dóór het water. Tja, het is geen geasfalteerde snelweg...

Na ongeveer een uur zijn we op de Balg en wordt de wagen zó geparkeerd, dat de deur uit de wind staat.
Iedereen zwermt uit, en de pas nog volkomen lege vlakte is ineens bevolkt. Sommige mensen zoeken schelpen, anderen maken foto's, met compactcamera's of ferme telelenzen. Marijke filmt en fotografeert met haar telefoon.

Aan de overkant, op Simonszand, liggen zeehonden, zegt iemand. Turend zie ik een paar rijen stipjes. Met een aangereikte verrekijker zie ik, dat het inderdaad een heleboel zeehonden zijn.
Met mijn compactcamera hoef ik niet proberen de zeehonden te "vangen", maar over de zandvlakte met schelpen zie ik aan de wadkant een vissersschip, dat vind ik wel een mooi sfeerbeeld. Het schip lijkt op de foto dichtbij, maar voordat je bij het water bent is het nog zeker een paar uur lopen, is mijn ervaring...

Een filmpje van onze reisgenoten en hun dolenthousiaste hond, die zijn eigen "Ren je rot!" speelt.


Er liggen heel veel "tafelmessen". Kwallen, vers of helemaal weggedroogd, een prachtige oesterschelp met zeepokken. Die laatste geef ik aan onze schelpenzoekende reisgenoten.

Mensen die met hun kleine kindje aan het genieten zijn. Weinig huilen of zeuren gehoord trouwens tijdens de rit, met meerdere kleintjes.

Kort voor het weer instappen praat ik even met de bestuurder. Ik zeg dat hij dit vast al heel lang doet, omdat ik hem dat, als vroegere vaste Schiergast, toen ook al zag doen. Hij vertelt dat dit zijn zesenveertigste jaar is. En dat hij samen met zijn vader de Schiermonnikoger Vishandel is begonnen, nauw verwant met de BalgExpress.
Ik vertel hem dat ik verrast was dat Tom, die inmiddels met pensioen is gegaan, mij bij ons vorige bezoek na twee keer kijken herkende, en nog precies de trefwoorden wist! Er zat 13 jaar tussen, en er komen elk jaar duizenden bezoekers een visje of snacks halen!
De Vishandel wordt nu door de derde generatie gerund.

Op de terugweg kon er iets sneller worden gereden. Terwijl ik de opgejaagde schuimvlokken naast de wagen probeerde te filmen (mislukt), diende zich een nieuwe herinnering aan: heette de bestuurder niet Siert...?
Aangekomen bij het eindpunt wou ik toch nog even mijn geheugen testen: had ik zijn naam goed onthouden? Nou, bijna: hij heet Sieger.

Naar de fietsen dan, en naar "huis". Oeps, waar is mijn fietssleutel?
Ik ben iemand van vaste plekken voor de voorwerpen die ik met me meedraag. Sleutel van de huurfiets in mijn rechterjaszak. Maar daar, en in alle andere zakken van mijn kleding: géén fietssleutel.
De andere gewoonte is, dat ik mijn compactcamera in mijn linkerjaszak meedraag. En daar is al snel de analyse wat er kan zijn gebeurd. Na twee foto's gemaakt te hebben op de Balg ben ik er zat van om steeds mijn camera terug te doen in het tasje. Het tasje blijft in de linkerjaszak en de camera gaat in de rechter, om sneller paraat te hebben. Bij het steeds in en uit de jaszak pakken, zal ik wel de fietssleutel ongewild en onopgemerkt, op het strand hebben gedeponeerd...
Niets aan te doen, bij opkomende vloed zal de sleutel meegesleept worden of onder het zand verdwijnen.

Nou ja, misschien was ik 'm in de BalgExpress kwijtgeraakt. Ik heb heen en terug op dezelfde plaats gezeten. Sieger is nog in de buurt en ik mag nog even in de BalgExpress kijken. Geen succes, morgenvroeg maar naar de verhuurder, vragen hoe het nu verder moet.

Dat kwam vaker voor, kreeg ik te horen. Lekke banden en verloren sleutels waren de meest voorkomende problemen. Maar als ik het nummer van de fiets wist, kreeg ik een nieuwe sleutel mee. Ik had een foto gemaakt van dat nummer, die mijn geheugen ondersteunde. De sleutel werd ter plaatse gekopieerd van een reservesleutel, tegen een mij meevallende vergoeding.

We hadden weer een mooie dag, waarbij ons gezelschap zich opsplitste naar interesse.
Eten werd deze keer niet zelf gekookt, maar we haalden het bij de Schiermonnikoger Vishandel, die een ruim assortiment heeft in vis en snacks.
Dat we er rond etenstijd waren, was te merken, we moesten even wachten tot we aan de beurt waren. Niet dat dat lang duurde, maar ook hier geldt: Goed bereid, kost even tijd.

In de rij staand, zag ik achterin de zaak Sieger even om de hoek komen en rondkijken. Ik zwaaide, en hij kwam meteen onze kant op. Ik dacht: Wat leuk, hij herinnert zich onze gesprekjes van gisteren!
Maar de verrassing was groter: hij was vandaag weer met de BalgExpress naar de Balg geweest, en iemand had daar... een fietssleutel gevonden!
Hij had 'm nog in de trekker liggen, en hij ging hem even halen: Mijn verloren sleuteltje!

Je mag het een wonder noemen, want blijkbaar ben ik die sleutel kwijtgeraakt op een punt waar hij niet is ondergestoven met zand, niet weggespoeld door de zee, en op een plek waar iemand uit de volgende lichting Balg-bezoekers uitgerekend op die heel grote vlakte mijn spoor van de vorige dag gekruist heeft waar ik die sleutel verloor, en niet alleen naar de lucht of in de verte gekeken heeft...
En natuurlijk de fijne, relaxte sfeer van het Eiland en de Eilanders, waar je geen nummer bent, maar mensen onder elkaar!

Helaas kon ik niet persoonlijk op vrijdagmorgen de fietsen triomfantelijk inleveren met de reservesleutel en de teruggevonden sleutel, omdat we donderdagavond halsoverkop moesten vertrekken door een calamiteit in de familie van een van onze reisgenoten, en daarom de fietsen afleverde voor de deur met de sleutels in de brievenbus.
Maar het is in elk geval een bijzonder verhaal...!