Posts tonen met het label Niklas. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Niklas. Alle posts tonen
20 mei 2020
200520 - Niklas - Puzzelen
Ik herinner me een discussie over puzzelen met een mevrouw die ik Wilma zal noemen, omdat ik haar naam vergeten ben. Ik vertelde dat ik het liefst "Varia"-boekjes kocht met allerlei verschillende puzzels, omdat ik van afwisseling hou. En dat ik toen net de spelregels van de Sudoku had ontdekt, en dat die puzzelvorm me in z'n greep had gekregen. Cryptogrammen daarentegen sloeg ik altijd over. "O," zei Wilma enthousiast, "dat vind ik juist de leukste puzzels, dat is nou echt een kwestie van logisch denken!"
En dat riep bij mij zóveel associaties op, dat ik niet stante pede een reactie klaar had. Ik ben nou eenmaal geen eloquente mathematicus of cryptoloog. Mijn werk was digitale logica.
Het gesprek vond plaats tijdens de uittocht uit een bijeenkomst en was dientengevolge ook meteen beëindigd. Dezer dagen kwam het voorval terug in mijn herinnering; niet vanwege Wilma, die heb ik nooit weer ontmoet. Ons enige nauwere contact was deze small-talk.
Nog steeds sla ik de cryptogrammen over, omdat ik het gevoel heb dat ik daarbij hetzelfde probleem heb als waarom ik vroeger zo'n moeite had om een opstel te schrijven: niet het formuleren van een tekst, maar het vinden van een onderwerp of de volgende stap in het verhaal in de zee van ideeën die zich aan me opdrongen.
In mijn beleving heeft het oplossen van een cryptogram minder te maken met logica dan met associatief denken. Bij een cryptogram is het niet uitgesloten, dat de associaties uit een omschrijving leiden tot een volkomen terechte, andere mogelijke oplossing dan het gevraagde woord. Het gevraagde woord is vantevoren bedacht om een in elkaar passend netwerk van woorden te creëren. Voorbeeld: Het woord vier(de) kan staan voor het Romeinse cijfer "IV", en dus als letters "I en V" te gebruiken, maar ook doelen op de vierde letter van het alfabet de letter de "D", of nog een mogelijkheid; verleden tijd van vieren (= feesten óf een touw laten vieren).
Mijns inziens moet het zelfs mogelijk zijn om een dusdanig netwerk te construeren, dat met de daarbij samengestelde lijst van omschrijvingen verschillende kloppende oplossingen te maken zijn.
Een sudoku daarentegen is netwerk dat voldoet aan strikte, vaste voorwaarden, en is alleen op te lossen door logische regels te volgen. De enig mogelijke creativiteit bij het oplossen van een sudoku is het vinden van de meest effectieve strategie voor elke fase in het proces. Voor elke nieuwe sudoku staan de vooraf ingevulde variabelen op een andere plaats in een andere combinatie, waardoor ook de plaats van de nog te vinden variabelen wordt bepaald.
Ik zie er wel een metafoor in voor het verschil tussen wetenschap en de fantasierijke, onwetenschappelijke beweringen waarmee we overspoeld worden. Curieuze associaties als surrogaat voor logisch houdbare bewijzen.
En dat riep bij mij zóveel associaties op, dat ik niet stante pede een reactie klaar had. Ik ben nou eenmaal geen eloquente mathematicus of cryptoloog. Mijn werk was digitale logica.
Het gesprek vond plaats tijdens de uittocht uit een bijeenkomst en was dientengevolge ook meteen beëindigd. Dezer dagen kwam het voorval terug in mijn herinnering; niet vanwege Wilma, die heb ik nooit weer ontmoet. Ons enige nauwere contact was deze small-talk.
Nog steeds sla ik de cryptogrammen over, omdat ik het gevoel heb dat ik daarbij hetzelfde probleem heb als waarom ik vroeger zo'n moeite had om een opstel te schrijven: niet het formuleren van een tekst, maar het vinden van een onderwerp of de volgende stap in het verhaal in de zee van ideeën die zich aan me opdrongen.
In mijn beleving heeft het oplossen van een cryptogram minder te maken met logica dan met associatief denken. Bij een cryptogram is het niet uitgesloten, dat de associaties uit een omschrijving leiden tot een volkomen terechte, andere mogelijke oplossing dan het gevraagde woord. Het gevraagde woord is vantevoren bedacht om een in elkaar passend netwerk van woorden te creëren. Voorbeeld: Het woord vier(de) kan staan voor het Romeinse cijfer "IV", en dus als letters "I en V" te gebruiken, maar ook doelen op de vierde letter van het alfabet de letter de "D", of nog een mogelijkheid; verleden tijd van vieren (= feesten óf een touw laten vieren).
Mijns inziens moet het zelfs mogelijk zijn om een dusdanig netwerk te construeren, dat met de daarbij samengestelde lijst van omschrijvingen verschillende kloppende oplossingen te maken zijn.
Een sudoku daarentegen is netwerk dat voldoet aan strikte, vaste voorwaarden, en is alleen op te lossen door logische regels te volgen. De enig mogelijke creativiteit bij het oplossen van een sudoku is het vinden van de meest effectieve strategie voor elke fase in het proces. Voor elke nieuwe sudoku staan de vooraf ingevulde variabelen op een andere plaats in een andere combinatie, waardoor ook de plaats van de nog te vinden variabelen wordt bepaald.
Ik zie er wel een metafoor in voor het verschil tussen wetenschap en de fantasierijke, onwetenschappelijke beweringen waarmee we overspoeld worden. Curieuze associaties als surrogaat voor logisch houdbare bewijzen.
15 januari 2020
200115 - Niklas - Rood en Oranje
Zappend zag ik gisteren (14-1-'20) ineens Erik Dijkstra door het beeld rijden op zijn Zündapp, met een wapperende rode vlag op de achtersteven.
Het bleek de aflevering "Rood en Oranje" uit de documentaire-serie "De Strijd", herhaling van 17-6-'16, mede gepresenteerd door Gerdi Verbeet.
Uit de aankondiging: De verhouding tussen het socialisme en de monarchie was altijd gespannen. Socialisten waren overtuigd republikeins en zagen het koningshuis als vertegenwoordiger van het kapitalisme. Maar gedurende de 20e eeuw gingen de scherpe kantjes eraf. Sterker nog: het waren 'rode' premiers - Drees, Den Uyl, Kok - die de monarchie in benauwde tijden te hulp schoten.
Er plopte een citaat tevoorschijn uit mijn geheugen: Juist uit de erfelijkheid van de koningsfunctie blijkt de volstrekte onbelangrijkheid: het doet er niet toe wie koning is, laten we dus afspreken het oudste kind van de vorige koning te nemen.
Koning-zijn is de enige maatschappelijke functie waarvan grondwettelijk vaststaat dat iedereen, zelfs de domste mens, haar op zich kan nemen.
Auteur: dr. Hugo Brandt Corstius. Iemand die je kunt waarderen om de scherpzinnigheid van zijn observaties, gepubliceerd in vele columns en boeken, ook als je het niet met hem eens bent.
Nu zit ik met een dilemma: ben ik een Repunarchistische of een Monablikeinsche kaaskop?
Het bleek de aflevering "Rood en Oranje" uit de documentaire-serie "De Strijd", herhaling van 17-6-'16, mede gepresenteerd door Gerdi Verbeet.
Uit de aankondiging: De verhouding tussen het socialisme en de monarchie was altijd gespannen. Socialisten waren overtuigd republikeins en zagen het koningshuis als vertegenwoordiger van het kapitalisme. Maar gedurende de 20e eeuw gingen de scherpe kantjes eraf. Sterker nog: het waren 'rode' premiers - Drees, Den Uyl, Kok - die de monarchie in benauwde tijden te hulp schoten.
Er plopte een citaat tevoorschijn uit mijn geheugen: Juist uit de erfelijkheid van de koningsfunctie blijkt de volstrekte onbelangrijkheid: het doet er niet toe wie koning is, laten we dus afspreken het oudste kind van de vorige koning te nemen.
Koning-zijn is de enige maatschappelijke functie waarvan grondwettelijk vaststaat dat iedereen, zelfs de domste mens, haar op zich kan nemen.
Auteur: dr. Hugo Brandt Corstius. Iemand die je kunt waarderen om de scherpzinnigheid van zijn observaties, gepubliceerd in vele columns en boeken, ook als je het niet met hem eens bent.
Nu zit ik met een dilemma: ben ik een Repunarchistische of een Monablikeinsche kaaskop?
29 juli 2019
17 juli 2019
190717 - Niklas - De schepping van de mens
Ieder denkend mens, in elke cultuur, vraagt zich wel eens af waar de mens vandaan komt, hoe de mensheid is ontstaan, en hoe het allemaal zo gekomen is tot de wereld van nu.
De een verdiept zich er meer in dan de ander. De een houdt zich vast aan wat er in vroeger tijden over is gezegd en vastgelegd en beredeneert het van daar uit, de ander hecht veel belang aan nieuw verworven wetenschappelijke kennis.
Ik ben opgevoed met het christendom, dus de Bijbel. Over de datering van Genesis, het Bijbelse scheppingsverhaal, en het ontstaan, lees ik op Lucepedia:
Doorheen de Bijbel staan teksten die de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man benadrukken. Dat begint eigenlijk al in het scheppingsverhaal in het eerste Bijbelboek, Genesis.
Volgens hedendaags theologisch inzicht is aannemelijk dat de volgorde van de hoofdstukken 1 en 2 is verwisseld.
Ik citeer uit de Statenvertaling, waar God eerst de man boetseert, en vervolgens de vrouw "kloont" uit een rib van die man:
Heden ten dage staat de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen (niet de gelijkheid, dan zouden alle mensen toch homosexueeel zijn…?) in het brandpunt van de discussie.
Maar Eva dan, die geschapen zou zijn uit een rib van Adam, en later de zondeval veroorzaakte door, op aandringen van de slang, te eten van "de boom der kennis des goeds en des kwaads", en Adam daarin meesleepte?
Overigens: waar moet ik bij Adam, de oervader, het erfelijke litteken zoeken van de weggenomen rib?
Vorige week beleefde ik een verwonderingsmoment. Tijdens een fietstocht maakte ik een noodzakelijke stopt. Ik dronk wat en ik at wat, en keek om me heen. Toen zag ik hoe de natuur een litteken maakt als er een tak verwijderd wordt. Sindsdien twijfel ik aan het verhaal van die rib, die zou zijn weggenomen uit het lijf van de eerste man...
De een verdiept zich er meer in dan de ander. De een houdt zich vast aan wat er in vroeger tijden over is gezegd en vastgelegd en beredeneert het van daar uit, de ander hecht veel belang aan nieuw verworven wetenschappelijke kennis.
Ik ben opgevoed met het christendom, dus de Bijbel. Over de datering van Genesis, het Bijbelse scheppingsverhaal, en het ontstaan, lees ik op Lucepedia:
Over de datering van het boek Genesis bestaat nog geen consensus. Exegeten zijn het er nog niet over eens of het geschrift een samenvoeging van oudere fragmenten is, een document dat doorheen de eeuwen aangepast en uitgebreid is, of een enkel geschrift van een enkele auteur die verscheidene mondelinge tradities bij elkaar probeert te brengen. Mogelijke dateringen lopen uiteen van de twaalfde tot vijfde eeuw voor Christus.
Adam en Eva eten van de boom van de kennis van goed en kwaad,
Lucas Cranach de Oude (Wikipedia)
Lucas Cranach de Oude (Wikipedia)
Doorheen de Bijbel staan teksten die de ondergeschiktheid van de vrouw aan de man benadrukken. Dat begint eigenlijk al in het scheppingsverhaal in het eerste Bijbelboek, Genesis.
Volgens hedendaags theologisch inzicht is aannemelijk dat de volgorde van de hoofdstukken 1 en 2 is verwisseld.
Ik citeer uit de Statenvertaling, waar God eerst de man boetseert, en vervolgens de vrouw "kloont" uit een rib van die man:
Genesis 2:7
7 En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.
Genesis 2:18, 20-23
18 Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij.
[...]
20 Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte des hemels, en van al het gedierte des velds; maar voor den mens vond hij geen hulpe, die als tegen hem over ware.
21 Toen deed de HEERE God een diepen slaap op Adam vallen, en hij sliep; en Hij nam een van zijn ribben, en sloot derzelver plaats toe met vlees.
22 En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot Adam.
23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is.
7 En de HEERE God had den mens geformeerd uit het stof der aarde, en in zijn neusgaten geblazen den adem des levens; alzo werd de mens tot een levende ziel.
Genesis 2:18, 20-23
18 Ook had de HEERE God gesproken: Het is niet goed, dat de mens alleen zij; Ik zal hem een hulpe maken, die als tegen hem over zij.
[...]
20 Zo had Adam genoemd de namen van al het vee, en van het gevogelte des hemels, en van al het gedierte des velds; maar voor den mens vond hij geen hulpe, die als tegen hem over ware.
21 Toen deed de HEERE God een diepen slaap op Adam vallen, en hij sliep; en Hij nam een van zijn ribben, en sloot derzelver plaats toe met vlees.
22 En de HEERE God bouwde de ribbe, die Hij van Adam genomen had, tot een vrouw, en Hij bracht haar tot Adam.
23 Toen zeide Adam: Deze is ditmaal been van mijn benen, en vlees van mijn vlees! Men zal haar Manninne heten, omdat zij uit den man genomen is.
Heden ten dage staat de gelijkwaardigheid van mannen en vrouwen (niet de gelijkheid, dan zouden alle mensen toch homosexueeel zijn…?) in het brandpunt van de discussie.
Maar Eva dan, die geschapen zou zijn uit een rib van Adam, en later de zondeval veroorzaakte door, op aandringen van de slang, te eten van "de boom der kennis des goeds en des kwaads", en Adam daarin meesleepte?
Overigens: waar moet ik bij Adam, de oervader, het erfelijke litteken zoeken van de weggenomen rib?
07 juli 2019
190707 - Niklas - Douchen en Werelderfgoed
De klokkenluider trok flink aan het touw, waarvan de knoop aan het eind wel de kop van een slang leek. Het gebeier van de grote klok deed de omgeving schudden. De appel viel niet ver van de kerktoren. Eva ving hem op, nam een hap en gaf hem door aan Adam. Toen die ook een hap nam kraaide de torenhaan driemaal.
Een warrig ZKV dat door het warme douchewater mijn hoofd binnenstroomde, nadat ik las:
De archeologische stad Babylon in Irak heeft de status van werelderfgoed gekregen van de VN-organisatie Unesco. De stad, die onder de naam Babel voorkomt in de Bijbel als goddeloze stad, werd al genoemd op een kleitablet uit de 23ste eeuw voor Christus. […] Babylon, ooit de grootste stad van de wereld, was het middelpunt van verschillende beschavingen.
Tja, de mens wordt goddeloos geboren, en veel ouders nemen kordaat de paplepel ter hand om die leemte in te vullen met een god naar keuze, gewoonlijk een plaatselijk gangbare.Logisch doordravend, bedacht ik, dat goddeloosheid nu blijkbaar officieel is toegevoegd aan het Werelderfgoed.
05 maart 2019
09 januari 2019
190109 - Niklas - Nashville en de regenboog
De "Nashvilleverklaring" een knuppel in het hoenderhok noemen lijkt haast een understatement.
Wij hebben zojuist de (gemiste) confrontatie tussen Kees van der Staaij en minister van Engelshoven van maandagavond bij Jinek gekeken.
Dat van Engelshoven meer ehm...eh...ehm...eh...'s produceerde dan Marc-Marie Huijbrechts in zijn zogenaamde Oudjaarsconference zien we maar even door de vingers. Van der Staaij was gedrevener in zijn uitspraken.
Een van de merkwaardigste verdedigingsstappen van van der Staaij glipte ongemerkt langs de tafelgenoten, omdat de discussie zich toespitste op de LHBTI-ers, terwijl ook andere aspecten in dat pamflet meer aandacht zouden mogen krijgen.
Van der Staaij beriep zich, samenvattend, op (artikel 3 van) dat manifest: dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. En dat deed hij als voornaamste politieke vertegenwoordiger van de partij die, zich beroepend op de Bijbel (!), pas als gevolg van lange juridische gevechten, met als inzet het intrekken van partijsubsidies en zendtijd, vrouwen tot 2006 geen lid konden worden van de SGP en pas in 2013 toegang kregen tot politieke functies namens de SGP...
Erg zwak vond ik van der Staaij's beroep, dat het Nashville-pamflet "geen lesbrief was voor groep 8", maar een theologisch referentiekader, dat niet was bedoeld voor algemene publicatie omdat het teveel theologische vaktaal zou bevatten.
Mij viel op, dat van der Staaij herhaaldelijk zich er onderuit probeerde te draaien als Jinek hem de tekst uit het manifest voorlas (artikel 12), waaruit mijns inziens niet anders kan worden geconcludeerd dan dat homosexualiteit of transgenderisme zou kunnen worden "genezen":
Dat hij zijn handtekening nu niet meer onder de verklaring zou hebben gezet, wou er ook maar niet uit komen.
Ik kreeg wel de indruk dat zijn hoofd steeds roder werd, naarmate het moeilijker werd zich er onderuit te wriemelen, en hij kreeg steeds meer moeite om andere sprekers uit te laten spreken, in al zijn "gedrevenheid". Hij zat hooguit strak te wachten tot de ander (bijna) was uitgesproken.
Een aspect dat totaal is ondergesneeuwd door het LHBTI-accent, is het betonnen standpunt over het heterosexuele huwelijk (artikel 1), dat een levenslange verbintenis zou moeten zijn in Gods naam.
Zie de huwelijken die spaak lopen, bijvoorbeeld omdat ze gesloten zijn in jeugdige naïviteit en onvoldoende inzicht in het verschil in menselijke karakters.
Is het ter meerdere glorie van God, dat zo'n wringende, of zelfs giftige verbintenis levenslang in stand gehouden wordt, ondanks het leed voor de partners en vooral voor de eventuele kinderen?
Het risico is levensgroot dat die kinderen, om het ouderlijk huis zo vroeg mogelijk te ontvluchten, ook weer zo'n huwelijk aangaan - ter meerdere glorie van…
Overigens staat er volgens mij geen veroordeling in de Bijbel over bijvoorbeeld de "bijvrouwen" waar aartsvader Abraham kinderen bij verwekt heeft, over een huwelijk tussen één man en één vrouw als vaststaand Bijbels gegeven gesproken.
De grootste zonde die deze "zwarte kousers" begaan is volgens mij, dat ze hun door God gegeven verstand niet gebruiken ter meerdere glorie van de Hem, maar, zoals in de gelijkenis van de talenten (Mattheüs 25: 14-30), vertegenwoordigen ze de dienaar met het éne talent, dat hij begraven had omdat hij bang was iets van de waarde te verliezen en gestraft te worden door zijn Heer...
Wij hebben zojuist de (gemiste) confrontatie tussen Kees van der Staaij en minister van Engelshoven van maandagavond bij Jinek gekeken.
Dat van Engelshoven meer ehm...eh...ehm...eh...'s produceerde dan Marc-Marie Huijbrechts in zijn zogenaamde Oudjaarsconference zien we maar even door de vingers. Van der Staaij was gedrevener in zijn uitspraken.
Een van de merkwaardigste verdedigingsstappen van van der Staaij glipte ongemerkt langs de tafelgenoten, omdat de discussie zich toespitste op de LHBTI-ers, terwijl ook andere aspecten in dat pamflet meer aandacht zouden mogen krijgen.
Van der Staaij beriep zich, samenvattend, op (artikel 3 van) dat manifest: dat mannen en vrouwen gelijkwaardig zijn. En dat deed hij als voornaamste politieke vertegenwoordiger van de partij die, zich beroepend op de Bijbel (!), pas als gevolg van lange juridische gevechten, met als inzet het intrekken van partijsubsidies en zendtijd, vrouwen tot 2006 geen lid konden worden van de SGP en pas in 2013 toegang kregen tot politieke functies namens de SGP...
Erg zwak vond ik van der Staaij's beroep, dat het Nashville-pamflet "geen lesbrief was voor groep 8", maar een theologisch referentiekader, dat niet was bedoeld voor algemene publicatie omdat het teveel theologische vaktaal zou bevatten.
Mij viel op, dat van der Staaij herhaaldelijk zich er onderuit probeerde te draaien als Jinek hem de tekst uit het manifest voorlas (artikel 12), waaruit mijns inziens niet anders kan worden geconcludeerd dan dat homosexualiteit of transgenderisme zou kunnen worden "genezen":
WIJ BEVESTIGEN dat de genade van God in Christus zowel vergeving als levensveranderende kracht geeft, en dat deze vergeving en kracht een volgeling van Jezus in staat stellen om zondige verlangens te doden en te leven op een wijze die de Heere waardig is.
Dat hij zijn handtekening nu niet meer onder de verklaring zou hebben gezet, wou er ook maar niet uit komen.
Ik kreeg wel de indruk dat zijn hoofd steeds roder werd, naarmate het moeilijker werd zich er onderuit te wriemelen, en hij kreeg steeds meer moeite om andere sprekers uit te laten spreken, in al zijn "gedrevenheid". Hij zat hooguit strak te wachten tot de ander (bijna) was uitgesproken.
Een aspect dat totaal is ondergesneeuwd door het LHBTI-accent, is het betonnen standpunt over het heterosexuele huwelijk (artikel 1), dat een levenslange verbintenis zou moeten zijn in Gods naam.
Zie de huwelijken die spaak lopen, bijvoorbeeld omdat ze gesloten zijn in jeugdige naïviteit en onvoldoende inzicht in het verschil in menselijke karakters.
Is het ter meerdere glorie van God, dat zo'n wringende, of zelfs giftige verbintenis levenslang in stand gehouden wordt, ondanks het leed voor de partners en vooral voor de eventuele kinderen?
Het risico is levensgroot dat die kinderen, om het ouderlijk huis zo vroeg mogelijk te ontvluchten, ook weer zo'n huwelijk aangaan - ter meerdere glorie van…
Overigens staat er volgens mij geen veroordeling in de Bijbel over bijvoorbeeld de "bijvrouwen" waar aartsvader Abraham kinderen bij verwekt heeft, over een huwelijk tussen één man en één vrouw als vaststaand Bijbels gegeven gesproken.
De grootste zonde die deze "zwarte kousers" begaan is volgens mij, dat ze hun door God gegeven verstand niet gebruiken ter meerdere glorie van de Hem, maar, zoals in de gelijkenis van de talenten (Mattheüs 25: 14-30), vertegenwoordigen ze de dienaar met het éne talent, dat hij begraven had omdat hij bang was iets van de waarde te verliezen en gestraft te worden door zijn Heer...
24 december 2018
181224 - Niklas - Noodgeval: D of T…?
In geval van noot is er sprake van ééntonige muziek.
In geval van nood klinkt een twéétonige hoorn.
In geval van nood klinkt een twéétonige hoorn.
24 september 2018
180924 - Niklas - Artefact?
Artefact: opzettelijk vervaardigd (gebruiks)voorwerp - Van Dale
Op 2 september bracht ons zondagse uitstapje ons naar het dit voorjaar afgebrande keuterijtje op het Dwingelderveld, de Benderse Berg, waaraan we zo onze herinneringen hebben.
Nu iets wat niet in het verslag van ons bezoek stond. Toen we terugliepen naar het bezoekerscentrum zag ik op de zandweg die langs de plaats des onheils loopt, iets dat ik op de eerste blik voor een verdwaalde pad hield, maar bij nader inzien was het een steen met een bijzondere groen/bruinachtige kleur, matglanzend in de zon.
We waren al enkele tientallen meters onderweg, toen ik besloot om toch terug te gaan, en de steen nader te bekijken. En ik nam hem mee. Gedurende onze wandeling van bijna 2 kilometer hield ik de steen steeds in mijn hand. Het was alsof de steen en mijn hand elkaar vonden in een bepaalde natuurlijke houding.
Nu is er momenteel weer veel aandacht voor wijlen de amateurarcheoloog Tjerk Vermaning, middels een tentoonstelling in het Drents Museum en een locatietheatervoorstelling van PeerGrouP.
Vermaning deed ook allerlei vondsten, waarvan later de echtheid in twijfel werd getrokken, maar de discussie is nog steeds niet geheel verstomd.
Maar zou mijn steen ook een vuistbijl kunnen zijn? Het paste zó natuurlijk, zij het dat de steen misschien bedoeld was voor iets kleinere handen dan de mijne...
07 juni 2018
180607 - Niklas - Het meisje met de hoofddoek
Kan de symbolische "waarde" van een foto veranderen, als de informatie achter dat beeld anders blijkt te zijn dan eerder werd verteld of aangenomen?
Ik weet het wel zeker, want sinds de opkomst van de "sociale" media doen menigmaal beelden de ronde die uit hun context zijn gerukt en van een manipulatieve tekst voorzien.
Een ander geval is een foto, in feite een enkel beeldje uit een film, die ooit symbool stond voor de onmenselijkheid van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.
Na onderzoek bleek, 50 jaar na haar dood, dat het afgebeelde "meisje met de hoofddoek" geen Joods meisje was, maar een zigeunermeisje, correcter gezegd: een Sinti-meisje, waarvan ook de naam werd achterhaald: Settela Steinbach.
Ter duiding in de huidige tijd: die hoofddoek droeg ze niet omdat ze moslima was, maar omdat ze kaalgeschoren was door de Nazi's.
Ook zij werd, op 10-jarige leeftijd, met haar moeder, vier broertjes en zusjes en nog vier andere familieleden, vergast in Auschwitz-Birkenau.
(Zie ook: Steinbach, Anna Maria (1934-1944))
Wordt die foto veel minder vaak gepubliceerd sinds de juiste gegevens bekend zijn geworden, of verbeeld ik me dat alleen maar?
Behalve ca. 6 miljoen Joden zijn door de Nazi's ook ca. 5 miljoen andere mensen vermoord.
Ik weet het wel zeker, want sinds de opkomst van de "sociale" media doen menigmaal beelden de ronde die uit hun context zijn gerukt en van een manipulatieve tekst voorzien.
Een ander geval is een foto, in feite een enkel beeldje uit een film, die ooit symbool stond voor de onmenselijkheid van de Jodenvervolging in de Tweede Wereldoorlog.
Foto: Wikipedia
Na onderzoek bleek, 50 jaar na haar dood, dat het afgebeelde "meisje met de hoofddoek" geen Joods meisje was, maar een zigeunermeisje, correcter gezegd: een Sinti-meisje, waarvan ook de naam werd achterhaald: Settela Steinbach.
Ter duiding in de huidige tijd: die hoofddoek droeg ze niet omdat ze moslima was, maar omdat ze kaalgeschoren was door de Nazi's.
Ook zij werd, op 10-jarige leeftijd, met haar moeder, vier broertjes en zusjes en nog vier andere familieleden, vergast in Auschwitz-Birkenau.
(Zie ook: Steinbach, Anna Maria (1934-1944))
Wordt die foto veel minder vaak gepubliceerd sinds de juiste gegevens bekend zijn geworden, of verbeeld ik me dat alleen maar?
Behalve ca. 6 miljoen Joden zijn door de Nazi's ook ca. 5 miljoen andere mensen vermoord.
28 mei 2018
180528 - Niklas - Droomvlucht
Ik werd wakker uit een zware droom, waarin goed en kwaad, vriend en vijand elkaar zonder overgang aflosten in dezelfde personen, in absurde situaties die zonder enige logica in elkaar overliepen, waarin onbekende omgevingen zo vertrouwd leken.
Ik dacht dat ik kikkers hoorde, maar het waren de intieme nestgesprekken van de eksters in de top van de meidoorn achter in onze tuin, aan de bosrand. Ik hoorde gisteren een buurvrouw al klagen dat ze een ekster binnen had gehad in haar huis. De eksters hebben in onze tuin inmiddels twee merelnesten onbewoonbaar gemaakt…
De kikkers zaten nog in mijn oren van gisteren, waar we ze vanaf ons bankje langs het weggetje door het Scharreveld hoorden meezingen in het koor van kieviten, schapen en eenden. En leeuwerikken, waarvan ik er uiteindelijk één ontdekte tussen de vlekken die mijn ogen zelf projecteerden tegen de lucht.
De agrarische stapel verderop langs het weggetje, die zelfs met de verrekijker niet goed te ontleden was, bleek een motor te zijn, waar een verpozend stel kleding overheen gehangen had, alvorens luidruchtig op te krassen.
Geef mij maar kikkers, leeuwerikken en voor mijn part eksters.
Ik wil terug naar dat bankje, en laat in godsnaam ook dat verre verkeer stil zijn, zodat we ongestoord kunnen genieten van de kikkers en de vogels! Of ben ik gestoord als ik dat vraag?
Ik dacht dat ik kikkers hoorde, maar het waren de intieme nestgesprekken van de eksters in de top van de meidoorn achter in onze tuin, aan de bosrand. Ik hoorde gisteren een buurvrouw al klagen dat ze een ekster binnen had gehad in haar huis. De eksters hebben in onze tuin inmiddels twee merelnesten onbewoonbaar gemaakt…
De kikkers zaten nog in mijn oren van gisteren, waar we ze vanaf ons bankje langs het weggetje door het Scharreveld hoorden meezingen in het koor van kieviten, schapen en eenden. En leeuwerikken, waarvan ik er uiteindelijk één ontdekte tussen de vlekken die mijn ogen zelf projecteerden tegen de lucht.
De agrarische stapel verderop langs het weggetje, die zelfs met de verrekijker niet goed te ontleden was, bleek een motor te zijn, waar een verpozend stel kleding overheen gehangen had, alvorens luidruchtig op te krassen.
Geef mij maar kikkers, leeuwerikken en voor mijn part eksters.
Ik wil terug naar dat bankje, en laat in godsnaam ook dat verre verkeer stil zijn, zodat we ongestoord kunnen genieten van de kikkers en de vogels! Of ben ik gestoord als ik dat vraag?
11 mei 2018
180511 - Niklas - Van Klanken en Kleuren
Mensen die uitsluitend "Algemeen Beschaafd Nederlands" tot zich wensen te nemen, verzoek ik rechtsomkeert te maken.
Dit gaat namelijk over aspecten van mijn leven, waarin ik zowel in kerkelijke, wetenschappelijke, medische als ambachtelijke en volkse kringen heb vertoefd.
Soms is het taalgebruik dan minder salonwaardig, maar kan toch zeker geschaard worden onder Algemeen Begrijpelijk Nederlands.
's Morgens onder de douche stromen mijn gedachten vaak vrijuit. Zo trof mij nu de klankverwantschap tussen prisma en klysma.
De meeste mensen weten, denk ik, wat de optische werking van een prisma is, of kennen in elk geval het natuurverschijnsel regenboog.
Het ezelsbruggetje dat ik gebruik om de (volgorde van) de kleuren te onthouden, is: ROGGBIV - Rood, Oranje, Geel, Groen, Blauw, Indigo, Violet. Zo onthoud ik ook de volgorde van de vliegers in mijn grotendeels zelfgemaakte vliegertrein, hier in actie op Schiermonnikoog in april 2017.
Ik heb geen idee hoeveel mensen te maken hebben gehad met een klysma. Ook al werd in Patty's Fort destijds uitgebreid de darminhoud van deze "ster" via de TV aan den volke getoond, is een klysma nou typisch een medisch onderwerp.
Om die redenen heb ik er in mijn jonge jaren meermalen mee kennisgemaakt, en ik vond het niet aangenaam. Terugblikkend, door de nu ontdekte klankverwantschap met het prisma, associeerde ik het met de volkse kreet die ik ooit hoorde gebruiken om aan te geven hoe erg iemand in de penarie zat: "Hij scheet zeven kleuren stront!" En daar zit nog een parallel in: ook aan de regenboog worden zeven kleuren toegekend...
Dit gaat namelijk over aspecten van mijn leven, waarin ik zowel in kerkelijke, wetenschappelijke, medische als ambachtelijke en volkse kringen heb vertoefd.
Soms is het taalgebruik dan minder salonwaardig, maar kan toch zeker geschaard worden onder Algemeen Begrijpelijk Nederlands.
De meeste mensen weten, denk ik, wat de optische werking van een prisma is, of kennen in elk geval het natuurverschijnsel regenboog.
Het ezelsbruggetje dat ik gebruik om de (volgorde van) de kleuren te onthouden, is: ROGGBIV - Rood, Oranje, Geel, Groen, Blauw, Indigo, Violet. Zo onthoud ik ook de volgorde van de vliegers in mijn grotendeels zelfgemaakte vliegertrein, hier in actie op Schiermonnikoog in april 2017.
Ik heb geen idee hoeveel mensen te maken hebben gehad met een klysma. Ook al werd in Patty's Fort destijds uitgebreid de darminhoud van deze "ster" via de TV aan den volke getoond, is een klysma nou typisch een medisch onderwerp.
Om die redenen heb ik er in mijn jonge jaren meermalen mee kennisgemaakt, en ik vond het niet aangenaam. Terugblikkend, door de nu ontdekte klankverwantschap met het prisma, associeerde ik het met de volkse kreet die ik ooit hoorde gebruiken om aan te geven hoe erg iemand in de penarie zat: "Hij scheet zeven kleuren stront!" En daar zit nog een parallel in: ook aan de regenboog worden zeven kleuren toegekend...
03 april 2018
180403 - Niklas - Boswandeling
Ik zit op een bankje in het bos. Een windvlaag afgewisseld met een vleugje zon. Ergens hoog in de nog kale boomtoppen wiegelt een losse tak als een zwaard van Damocles. Op een afstand zie ik een donkere gestalte, half achter een boom, naar me kijken. Als ik wat langer die kant op kijk, lijkt zijn maraboe-snavel bijna onwaarneembaar langzaam naar beneden te draaien. Ondanks het in de verte doordaverende verkeer, dat het uitbundige vogelconcert overstemt, hoor ik geritsel in het bladerentapijt tussen de struiken achter mij. Zouden de wolven al tot hier zijn opgerukt…?
17 januari 2018
180117 - Niklas - Eendjes
Het strand is leeg op een eenzame wandelaar na. Het sneeuwt licht.
Nelis laat zijn paraplu dicht, hij gebruikt 'm als wandelstok. De sneeuw bedekt zijn hoed met witte vlokken, en zijn jas kan ertegen.
Hij hoort een signaal van zijn smartphone. Hij heeft zich uiteindelijk laten overhalen zo'n ding te nemen. Het duurt even voor hij die heeft opgediept uit zijn binnenzak.
Een tekstbericht van zijn vrouw: haar vriendin, een bekende TV-ster, heeft in een #MeToo bericht een vroegere leraar beschuldigd, en daar heeft ze zelf ook les van gehad.
En of hij gauw naar huis komt, want ze is flink overstuur! Dat belooft hij.
Het is nog een heel eind lopen naar de strandopgang, en het lopen in het mulle zand gaat hem zo langzamerhand wat moeilijker af.
Zijn gedachten dwalen af naar zijn jeugd. Nu lopen kinderen als vanzelfsprekend met een telefoon rond, waarmee je internet kunt gebruiken op allerlei manieren, foto's maken, en bellen natuurlijk. Toen had misschien één van de tien huizen in de betere buurten een vaste telefoon, en moest je een verbinding aanvragen via een telefoniste.
Over sexualiteit werd niet gesproken en al helemaal niet als er kinderen bij waren. Als er twee mannen in één huis woonden, zonder vrouwen, werd er iets gemompeld over Sodom en Gomorra. Hij had destijds wel begrepen dat daar iets "zondigs" mee bedoeld werd, maar wat? Geen flauw idee, maar het moest wel heel erg zijn, want God had die steden verwoest, en Lot's vrouw, die tòch had omgekeken werd een zoutpilaar!
Nelis glimlachte: wat was er veel veranderd sinds die tijd! Hij had zijn ouders nooit bloot gezien, en ofschoon hij borstvoeding had gehad, had hij geen enkele herinnering aan zijn moeders blote borsten. 's Zomers lagen hier vrouwen topless te zonnen, en even verderop was het naaktstrand.
Zelf was hij vroeger samen met zijn kinderen in bad geweest en had ze gewassen. Hij had zich wel eens kwetsbaar gevoeld, als er weer een bericht was over verstoorde verhoudingen tussen ouders en kinderen: als hij ruzie zou krijgen met zijn kinderen zouden ze dan...
Zoals die politiechef van Schiermonnikoog, die met de rest van zijn gezin op spectaculaire wijze was gearresteerd, nadat een dochter hen vals had beschuldigd van incest.
Zo gleden zijn gedachten naar de plek waar hij was opgegroeid, aan de rand van het bos. Het was een heerlijke omgeving voor kinderen, aan de ene kant van de huizen een rustige straat met nauwelijks autobezitters. Leveranciers en de schillenboer kwamen eens per week langs met een bakfiets of paard en wagen.
Aan de andere kant was het bos, met brede brandgangen en smalle paadjes tussen het struikgewas. Alle kinderen uit de straat deden mee met blikspuit, verstoppertje, of "kojbojs en indianen".
Soms speelde Nelis er alleen. Op een keer, midden in de zomer, was hij daar in zijn eigen fantasiewereld bezig met takjes en dennenappels. Hij had de plattegrond van een huis getekend in het zand.
Er kwam een jonge man langs, die bleef staan kijken. Hij vroeg belangstellend aan Nelis wat hij aan het doen was, en zo ontspon zich een gesprek over het bos en de vogels die je er kunt horen.
De jonge man doet vogelgeluiden na, en laat Nelis raden wat het is.
"Eendjes", zegt Nelis enthousiast, "als we bij opa en oma zijn gaan we die altijd voeren met brood!"
"Wil je wel een nest met jonge eendjes zien?", vraagt de jonge man.
"Maar die zijn hier toch niet in het bos?"
"Jawel hoor, een eindje verderop weet ik een nest, bij een geheim vijvertje."
Nelis aarzelt: "Ik mag eigenlijk niet zo ver weg van mijn moeder."
"O, maar het is niet zo ver hoor! Maar we moeten wel heel voorzichtig zijn. De eendjes zijn alleen aan mij gewend. Kom maar."
Ze lopen langs een smal paadje.
"Nu komen we dichtbij," zegt de jongen man, "maar je moet eerst net zo ruiken als ik, want als ze iemand anders ruiken worden ze bang."
"Hoe moet dat dan?" vraagt Nelis. Hij is wel erg nieuwsgierig.
"Nou, ga hier maar op je buik in dat zachte mos liggen, dan ga ik bovenop je liggen, en dan ruik je straks net zo als ik", zegt de jonge man.
Nelis gaat liggen en de jonge man gaat op hem liggen, heel voorzichtig. Ze liggen zo een poosje, en Nelis voelt de warmte van de jonge man, die een beetje beweegt.
Dan gaan ze weer staan.
"Ik geloof dat het niet goed gelukt is", zegt de jonge man.
Nelis kijkt teleurgesteld.
"Misschien moeten we het morgen nog een keer doen," zegt de jonge man. "Maar je moet ons geheim aan niemand vertellen, hoor, want anders gaat iedereen naar de eendjes zoeken en dan gaan ze weg! Kom je morgen weer hier naartoe?"
"Ja goed", zegt Nelis, en gaat weer naar zijn takjes en dennenappels.
Hij is de volgende dag heel erg teleurgesteld als hij uren op dezelfde plek wacht, en de vriendelijke jonge man niet komt. Hij had zich zó verheugd op het geheime nest met eendjes. Misschien komt hij morgen... Maar hij verklapt niets!
Tja, denkt Nelis, dat geheim heb ik inderdaad nooit verklapt.
Zo, hier krijg ik weer vaste grond onder de voeten. Bovenop het duin is de weg verhard. Hij draait zich nog even om en ziet dat er nu meer mensen lopen op het strand. Langs de waterkant rennen strandlopertjes heen en weer, en op de golven drijven een paar meeuwen en een paar kleumende eenden.
Achter de duinen schrijft hij met de punt van zijn paraplu in de ongerepte sneeuw: #WieNiet
Nelis laat zijn paraplu dicht, hij gebruikt 'm als wandelstok. De sneeuw bedekt zijn hoed met witte vlokken, en zijn jas kan ertegen.
Hij hoort een signaal van zijn smartphone. Hij heeft zich uiteindelijk laten overhalen zo'n ding te nemen. Het duurt even voor hij die heeft opgediept uit zijn binnenzak.
Een tekstbericht van zijn vrouw: haar vriendin, een bekende TV-ster, heeft in een #MeToo bericht een vroegere leraar beschuldigd, en daar heeft ze zelf ook les van gehad.
En of hij gauw naar huis komt, want ze is flink overstuur! Dat belooft hij.
Het is nog een heel eind lopen naar de strandopgang, en het lopen in het mulle zand gaat hem zo langzamerhand wat moeilijker af.
Zijn gedachten dwalen af naar zijn jeugd. Nu lopen kinderen als vanzelfsprekend met een telefoon rond, waarmee je internet kunt gebruiken op allerlei manieren, foto's maken, en bellen natuurlijk. Toen had misschien één van de tien huizen in de betere buurten een vaste telefoon, en moest je een verbinding aanvragen via een telefoniste.
Over sexualiteit werd niet gesproken en al helemaal niet als er kinderen bij waren. Als er twee mannen in één huis woonden, zonder vrouwen, werd er iets gemompeld over Sodom en Gomorra. Hij had destijds wel begrepen dat daar iets "zondigs" mee bedoeld werd, maar wat? Geen flauw idee, maar het moest wel heel erg zijn, want God had die steden verwoest, en Lot's vrouw, die tòch had omgekeken werd een zoutpilaar!
Nelis glimlachte: wat was er veel veranderd sinds die tijd! Hij had zijn ouders nooit bloot gezien, en ofschoon hij borstvoeding had gehad, had hij geen enkele herinnering aan zijn moeders blote borsten. 's Zomers lagen hier vrouwen topless te zonnen, en even verderop was het naaktstrand.
Zelf was hij vroeger samen met zijn kinderen in bad geweest en had ze gewassen. Hij had zich wel eens kwetsbaar gevoeld, als er weer een bericht was over verstoorde verhoudingen tussen ouders en kinderen: als hij ruzie zou krijgen met zijn kinderen zouden ze dan...
Zoals die politiechef van Schiermonnikoog, die met de rest van zijn gezin op spectaculaire wijze was gearresteerd, nadat een dochter hen vals had beschuldigd van incest.
Zo gleden zijn gedachten naar de plek waar hij was opgegroeid, aan de rand van het bos. Het was een heerlijke omgeving voor kinderen, aan de ene kant van de huizen een rustige straat met nauwelijks autobezitters. Leveranciers en de schillenboer kwamen eens per week langs met een bakfiets of paard en wagen.
Aan de andere kant was het bos, met brede brandgangen en smalle paadjes tussen het struikgewas. Alle kinderen uit de straat deden mee met blikspuit, verstoppertje, of "kojbojs en indianen".
Soms speelde Nelis er alleen. Op een keer, midden in de zomer, was hij daar in zijn eigen fantasiewereld bezig met takjes en dennenappels. Hij had de plattegrond van een huis getekend in het zand.
Er kwam een jonge man langs, die bleef staan kijken. Hij vroeg belangstellend aan Nelis wat hij aan het doen was, en zo ontspon zich een gesprek over het bos en de vogels die je er kunt horen.
De jonge man doet vogelgeluiden na, en laat Nelis raden wat het is.
"Eendjes", zegt Nelis enthousiast, "als we bij opa en oma zijn gaan we die altijd voeren met brood!"
"Wil je wel een nest met jonge eendjes zien?", vraagt de jonge man.
"Maar die zijn hier toch niet in het bos?"
"Jawel hoor, een eindje verderop weet ik een nest, bij een geheim vijvertje."
Nelis aarzelt: "Ik mag eigenlijk niet zo ver weg van mijn moeder."
"O, maar het is niet zo ver hoor! Maar we moeten wel heel voorzichtig zijn. De eendjes zijn alleen aan mij gewend. Kom maar."
Ze lopen langs een smal paadje.
"Nu komen we dichtbij," zegt de jongen man, "maar je moet eerst net zo ruiken als ik, want als ze iemand anders ruiken worden ze bang."
"Hoe moet dat dan?" vraagt Nelis. Hij is wel erg nieuwsgierig.
"Nou, ga hier maar op je buik in dat zachte mos liggen, dan ga ik bovenop je liggen, en dan ruik je straks net zo als ik", zegt de jonge man.
Nelis gaat liggen en de jonge man gaat op hem liggen, heel voorzichtig. Ze liggen zo een poosje, en Nelis voelt de warmte van de jonge man, die een beetje beweegt.
Dan gaan ze weer staan.
"Ik geloof dat het niet goed gelukt is", zegt de jonge man.
Nelis kijkt teleurgesteld.
"Misschien moeten we het morgen nog een keer doen," zegt de jonge man. "Maar je moet ons geheim aan niemand vertellen, hoor, want anders gaat iedereen naar de eendjes zoeken en dan gaan ze weg! Kom je morgen weer hier naartoe?"
"Ja goed", zegt Nelis, en gaat weer naar zijn takjes en dennenappels.
Hij is de volgende dag heel erg teleurgesteld als hij uren op dezelfde plek wacht, en de vriendelijke jonge man niet komt. Hij had zich zó verheugd op het geheime nest met eendjes. Misschien komt hij morgen... Maar hij verklapt niets!
Tja, denkt Nelis, dat geheim heb ik inderdaad nooit verklapt.
Zo, hier krijg ik weer vaste grond onder de voeten. Bovenop het duin is de weg verhard. Hij draait zich nog even om en ziet dat er nu meer mensen lopen op het strand. Langs de waterkant rennen strandlopertjes heen en weer, en op de golven drijven een paar meeuwen en een paar kleumende eenden.
Achter de duinen schrijft hij met de punt van zijn paraplu in de ongerepte sneeuw: #WieNiet
21 november 2017
171121 - Niklas - Sjors en Sjimmie
Gedachtensprongen zijn soms onnavolgbaar. Pratend over het ZwartePieten-gekrakeel hadden we het ineens over de strip Sjors en Sjimmie, en hoe het uiterlijk van Sjimmie in de loop der tijd is aangepast aan veranderende opvattingen.
De dikke rode lippen werden dunner, het gebrekkige Nederlands werd beter, het 'onhandige' gedrag werd handiger, en, naar mijn idee vooral: geen enorme ringen meer in de oren, en andere 'primitieve' versieringen.
Door langer hier te zijn begon Sjimmie de taal beter te beheersen en de gewoonten beter te kennen, denk ik dan. Behalve zijn huidskleur integreert hij in onze cultuur. En die versierselen, zoals die oorringen, neusbotjes, en het vrijwel naakt lopen verdwenen ten faveure van een 'beschaafder' uiterlijk.
Dat hebben onze christelijke zendelingen toch maar mooi voor elkaar gekregen: geen peniskokers, rieten rokjes en blote borsten meer, maar nette pantalons en katoentjes.
Maar is niet de stelling te verdedigen, dat hij zijn eigen cultuur heeft moeten opgeven omdat 'wij' onze cultuur veruit superieur vinden en die aan hem opgedrongen hebben?
En dat terwijl menigeen in onze hedendaagse cultuur 'terug naar de natuur' roept, en in het echt in zo'n situatie volkomen hulpeloos zou zijn… Ach, dan zijn er altijd nog oorringen, hoe groter hoe mooier!
Zie ook: Andere tijden: Witte Sjors en zwarte Sjimmie
De dikke rode lippen werden dunner, het gebrekkige Nederlands werd beter, het 'onhandige' gedrag werd handiger, en, naar mijn idee vooral: geen enorme ringen meer in de oren, en andere 'primitieve' versieringen.
Door langer hier te zijn begon Sjimmie de taal beter te beheersen en de gewoonten beter te kennen, denk ik dan. Behalve zijn huidskleur integreert hij in onze cultuur. En die versierselen, zoals die oorringen, neusbotjes, en het vrijwel naakt lopen verdwenen ten faveure van een 'beschaafder' uiterlijk.
Dat hebben onze christelijke zendelingen toch maar mooi voor elkaar gekregen: geen peniskokers, rieten rokjes en blote borsten meer, maar nette pantalons en katoentjes.
En dat terwijl menigeen in onze hedendaagse cultuur 'terug naar de natuur' roept, en in het echt in zo'n situatie volkomen hulpeloos zou zijn… Ach, dan zijn er altijd nog oorringen, hoe groter hoe mooier!
Zie ook: Andere tijden: Witte Sjors en zwarte Sjimmie
17 oktober 2017
171017 - Niklas - Boze Witte Mensen
Boze Witte Mensen zijn niet altijd Boze Witte Mannen. Gisteren was ik onvermijdelijk getuige van een discussie met een Boze Witte Vrouw, die ergens aan de rand van onze kennissenkring dwarrelt.
Ze was in gesprek met een niet zo boze witte vrouw over Groot Onrecht dat haar was aangedaan. Zittend op haar rollator, zodat ze het lang kon volhouden, fulmineerde ze er flink op los.
Deze keer had de apotheek het gedaan. Ze had medicijnen gekregen op een herhalingsrecept van haar specialist. Maar ze zaten in een ander doosje, ze waren van een andere fabrikant. Dat pikte ze niet, ze wou de medicijnen die ze altijd had. De apothekersassistente had toen gezegd dat ze dan moest betalen.
De toon waarop de Boze Witte Vrouw dat vertelde, deed vermoeden dat ze nogal was afgeblaft. Maar dat was haar eigen gebruikelijke toon: recht zo die gaat en met luider stemme.
Ze ging nóóit weer naar díe apotheek, want die bedonderde haar: ze had toch nooit wat hoeven betalen voor die medicijnen? Dachten ze nou echt dat ze haar konden belazeren? En die zorgverzekeraars willen de mensen alleen maar dood hebben.
Als klap op de vuurpijl, die apothekersassistente had ook nog gevraagd of ze wel genoeg calcium gebruikte! Waar bemoeide dat mens zich mee, ze was toch geen dokter? En juist in dat nieuwe medicijn zat calcium, en daar kon ze niet tegen want dan kreeg ze allerlei kwaaltjes. En dat had ze de assistente op haar gebruikelijke manier verteld.
De niet zo boze witte vrouw probeerde haar uit te leggen, dat de keuze uit verschillende medicijnen met dezelfde werkzame stof niet door de apotheek wordt bedacht, maar uiteindelijk door de minister van Volksgezondheid wordt bepaald.
Dat apothekersassistentes er ook voor doorgeleerd hebben, dat ze dat werk niet zómaar mogen doen. En dat het juist getuigt van deskundigheid en zorgvuldigheid als ze zulke vragen stellen.
Ook, dat het verschil maakt hoe je mensen aanspreekt; dat als jij blaft, de neiging om vriendelijk te reageren afneemt.
Jaja, daar had de niet zo boze witte vrouw misschien wel gelijk in.
Via een nabijere kennis kreeg ik tot mijn verrassing nú al feedback. De Boze Witte Vrouw had spontaan verslag gedaan van het gesprek waarvan ik getuige was geweest, en toevallig hadden we vandaag contact.
De Boze Witte Vrouw was het lang niet eens met de niet zo boze witte vrouw, maar die had tenminste geluisterd en nu had ze eens lekker haar hart kunnen luchten!
Ach, die kennis had ook al vaak geprobeerd de Boze Witte Vrouw er van te overtuigen dat de muren waar ze tegenop liep, meestal door haar eigen gedrag waren ontstaan. Maar dat was zaaien op rotsige bodem, en niet alleen vogeltjes zingen zoals ze gebekt zijn...
Tja, het onrecht in deze wereld is groot, vooral als je er bij voorbaat van uit gaat dat iedereen je wil belazeren.
En als je niet goed op de hoogte bent hoe de dingen werken, doordat je je er niet in kunt of wilt verdiepen...
Ze was in gesprek met een niet zo boze witte vrouw over Groot Onrecht dat haar was aangedaan. Zittend op haar rollator, zodat ze het lang kon volhouden, fulmineerde ze er flink op los.
De toon waarop de Boze Witte Vrouw dat vertelde, deed vermoeden dat ze nogal was afgeblaft. Maar dat was haar eigen gebruikelijke toon: recht zo die gaat en met luider stemme.
Ze ging nóóit weer naar díe apotheek, want die bedonderde haar: ze had toch nooit wat hoeven betalen voor die medicijnen? Dachten ze nou echt dat ze haar konden belazeren? En die zorgverzekeraars willen de mensen alleen maar dood hebben.
Als klap op de vuurpijl, die apothekersassistente had ook nog gevraagd of ze wel genoeg calcium gebruikte! Waar bemoeide dat mens zich mee, ze was toch geen dokter? En juist in dat nieuwe medicijn zat calcium, en daar kon ze niet tegen want dan kreeg ze allerlei kwaaltjes. En dat had ze de assistente op haar gebruikelijke manier verteld.
De niet zo boze witte vrouw probeerde haar uit te leggen, dat de keuze uit verschillende medicijnen met dezelfde werkzame stof niet door de apotheek wordt bedacht, maar uiteindelijk door de minister van Volksgezondheid wordt bepaald.
Dat apothekersassistentes er ook voor doorgeleerd hebben, dat ze dat werk niet zómaar mogen doen. En dat het juist getuigt van deskundigheid en zorgvuldigheid als ze zulke vragen stellen.
Ook, dat het verschil maakt hoe je mensen aanspreekt; dat als jij blaft, de neiging om vriendelijk te reageren afneemt.
Jaja, daar had de niet zo boze witte vrouw misschien wel gelijk in.
Via een nabijere kennis kreeg ik tot mijn verrassing nú al feedback. De Boze Witte Vrouw had spontaan verslag gedaan van het gesprek waarvan ik getuige was geweest, en toevallig hadden we vandaag contact.
De Boze Witte Vrouw was het lang niet eens met de niet zo boze witte vrouw, maar die had tenminste geluisterd en nu had ze eens lekker haar hart kunnen luchten!
Ach, die kennis had ook al vaak geprobeerd de Boze Witte Vrouw er van te overtuigen dat de muren waar ze tegenop liep, meestal door haar eigen gedrag waren ontstaan. Maar dat was zaaien op rotsige bodem, en niet alleen vogeltjes zingen zoals ze gebekt zijn...
Tja, het onrecht in deze wereld is groot, vooral als je er bij voorbaat van uit gaat dat iedereen je wil belazeren.
En als je niet goed op de hoogte bent hoe de dingen werken, doordat je je er niet in kunt of wilt verdiepen...
26 september 2017
10 juli 2017
03 maart 2017
170303 - Niklas - Neanderwilders
Verscholen achter de hoge dijken van een geïsoleerde
polder is een uitgestorven gewaande stam gevonden.
polder is een uitgestorven gewaande stam gevonden.
Abonneren op:
Posts (Atom)